Chapter 4
UNEXPECTED!
Hindi pa rin ako makalagaw matapos umalis ng lalake kanina lang.
He left me with my mouth open and dumbfounded.
Grabe! Naloka ako sa paggising ko.
Wala namang masakit sa aking katawan. Pero antok na antok pa rin ako. Gusto ko pang matulog.
Padabog akong lumabas ng k'warto. Shemay naman, eh!
Umaga pa lang pero bad trip na ako. Gusto ko tuloy manakal nang wala sa oras.
I rolled my eyes at these eye sores. Ang kalat! Ang nawala lang ata ay 'yong undergarmets sa sahig kagabi.
Napapakamot sa ulo akong nagtungo sa may lababo at hindi nga ako nagkakamali. Ang daming tambak na hugasin. May ilan pang naninigas na kanin sa mga plato at kutsara.
Sinamaan ko ng tingin ang lalaki at binuksan ang gripo na labag sa loob.
"Wala naman sigurong masama kung galawin ko 'tong mga hugasin dito, 'no?"
"Hmm..."
Nakakainis! Gano'n lang sagot niya? Pahamak naman, oh.
Umagang-umaga ay binuksan niya ang tv at nanood ng cartoon series? Hindi ako pamilyar, eh. Pero sa nakikita ko ay dalawang karakter ang meron. Isang ladybug ang outfit at isang lalakeng may suot na itim na pusang costume.
Hindi ko na lang siya pinansin at nagsimula nang hugasan ang mga pinggan at baso. Hindi naman ako nahirapan sa pagtanggal ng sebo at matitigas na kanin dahil may paraan ako para tanggalin 'yon.
Natapos ang paghugas ko at sinunod ko na rin ang magmumog, naghugas ng mukha at bahagyang binasa ang aking buhok.
Walang halong biro, lilinisin ko na lang 'tong apartment na mukhang tambakan ng basura sa sobrang dami.
Parang wala sa lalakeng 'to ang salitang linis sa kanyang bokabularyo.
Mukhang mahihirapan akong pakisamahan ang isang 'to. Kailangan ko atang magtiyaga at mahabang pasensya dahil halata sa hitsura niya ang pagiging matipid sa pagsasalita.
Hindi ko na siya kinausap at nagtungo na ako ulit ng k'warto't maghahanda para sa pagpunta ko sa market. Mamimili ako ng kakailanganin ko rito na para sa akin lang.
After I took a shower, I saw him still watching the same cartoon TV show on the sofa.
Parang bata naman pala 'to.
I wore a simple white long sleeve shirt and oak colored pants. Suot ko pa rin ang face mask ko since visible pa rin ang pasa at sugat sa aking mukha.
Nang lumabas ako ng k'warto ay napatingin sa akin ang lalake.
Sinipat ako nito mula paa hanggang ulo.
Na-concious tuloy ako sa aking sinuot.
"B-Bakit ka nakatitig?" at bakit naman ako nauutal?
"May lakad ka?"
Wow! Kinausap na niya ulit ako! Maituturing ko na ba itong isang himala?
I nodded.
"P'wedeng pabili?"
Bakit parang feeling ko ay nakikipag-baby talk siya sa akin? Ibang-iba niya kung kausapin ako kanina.
It really makes me cringe when he does it.
"Hindi ako taga-rito, mister. Pero ano bang ipapabili mo?"
"Buy me a comdom. 'Yong strawberry flavor." My brows arched.
Seryoso ba siyang strawberry flavor? O mas magandang tanong, bakit may flavor ang condom? Am I outdated? Bakit ngayon ko lang alam 'to?
"C-Condom? Oh, okay."
"Here," inabot niya sa akin ang one hundred pesos.
Hindi ko na siya sinagot pa lalo na't nawala na naman ang mukha niya sa mood.
Walang pasabing umalis ako ng apartment, kahit sa pagbaba ko ay sarado ang tinitirahan ni Tita Cass. Sabagay, alas otso pa lang ng umaga. Marahil ay tulog pa ang mga ito.
Naglakad ako papuntang labasan at nakasakay agad ng tricycle.
I opened my phone and tapped Google Maps.
I looked for a convenient place where I could buy everything I needed.
