CHAPTER 19: HOPE NOT
Hannah's POV:
"Thank you, Hannah." nakangiting sambit ni Ace.
Tinulungan ko kasi siya sa pag-sagot ng math problem dahil nahihirapan daw siya.
"Wala 'yon, ikaw pa ba. Tsaka sabi sa'yo eh, you will get the right answer if you study it well." i proudly said.
Deep inside it makes me proud because I made him smile.
And also I have a crush on him, na hindi ko magawang aminin kasi takot ako sa rejection.
"Yes Ma'am, you're right." he said sabay kindat sa'kin.
"Only if you knew." i whispered.
"Huh?"
"Wala, sabi ko gutom nako." pag-sisinungaling ko.
"Eh? bat iba yung pag-kakari-"
"Shhh." putol ko sa sinasabi niya.
"Tara na sa kusina, wag na maraming satsat." seryoso kong sabi.
Pag-karating namin sa kusina ay may naka handa na agad na pagkain. May pancakes na doon at nagtitimpla pa ng juice si Mommy.
"Kain na kayo, tawagin ko lang si Mama." sambit ni Mommy.
Hayyy my favorite, pancakes.
Umupo na kaming dalawi ni Ace at nilagyan ko ang platito niya ng dalawang piraso ng pancake, mukha pa kasing hesitant siyang kumuha kaya ako na ang naglagay.
"Hiya ka pa eh, alam ko namang fav mo rin 'to." pang-aasar ko sakanya.
"Haha hindi ah, hinihintay lang kitang mauna kumuha since bahay nyo 'to." iiling-iling niyang sabi.
"Sus, kumain ka na lang nga." sambit ko.
After ng ilang minutes bumaba na si Mommy kasama si Lola at ang amiga nito.
Nagmano naman si Ace kay Lola at sa amiga niya. Tama 'yan Ace para maging boto sila sa'yo in the future, joke.
Nakipagwentuhan din sina Mommy kay Ace kaya naman natatawa ako sa mukha niya. Para kasing naiihi na siya sa kakatanong sakanya sa iba't-ibang bagay.
"Aba'y baka mamaya may gusto ka sa apo ko ha, iho." sambit ni Lola na ikinagulat naming dalawa.
"Ah-hi wala po Lola." pag dedeny naman niya.
Okay lang hindi naman masakit, naalala ko nga pa lang ang best friend ko ang gusto mo. Kaya walang dahilan para umasa ako, 'di ba?
"Sos, ganyan din ang manliligaw ng apo kong si Jewel. Tignan mo ngayon sila na at kabata-bata pa." dismayadong sabi ng amiga ni Lola.
Nako eto ang hindi ko gusto sa pag-iisip ng mga matatanda eh.
"Ah Lola mag-kaibigan lang po kami ni Ace." right were just..friends.
Tumigil na sila at tumango tango na lang.
Pagkatapos kumain ay tinulunggan ako ni Ace na magligpit.
"Salamat ulit, Hannah ah." this time hindi na siya nakangiti, mukha siyang malungkot.
"Gaya nga ng sabi ko sa'yo kanina wala 'yon, maliit na bagay." tipid na nginitian ko na lang siya.
Hindi ko na tinanong kung bakit ganon ang emosyon niya.
~*~
Kinabukasan, inaya ako ni Celine na pumuntang bookstore para bumili ng mga art materials.
"Kamusta siya?" tanong ni Celine. She's referring to Ace.
"He's fine, mukhang miss ka na." i gave her a little smile.
Bakit pa kasi sa kaibigan namin ako nag-kakagusto, kahit marami namang iba. Ang malala pa is yung taong gusto mo ay best friend mo ang gusto. Ang sakit lang.
"Talaga?" hindi makapaniwalang sagot niya.
"Oo kaya i think you need to see him if may free time ka pa." hindi ko alam kung bakit ito ang lumabas sa bibig ko.
"Hm maybe soon. Masyado pa kong busy ngayon, and ayokong masaktan ko na naman ang feelings niya, Hannah." malungkot niyang sabi.
"Ano ka ba, don't be feel bad." sambit ko at hinawakan ang kamay niya.
"He's our friend, maiintindihn ka non." dagdag ko pa.
Nginitian niya na lang ako biglang niyakap, at yumakap din ako sakanya.
I wish i was you.
Niyaya na niya kong kumain sa McDo dahil tapos na siyang makabili ng art materials niya.
"Ang dami niyan Celine ah, you really love art." natutuwa kong sambit sakanya.
"Syempre naman, art is life."
Pinaupo na niya ko sa nahanap naming seat at siya na raw ang mag-oorder. Libre niya pa.
"You know Hannah you should try doing sketch too or even painting, trust me it was fun." pag-aaya niya.
"Hmm hindi kasi ako marunong Celine, wala akong talent diyan." nahihiya kong sabi.
"Hindi mo naman kailangan magkaron ng talent para makagawa ng art, cause even if you don't have a talent, you can still learn on how to draw." she gave me a genuine smile.
What a cutie. I smiled back to her too.
Finally kinuha na ni Celine ang order niya for us.
2 pcs of McCrispy Chicken Fillet at 2 McFloat iyon.
"Hindi talaga nakakasawa ang Mcdo, Celestine." sambit ko.
"Ce-Celestine?" nag-tataka niyang tanong.
"Mhm Mhm, bagay sa'yo ang name na 'yon."
"Why? what does Celestine mean ba?"
"Hm the name Celestine means 'heavenly'" i smiled at her.
Her reaction was so cute, nag blush kasi siya.
"Oh nambola ka pa dahil sa treat ko." natawa siya.
