Chan: :Lix ဒီအိမ်လေ ရွာလေးကတော့မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ အေးချမ်းနေတာပဲ
Lix: :အွန်းနော် ကျေးဇူးပဲ Chan မင်းကျေးဇူးကြောင့် ငါတို့သားအဖတွေ လွယ်လွယ်ကူကူအဆင်ပြေတာ
Chan: :ကျေးဇူးတင်စရာလား ငါမင်းသူငယ်ချင်းပါကွာ ကဲလာ ပစ္စည်းတွေချရအောင် အော် မှားလို့ မင်းချလို့မရဘူးနော် lix ဂရုစိုက်ရမယ်
Lix: ရပါတယ်ကွာ ဒီလောက်လေးတော့
Mr L: : မရဘူး သား သားကပိုဂရုစိုက်ရမယ်လေ အဖေနဲ့ သား Chan သယ်လိုက်မယ် သား အထဲဝင်ပီး တံခါးတွေသွားဖွင့်ထားလိုက်
Lix: :ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ပေးသော့
(Chan ဆီကသော့တောင်းပီး တံခါးဖွင့်နေတာတောင် နှုတ်ခမ်းကဆူထွက်နေသေး)
Chan နဲ့သူ့အဖေက Lix ကိုသဘောကျစွာ ကြည့်နေကြသည်
ပစ္စည်းတွေအကုန်သယ်လို့ ချလို့လဲ ပီးသွားပါပီ
Lix: :အကုန်ပီးသွားပီပဲ ကဲ လာကြဗျာ ညစားချက်ထားပါတယ်
Chan: : ဟ ဒီနေတော့ အမောင် Lix ရဲ့လက်ရာစားရပီဟေ့
Mr L: :သားရယ် ပင်းပန်းခံပီးချက်ထားသေးတယ် အဖေချက်မှာပေါ့ သားရယ်
Lix: မဟုတ်တာ အဖေကလဲ သားချက်ရမှာပေါ့ ကဲ လာပါ စားကြရအောင်
Chan: : မင်းတို့သားဖတွေ ဘယ်သူချက်ချက် ငါတော့စားပီဟေ့ ဟားဟား ( ဒီဘက်မှာတော့ရယ်မောနေကြပေမဲ့ တစ်ဖက်မှာတော့)
......................................
Hyun: : Ajima ထမင်းကို ဘယ်လိုချက်ထားတာ အရင်လိုလဲမဟုတ်တော့ဘူး စိတ်က ညစ်နေရတဲ့ထဲ
Aji: : အဲ့ဒါကလေ ဟိုဟို ဟို
Hyun: : ဘာဟိုဟိုလဲ
Aji :: အရင်က အဒေါ်ချက်တာမဟုတ်ဘူး သား Lix ချက်တာ သူက သားအတွက်ကိုယ်တိုင်ချက်ပေးချင်တယ်ဆိုလို့
(Lix နာမည်လေးကြားလိုက်တော့ သူရင်ထဲမှာ တစ်ခုခုလိုအပ်နေသလိုခံစားလိုက်ရတယ်)
Hyun: :ဟာ မသိဘူးဗျာ မစားတော့ဘူး
Aji: :အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ သားဘာစားချင်လဲ အဒေါ်ပြန်ချက်ပေးမယ်
Hyun: :မစားတော့ဘူးနေပါစေတော့ စားချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး
( Hyunjin ထမင်းစားဝိုင်းကနေ ထထွက်လာခဲ့တယ် ပီးတော့ Han ကိုလဲ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်)
Hyun: : အေး မင်း ဘယ်မှာလဲ
Han: :မင်းအသက်ရှိသေးတာလား ငါ မင်းရော် Felix ရော်သေပီမှတ်တာ ကျောင်းလဲ လာမတက်ကြဘူး မင်းတို့အိမ်လာတော့လဲ မရှိကြဘူး ဖုန်းဆက်တော့လဲ မကိုင်ကြဘူး ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ
Hyun: :စကားမများနဲ့ကွာ ငါညစ်နေတယ် ငါတို့သွားသောက်ရအောင် မင်းအခုဘယ်မှာလဲ.... .အေးငါလာခဲ့မယ်
....
