Selamlar canlar! Umarım bölümü beğenirsiniz...
Bu bölüm tamamen Nova ve Lucas ile olacak <3
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
"Sen beni izlerken yemek yememi beklemiyorsun herhalde"
Söylediklerim ile Lucas'ın yüzüne bir gülümseme yayıldı. Yatağın tam karşısına çektiği koltuğa oturmuş ve son bir kaç dakikadır beni izliyordu. Kucağımdaki tepside sarma ve adını bilmediğim bir içecek vardı.
"Sen boşver beni, yemeğini ye"
"Sarma sevdiğimi nereden biliyorsun?"
Sorum üzerine gözlerini yüzümde gezdirdi, her bir ayrıntıyı aklına not ediyormuşçasına biraz oyalandı. Gözleri bileklerimde gereksiz oyalanınca istemsizce bende baktım. Bileklerimdeki hafif kızarıklıkları fark etmem ile kaşlarım havaya kalktı. İzleri kapatmak için ellerimle örtmeye çalıştım
"Zincir izleri"
Mırıldandığı şey ile bakışlarım odada gezindi. Ona bakarsam anlatacakmışım gibi hissediyorum, sanki ona her şeyi açıklamamı isteyen bir tarafım var gibi....
"Hala anlatmayacak mısın?"
Birden yanında belirdiğim ve benimle ilgilenmek zorunda kaldığı için bu merakını gidermek görevimmiş gibi hissediyorum. Üstelik onun Gök kralı Lucas oluşu, beni bir nebze ürkütmüyor değil.
"Kaçırıldım diyelim"
Sözlerim kaşlarını çatmasına neden olurken gözlerimi gözlerine çevirdim. Gözleri yatağa düşmüştü ve bir şey düşünüyor gibiydi. Gergin çene hatları ve odaklı gözleri bana sinirliymiş hissi veriyor.
"Benimle ilgilenmek zorunda kaldığın için üzgünüm"
Dedim ve bakışlarımı ellerime çevirdim. Bir kral olarak kim bilir nelerle uğraşması gerekiyordu, ama ben onu burada tutuyorum.
"Kendi rızamla buradayım Nova. Üstelik söylenenleri duymuşsundur, seninle ilgilenmek benim için ancak bir zevk"
Söylenenlerden kastı ne emin değilim. Sonuçta hakkında bir çok şey söyleniyor olabilir
"Nasıl bir söylentiyi kast ediyorsun?"
Merakla bakışlarımı yüzüne çevirdim. O ise yüzündeki gülümsemesini bozmadan mırıldandı
"Seninle olan bağımı kast ediyorum Nova"
Başımı aşağı yukarı sallarken sarmalardan bir tane aldım. Ama aklıma Selina'da yaşadığım olay gelince tereddütlü bakışlarım Lucas'ı buldu
"Endişelenme benim tat duyum var"
Kaşlarım merakla havalansa da, sonunda güzel bir sarma yiyecek olmam önceliğimdi. Ağzıma attığım sarma ağzımda dağılırken şokla gözlerimi büyüttüm.
"Bu çok güzel"
Söylediklerim ile Lucas hafifçe gülerken hemen ikinci bir tane daha ağzıma attım. Tanrım! Bunu yapan aşçı her kim ise onunla evlenebilirim! Güzel sarma demek, beni fethetmek demektir!
"Bunu denemelisin! Muhteşem bir şey"
Büyülenmişçesine söylediklerim ile gülümseyerek kalktı yerinden. Baş ucuma gelip yatağa oturdu. Başka bir sarma alarak onun ağzına doğru götürdüm.
"Ellerin kirlenmesin ben veririm"
Saçma refleksime bulduğum bahaneyi çok kafaya takmadan ağzını açmasını bekledim. O ağzını hafifçe aralarken hızla sarmayı ağzına attım, merakla vereceği tepkiyi beklerken dudağımı dişledim
"Çok güzel değil mi?"
Alt dudağımı dişlerim arasına alırken aynı zamanda gülümsüyordum. Gözleri dudaklarıma kayarken fısıldadığı şey yutkunmama neden oldu
"Evet, muhteşemler"
Kafamı önüme çevirirken kızarmaya başlayan suratımı gizlemek için bir sarmadan ısırık aldım. Sarmanın yarısı elimdeyken aniden bir kafanın görüş açıma girip, yarım sarmayı ağzına atması ve parmaklarıma kısa bir buse kondurması ile gözlerim şaşkınlıkla büyüdü
"S-Sen..."
Kafasını kaldırıp bana gülümsedi. Bu adam kesinlikle özenerek yaratılmış bir varlık! Bunun başka açıklaması olamaz! O kadar yakışıklı, düzgün ve ilgi çekici ki...
"Çok beğendiysen sen yiyebilirsin"
Diyerek tepsiyi hafifçe ona uzattım. Kafasını iki yana sallarken yüzündeki gülümsemeyi bozmadı
"Güzel olan şey senin elinden yiyor olmak"
Yanaklarımın kızarması ile bakışlarımı kaçırırken mırıldandım
"Sürekli iltifat etmek zorunda mısın?"
