⏳ពេលវេលា​⏳( ចប់ )

ភាគទី៣៣< បុិសនិងស្លាប់ >

+ ក្មុងកម្មវិធី

ពេលនេះរាងក្រាស់ស៊ូហ៊ុនកំពុងតែយំលឺហខ្មាស់គេហើយបានប្រាប់រាងក្រាស់កំឡុងពេលគ្រប់គ្នាកំពុងតែភ្ញាក់ផ្អើលចំណែករាងក្រាស់ជុហ្គុកគេក៏កាន់តែនៅមិនស្ងៀមទៀតសំណួរជាច្រើនកំពុងលោតពេញខួរក្បាលគេ

< មានរឿងអី? មានរឿងអី? អាស៊ូហ៊ុនហាស >ជុងហ្គុកនិយាយ

< ហឹក...ទៅគេតិចទៅហឹកៗ...មើលទៅគេគ្មានសង្ឃឹមរស់ទេហឹក..ចាហ្វាយ >ស៊ូហ៊ុននិយាយ

< ថេយ៍ >ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏បានរត់ចេញទៅរករាងតូចយើងតែម្តងនៅមន្ទីរពេទ្យដោយទុកអោយមីណាដែលកំពុងតែគ្រោងឈុតជាកូនក្រមុំនោះមើលគេពីចម្ងាយកាយវិការការរត់របស់រាងក្រាស់ចេញទៅទាំងទឹកភ្នែកមួយដំណក់ហូរចុះមក

< សូមអោយគេម្នាក់នោះកុំកើតអីអោយសោះ សូមអោយព្រះជួយថែរក្សាគេផង >មីណាគេនិយាយក្នយងចិត្ត

< អេៗ...ពួកអែងទៅចាប់គេគេមិនទាន់រៀបការនៅឡើយទេ >លោកស្រីវ៉ាងនិយាយខណៈពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងសាលកំពុងតែជ្រួលច្របលរញ៉េរញ៉ៃពេញសាល

< កុំអីម៉ាក់អោយគាត់ទៅៗ គាត់ប្រាកដជាមានការសំខាន់ពិតមែន ណាអ្នកម៉ាក់ទុកថាកូនអង្វរចោះអ្នកម៉ាក់ >មីណានិយាយទាំងហាមម៉ាក់នាងព្រោះមិណចង់អោយមានរឿងកាន់តែវែងឆ្ងាយពេលនេះគេដឹងហើយថារវាងថេយ៉ុងនិងនាងរាងក្រាស់យើងស្រលាញ់ចេយ៉ុងជាងហេតុនេះហើយនាងមិនចង់បង្ខំរាងក្រាស់ទេ

< នេះ..គេទៅណាក៏មិនដឹងកូននៅលើកលែងអោយគេទៀតមែនទេមីណា កូន >លោកស្រីវ៉ាងនុយាយទាំងខឹងនិងជុងហ្គុកជាខ្លាំងដែលបានបំបាក់មុខគ្រួសារវ៉ាងនៅមុខអ្នកទាំងអា់គ្នាព្រមទាំងថ្ងៃពិសេសរបស់កូនស្រីខ្លួនបែបនេះធ្វើអោយគាត់អត់និងខឹងក្រោធក៏ពុំបានដែរ

< ពួកអែងប្រកាសប្រាប់ភ្ញៀវថារំសាយកម្មវិធីជាប្រយ៉ាប់ > លោកវ៉ាងនិយាយតែម្តងហើយងាកមកមើលមុខកូនស្រីរបស់ខ្លួនព្រោះគាត់យល់ពីចិត្តជាងម្តាយនាងទើបគាត់សម្រេចតាមចិត្តនាងម្តងណាមួយនាងក៏ពុំដែលថាសុំរឺចង់បានអ្វីពីលោកដែរ

< កូនអរគុណហើយ >មីណានិយាយហើយក៏ប្រញ៉ាប់ដើរចេញបាតើទៅជាមួយអ្នកបម្រើទៅកាន់ភូមិគ្រិៈរបស់នាងបាត់ទៅទាំងហាក់ចង់រលីងរលងទឹកភ្នែកតិចដែរ ដែលរាងក្រាស់បានទៅចោលខ្លួនពេលនេះនាងបានបែងចែកច្បាស់ហើយពេលជួបរាងក្រាស់លើក្រោយនាងប្រាដកជាសូមជុងហ្គុកធ្វើជាមិត្តភក្កិហើយព្រោះនាងបានបែងចែកដាច់

