သီရိၿမိဳင္စံအိမ္ေတာ္ရိွ ၿမိဳင္နွင့္ကိုျမင့္ေမာင္တို႔၏ မဂၤလာအိပ္ခန္း ကုတင္ေပၚ၌ ၿမိဳင္သည္ လွဲေလ်ာင္းကာ အိပ္စက္ေနေပေတာ့သည္ ။ ၿမိဳင့္ရဲ႕ ေဘးနား၌ ကိုျမင့္ေမာင္ဟာ ရိွေနသည္ ။ ၿမိဳင့္ရဲ႕ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးကိုကိုင္လို႔ သူ၏ နႈတ္ခမ္းနွင့္ ထိကပ္ထားၿပီး အိပ္စက္ေနသည့္ၿမိဳင့္အား ေလးလံေသာမ်က္ဝန္းမ်ားနွင့္ ၾကည့္ေနေတာ့သည္ ။
" ၿမိဳင္ ။ ေနမေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ၿမိဳင္ရယ္ ။ အစ္ကို႔ရဲ႕ကေလးကို ၿမိဳင္လြယ္ထားရမွန္း အစ္ကိုတကယ္မသိခဲ့ဘူးကြာ ။ အစ္ကို႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါ ၿမိဳင္ရယ္ ။ "
ဟုေျပာၿပီး က်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားအား မသုတ္မိဘဲ စီးက်ခြင့္ေပးကာျဖင့္ ငိုေနေတာ့သည္ ။ သူ႔ရဲ႕ပါးကိုရိုက္ထားေသာ ၿမိဳင့္ရဲ႕ လက္ဖဝါးကိုျဖန္႔ကာျဖင့္ ပါးျပင္ထက္၌ ေနရာယူခိုင္းမိေတာ့သည္ ။
ကိုျမင့္ေမာင္သည္ ၿမိဳင့္ကို သိပ္ခ်စ္ပါသည္ ။ သူကိုယ္တိုင္သည္လည္း ဘယ္သို႔ေၾကာင့္ မိန္းမေပြရႈပ္မိမွန္းကို မသိခဲ့ပါ ။ ၿမိဳင့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို ထီဆုႀကီးေပါက္သလို ရထားခဲ့ေပမယ့္ သူဘာ့ေၾကာင့္ မလံုမေလာက္ျဖစ္ေနသည္ကိုပါ သူကိုယ္တိုင္လည္း မသိခဲ့ပါ ။ လိုပင္ဆႏၵေတြမ်ား မျပည့္ဝလို႔မ်ားသလား ။
ၿမိဳင့္ရဲ႕လက္ဖဝါးကို နွာေခါင္းထိပ္နင့္နႈတ္ခမ္းဆီသို႔ ထိကပ္လိုက္ၿပီး အသက္ျပင္းျပင္းရွဴလိုက္ေတာ့သည္ ။
အိပ္စက္ေနရင္းမွ အိပ္မက္ဆိုးမက္သလို မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းလာသည့္ ၿမိဳင့္အား ကိုျမင့္ေမာင္သည္ ႏူးညံ့ထိေတြ႕စြာျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ေပးေတာ့သည္ ။ ၿမိဳင္သည္ သူမရဲ႕ပါးျပင္ထက္၌ ခ်စ္ရတဲ့အစ္ကို႔ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္မ်ားကို ခံစားရေတာ့သည္ေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားကို ဖြင့္ဟခဲ့ေပေတာ့သည္ ။
တလဲ့လဲ့ေတာက္ပေနေသာ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားၾကားမွ ကိုျမင့္ေမာင္ကို စူးစိုက္ၾကည့္မိေတာ့သည္ ။ ရင္ထဲအသည္းထဲက နာသည္ ။ သို႔ေသာ္ အစ္ကို႔ကို ခ်စ္သည္ ။
" အဲ့မိန္းမက ။ ဘယ္သူလဲ ။ "
တစ္လံုးခ်င္းကို အားေလ်ာ့သည္တစ္ဖံု အားျပည့္ကာတစ္ဖံုျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ေသာ ၿမိဳင့္ေၾကာင့္ ကိုျမင့္ေမာင္ အဘယ္သို႔အေျဖကို ေပးရမွန္းမသိ ။ ၿမိဳင္ ေက်နပ္ေလာက္မည့္အေျဖကို ေပးရမလား ။ ဒီအတိုင္း အမွန္အတိုင္းေလးပဲ ေျပာရမလား ေဝခြဲရခက္ေနေတာ့သည္ ။
ၿမိဳင္ဟာ သူမ၏လက္ကိုကိုင္ထားေသာ ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ႕လက္အား အသာျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ရိွသည့္အင္အားနွင့္ ကုန္းရုန္းကာထထိုင္ေတာ့သည္ ။ ကိုျမင့္ေမာင္သည္လည္း ကုတင္ေျခရင္း၌ ထိုင္ကာျဖင့္ ၿမိဳင့္အား ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္ ။
" အေျဖေပးစမ္းပါ ။ အဲ့မိန္းမက ။ ဘယ္သူလဲ ။ "
ၿမိဳင္ မသိေအာင္သာ သက္ျပင္းတိုခ်မိေတာ့သည္ ။ ယခုအခ်ိန္ထိ သူ၏ေခါင္းထဲ၌ မည့္သည့္အေျဖကို ေပးရမွန္း သူမသိ ။
" ဘယ္သူလဲ ။ ဘယ္ကလဲ ။ အဲ့ဒီ့ေအာက္တန္းစားမက ဘယ္သူလဲ ။ ကြၽန္မေမးတာကို ေျဖစမ္းပါ ။ "
" ၿမိဳင္ ။ ေဒါသကို ထိန္းပါ ၿမိဳင္ရယ္ ။ "
" ဒါျဖင့္ ရွင္ေျဖ ။ ဘယ္သူလဲ ။ "
" အစ္ကိုနဲ႔ ေမတၱာမ်ွေနတဲ့ သဘင္သည္ပါ ၿမိဳင္ ။ "
" ဘာ ။ သဘင္သည္ ။ သဘင္သည္ဟုတ္လား ။ "
ၿမိဳင္ဟာ ကိုျမင့္ေမာင္၏ အက်ႌစကို ညာဘက္လက္နွင့္ဆြဲရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်ကာျဖင့္ က်န္လက္တစ္ဖက္နွင့္ ထုရိုက္ေပေတာ့သည္ ။
ၿမိဳင္ဟာ သဘင္သည္ကို မုန္းတီးေနခဲ့သည္ ။ ဖခင္ျဖစ္သူဟာလည္း သဘင္သည္နွင့္လက္ထပ္ယူၿပီး ၿမိဳင္တို႔မိသားစုကို ၿမိဳင္ ကေလးဘဝကတည္းက ပစ္ထားခဲ့သည္ေၾကာင့္ ၿမိဳင္ဟာ မုန္းသည္ထက္ကို ပို၍ မုန္းတီးေနခဲ့သည္ ။
သဘင္သည္ဟာ ၿမိဳင္တို႔လို မ်ိဳးရိုးျမင့္ထဲသို႔ မဝင္နိုင္ေသာ လူတန္းစားဆိုလည္း မမွားေပ ။ သဘင္သည္မ်ားဟာ လွပသည္ေၾကာင့္ ေယာက္်ားတကာ၏ စိတ္ဝင္စားျခင္းမ်ားကို ခံရသည္ ။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္သည္ေယာက္်ားမ်ား၏ စိတ္ဝင္စားျခင္းကို ခံရသည္ ။ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွာ သဘင္သည္ဟာ အမ်ားစု တည္ရိွေနခဲ့ၾကသည္ ။
ကိုျမင့္ေမာင္ဟာ ၿမိဳင့္၏ ထိုေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္အား မသိခဲ့ပါ ။ ၿမိဳင္ဟာ ထိုသဘင္သည္မိန္းမအား ေသဆံုးသြားေစခ်င္သည္ ။