"No, it wasn't a joke bes." i honestly said.
"Oh my god, finally tinawag mo na ulit ako ng 'bes', i missed it, bes." napahawak pa siya sa dibdib niya na ikinatawa ko.
Medyo matagal nga ulit simula nang hindi na namin tinatawag ang isa't-isa ng 'bes'.
When were done eating, nag take kami ng pictures sa phone niya at nag-aya nakong umuwi dahil hindi ako pwedeng mag-tagal ngayon dahil magkakaron ng mini reunion mamaya sa bahay on my Daddy's side.
"Uh Hannah pwede bang sainyo muna ako?" tanong niya habang nakatingin sa cell phone.
"Huh? why? ayaw mo pa bang umuwi or may problema?" diretsong tanong ko.
"Oo eh, may text kasi sakin si Mom na aalis daw muna siya at wag daw muna akong umuwi. I don't know the reason why." clueless niyang sabi.
Kaya naman hindi ako tumanggi na isama siya pauwi, it made me happy pa dahil mas makaka-bonding ko pa siya.
~*~
Celine's POV:
Right now, ang daming tumatakbo sa isip ko. First is bakit ayaw pa akong pauwiin ni Mommy kahit aalis siya sa bahay?
Is she hiding something from me?
"Bes, tara don muna tayo sa room ko mag-stay." Hannah said.
Tumango na lang ako at umakyat na kami, nahihiya siguro siya sa mga nag-daratingan niyang relatives.
"Sorry ah, makalat pa yung room ko." she giggled.
"It's okay, we're just the same." and we both laughed.
I'm so glad na nakakapag-bonding na ulit kami together.
"Hm want mo ba manood ng movie?" Hannah asked.
"Sure, i would love to." i answered.
Napasabi pa siya ng 'nice'.
"What if mag sleep over ka rito? hihi." she suddenly asked.
"What if hindi na ko pabalikin ni Mom after?" i joked.
"Hahaha edi dito ka na lang, i'll adopt you." she winked at me. Nahawa ata 'to kay Ace sa pag-wiwink.
Nanood na kami ng movie, at ang napili naming panoorin ay ang 'Love of Yesterday', ang sabi niya sa akin ay romance daw 'to at happy ending.
But it wasn't! Iniscam niya ko!
The truth is it was a sad ending, and they both don't deserve that.
"Hahahaha sorry bes, eto tissue." she teased.
"Kahit kailan ka talaga bes!" hinampas ko nga siya sa braso.
Ang sakit tuloy ng mata ko sa kakaiyak, ewan ko ba bakit feeling ko ako yung babae sa movie.
And yung guy? maybe si Vinn? but it's a no no.
Gawa ng pag-iyak ko hindi ko namalayang nakatulog na pala ako, nagising na lang ako na gabi na.
Wala si Hannah sa tabi ko, baka lumabas.
Ang sakit ng ulo ko, i had a dream and it scared me. Pilit ko pang inaalala kung ano iyon.
Lalabas na sana ako nang bigla siyang pumasok.
"Oh buti nagising kana, gutom kana ba?" Hannah said.
"Hindi naman, since kumain tayo ng snacks kanina." i answered.
Pagtingin ko sa wall clock niya is 7 pm na pala.
I also checked my phone if Mom texted me already or even a called me, but i haven't seen any of the two.
"Ano nag text na ba si Tita Alice sa'yo?" she asked again.
Umiling ako.
Kita ko ang pagtataka sa mukha niya.
Tinabihan niya na lang ako sa gilid ng kama niya.
"Hannah, do you think may tinatago sakin si Mom?" i asked.
"Hm i don't think so, baka may importante lang na inasikaso you know. Sa business ng Mommy mo." she answered.
"Siguro nga." sana nga talaga at 'yon lang ang dahilan.
"Bes, what does dream means to you?" i asked her hoping to get a meaningful answer.
"Uhm, for me dream is a vision of our future. Like it predicts what will happen to you tomorrow or soon." she answered while holding at her chin.
Ganon ba 'yon? ang alam ko kasi is kabaliktaran 'yon ng mangyayari sa'yo.
"Eh paano naman kung nightmare yung napanaginipan mo, does it mean ba na nightmare rin ang mangyayari sa'yo." i asked out of curiosity.
"No bes, iba naman 'yan kasi negative na 'yan. My kuya said keep in mind that no matter how scary a nightmare is, it's not real and most likely won't happen to you in real life. Kaya don't you worry and kalimutan mo na if nagkaron ka ng nightmare, okay?" she said and even hugged my side.
May point si Hannah kaya tumango na lang ako sakanya.
I really love Hannah for treating me kind with care. She's the best.
While we were going downstairs i saw my phone vibrate.
It was Mom, may text message siya sakin.
Mommy Alice:
Sunshine, i'll pick you up. Nakila Hannah ka ba?
Sinagot ko naman kaagad ang text message niya.
Me:
Yes Mom. Can i go home now?
To my surprise nag-reply din siya kaagad.
Mommy Alice:
Yes my sunshine, I'm sorry if it took so long.
Sinabi ko na kay Hannah ang tungkol sa message ni Mommy na susunduin na niya ko.
"Good to hear, but malulungkot ako kasi uuwi kana." she even made a sad face.
Wag kang ganyan Hannah, isasako kita.
"Mag-kikita pa naman tayo, ano ka ba." i grinned.
Were home now, and i was shocked when we entered the house.
Nakalabas ang mga luggage namin, what's the meaning of this?
"M-Mommy, why are our luggages out?" i asked.
"We're going out somewhere." she answered.
Somewhere?