Han: :ဟေ့ကောင် ငါဒီမှာ
(Hyunjin Han ရှိရာကိုသာလျှောက်လာခဲ့တယ်)
Hyun: : အော် LeeKnow လဲရှိတာကို
Han: : ရှိမှာပေါ့ ငါရည်းစားပဲဟာကို
Hyun: :ဟမ် မင်းတို့က ဘယ်တုန်းက ဖြစ်သွားတာလဲ
Han: :မင်းဘယ်သိမလဲ မင်းနဲ့ Lix နဲ့ကျောင်းမတက်တာကြာပီလေ ဒါနဲ့ Lix ရော်
Hyun:: Lix အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားတာကြာပီ သူဘယ်မှာလဲငါမသိဘူး
Han: :ဟမ် ဘာလို့လဲ ငါ့ကိုရှင်းပြစမ် (Hyunjin အကြောင်းစူံရှင်းပြလိုက်တော့)
Han: : Hyunjin မင်းလွန်တယ် ဘာလို့ လဲ မင်းရဲ့ကလေးဖြစ်နိုင်တာပဲလေ မင်းကွာ
Hyun: :မသိဘူး အဲ့တုန်းကလဲ ကြားကြားချင်း လူက ထူပူနေတာ ငါဘာမှလဲမစဥ်းနိုင်ဘူး အခုတော့ သူ့အငွေ့အသက်တွေလွမ်းလာမိပီ အဲ့ဒါကြောင့် ညစ်လို့ထွက်လာတာ အိမ်မှာဆိုပိုတွေးမိလေ ပိုသတိရလေပဲ ဒါနဲ့ မင်းရော် ငါ့ကလေးလို့ထင်လား
Know: : ထင်တာမဟုတ်ဘူး ဟုတ်ကိုဟုတ်တာ Lix ကိုငါတို့ယံုတယ် သူက မင်းကိုသိပ်ချစ်တာ မင်းသာ မမြင်တာ ငါတို့ဘေးကနေ ကြည့်နေတဲ့သူတောင်မြင်တယ်
Hyun: :ဒါပေမဲ့ကွာ ငါတို့အတူတူမှမနေတာ
Han :: တစ်ခါလေးတောင်မှလား
Hyun: တစ်ခါတော့နေဖူးတယ် အဲ့နောက်ပိုင်းမနေဖူးဘူးထင်တာပဲ
Know: :မင်းသေချာသိလို့လား မင်းကအမြဲ မူးရူးနေတဲ့သူလေ နည်းနည်းလောက်စဥ်းစားကြည့်ပါဦး
( Leeknow ပြောလို့ Hyunjin အနည်းငယ်တော့ တွေဝေသွားတယ်)
Hyun: :မသိတော့ဘူးကွာ မစဥ်းစားချင်ဘူး ငါ အမှောက်သောက်မှာနော် ငါ့ကို မင်အိမ်ခေါ်သွားနော် Han
Han: :အေးပါ
( Lee know နဲ့ Han မသိမသာ သက်ပြင်းတွေချလိုက်မိတယ်)
တစ်ဖက် Hyunjin က မှောက်သွားတဲ့အချိန် တစ်ဖက်က Lix ကတော့ Hyunjin အကြောင်းကို တွေးပီးမျက်ရည်တွေဝဲနေတယ်)
.........