" ရွင့္သဘင္သည္ကို ကြၽန္မ သတ္ပစ္မယ္ ။ "
" ၿမိဳင္ ။ ၿမိဳင္ ဒီလိုလုပ္လို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္ ။ "
" ဘာ့ေၾကာင့္မျဖစ္ရမွာလဲ ။ ကြၽန္မတို႔အိမ္ေထာင္ေရးကို ေဖာက္ျပားေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေအာက္တန္းစားမကို ကြၽန္မက အသက္ရွင္ခြင္ေပးရမွာတဲ့လား ။ "
" ၿမိဳင္ ။ စိတ္ေအးေအးထားပါ ၿမိဳင္ရယ္ ။ ၿမိဳင့္မွာ ကိုယ္ဝန္ႏုႏုနဲ႔ေလ ။ ဒီလိုနဲ႔ ၿမိဳင္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ အစ္ကို႔ရင္ေတြ ကြဲေၾကေတာ့မွာပဲ ၿမိဳင္ ။ "
" ကြၽန္မ ရင္ေတြ ကြဲေၾကၿပီးသားပဲ ။ ထပ္ကြဲလည္း ဘာအေၾကာင္းလဲ ။ "
" ၿမိဳင္ရယ္ ။ "
" မိခင္ရဲ႕စကားကိုေတာင္ နားမေထာင္ဘဲ ရွင့္လိုေယာက္်ားကို ရေအာင္လက္ထပ္ယူခဲ့တဲ့ မိန္းမပါ ။ "
ထိုသို႔ျဖင့္ ၿမိဳင္နွင့္သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီးတို႔ဟာ အေဆာက္အဦးပ်က္ႀကီးတစ္ခု၌ ၿမိဳင့္ရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ျဖင့္ တိတ္တဆိတ္ေတြ႕ၾကေတာ့သည္ ။
" ကြၽန္မကို ဘာ့ေၾကာင့္ဒီေနရာကို ေခၚလာရတာလဲ ။ "
" ငါ့ေယာက္်ားနဲ႔ဇာတ္လမ္းကို ရပ္တန္းက ရပ္ေပးဖို႔ လာေတာင္းဆိုတာပဲ ။ ရွင္က ကြၽန္မထက္ အသက္ႀကီးတယ္ ။ စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဦးေနွာက္ရိွတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မ ေျပာခ်င္တာကို ရွင္နားလည္မွာပဲ ။ ကိုင္း ။ ရွင္ ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ ။ "
" ေငြေၾကးနဲ႔ဆံုးျဖတ္ရေလာက္အထိ ကြၽန္မ ေအာက္တန္းမက်ဘူး ။ "
" အဟား ။ အရူးက တမူးသာေနေသးပါလား ။ ဒီမယ္ ။ ေအာက္တန္းစားသဘင္သည္မက ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာေတာ့ အေတာ့္ကို ရယ္ခ်င္တယ္ရွင့္ ။ ေခြးပါးစပ္က လူစကား မထြက္စမ္းနဲ႔ ။ "
ၿမိဳင့္ရဲ႕စကားလံုးမ်ားဟာ သဘင္သည္အား အရွက္ရသြားေလာက္တဲ့အထိ ခံရခက္သြားေစခဲ့သည္ ။ ၿမိဳင္ဟာ စလင္းဘတ္အိတ္ထဲက စကၠဴပိုက္ဆံအထုတ္တစ္ထုတ္အား ထုတ္ၿပီး သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီး၏ ရင္ဘက္အား ေကာက္ေပါက္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။
" ဒီေလာက္ဆို အသက္ရွင္ဖို႔ လံုေလာက္ၿပီ မဟုတ္လား ။ "
ၿမိဳင္ဟာ လွည့္ထြက္သြားဖို႔ဟန္ျပင္ေတာ့ သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီးဟာ
" ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး ။ ကြၽန္မမွာ အစ္ကိုျမင့္နဲ႔ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္ရိွေနၿပီ ။ "
ၿမိဳင့္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ ရုတ္တရက္တုန္လႈပ္သြားခဲ့ၿပီး အံ့ၾသမွင္သက္သြားရေတာ့သည္ ။ မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ လံုးဝ မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ ဟင့္အင္း ။ မျဖစ္သင့္ဘူး ။ ဆိုေသာ စကားမ်ားကိုသာ ၿမိဳင္ ၾကားေနရေတာ့သည္ ။ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ အစ္ကို႔ကို လက္လႊတ္ရေတာ့မည္အား ၿမိဳင္ ႀကိဳသိေနေတာ့သည္ ။
မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားဟာ နီရဲရဲမ်က္ဝန္းေတြအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားၿပီး မ်က္ရည္္မ်ားထြန္းအိုင္လို႔ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးဟာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနရွာေတာ့သည္ ။
" မျဖစ္သင့္ဘူး ။ မျဖစ္သင့္ဘူး ။ "
" မျဖစ္လို႔မရေတာ့ဘူး ၿမိဳင္ ။ ျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ ။ ငါ့မွာ နင့္လင္နဲ႔ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္ရိွေနၿပီ ။ အစ္ကိုျမင့္ ငါ့ကို တာဝန္ယူမွ ျဖစ္ေတာ့မွာ ။ "
" ဟာ မျဖစ္ရဘူး ။ နင္ေျပာတိုင္း မျဖစ္ရဘူး ။ "
" ျဖစ္ရမယ္ ။ ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္ ။ "
" နင့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား ။ "
ေအာ္ဟစ္ကာေျပာမိသည္နွင့္ ၿမိဳင္သည္ သူမ၏ေဒါသကို သူမ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါ ။ သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီး၏ ပါးကို ျပင္းထန္စြာ ရိုက္ခ်လိုက္ေပေတာ့သည္ ။ သဘင္သည္ဟာ ဇက္လည္သြား၍ အငိုက္မိေနခ်ိန္၌ ၿမိဳင္ဟာေစာင့္ကန္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ေဒါသႀကီးေဒါသထြက္ေနေသာ ၿမိဳင့္ရဲ႕အင္အားဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လိုပါပင္ ။ သဘင္သည္အမ်ိဳးလည္း ေျမႀကီးေပၚသို႔ လဲက်သြားေတာ့သည္ ။
