The first man to ask you for a dance should be the one you acknowledge first.
Sa gitna ng pamomroblema niya sa kaniyang mahabang buhok at habuling ganda ay ang boses ni Xav ang kaagad niyang naisip. Tinuro nito iyon sa kaniya noon dahil ang sabi nito ay baka dumating ang panahon na mapunta siya sa sitwasyong iyon. Tinawanan pa niya ito at sinabing imposible na may dalawang lalakeng mag-agawan sa kaniya. Mukhang lulunukin niya ang lahat ng mga salitang sinabi niya dito noon.
Guilty siyang napalingon kay Yohan at nakita ang determinasyon sa mga mata nito. It was so clear that he wanted her to pick him but she can't. It was considered rude to turn down an invitation to dance by someone and then dance with another man. Kung gusto niyang maisayaw ni Yohan ay dapat niyang i-entertain ang paanyaya ni heneral dahil mas nauna ito.
Just one dance, Yohan.
She mouthed the word "sorry" to Yohan before giving her hand to Heneral de Castro. Matagumpay namang ngumiti ang lalake at inalalayan siya papunta sa gitna ng sala kung saan nagsasayaw ang ibang bisita. He even purposedly bumped into Yohan just to show some sign of superiority. Parang pinaparamdam na panalo ito.
Nakita niya ang pagkuyom ng kamao ni Yohan at ang pag-igting ng panga nito sa galit. Buti na lang at nakapagtimpi ito at mukhang naisip rin ang dahilan ng desisyon niya. Hindi na ito nagreklamo bagkus ay pumwesto na lamang sa tabi at inis silang pinanood.
Nang simulan siyang gabayan ng heneral sa pagsayaw ay nagpatangay na lamang siya habang ang mga mata ay na kay Yohan pa rin. Nag-aalala siya sa naramdaman nito kanina. Ayaw niyang isipin nito na tinapon niya lamang ito sa gilid.
Nakatutok pa rin ang kaniyang mga mata kay Yohan nang biglang hawakan ng heneral ang kaniyang baba at bahagya siyang pinalingon dito. Natanggal ang atensyon niya kay Yohan at nalipat sa lalake.
"Ako ang narito ngunit siya ang inaalala mo," tila may hinanakit nitong sambit.
Gulat siyang nakatingin dito ngunit agad ring napadungo dahil sa guilt. "Pasensya na," bulong niyang paumanhin at tinutok na lamang ang pansin sa pagsayaw nilang dalawa.
Nanaig ang katahimikan sa pagitan nila ng ilang segundo hanggang sa magsalitang muli ang heneral. "Wala ka pa rin bang natatandaan?" tanong nito.
Napaubo siya dahil sa katanungan nito. "Wa-Wala pa rin . . ." nauutal niyang sagot.
Naramdaman niya ang biglaang paghigpit ng hawak nito sa kaniyang kamay nang magsalitang muli ito. "Noong mga bata pa tayo ay nangako kang papakasalan mo ako . . . na sa akin ka lang."
"Cristobal," tawag niya dito gamit ang pangalan nito. No formalities, just them as childhood friends. "Mga bata tayo nang mga panahong sinabi ko iyon. Hindi mo iyon maikukumpara sa ngayon. Malalaki na tayo, may mga iba na tayong desisyon." She knew she sounded so harsh but he really needed to wake up from this delusion.
"Ganuon na ba kadali sa iyo na itapon lahat ng pinagsamahan natin?" Napatingala siya dito nang marinig niya ang tila pag-iyak nito. True enough, his eyes were a little bit watery. "Kakakilala mo pa lamang sa kaniya. Bakit ang dali niyang nabihag ang puso mo?"
If you just know the truth . . .
Ang hirap ipaliwanag sa lalake ang lahat patungkol sa mga nangyayari ngayon. Hindi naman niya pwedeng sabihin dito na matagal na niyang kilala si Yohan at naging mag-live in pa nga sila. Ano bang dapat niyang sabihin?
