Απόγευμα Σαββάτου κι έξω κάνει κρυο.Εγω καθισμένη στη σκούρο μοβ μοκέτα μου με τα γόνατα στο στήθος να αγκαλιάζω τα πόδια μου κοιτώντας το χριστουγεννιάτικο δέντρο μου που μόλις στόλισα.Οσο κι να κοιτούσα τα χρωματιστά λαμπάκια του που αναβοσβηναν, τα περίτεχνα στολίδια κι τις φλουο γιρλαντες,δεν μου προκαλούσαν ούτε το θαυμασμό ,ούτε μου αφυπνιζαν την γιορτινή διάθεση που πρέπει -και καλά τωρα- να έχει κάνεις αυτές τις μέρες. Απλα τα κοιτούσα όλα με απάθεια που κατεληξε σε ενοχληση.Έφτασα τότε στο συμπέρασμα πως ο στολισμός του δέντρου δεν ήταν τίποτα άλλο από μια αγγαρεία που μου επέβαλα να κανω ..για το καλό!Τώρα για ποιανού το καλό δεν ξέρω.Για το δικό μου πάντως αποκλείεται.....
Άφησα έναν στεναγμό να μου ξεφύγει.Μεσα μου ένιωθα ένα μεγάλο κενό το οποίο ενετεινε την ήδη υπάρχουσα δυσφορία μου.
-"Τι ήθελα κι το στόλισα;"σκεφτικα"Δεν βλέπω καμιά αλλαγή στη διάθεσή μου.Ακομα το ίδιο αισθάνομαι .Τίποτα καινούργιο.Μου αρέσει που άκουσα τη συμβουλή της κυρίας Ευτυχίας , της γειτονισσας:"Στόλισε κοριτσάκι μου κι θα δεις την αλλαγή στη διάθεσή σου.Οχι μόνο θα ομορφυνει η γειτονιά μα κι εσύ η ίδια.
"Ναι την είδαμε την ομορφιά!".Γρυλισα κι μορφασα αηδιασμένη.
"Τι κάθομαι κι ακούω γριές γυναικες κι ειδικά σαν τη κυρία Ευτυχία που πάντα θα βρει ευκαιρία το "καλημερα" να σου το κάνει συζήτηση κι μέσα στη συζήτηση να σου πει κι για τα παιδιά της ,για το πόσο περιφανή είναι για αυτά,θα κοκορευτει με τις ώρες κι έπειτα θα σου ξεφουρνισει μετά να πας κι εσύ να παντρευτείς.Βρε δε πας να κάνεις κάνα τσεκ απ' να μας αφήσεις ήσυχους κυρά -Ευτυχια ;"
Θύμωσα.Ηθελα να σηκωθώ κι να κλώτσησω το δέντρο τόσο δυνατά που να το έριχνα κάτω.
Τις σκέψεις μου όμως διέκοψε ο ξαφνικός ήχος του κουδουνιού:
-"Ποιος είναι απογευματιατικα;"μουρμουρισα κι σηκώθηκα."Ελπίζω να είναι κανένας ενοχλητικός ώστε να μπορώ να τσακωθω με πολύ ευχαρίστηση μαζί του κι να αποβαλω δηλητηριο χωρίς τύψεις".
Πριν ανοίξω την πόρτα ,πήρα μια βαθιά ανάσα κι προετοιμάστηκα ψυχολογικά.
"Ο,ποιος κι να ναι ,θα με βρει ετοιμοπόλεμη".
Άνοιξα την πόρτα βιαστικά μα κοντοσταθηκα .Στο κατώφλι στεκόταν η γειτόνισσα μου και κολλητή η Αλεξία κρατώντας ένα μεγάλο πιάτο με πόδι κι ένα τεράστιο χαμόγελο στο στόμα.
-"Καλησπερα κούκλα μου.Έφτιαξα τούρτα σοκολάτα.Θες να τη μοιραστούμε;"είπε με τη γλυκειά φωνή της.
