P.O.V Y/N
'Wat is er? Ik zie aan je dat er iets is.' Liam kijkt me diep in de ogen aan.
'Ik weet gewoon heel zeker dat David nog niet klaar met me is. Ik wil niet dat jou en de jongens iets overkomt. Dat zou ik mezelf niet kunnen vergeven.' zeg ik zonder het oogcontact te verbreken. 'Er gebeurd niks, Y/N. Je bent veilig hier. David en Brittany zijn nu allebei opgepakt.' zegt hij. Ik verbreek het oogcontact en kijk weer terug naar me handen. 'Weetje, Liam, ik weet niet eens hoe ik me voel nu. Ik voel helemaal niks. Behalve de pijn van me lichaam, maar dat doet er nu niet toe. Geen enkele emotie past nu bij me. Die twee weken waren echt vreselijk. Ik heb zó fucking vaak Little Things lopen zingen. En David had gewoon extra een schaar letterlijk voor me neus neergelegd. Bijna heb ik het gedaan. Maar ik voel me er niet eens trots op dat ik het niet gedaan heb.
Het leven boeit me nu gewoon op dit moment niet meer. Elke keer. Echt elke keer als er iets goeds gaat, word het weer verkloot. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik weet het echt niet meer, Liam.' snik ik. De tranen glijden nu over me wangen heen. Liam geeft me een knuffel. 'Y/N, het komt weer goed. Vertrouw op ons.' Jup, hij maakt zijn naam 'Daddy Direction' waar. Niet dat dat erg is. 'Denk aan de goede momenten. Welke momenten vond je leuk?' zegt Liam. Ik veeg me tranen weg. 'Nou, toen met Niall in de lift vond ik wel gezellig, want toen leerde ik hem ook persoonlijk kennen. Eigenlijk wel alle momenten met jullie.' glimlach ik. 'Kijk, je glimlacht weer.' grijnst hij. 'Dankje, Liam. Als ik me makkelijk kon bewegen, had ik je een knuffel gegeven.' grijns ik terug.
Hij geeft me een knuffel. 'Als je weer zulke momenten hebt, moet je hetzelfde doen zoals je net deed. Terug denken aan goede herinneringen.' ik knik dankbaar. Ik denk terug aan het moment toen ik aan het afwassen was. Toen had Niall zijn armen vanachter om me middel heen geslagen. Automatisch verschijnt er een glimlach op me gezicht. 'Je dacht aan Niall, he?' zegt Liam met een nog grotere grijns. 'Huh, wat. Nee hoor.' ik voel dat ik rood wordt. 'Je hebt jezelf net verraden. Hij vindt jou ook leuk.' zegt Liam. 'Uh, okee.' zeg ik nog ongemakkelijker. 'Zal ik hem even roepen?' hij staat op van het bed.
De grijns op zijn gezicht is niet te beschrijven. 'Nee Liam. Waag het niet.' zeg ik streng. Hij loopt richting de deur toe. 'Liam, doe het niet.' zeg ik dreigend. En ofcourse. Voordat ik nog meer kan zeggen, doet hij de klink omlaag en opent de deur. 'Jongens, jullie kunnen weer terug komen.' zegt Liam. Ik zucht opgelucht. 'Niall, kan ik jou nog even spreken op de gang?' grijnst hij. Fuck, te vroeg gejuicht. 'Liam. Waag. Het. Niet.' roep ik bijna. Hij steekt zijn tong naar me uit. Louis rent als een debiel de kamer weer binnen. Als Harry en Zayn ook binnen zijn, sluit Liam de deur met een grijns die me totaal niet bevalt. 'Wat gaat Liam doen?' vraagt Zayn verbaasd. 'Ik heb geen flauw idee.' lieg ik.