Hey Heneral! I'm a time traveler from the future who took your first love's body. Now, I'm controlling her. Sucks for you, akin na ito!
She can't freaking say that! Alam niyang ang selfish pakinggan ng ginagawa niya ngayon. Siya na nga ang nang-agaw ng katawan tapos siya pa ang kumokontrol sa buhay nito. Pero ano bang magagawa niya? Dito siya pinasok ng tadhana at gusto niyang makasama si Yohan dito. Magpapaka-selfish na siya at bahala na ang lahat.
"May mga bagay dito sa mundo na ang hirap ipaliwanag ngunit nais ko lamang pong ipaalam sa iyo heneral, na totoo ang pagmamahal ko kay Ginoong Eduardo. Maikling panahon man sa iyo yaon ngunit para sa akin ay para bang buong buhay ko na siyang kilala," she tried putting it in a way that Heneral de Castro would still understand her but not know what she was talking about. More on "indirectly" telling him about the situation.
After saying that, the general remained quiet but still guided her in their dance. Nakaramdam siya ng kaunting awkwardness at guilt ngunit nanatili na rin siyang tahimik.
"Kaya kong gawin ang lahat para sa iyo," he suddenly broke the silence between them. She looked up at him but he wasn't looking at her. "Lahat ng ginawa ko at ginagawa ko ay para sa iyo," huling bulong nito bago tumigil sa pagsayaw at dali-dali siyang ginabayan pabalik sa may gilid kung saan nakatayo si Tiya Lourdes. Masaya itong pinapanood silang dalawa ng heneral. Akala ata na nagkakamabutihan na silang dalawa.
Heneral de Castro placed her beside her aunt before going closer to that old lady, whispering something to her. Agad na nawala ang ngiti sa mga labi nito dahil sa kung ano mang sinabi ng heneral. She looked at her with worry before switching into anger when she noticed Yohan coming towards them. Siguro ay nakita ng lalake na tapos na sila ni Heneral kaya ito naman ang lalapit para ayain siyang sumayaw.
"Binibini . . ." akma na sanang magsasalita si Yohan ngunit inunahan na ito ng kaniyang tiya.
"¡Aparta tus sucias manos de mi sobrina! No dejaré que ningún hombre sucio se acerque a Christina, especialmente alguien que no pueda enfrentar su propia responsabilidad. ¡Cómo te atreves a venir aquí y mostrar interés en ella cuando dejaste embarazada a alguien!" Unti-unting lumakas ang boses nito kaya naman napatingin na rin ang ibang bisita sa kanila. She couldn't understand what she just said, but based on Yohan's reaction to it, she bet it wasn't good.
(Get your filthy hands away from my niece! I won't let any dirty man get near Christina, especially someone who couldn't face his own responsibility. How dare you come here and show interest in her when you got someone pregnant!)
"Todas esas acusaciones están equivocadas. Nunca la toqué inapropiadamente. Mi decisión de detener mi noviazgo con Binibining Carmelita es todo porque me enamoré de tu sobrina." Napalingon siya kay Yohan nang marinig ang pagsalita nito. Despite her aunt's loud voice, Yohan remained formal and respectful.
(All of those accusations are wrong. I never touched her inappropriately. My decision to stop my courtship with Binibining Carmelita is all because I fell in love with your niece.)
"¡Mentiroso!" biglang sigaw ng heneral na nagpabigla sa kaniya. "Umamin ka na lang na hindi mo kayang panindigan ang ginawa mo. Nang malaman mo naman na mayaman pala ang babaeng tinulungan mo ay kaagad kang nagpakita ng interes sa kaniya. Isa kang mapagmanipula, Magbanua! Handa kang itapon ang babae na pinangakuan mo ng kasal para lamang sa salapi!"
(Liar!)
Dahil sa sinabi ng heneral ay sa wakas nagkaroon na siya ng ideya kung ano bang pinag-uusapan ng mga ito.