Han: : ဟေ့ကောင် ဟေ့ကောင် ဟေ့ကောင် Hyunjin Hyunjin ထတော့
Hyun: : အစောကြီးဘာလဲ မထဘူး
Han: : ကျောင်းသွားမယ်လေ
Hyun: : မတက်ဘူး
Han: : မင် ဒီတစ်ခါမှကျောင်းလာမတက်ရင် မင်းကိုကျောင်းထုတ်မယ်တဲ့
Hyun: : ထုတ်ထုတ်ကွာ
Han: : ပြောမရလဲနေကွာ ငါသွားပီ
Hyun: : ကြွ
..........
Han: : morning Know
IN: :မိုးလင်းတာနဲ့အချစ်ငှက်တွေအရူးထနေပီ ခပ်ဝေးဝေးသွားမှ
Ham: :သွားလေ သွား မင်းမရှိလေ ကောင်းလေ
IN: : မင်းအာ့လိုပြောနေလို့ကို ငါက ကပ်နေဦးမှာ
Han: : မင်းသွားမယ်ဆို သွားလေသွား
Know: ဟာတော်ကြတော့ နှစ်ယောက်လုံးဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ
(ထိုစဥ် ကျောင်းသားလေးတစ်ဦးက)
Man: : ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့ကို ရုံးခန်းက လာဦးတဲ့
( သူတို့သုံးယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြောင်ကြည့်နေတယ်)
In: : ဘာကိစ္စလဲမသိဘူး ဧကန်န မင်းတို့ကိစ္စသိသွားတာလားမသိဘူး
Know: :မဖြစ်နိုင်တာလာပါ သွားမယ်
.......
သုံးယောက်သား ကုတ်ချောင်းချောင်းနဲ့ ရုံးခန်းထဲဝင်လာကြတယ်
Know: :ကျွန်တော်တို့ကိုခေါ်တယ်ဆို
Teac: ဟုတ်တယ် မေးစရာရှိလို့
Know: : ဟုတ်မေးပါ
Tea: : သားတို့ရဲ့သူငယ်ချင်း Felix က ကျောင်းဘာလို့ထွက်သွားတာလဲ သိလား နောက်ပီး Hyunjin ကရော် ကျောင်းမတက်တော့ဘူးလား
IN: ဗျာ Felix ကျောင်းထွက်သွားပီ ဟုတ်လား သားတို့မသိဘူး
Tea:: ဟုတ်တယ် လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ထဲက ဘာလို့လဲ
IN: : ကျွန်တော်တို့လဲမသိပါဘူး အဆက်အသွယ်လဲမရှိဘူး
Tea: : ဒါဆို Hyun ရော် ကျောင်းထွက်မှာလား ဒါဆို မိဘအုပ်ထိန်းသူကိုလက်မှတ်လာထိုးခိုင်းလိုက်ပါ ဒါပဲ ပြန်လို့ရပီ
3: :ဟုတ်ကဲ့ Sam
...........
IN: : Lix က ဘာလို့လဲ သး့ကိုဆက်သွယ်လို့လဲမရဘူး သူ့အိမ်သွားတော့လဲ တံခါးပိတ်ထားတယ်
( Han က IN ကိုအဖြစ်မှန်ပြောပြလိုက်တော့)
IN: : .ဘာ Hyunjin က ဟာကွာ သူမို့လို့လုပ်ရက်တယ် ဒီကောင်ကွာ တောက်စ့်
Han: :ငါတ်ို့လဲဖြောင့်ဖျနေတာပဲမရဘူးကွာ ငါတို့ Lix နေရာကိုရအောင်စုံစမ်းရမယ် သူတို့အဆင်ပြေအောင်ပြန်လုပ်ရမယ် အခုတော့ ဟိုကောင် အလွမ်းရူး ရူးနေတယ်
IN: :Lix ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူးနော် သနားပါတယ်ကွာ...