យើងក្រលេកទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យវិញពេលនេះរាងក្រាស់យើងធ្វើដំណើរទៅដល់មន្ទីរពេទ្យហើយទាំងបោះជំហ៊ានដើងវែងក្រនុងចិត្តតែងបន់កុំអោយរាងតូចថេយ៉ុងយើងកុំអោយកើតអីអោយសោះ

< បងទៅរកអូនហើយថេយ៍កុំកើតអីងោយសោះ >ជុងហ្គុកនិយាយទាំងអាការៈព្រួយបារម្ភទាំងភយ័បេះដូងស្ទើរតែលោតចេញមកក្រៅហើយ

+ មន្ទីរពេទ្យ

គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមរាងក្រាស់យើងកំពុងតែរត់ទាំងត្រហេបត្រហបទៅកាន់បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ដែលកំពុងតែសង្រ្គោះរាងតូចយើងតែម្តងនោះតែម្តង

មកដល់មុខបន្ទប់មានរាងតូចយ៉ុនហ៊ូគេនៅអង្គុយរង់ចាំទាំងទឹកភ្នែកហូរមកយ៉ាងញរ័ខ្លួនតតាត់ព្រោះគេបារម្ភពីម្ចាស់គេក៏មិនស្ទើរដែរគ្រាន់តែគេយកថេយ៉ុងមកនោះភ័យចង់ងាប់ហើយក៏ប្រាថ្នារសុំកុំអោយគេកើតអីដូចគ្នា

< ថេយ៍គេយ៉ាងមិចហើយ ? >ជុងហ្គុកគេក៏សួរទៅកាន់រាងតូចយើងតែម្តងដែលជាជំនិតរាងតូចថេយ៉ុងយើងទាំងបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង

~~~ដឹប~~~

រាងតូចយើងគេក៏ងើបទៅស្វាគមន៍រាងក្រាស់មួយដៃតែម្តងហើយនិយាយទាំងទឹកភ្នែកមកកាន់ជុងហ្គុក

< ខ្ញុំហឹកៗ..មិនកួរទុកចិត្តលោកអែងហឹកៗ..ហឹកអោយមើលថែគេទេហឹកៗ..មើលទៅសភាពគេទៅហឹកៗ...លោកអែងពេញចិត្តហើយមែនទេហឹកៗ..លោកអែងមានដឹងទេថាគេសុខចិត្តលះបង់ដំណែងរាជទាយាតរបស់គេហឹកៗ...ដើម្បីតែមកជួបនិងរស់នៅជាមួយនិងលោកហឹក..ទាំងដែរមាតានុងបិតារបស់គេបានកាត់កាលគេចោលលោកហែងចំជាគ្នានបានការមែនហឹកៗ..តែគេមានរឿងអីធ្ងន់ធ្ងរកុំសង្ឃឹមថាលោករួចខ្លួននោះ ចនជុងហ្គុក >យ៉ុនហ៊ូនិយាយទាំងយំ

< បានហើយអូនសម្លាញ់បានហើយថេយ៍គេមិនអីទេ >ស៊ូហ៊ុនគេនិយាយលួងលោមទៅកាន់សង្សារគេ

< លោកអែងស្ងាត់! ....អរ៎កំពុងរៀបការហេសហឹសៗ...លោកនៅមានអារម្មណ៍រៀបការចោលគាត់ទៀតមែនទេលោកដឹងទេថាគេស្រលាញ់លោកប៉ុន្នាហាស >យ៉ុនហ៊ូគេក៏និយាយទៀត
ភ្លាមនោះរាងក្រាស់ស៊ូហ៊ុនគេក៏បានចាប់រាងតូចយើងមកដាក់នៅលើស្មាហើយលីចេញទៅតែម្តងដោយទុកអោយរាងក្រាស់គេនៅគិតតែម្នាក់ឯងនៅសម្តីរបា់រាងតូចយ៉ុនហ៊ូមិញនេះហើយរឿងរបស់រាងតូចថេយ៉ុងទៀត

៚ក្រលេកទៅមើលមុនកើតហេតុវិញ

រាងតូចយើងគេក៏បានដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រិៈគាប់ជួនជួបនិងអ្នកបម្រើស្រីម្នាក់ឃើញរាងតូចយើង

< ថេយ៍មកវិញហើយមែនទេ ? អែងកើតអីរឺមុខស្លេកៗដូចអស់កម្លាំងខ្លាំងម្លេះ ? >អ្នកបម្រើស្រីនោះសួរ

< បាទខ្ញុំមិនអីកុំរំខានខ្ញុំអីខ្ញុំសូមទៅខាងលើគេងហើយ >ថេយ៉ុងនិយាយរួចញញឹមខ្សោះៗទៅកាន់អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់នោះហលយក៏បានដើរឡើងទៅកាន់ខាងលើបាត់ទៅទាំងសភាពដូចមនុស្សអស់កម្លាំង។ ត្រូវហើយគេអស់ទាំងកម្លាំងកាយនិងកម្លាំងចិត្តហើយព្រោះរាងក្រាស់ជាអ្នកបំផ្លាញជាតែម្នាក់គត់ ពេលនេះគេរស់ដូចជាស្លាប់ចិង ដូចច្នេះហើយគេស្លាប់ទៅមិនល្អទេហេសដែលរស់នៅធ្វើអ្វើទៀងនាំតែធ្ងន់ផែនដីប៉ុន្នោះទេ ណាមួយគេក៏គ្នាតម្លសនៅក្នុងកែវក្នែករបស់រាងក្រាស់ទៀតដែរ។

+ បន្ទប់រាងតូច

