Authors Note; Ito pong update ay matagal nang nakapost sa aking Vip page. For membership, just pay 200php for vip benefits and more. Just click my fb link for inquiries. Click Below.
https://www.facebook.com/frezbae.montemayor.9?mibextid=ZbWKwL
~~~~~~~~
Mahimbing ang tulog ko ng gabing iyon dahil narin sa malakas na hangin at mumunting ulan. Kinaumagahan ay maaga akong nagising. Dito sa probinsya talaga ay pakiramdam ko ay mag iiba ang aking life style. Kasi dito, maaga pa lang ay halos gising na ang lahat.
Ang mansyon rin ni Lola Magda ay open sa lahat. Masasabi ko na magaling maghandle ng bisita lalo na sa kanyang trabahante si lola Magda. Kaya siguro ayaw nang umalis ng kanyang mga trabahante dahil narin sa mabait siya.
Malaki rin ang pagtanaw loob ko kay lola Magda kaya hindi ko hahayaan na mauwi sa wala ang pag aaral ko dito. Para na rin kay mommy at daddy.
Kakabangon ko lang sa kama at hindi ko pa magawang tumayo. There's so many things bothering me. Akala ko porke na masarap ang tulog ko kagabi ay wala na akong iisipin pagkagising ko, but I'm wrong.
Hindi na nakatawag pa sakin si mommy at daddy kaya ngayon naisipan ko na magsend ng message kay mommy.
Bumangon ako ng maalala na kailangan kong pumunta sa Unibersidad, mabuti nalang at mayroong kurso dito ng Business Management, ganoon rin ang kurso kasi ni Amy. I think mommy already talked with the owner of the University about my move.
Inayos ko muna ang mga documents ko bago ako naligo para bumaba. I wore a white spaghetti top na may zipper sa harapan at high waist skirt na kulay pink. Magdadala rin ako ng jacket dahil malamig dito sa Tagaytay lalo na ngayon na maya maya ang ambon.
Hindi na masyadong basa ang aking buhok ng bumaba at nakita ko na doon si Amy na nag aayos ng mga hotdog sa mesa.
"Good morning. Where's lola?" tinitigan ko ang ref at nakakita roon ng karne.
Amy was wearing her uniform. A white blouse, may butones at may checkered na blue sa sleeves. Ang skirt niya na medyo maiksi ay kulay blue na checkered rin.
Ngumuso ako dahil days from now, iyan narin ang susuotin ko.
Ngumisi siya sakin. "Nasa hacienda na. Maaga siya doon. Bagay sayo ang ganitong uniform. Pagpunta mo doon mamaya ay bibigyan kang uniform kapag makabayad kana."
Tumango ako sa sinabi niya. She looks sexy with her uniform. Ang buhok niya ay nakapuyod rin. Clean and neat, I must say.
Nagluto kaming pochero para sa aming breakfast, sinadya namin iyon para marami at kahit na tanghali makarating si lola ay may kakainin siya.
Napuna ko rin na sanay na sanay na si Amy dito. Kunsabay, kung gusto mo talaga makapagtapos ay gagawin mo ang lahat. Alam ko rin na may gustong patunayan si Amy sa parents niya.
Lumabas na kami ng bahay at agad akong natulos sa kinatatayuan.
Siniko ako ni Amy ng makita namin si Raphael na kausap ang matandang Ginoo. Naka white T shirt lang siya at pants. Ilang beses na rin ako nakakita ng lalaking may tattoo pero si Raphael na may tattoo sa kanyang kamay ay iba ang impact at dating sakin. Ni wala siyang kahit anong kolorete sa kanyang katawan.
Napabuga nalang ako ng hangin.
Exagge naman na bumuntong hininga si Amy.
"I think, mauuna na ako. Antayin nalang kita doon." aniya na may mapanuksong titig sa akin.
Tumango ako sa kanya at tinitigan siyang pumasok sa sasakyan na alam kong pinadala pa ni tito Clinton from Manila.
May mga nagbago kay Amy simula ng dito na siya nanunuluyan kay lola. It's a good thing too, kasi nalalayo siya sa mga nakakaaway niya sa aming dating Unibersidad.
Humigpit ang hawak ko sa aking handbag ng tumingin kay Raphael na nakatitig sakin.
I saw how his eyes lingered all over me. Nakanguso siya habang tinititigan ang aking palda. Umiwas siya at binuksan ang pintuan ng sasakyan para makasakay ako.
"Do you have your docs?" he asked huskily ng makapasok ako. I nodded to him coldly and he sigh after he glance again on my skirt.
Mas lalong nangunot ang noo ko.
Tahimik kaming dalawa sa sasakyan. Sa totoo lang hindi ko alam kung hanggang kailan ang pagbabantay niya sa akin. Dad was just making sure that my life would not be in danger again.
I understand him. Kaya ang dapat kong' gawin ay sundin nalang ang kagustuhan ng magulang.
Two years nalang naman at graduate na kami. Just two fucking years....
"How's Margo investigation?" hindi ko maiwasang hindi siya tanungin. Alam ko na hindi siya magsasalita kahit na tungkol sa pinsan ko ang kaso.
"She's alright-"
Umayos ako ng upo ng marinig ang sinabi niya.
"Really?" kalaunan ay tinago ko ang nararamdaman na kaginahawaan sa wakas. I know by now na alam na ng pamilya namin ang about dito o baka huli na nga ako sa balita.