သူ့သူငယ်ချင်း Chan ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ဆီသွားမေးရင်သိနိုင်တယ် ညနေ သွားရအောင် ဟာ ညနေကြာတယ် အခုသွားမယ်
နေကြပါဦး မင်မင်လဲ လိုက်မယ်လေ
Chan: :Lix ဒီအိမ္ေလ ႐ြာေလးကေတာ့ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ ေအးခ်မ္းေနတာပဲ
Lix: :အြန္းေနာ္ ေက်းဇူးပဲ Chan မင္းေက်းဇူးေၾကာင့္ ငါတို႔သားအဖေတြ လြယ္လြယ္ကူကူအဆင္ေျပတာ
Chan: :ေက်းဇူးတင္စရာလား ငါမင္းသူငယ္ခ်င္းပါကြာ ကဲလာ ပစၥည္းေတြခ်ရေအာင္ ေအာ္ မွားလို႔ မင္းခ်လိဳ႕မရဘူးေနာ္ lix ဂ႐ုစိုက္ရမယ္
Lix: ရပါတယ္ကြာ ဒီေလာက္ေလးေတာ့
Mr L: : မရဘူး သား သားကပိုဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေလ အေဖနဲ႕ သား Chan သယ္လိုက္မယ္ သား အထဲဝင္ပီး တံခါးေတြသြားဖြင့္ထားလိုက္
Lix: :ဟုတ္ကဲ့ပါဗ် ေပးေသာ့
(Chan ဆီကေသာ့ေတာင္းပီး တံခါးဖြင့္ေနတာေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းကဆူထြက္ေနေသး)
Chan နဲ႕သူ႕အေဖက Lix ကိုသေဘာက်စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္
ပစၥည္းေတြအကုန္သယ္လို႔ ခ်လိဳ႕လဲ ပီးသြားပါပီ
Lix: :အကုန္ပီးသြားပီပဲ ကဲ လာၾကဗ်ာ ညစားခ်က္ထားပါတယ္
Chan: : ဟ ဒီေနေတာ့ အေမာင္ Lix ရဲ႕လက္ရာစားရပီေဟ့
Mr L: :သားရယ္ ပင္းပန္းခံပီးခ်က္ထားေသးတယ္ အေဖခ်က္မွာေပါ့ သားရယ္
Lix: မဟုတ္တာ အေဖကလဲ သားခ်က္ရမွာေပါ့ ကဲ လာပါ စားၾကရေအာင္
Chan: : မင္းတို႔သားဖေတြ ဘယ္သူခ်က္ခ်က္ ငါေတာ့စားပီေဟ့ ဟားဟား ( ဒီဘက္မွာေတာ့ရယ္ေမာေနၾကေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာေတာ့)
......................................
Hyun: : Ajima ထမင္းကို ဘယ္လိုခ်က္ထားတာ အရင္လိုလဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး စိတ္က ညစ္ေနရတဲ့ထဲ
Aji: : အဲ့ဒါကေလ ဟိုဟို ဟို
Hyun: : ဘာဟိုဟိုလဲ
Aji :: အရင္က အေဒၚခ်က္တာမဟုတ္ဘူး သား Lix ခ်က္တာ သူက သားအတြက္ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေပးခ်င္တယ္ဆိုလို႔
(Lix နာမည္ေလးၾကားလိုက္ေတာ့ သူရင္ထဲမွာ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသလိုခံစားလိုက္ရတယ္)
Hyun: :ဟာ မသိဘူးဗ်ာ မစားေတာ့ဘူး
Aji: :အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ သားဘာစားခ်င္လဲ အေဒၚျပန္ခ်က္ေပးမယ္
Hyun: :မစားေတာ့ဘူးေနပါေစေတာ့ စားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး
( Hyunjin ထမင္းစားဝိုင္းကေန ထထြက္လာခဲ့တယ္ ပီးေတာ့ Han ကိုလဲ ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္)
Hyun: : ေအး မင္း ဘယ္မွာလဲ
Han: :မင္းအသက္ရွိေသးတာလား ငါ မင္းေရာ္ Felix ေရာ္ေသပီမွတ္တာ ေက်ာင္းလဲ လာမတက္ၾကဘူး မင္းတို႔အိမ္လာေတာ့လဲ မရွိၾကဘူး ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ မကိုင္ၾကဘူး ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ
Hyun: :စကားမမ်ားနဲ႕ကြာ ငါညစ္ေနတယ္ ငါတို႔သြားေသာက္ရေအာင္ မင္းအခုဘယ္မွာလဲ.... .ေအးငါလာခဲ့မယ္
....
