Yıldıza basmayı unutmayın, keyifli okumalar.
Şarkılar; Berk Altunyay - Olmazlara İnat
Yüzüme yediğim okkalı tokat yeri boylamama sebep olurken alnım sertçe antredeki ayakkabılığın kenarına çarpmıştı.
"Efnan!" Sırt üstü yere yığılmadan evvel duyduğum son şey annemin korku dolu çığlığıydı. Kafamda katlanılamayacak derecede bir ağrı sinyal göstermeye başladığında kaşlarımı çatarak yüzümü buruşturdum, o sırada annem yanıma eğilip adımı haykırıyordu. "Kızım!"
O an, o acının içindeyken babam saçlarımı kopararak tutup kaldırdı beni yerden. "Bırak şu rezili! Nerelerde sürttüğünü söyleyecek önce!"
Başımın ağrısı hatta dönmesi bir yana, saç diplerim deli gibi sızlıyordu. "Yapma," diye mırıldanabildim sadece.
"Bırak!" diye bağırdı annem. "Bırak canı yanıyor, bırak!" Babamın eline yapıştığında babam ona da şiddetli bir tokat savurmuştu.
İşte şu an ipler kopmuştu ben de, saçımı tutan kolunu ısırıp elinden kurtuldum ardından onu itekledim. "Dokunma ona!"
Bağırarak önce ısırdığım koluna baktı sonra da bana döndü. "Orosbu!"
Bana dediği hiçbir şey umrumda değildi artık. "Bir daha sakın anneme el kaldırma," diyerek kükredim adeta. "Sakın!"
Yüzüme yeniden ikinci tokat dengemi kaybederek annemin yanına düşmeme neden oldu, başım dönmeye başladı. "Yeter ulan, amına koyayım böyle hayatın!" diye bağırdı bize doğru eğilip. "Kızım var markete salarım üç saat gelmez, karım var orosbu kızını destekler bana el uzatır! Nasıl bir şey oldunuz lan siz, ha, nasıl!"
"Düzgün konuş!" diye bağırdı annem, gözyaşlarının arasından. "Geber lanet olası pislik, geber!"
O bunları hiç duymamış gibi başını salladı. "Şimdi gidiyorum Gülçin, eğer yarın geldiğimde bu kıza terbiye vermemiş olursan ikinizi birden diri diri keserim ona göre!" Bağırıp çağırdıktan sonra ceketini giyip bana döndü. "Sigara parası nerede lan!"
Ondan nefret ediyordum. Ondan iğreniyordum. Ona bir daha asla baba demeyecektim.
Cebimden sigara için verdiği parayı çıkarıp yüzüne fırlattım. Sabır çekerek çıktı evden. Ben ise korkuyla anneme sarıldım. Eli başımı okşarken "İyi misin kızım?" diye sordu, hıçkırarak ağlarken.
Kanın metalik tadı ağzıma geliyordu, sanırım dudağım patlamıştı. "İyiyim, ya sen, sen de iyi misin anne?"
Başını sallayıp yüzümü avuçladı. "Böyle bir hayatın olduğu için binlerce kez özür dilerim yavrum." deyip daha da ağladı.
Dolu gözlerimden yaşlar süzülürken başımı iki yana salladım. "Hiçbir şey senin suçun değil anne, sen nereden bilebilirdin ki o pisliğin böyle bir yaratığa dönüşeceğini?"
Annem baş parmağıyla dudağımdaki kanı silip alnımda gezdirdi gözlerini. "Dudağın kanıyor Efnan," dedi bu sefer daha şiddetli ağlayarak. Benim canım biraz olsun yansa bile kendi canı yanıyorcasına ağlardı, öylesine güzel yüreği vardı işte.
Elinin üzerini öptüm nazikçe. "İyiyim merak etme." Yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Pansuman yapayım, gel," dediğinde başımı sallayıp peşinden ilerledim.
❥❥
Sabah olmuştu hatta sabahın ilk saatleri falandı. Onunla karşılaşmak istemiyordum, bu yüzden geceden alarm kurup kalkmıştım erkenden.
Yanımda uyuyan annemin yanağını öptüğümde gözlerini araladı. "Efnan?" diye mırıldandı şaşkınca. "Neden bu saatte uyandın kızım?"
"O pisliği görmek istemiyorum, o yüzden erkenden çıkayım dedim."
Başını salladı. "Sorun çıkartırsa ne olacak?" diye sordu endişeyle.
"Çıkarmaz," dedim hemen. "Dershaneye gittiğimi söyle. Suyuna git, karşı gelme ki canını sıkmasın."
"Dikkat et kendine canımın içi." dedi sıcacık sesiyle. Yeniden yanağını öptüğümde kocaman gülümsedi.
