Welcome to A.O.B World
Final Part
ထယ္ေယာင္းအေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနတုန္းမာပဲ တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူဝင္လာတဲ့သူတေတ်ာက္။သူဒီလူ႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ဖူးသလိုလိုရိွသည္။ အနီးနားေရာက္ကာေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွ အေဖ့ဆီကေငြေတာင္းေနက် ေဂ်ာင္မင္းဆိုတဲ့သူ။ထယ္ေယာင္းအလြန္ထိတ္လန္႔သြားသည္။ေငြမရလို႔သူ႔ကိုသတ္မာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား။ ထိုလူကသူ႔ကိုစူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနလ်က္။ ထိုလူ႔ရဲ႕ ဖယ္႐ိုမုန္းအန႔ံေတက္ုလဲထယ္ေယာင္းမႀကိက္ပါ။ ေဂ်ာင္ကုဖယ္႐ိုမုန္းအန႔ံေလးကသာသူ႔အတြက္လုံျခဳံေအာင္ေဆာင္ၾကည္းေပးႏိုင္သည္မို႔။
"ဟိတ္အလွေလး ဘာလို႔ငိုေနတာတုန္းကြာ မလွပဲေနေတာ့မာပဲ အင္းးငိုေနတဲ့ ပုံေလးနဲ႔က်ေတာ့လဲတမ်ိဳးေလးလွတယ္ ကို႔ေအာက္မွာ ေအာ္ညည္းၿပီး မလုပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုေနတဲ့ပုံေလးကပိုလွမယ္ထင္တယ္ေနာ္"
"မင္းး!!မမိုက္႐ိုင္းနဲ႔ ငါ့ကိုလႊတ္စမ္းေဂ်ာင္ကုလာရင္မင္းကိုတစစီဆြဲျဖဲပစ္လိမ့္မယ္"
ေဂ်ာငိမင္းဆိုတဲ့ေကာင္က ထယ္ေယာင္းေျပာတာကိုအားရပါးရရယ္ေနသည္။ ေျပာတဲ့ထဲမွာဘာရယ္စရာမွမပါ။
"႐ူးေနတာ၊းဟမ္ ငါ့ကိုလႊတ္စမ္းလို႔ မင္းမေသခ်င္ေသးရင္ ဘာလဲ မင္းကငါ့အေဖစီကေငြမရေတာ့လို႔ ငါ့ကိုသတ္ဖို႔ၾကံေနတာ၊း"
"အလွေလးကိုမရရင္႐ုးေတာ့မာေလ ေငြမရေတာ့တာမွန္တယ္ ဒါမယ့္အလွေလးကိုသတ္ဖို႔ေတာ့မဟုတ္ဘုးအပိုင္သိမ္းမို႔"
"မင္း!!"
ထယ္ေယာင္းေျပာတာပင္မဆုံးလိုက္ထိုလူကထယ္ေယာင္းကိုအတင္းကာေရာနမ္းဖို႔လုပ္ေလသည္။ထိုအခ်ိန္ဝုန္းကနဲတံခါးပြင့္သံႀကီးေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းကိုယ္ေလးမွာတုန္ကနဲ။ေနာက္ဆုံးေတာ့သူအားကိုးရတဲ့ Alphaႀကီးေဂ်ာင္ကုလာၿပီေလ။
ေဂ်ာင္ကုဝင္လာလာခ်င္းႀကိဳးတုပ္ခံထားရေသာထယ္ေယာင္းကို ဟိုေခြးေကာင္က ေခြးၾကံၾကံကာအတင္းလိုက္နမ္းေနသည္။ထိုျဖစ္စဥ္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ေဂ်ာင္ကုနဂိုကမွစိတ္တိုေနပါတယ္ဆို ေဂ်ာငိကုရဲ႕ အတြင္းထဲမွ soulကလဲထႂကြလာကာ အခုပဲ အမဲျဖတ္ေတာ့မယ့္ပုံျဖစ္ေနသည္။ေဂ်ာင္ကုဘယ္ေလာက္စိတ္တိုေနမွန္းျမင္ရတဲ့သူတိုင္းသိႏိုင္ပါသည္။ နဂိုထက္ပိုထင္းေနေသာေမး႐ိုးကိုအံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ လက္သီးတို႔အားစုပ္ထားတာက အေၾကာၿဖိဳင္းၿဖိဳင္းထလ်က္။မ်က္လုံးအစုံတို႔ကလဲ နီရဲေတာက္ေနသည္။
