"Belki de onda sevdiğim şey gözleriydi. Sanki gökyüzünü kavanozlara doldurmuşlar, o kavanozları da onun gözlerine saklamışlar gibiydi... Siri?" bacaklarımı karnıma çekmiş otururken yüzüme ışığı vuran telefonuma baktım.
"Evet?"
"Daha önce birisini gerçekten çok sevdin mi?"
"Duygularım ve düşüncelerimin olmadığını söylemiştim." dudağımı ısırarak kafamı salladım ve iç çektim.
"En azından hafızan kuvvetliymiş."
"Teşekkür ederim." telefondan çıkan seste hiçbir duygu belirtisi yoktu, tıpkı yüz ifademde olduğu gibi. Boğuk kadın sesi kulaklarıma dolarken kafamı eğdim.
"İltifat etmedim, içinde bulunduğun durum çok korkunç değil mi? Her gün sana bir sürü boktan şey söylüyorum ve sen hepsini kaydediyorsun. Tıpkı benim geçmişime yaptığım gibi. Tek fark, sen format atınca tüm yüklerinden kurtuluyorsun bende dipsiz bir mutsuzluğa yuvarlanıyorum. Bir gün yere çakıldığımda paramparça olacağım."