Rm-hyung jiminတွက်ဘာစားလို့ရမလည်းဆရာ၀န်ကိုမေးပြီးလိုအပ်တာလေးတွေပါသွား၀ယ်လိုက်အုန်းမယ်taeသူငယ်ချင်းနားမှာဘဲနေနော်
tae-ဟုတ်hyung
tae-ဟျောင့်jiminမင်းတကယ်yoongi hyungကိုမမှတ်မိဘူးလား
jm-အာ့..အားးးခေါင်း.....ခေါင်း
tae-အာsor...sorryမစဥ္းစားနဲ့တော့
ပြာပြာသလဲတောင်းပန်ပြီးစိုးရိမ်နေတဲ့taeကို
jm-ဟားးးးးဟားးးးတကယ့်ကောင်
tae-ဘာရယ်တာလည်း
jm-မင်းစဥ္းစားကြည့်လူကိုကွက် ပြီးမေ့စရာလားဆရာ၀န်ကလည်းငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး
tae-ဘာ!!!!!ဒါ.....ဒါဆို
jm-ဟုတ်တယ်အဲ့အဖိုးကြီးကိုမှတ်မိတယ်ငါအမြင်ကပ်လို့မမှတ်မိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ
tae-ဟူးးးးးမင်းသိလားမင်းသာသတိရမလာရင်ငါသူ့ကိုတကယ်သတ်မှာ
jm-ဟီးးးးအဲ့ဒါကြောင့်မင်းကိုငါချစ်တာမင်းကအမြဲငါ့ဘက်ကဘဲ
tae-အေးပါကွာငါလည်းချစ်လို့ပေါ့ဒါနဲ့yoongi hyungဘာလို့ငိုနေတာလည်းသိလား
jm-ဘယ်သိမလည်းငါသေရင်သူအမှုပတ်မှာကြောက်လို့ဖြစ်မှာပေါ့
tae-မဟုတ်ဘူးသူမင်းကိုချစ်.........
doctor-အဆင်ပြေရဲ့လားနေရတာခေါင်းမူးတာတွေရောရှိသေးလား
jm-ဟုတ်တစ်ကိုယ်လုံးနာနေတယ်စကားပြောရင်နံရိုးတွေအရမ်းနာတယ်ခေါင်းမူးတာတော့မရှိတော့ပါဘူး
doctor-စကားသိပ်မပြောနဲ့အုန်းနော်နံရိုးကကြိုးပြီးနှလုံးကိုစိုက်သွားတော့သိပ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလည်းမနေရဘူးသိပ်လည်းစကားမပြောနဲ့နော်ခန္ဓာကိုယ်ကအရမ်းနုနယ်နေတယ်အပင်ပန်းမခံနိုင်တဲ့အခြေနေမို့
jm-ဟုတ်
jm-ခုနကဆက်ပြောလေ
tae-ထားလိုက်ပါနောက် မှပြောမယ်အရေးမကြီးဘူး
ဒီလိုနဲ့jiminဆေးရုံးမှာ၃ပတ်လောက်နေပြီးအပြင်ပိုင်းဒဏ်ရာတွေအကုန်သက်သာနေပြီအတွင်းဒဏ်ရာတွေလည်းကောင်းစပြုနေပြီဆိုတော့ဆေးရုံဆင်းပြီးအိမ်မှာဘဲFamily doctorနဲ့ဆက်ကုနေရဲ့