Kalkıp banyoya girip kısaca bir duş aldım, sonrasında aynada kendime baktım uzun uzun. Alnımın şişliği inmişti, sadece hafif morluk vardı. Tokat attığı yanağım hala kırmızıyken dudağımdaki patlak da annemin sürdüğü krem sayesinde kurumuştu.
Ben böyle nasıl çıkacaktım dışarı?
Üstelik Demir'i görmek istiyordum. Dün geceden beri deli gibi merak ediyordum onu.
Banyoda daha fazla beklemeden beyaz, kapşonlu bol sweatshirtümü giyindim üzerime. Altına da siyah normal taytımı giyinip saçlarımı kuruttum hemen. Sweatshirt dizime kadar uzanıyordu, rahat hissediyordum bu yüzden. Oradan çıktığımda annemin de kalktığını gördüm, çantama telefonumu koyuyordu.
"Teşekkür ederim sultanım." Dedim gülümseyerek.
O benim aksime gayet ciddiydi. "Kendine dikkat et kızım. Dün üzerinde kimin kanı olduğunu hala söylemedin. Üzerine çok gitmek istemiyorum diye aklımdan çıktı sanma, mutlaka soracağım sana."
Başımı sallayıp çantamı aldım elinden. "Akşam görüşürüz canımın içi." Odadan çıktım, kapıya kadar eşlik etmişti bana. Beyaz yüksek taban sporları giyinip el salladım anneme.
"Görüşürüz çiçeğim."
❥❥
Marketin ıssız sokağından gündüz geçmek geceleri kadar korkunç değildi. Gözlerim ister istemez dün gece Demir'i bulduğum çöp konteynerının oraya kayıyordu. Kim yapmış olabilirdi ki böyle bir şeyi, kim bıçaklardı Demir'i? Atakan denen şahıs Demir'in o kişiyi polise vermek istemeyeceğini söylemişti. Yani bu demek oluyordu ki, Demir'in onu bıçaklayacak kadar ağır düşmanları vardı ve Demir onları tanımasına rağmen şikayetçi olmuyordu.
Bu garipti, düşünceler aklımı kemiriyordu.
"Ufaklık!"
Kocaman açıldı gözlerim, bu Demir'in sesiydi. Kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başladığında hemen sweatshirtümün kapşonunu taktım. Bu iğrenç suratı görmesini istemiyordum.
Motoru tam yanımda dururken kendisi başını sola doğru eğmiş yüzüme bakmaya çalışıyordu. "Sen daha dün bıçaklandın motor sürmek nedir ya!" diye söylendim ona dönmeden.
"İyiyim ben," dedi hemen. Ne zaman kötüyüm dediğini gördük ki. "Sen niye öyle duruyorsun?"
"Nasıl duruyormuşum?"
"Yan duruyorsun?"
Gerçekten de yan duruyordum. Tabi bu suratımı Demir'den saklamak içindi.
"Canım öyle istiyor," diyip geçiştirdim, sonrasında alelacele yürümeye başladım. O an beklemediğim bir şekilde motordan inip kolumu yakalamıştı.
"Bana bak," dedi uyarıcı sesiyle.
Sırtım ona dönükken kolumu çekmesiyle iki adım daha ona doğru yaklaşmak zorunda kalmıştım. Ben ona dönmeyince belimden tutarak kendine kendine çevirdi beni. Kaşları anında çatılırken sweatshirtümün kapşonunu indirdi. Kaşları havalandı, yüzünde büyük bir şaşkınlık ve sinir belirdi.
"Kim yaptı?" diye sordu, gözleri alnım ve dudağım arasında mekik dokurken.
Babam senin yüzünden beni dövdü mü diyecektim? Hayatımda daha rezil bir açıklama görmemiştim cidden.
Ellerinden kurtulup geriye doğru adımladım. "Kimsenin bir şey yaptığı yok," dedim yalandan bir ciddiyetle. "Düştüm sadece."
Yeniden kolumu tuttuğunda "Geç bunları!" dedi sinirle. "Kim yaptı dedim!"
Demir öfkeyle bana bakarken aklıma atladığım bir gerçek dank etti; biz şu an Mahalledeydik. "Seni ilgilendirmez Demir, git buradan." Korkumu saklamaya çalışıyordum, umarım başarılı olabiliyorumdur.