~~~ក្រាក~~~

រាងតូចយើងបានបើកទ្វាហើយក៏បានដើរទៅកាន់ទូររបស់គេហើយទាញយកថ្នាំងងុយដេកមកពីរកំពុងហើយគេក៏បានដើរទៅកាន់បន្ទប់ទឹកតែម្តងទាំងញញឹមទាំងគិតក្នុងចិត្តថាទីបំផុតគេបានសម្រេចបំណងរបស់គេនាពេលឆាប់ៗនេះហើយ

ដោយសារតែជីវិតរបស់គេទ្រទ្រង់នៅសម្ពាធជាច្រើនតែងតែកើតមានលើគេមិនបានហើយជីវិតដើរមកដល់ផ្លូវទល់ដោយម្តាយឳពុកកាត់ការ សង្សារជាទីស្រលាញ់រៀបការចោល កូនក៏បានស្លាប់ចោលខ្លួននោះរាងតូចរបស់យើងគេក៏បានដករ៉ាមមកអាលដៃខ្ញុំអែងអោយហូរឈាមខ្លាំងគួរសមទាងសងខាងរួចហើយគេក៏បានទាញកំពុងថ្នាំងអុយដេកហើយមួលគំរបចាក់មកលើដៃរួចលេចវាទាំងញញឹមលាយទឹកភ្នែកមកតែម្តង

< លាហើយជុងរៀបការអោយសប្បាយចោះ! TaeJungចាំអាប់ប៉ាផងអាប់ប៉ាទៅនៅជាមួយកូនដែរហើយ >ថេយ៉ុងនិយាយហើយក៏បានបិទភ្នែកហើយដេកនៅក្នុងអាងទឹកនោះដោយសារតែជាថ្នាំបានធ្វើទុកហើយគេក៏បានបិទភ្នែកបាត់ទៅហើយឈាមរបស់គេចេះតែបន្តហូររហូតដោយមានសាយភាយខ្លិនឆ្អាបចេញមក

រាងតូចរបស់យើងគេក៏បានបន្តគេងហើយឈាមហូរពេញអាងងូតទឹកនោះយ៉ាងក្រហមឆ្អិលឆ្អៅ ទាំងដែលគ្នានអ្នកណាដឹងឮសូមបីតែបន្តិច

+ ២៥នាទីក្រោយមក

អ្នកបម្រើម្នាក់បានលើអាហារយកមកអោយរាងតូចយើងតាមទម្លាប់ហើយនាងក៏បានគោះទ្វាតែគ្នានទទួលបានចម្លើយនាងក៏បានទេហៅជំនិតរាងក្រាស់មកចាក់សោរមើលឬាងតូចយើងព្រោះខ្លាចរាងតូចយើងឈឺក៏ចិងទៅ

< ថេយ៍ហើកទ្វាយមកបងយកអាហារអោយ >អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់នោះនិយាយ

< ... >ស្ងាត់គ្មានការឆ្លើយតបពីអ្នកខាងក្នុងធ្វើអោយអ្នកបម្រើនោះភ័យជាខ្លាំងក៏ប្រយ៉ាប់ទៅហៅជំនិតរាងក្រាស់ជុងហ្គុកគឺស៊ូហ៊ូនមកតែម្តង