"Τέλεια!"σκεφτικα εκνευρισμένη"Όχι μόνο δεν είναι κανένας ενοχλητικός ,όχι μόνο δε θα τσακωθω,θα πρέπει κι να συγκρατηθω!".
Στην προκειμένη περίπτωση όμως ,η Αλεξία το αξίζει.Παντα είναι η ακτιδα φωτός στο ο,ποιο σκοτάδι συν τοις άλλοις ποτέ δεν έδινε δικαίωμα σε κανέναν για καβγά.
-"Περνά μέσα"της είπα σχεδόν ψυχρά
-"Έβλεπα ένα βίντεο στο YouTube για τούρτα σοκολάτα κι την ορεχτηκα.Ειπα "Γιατί να μην τη φτιάξω;" κι την έφτιαξα.Κι επειδή μόνη μου δεν μπορώ να τη φάω είπα να τη μοιραστούμε."
-"Νόμιζα ότι θα έλεγες ότι την έφτιαξες έτσι...για το καλό!" είπα με μια υποβόσκουσα δόση ειρωνίας.
Η Αλεξία κοντοσταθηκα.Γυρισε τότε κι με κοίταξε.Δεν της πήρε πολυ κι άρχισε να γελάει.
-"Σε παρακαλω...'ειπε μέσα στα γέλια της"Ξερεις ότι αυτό δεν ισχύει σε μένα.Λες κι πρέπει δηλαδή να αρχίσει η εορταστική περίοδος για να κάνεις ένα γλυκό ,για να κάνεις μια καλή πράξη ή γενικά να είσαι καλοπροαίρετος κι δημιουργικός.Χωρις να θέλω να φανώ κυνική,εμένα ακόμα κι οι εορταστικές περίοδοι,δεν μου κάνουν κι τόσο αίσθηση.Μοιαζουν με τις απλές καθημερινές με τη διαφορά ότι υπάρχουν φώτα παντού κι πιο γιορτινή ατμόσφαιρα."
Κούνησα το κεφάλι παίρνοντας μια έκφραση αποδοχής στα λεγόμενα της.
-"Πριν μπω στη κουζίνα,που θες να σερβίρω;"
Κοίταξα γύρω ξύνοντας τον σβέρκο μου
-"Όπου θες εσύ" της είπα χωρίς να με νοιάζει.
-"Κάτσε στον καναπέ τότε μπροστά στη τηλεόραση"μου είπε κι γύρισε να μπει στη κουζίνα.
Εγώ την άκουσα κι πήγα κι κάθησα ούσα σε θυμό κι περισσότερο σε αμηχανία
Μετά από λίγο εμφανιστηκε η Αλεξία κρατώντας ένα μεγάλο δισκο που είχε πάνω δύο μεγάλα κομμάτια τούρτας ,δύο ποτήρια με νερό κι άλλα δύο μικρά ποτήρια,όπως κι ένα μπουκάλι γάλα. Όταν σερβιριζε ,πήρα το κομμάτι τούρτας μου κι το κοίταξα προσεκτικά "Μεγαλυτερα κομματια τούρτας δεν είχες;"
Η Αλεξία γέλασε ."Χιούμορ έχεις.Ετσι την είδα ετσι την έκανα.Εξαλλου τώρα ξέρεις πώς τις φτιάχνουν στην Αμερική τις τούρτες:extra large σαν την νοοτροπία τους.Εχει μέσα γέμιση bueno."
-"Με σκότωσες...'ειπα ξεπνοα
Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι με ένα παιχνιδιάρικο χαμογελο στα χείλη
-'Ξερω ότι σου αρέσει.Φαε ,ειναι ωραία.'ειπε κι η ίδια άρχισε να τρώει.