" ေအာက္တန္းစားမ ။ လင္ခိုးမ ။ "
ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပာေနေပမယ့္လို႔ အေဆာက္အအံုအပ်က္ႀကီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ မည္သူမွ မရိွ ။ မည္သူမွ မၾကားရေပ ။ ၿမိဳင္ဟာ ထိုအမ်ိဳးသမီးအေပၚကို တက္ခြၿပီး ဆံပင္ေမႊးေစာင့္ဆြဲကာ ပါးခ်ည္းလိမ့္ခ်ေပေတာ့သည္ ။ တေျဖာင္းေျဖာင္းျမည္ေနသည္မွာ သူမရဲ႕လက္ဖဝါး နီရဲ၍ နာေနသည္ကိုေတာင္ သတိမထားမိဘဲ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ကာ ပါးရိုက္ေနေပေတာ့သည္ ။
" ေသသင့္တဲ့မိန္းမ ။ နင့္မိဘေတြက မသင္ေပးထားဘူးလား ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ငါ့လင္ကိုမွ လိုခ်င္ေနရတာလဲ ။ ေယာက္်ားရွားေနလို႔လား ။ လင္ရွားေနလို႔လား ။ ဟမ္ ။ ေစာက္ေကာင္မ ။ ငါေမးတာကို ေျဖစမ္း ။ "
သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီးလည္း ၿငိမ္ခံမေနနိုင္ေတာ့ပါ ။ တန္ျပန္ခုခံမႈကိုလည္း ၿမိဳင္ခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ ၿမိဳင္ဟာ ေနာက္သို႔လန္က်သြားေပေတာ့သည္ ။ အခြင့္ေကာင္းကိုေစာင့္ေနေသာ ထိုသဘင္သည္အမ်ိဴးသမီးဟာ ၿမိဳင့္အေပၚသို႔ တန္ျပန္တက္ခြၿပီး ၿမိဳင့္ရဲ႕ပါးကို ခ်ပါေလေတာ့သည္ ။
" ကိုယ့္ေယာက္်ားကို နိုင္ေအာင္မထိန္းနိုင္ဘဲ ။ ငါ့ကို လာဆံုးမေနရသလား ။ ကိုယ္ဝန္မေဆာင္နိုင္ဘဲ ၿမံဳေနခဲ့တဲ့ နင့္အျပစ္ကို နင္ေရာ ျမင္ရဲ႕လား ။ "
လက္သြက္စြာျဖင့္ ၿမိဳင္ဟာ သဘင္သည္မရဲ႕ ဆံပင္ေမႊးကိုေစာင့္ဆြဲလိုက္ပါေတာ့သည္ ။
" အား ..... "
လံုးဝ အလႊတ္မခံစြာျဖင့္ ေစာင့္ဆြဲထားေသာ ဆံပင္ေမႊးဟာ ၿမိဳင့္ရဲ႕လက္ထဲ၌ အေထြးလိုက္ပါလာေပေတာ့သည္ ။ ၿမိဳင္ အေတာ့္ကို ေဒါသထြက္ေနသည္ ။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူမ၏ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေနသည္ကိုေတာင္ သူမ သတိမထားမိ ။ ၿမိဳင္သည္ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ အေရွ႕၌ အေတာ့္ကိုဂုဏ္မဲ့ေနခဲ့ၿပီ ။
" နင့္ေသလမ္းကို ငါဖန္တီးေပးမယ္ ။ "
ဟု ေျပာၿပီး ၿမိဳင္ဟာ သလင္သည္အမ်ိဳးသမီး၏ ပါးျပင္အား သူ၏ လက္သည္းခြၽန္မ်ားနွင့္ က်ားသစ္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ကုတ္ခ်လိုက္ေပေတာ့သည္ ။
" အား ။ "
နာက်င္မႈကို ခံစားရေသာ အမ်ိဳးသမီးဟာ ၿမိဳင့္အေပၚမွ ခ်က္ခ်င္းထကာျဖင့္ သူမရဲ႕မ်က္နွာကို တုန္ရီစြာကိုင္ထားေပေတာ့သည္ ။ အနီေရာင္ေသြးမ်ား တစိမ့္စိမ့္နွင့္ စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ၿမိဳင္ဟာ ထိုမိန္းမကို အလြတ္မေပးပါ ။ ေဒါသကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္မိ၍ ထိုမိန္းမကို အေသသတ္ခ်င္စိတ္ နွင့္ နာက်ည္းစိတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။
" အပ်က္မ ။ "
နႈတ္ဖ်ားမွ စကားၾကမ္းမ်ား ထြက္လာသည္ကိုေတာင္ ၿမိဳင္ သတိမထားမိ ။ ၿမိဳင့္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ အခ်စ္တစ္ခုအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသည္ဟုသာ ထင္ေနမိသည္ ။ နာက်င္ရသည္ ။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အနားရိွ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုယူကာျဖင့္ အငိုက္မိေနသည့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားေသာ သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီး၏ ဝမ္းဗိုက္အားေစာင့္ကန္မိေတာ့သည္ ။ သူမဟာ သားရိုင္းတစ္ေကာင္လို ၾကမ္းတမ္းေနသည္ကို သူမ မသိ ။
ထိုမိန္းမကေတာ့ နာက်င္ရသည္မွာ မ်ားလာသည္ေၾကာင့္ လဲက်သြားေသာေနရာမွ ဗိုက္ကိုအသာဖိၿပီး ၿမိဳင့္အား စူးနစ္စြာ စိုက္ၾကည့္ေတာ့သည္ ။
" ငါ့ကေလးကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ ။ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ ၿမိဳင္ ။ "
" သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ ။ ငါ ဘာမွမလုပ္ဘဲ မရေတာ့ဘူး ။ "
ဟု ေျပာကာ ၿမိဳင့္သည္ ရက္စက္စြာျဖင့္ ကိုယ္ဝန္သည္အမ်ိဳးသမီး၏ ဝမ္းဗိုက္အား ေျခေထာက္ျဖင့္ ဖိေခ်ေနေပေတာ့သည္ ။
" အား ......... "
နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနသည္ကို ၿမိဳင္ ၾကားရေသာ္လည္း အသိစိတ္မွာ မကပ္နိုင္ ။ ၿမိဳင္ဟာ သိပ္ရက္စက္ေနၿပီ ။
" မလုပ္ပါနဲ႔ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ ။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ ။ "