ក្រោយពីស៊ូហ៊ុនបានមកហើយនាយក៏បានទៅស្រែកហៅរាងតូចយើងទៀតតែលទ្ធផើដែលទទួលបានដូចជាអ្នកបម្រើស្រីនោះយ៉ាងចិងដោយាារតែរាងភ័យខ្លាចរាងតូចយើងគេគិតអីផ្តេសផ្តាសនាយក៏បានប្រញ៉ាប់យកកូនសោមកកាន់សោរចាក់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់រាងតូចយើង

~~~ក្រាក~~

អ្នកបម្រើនិងស៊ូហ៊ុននោះបានហើកទ្វាចូលមកតែមិនបានឃើញរាងតូចយើងនាយក៏បានដើរមើលជុំវិញនិងភ្លាមនោះសម្លេងស្រែកបានបន្លឺឡើងយ៉ាងខ្លាំងៗក្រោមសម្រែករបស់អ្នកបម្រើមួយនោះ

< អ្ហាយ.... >អ្នម៊បម្រើស្រីនោះក៏បានដួលទៅនិងដីខណៈពេលដែលនាងបានឃើញរូមភាពដ៏កួរអោយតក់ស្លុតនៅនិងមុខមានរាងតូចយើងដេកត្រាំងទឹកលាយឈាមរបស់ខ្លួនយើងកួរអោយខ្លាច

< នេះមានរឿង.....ថេយ៍>ស៊ូហ៊ុនគេក៏បានដើរចូលមកភ្លាមគេក៏ស្រឡាំងកាំងនិងទិតភាពនៅចំពោះមុខគេដូចគ្នាហើយនាយក៏ស្ទុះទាញយករាងតូចយើងថេយ៉ុងយើងបីហើយដើរចូលមកខាងក្រោមយ៉ាងលឿនខណៈពេលដែលនាយចុះរាងតូចយ៉ុនហ៊ូដែលមកលេងឋានមនុស្សមកដល់ក៏ប្រទះហេតុការណ៍បែបនេះរាងតូចយើងគេក៏ប្រញ៉ាប់ទៅតែដែរ

< លោកអោយម្ចាស់ខ្ញុំមកខ្ញុំហើយទៅហើយម្ចាស់លោកមកព្រោះគាត់ស្រលាញ់ម្ចាស់លោកខ្លាំងណាស់ >យ៉ុនហ៊ូនិយាយទាំងតែរាងតូចនោះគេថាមកលេងនិងរាងតូចយើងនៅឋានមនុស្សគេទើបតែមកដល់ក៏មានហេតុការណ៍បានកើតឡើងតែម្តង

< បាទបងនិងទៅអូនជួលមើលគេផង >ស៊ូហ៊ូននិយាយហើយក៏បានជិះឡានផ្សេងទៅកម្មវិធីរាងក្រាស់ចំណែកអែងរាងតូចយ៉ូនហ៊ូគេក៏បាននាំងរាងតូចយើងទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យដោយមានអ្នកបើកឡានម្នាក់ជួនគេទៅរួចក៏បើកសម្តៅទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យ

+ នៅតាមផ្លូវ

ឡានពាក់ស្លាក់លេខត្រកូលចនបានបើកចេញពីភូមិគ្រៈទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យយ៉ាងលឿនដោយហាក់មិនបានគោរពពីច្បាប់ចរាចរណ៍អីបន្តិតែអ្នកបើកឡានម្នាក់នោះមិនបានខ្លាចទេមានតែជាន់ហ្គែរទៅមុខថែមទៀង

< រាជទាយាទទ្រង់ត្រូវតែមិនអីដឹងទេ មាតាបិតាទ្រង់កំពុងរង់ចាំទ្រាង់ >យ៉ុនហ៊ូនិយាយទៅកាន់មនុសកសដែលកំពុងតែដេកមុខស្លេកដូចជាសាកសពនោះហើយនិយាយ

+ បច្ចុប្បន្ន

+ ក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់