Όσο γλυκειά κι να ειναι η τούρτα όμως ,δεν μπορούσε να κατευνάσει την ξινιλα που νιωθω. Όχι μόνο γιατί πρέπει να διατηρήσω τη ψυχραιμία μου,μα γιατί για μια ακόμα φορά πρέπει να φορέσω μια μάσκα χαμόγελου,ήρεμιας κι σιωπής προκειμένου να μην κακοκαρδισω έναν αθώο.Θα μου πεις κι πού να ξερε ο "αθώος" πως νιώθω και τι τον νοιάζει κιόλας;Γιατί πρέπει να τον νοιάζει κιόλας...Ένα γλυκο ήρθε να δώσει να μιλήσει να γελασει,να ξεσκασει λίγο από τη ρουτίνα του ,να μου πει κι για τα θέματα του κι να πρέπει κι εγώ μετά να δώσω συμβουλή.....
Όλα αυτά στροβιλιζαν μέσα στο κεφάλι μου σαν μια δίνη που αρχίζε να με παρασύρει εχωντας με ανήμπορη να αντιδράσω καθότι σύμφωνα με τους τρόπους καλής συμπεριφοράς κανένας δεν μου φταίει κι πρέπει να συγκρατηθω να μην εκτονωθω
"Μα γιατί όμως..."σκεφτόμουν" Γιατί να μην μπορώ να εκτονωθω;Γιατί να μην μπορώ να σκάσω σαν βόμβα;Γιατί όταν θέλω να κάνω κάτι ,πάντα κάτι συμβαίνει ,κάποιος έρχεται κι μου τα χαλάει όλα;". Εσφιγγα το πιατακι με το γλυκό μου κι έτρεμα.Ηθελα να το κάνω κομμάτια από τα νεύρα μου.
"Μισώ τα Χριστούγεννα!"αναφώνησα μη μπορώντας να κρατηθώ άλλο.Η Αλεξία ξαφνιάστηκε κι έμεινε να με κοιτάζει με γουρλωμενα τα μάτια κι τη μπουκιά στο στόμα.
"Μισώ τα Χριστούγεννα γιατί όλα είναι έπιπλαστα.Ψευτικα πως το λένε!Τα στολιδια,τα φώτα,τα χαμόγελα,η καλοσύνη του κόσμου αυτές τις μέρες,οι ευχές που σου δίνουν γιατί δεν το κάνουν για να σε εμψυχώσουν ,όχι!Το κάνουν αυτό για τον εαυτό τους για να λάβουν ευχή από σένα !Ακόμα κι η γέννηση του Χριστού είναι ένα ψέμα γιατί είναι πασίγνωστο ότι δεν γεννήθηκε Χριστούγεννα μα πολύ αργότερα καθότι οι πρώτοι Χριστιανοί φοβούμενοι τον θάνατο κρύφτηκαν πίσω από τα Σατουρνάλια προκειμένου να βρουν ηρεμία να γιορτάσουν τη γέννηση αυτη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Ρωμαίους!"
Η Αλεξία συνέχισε να με κοιτάζει με γουρλωμενα μάτια προσπαθώντας να καταπιεί το τη μπουκιά της . Ένιωθα τα μάτια της επάνω μου.Δεν με ένοιαζε.Γυρισα κι την κοίταξα με βλέμμα υγρό από οργή εχωντας πάρει πολλή μεγάλη φορά.
-"Μακάρι να μην ήσουν εσύ στο κατώφλι της εξώπορτας μου με γλυκά κι καλοσύνη.Μακαρι να ήταν ένας ενοχλητικός -ας ήταν κι αγνωστος!- να τον πείσω,να του τσιριξω ,να του πω ο,τι πρέπει να του πω γιατί χρειάζεται να του τα πω κι έπειτα με περίσσεια ευχαρίστηση να του κοπανησω στο κεφάλι αυτό το σιχαμερό κακόγουστο βάζο που είχα τη δυστυχία να μου δώσουν για δώρο!" είπα φωναχτά κι τεντωσα το χέρι μου στην γωνία του σαλονιού , δείχνοντας πάνω στο Κόμο μου ένα χοντροκομμένο άσπρο βάζο με κίτρινο της οχρας γιρλάντα γύρω του.