Ilang scroll ko pa nang may nakita akong market at convenience store na p'wedeng bilhan ng magagandang klase at murang produkto.
But this time, tutungo muna ako sa isang mall para bilhin ang ilang hygiene kits na para sa akin.
Buti na lang at isang sakayan lang pagpunta sa mall kaya hindi na ako nahirapan. I paid my fare and entered the mall.
Agad akong nagtungo ng drugstore since do'n ko lang mabibili ang ilan sa mga pangangailangan ko.
Kuha there, kuha here and everywhere.
I even checked the prices if may mas mura and magandang quality bago ko nilagay sa cart.
◦•●◉✿✿◉●•◦
NANDITO ako sa grocery section.
Bumibili ng makakain. Pang stocks lang sa bahay dahil mukhang wala akong mapapala sa roomate ko.
Para talagang wala siyang balak sa buhay niya.
He looked wasted.
Parang patapon na ang kanyang buhay. I can't help but get annoyed.
His presence and the way he spoke to me.
Nakakairita!
Napatigil ako sa pag-iisip nang may naramdaman akong bumunggo sa aking likuran.
"Oh my gosh! Sorry, hijo!" napatingin ako rito at napansin ang isang magandang babae na may dalang stroller.
Ang cute ng baby! Gosh, gusto kong kunin at yakapin.
"Okay lang po, ma'am. No worries." napatingin muli ako sa kanyang baby na ngayon ay nakangiti sa akin kahit may mask ako.
Pigilan niyo ako! Gusto kong kurutin ang pisnge ng bata!
Napabalik ang tingin ko sa ina ng bata.
I bet she's in her 40s but she looks young. Aging like a fine wine.
"Hawig niyo po 'yong baby." nasabi ko na lang.
The mother smiled.
"Sabi ko na nga ba. Hawig ko talaga si Luna!" nagulat ako sa paraan ng kanyang pagsasalita.
"Ang cute nga po ni baby, eh. She' so pretty po and kuhang kuha niya po 'yong mga mata at lips niyo po." I complimented.
"Buti ka pa napansin mo pagkakahawig namin," she sighed afterwards. "She's the last in our family. Humabol pa talaga, eh. Ang layo tuloy ng age gap niya sa mga kuya niya!" She added.
Parang nanay na nanalo sa debate ng kaniyang asawa kung kanino mas hawig ang bata. Ang cute pa ng pagkakasabi niya.
I was quite shocked with what she said, "I can sense that she'll gonna be the next Miss Universe in the future," I smiled at the baby and bid my farewell to them.
Aalis na sana ako nang bigla na lang ako nakaramdam ng kaba.
Something is wrong with my surroundings.
Nagkatinginan kami ng nanay, waring may napansin sa paligid na hindi namin maipaliwanag.
"May nararamdaman ka ba, hijo?" she asked nervously.
Napatingin naman ako sa gawing unahan ng babae sa estante ng mga nakahilerang bottled condiments.
Dito na mas lumakas ang kabog ng aking dibdib. Nakarinig na ako ng sigaw sa aking paligid.
And now, I am pretty sure kung ano na ang nangyayari.
"Lindol!" sigaw ng isang customer.
Dito na ako nataranta at tatakbo na sana para maghanap ng matataguan nang naalala ko ang babae.
"Ma'am, hali po kayo!" sigaw ko. Walang pasabing kinuha ko ang bata sa stroller at niyakap ito.
Pansin kong may ilang nagtatakbuhan na palabas habang umuuga ang aming kinatatayuan.
Nagkahulugan sa mga lagayan ang mga display at paninda dahilan para magkalat ang mga ito sa aming dinadanan. Ginapangan ako ng kaba lalo na't ramdam ko ang pag-uga ng lupa.
Sobrang lakas ng intensity dahilan para makaramdam na rin ako ng pagkahilo sa aking paligid.
Hinawakan ko sa kamay ang ginang at sabay kaming tumakbo.
Sobrang lakas ng lindol. Nagpagewang-gewang din ako sa bilis ng paggalaw ng lupa.
Nahihilo na ako.
I quickly let the mother hide under a table, sumunod naman ako at mas lalong hinigpitan ang yakap sa bata habang hawak ng isa kong kamay ang paa ng lamesa.