ေဂ်ာင္မင္းကလဲသာမန္alphaေပမို္ လူပုံနဲ႔တိုက္ရင္ေဂ်ာင္ကုအားမႏိုင္မွန္းသိတာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္း Wolfပုံေျပာင္းကာေဂ်ာင္ကုအားေျပးကိုက္ေတာ့သည္။ေဂ်ာင္ကုကလဲထယ္ေယာင္းဖကိအာ႐ုံလြင့္ေနစဥ္႐ုတ္တရက္wolfပုံေျပာင္းၿပီးလာတိုက္ခိုက္ေသာ ေကာင္ေၾကာင့္အငိုက္မိသြားသည္။ေဂ်ာင္မင္းေျပးကိုက္ၿပီးဆြဲရမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုမွာ ထယ္ေယာင္းကိုေက်ာ္ကာ အေနာက္သို႔လြင့္စင္က်သြားသည္။
"ကိုကို!!! ကိုကို႔ကို မလုပ္ပါနဲ႔ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသတ္ခ်င္တာငါမလားငါ့ကိုသတ္ပါ"
ေဂ်ာင္ကုမွာယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ျပန္ထလာကာထယ္ေယာင္းအားတခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးဝတ္ထားေသာအက်ီၤအားဆြဲခြၽတ္ျပစ္ကာသူသည္လဲwolfပုံေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ေဂ်ာင္ကု၏ wolfမွာ dominant alpha ျဖစ္တာေၾကာင့္သာမန္wolfထက္ႏွစ္ဆနီးပါးႀကီးကာ ရဲေတာက္ေနေသာမ်က္လုံးမ်ားလဲရိွသည္။ခုနသူ႔အားေျပးကိုက္ခဲ့ေသာေခြးေကာင္ကို ဒီတခါေတာ့သူလက္ဦးေအာင္ေျပးတိုက္ေလေတာ့သည္။ သာမန္ alphaမွာ dominant alphaရဲ႕အားကိုယွဥ္ႏိုင္႐ိုးလား။ေဂ်ာင္မင္းသည္တိုက္ခံရေသာအရိွန္ေၾကာင့္ "ဝု "ခနဲျမည္ကာ နံရံေထာင့္နဲ႔ေျပးေဆာင့္ေလၿပီးေခြေခြေလးလဲေနေလသည္။အဲ့ခါက်မွေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းဆီအျမန္ေျပးကာလူပုံေျပာင္း၍တုပ္ထားေသာႀကိဳးမ်ားျဖည္ေပးေနသည္။
ထယ္ေယာင္းဖက္ကိုအာ႐ုံေရာက္ေနတာေၾကာင့္ေနာက္ေဂ်ာင္မင္းကဓားကိုကိုင္ကာထလာသည္ကိုေဂ်ာင္ကုမျမင္မိ။ထယ္ေယာင္းမွာလဲေဂ်ာငိကုအားစိတ္ပူကာေနာက္ကေကာင္အားအာ႐ုံမေရာက္။ထိုအခ်ိန္မွာပဲဓားျဖင့္ေျပးထိုးေလမွထယ္ေယာင္းျမင္ကာေဂ်ာင္ကုကိုသူ႔ေနာက္ပို႔လိုက္ၿပီးသူကေတာ့မ်က္စိမိွတ္၍ေဂ်ာင္ကုအားဖက္ကာက်ေရာက္လာမယ့္ဓားခ်က္ကိုဝင္ခံေပးေလသည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာဓားကသူ႔ေပၚမေရာက္လာေတာ့မ်က္လုံးအားအသာဖြင့္ၾကည့္မွေဂ်ာင္ကုကခုထိသူ႔ေ႐ွ႕တြင္ပဲျဖစ္သည္။
