Mijn gedicht voor de poëziewedstrijd van: noaponsen
Blijheid
Gisteren was mijn eerste fuif!
We volgen blij rond de zaal
als een gestoorde duif.
Drinken binnen kappen.
Lachend pratend over onze domme grappen.
Springen en mee feesten.
Ons voelen als domme,
maar blije beesten.
Niet op de tijd letten,
maar toch onze tijd verzetten.
Langer blijven feesten.
Sebiet zien we nog geesten.
Dronken als iets worden we gelukkig niet,
maar we dansen wel gek
bij elk lied.
Fuiven was niet echt ons ding dachten wij,
maar nu we fuiven,
voelen we ons vrij.
Je kunt dansen op je eigen manier.
Gewoon springen is al een groot plezier.
Dit gaan we sowieso meer doen,
maar wel zonder een zoen😏.