Han: :ေဟ့ေကာင္ ငါဒီမွာ
(Hyunjin Han ရွိရာကိုသာေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္)
Hyun: : ေအာ္ LeeKnow လဲရွိတာကို
Han: : ရွိမွာေပါ့ ငါရည္းစားပဲဟာကို
Hyun: :ဟမ္ မင္းတို႔က ဘယ္တုန္းက ျဖစ္သြားတာလဲ
Han: :မင္းဘယ္သိမလဲ မင္းနဲ႕ Lix နဲ႕ေက်ာင္းမတက္တာၾကာပီေလ ဒါနဲ႕ Lix ေရာ္
Hyun:: Lix အိမ္ေပၚကဆင္းသြားတာၾကာပီ သူဘယ္မွာလဲငါမသိဘူး
Han: :ဟမ္ ဘာလို႔လဲ ငါ့ကိုရွင္းျပစမ္ (Hyunjin အေၾကာင္းစူံရွင္းျပလိုက္ေတာ့)
Han: : Hyunjin မင္းလြန္တယ္ ဘာလို႔ လဲ မင္းရဲ႕ကေလးျဖစ္နိုင္တာပဲေလ မင္းကြာ
Hyun: :မသိဘူး အဲ့တုန္းကလဲ ၾကားၾကားခ်င္း လူက ထူပူေနတာ ငါဘာမွလဲမစဥ္းနိုင္ဘူး အခုေတာ့ သူ႕အေငြ႕အသက္ေတြလြမ္းလာမိပီ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ညစ္လို႔ထြက္လာတာ အိမ္မွာဆိုပိုေတြးမိေလ ပိုသတိရေလပဲ ဒါနဲ႕ မင္းေရာ္ ငါ့ကေလးလို႔ထင္လား
Know: : ထင္တာမဟုတ္ဘူး ဟုတ္ကိုဟုတ္တာ Lix ကိုငါတို့ယံုတယ် သူက မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာ မင္းသာ မျမင္တာ ငါတို႔ေဘးကေန ၾကည့္ေနတဲ့သူေတာင္ျမင္တယ္
Hyun: :ဒါေပမဲ့ကြာ ငါတို႔အတူတူမွမေနတာ
Han :: တစ္ခါေလးေတာင္မွလား
Hyun: တစ္ခါေတာ့ေနဖူးတယ္ အဲ့ေနာက္ပိုင္းမေနဖူးဘူးထင္တာပဲ
Know: :မင္းေသခ်ာသိလို႔လား မင္းကအၿမဲ မူး႐ူးေနတဲ့သူေလ နည္းနည္းေလာက္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး
( Leeknow ေျပာလို႔ Hyunjin အနည္းငယ္ေတာ့ ေတြေဝသြားတယ္)
Hyun: :မသိေတာ့ဘူးကြာ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး ငါ အေမွာက္ေသာက္မွာေနာ္ ငါ့ကို မင္အိမ္ေခၚသြားေနာ္ Han
Han: :ေအးပါ
( Lee know နဲ႕ Han မသိမသာ သက္ျပင္းေတြခ်လိဳက္မိတယ္)
တစ္ဖက္ Hyunjin က ေမွာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ တစ္ဖက္က Lix ကေတာ့ Hyunjin အေၾကာင္းကို ေတြးပီးမ်က္ရည္ေတြဝဲေနတယ္)
.........