ၿမိဳင္ဟာ ထိုဝမ္းဗိုက္အေပၚသို႔ ေျခတစ္ဖက္နင္းထားရင္းနဲ႔မွ ထိုင္ခ်လာေတာ့သည္ ။ ထိုမိန္းမမွာလည္း နာက်င္မႈကို အလူးအလဲ ခံစားေနရေတာ့သည္ ။ ၿမိဳင္ဟာ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ဝန္သည္ျဖစ္ေနသည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနရွာသည္ ။
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေသာ နႈတ္ခမ္းတို႔ကို အားျပဳ၍ ၿမိဳင္ စကားေျပာေတာ့သည္ ။ မ်က္ဝန္းနီတို႔ဟာ သားရိုင္းတစ္ေကာင္လို ရက္စက္လွသည္ ။
" နင္ အစကတည္းက မပတ္သက္ခဲ့သင့္ဘူး ။ နင္ ။ နင္ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို မလုပ္ခဲ့သင့္ဘူး ။ "
" ၿမိဳင္ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ ။ ငါ ေတာင္းဆိုတာပါ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ ။ "
" အဟားဟားဟား ။ အဟားဟားဟား ။ ငါ ေတာင္းဆိုကတည္းက လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့ေပါ့ ။ အခု နင္ေတာင္းဆိုတာကို ငါက လိုက္ေလ်ာစရာလား ။ ဟမ္ ။ "
" နင္ ။ နင္ မေၾကာက္ဘူးလား ။ "
" ေၾကာက္ရမယ္ ။ ငါက ဘာကို ေၾကာက္ရမွလဲ ။ "
" နင္ ။ နင္ ဘယ္ေတာ့မွ အစ္ကို႔ရဲ႕ကေလးကို မေမြးနိုင္ရဘူး ။ "
ၿမိဳင့္ရဲ႕ေမးခြန္းကို အေျဖမေပးဘဲ က်ိန္စာလိုစကားမ်ိဳးေၾကာင့္ ၿမိဳင္ဟာ ထြက္ေနေသာေဒါသ ၿငိမ္းသြားျခင္း မရိွေတာ့ ။ မ်က္ခံုးမ်ား က်ံဳ႕ကာျဖင့္ မ်က္ဝန္းနီမ်ားဟာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနေတာ့သည္ ။
ၿမိဳင္ဟာ အေၾကာက္အလန္႔မရိွဘဲ လက္ထဲ၌ ကိုင္ထားသာ ေက်ာက္တံုးနွင့္ ေခါင္းကိုထုရိုက္ေတာ့သည္ ။ ေအာက္ကအမ်ိဳးသမီးမွာ ေျခ ၊ လက္မ်ား တုန္ရီကာျဖင့္ ၿမိဳင့္အား မည္သို႔ေသာ အင္အားမ်ိဳးနွင့္မွ မတုန္႔ျပန္နိုင္ခဲ့ပါ ။ " ေသစမ္း ။ ေသစမ္း ။ " ဟုသာေျပာရင္း ၿမိဳင္သည္ အဆက္မျပတ္စြာျဖင့္ ထုရိုက္ေနေပေတာ့သည္ ။
ၿမိဳင့္ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ ျမင္ရေသာ ထိုအမ်ိဴးသမီးရဲ႕မ်က္နွာမွာ အနီေရာင္ေသြးမ်ားေပလ်က္သား ။ ၿမိဳင့္ရဲ႕လက္ နွင့္ ေက်ာက္တံုးမွာလည္း ေသြးရည္မ်ားဟာ ပ်ံ႕နွံ႔လ်က္ ။ နာက်ည္းျခင္းမ်ားဖံုးလႊမ္းေနေသာ ၿမိဳင့္ရဲ႕မ်က္နွာသည္ နီရဲရဲေသြးစက္မ်ား စင္ကုန္ေနေတာ့သည္ ။
" ငါ့ေယာက္်ားကိုမ်ား ... အဆင့္မရိွတဲ့ မိန္းမ ... နင္ ... နင္ ေသတာေအးမယ္ ... "
ၿမိဳင္ဟာ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္စြာျဖင့္ လူသားတစ္ေယာက္ကို အခ်စ္တစ္ခုတည္းအတြက္ေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ရင္း အမဲလိုက္သလို သတ္ျဖတ္ေနေပေတာ့သည္ ။
သူ၏လင္ေယာက္်ား မွားယြင္းေနသည္ကို သူမ မျမင္မိ ။ စည္းဝိုင္းထဲဝင္လာတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ႐ြံစရာအမွားမ်ားဟုသာ ဆင္ျခင္တုံးတရားမဲ့စြာျဖင့္ ေတြးေခၚေနရွာသည့္ ၿမိဳင္ဟာ သနားစရာေကာင္းလြန္းလွသည္ ။
နာက်ည္းေသာမ်က္ဝန္းနီမ်ား၏ အၾကည့္မ်ားဟာ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနသည့္ၾကားမွ ေၾကာက္လန္႔ထိတ္လန္႔စြာ ျမင္ေနရသည္ ။
စိတ္ေက်နပ္ေလာက္သည့္အထိ မိုက္ရူးရဲစြာ ထုသတ္ၿပီးကာမွ ၿမိဳင့္ရဲ႕လက္မ်ားမွာ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္ ။ မ်က္ဝန္းအၾကည့္မ်ားဟာ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေသာ အၾကည့္မ်ားသို႔ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္ ။
" မဟုတ္ဘူး ။ မဟုတ္ဘူး ။ "
အရူးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ထိုလုပ္ရပ္ကို လုပ္မိခဲ့သလဲဟု ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ေနျပန္ေတာ့သည္ ။ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနေပမယ့္ ထိုမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ဖို႔မအားနိုင္ ။ ေသဆံုးသြားေသာ သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာ နိုးထလာဖို႔ လႈပ္နိႈးသည္ ။
" ဟဲ့ ။ ဟဲ့ ။ နင္ ထစမ္း ။ အခု ခ်က္ခ်င္းထစမ္း ။ နင္ ေသသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ထစမ္းပါ ။ "
အေၾကာက္တရားဟာ ၿမိဳင့္ရဲ႕ဦးေနွာက္ထဲသို႔ ယခုအခ်ိန္ခါမွ ဝင္ေရာက္လာသည္ ။ ၿမိဳင္ဟာ လူသတ္မိၿပီ ။ လူသတ္သမား ျဖစ္သြားခဲ့သည္ ။ အေဆာက္အအံုပ်က္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနေသာ ၿမိဳင္ဟာ သူကိုယ္တိုင္ သူ႔ရဲ႕လက္နဲ႔သတ္လိုက္ေသာ အေလာင္းကိုၾကည့္ၿပီး ေသြးလန္႔ေျခာက္ျခားေနသည္ ။
ေသြးမ်ားေပက်ံေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းမ်ားဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည္ ။
" ငါ သတ္တာမဟုတ္ဘူး ။ မဟုတ္ဘူး ။ "