Η Αλεξία ανοιγοκλέισε μερικές φόρες τα μάτια της
-"Δυστυχώς ο Πέτρος είναι εκτός πόλης για δουλειά κι δεν μπορώ να τον καλέσω να έρθει εδώ με πρόφαση, ώστε να τον στολίσεις περισσότερο κι από ο,τι στολίσες ήδη το δέντρο σου,όπως κι να του φορέσεις το βάζο ως αστέρι στην κορυφή.Μονο που με την οργη που έχεις ,αν του το κοπαναγες,το πολύ να τον μετετρεπες σε αγγελακι...στον ουρανό"είπε δείχνοντας με το δάχτυλο της το ταβάνι.
Τα λόγια της με σόκαραν.
-"Πως με κατάλαβε;"σκεφτικα
Τα αρνητικά συναισθήματα που ειχα μετατράπηκαν σε ντροπή κι το υγρό από οργή μου βλέμμα γέμισε δάκρυα που δεν μπορούσα να συγκρατήσω.Ξεσπασα σε κλάματα με λυγμούς κι αναφιλητα .Η Αλεξία τότε άφησε το γλυκό της κι άρπαξε μια χαρτοπετσέτα κι το ποτήρι με το νερό μου κι ήρθε κοντά μου
-"Έλα.Μην κάνεις έτσι.Πιες λίγο νερό."μου είπε ήρεμα
-"Πώς να μην κάνω έτσι;"είπα ανάμεσα στα κλάματα μου."Δεν φτάνει που μου έκρυψε με τον αδερφό του την αλήθεια ,μου προξενεψαν κι έναν 45αρη σαλτιμπαγκο retromaniac αρρωστημενα κολλημένο στη δεκαετία του 80 κι με χαρακτήρα της κακίας ώρας ,όπως κι κακόγουστο αν δεις το βάζο."
-"Το είδα το βάζο κι θα συμφωνήσω μαζί σου είναι κακογουστος.Γιατι σου πήρε τέτοιο βάζο;"
-"Δεν μου το πήρε.Μου το φόρτωσε απλά κι είχε κι τον Πέτρο να με πιέζει να το δεχτώ."
-"Περίεργο..'
-"Για εμένα καθόλου.Βλεπεις πίστευα ότι ο...σαλτιμπαγκος ήταν απλά απελπισμένος κι ήθελε απεγνωσμένα συντροφιά (καθότι σαβουρας από ο,τι κατάλαβα από τα λεγόμενα του να κάνει σχέσεις έστω κι για σεξ) αλλά όταν είπα ξεκάθαρα ότι ήθελα τον αδερφό του Πέτρου τον Λίνο,ο Πέτρος μου τα μασαγε."
-"Ωχ!Κι τώρα;"
-"Τώρα έχει το μπει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε γιατί πήρα πριν δύο μέρες τον Λινό τηλέφωνο,γιατί με μπλόκαρε στο μεσετζερ κι που ζήτησα εξηγήσεις κι μου είπε ο απαίσιος ότι παρόλο το φλερτ ,δεν με ήθελε κι ότι με βλεπει φιλικά κι ότι είπε στον αδερφό του να "μου βρει κάποιον να μου ταιριάζει"γιατί φοβήθηκε ότι έφαγα κόλλημα μαζί του!"
Γρυλισα από τα νεύρα μου κι συνέχισα να κλαίω γοερα.
Η Αλεξία με ετριψε στην πλάτη μα δεν μπορούσα να σταματήσω
-"Κι το χειρότερο είναι ότι χθες..."συνέχισα"Δέχθηκα μήνυμα από τον σαλτιμπαγκο στο μεσετζερ που μου έλεγε ασυναρτησίες κι ήταν αδιάκριτος σε πολλά θέματα.Παροτι του εξηγούσα σοβαρά πώς έχουν τα πράγματα , εκείνος με περιγελούσε κι στο τέλος κατέληξε να μου πει ένα "δεν έχω κάτι μαζί σου.Καληνυχτα κορίτσι".Τον μπλόκαρα!Εγώ φταίω όμως...Δεν αντέδρασα εξαρχής."
