Oy verdiysen, oku, vermediysen, sie.
Şarkı; Buray - Çift Gökkuşağı
🤍
Dört duvarın arasında, parmaklıkların arkasında o pisliği kurtardığımız güne lanet ederek buradan çıkmayı bekliyorduk. Yorgundum, üstelik yağmur yüzünden hasta olmuştum. Islak üstüm üşümeme neden olurken oturağa oturup bedenimi büzdüm.
"Sikeceğim böyle işi!" Demir sertçe vurdu parmaklıklara. "Buradan çıkayım ilk işim onun gelmişini geçmişini sikmek olacak!"
"Şerefsiz ya," diyerek ona destek çıktı Melis. "Hem hayatını kurtaralım hem bizi şikayet etsin!"
Atakan'sa başka alemdeydi, "Ben Servet'den şüpheleniyorum abi," dedi kollarını iki yana açarak.
Oturduğum yerde başımı salladım. "Onu Servet tehdit etmiş olabilir."
"Ama öz kızına bu şerefsizliği yapabileceği anlamına gelmez," diyerek buna itiraz etti Melis.
Üşüyordum, üşüdüğüm için konuya adapte olamıyordum. Başımı arkamdaki duvara yaslayıp bedenimi iyice kendime çektim.
"Efnan?" dedi Demir'in sesi.
Ona bakacak halim yoktu. Gerçekten de aşırı derecede yorgun hissediyordum. "Hı?" diye mırıldandım.
"İyi misin?"
Gözlerimi ona diktim zorlukla. Karşımdaki parmaklıkların arkasında saçı başı dağılmış, üzeri sırılsıklam bir halde bana bakıyordu. "Üşüyorum," dedim kısık bir sesle.
Melis'de yanıma yaklaştı bu sözümle. "Hırkayı da o pezevenge kaptırdık iyi mi!" Yanıma oturup kollarını bedenime sardı. "Biraz olsun ısındın mı?" Cevap veremedim. Başım Melis'in omzunda, gözlerim Demir'in üzerindeydi. Atakan'ın ceketini çıkardığını gördüm, sonra Demir'in onu bize doğru attığını.
"Giydir üzerine," dedi Demir, Melis'e.
Melis beni geri çekip ceketi bana giydirdi. Atakan'ın içi pamuklu ceketi biraz olsun sıcak tutmuştu bedenimi fakat yine de üşüyordum. Ağzımdan bir hapşırık kaçarken burnumu çektim.
"Teşekkür ederim Atakan."
"Rica ederim küçük şey."
Sinirle ona döndüm. "Küçük senin şeyindir Atakan!"
"Aaa," dedi hayretle. "Terbiyesiz!"
Onu umursamadan köşeme çekildim yeniden. Bana küçük şey diyip durursa olacağı buydu. "Sus!"
Bir hapşırık daha kaçtı ağzımdan. Hasta olmuştum ama Demir'le o anı yaşamaya değerdi. Onunla yağmurun altında delicesine dans ettiğimiz an aklıma gelince bile kalbim hızlanıyordu. Onu o kadar seviyordum ki yüzünü görmek bile kriz geçirtiyordu. Üç yıl boyunca uzaktan izlediğim yüzünü yakından görmek, gözlerinin içine bakabilmek, dudaklarını öpmek ve en önemlisi ona sarılabilmek. Bunlar benim için hayaldi, şimdi ise onca kötülüğün arasında hayallerimi yaşıyordum.
Kesinlikle değerdi.
Ona baktığımda onun da bana baktığını fark ettim. Buruk bir tebessüm yerleştirdim yüzüme. Benim yüzümden buradaydı, kendimi gerçekten de suçlu hissediyordum. Oturağa oturup bedenini bana çevirdi ve omzunu duvara yasladı. Gözleri gözlerimdeydi. Üstü ise aynı benim gibi sırılsıklamdı. Üşümüyor muydu?