De jongens en ik kletsen nog wat. Blijkbaar heb ik een paar concerten van hun gemist. Niall en Liam komen na een tijdje weer terug de kamer binnen lopen. Liam geeft me een knipoog. Niall heeft een grijns van hier tot Tokio op zijn gezicht. Shit. Oke eerlijk is eerlijk, het ziet er wel cute uit. Ik geef Liam een kom-hier blik. 'Wat heb je gezegd?' 'Dat je hem meer dan leuk vind.' en daar is die grijns weer. 'Waarom?!' fluister ik. 'Omdat jullie heel schattig zijn samen. Niall heeft nog nooit echt een relatie gehad sinds de band. En wij vinden jou geweldig.' antwoord Liam.
Ik geef hem een vriendschappelijke stoot op zijn bovenarm. 'Je hebt mazzel dat ik je mag.' 'En wees blij. Simon mag je ook heel erg en als jullie wat krijgen hoeft Niall tenminste geen neppe vriendin voor publiciteit die alles faket.' zegt hij erbij. Ik kijk heb verbaasd aan. 'Leg ik je nog wel een keertje is uit.' ik knik. Liam loopt weer terug naar de rest. En alsof het niet erger kan, fluistert Liam iets in Louis oor. Louis kijkt met een grijns mijn kant op.
Ze worden verstoord door de dokter die de kamer binnen komt wandelen. 'Ik heb nog wel wat slecht nieuws.' begint hij. Ik slik. 'Je hebt erg ondergewicht. Als je niet snel aankomt, kunnen er ernstige dingen gebeuren.' eindigt hij. 'Dat komt helemaal goed meneer. Ik ga zorgen dat ik weer gezond word.' zeg ik iets te overdreven. Maar ik weet niet zo zeker als dat me gaat lukken.
'Zouden jullie misschien een oogje op haar willen houden? Dat ze wel genoeg eet enzo?' vraagt de dokter aan de jongens. 'Maar natuurlijk.' zegt Harry. 'Nou, wat mij betreft mag je gaan. Je kleren liggen daar.' hij wijst naar een stoel met me kleren die me nu pas opvalt. 'Oke, bedankt meneer.' zeg ik vriendelijk. De dokter verlaat de kamer. Ik sla de dekens van me af en een koude windvlaag bereikt me lichaam. Me benen zien er niet uit. Er zitten allemaal schrammen op. Voorzichtig sla ik me benen over het bedrand heen. Ik ga staan. Een pijnscheut schiet me te binnen. Dat doet echt zeer. Tsja het was een wonder dan ik nog kan lopen en ik heb een paar dagen daarna me benen niet gebruikt dus dit was te verwachten.
'Gaat het?' vraagt Niall bezorgd. Ik knik en bijt op me lip. Ik zet eens paar stapjes. Louis geeft me mijn kleren aan. Nu doet het nog pijn, maar later hoop ik minder. 'Weet je het zeker?' vraagt Zayn. 'Ik moet alleen even wennen.' zeg ik. Ik loop naar de soort van badkamer. De deur doe ik op slot. Niet dat ik ze niet vertrouw, maar ik vind het fijner als de deur op slot is. Okee, dit gaat lastig worden. Ik heb zo'n lange jurk-shirt aan ofzo iets. Met ongelooflijk veel moeite doe ik het uit. Met een hand probeer ik me broek aan te doen, wat nogal lastig gaat. Ik word er helemaal chagrijnig van.
Jemig, ik hou ook van jou, arm. En me lichaam doet nog zeer ook nog. Even later word er op de deur geklopt. 'Lukt het, Y/N?' het is Zayn. 'Uh, ja hoor.' zeg ik terug. 'Ben je bijna klaar? Ik heb honger.' roept/zegt Niall. Ik grinnik. Echt iets voor Niall om te zeggen. 'Ben bijna klaar!' Eindelijk lukt het om me shirt aan te doen. Ik haal voorzichtig een hand door me haren heen. Ik gooi wat water in me gezicht en droog af. Net als ik het slot eraf wil halen van de deur, wordt ik super duizelig. Zwarte vlekjes verschijnen voor me uitzicht. Ik adem diep in en uit. Als het weer goed gaat, open ik de deur.