"Sandali lamang! Huwag niyo siyang pinagsasabihan ng ganiyan!" pagtatanggol niya kay Yohan bago tumayo sa pagitan ng mga ito.
"Cristóbal, llama a las mucamas para que acompañen a Christina a su habitación. Ella es demasiado inocente para entender lo que está pasando." She watched as Tiya Lourdes said something to Heneral de Castro. The general then gently guided her away from Yohan and her aunt. Nakita rin niya ang paglapit ni Nina sa kaniya at ang pagtulong nito sa pagpapaalis sa kaniya sa lugar na iyon.
(Cristobal, please call the maids to escort Christina to her room. She's far too innocent to understand what is happening.)
"Sandali lang! Bitawan niyo ako!" pagpupumiglas niya ngunit humigpit ang hawak sa kaniya ng heneral. He never loosen his hold on her arms not until they reach her room where he gently guided her inside and locked the door right in front of her face. "Piste kaayo ka! Lecheng buhay na ito!" sigaw niya sa galit bago inis na pinagpapalo ang pintuan. Ilang ulit niya iyong ginawa hanggang sa mapagod siya. Nang mapagtanto na wala na ang mga tao sa labas ng kwarto niya ay tuluyan na siyang napaupo sa sahig.
How would she be able to talk to Yohan now?!
Kitang-kita ang pagkadisgusto ng tiyahin niya kay Yohan. Hindi rin naman niya ito masisisi sapagkat sino ba naman ang gugustuhin ang isang lalake na nangakong papakasalan ang isang binibini ngunit biglaang nagbago ang isip dahil lamang sa may nakilalang iba. These people doesn't know her history with Yohan. Hindi alam ng mga ito ang totoo kaya naman akala ng mga ito na biglaan at "puppy love" lamang ang nararamdaman niya ngayon.
Frustrated niyang pinagtatanggal ang mga disenyong nilagay sa kaniyang buhok at tinapon iyon sa kung saan. Inis na inis na siya. She has been waiting for this night but it was all ruined! Naiiyak niyang binaon ang mukha sa kaniyang mga palad at doon humikbi.
Miss na miss na niya si Yohan. Ganito talaga siguro ang pakiramdam kapag mahal na mahal mo na ang isang tao. Para kang pinapatay sa bawat araw na hindi kayo nagkaka-usap o nagkakakita. She wanted to hug him so tight and tell him how much she loves him. Gusto na niyang bumawi sa dalawang taon ng pagkakahiwalay nila ngunit ang raming nasa pagitan nila at pinipigilan iyon.
Gusto niyang manuntok. Gusto niyang manampal. Gusto niyang manabunot. Ang hirap ilabas ng frustration niya kaya naman nag-settle na lamang siya sa pagsuntok-suntok sa sahig. Ilang ulit niya iyong ginawa hanggang sa biglaan siyang matigilan. She nervously looked up at the window when she heard some slight rustling over there. May narinig siyang ingay na nagmumula doon ngunit hindi niya mapin-point ng maayos kung ano iyon.
Is it one of those people who wanted to kill me?
Dahil sa naisip ay kinakabahan siyang napatayo at agad na naghanap ng maipanglalaban. Mabilis niyang dinampot ang isang lalagyan ng kandila at tinaas iyon upang iamba sa kung sino man ang nasa kaniyang bintana.
Pigil-hininga niyang hinintay kung sino man ang naroon hanggang sa naaninag na niya ang isang binti na tumapak sa kaniyang kwarto at pumasok sa kaniyang bintana. She was about to throw the metal candleholder to that person until she heard his voice.
"Goddamn, are you Rapunzel! Why is your room so high up?" rinig niya ang pamilyar na boses ni Yohan na mukhang nagrereklamo. He was even dusting his sleeves to ge rid of the mango leaves that were stuck there.
"Yohan?" tila hindi makapaniwala niyang tanong dito.
Finally, he looked up and flashed her with his adorable smile. That fucking gorgeous smile of his! Without a single thought, she threw away the candleholder at the side and ran towards him.