-"Έκανες θαυμάσια Ελένη μου που φερθηκες με τακτ.Δεν αξίζει να χαλιεσαι για όλους αυτούς.Αποδειχθηκε ότι μπροστά σου είναι λίγοι ,ελάχιστοι"είπε γλυκά η Αλεξία.
-"Μακάρι να έσπαγα το βάζο στα κεφάλια όλων τους!"
-"Σώπα τώρα .Πιες λίγο νερό να συνελθεις"είπε κι μου έδωσε το ποτήρι.
Ήπια δύο γουλιες κι έπειτα αναστεναξα.Η ψυχολογία μου ήταν κατακερματισμένη.Παρολα αυτά ψελλισα ένα σιγανό"Συγνώμη" στην Αλεξία για την επίθεση που της έκανα.Εκεινη μειδιασε.
-"Τι λες ;Άλιμονο .Ήταν μονόδρομος η αντίδραση σου μετά από όλα αυτά που περασες τις τελευταίες μέρες κι ευτυχώς που ξεσπάσες σε εμένα κι όχι σε κανέναν παντελώς αγνωστο'
-"Αισθάνομαι χαλιά...'
-"Λογικοτατο.Εσκασες απο οργή."
-"Κι πάλι όμως δεν πρέπει να περάσει έτσι.Πρεπει να πάρω εκδίκηση από τους δυο απαίσιους."
-"Εδώ που τα λέμε πίσω σου πρέπει να το άφησεις.Σου έκαναν βρωμιά μεγάλη αλλα..."
-"Πρέπει να φάνε βρώμα κι λάσπη κι οι δυο τους"
-"Δεν αμφιβάλλω.Ομως να ξερεις οτι τώρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα."
Γύρισα και κοίταξα την Αλεξία
-"Τι εννοείς με αυτό;"ρώτησα με σηκωμένο φρύδι
-"Εννοω πως στη συναισθηματικη κατασταση που βρίσκεσαι δεν μπορείς να δράσεις με σύνεση.Συν τοις άλλοις εσύ δεν είσαι των παρορμιτικων καταστάσεων αλλά οργανώνεις καθετί στη ζωή σου καθότι οργανομενη κι οργανωτική"
-"Κι τι μου προτείνεις να κάνω;"
-"Πρώτα από όλα , αναβάθμισε τον εαυτό σου,αρχίζοντας από την εμφανιση σου.Ολο αυτό το βάσανο μέχρι τώρα σε έχει εξαντλήσει κι αυτό έχει αντίκτυπο στην εμφάνιση σου.Εισαι πιο ατημέλητη από ποτέ.
Δεύτερον ,ανακτήσε δυνάμεις.
Τριτον προόδευσε, γιατί η μεγαλύτερη ταπείνωση για τον εχθρό σου είναι η πρόοδος σου.Σιγουρα θα πιστεύουν αυτοί οι βλάκες ότι έχεις πέσει στα πατώματα με τη χυλοπιτα του Λινού κι κάνεις τους δε θα καταλάβει ότι εσύ δεν αστειευεσαι με κάτι τέτοιες πονηριές.Πρωτα σήκω ξανά κι μετά προχωρήσε"
-"όλα αυτά θα πάρουν χρόνο .Εγώ θέλω κάτι πιο σύντομο"
-"Πιο σύντομο δεν έχει καθότι ο Πέτρος λείπει εκτός πόλης για δουλειά κι ο Λίνος απλά θα σε θεώρησει εμμονικη με αυτόν τόσο ελαφρομυαλος που είναι."
-"Μα πρέπει να πάρω το αίμα μου πίσω δεν καταλαβαίνεις!"
