Διπλώνω μερικές μπλούζες μου και ανοίγω το συρτάρι κάτω από την ντουλάπα για να τις βάλω μέσα.
Δένω τα μαλλιά μου πίσω πριν σηκωθώ όρθια και αφήσω μια ανάσα κρατώντας το κεφάλι μου.
Το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει από το σαλόνι, βγαίνω έξω από το δωμάτιο που βρισκόμουν και σταματώ ξαφνικά όταν εμφανίζεται ο Άρης μπροστά μου κρατώντας το κινητό μου στο χέρι του.
Βλέπω το όνομα της Έλλης στην οθόνη όταν το παίρνω στα χέρια μου και απαντάω την κλήση.
"Ναι;" Πηγαίνω ξανά προς το δωμάτιο αλλά σταματάω αμέσως ξαφνιασμένη όταν την ακούω να κλαίει, "Έλλη; Τι έγινε;"
Την ακούω που παίρνει μια ανάσα πριν μιλήσει, "Ήμουν με τον Μάρκο και...και γυρνούσαμε σπίτι αλλα—" Η φωνή της σπάει και παρατηρώ τον Άρη που σμίγει τα φρύδια του.
"Αλλά; Είστε καλά;"
"Εγώ καλά είμαι." Σταματάει για λίγα δευτερόλεπτα, "Για την ακρίβεια δεν ξερω— αλλά ο Μάρκος χτύπησε άσχημα στο κεφάλι στο αυτοκίνητο και, και..." Χάνει τα λόγια της.
"Που είστε τώρα;" Αφήνω μια ανάσα.
"Στο νοσοκομείο." Απαντάει και κουνάω το κεφάλι μου, "Προσπάθησε να ηρεμήσεις, ερχόμαστε εντάξει;"
Τερματίζω την κλήση και κοιτάω τον Άρη, "Τι έγινε;" με ρωτάει περίεργα και ανασηκώνω τους ώμους μου.
"Δεν μπόρεσε να μου εξηγήσει. Μου είπε ότι είναι στο νοσοκομείο και ότι ο Μάρκος χτύπησε σοβαρά." Κουνάω ξανά το κεφάλι μου και αφήνει μία ανάσα περνώντας τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.
"Ξέρεις κάτι..., σωστά;" Τον ρωτάω παρατηρώντας τον.
"Ξέρω όσα ξέρεις κι εσύ." Μου απαντάει, "Αλλά έχω κάποιες υποψίες που ελπίζω να μην είναι αλήθεια."
[...]
Πλησιάζω την Έλλη και εκείνη τυλίγει αμέσως τα χέρια της γύρω μου. Κρύβει το πρόσωπο της μέσα στα μαλλιά μου όσο εγώ την κρατάω σφιχτά.
"Τι έγινε;" Κρατάω το πρόσωπο της σκουπίζοντας τα δάκρυα της.
"Γυρνούσαμε σπίτι και ήμασταν σε έναν μονόδρομο, εκείνον μετά το σπίτι μου, και ξαφνικά εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο ακριβώς απέναντι μας." Αρχίζει να εξηγεί.
"Τα φώτα του ήταν δυνατά με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε καθαρά. Ερχόταν προς τα πάνω μας, ο Μάρκος έκανε όπισθεν για να μην μας χτυπήσει αλλά δεν πρόλαβε να στρίψει... Ένα αυτοκίνητο χτύπησε στην μεριά τους Μάρκου και ένα μπροστά."
Αφήνω μια ανάσα κάνοντας στην άκρη τα μαλλιά της, κοιτώντας μερικά σημάδια στο πρόσωπο της.
"Τουλάχιστον δεν έπαθες κάτι σοβαρό..." Την κοιτάω.
Το βλέμμα της αλλάζει κάνοντάς με να την κοιτάξω περίεργα, "Τι;" Την ρωτάω και κάθεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου πίσω της.
"Είμαι έγκυος Εύα." Με κοιτάει, "Δεν είχα κάποια αιμορραγία αλλά μου έκαναν εξετάσεις και μου είπαν θα με ενημερώσουν." Καλύπτει το πρόσωπο της.
"Εϊ εϊ όλα θα πάνε καλά." Κάθομαι δίπλα της τυλίγοντας το χέρι μου γύρω της.
"Αργούν Εύα."
"Όλα θα πάνε καλά Έλλη."
Άρης pov,
"Ήταν στημένο. Μας ακολουθούσαν." Ο Μάρκος λέει προσπαθώντας να κάτσει καλύτερα στην θέση του.
"Αναγνώρισες κάποιον; Ή κάτι τέλος πάντων." Τον ρωτάω αλλά κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
"Δεν μπορούσα να δω σου λέω!" Λέει ενοχλημένος, "Πάρε τον Τζακ, κάτι μπορεί να βρει." Προσθέτει και γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Δεν θα βοηθήσει." Του απαντάω και σμίγει τα φρύδια του.
"Γιατί;" Ξαφνιάζεται.
"Επειδή έχει δικά του προβλήματα— ήρθε χθες σπίτι και με έψαχνε, εγώ ήμουν στην δουλειά και απλα με πήρε η Ευα τηλέφωνο να με ενημερώσει και είπε πως δεν φαίνεται καλά. Τέλος πάντων, έχει μπλεξίματα και ζήτησε βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τον βοηθήσω..." Του εξηγώ και αφήνει μία ανάσα μόλις του πω τι άλλο έγινε.
"Είσαι σοβαρός;" Με ρωτάει απότομα, "Πρέπει να τον βοηθήσεις. Να τον βοηθήσουμε... Του χρωστάμε πολλά Άρη." Μου θυμίζει και παίρνω μία ανάσα σφίγγοντας τα χέρια μου.
"Ο Τζακ σε έστειλε εδώ." Του λέω έντονα, "Μόνο εγώ δεν και ο Τζακ γνωρίζουμε την συγκεκριμένη διαδρομή που κανείς για να γυρίσεις σπίτι. Και έστω, αν σε είχαν δει και όντως σας ακολουθούσαν... Ποιος ο λόγος να κάνουν την παγίδα που κάνουμε εμείς πάντα με τον Τζακ σε αποστολές;"
"Κάτι που μόνο όσοι είμαστε στην ομάδα ξέρουμε;"
Με κοιτάει καθώς σκέφτεται καλύτερα, "Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο;"
"Γιατί νευρίασε. Γιατί δεν σε θέλει νεκρό, απλά θέλει να δείξει τι μπορεί να κάνει." Κουνάω το χέρι μου ακουμπώντας πίσω στην καρέκλα.
"Τότε νομίζω πως έχουμε πρόβλημα. Ο Τζακ δεν έχει να χάσει τίποτα, εμείς έχουμε πολλά. Αν όντως έγινε ότι είπες δεν νομίζω να το αφήσει έτσι." Αφήνει μία ανάσα.
"Και αυτό που έγινε, φοβάμαι πως ήταν απλά μια προειδοποίηση."
______
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;;
Έχω να πω ότι μου λείψατε πολύ❤️ και για να λέμε την αλήθεια πέρα από το ότι δεν είχα ΚΑΘΟΛΟΥ χρόνο για να γράψω δεν είχα και έμπνευση..
Τι έχετε να πείτε για το τι έγινε;
Πιστεύετε πως όντως ο Τζακ κρύβετε πίσω από το ατύχημα;
Τι λέτε να γίνει μετά;
Τα λέμε❤️