"Yes.. Don't think about it too much about it, please."
Kinagat ko ang labi. Alam ko na sanay siya sa ganito kaya para sa kanya ay simpleng pangyayari nalang ito. Pero hindi! Nag aalala ako sa pinsan ko.
"She's my cousin Raph. I am concern and it's my fault."
Hindi na siya sumagot pa sa akin lalo na nang mapansin niya na naiinis na ako. Ganoon siya lagi, nagpapatalo sa tuwing ramdam niya na naiinis ako.
I busied myself for my future kahit na maraming problema. Na kahit na gusto kong magmukmok at mag isip, o tumulong ay hindi ko magawa because of my priorities.
Tinitigan ko ang paghinto ng sasakyan sa isang gate. Sa labas palang ay alam ko nang malawak ito sa loob. May nakita rin akong mga nakauniform na pareho kay Amy.
Tinitigan ko ang mga studyante ng buksan ako ng pintuan ni Raphael. And I saw how the students turned their head to the innocent Raphael who knows nothing about his surroundings!
"Give me your documents, ako na nito." aniya at kinuha sa dashboard ang mga dala kong documents. Hindi na ako nagsalita pa at napasinghap nalang ng maramdaman ang lamig ng paligid.
Kaya ang ibang studyante ay nakajacket. Matataas ang punong pumapalibot sa paligid ng eskwelahan. Ang gate nila ay malaki rin at maganda ang pagkaka desinyo ng eskwelahan.
Tumayo na ako at sinarado ang pintuan ng sasakyan. Pinatunog naman ni Raphael ang sasakyan. Nauna akong naglakad at nakasunod siya sa akin.
Why is that? Even if we're just walking around, there's a lot of people looking at us?
Si Raphael lahat nag asikaso ng araw na iyon. Habang ako ay naghihintay na lamang.
Nang lumabas siya ng office ay kasama na niyang lumabas ang manager ng Unibersidad.
"Miss Montemayor! Long time no see!?" bati agad niya. Nangunot ang aking noo.
"Ah!" pinagsiklop niya ang mga kamay. "I know your mother! My shop siya dito sa Tagaytay. Kaya noong kinontak niya ako at sinabi ang paglipat mo ay isang karangalan sa akin iyon."
Ngumiti ako ng tipid. "Thank you ma'am."
"By the way... Your aura. Katulad ng katulad sa ina mo. Ang ganda mo. Uh," tumingin siya kay Raphael. "Mr. Mondragon is your boy-"
"Friend." putol ko agad sa sasabihin niya.
"Oh! Okay!" awkward siyang tumawa. "By the way..Maiiwan ko na kayo. Wala ka nang poproblemahin dito hija. Enjoy strolling around here."
"Okay ma'am Constacio."
Naramdaman ko agad ang init ng katawan ni Raphael sa aking likod. My heart hammered so fast.
"You always address me as your friend." he whispered. Humalukipkip ako at nilingon siya.
Ilang segundo lang akong tumingin sa kanya at bumagsak iyon sa kanyang dibdib.
"Alangan naman boyfriend? We are not a thing Mr. Mondragon."
He licked his lips frustratedly. Tumingin ako sa paligid at nakita ang iilang nakatitig sa amin.
"Let's go." anyaya ko sa kanya kaya bumuntot na naman siya sa akin.
Hanggang sa pagdating namin sa sasakyan ay natanto ko na kung saan kami pupunta ngayon? Masyado pang maaga.
Ayoko namang' storbuhin si Amy. Since...next week na naman ako papasok.
Pumasok siya ng nakapasok na ako sa sasakyan. Kinagat ko ang aking labi ng makita kung gaano siya hot tignan.
"Hanggang kailan ka raw dito sakin?" hindi ko maiwasang tanungin siya. Tumitig siya sakin.
"Until I have to return on my mission."
Parang may kung anong gumuho sakin ng marinig iyon.
Tumango ako at tinago ang nararamdaman.
"We have to talk first." aniya sa isang baritonong boses. "I have to clarify this to you. I am into you. Manliligaw ako kung kailangan."
Kumalabog ang dibdib ko. Iba pala sa pakiramdam na...sa kanya mismo galing ang mga ito. Na siya na mismo gusto ng label naming dalawa.
I lazily look at him. "I have priorities Raph."
"You are my priorities." aniya. I licked my lips. I saw his eyes dropped on my lips.
"You are a....Mafia." I whispered the last word. Mas lalong kumalabog ang dibdib ko.
Ang kanyang mga mata ay isang higlap lang ay naging delikado. Tila ba ayaw niyang pag usapan iyon.
"I can do my work while loving you Sapphire. I am doing this for you."
Siguro para sa akin hindi ko masyadong matandaan kung ano siya noon hanggang ngayon. Pero siya, mula pa ng bata ako ay nandiyan. Minsanan kaming nagkikita sa mga parties pero hanggang tingin lang ako sa kanya...Until that night came.
"My dad hates your work." sabi ko at umiwas. I cleared my throat at hindi na umimik pa ng makita ko siyang tila malalim ang iniisip.
Pinaandar niya ang sasakyan. "I am not afraid of anyone Saph. Even your father, but I respect sir Sebastian. Basta akin ka lang... Okay ang lahat sa akin."
I saw his hand gripped tight on the steering wheel. I gulped and I felt nervous.
Damn. He's obsessed!