-"Κι όμως καταλαβαίνω εσύ όμως δεν πιστεύεις ότι θα έρθει η εκδίκηση από μόνη της!Μάθε να πιστεύεις .Πάντα ήσουν με ψυχρη λογική κι έβλεπες μπροστα για αυτό κι πετυχαίνεις στη δουλειά.Εδω όμως μιλάμε για τη προσωπικη σου ζωή κι αν αφησεις στην ακρη τα νεύρα κι την οργή θα κάνεις θαύματα.
-"Δεν το πιστεύω αυτό.Στη βράση κολλάει το σίδερο.Ξεκαθαρα"
-"Ωραία κι τι θα κάνεις τότε;Θα στείλεις πίσω το βάζο στο σαλτιμπαγκο με κούριερ κι στον Πέτρο θα στείλεις μια βόμβα;"
-"Θα του ζητήσω να μιλήσουμε στο σπίτι μου όταν έρθει.Τοτε θα τον σκυλοβρισω!"είπα κι έσφιξα τις γροθιές μου"
-"Το χειροτερο σχέδιο που έχω ακούσει"
-"Μα δεν ήταν σχέδιο αλλά η αλήθεια.Θα έλεγα στον Πέτρο να έρθει εδώ να τα πούμε κι θα τον έδερνα"ειπα χωρις τυψεις
Η Αλεξία έμεινε με το στόμα ανοιχτό.Χτυπησε ελαφρά το κούτελο της σοκαρισμένη
-"Ελένη...δεν είσαι ο εαυτός σου όταν λύσσας"
-"Κι τι μου προτείνεις άλλο;"
-"Σου είπα τι προτεινώ:"Απομακρυνσου ανασκουμπωσου, βελτιώσου."Το τρίπτυχο της επιτυχίας να προχωρήσεις μπροστά,αλλα περνει χρόνο."
-"Δεν θα πέρασει έτσι αυτό"επέμεινα.
-"Θα έρθει από μόνη της αυτή η στιγμή που θα την πάθουν όλοι τους."
-"Από ποιον Αλεξία;Από τη μοίρα κι το πεπρωμένο;Κι γιατί να την πάθουν από όλα αυτά κι όχι από μένα προσωπικά;"
Η Αλεξία δεν μπορούσε να το συνεχίσει κι αναγκάστηκε να απομακρύνθει.Απομειναμε κι οι δυο μας να καθόμαστε στις δύο άκρες του μεγάλου γκρίζου καναπέ μου, αμιλητες για αρκετή ώρα.Εγω με το βλέμμα κάτω σκεπτική ενώ η Αλεξία να κοιτάει έξω από τη μπαλκονόπορτα .Η σιωπή είχε επικρατήσει παντού στο σαλόνι κι η όρεξη για γλυκό είχε χαθεί .Ούτε εγώ ούτε η Αλεξία τρωγαμε.
"Τέλεια..."σκεφτικα κατσουφιασμενη "Της έκανα την καρδιά περιβόλι..."
Ησυχία επικρατουσε κι η ατμόσφαιρα έμοιαζε αποπνικτικη .Δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε η μία στην άλλη . Ένιωθα ενοχικά που έφερα την κολλητή μου σε τέτοιο σημείο.
-"Το προσπάθησε να με κάνει να χαρώ μα ...μάταια!"σκεφτόμουν "Ειμαι σκληρό καρυδι κι δύσκολα θα μου άλλαζες γνωμη."
-"Έλενη..." Κατάφερε κι έσπασε η Αλεξία τη σιωπή της"Έχεις πιστέψει ποτέ;"
-"Σε τι;Αφού είμαι άθεη"
-"Έχεις πιστέψει στα μικρά κι απλά μικρά θαυματα που μπορούν να σου χρωματίσουν ή ακόμα κι να σου αλλάξουν τη καθημερινότητα;"
-"Εγώ είμαι άνθρωπος των "πρέπει" κι της στρατιωτικής πειθαρχίας καθως μόνο έτσι φτάνεις στην κορυφή.Ειμαι ένας συντηριτικης ανατροφής άνθρωπος που βασίζεται στη λογική κι το μυαλό όπως κι στην καλή οργάνωση"
-"Αυτό είναι το πλεονέκτημα μα κι το κενό σου"κατέληξε να μου πει".Δεν έχεις την πίστη μέσα σου ,όχι τη θρησκευτική απαραίτητα.Σου λείπει εκείνο το "πιστεύω ότι θα έρθουν καλυτερες μέρες"κι να το νιώθεις .