ក្នុងសភាពបន្ទបើមានក្រុមគ្រូពេទ្យជាច្រើកំពុងតែយ៉ាប់ដៃយ៉ាប់ជើងដុតដៃដុតជើងដើម្បីជួយសង្រ្គោះរាងតូចថេយ៉ុងយើងដោយសារគេមានការគិតអវិជ្ចមានរួចក៏ចង់បញ្ចប់ជីវិតរបស់ខ្លួយអាលដៃខ្លួនអែង

~~ទឺតៗ~~ទឺត

សម្លេងដែលបន្លឺដោយម៉ាសុីនស្ទៀបស្ទុងចង្វាក់បេះដូងរាងតូចយើងបានបន្លឺសម្លេងឡើង

< គេខ្វះឈាមហើយឆាប់ឡើងយកមកអោយលឿន > គ្រូពេទ្យនិយាយទៅកាន់ពេទ្យម្នឆក់ទៀតហើយពេទ្យម្នាក់នោះក៏ប្រញាប់ទៅយក

< ពួកយើងគិតយ៉ាងមិចគេខ្សោយណាស់អាចនិងទ្រាំទ្រនិងការសង្គ្រោះនិងបានទេ >គ្រូពេទ្យទី២

< ចិងឆាប់លាងក្រពះគេយកសារធាតុថ្នាំនោះចេញទៅអោយលឿនពួកយើងគ្មានពេលទេ >គ្រូពេទ្យទី១

< បាទ > គ្រូពេទ្យទ២និយាយហើយក៏ចាប់ផ្តើមតែម្តងកំឡុងពេលដែលគេកំពុងតែចាប់ផ្តើមសម្អាត់នោះមានគ្រូពេទ្យម្នាក់និយាយទាំងតែភ្នែកសំម្លឹងមើកទៅកាន់ឧបករណ៍វាស់ស្ទុងចង្វាក់បេះដូងនោះហើយនិយាយ

< លោកគ្រូពេលនេះចង្ហាក់បេះដូងគេខ្សោយណាស់គិតមិចទៅ >គ្រូពេទ្យទី៤និយាយ

~~ទឺត......~~ទឺត

< ឆាប់យកប្រដាប់ឆក់បេះដូងមក >លោកគ្រូពេទ្យ

< បាទ >

< មួយ..ពីរ...បី...ឆក់ >លោកគ្រូពេទ្យឧបករណ៍នទៅដាក់លើទ្រូងរាងតូចយលងទាំងពីររួចក៏ឆក់តែម្តងដោយប្រើកម្លាំងរាងខ្លាំកួរសម

~~ទឺត~~

< ហឹប...មួយ..ពីរ...បីឆក់ >លោកគ្រូពេទ្យនោះក៏នាមឆក់ម្តងតែលទ្ធផលកានើតែយ៉ាប់យឺនជាងពេលមុនមុនទៅទៀត

< គេទៅហើយលោកគ្រូ >លោកគ្រូពេទ្យទី៣នោះនិយាយទាំងភ្នែកមើលទៅកាល់ឧបករណ៍វាស់ស្ទុះចង្វាក់បេះដូចនោះបានបង្ហាញថាបេះដូងរបស់រាងតូចយើងគេលែងដំណើរការទៀតហើយ

< រៀបចំសាកសពគេទៅយើងទៅប្រាប់សាច់ញាត្តិរបស់គេ >គ្រូពេទ្យទី១និយាយ

< បាទ > គ្រូពេទ្យផ្សេងៗទៀតក៏ចាប់ផ្តើមនិយាយហើយក៏ធ្វ់ើតាមអ្វីដែលគ្រូពេទ្យទី១នុយាយចំគ្រូពេទ្យទីមួយគេក៏បានចេញមកខាងក្រៅ

ពេលនេះរាងក្រាស់គេកំពុងតែអង្គុយចាំរាងតូចយើងដែលក្រុមគ្រូពេទ្យព្យាយាមសង្រ្គោះនោះ ទាំងពពេញទៅដោយភាពតានតឹងនាយក៏បានអង្គុយរង់ចាំទាំងអន្ទាសារយ៉ាងខ្លាំង ចំណែងចិត្តវិញភ័យចង់ងាប់ហើយប៉ន់អោយតែរាងតូចយើងកុំអោយកើតអីទៅ

+ ខាងមុខបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់

ពេលនេះជំនិតរាងក្រាស់រាងក្រាស់និងជំនិតរាងតូចយើងបានកំពុងអង្គុយចាំក្រុមគ្រូពេទ្យតែម្តងហើយមិនទាន់ទៅណាទេ