The ground is still shaking. I even saw cracks on the tiled floor.
"Hawak lang kayo, ma'am!" pagpapaalala ko nang lumakas pa lalo ang lindol.
We stayed under the table for minutes.
Everything around us was a mess. People around us kept on shouting for help and running for their lives.
Nagkalat ang mga paninda sa sahig. Maraming estante ang nagtumbahan na waring ang gaan lang.
Shemay! Naiiyak na ako sa kaba. This is the first time that I have experienced this kind of earthquake.
Sobrang lakas!
"Ahhh!" mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang sumigaw ang kasama kong ginang.
Napatingin ako sa kanya at doon ko lang napagtantong natamaan ng basag na bote ang kanyang paa.
What the hell?
Kita ko ang dugo mula rito.
"Huwag mo 'kong intindihin. Kaya kong indahin ang sakit!" sambit ng ginang.
I hate this! Wala akong alam sa first aid. If we stayed here, posibleng maubos ang dugo niya. She can't stay here for too long. Masyadong mabilis ang pag-agos ng dugo sa kanyang sugat.
"Ma'am, we need to get out of here. Mabilis po ang pag-agos ng dugo niyo. Need niyo na po ng first aid assistance---" natigil ako sa pagsasalita nang mapansin ang pagtigil ng paggalaw ng aming paligid.
"Did it stop?"
"Siguro po?"
Wala na akong sinayang na oras. I quickly crawled out of the table.
Gosh, I'm glad the baby didn't cry. Dilat ang mata nito waring nagulat.
Nang masiguro kong wala na nga ang lindol. I know there might be a possible aftershocks pero kailangan ko nang gumalaw dahil kailangan na ng tulong ng ginang.
Agad hinanap ng aking mata ang dalawang bagay.
"Ma'am, wait lang po kayo. May kukunin lang po ako. Babalikan ko kayo!"
Halata sa hitsura ng ginang na pinagkakatiwalaan niya ako sa gagawin ko.
Kahit hingal na hingal at namamawis dahil sa magkahalong kaba at pagtakbo.
Mas pinili ko pa ring magpatuloy sa aking ginagawa. Kailangan niya ng tulong. Hindi ko man siya kilala pero kailangan niyang magamot at madala sa hospital.
I quickly grabbed the baby's stroller and put her inside.
Sayang man pero ang katabi nitong cart ay binuhos ko rin ang loob.
'Yong grocery ko!
Nakakaiyak na talaga ang buhay.
Habang tulak-tulak ang cart ay kabaliktaran naman nito ang ginagawa ng isa kong kamay sa stroller ng bata.
Pagkarating ko sa p'westo ng ginang ay nakatayo na ito at nakahawak sa lamesa kung saan kami nagtago. Kanya itong ginawa para suportahan ang kanyang bigat.
"Ma'am, sakay po kayo sa cart. Ilalabas ko po kayo rito!" saad ko, agad naman siyang tumalima at maingat na umupo rito.
Sapat na para hindi siya mahulog.
Tulak-tulak ko ang ginang habang hila-hila naman ng isa kong kamay ang stroller ng bata.
I didn't expect na ganito pala siya kahirap. Aminado akong mabigat ang ginang at ang mas nagpahirap pa rito ay ang kabaliktaran na ginagawa ng isa kong kamay.
And one thing I notice is, goers are gone. Wala na akong nakikitang tao sa aking paligid kaya hirap akong makahingi ng tulong.
I was catching my breath as my lungs started to lose oxygen.
It's heavy but I didn't stop pushing her.
I was panting as we reached the exit.
"Tulong!" I shouted a couple of times.
Napatingin ang karamihan sa amin at may ilan naman na agad tumakbo papunta sa aming direksyon.
A bald guy approached us.
"Sir, kailangan niya pong isugod sa ospital! G-Grabe po 'yong p-pagdurugo ng paa niya!" I stuttered because of catching the oxygen.
Dito na ako tuluyang nanlambot. Napahawak ako sa aking noo at binitiwan ang hawak kong stroller.