"-"Εσύ δηλαδή πιστεύεις;"τη ρώτησα
-"Βέβαια!"μου αποκρίθηκε."Για να είμαστε ειλικρινείς όμως,τι του βρήκες του Λίνου;"
-"Ομορφιά,προσήλωση ,εύθυμο χαρακτήρα..."
-'Που τώρα κατάλαβες ότι δεν ίσχυαν.Αντε να έχει όμορφο πρόσωπο .Τίποτα άλλο."
-"Που θες τώρα να καταλήξεις;"τη ρώτησα
-"Να σκεφτόμουν ότι οι άντρες που ελκύεις δεν σου αξίζουν."
-"Γιατί ο σαλτιμπαγκος μου αξίζει;"
-"Προς Θεού οχι.Απλα σκεφτομαι ότι χρειάζεσαι αλλαγή στον τρόπο ζωής σου.Εισαι εργασιακά μια επιτυχημένη γυναίκα όμως η συντηριτικη ανατροφή σου ,ο υπερβολικός κάποιες φορές δυναμισμός σου κι το θράσος σου σε φέρνουν σε δυσμενή θέση ερωτικά"
-"Δε θα κατεβάσω τα στανταρτς μου για έναν γκομενο.Κι στο κάτω κάτω δηλαδή τι φταίω εγώ που ο κόσμος είναι κακόγουστος;"είπα θιγμένη
-"Μη θιγεσαι Ελένη μου ...."είπε γλυκά η Αλεξία"Κουβεντα κάνουμε.Εγω πιστεύω προσωπικά ότι πρέπει να προχωρήσεις κι να το αφήσεις το θέμα πίσω σου."
-"Πρεπει να τους εκδικηθώ."πεισμωσα
Η Αλεξία αναστεναξε
-"Σκέψου όμως πως η ζωή είναι ένα πρίσμα που πρέπει να το κοιτάξεις από πολλές πλευρές για να ανακαλύψεις έστω κι κάτι από το πλήρες φάσμα του.Σαν κολλητή σου, σου συστήνω να βάλεις κι λίγο πίστη στη ζωή σου κι να αρχίσεις τις εκούσιες αλλαγές ξεκινώντας από τώρα."
-"Δεν έχω διάθεση."είπα βαριεστημενα
-"Να τη βρεις "επέμεινε η Αλεξία"Όσο κι να μην το πιστεύεις, όσο κι να μη σε αγγίζει αυτό που θα σου πω,σου λέω απλά πως όλοι μας ανεξαιρέτως ,θρήσκοι κι μη,έστω κι υποσεινυδητα προετοιμαζόμαστε για το τέλος μιας εποχής κι την αρχή μιας άλλης αυτές ακριβώς τις μέρες.Οχι επειδή είναι γιορτινες ,μα γιατί είναι μεταβατική περίοδος.
Ασε το κακό πίσω σου κι δώσε τόπο στην οργη προς το παρόν.Αναβαθμισε το ζειν ,την εμφάνιση κι τον εσωτερικό σου κόσμο ο,πως θέλεις κι μπορείς κι εμπλούτισε την κάθε μέρα σου με έστω κι ένα μικρό 'πιστευω" ανάμεσα στα τόσα "πρεπει"σου.Αν είναι κάτι να γίνει, θα γίνει κι όλα θα μπουν στη θέση τους.Αρκει να έχεις μάτια κι αυτιά ανοιχτά."