Han: : ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ Hyunjin Hyunjin ထေတာ့
Hyun: : အေစာႀကီးဘာလဲ မထဘူး
Han: : ေက်ာင္းသြားမယ္ေလ
Hyun: : မတက္ဘူး
Han: : မင္ ဒီတစ္ခါမွေက်ာင္းလာမတက္ရင္ မင္းကိုေက်ာင္းထုတ္မယ္တဲ့
Hyun: : ထုတ္ထုတ္ကြာ
Han: : ေျပာမရလဲေနကြာ ငါသြားပီ
Hyun: : ႂကြ
..........
Han: : morning Know
IN: :မိုးလင္းတာနဲ႕အခ်စ္ငွက္ေတြအ႐ူးထေနပီ ခပ္ေဝးေဝးသြားမွ
Ham: :သြားေလ သြား မင္းမရွိေလ ေကာင္းေလ
IN: : မင္းအာ့လိုေျပာေနလို႔ကို ငါက ကပ္ေနဦးမွာ
Han: : မင္းသြားမယ္ဆို သြားေလသြား
Know: ဟာေတာ္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ
(ထိုစဥ္ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ဦးက)
Man: : ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ကို ႐ုံးခန္းက လာဦးတဲ့
( သူတို႔သုံးေယာက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္)
In: : ဘာကိစၥလဲမသိဘူး ဧကန္န မင္းတို႔ကိစၥသိသြားတာလားမသိဘူး
Know: :မျဖစ္နိုင္တာလာပါ သြားမယ္
.......
သုံးေယာက္သား ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႕ ႐ုံးခန္းထဲဝင္လာၾကတယ္
Know: :ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေခၚတယ္ဆို
Teac: ဟုတ္တယ္ ေမးစရာရွိလို႔
Know: : ဟုတ္ေမးပါ
Tea: : သားတို႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း Felix က ေက်ာင္းဘာလို႔ထြက္သြားတာလဲ သိလား ေနာက္ပီး Hyunjin ကေရာ္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူးလား
IN: ဗ်ာ Felix ေက်ာင္းထြက္သြားပီ ဟုတ္လား သားတို႔မသိဘူး
Tea:: ဟုတ္တယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ထဲက ဘာလို႔လဲ
IN: : ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲမသိပါဘူး အဆက္အသြယ္လဲမရွိဘူး
Tea: : ဒါဆို Hyun ေရာ္ ေက်ာင္းထြက္မွာလား ဒါဆို မိဘအုပ္ထိန္းသူကိုလက္မွတ္လာထိုးခိုင္းလိုက္ပါ ဒါပဲ ျပန္လို႔ရပီ
3: :ဟုတ္ကဲ့ Sam
...........
IN: : Lix က ဘာလို႔လဲ သး့ကိုဆက္သြယ္လို႔လဲမရဘူး သူ႕အိမ္သြားေတာ့လဲ တံခါးပိတ္ထားတယ္
( Han က IN ကိုအျဖစ္မွန္ေျပာျပလိုက္ေတာ့)
IN: : .ဘာ Hyunjin က ဟာကြာ သူမို႔လို႔လုပ္ရက္တယ္ ဒီေကာင္ကြာ ေတာက္စ့္
Han: :ငါတ်ို့လဲဖြောင့်ဖျနေတာပဲမရဘူးကွာ ငါတို႔ Lix ေနရာကိုရေအာင္စုံစမ္းရမယ္ သူတို႔အဆင္ေျပေအာင္ျပန္လုပ္ရမယ္ အခုေတာ့ ဟိုေကာင္ အလြမ္း႐ူး ႐ူးေနတယ္
IN: :Lix ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးေနာ္ သနားပါတယ္ကြာ...
သူ႕သူငယ္ခ်င္း Chan ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ဆီသြားေမးရင္သိနိုင္တယ္ ညေန သြားရေအာင္ ဟာ ညေနၾကာတယ္ အခုသြားမယ္
ေနၾကပါဦး မင္မင္လဲ လိုက္မယ္ေလ