~~~~ ក្រាក~~~~

ភ្លាមនោះមានគ្រូពេទ្យម្នាក់បានបើកទ្វាហើយដើរចេញមកទាំងទឹកមុខមិនសូវល្អ

< លោកគ្រូពេទ្យថេយ៍យ៉ាងមិចហើយ >ជុងហ្គុក/ យ៉ុនហ៊ូសួរតែងបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងទៅកាន់គ្រូពេទ្យនោះ

< គឺខ្ញុំជួយគេអស់ពីសម្ថភាពហើយ >គ្រូរពេទ្យនិយាយទំលាក់ទឹកមុខដោយសារតែគាត់ខិតខំជួយអោយអស់ពីសម្ថភាពគាត់ពិតមែន

< ហឹកៗ...មិនពិតទេលោកនិយាយច្រឡំមែនទេ ហឹកហាសនិយាយមកមើលគាត់ខា្លំងហើយរឹងមាំណាស់ហឹកៗ..មិចនិងអាចស្លាប់ទៅហឹកៗ...មិនពិតទេហឹកៗ>យ៉ុនហ៊ូគ្រាន់តែឮភ្លាមគេយំភ្លាមតែម្តងដោយសារគេទទយលយកមិនទេវាភ្លាមៗពេក

< ហាស!ថាមិចលោកនិយាយអោយស្រួលបួលទៅមើល>ជុងហ្គុកគេនិយាយទាំងគំហឹងព្រោះគេមិនចង់អោយនរណាយកជីវិតរាងតូចយើងមកើេងសើចទេ

ភ្លាមនោះក៏មានពេទ្យម្នាក់រត់ចេញមកហើយនិយាយ

< លោកគ្រូពេទ្យពេលនេះចង្ហាក់បេះដូងអ្នកជំងឺដើរធម្តតាវិញហើយអោយលឿន >លោកគ្រូពេទ្យទី២ក៏រត់មកដោយសារមិចនេះគេរៀបនិងដោះឧបករណ៍ផ្សេងដែរត្រូវការប្រើកំឡុងពេលវះកាត់ទៅហើយក៏ស្រាប់តែមានអភូតហេតុកើតឡើងដែលមិនកួរអោយជឿរគឺថាចង្ហាក់បេះដូចរាងតូចយើងមកវិញធម្តតាហេតុនេះក៏ប្រយ៉ាប់រត់មកទាំងប្រញ៉ាប់ប្រញ៉ាល់ទៅប្រាប់គ្រូពេទ្យទីមួយដើម្បីមកបន្តវះកាត់ទៀត

< តោះឆាប់ទៅ >គ្រូពេទ្យនោះញញឹមហើយក៏ប្រញ៉ាប់រត់ចូលទៅក្នុងវិញយ៉ាងលឿនដើម្បីសង្រ្គោះជីវិតរាងតូចថេយ៉ុងបន្តទៀត

< ហឹកៗ....រឹងមាំងឡើងរាជទាយាទខ្ញុំចាំទ្រង់នៅខាងក្រៅនេះហើយ >យ៉ុនហ៊ូគេនិយាយទាំងទឹកភ្នែកព្រមទាំងមានស៊ូហ៊ុននៅជួយលួងលោបគេ

< ឈប់យំទៅអូនឃើញួេគេរឹងមាំណាស់ បើអូននៅតែយំបែបនេះថេយ៍ប្រាកដជាមិនសប្បាយចិត្តនោះទេ >ស៊ូហ៊ុនគេនិយាយទាំងអង្អែលខ្នងសង្សារគេលួងលោម

< ហឹកៗ >យ៉ុនហ៊ូគេបានត្រឹមតែយំនៅក្នុងទ្រូងកក់ក្តៅរបស់រាងក្រាស់ស៊ូហ៊ុនតែប៉ុន្នោះ

< ហឹម > ជុងហ្គុកគេបានដកដង្ហើមធំមិនមែនលើទីមួយទេសឹងតែលើទីមួយពាន់ហើយអោយតែបារម្ភភ័យព្រួយខ្លាចបាត់បង់រាងតូចយើងទាំងដែលលើកមុនសូមបីតែមុខគេមិនចង់ឃើញតែពេលនេះគេលែងខ្វល់ហើយចង់នរណាមិចក៏មិចទៅសំខាន់ថេយ៉ុងរបស់គេត្រូវតែមិនត្រូវកើតអីអោយសោះ