'Laten we naar Nando's gaan!' roept Niall enthousiast. Niall, Harry, Louis, Zayn en Liam kijken hoopvol naar me. Ik knik. Bij de balie melden we mij nog eventjes af. In de auto voel ik me super ongemakkelijk. Ik weet gewoon dat de rest het nu ook weet, dankzij Louis en Liam. Perrongeluk maak ik oogcontact met Niall. Zijn wangen kleuren een beetje rood. Eenmaal bij Nando's gaat Niall als een idioot de auto uit. Neuh, valt ook heus niet op. Ik grinnik zacht. 'Komen jullie nog of blijven jullie daar zitten?' roept Niall. 'Jaja, we komen al.' grinnik ik. Ik negeer de pijn in me lichaam en lopen Nando's binnen.
'Wat wil jij, Y/N?' vraagt Zayn aan mij. 'Uhm, Niall had laatst voor me besteld en dat was best wel lekker.' 'Wat was lekker? Het eten of ik?' grijnst Niall die blijkbaar achter me stond. Shit, nu wordt ik helemaal nerveus. 'Laten wij alvast een plekje zoeken.' zegt Harry. THANKYOU. Harry en ik zien een plekje achterin met genoeg plekken. Als Harry en ik daar gaan zitten, geven we de rest een seintje dat we hier zitten. Niall, Zayn, Louis en Liam lopen onze kant op. Naast me zit Niall en aan de rechterkant van me zit Zayn.
'Zayn, als je wilt mag je me gips wel ondertekenen als we thuis zijn.' er komt een sprankeling in zijn ogen. 'Graag.' glimlacht hij. Ik zie Niall naar me kijken. Op het moment dat ik hem zie staren, kijkt hij weg. Terwijl de jongens over weet ik veel nog wat praten, zit ik in me gedachten. Ik zit aan het moment te denken dat me ouders zeiden dat ze op vakantie gingen zonder mij. Dat was ook de laatste keer dat ik ze zag voor het vliegtuigramp.
- Flashback -
Ik kom thuis van een zware dag school. Ze hadden het ontdekt, van me littekens. Gauw ga ik naar boven toe, maar halverwegen wordt ik tegengehouden door me ouders. 'Y/N! We moeten je wat vertellen!' schreeuwt me vader. Fijn, wat gaat er dit keer gebeuren? Ik versnel me passen naar de woonkamer toe. 'Wij gaan op een luxe vakantie in Frankrijk. Alleen jij gaat niet mee. Dat kost teveel geld en dan is de vakantie verpest.' zegt me moeder met een gemene grijns. 'Ja, dat begrijp ik.' probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. Pats! Daar gaan we weer. Ik voel de tranen achter me ogen branden. Sterk blijven, Y/N. Laat niet je emotie zien. Dan ben je zwak, zeg ik tegen mezelf. 'Wees eens wat blijer voor ons, waardeloos kind!' schreeuwt me moeder. 'Jij gaat mooi alle klusjes doen in huis.' schreeuwt me vader. Hij slaat met zijn vuist in me maag.
- Einde Flashback. -
'Y/N! Y/N het eten is er!' zegt Niall tegen me als ik ontwaak uit me flashback. 'Oh, uh okee. Lekker.' zeg ik. 'Waar dacht je aan?' ze kijken me allemaal aan. 'Niks bijzonders. Zullen we gaan eten?' hopend om dit onderwerp te beëindigen. Ze kijken me wantrouwend aan, maar besluitend dan toch maar te gaan eten. Natuurlijk heeft Niall het als eerste op. Maar ach. Ik zit rustig te eten als de jongens blikken naar elkaar sturen. Eerst kijken ze naar mij en daarna naar de rest. Dat maakt me vreselijk zenuwachtig. Ik probeer het te negeren. Gelukkig stoppen ze even later.