ႀကိဳးပ်က္က်သြားေသာ ရုပ္ေသးရုပ္တစ္ရုပ္ကဲ့သို႔ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။ ကူသူမဲ့ျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳင့္အနားမွာ ရုပ္အေလာင္းကလြဲ၍ ဘယ္သူ႔မွမရိွ ။
" ဟင့္အင္း ။ "
အရုပ္ႀကိဳးပ်က္ၿမိဳင့္အနားသို႔ လ်ွင္ျမန္စြာ ေျပးဝင္လာေသာ ကိုျမင့္ေမာင္ ။ ကိုျမင့္ေမာင္သည္ ၿမိဳင့္ရဲ႕ပုခံုးကိုကိုင္ရင္ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာေအာင္ လုပ္ေတာ့သည္ ။
" ၿမိဳင္ ။ ၿမိဳင္ ။ ၿမိဳင္ အစ္ကို ေရာက္ၿပီေလ ။ "
" အ ။ အစ္ကို ။ အစ္ကို ၿမိဳင္ သတ္တာမဟုတ္ဘူး ။ ၿမိဳင့္ကို ကယ္ပါဦး ။ "
" ၿမိဳင္ရယ္ ။ "
ဟု ေျပာရင္း ကိုျမင့္ေမာင္သည္ ၿမိဳင့္အား ေပြ႕ဖက္ထားရင္း သူနဲ႔ ေမတၱာမ်ွခဲ့ၾကေသာ ေသြးမ်ားေပကာ ေသဆံုးခဲ့သည့္ သဘင္သည္အမ်ိဳးသမီးဟာ မ်က္ရည္လည္ကာ စူးစိုက္ၾကည့္ေတာ့သည္ ။
" အစ္ကို ၿမိဳင့္ကို ကာကြယ္ေပးမယ္ ။ "
့ၿမိဳင္သည္လည္း အစ္ကို႔အား တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ထားခဲ့ေတာ့သည္ ။
ေနမဝင္မွီအခ်ိန္ ၿမိဳင္နဲ႔ကိုျမင့္ေမာင္တို႔အတူတူ ထိုအေဆာက္အအံုပ်က္ႀကီးထဲမွာ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္ ။
X X X X X
morA_nyein
22.11.2022
သီရိမြိုင်စံအိမ်တော်ရှိ မြိုင်နှင့်ကိုမြင့်မောင်တို့၏ မင်္ဂလာအိပ်ခန်း ကုတင်ပေါ်၌ မြိုင်သည် လှဲလျောင်းကာ အိပ်စက်နေပေတော့သည် ။ မြိုင့်ရဲ့ ဘေးနား၌ ကိုမြင့်မောင်ဟာ ရှိနေသည် ။ မြိုင့်ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးကိုကိုင်လို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်ထားပြီး အိပ်စက်နေသည့်မြိုင့်အား လေးလံသောမျက်ဝန်းများနှင့် ကြည့်နေတော့သည် ။
" မြိုင် ။ နေမကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ မြိုင်ရယ် ။ အစ်ကို့ရဲ့ကလေးကို မြိုင်လွယ်ထားရမှန်း အစ်ကိုတကယ်မသိခဲ့ဘူးကွာ ။ အစ်ကို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ မြိုင်ရယ် ။ "
ဟုပြောပြီး ကျလာသောမျက်ရည်များအား မသုတ်မိဘဲ စီးကျခွင့်ပေးကာဖြင့် ငိုနေတော့သည် ။ သူ့ရဲ့ပါးကိုရိုက်ထားသော မြိုင့်ရဲ့ လက်ဖဝါးကိုဖြန့်ကာဖြင့် ပါးပြင်ထက်၌ နေရာယူခိုင်းမိတော့သည် ။
ကိုမြင့်မောင်သည် မြိုင့်ကို သိပ်ချစ်ပါသည် ။ သူကိုယ်တိုင်သည်လည်း ဘယ်သို့ကြောင့် မိန်းမပွေရှုပ်မိမှန်းကို မသိခဲ့ပါ ။ မြိုင့်ရဲ့အချစ်တွေကို ထီဆုကြီးပေါက်သလို ရထားခဲ့ပေမယ့် သူဘာ့ကြောင့် မလုံမလောက်ဖြစ်နေသည်ကိုပါ သူကိုယ်တိုင်လည်း မသိခဲ့ပါ ။ လိုပင်ဆန္ဒတွေများ မပြည့်ဝလို့များသလား ။
မြိုင့်ရဲ့လက်ဖဝါးကို နှာခေါင်းထိပ်နင့်နှုတ်ခမ်းဆီသို့ ထိကပ်လိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်တော့သည် ။
အိပ်စက်နေရင်းမှ အိပ်မက်ဆိုးမက်သလို မျက်ရည်များကျဆင်းလာသည့် မြိုင့်အား ကိုမြင့်မောင်သည် နူးညံ့ထိတွေ့စွာဖြင့် မျက်ရည်သုတ်ပေးတော့သည် ။ မြိုင်သည် သူမရဲ့ပါးပြင်ထက်၌ ချစ်ရတဲ့အစ်ကို့ရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်များကို ခံစားရတော့သည်ကြောင့် မျက်ဝန်းညိုများကို ဖွင့်ဟခဲ့ပေတော့သည် ။
တလဲ့လဲ့တောက်ပနေသော မျက်ရည်ကြည်များကြားမှ ကိုမြင့်မောင်ကို စူးစိုက်ကြည့်မိတော့သည် ။ ရင်ထဲအသည်းထဲက နာသည် ။ သို့သော် အစ်ကို့ကို ချစ်သည် ။
" အဲ့မိန်းမက ။ ဘယ်သူလဲ ။ "
တစ်လုံးချင်းကို အားလျော့သည်တစ်ဖုံ အားပြည့်ကာတစ်ဖုံဖြင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သော မြိုင့်ကြောင့် ကိုမြင့်မောင် အဘယ်သို့အဖြေကို ပေးရမှန်းမသိ ။ မြိုင် ကျေနပ်လောက်မည့်အဖြေကို ပေးရမလား ။ ဒီအတိုင်း အမှန်အတိုင်းလေးပဲ ပြောရမလား ဝေခွဲရခက်နေတော့သည် ။
မြိုင်ဟာ သူမ၏လက်ကိုကိုင်ထားသော ကိုမြင့်မောင်ရဲ့လက်အား အသာဖြုတ်လိုက်ပြီး ရှိသည့်အင်အားနှင့် ကုန်းရုန်းကာထထိုင်တော့သည် ။ ကိုမြင့်မောင်သည်လည်း ကုတင်ခြေရင်း၌ ထိုင်ကာဖြင့် မြိုင့်အား ငေးကြည့်နေမိတော့သည် ။
" အဖြေပေးစမ်းပါ ။ အဲ့မိန်းမက ။ ဘယ်သူလဲ ။ "
မြိုင် မသိအောင်သာ သက်ပြင်းတိုချမိတော့သည် ။ ယခုအချိန်ထိ သူ၏ခေါင်းထဲ၌ မည့်သည့်အဖြေကို ပေးရမှန်း သူမသိ ။
" ဘယ်သူလဲ ။ ဘယ်ကလဲ ။ အဲ့ဒီ့အောက်တန်းစားမက ဘယ်သူလဲ ။ ကျွန်မမေးတာကို ဖြေစမ်းပါ ။ "
" မြိုင် ။ ဒေါသကို ထိန်းပါ မြိုင်ရယ် ။ "
" ဒါဖြင့် ရှင်ဖြေ ။ ဘယ်သူလဲ ။ "
" အစ်ကိုနဲ့ မေတ္တာမျှနေတဲ့ သဘင်သည်ပါ မြိုင် ။ "
" ဘာ ။ သဘင်သည် ။ သဘင်သည်ဟုတ်လား ။ "
မြိုင်ဟာ ကိုမြင့်မောင်၏ အင်္ကျီစကို ညာဘက်လက်နှင့်ဆွဲရင်း မျက်ရည်များကျကာဖြင့် ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် ထုရိုက်ပေတော့သည် ။