ថេរវេលាចេញតែដើរទៅមុខពីរមួយនាទីទៅមួយនាទីពីរមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងរហូតបានកន្លងផុតទៅដល់ពីរទៅបីម៉ោងទៅហើយនៅឡើងមិនទានើឃើញគ្រូពេទ្យណាម្នាក់ចេញមកទៀតចំណែកអ្នកទាំងបីអង្គុយរង់ចាំមួយនាទីដូចជាស្មើរនិងមួយរយឆ្នាំទៅហើយតែគ្រប់គ្នាមិនបានបោះបង់ទេនៅអង្គុយចាំរហូតតែម្តង

~~~ក្រាក~~~~

សម្លេងទ្វាបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់បានបន្លឺឡើងហាក់បីដួចជាក្តីសង្ឃឹមថ្មីមួយទៀតសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាតែម្តងសូមបីតែជុងហ្គុកពួគគេសង្ឃឹមខ្ពស់ណាស់ថារាងតូចយើងនិងត្រូវបានក្រុមគ្រូពេទ្យជួយសង្រ្គោះគេបានហើយ

< លោកគ្រូពេទ្យគេយ៉ាងមិចហើយ? >ជុងហ្គុកគេថាម៉ាត់សួរមុនលឿនជាងនរណាៗទាំងអស់

< អបអរសារទគេសង្រ្គោះបានហើយពេលបន្តិចទៀតនិងត្រូចយកគេទៅដាក់ក្នុងបន្ទប់ធម្តតាមួយដោយឡែករង់ចាំតាមដានសុខភាពគេមួយរយៈពេលសិន >លិកគ្រូពេទ្យនិយាយ

<បាទអរគុណហើយ >ស៊ូហ៊ុននិយាយទាំងញញឹមព្រោះពេលនេះម្ចាស់គេលែងអីហើយ

< វាជាទួនាទីខ្ញុំទេ! ខ្ញុំទៅសិនហើយ >គ្រូពេទ្យនិយាយហើយក៏បានដើរចេញទៅបាត់ចំណែកពួកគេទាំងបីក៏សប្បាយចិត្តឡើងវុញចំណែករាងក្រាស់ជុងហ្គុកគេក៏ញញឹមបន្តិចហើយមើលទៅកាន់បន្ទប់មួយ

+ ល្ងាច

ពេលនេះអ្នកគ្រប់គ្នាកំពុងតែអង្គុយនៅរង់ចាំមើលរាងតូចយើងដែលកំពុងតែដេកសន្លប់មិនទាន់ក្រោបនោះទាំងបីនាក់តែម្តងជាពិសេសនោះគឺយ៉ុនហ៊ូគេមិនពេញចិត្តនិងជុងហ្គុកឡេបានដេញកុំអោយរាងក្រាស់នៅទីនោះទៀតដោយសារតែគេជាដើមហេតុតែម្នាក់គត់ដែលនាំអោយរាងតូចថេយ៉ុងដែរត្រូវជាម្ចាស់របស់គេធ្លាក់ក្នុងសភាពបែបនេះ

រាងតូចយ៉ុនហ៊ូគេក៏បានបើកអាវម្ចាស់របស់គេមើលឃើញថានៅខ្នងដើមដៃ ជើងស្នារសុទ្ធសឹងតែមានស្នាមដៃគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ធ្វើអោយគេមិនអាណិតម្ចាស់គេមិនបានដោយសារតែធ្លាប់ឃើញតែគេមានរូបតរាងស្អាត ស្នាមញញឹមស្រល់ស្អាត កែវភ្នែកដកស្រស់ស្អាត បែបជាប្រែទៅជាមនុស្សដែលនៅលើខ្លួនពោរពេញទៅដោយស្នាម កែវភ្នែកដែលធ្លាប់តែស្អាតប្រែទៅជាពោពេញទៅដោយទឹកភ្នែកយូរជោគជាំ សម្បុលប្រែរទៅចាសស្លេកដូចជាមនុស្សដែលគ្មានឈាម គេពិតជាគ្នានពាក្យដើម្បីជេររាងក្រាស់អោយសមនិងអ្វីដែរគេបានធ្វើមកលើរាងតូចថេយ៉ុងទេមានត្រឹមតែការអស់សង្ឃឹមនិងមានតែការសោកស្តាយ វិប្បដិសារីដែរទុកម្ចាស់គេអោយរស់នៅជាមួយមនុស្សបែបនេះ

តើនិងមានរឿងអីកើតឡើងទៀតនៅភាគខាងនមុខនេះ ?