Bir süre cevap vermemesi ile bakışlarım ona döndü.
"Karşımda sen varken aksi mümkün gözükmüyor"
Gözlerime bakarak söyledikleri ile boğazıma oturan bir yumru yutkunmamı engelledi. Her fırsatta bana iltifat etmesi artık utandırmaktan ziyade ona çekilmeme neden oluyordu
"Güzelim"
Gözleri yüzümde gezinirken, keyif alan yüz ifadesi değişmiş ve hafif gergin bir hal almıştı. Bir şey sormak istiyor ama çekiniyor gibiydi, bir süre daha gözlerini yüz hatlarımda gezdirdi
"Bir sorun mu var?"
Sorum üzerine, gözlerini gözlerime çıkarırken çenesi kasıldı
"Geri döndüğünde bıraktığın yerde olacaksın Nova, anla bana. Anlat ki bir çözüm bulayım"
Haklıydı, deneyimlerime göre geri dönmek istersem tekrar o yatakta bulacağım kendimi. Ve o cadı kadının bunu bildiğinden eminim. Bu yüzden beni orada bekleyeceklerdir. Derin bir nefes aldım ve kendimi hazırlamaya çalıştım.
Sol yanağımda hissettiğim hafif dokunuş ile dikkatimi ona verirken, sağ elini yanağıma koyduğunu fark ettim. Baş parmağı tenimi hafifçe okşarken mırıldandı
"Ben yanındayım güzelim, gerekirse seninle o dünyaya gelirim"
Gerçekten bunu yapar mıydı? Benim için gelir miydi? Ama o bir kral, buradaki işlerini ve krallığı nasıl terk edebilir ki? Derin bir nefes aldım ve dokunuşları altında sakinleşmeye çalıştım
"Tamam. Derek adında bir kurt adam, onu sevdim sandım"
Diyerek bakışlarımı kaçırdım. Eli ile başıma hafif baskı uygulayarak tekrar ona bakmamı sağladı
"Sanırım sadece ilk kez birinden hoşlandım ve bunu sevgi sandım. O da bunu kullandı"
Başını aşağı yukarı sallarken yanağımdaki eli bileklerime gitti ve bu sefer orayı okşadı
"Bu izler nasıl oldu?"
"Bu diyarla aramdaki bağı keseceğini söyledi"
Kaşları hafifçe çatılırken yutkunduğunu gördüm. Gözlerinde yayılan öfke ve merak o kadar belirgindi ki, bir kaç metre öteden fark edebileceğimi fark ettim.
"Bu mümkün mü?"
Sorusu daha çok kendine gibiydi, açıkcası bunun cevabını bende çok merak ediyorum. Bunun mümkün olup olmadığını o bile bilmiyorsa, yaptıkları şeyden nasıl bu kadar emin oldukları sorusu sürekli dönüp durmaya başladı kafamda.
"Bir süre misafirim olmanı istiyorum Nova. Ben seninle oraya gelmenin bir yolunu bulana kadar burada kal lütfen"
Sinirli ve gergin ruh haline rağmen sesi ve sözleri oldukça nazik ve naifti. Başımı aşağı yukarı sallarken, kucağımdaki tepsiyi kaldırdım. Anında elimden alıp kenara koyarken bakışlarını benden ayırmıyordu
"Doydun mu?"
Başımı aşağı yukarı sallarken yataktan kalkmaya çalıştım. Ama beni omuzlarımdan tutarak durdurdu
"Biraz daha dinlensen iyi olur"
Başımı iki yana sallayarak tekrar kalkmaya çalıştım, bu sefer beni engellememişti
"Gerek yok, gayet iyiyim teşekkürler"
Bana onaylayan bakışlar atarken ayağa kalktım. Ne kadar süredir yatıyor isem, ayaklarım uyuşmuştu. Kendine gelmeleri içip bir süre ayakta durdum.
"Sana buraları gezdirmemi ister misin?"
Hevesli sesi ile bakışlarım onu buldu. Kabul etmemi isteyen gözlerine karşı koymam mümkün gözükmüyordu
"Kraliçesi olacağın krallığı tanımak istemez misin?"
Sorusunu bu sefer değiştirerek sorması ile kaşlarım havalandı. Kehanete, daha doğrusu söylenenlere göre öyle olacağım değil mi? Ama ya olmazsam? Ya bir şeyler değişirse ve işler tam tersinme dönerse?
Kraliçe olacağım derken, köle veyahut ölü olursam? Üstelik kehanetin gerçekleşeceği ne malum? Kabul edeceğimi kim söyledi? Buranın kraliçesi olmak istiyor muyum emin değilim. Hatta bu tarz bir hayat isteyip istemediğimden dahi emin değilim. Hayatın bana çizdiği bu yoldan yürümek zorunda olmak bana kapana kısılmışlık hissi veriyor.
Eğer hatam olduysa uyarırsanız sevinirim. Sonraki bölümde veya bir sonraki kitabımda görüşmek üzere.