မြိုင်ဟာ သဘင်သည်ကို မုန်းတီးနေခဲ့သည် ။ ဖခင်ဖြစ်သူဟာလည်း သဘင်သည်နှင့်လက်ထပ်ယူပြီး မြိုင်တို့မိသားစုကို မြိုင် ကလေးဘဝကတည်းက ပစ်ထားခဲ့သည်ကြောင့် မြိုင်ဟာ မုန်းသည်ထက်ကို ပို၍ မုန်းတီးနေခဲ့သည် ။
သဘင်သည်ဟာ မြိုင်တို့လို မျိုးရိုးမြင့်ထဲသို့ မဝင်နိုင်သော လူတန်းစားဆိုလည်း မမှားပေ ။ သဘင်သည်များဟာ လှပသည်ကြောင့် ယောက်ျားတကာ၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းများကို ခံရသည် ။ အထူးသဖြင့် အိမ်ထောင်သည်ယောက်ျားများ၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသည် ။ ဖောက်ပြန်မှုများ၏ နောက်ကွယ်မှာ သဘင်သည်ဟာ အများစု တည်ရှိနေခဲ့ကြသည် ။
ကိုမြင့်မောင်ဟာ မြိုင့်၏ ထိုနောက်ကြောင်းရာဇဝင်အား မသိခဲ့ပါ ။ မြိုင်ဟာ ထိုသဘင်သည်မိန်းမအား သေဆုံးသွားစေချင်သည် ။
" ရှင့်သဘင်သည်ကို ကျွန်မ သတ်ပစ်မယ် ။ "
" မြိုင် ။ မြိုင် ဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူးနော် ။ "
" ဘာ့ကြောင့်မဖြစ်ရမှာလဲ ။ ကျွန်မတို့အိမ်ထောင်ရေးကို ဖောက်ပြားအောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ အောက်တန်းစားမကို ကျွန်မက အသက်ရှင်ခွင်ပေးရမှာတဲ့လား ။ "
" မြိုင် ။ စိတ်အေးအေးထားပါ မြိုင်ရယ် ။ မြိုင့်မှာ ကိုယ်ဝန်နုနုနဲ့လေ ။ ဒီလိုနဲ့ မြိုင် တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် အစ်ကို့ရင်တွေ ကွဲကြေတော့မှာပဲ မြိုင် ။ "
" ကျွန်မ ရင်တွေ ကွဲကြေပြီးသားပဲ ။ ထပ်ကွဲလည်း ဘာအကြောင်းလဲ ။ "
" မြိုင်ရယ် ။ "
" မိခင်ရဲ့စကားကိုတောင် နားမထောင်ဘဲ ရှင့်လိုယောက်ျားကို ရအောင်လက်ထပ်ယူခဲ့တဲ့ မိန်းမပါ ။ "
ထိုသို့ဖြင့် မြိုင်နှင့်သဘင်သည်အမျိုးသမီးတို့ဟာ အဆောက်အဦးပျက်ကြီးတစ်ခု၌ မြိုင့်ရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်ဖြင့် တိတ်တဆိတ်တွေ့ကြတော့သည် ။
" ကျွန်မကို ဘာ့ကြောင့်ဒီနေရာကို ခေါ်လာရတာလဲ ။ "
" ငါ့ယောက်ျားနဲ့ဇာတ်လမ်းကို ရပ်တန်းက ရပ်ပေးဖို့ လာတောင်းဆိုတာပဲ ။ ရှင်က ကျွန်မထက် အသက်ကြီးတယ် ။ စဉ်းစားတတ်တဲ့ ဦးနှောက်ရှိတယ်ဆိုရင် ကျွန်မ ပြောချင်တာကို ရှင်နားလည်မှာပဲ ။ ကိုင်း ။ ရှင် ဘယ်လောက်လိုချင်လဲ ။ "
" ငွေကြေးနဲ့ဆုံးဖြတ်ရလောက်အထိ ကျွန်မ အောက်တန်းမကျဘူး ။ "
" အဟား ။ အရူးက တမူးသာနေသေးပါလား ။ ဒီမယ် ။ အောက်တန်းစားသဘင်သည်မက ဒီလိုစကားမျိုးပြောတော့ အတော့်ကို ရယ်ချင်တယ်ရှင့် ။ ခွေးပါးစပ်က လူစကား မထွက်စမ်းနဲ့ ။ "
မြိုင့်ရဲ့စကားလုံးများဟာ သဘင်သည်အား အရှက်ရသွားလောက်တဲ့အထိ ခံရခက်သွားစေခဲ့သည် ။ မြိုင်ဟာ စလင်းဘတ်အိတ်ထဲက စက္ကူပိုက်ဆံအထုတ်တစ်ထုတ်အား ထုတ်ပြီး သဘင်သည်အမျိုးသမီး၏ ရင်ဘက်အား ကောက်ပေါက်လိုက်ပါတော့သည် ။
" ဒီလောက်ဆို အသက်ရှင်ဖို့ လုံလောက်ပြီ မဟုတ်လား ။ "
မြိုင်ဟာ လှည့်ထွက်သွားဖို့ဟန်ပြင်တော့ သဘင်သည်အမျိုးသမီးဟာ
" ဘယ်နည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ။ ကျွန်မမှာ အစ်ကိုမြင့်နဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ။ "
မြိုင့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရုတ်တရက်တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး အံ့သြမှင်သက်သွားရတော့သည် ။ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ ဟင့်အင်း ။ မဖြစ်သင့်ဘူး ။ ဆိုသော စကားများကိုသာ မြိုင် ကြားနေရတော့သည် ။ သိပ်ချစ်ရတဲ့ အစ်ကို့ကို လက်လွှတ်ရတော့မည်အား မြိုင် ကြိုသိနေတော့သည် ။
မျက်ဝန်းညိုများဟာ နီရဲရဲမျက်ဝန်းတွေအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားပြီး မျက်ရည်များထွန်းအိုင်လို့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဟာ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေရှာတော့သည် ။
" မဖြစ်သင့်ဘူး ။ မဖြစ်သင့်ဘူး ။ "
" မဖြစ်လို့မရတော့ဘူး မြိုင် ။ ဖြစ်ပြီးသွားပြီ ။ ငါ့မှာ နင့်လင်နဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ။ အစ်ကိုမြင့် ငါ့ကို တာဝန်ယူမှ ဖြစ်တော့မှာ ။ "
" ဟာ မဖြစ်ရဘူး ။ နင်ပြောတိုင်း မဖြစ်ရဘူး ။ "
" ဖြစ်ရမယ် ။ ဖြစ်ကို ဖြစ်ရမယ် ။ "
" နင့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထား ။ "
အော်ဟစ်ကာပြောမိသည်နှင့် မြိုင်သည် သူမ၏ဒေါသကို သူမ မထိန်းနိုင်တော့ပါ ။ သဘင်သည်အမျိုးသမီး၏ ပါးကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ချလိုက်ပေတော့သည် ။ သဘင်သည်ဟာ ဇက်လည်သွား၍ အငိုက်မိနေချိန်၌ မြိုင်ဟာစောင့်ကန်လိုက်တော့သည် ။ ဒေါသကြီးဒေါသထွက်နေသော မြိုင့်ရဲ့အင်အားဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်လိုပါပင် ။ သဘင်သည်အမျိုးလည်း မြေကြီးပေါ်သို့ လဲကျသွားတော့သည် ။
