CHAPTER FOUR
Kinabukasan, maaga akong nagising upang makaligo ng maaga. Ayoko ma-late sa klase ngayon araw baka mabingo na ako sa school. Alam 'kong bingong-bingo na ako sa school na pinapasukan ko dahil puro late ako, lalo na kina Shainny, matagal na akong bingo sa kanila.
After I take a shower, I put on my blouse with a brown design on the end of the blouse, secondly, I fix my necktie which is also brown. From the bottom, I'm wearing my color brown skirt below the knee which makes my whiteness stand out even more. I wear a light make up too, just the right one and just a little bit of lip tint.
Aalis na sana ako bigla ko naalala na kailangan ko takpan ang pasa may right side ng labi ko. Pasang bigay ni Mama sa akin. Hindi ko alam kung paano tatakpan o itatago ito kina Kenzo, pero hindi naman halata kapag malayuan pero kapag malapitan panigurado, kitang-kita nila ito.
Life is struggle!
Hahayaan ko na lang. Magiisip na lang ako na p'wede kong idahilan. Alam ko naman na uto-uto sila kaya mauuto ko naman kahit papaano.
After I did what I had to do, I decided to go downstairs and ask Mama for money. Almost two months na kase ako hindi binibigyan ng allowance ni Mama kaya kailangan ko humingi.
Pagkababa 'ko, nakita 'ko si Mama na nagkakape sa may sala ng bahay at tulala lang ito nakatingin sa may bintana. Hindi 'ko mabasa ang iniisip ni Mama, sa nakikita ko sa mata ni Mama ay malungkot ito. At ang pinagtataka ko ay kung bakit ang aga niyang nagising?
Ano kaya nangyari sa kaniya?
Ano kaya gumugulo sa utak ni Mama? O baka sad'yang malalim lang siguro ang iniisip niya.
Kahit gan'yan ang trato ni Mama sa akin ay sobrang mahal ko 'yan.
"M-Ma. . ." kabadong tawag ko habang dahan dahan ako naglakad palapit sa 'kanya. "Hihingi sana ako ng-"
Hindi niya pinatapos ang sasabihin ko nang nakatanggap akong malakas sa sampal na napakalakas-lakas. Halos namanhid ang buong mukha ko sa natanggap ko.
Halos sampal na lang ang tanging natatanggap 'ko simula kahapon. Kasampal-sampal ba ang mukha ko? Putangina! Masakit na.
Kitang-kita ko sa mata ni Mama ang galit sa kaniya at kitang kita ko kung paano nanggigil sa akin si Mama.
"Nasa'n ang pera 'ko?! Saan mo kinuha ang pera ko?!" Malakas na sigaw ni Mama. "Putanginang kang babae! Wala ka na ngang silbi, magnanakaw ka pa!"
Pera? Pinagbibintang niya ako? Ba't ako?
Humarap ako sa kaniya. Humarap ako na may luha sa mata. Humarap ako na humahagulgol sa kanya.
"M-Mama naman, eh. . ." I sobbed.
"H'wag mo akong tawagin Mama dahil wala akong anak na magnanakaw! Nakakahiya kang anak! Bakit pa ako nagkaroon ng anak nang tulad mo!"
Hindi naman masakit. Hindi masakit, promise!
Sobrang sakit lang.
"Mama, w-wala po akong kinukuhang pera. . . hindi po ako m-magnanakaw. M-Ma, alam 'ko n-naman na. . . na ayaw niyo sa akin pero. . . kailanman 'di ko inisip na pagnakawin ko kayo. . ." hagulgol kong sabi.
Sobrang sakit. Sobrang sobra. Hindi 'ko alam kung bakit nagbago ang turing ni Mama sa akin simula namatay si Papa. Gusto 'kong magsalita pabalik pero hindi kaya nang konsensiya ko. Nanay ko pa rin ang kausap ko. Kahit pagbaliktad-baliktad ko ang mundo ay nanay ko pa rin siya.
Sobrang laki ng respeto ko kay Mama kahit hindi ako nirerepesto bilang anak ni Mama.
Tumawa siya ng marahan at lumapit ito sa akin. Kinuha niya ang mukha 'ko at pinisil ng mahigpit ang dalawang pisngi ko gamit ng isang kamay nito. Sinakal sakal niya ang pisngi ko. Sobrang sakit. Ang gums ko, naiipit na ni Mama dahil sa pagpisil ni Mama.
"Kailan mo pa natutunan na pagsabihan mo akong gan'yan?!" Gigil na sabi ni Mama. "Pero buti alam mo na ayaw kita bilang anak! At lalong ayaw kitang bilang tao! Wala kang kwenta!"