"Sahiden mi?" Sesi daha çok dalga geçer gibiydi. Ona döndüğümde öfkesi içimi titretti. "Dün ben sana git derken sen gittin mi ufaklık, hayır, o yüzden bana git deme hakkını kaybettin. Şimdi söyle, hangi elini siktiğim vurdu sana?" Korkudan dudaklarımı kemirirken gözlerim gelip geçen var mı diye etrafta geziniyordu. Özellikle mobese Neriman bu saatlerde hep aynı hipocuya gidip gelirdi, yakalanmadan atlatsam iyiydi. "Sana diyorum!" Demir yeniden sorusunu tekrarlandığında ona çevirdim gözlerimi.
"Seni kim bıçakladı Demir?"
"Ne alaka şimdi?" diye sordu anlam verememiş gibi kaşlarını çatarak.
"Bilmeye hakkım olduğunu düşünüyorum."
Yavaşça başını salladı. "Kısasa kısas diyorsun yani?"
"Hayır, sadece merak ediyorum."
"Beni boşver Efnan." Adımı ağzından ilk defa duymak gerçekten de içimi kıpır kıpır etmişti. "Takıntılı serserinin tekiydi. Asıl sen söyle, seni bu hale getiren piç kim!"
Gözlerim istemsizce yere kayarken dudaklarımı birbirine bastırdım. Söylese miydim? Söylemem gerekiyordu ama ben deli gibi utanıyordum bu durumdan. "Sorma," dedim gözlerine bakmadan.
Oflayarak alnını sıvazladı, tuttuğu kolumu bıraktı. "Tamam, seni anladım," dedi sakin bir tonlamayla. "Eğer bu durum bir daha tekrarlanırsa haberim olsun."
Başımı salladım. "Tamam."
"Nereye gidiyordun?"
Nereye gittiğimi bilmiyordum, onu görmek istiyordum sadece. "Öyle hava alacağım biraz." diye bir yalanla geçiştirdim.
Başını salladı, motoruna binip kaskını bana uzattığında şok oldum. "Atla," dedi bana bakmadan, eldivenlerini giyerken.
"Nereye Demir?" diye sordum, melül melül kaska bakarken.
Başını hafifçe yana yatırıp bıkkın bir şekilde bana baktı. "Askerlik arkadaşın falan mıyım ben senin? Neden iki de bir Demir diyip duruyorsun ufaklık?"
"Adın Demir değil mi?"
"Adım senin için Ağabey, Demir değil."
"Demiirr!" dedim gıcık bir ifadeyle. Abiymiş, kıçımın kenarı!
Ben diyorum Paris, sen diyorsun Konya.
Dudağının kenarı kıvrılırken başını belli belirsiz iki yana salladı, kaskı alıp kafama taktım ama bu Melis'in kaskı gibi değildi. Kopça kısmı oldukça farklı ve zor gibi görünüyordu. Benim kısa uğraşımın ardından Demir nefesini sesli vererek kaskın ipinden beni kendine doğru çekti.
Kocaman açıldı gözlerim, nefesim kesildi, kalbim sanki beni öldürmeye meyilliymiş gibi çırpınmaya başladığında şaşkın bakışlarımı gözlerine diktim. "Bana bırak," dedi elimdeki kopçayı alırken. "Sana kalsa üç gün daha burada kalırız, ufaklık."
Yutkunarak onu izlerken o oldukça yakınımda kaskın iplerini bağlamaya çalışıyordu. "Sıkışmış ya," diye söylendim utançla ama Demir birkaç uğraştan sonra açmıştı kopçayı. Biraz daha yaklaşıp kaskın kopçasını kafama göre ayarlayıp taktı. Ben ise kitlenmiş bir şekilde gözlerine bakıyordum yalnızca, o toprağı andıran gözlerine gömülmek geçiyordu içimden.
"Oldu," dedi ama geri çekilemedi, onun da gözleri kehribarlarımı bulurken durup gözlerime baktı dikkatle. Gözlerim bakışıyla ondan kaçarken Demir boğazını temizleyerek geri çekildi. Ben de kendimi toparlayıp bindim arkasına. Cidden kocamandı motor, çalıştırırken "Sıkı tutun," diye uyardı beni.
"Tamam." Ellerimi koca bedenine sardım, Demir'e sarılmak... Bu his şu an karnımda milyonlarca kelebek uçmasına sebep oluyordu. Bacaklarım karıncalanıyor, sanki içim gıdıklanıyordu. Demir daha da hızlanırken fırsattan istifade kafamı sırtına yaslayıp daha sıkı sarıldım bedenine.
Onunla olmak çok güzeldi...
❥❥
Kötü bölümler attım, o yüzden mutlu bitirmek istedim bu bölümü.
Beni buradan → -Kirilmisbirkalp ve buradan; Intagram → Pantiselchavo, takip etmeyi unutmayın.
Diğer kitaplarıma da şans verirseniz sevinirim. Yıldıza basmayı unutmayın.