İçli içli gözlerime bakarken derin bir iç çekti. O sırada Atakan da yanında oturmuş sırtını onun sırtına yaslamıştı. "Ulan," dedi isyankar bir şekilde. "Buraya da mı düşecektik lan."
Demir göz ucuyla Atakan'a döndü. "Sanki ilk defa nezarethaneye düşüyorsun lan."
Atakan dikleşip gözlerini kıstı. "İlk defa suçsuz yere düşüyorum oğlum!"
Demir ona nefesini sesli vererek cevap vermediğinde "Kusura bakma da hak ettin," dedi Melis, alaylı sesiyle. "O kadar dedim yolda adama tamponu sert yapmayalım ölsün diye!"
"Lan elimde ölseydi de katil mi olsaydım!"
Melis başını salladı. "Bu duruma düşmekten iyiydi!"
Onların sonsuz kavgası devam ederken gözlerimi yeniden Demir'in gözlerine diktim. Hala bana bakması yanaklarımın kızarmasına neden olurken dudaklarımı yalayıp ıslattım. Bakışları birkaç saniye dudaklarıma kaydığında ağzımdan kaçan küçük hıçkırık yüzünden sesli bir şekilde güldü. Atakan ve Melis şaşkınca ona bakarken ben artık onun hıçkırıklarıma gülmesine alışmıştım...
❥❥
Yaklaşık iki saatin ardından polis memuru girdi içeriye. Hepimiz ayaklandık telaşla ama o Demir'e doğru yaklaştı.
"Demir Atasoy," dedi onların kapısını açarken. "Serbestsin."
Açılan kapıdan çıktı Demir. "Ya onlar?" Bakışları bizim üzerimizde geziniyordu. Özellikle de benim.
"Bana sadece Demir Atasoy söylendi, ekstra bir bilgim yok."
Demir'in sinirlendiği yüzünden belliydi fakat neydi onu bu kadar sinirlendiren?
"Teyfik amcanın işi." diyerek bir öneri sundu Atakan.
Demir ona döndü. "Servet'i bulup belasını sikeceğim. Kızların yanından ayrılma sakın. Salsalar bile burayı bekle."
Atakan başını salladı. "Merak etme kardeşim, buralar bana emanet."
Melis öne atıldı. "Ben burdayken sen kimsin ya!"
"Her şeye atlama be kızım!"
Onları umursamadan bana döndü Demir. "En geç akşama çıkmış olursunuz."
Başımı salladım, bana son bir bakış atıp arkasını döndüğünde "Demir," dememle birlikte durup yeniden bana baktı. "Annemle ilgilen lütfen, bilmesin."
Başını salladı. "Merak etme ufaklık, halledeceğim."
Gülümsedim. "Teşekkür ederim."
Dudağının kenarı kıvrıldı. "Kendine dikkat et."
"Sen de," dediğimde gülümsedi.
Polis memuru çıktığında o da çıktı nezarethaneden. Derin bir iç çekerek yerime oturdum. Melis de oturduğunda Atakan bize yakın olmak adına köşeye oturdu.
"Teyfik kim?" diye sordum aklımdaki merakı gidermek adına.
Atakan dikleşti oturduğu yerde. "Teyfik Atasoy, Demir'in babası oluyor kendisi."
Sözleriyle gözlerim kocaman açıldı. "Babası mı? Demir'i babası mı çıkardı buradan?" Hayretle sorduğum soruya başını salladı Atakan. "Demir babasından nefret ediyor! Eğer buradaysa hiç iyi şeyler olmaz!"
"Evet," diyerek bu sözlerime destek çıktı. "Ama Demir'in senin için yapamayacağı hiçbir şey yok Efnan, buna kendi gözlerimle şahit oldum."
Kaşlarımı çattım. "Konunun benimle ne ilgisi var, ne saçmalıyorsun?"
Ayağa kalkıp parmaklıklara tutundu. "Demir Teyfik amcanın yardımıyla buradan çıkmak istemezdi, ama senin için o yardımı kabul etti ve bizi buradan çıkarmak için çıktı."