Tiniis ko ang sakit sa pisngi ko. Tiniis ang sakit sa buohg katawan ko. Tiniis ko lahat ng inanakit ni Mama sa akin. Pumikit ako ng marahan at hinayaan kong tumulo ang mga luhang nasa mata ko.
"Kailan mong natutunan?! Sumagot kang babae ka!" Mas hinigpitan niya ang pagpisil sa pisngi ko na doon ako nagbigay ng ingay.
"M-Mama. . . nasasaktan po ako. Tama na po, please. . ." pakikiusap ko.
"Magnanakaw ka! Ibigay mo na ang ninakaw mong pera!" Duro ni mama sa kabilang kamay.
"Hindi 'ko nga po ninaka-"
Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang biglang may tumawag kay Mama. Ang atensiyon na'min ay nakuha niya dahil sa pagtawag nito. Kung kanina ay galit na galit ang mukha ni Mama ngayon, halos lumiwanag ang mukha nito nang makita niya si Ate.
'Yang mukha ni Mama ay hinding hindi ko mararansana sa kan'ya.
"Mama pera niyo 'ata 'to? Nakita 'ko kagabi sa may sahig ng kwarto noong pumunta ka kagabi sa kwarto 'ko." Sabi ni Ate Kissha na mukhang kakatapos niya maligo dahil may tuwalya pa ito sa ulo na pinapatuyo niya.
Tumingin muna siya sa gawi 'ko bago siya tuluyan tinignan ang ate ko. "Huh? Pera 'ko?"
Pagkatapos niyang marinig ang sinabi ni Ate ay humarap ito sa akin na gulong-gulo ang ekspresyon niya. Hindi ko maipaliwanag ang nasa isip ni Mama. Unti-unti linuwagan ang pagpisil sa pisngi ko. Napayuko na lang ang tanging nagawa ni Mama habang papalapit siya kay ate para kunin ang perang nawawala.
Gusto 'ko magsalita na wala siyang anak na magnanakaw. Gusto ko ipagtanggol ang sarili ko pero ako ang magmumukhang masama.
Kahit anong gawin 'kong mabuti, ang tingin pa rin nila ay isa akong malas at masama.
"Mama, wala po kayong anak na magnanakaw," Mahinahon 'kong ani. "Mabuti po akong anak na kahit halos sampal na po ang natatanggap 'ko, okay lang sa akin."
Tinitignan ko lang si Mama nang maamo. Pilit kong hinuhuli ang tingin ni Mama pero pilit nitong iniiwasan.
Hindi ko alam kung saan ko kinuha ang lakas nang loob para sabihin kay Mama mga salitang iyon. Nakikita ko na lang ang sarili ko na kusa na lang nagsasalita. Should I celebrate because I did it? Or, should I felt guilty after this?
Mama 'ko pa rin n'yan.
I just watched at my Mama and Ate was shocked because of what was coming out of my mouth. Pinagmasdan ko silang mabuti, si Mama ay patuloy lang ito nakikinig sa akin at nakayuko ito. Baka nakonsensiya siya sa mga ginawa nito. Sana nga. Si ate ay natigil ang pagpunas nito sa buhok.
I bit my lower lip to stop falling my tears. "Pero Ma. . . S-Salamat po. Alis na po ako, Ma." Huli kong tugon bago akong tuluyan umalis sa harapan nila.
"Putangina! Sakit!" Bulong ko sa hangin. "Ano ba nagawa ko sa kanila?!"
While I was walking, my tears were still flowing. I don't care who else sees me. Gusto ko lang naman ilabas lahat ng inanakit ko. I wiped ny tears using my handkerchief pero tila bang walang silbi ang pagpunas dahil patuloy pa rin ang pagpatak ng likido sa aking mata.
Kasalakuyan akong naglalakad nang may napansin akong isang van na sunod nang sunod sa akin. Kanina ko pa ito napansin pero sinawalang bahala ko na lang baka binabagalan niya lang talaga. Tumingin ako sa right side at left side ko if may mga taong naglalakad katulad ko rito pero walang akong makitang tao naglalakad maliban sa akin. Baka may sinusundan lang ito na kotse.
Baka nga.
Kung kanina ay umiiyak ako tila napalitan ng kaba ang aking nararamamdam. Halos lahat ng luha ko na handa na sana bumagsak tila nagsibalikan sila dahil sa kaba. Pinunasan ko ang magkabilang pisngi ko gamit ang kamay ko. Natataranta na ako dahil sa van na 'to.
Subukan ko kaya butasan ang gulong nito?
Gago, ang may ari nito. Anong trip nito sa akin? Gago! What if nangunguhang bata to?! Gago, h'wag sana.