Wat me opvalt is dat Niall super vrolijk is. Ja oke, hij is bij zijn favoriete restaurant. Ohja, Liam had ook nog verteld dat ik hem leuk vind. Geweldig. En toen werd de pret verpest. We waren bijna bij de auto, totdat iemand begon te gillen: 'OMG. Dat is One Direction!' Een meisje begon als een idioot naar ons toe te rennen. Door dat gegil kwamen er meer meiden aanrennen. Fuck, niet in paniek raken! Oorverdovend gegil kwam onze kant op. Er word weer weird stuff naar me geroepen, maar ja. Dat begrijp ik wel.
Ik probeer oogcontact te zoeken met de jongens. Iemand pakt me hand vast en trek me door de menigte heen. Dit doet echt pijn, maar ik laat me meesleuren. Ik let op me ademhaling. 'Rustig, Y/N. Ik ben het.' hoor ik een zachte maar vertrouwende stem zeggen. Niall. Als iedereen compleet is stappen we in een busje. Ik zit tussen Niall en Liam. Paul rijdt. 'Gaat het weer?' vraagt Liam bezorgt. 'Ja hoor.' stel ik hem gerust. 'Dus jij bent Y/N waar de jongens altijd zo enthousiast over praten?' grijnst Paul. 'Ja, dat klopt. Leuk om u te ontmoeten.' glimlach ik. 'Noem me maar gewoon Paul hoor. En ook leuk om jou te ontmoeten.'
Opeens komt "Kiss You" op de radio. 'Oeh, Paul, mag ie wat harder?' vraag ik hyper. Hij zet de volume harder en ik begin volop mee te zingen. De jongens inclusief Paul kijken me met open mond aan terwijl ik gewoon lekker verder zing. Ik begin heel vrolijk mee te bewegen op het liedje. Louis doet gezellig mee. We geven elkaar een high-five. Precies op het einde van het lied zijn we aangekomen bij hun huis. Op de oprit bedank ik Paul nog voor het rijden en stap uit. Ik kijk vol bewondering naar hun, correctie, villa.
We lopen naar binnen en ik vindt het nu al gigantisch. We lopen naar de woonkamer, althans, dat denk ik. Want er staan banken en een supergrote tv. En andere dingen wat je normaal in een woonkamer zou zetten. Goh, wat had je dan verwacht? De jongens ploffen op de bank. Ik plof naast Zayn neer, maar dan wel wat voorzichtiger. 'Wou je me gips nog ondertekenen?' ik kijk Zayn aan. Nou, dat hoef ik niet twee keer te vragen. Hij schiet overeind en sprint naar boven. Ik grinnik.
Er komt wat gestommel van boven af. Zayn rent even later als een debiel de trap af met gevolg dat hij uitglijd op een van de treden. Hij dondert de trap af met zijn stiften. Niall, Harry, Louis, Liam en ik barstten in lachen uit. Als ik een telefoon had, had ik gelijk een foto gemaakt. Zayn staat op en pakt mopperend de stiften. Wat heb ik dit gemist. 'Sorry, Zayn. Vergeef je me?' grinnik ik als hij weer naast me zit. 'Sure.' glimlacht hij. Niall is intussen de keuken in gesneakt. Harry zit wat te zappen op de tv en Louis kijkt mee. Liam zit iets te doen op zijn telefoon.
'Moet ik iets speciaals tekenen?' vraagt Zayn. 'Nee hoor. Leef je uit.' zeg ik. Hij knikt, gaat schuin tegen me zitten, pakt zijn stiften en begint te tekenen. Ik probeer zo stil mogelijk te zitten. Niall komt weer terug huppelen met een zak chips en chocolade reep. Jup, huppelen. Weer grinnik ik. 'Wil je ook wat?' vraagt Niall. Ik knik voorzichtig, hopend dat ik Zayn niet stoor. Niall geeft me de chocoladereep aan. Louis, Harry en Liam kijken mij en Niall met open mond aan. Zelfs Zayn is gestopt met tekenen. 'Is er iets?' vraag ik. 'Niall deelt nooit, maar dan ook echt nóóit zijn eten. Zelfs niet met ons.' zegt Harry. 'Nou en.' zegt Niall. Hij opent de zak chips. Ik voel dat ik rood wordt. Louis grijnst naar me die me totaal niet bevalt.