" အောက်တန်းစားမ ။ လင်ခိုးမ ။ "
အော်ဟစ်ကာ ပြောနေပေမယ့်လို့ အဆောက်အအုံအပျက်ကြီး ဖြစ်တာကြောင့် မည်သူမှ မရှိ ။ မည်သူမှ မကြားရပေ ။ မြိုင်ဟာ ထိုအမျိုးသမီးအပေါ်ကို တက်ခွပြီး ဆံပင်မွှေးစောင့်ဆွဲကာ ပါးချည်းလိမ့်ချပေတော့သည် ။ တဖြောင်းဖြောင်းမြည်နေသည်မှာ သူမရဲ့လက်ဖဝါး နီရဲ၍ နာနေသည်ကိုတောင် သတိမထားမိဘဲ မျက်ရည်များစီးကျကာ ပါးရိုက်နေပေတော့သည် ။
" သေသင့်တဲ့မိန်းမ ။ နင့်မိဘတွေက မသင်ပေးထားဘူးလား ။ ဘာ့ကြောင့် ငါ့လင်ကိုမှ လိုချင်နေရတာလဲ ။ ယောက်ျားရှားနေလို့လား ။ လင်ရှားနေလို့လား ။ ဟမ် ။ စောက်ကောင်မ ။ ငါမေးတာကို ဖြေစမ်း ။ "
သဘင်သည်အမျိုးသမီးလည်း ငြိမ်ခံမနေနိုင်တော့ပါ ။ တန်ပြန်ခုခံမှုကိုလည်း မြိုင်ခံလိုက်ရသည်ကြောင့် မြိုင်ဟာ နောက်သို့လန်ကျသွားပေတော့သည် ။ အခွင့်ကောင်းကိုစောင့်နေသော ထိုသဘင်သည်အမျိူးသမီးဟာ မြိုင့်အပေါ်သို့ တန်ပြန်တက်ခွပြီး မြိုင့်ရဲ့ပါးကို ချပါလေတော့သည် ။
" ကိုယ့်ယောက်ျားကို နိုင်အောင်မထိန်းနိုင်ဘဲ ။ ငါ့ကို လာဆုံးမနေရသလား ။ ကိုယ်ဝန်မဆောင်နိုင်ဘဲ မြုံနေခဲ့တဲ့ နင့်အပြစ်ကို နင်ရော မြင်ရဲ့လား ။ "
လက်သွက်စွာဖြင့် မြိုင်ဟာ သဘင်သည်မရဲ့ ဆံပင်မွှေးကိုစောင့်ဆွဲလိုက်ပါတော့သည် ။
" အား ..... "
လုံးဝ အလွှတ်မခံစွာဖြင့် စောင့်ဆွဲထားသော ဆံပင်မွှေးဟာ မြိုင့်ရဲ့လက်ထဲ၌ အထွေးလိုက်ပါလာပေတော့သည် ။ မြိုင် အတော့်ကို ဒေါသထွက်နေသည် ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကြောင့် သူမ၏ ဂုဏ်သိက္ခာကျဆင်းနေသည်ကိုတောင် သူမ သတိမထားမိ ။ မြိုင်သည် ထိုအမျိုးသမီး၏ အရှေ့၌ အတော့်ကိုဂုဏ်မဲ့နေခဲ့ပြီ ။
" နင့်သေလမ်းကို ငါဖန်တီးပေးမယ် ။ "
ဟု ပြောပြီး မြိုင်ဟာ သလင်သည်အမျိုးသမီး၏ ပါးပြင်အား သူ၏ လက်သည်းချွန်များနှင့် ကျားသစ်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ကုတ်ချလိုက်ပေတော့သည် ။
" အား ။ "
နာကျင်မှုကို ခံစားရသော အမျိုးသမီးဟာ မြိုင့်အပေါ်မှ ချက်ချင်းထကာဖြင့် သူမရဲ့မျက်နှာကို တုန်ရီစွာကိုင်ထားပေတော့သည် ။ အနီရောင်သွေးများ တစိမ့်စိမ့်နှင့် စိမ့်ထွက်လာတော့သည် ။ သို့ပေမယ့် မြိုင်ဟာ ထိုမိန်းမကို အလွတ်မပေးပါ ။ ဒေါသကိုသာ ရှေ့တန်းတင်မိ၍ ထိုမိန်းမကို အသေသတ်ချင်စိတ် နှင့် နာကျည်းစိတ်များသာ ဖြစ်နေတော့သည် ။
" အပျက်မ ။ "
နှုတ်ဖျားမှ စကားကြမ်းများ ထွက်လာသည်ကိုတောင် မြိုင် သတိမထားမိ ။ မြိုင့်ရဲ့ရင်ထဲမှာ အချစ်တစ်ခုအတွက် တိုက်ပွဲဝင်နေသည်ဟုသာ ထင်နေမိသည် ။ နာကျင်ရသည် ။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အနားရှိ ကျောက်တုံးတစ်တုံးကိုယူကာဖြင့် အငိုက်မိနေသည့် ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားသော သဘင်သည်အမျိုးသမီး၏ ဝမ်းဗိုက်အားစောင့်ကန်မိတော့သည် ။ သူမဟာ သားရိုင်းတစ်ကောင်လို ကြမ်းတမ်းနေသည်ကို သူမ မသိ ။
ထိုမိန်းမကတော့ နာကျင်ရသည်မှာ များလာသည်ကြောင့် လဲကျသွားသောနေရာမှ ဗိုက်ကိုအသာဖိပြီး မြိုင့်အား စူးနစ်စွာ စိုက်ကြည့်တော့သည် ။
" ငါ့ကလေးကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ ။ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ မြိုင် ။ "
" သိပ်နောက်ကျသွားပြီ ။ ငါ ဘာမှမလုပ်ဘဲ မရတော့ဘူး ။ "
ဟု ပြောကာ မြိုင့်သည် ရက်စက်စွာဖြင့် ကိုယ်ဝန်သည်အမျိုးသမီး၏ ဝမ်းဗိုက်အား ခြေထောက်ဖြင့် ဖိချေနေပေတော့သည် ။
" အား ......... "
နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်ကို မြိုင် ကြားရသော်လည်း အသိစိတ်မှာ မကပ်နိုင် ။ မြိုင်ဟာ သိပ်ရက်စက်နေပြီ ။
" မလုပ်ပါနဲ့ ။ မလုပ်ပါနဲ့ ။ ငါတောင်းပန်ပါတယ် ။ မလုပ်ပါနဲ့ ။ "
မြိုင်ဟာ ထိုဝမ်းဗိုက်အပေါ်သို့ ခြေတစ်ဖက်နင်းထားရင်းနဲ့မှ ထိုင်ချလာတော့သည် ။ ထိုမိန်းမမှာလည်း နာကျင်မှုကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတော့သည် ။ မြိုင်ဟာ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်ဝန်သည်ဖြစ်နေသည်ကို မေ့လျော့နေရှာသည် ။
တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသော နှုတ်ခမ်းတို့ကို အားပြု၍ မြိုင် စကားပြောတော့သည် ။ မျက်ဝန်းနီတို့ဟာ သားရိုင်းတစ်ကောင်လို ရက်စက်လှသည် ။
" နင် အစကတည်းက မပတ်သက်ခဲ့သင့်ဘူး ။ နင် ။ နင် ဒီလုပ်ရပ်တွေကို မလုပ်ခဲ့သင့်ဘူး ။ "
" မြိုင် ။ မလုပ်ပါနဲ့ ။ ငါ တောင်းဆိုတာပါ ။ မလုပ်ပါနဲ့ ။ "
" အဟားဟားဟား ။ အဟားဟားဟား ။ ငါ တောင်းဆိုကတည်းက လိုက်လျောပေးခဲ့ပေါ့ ။ အခု နင်တောင်းဆိုတာကို ငါက လိုက်လျောစရာလား ။ ဟမ် ။ "