Gözlerim dolmuştu, benim yüzümden yıllarca hiç görüşmediği babasının yardımını kabul mü etmişti? Adını ağzına bile almadığı, ismini duyunca kaçtığı babasının. Ah! Hepsi benim suçumdu!
"İyi de neden," diye söylendim. "Neden böyle bir şey yaptı!" Sustu Atakan, yerine geri oturup sırtını duvara yasladı. Dolan gözlerimi serbest bıraktığımda damla damla yanağıma aktı gözyaşlarım. Melis ise başını duvara yaslamış sadece dinliyordu bizi.
"Ağlama," dedi tok sesiyle.
Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. "Ağlamıyorum."
"Tabi canım, hiç ağlar mısın sen?" diyerek yanıma oturdu.
Güldüm bu sözlerine. "Ağlamam."
Beni kendine çekip sıkıca sarıldığında "Ağlamayacaksın," dedi sertçe. "Kimse için, ne olursa olsun ağlamayacaksın."
❥❥
Aradan geçen yaklaşık yarım saatin ardından nezarethanenin kapısı açılmıştı yeniden. Önde polis memuru arkasından ise Demir girdi içeriye.
"Demir," hemen ayaklanıp parmaklıklara tutundum.
Ellerinde poşetler vardı. "Ufaklık," dedi sorarcasına. "İyi misin?"
Sorusunu es geçip "Niye geldin," diye sordum. "Kötü bir şey mi oldu?"
"Şunları vermeye geldim," dedi elindeki poşetleri işaret edip. "Çok az zamanım var." Poşetin birini Atakan'a uzattı, diğer ikisini ise bize. "Yemek yemediniz aklım siz de kaldı."
Gülümsedim. "Teşekkür ederim," dedim sıcacık çıkan ses tonumla.
"Eyvallah!" dedi Melis.
"Afiyet olsun," dedi Demir. Atakan ve Melis yemeğe gömülürken sırt çantasını açıp içinden çıkardığı yün kazağı bana uzattı. "Olur mu bilmiyorum ama sıcak tutar." Bu durumda bile beni düşünmesi halis miydi?
Gülümsemem büyürken aldım uzattığı kazağı. Boğazlı, geniş bir yün kazaktı. "Teşekkür ederim," dedim. Atakan'ın ceketini çıkarıp kazağı diğerinin üzerine geçirdim. Gerçekten de sıcak olmuştu. Akan burnumu çekip "İyi geldi," dedim.
Beni baştan aşağı süzerek gülümsedi Demir. "Yakıştı."
Utanmıştım. Ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçarken Demir dişlerini gösterecek şekilde gülümsedi. "Annem nasıl?" diye sordum konuyu dağıtmak istercesine.
"Merak etme, konuştum," dedi. "Melis'le birlikte kaldığını, telefonunun kapalı olduğunu falan söyledim. Benim sana göz kulak olduğumu söyleyince tamamen ikna oldu."
Ben başımı sallarken memur araya girdi. "Artık çıkmanız lazım Demir Bey."
Demir başını salladı. Yanıma iki adım yaklaşıp parmaklıklara koyduğum parmaklarıma değdirdi ellerini. "Kendine dikkat et," dediğinde bir an için göklere uçtuğumu hissettim. Parmakları ellerimden kayıp giderken bana hiç bakmadan çıktı nezarethaneden.
Bense kazağında kalan kokusunu içime çeke çeke oturdum tekrar. Poşeti açıp içinden çıkan döneri iştahla yemeye başladım. Gerçekten de çok acıkmıştım. Poşetten çıkan ayranı görünce gülümsedim. Ayran bile almıştı düşünceli bebeğim...
🧸
DEMİR'İN BABASININ YARDIMINI KABUL ETMESİ HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ?
YAZ ERKEN GELİR, BUZULLAR ERİR, SEN BANA GÜLÜNCE...
Buraya Beyaz Şeytan hakkında birkaç alıntı bırakacağım, belki ilginizi çeker ve okumak istersiniz.