'Y/N IS VERLIEFD OP NIALL. Y/N IS VERLIEFD OP NIALL.' schreeuwt Louis. Niall en Liam geven hem een dodelijke blik. Ik smijt een kussen naar zijn hoofd. Louis kijkt me beledigd aan. 'En je mag niet terug gooien, want ik ben zielig.' grijns ik. Zayn stoot me lichtjes aan. Hij geeft me een blik naar Niall. Ik kijk Niall's kant op en zie dat hij helemaal rood is. Niall zit ongemakkelijk wat te eten. Nu me hand vrij is, kan ik me chocola openen. Ik stop een stukje in me mond. Zayn is alweer begonnen met tekenen. Gelukkig heb ik een wit gips. Ik weet niet eens als je nu al erop mag tekenen, maar dat boeit me niet zoveel.
Louis fluistert steeds iets in Harry zijn oor. Die twee kijken steeds mijn kant op en grinniken dan. Ik wil net me laatste stukje opeten, als het uit me handen word gepakt. Niall staat voor me neus me chocola te eten. 'Niallie.' zeg ik met een pruillipje. 'Noemde je mij nou net Niallie?' vraagt hij beledigd. Ik knik. 'Y/N-ard.' grijnst hij. 'Touché.' ik knijp me oogjes tot spleetjes. Niall doet hetzelfde. 'Oh, oh.' zeggen Louis en Harry in koor. 'Als je het zo wilt spelen, krijg je het ook, Sky.' dreigt Niall. 'Bring it on, Neil Horan.' ik grinnik. Ik spreek het heel anders uit. Liam barst in lachen uit. Niall en ik schudden elkaars handen. Hij gaat weer verder met eten.
'Y/N, mogen we wat op je verband schrijven?' vraagt Louis. 'Uh, ja hoor. Maar geen rare dingen!' ik wijs naar Louis en Harry. Louis, Harry en Liam grinniken. 'Klaar!' zegt Zayn enthousiast. Ik kijk naar het gips. Er zijn verschillende kleuren op gebruikt. Awh, hij heeft zijn handtekening neergezet. Het is echt heel mooi. 'Wauw, dankje Zayn. Het is echt heel mooi.' zeg ik dankbaar. 'Graag gedaan.' glimlacht hij terug. Je kan in de twinkeling van zijn ogen zien dat hij tekenen heel leuk vindt.
'Mogen wij nu?' vraagt Liam ongeduldig. 'Ja ja, Payne.' zucht ik. 'Hoe kunnen jullie er het beste op schrijven. 'Misschien kan je met je benen op Zayn zijn schoot.' antwoordt Louis. Ik doe wat hij zegt. Niall zit wantrouwend te grijnzen. 'Ohja, nog een ding. Je mag niet kijken.' zegt Harry. Whut? 'Haal die grijns van je gezicht af, Neil Horan.' grinnik ik. 'Ga maar liggen en doe je ogen dicht.' Weer doe ik wat er word gezegd. Ik hoor wat vaag gefluister. Ik vertrouw het voor geen meter. Ik mompel wat.
Volgens mij schrijven ze al, want ik voel iets op me been. 'What the hell doen jullie allemaal?' vraag ik. 'Rustig nou maar.' zegt Louis. 'Ik vertrouw jullie voor geen meter nu. Ik weet gewoon dat jullie allemaal zitten te grijnzen.' mopper ik. Iemand strijkt met zijn hand over me wang heen. Ik krijg kippenvel. 'Moest dat helpen?' 'Jup.' zegt een grinnikende Niall. Waarom weet ik niet, maar ik word opeens heel moe. 'Hoelang duurt het nog, denken jullie?' 'Dit duurt nog wel ff.' zegt Liam. Okee, waar zijn ze mee bezig. Fuck, ik val nog in slaap. Wakker blijven, Y/N! Maar helaas, ik val in slaap.
- Extra lang hoofdstuk omdat ik vorig hoofdstuk nogal slecht vond. Ik hoop dat deze beter is! :) x -