" နင် ။ နင် မကြောက်ဘူးလား ။ "
" ကြောက်ရမယ် ။ ငါက ဘာကို ကြောက်ရမှလဲ ။ "
" နင် ။ နင် ဘယ်တော့မှ အစ်ကို့ရဲ့ကလေးကို မမွေးနိုင်ရဘူး ။ "
မြိုင့်ရဲ့မေးခွန်းကို အဖြေမပေးဘဲ ကျိန်စာလိုစကားမျိုးကြောင့် မြိုင်ဟာ ထွက်နေသောဒေါသ ငြိမ်းသွားခြင်း မရှိတော့ ။ မျက်ခုံးများ ကျုံ့ကာဖြင့် မျက်ဝန်းနီများဟာ မီးဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေတော့သည် ။
မြိုင်ဟာ အကြောက်အလန့်မရှိဘဲ လက်ထဲ၌ ကိုင်ထားသာ ကျောက်တုံးနှင့် ခေါင်းကိုထုရိုက်တော့သည် ။ အောက်ကအမျိုးသမီးမှာ ခြေ ၊ လက်များ တုန်ရီကာဖြင့် မြိုင့်အား မည်သို့သော အင်အားမျိုးနှင့်မှ မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့ပါ ။ " သေစမ်း ။ သေစမ်း ။ " ဟုသာပြောရင်း မြိုင်သည် အဆက်မပြတ်စွာဖြင့် ထုရိုက်နေပေတော့သည် ။
မြိုင့်ရဲ့မျက်ဝန်းထဲမှာ မြင်ရသော ထိုအမျိူးသမီးရဲ့မျက်နှာမှာ အနီရောင်သွေးများပေလျက်သား ။ မြိုင့်ရဲ့လက် နှင့် ကျောက်တုံးမှာလည်း သွေးရည်များဟာ ပျံ့နှံ့လျက် ။ နာကျည်းခြင်းများဖုံးလွှမ်းနေသော မြိုင့်ရဲ့မျက်နှာသည် နီရဲရဲသွေးစက်များ စင်ကုန်နေတော့သည် ။
" ငါ့ယောက်ျားကိုများ ... အဆင့်မရှိတဲ့ မိန်းမ ... နင် ... နင် သေတာအေးမယ် ... "
မြိုင်ဟာ ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင်စွာဖြင့် လူသားတစ်ယောက်ကို အချစ်တစ်ခုတည်းအတွက်ကြောင့် တိုက်ခိုက်ရင်း အမဲလိုက်သလို သတ်ဖြတ်နေပေတော့သည် ။
သူ၏လင်ယောက်ျား မှားယွင်းနေသည်ကို သူမ မမြင်မိ ။ စည်းဝိုင်းထဲဝင်လာတဲ့ ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ရွံစရာအမှားများဟုသာ ဆင်ခြင်တုံးတရားမဲ့စွာဖြင့် တွေးခေါ်နေရှာသည့် မြိုင်ဟာ သနားစရာကောင်းလွန်းလှသည် ။
နာကျည်းသောမျက်ဝန်းနီများ၏ အကြည့်များဟာ မျက်ရည်များစီးကျနေသည့်ကြားမှ ကြောက်လန့်ထိတ်လန့်စွာ မြင်နေရသည် ။
စိတ်ကျေနပ်လောက်သည့်အထိ မိုက်ရူးရဲစွာ ထုသတ်ပြီးကာမှ မြိုင့်ရဲ့လက်များမှာ ရပ်တန့်သွားတော့သည် ။ မျက်ဝန်းအကြည့်များဟာ ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားသော အကြည့်များသို့ ပြောင်းလဲသွားတော့သည် ။
" မဟုတ်ဘူး ။ မဟုတ်ဘူး ။ "
အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည် ။ ဘာ့ကြောင့် ထိုလုပ်ရပ်ကို လုပ်မိခဲ့သလဲဟု ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေပြန်တော့သည် ။ မျက်ရည်များစီးကျနေပေမယ့် ထိုမျက်ရည်တွေကို သုတ်ဖို့မအားနိုင် ။ သေဆုံးသွားသော သဘင်သည်အမျိုးသမီးရဲ့ လက်မောင်းကိုကိုင်ကာ နိုးထလာဖို့ လှုပ်နှိုးသည် ။
" ဟဲ့ ။ ဟဲ့ ။ နင် ထစမ်း ။ အခု ချက်ချင်းထစမ်း ။ နင် သေသွားလို့ မဖြစ်ဘူး ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ထစမ်းပါ ။ "
အကြောက်တရားဟာ မြိုင့်ရဲ့ဦးနှောက်ထဲသို့ ယခုအချိန်ခါမှ ဝင်ရောက်လာသည် ။ မြိုင်ဟာ လူသတ်မိပြီ ။ လူသတ်သမား ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။ အဆောက်အအုံပျက်ကြီးထဲ ရောက်နေသော မြိုင်ဟာ သူကိုယ်တိုင် သူ့ရဲ့လက်နဲ့သတ်လိုက်သော အလောင်းကိုကြည့်ပြီး သွေးလန့်ခြောက်ခြားနေသည် ။
သွေးများပေကျံနေတဲ့ လက်ချောင်းများဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည် ။
" ငါ သတ်တာမဟုတ်ဘူး ။ မဟုတ်ဘူး ။ "
ကြိုးပျက်ကျသွားသော ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်ကဲ့သို့ ထိုင်ချလိုက်တော့သည် ။ ကူသူမဲ့ဖြစ်နေသော မြိုင့်အနားမှာ ရုပ်အလောင်းကလွဲ၍ ဘယ်သူ့မှမရှိ ။
" ဟင့်အင်း ။ "
အရုပ်ကြိုးပျက်မြိုင့်အနားသို့ လျှင်မြန်စွာ ပြေးဝင်လာသော ကိုမြင့်မောင် ။ ကိုမြင့်မောင်သည် မြိုင့်ရဲ့ပုခုံးကိုကိုင်ရင် အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာအောင် လုပ်တော့သည် ။
" မြိုင် ။ မြိုင် ။ မြိုင် အစ်ကို ရောက်ပြီလေ ။ "
" အ ။ အစ်ကို ။ အစ်ကို မြိုင် သတ်တာမဟုတ်ဘူး ။ မြိုင့်ကို ကယ်ပါဦး ။ "
" မြိုင်ရယ် ။ "
ဟု ပြောရင်း ကိုမြင့်မောင်သည် မြိုင့်အား ပွေ့ဖက်ထားရင်း သူနဲ့ မေတ္တာမျှခဲ့ကြသော သွေးများပေကာ သေဆုံးခဲ့သည့် သဘင်သည်အမျိုးသမီးဟာ မျက်ရည်လည်ကာ စူးစိုက်ကြည့်တော့သည် ။
" အစ်ကို မြိုင့်ကို ကာကွယ်ပေးမယ် ။ "
့မြိုင်သည်လည်း အစ်ကို့အား တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ထားခဲ့တော့သည် ။
နေမဝင်မှီအချိန် မြိုင်နဲ့ကိုမြင့်မောင်တို့အတူတူ ထိုအဆောက်အအုံပျက်ကြီးထဲမှာ ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။
X X X X X
morA_nyein
22.11.2022