Forward | Lee Hyun Woo FF

By Neekann_

68 0 0

"You need to let me go... so I could move forward." Kylian was sent by his parents to a university that... More

INTRODUCING CHARACTERS
1 | His Smile
2 | With Him
3 | Viewfinder

4 | My Girl

1 0 0
By Neekann_

Nami's Pov •

Friday came so fast. Natapos ko na ang 3rd Draft ng Research Thesis ko at pina-check ko na rin sa aming Professor.

The last thing I have to do is to set up my Entry at Photo Contest Venue.

Wala naman akong balak panalunin ang contest, pero since nae-enjoy ko naman ang photography, lalakasan ko na lang loob ko.

Nang nakarating na ako sa venue, nakita ko si Mirko na sini-set up ang entry.

The photo looked familiar...

It was my photo when I was in first year college.

Naka sulat yung title sa baba na "Hello My friend"

"Bakit yung picture ko?" Tanong ko nang nakalapit na ako kay Mirko na di niya namamalayan.

"N-Nami?! Ah... Kasi... Na-miss lang kita kaya.. K-kasi wala akong ibang entry, yan lang yung nakita ko na bagay sa theme ng contest para bukas." Sabi niya habang napakalot ng ulo.

He avoided having eye contact with me.

"I'm still mad at you." Nagulat siya nang nasabi ko yun habang nakatitig ako sa picture ko.

Mirko will always be my bestfriend, pero yung pagiging protective niya ay nakakainis na.

Inantay ko na mag-apologize si Mirko pero di niya ginawa. Umalis siya sa venue na di nagpapaalam sa akin.

I guess we are both pissed off with each other.

Napabuntong hininga na lamang ako at pumunta na lang sa pwesto ko.

When I finished the set up, narinig ko ang mga kapwa ko na sasabak sa contest.

"Ooooh!!" "Ahhhhh!" "Diba si ano yan!"

Mukhang kilala nila ang nasa litrato ko.

"Miss, diba si Kylian to? Paano mo siya nakuhanan ng picture? Fan ka ba niya?" Lumapit sa akin yung isang babae.

"Di niya ako fan, mag-schoolmate lang kami." Medyo nahihiya pa akong sinagot siya.

"Balita ko may laro sila ngayon, ang alam ko 3 - 1 na ang latest sa game nila ngayon." Casual niyang kwento.

Biglang nanlaki mga mata ko nang narinig ko yun.

"Hala! Muntik ko nang makalimutan! Thank you pala ha!" Nagulat siya sa sinabi ko pero awkward siyang nangiti na lang sa akin.

Di na ako nag-aksaya pa ng oras, dali-dali akong umalis ng venue.

Teka, anong oras na ba?

I checked my phone, it's already 8:30PM ng gabi. Baka kanina pang hapon nagsimula ang game.

I also checked my Inbox, I have 3 unread messages at 5 miscalls. Lahat galing kay Kylian.

OMG!! Nakalimutan ko na may kapalit pala yung pag-picture ko sa kanya!

_
_
_
To: Kylian ♡
Hala, sorry! I forgot! Nasan ka na ngayon? :(
_
_
_

He replied after a few minutes

_
_
_
From: Kylian ♡
Dito sa Korean Bistro sa gilid ng Uni natin. Pupunta ka?
_
_
_

Hindi na ako nakapag-reply dahil nag commute na ako papunta dun agad.

Pag karating ko, puno ng schoolmates namin at may classmates pa ako na galing Economics Class na nagse-celebrate.

Mukhang nanalo ang team nila Kylian!

Hinanap ko ang soccer team namin nang nahagilap ng mata ko si June na kumakaway sa akin.

Nahihiya pa akong lumapit sa kanila pero mabuti na lang at may mga Assistant Teachers at friends na babae, at meron din yung babaeng manager nila.

"Dito ka sa tabi ni Kylian! "

Dun ko lang napansin na namumula mga pisngi ni Kylian. Yung mga mata niya parang inaantok na.

"Nakainom ka ba ng beer?" Tanong ko nang nakaupo na ako sa tabi niya.

"Meh...dyo~" sagot niya.

Halatang naka-inom nga.

Pag-katapos nun, tahimik na siyang kumakain at umiinom ng beer. Di niya ako pinapansin. Kahit yung mga team mates niya parang walang pake-alam kung tipsy na ba siya.

" Tama na yung pag-iinom mo. Baka hindi ka na makakauwi nyan" Hinablot ko yung baso na lalagyan niya na sana ng beer.

Pero hindi yun nagpa-hinto sa kanya na uminom. Nilagok niya yung bote ng beer na parang tubig lang.

"It's already quarter to 10PM. You guys should go home." Biglang pag-anunsyo ng head coach nila.

"Tama! Mag-iingat kayo lahat sa pag-uwi!" Sabi nung isang assistant coach.

"Yes Coach!" Napatayo si Kylian mula sa silya niya.

Natawa naman ang lahat na parang comedy lang sa kanila ang pagka-Tipsy ni Kylian.