"Hijo, okay ka lang?" nag-aalalang tanong ng ginang habang napahawak na rin ako sa cart lalo na't nagsimula nang manlabo ang aking paningin.
My knees are shaking. Tuluyan na nga akong napaluhod dahil sa panghihina.
Shemay! Umiikot na rin ang paningin ko.
"M-Ma'am... N-Nahihilo po ak..."
Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang tuluyan na ngang sumara ang aking mga mata.
◦•●◉✿✿◉●•◦
NANG imulat ko ang aking mga mata ay biglang tumambad sa akin ang puting kisame at ang amoy ng kemikal.
Nakakapagtaka, sa'n na ba ako?
Bahagya kong iniangat ang aking ulo. Shemay! Buti na lang at hindi masakit ang aking leeg.
Una kong nabungaran si Tita Cass na nakatulog sa aking paanan. Pero ang mas ikinagulat ko ay ang isang cart ng groceries sa isang tabi. May nakita pa akong timba, planggana, hygiene at ilang supply ng pagkain. May mga gulay at prutas din.
Seeing these stuffs made me think na p'wede na akong magbenta sa apartment. Hindi ko naman mauubos 'to ng isang araw.
Dito ko na napansin ang pag-angat ng ulo ni Tita.
"Oh, Steel, mahiga ka muna! Ikaw talagang bata ka!" alala nitong sambit sabay lapit sa akin.
Inayos naman nito ang unan, inalalalayan nito akong makasandal sa head board ng aking kama.
"T-Tita, ano pong nangyari?"
"Nahimatay ka raw after mong i-save 'yong mag-nanay. Kaya sinugod ka nila rito sa ospital..." she answered.
"What about po sa mga groceries na 'yan?"
"Ahh, 'yan ba? May isang lalake na nagpunta rito. Ang sabi niya ay salamat daw sa pagligtas mo sa asawa at anak niya. Pasasalamat ng asawa. Sinabi niya rin na sa ibang bansa na magpapagamot ang sinugod niyang asawa rito. 'Tsaka binigay niya rin 'to," binuklat ni Tita Cass ang kanyang bag at may inilabas na sobre mula rito.
Inabot niya ito sa akin at hindi ko pa man nabubuksan ay mukhang alam ko na kung ano ang laman niyon.
Just as I thought, its money. But what really made me confused was the bills.
"Tita, ilan 'to?"
"One hundred thousand..."
Gulat akong napatingin sa kanya at agad na nilapag sa kama ang pera. Ang laking halaga naman niyan. Mukhang nakakahiyang tanggapin.
"Bakit? Ayaw mo ba?"
"I mean, ang laking halaga po niyan. Kung gusto niyo po, sa inyo na lang po, tita."
"Buang! Bakit mo naman ibibigay 'yan sa akin? Porque't malaki 'yong halaga ng pera ay hindi mo na hahawakan? Kunin mo na," napatingin ulit ako sa envelope at dito na ako natauhan.
Yeah, I really need money to survive in this state. Kung hindi 'to ibinigay no'ng sinasabing lalake ni tita, marahil ay mangangapa pa rin ako sa gagastusin.
Mahirap hanapin ang pera pero ang hypocrite ko naman kung sasabihin kong hindi ko kailangan ng pera.
Muli ko itong kinuha at kumuha ng ilang piraso ng bill.
"Sa inyo na po, tita. Huwag niyo na pong tanggihan. Kahit 'eto muna, pasasalamat ko sa pagpapatira niyo sa akin."
Hinawakan nito ang aking kamay at inilayo nito sa kanya ang hawak ko.
"Steel, ang pagpapatira ko sa'yo sa amin ay wala 'yong bayad. Pamilya tayo rito, 'tsaka hindi ka na naiba sa akin. Kaya itago mo 'yan at gamitin mo sa tama. Kailangan mong matutong magtipid dahil nagiging independent ka na."
I smiled with her words. She didn't take advantage of me. Halata kay tita na nangangailan talaga siya ng pera pero sa nakikita ko sa kanya, gusto niya akong matuto sa sarili kong paraan.
She wants me to learn on my own. And she's right, I should learn to be independent...
... kasi hindi natin alam ang mangyayari sa mga susunod na araw...
◦•●◉✿4✿◉●•