Habang binibilisan kong paglalakad, may nakita akong bato na malaki. Dali-dali ko iyon kinuha at tinago ko sa likod ko. Sa tuwing tumitigil ako sa paglalakad, tumitigil rin ito. Sa tuwing naglalakad ako, doon naman umaadar ang kotse nito.
"Putangaina mo talaga!" Tugon ko.
Itaas ko ang kanan kamay ko na hawak-hawak na malaking bato na ibabato ko sa van na ito. Dahil sa kaniya nasira ang make up ko. Panigurado halata na ang pasa ko sa may labi.
It's a crazy life. Earlier I received a very strong slap and then a van that was going to kill me one after the other. Walang katapusan pagdurusa.
Akmang babatuhin ko na sana nang may bigla akong narinig na malakas na tawa. Kinunutan ko lang ito ng noo. Pikon na ako, ah.
"Tawang-tawa lang, gago ka?!" Maawtoridad na tugon ko.
He chuckles. "Sorry na po,"
I rolled my eyes. "Ano ginagawa mo rito? Bakit mo ako sinusundan?" Taas kilay kong tugon.
"Long story, woman," Ani nito habang sobrang laki ng ngiti nito. "Kapag ba sinabi ko, magkainan tayo?" He winked at me.
"I mean. . . kakain tayo," He chuckled.
Putragis! Jusko Lord naging manyak na ang lalaking ito.
"Gago ka! Anong magkainan ka d'yan?!" Kumunot ang noo ko sa kaniya. "Tara na nga!
Gusto mo pala nang kagugahan no? Game ako dyan. Kala mo, ha. Expert ang hinahamon.
"I mean. . . tara na nga kakain na tayo." ngumiti akong nakakaloko nang makita ko siya kinakagat ang ibabang labi nito.
"Get in my car, woman,"
I didn't think twice. I quickly walked closer to him. I immediately opened the passenger seat door. Pagsakay 'ko napansin ko kaagad na hindi makalat at hindi na magulo ang van nito unlike noong unang nagkantutan kami puno ng gamit. Ano nakain kaya neto bakit ang linis?
"Wow, ang linis," Ani ko pagkaupo na pagupo ko.
"S'yempre naman!" Nakangising tugon nito. "'Yung sa iyo ba malinis?"
Napailing na lang ako sa pinagsasabi nito. Nakalimutan niya lang siguro magpaturok ng gamot kaya ganito ito.
He started the engine of his van to leave. While driving, I noticed in the rearview mirror that it was looking at me. Nagkatitigan kami ng ilang segundo nang bigla itong pumreno ng malakas.
"Fuck!"
Malutong na mura nito. Dali dali niya tinanggal na nakalagay na seatbelt at unti unti itong lumapit sa mukha ko. Hinawakan niya ang isang pisngi ko gamit nito ang kaliwanag kamay nito at sabay dahan dahan himasin.
Sa paghimas niya napadaing ako dahil sa sakit.
"Aray 'ko!"
"Fuck! Sorry po. . ." He bit his lower lip. "What happened? Bakit may pasa ka?" He said with a serious monotone.
I just stared into his eyes. I like his eyes. It's a very nice eyeball because it's still round. Its eye color is also nice. Chestnut brown color with thick eyelashes. It also has thick eyebrows that suit him better.
His eyes was perfect!
"Nothing. Nasubsob lang ako," Pagsisinungaling tugon ko.
"Halika lumapit ka," Seryosong sabi nito. Sa pagkakataon nito ay hindi ko 'di 'ko siya pinakinggan at nanatili lang ang ganiting postures ng katawan.
I heard his chuckles. "Okay. Ako na mag-aadjust."
Ilang segundo lang nakalipas matapos kong marinig ang chukle nito nang maramdaman ko ang kamay na papunta ito sa batok ko at pumulupot pa ito. Tinulak niya pa ito ang mukha nang bahagya papalapit sa mukha nito. Nanlaki ang mata ko nang ginawa ko. It was unexpected.
Usapan kakain kami pero bakit may ganito?
"Let me kiss your bruise so it will heal immediately." Sabi nito habang nakatingin ito sa mga mata ko.
I'm so nervous that I don't know the reason. We had kissed before but I didn't even feel the nervousness of it before. Ilang segundo lang ang nakalipas nang naramdaman ko ang labi niya na dumikit sa labi ko. Nakikita ko na lang ang sarili ko na nakapikit at dinadamdam ang halik nito. It was a smack kiss. He kissed my bruise.
He kissed my lips, too.
Siya mismo ang kusang umalis ang paghalik nito sa akin. Talagang smack lang ang binigay niya. Wala akong masabi sa nagawa niya. Ramdam na ramdam ko din ang namumula ng mukha ko.
"Even if you're bruised, your lips are still delicious."
N A M E L E S S G U Y 2 5