Hinila ko siya paupo para hindi siya mahilo.

"Paano ba yan Nami, parang ikaw ang naka-toka na iuwi siya ng buhay sa dorm niya?" Sabat ni June na natatawa pa rin.

Ha?! Bakit naman ako?!

Saka ko lang naalala yung sinabi ni Kylian na iniinvite niya ako sa victory dinner at hindi sa laro mismo.

Medyo nalungkot ako kasi feeling ko, andito lang ako para ihatid lang siya pauwi.

"Pag pasensyahan mo na si Kylian. Mahina talaga siya pag dating sa inuman. Lagi talaga siyang hinahatid ng mga kaibigan pauwi. The fact na ikaw ang ininvite niya dito, ibig sabihin pinagkakatiwalaan ka niya." Sabi ni June tinatapik niya balikat ni Kylian.

Nakayuko sa Dining Table habang natutulog si Kylian. He looks the same way na natutulog doon sa rooftop habang gumagawa ako ng assignment ko.

Sabay namin ni June binuhat si Kylian hangga't sa nakasakay kaming tatlo sa Taxi.

Pinagtulongan naming buhatin siya hanggang sa nakarating na kami sa Dorm niya.

Nahirapan pa kaming ihiga siya sa higaan niya.

"Nami, ikaw na bahala sa kanya dito ha. Mauuna na ako" Paalam ni June.

Doon ko lang natanto na mag-isa lang ako dito kasama ni Kylian na mahimbing na ang tulog.

Naisipan ko na lang na punasan siya ng basang towel para mawala yung amoy ng alak sa kanya.

Habang pinupunasan ko siya, hinawakan niya bigla ang braso ko.

"Anne..."

Nahinto ako sa pag-punas. Hindi ko naintidihan ang sinabi niya.

"Kylian? Okay ka lang ba? Masama ba pakiramdam mo?" Hinawi ko ng bahagya ang buhok niya sa ulo.

"Ahh..nne.."

Kunot kilay ko siyang pinagmamasdan. Dahan-dahan kong nilapit yung tenga ko sa mga labi niya, nagbabasakaling marinig ko ng maayos mga sinasabi niya.

"Bakit mo ako... iniwan? Ha, Anne..."

Napaangat ako ng ulo, nagulat akong nakabuka ng bahagya mga mata niya at tinitigan ako.

"Sinong Anne?" Sagot ko.

Naramdaman ko na lang na humigpit ang hawak niya sa kabila kong braso at yung isang kamay niya sa likod ng batok ko.

Hinili niya ako papalapit at hinalikan.

Laking gulat ko halos di ko maigalaw ang katawan ko.

He kissed me a lot. Hindi ako makahinga sa ginagawa niya.

I felt his other hand loosen his grip from my other arm. Sinubukan ko siyang itulak pero yung kamay niya sa batok ko ay sobrang lakas.

Nagulat din ako nang maramdaman ng balat ko sa ilalim ng t-shirt ko ang malamig niyang kamay.

This can't be happening.

I feel like I'm drowning in his kisses and touch.

He left my mouth and tried kissing my neck down my shoulders. Saka lang ako nakahinga ng maayos. Pero naramdaman ko na ang kamay niya sa ilalim ng bra ko.

"Kylian, please stop." Sinubukan kong hilahin ang kamay niya nakahawak na sa dibdib ko.

"My girl... What do you want?" He whispered in my ear.

Tumayo ang balahibo ko nang ginawa niya yun.

Hinila niya ang t-shirt ko. Halos mawalan ako ng lakas.

"Kylian, wake up. You're drunk. This is not you!" Naiiyak ko siyang tinitigan.

He pushed me down to his bed.

Nanginginig ko siyang tinitigan. Sobrang natatakot na ako.

He then cupped my face and gently kissed me again.

Halos mawala ako sa ulirat nang maramdaman ko ang mga kamay niya sa hita ko.

He took his hand underneath my jogging pants and panty. Sobrang nanindig na mga balahibo ko nang maramdaman ko na ang mga daliri niya sa gitna ng hita ko.

Nag lakas loob akong sampalin siya ng malakas.

Lumaki mga mata niya sa kawalan dahil sa gulat. Nang ibalik niya mga tingin niya sa akin, I heard him gasped.

"N-Nami?! I thought..."

He saw me crying underneath him.

°°°

Will update the next chapter when I'm free

°°°

Continue Reading

You'll Also Like

15K 1.6K 26
Why can't Travis love Stacey even if Stacey loves him? Why do they agree in arranged marriage if there's only one-sided love occured? Does it have a...
39.5K 1.3K 77
Compilation of Vhoice stories.
816K 30.4K 54
Status: UNDER REVISION Tahimik. Payapa. Walang gulo. Ganiyan maituturing ang buhay ni Niana Jillian "Naji" Alcayde; bantering with her older brother...
231K 4.7K 53
"Here, Under the Stars... What if our paths crossed again?" Four years after her heart got broken, successful music producer and CEO, Magui Feola, we...