ဟိုေကာင္ဓားနဲ႔ေျပးလာထိုးတာသူေသခ်ာေပါက္ျမင္လိုက္ပါသည္။ဒါဆိုဘယိသူကသူ႔အစားဝင္ခံေပးမည္လဲ။ေနာက္ကိုမသိမသာလွည့္လိုက္ေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့သူက
"အေဖ"
Mr.Kimမွာေဂ်ာင္ကုသြားၿပီးေနာက္သူကသက္ဆိုင္ရာသို႔အေၾကာင္းၾကားကာေနာက္မွခ်က္ခ်င္းလိုက္ေတာ့သည္။ဟိုေရာက္ေတာ့ေဂ်ာင္မင္းကေထာင့္မွာေခြေခြေလးလဲေနရာကေနလူပုံေျပာင္းကာေဂ်ာင္ကုအားဓားျဖင့္ထိုးဖို႔လုပ္ေလေတာ့ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုသူ႔ေနာက္သို့္ပို႔ပစ္သည္။ Mr.kimသူ႔ဘဝမွာျပင္လို႔မရတဲ့အမွားမ်ားစြာကိုက်ဴးလြန္ၿပီးၿပီျဖစ္ရာတခါေလာက္ေတာ့သူ႔ဘဝတြင္ေကာင္းတာလုပ္ၾကည့္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးသူ႔သားစီေျပးဝင္သြားတဲ့ဓားခ်က္ကိုသူကၾကားမွျဖတ္ကာအစားဝင္ခံေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ေဂ်ာင္မင္းသည္လဲသူထိုးတာကေတ်ာက္အထိုးခံလိုက္ရတာကေတ်ာက္ဖိေနတာေၾကာင့္ေၾကာင္ေနစဥ္ဓားအားအလုခံလိုက္ရၿပီးလက္ထိပ္အခတ္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့သူ႔အေဖေၾကာင့္အသဲအသန္ငိုေႂကြးေနဆဲပင္။
"သားေလးရယ္မငိုပါနဲ႔ဒီအေဖကဘဝမွာဘာေကာင္းတာမ်လုပ္ခဲ့တာမရိွလို႔ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတာ့ငါ့သားနဲ႔ငါ့သမက္ေပၚမွာေကာင္းတာလုပ္ေပးခ်င္တယ္ကြယ္ အေဖ့အသက္နဲ႔ရင္းၿပီးရထားတဲ့ဘဝမို႔ငါ့သားနဲ႔ေဂ်ာင္ကုကေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေနာ္ အေမ့ကိုလဲေစာင့္ေ႐ွာက္ မင္းအေမကအားငယ္တတ္တာမင္းအသိဆုံးေနာ္ အဟြတ္ ဟြတ္"
"အေဖ စကားအမ်ားႀကီးအေျပာပါနဲ႔ သားတို႔ေဆး႐ုံသြားရေအာင္ေနာ္ အေဖကၾက့ံခိုင္ပါတယ္ ေတာင့္ခံထားေနာ္အေဖ"
"ကိုကို အေဖ့ကိုေဆး႐ုံပို႔ေပးရေအာင္ေနာ္ ေဆး႐ုံကားကိုဖုန္းဆက္ေပးပါအုံးကိုကိုရယ္ ဟီးးဟီး......"
ခ်စ္ရသူရဲ႕ဝမ္းနည္းစြာငိုေႂကြးေနတဲ့ပုံေလးကိုၾကည့္ၿပီးေဂ်ာင္ကုရင္ထဲတြင္မီးခဲေပါင္းမ်ားစြာစုပ္ကိုင္ထားသည့္ႏွယ္ပူေလာင္ေနရသည္။သူေရာ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မာတဲ့လဲ ဓားခ်က္ကေသေစႏိုင္တဲ့ေနရာကိုသာေရြးထိုးေလေတာ့ အေျခေနမေကာင္းတာကိုလဲသိပါသည္သို႔ေသာ္ခ်စ္ရသူေလးစိတ္ဆင္းရဲမည္ဆိုး၍ဘာမွမေျပာ။ ထယ္ေယာင္းသ့ူကိုေဆး႐ုံကားေခၚဖို႔ ဖုန္းဆက္ေနခ်ိန္မွာပင္Mr.Kimမွာေသြးပြက္ပြက္အန္ကာေနာက္ဆုံးအသက္ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားေလၿပီ။
"အေဖ သားကိုမထားခဲ့ပါအုံးေနာ္သားတို႔ေဆး႐ုံသြားရင္မွီပါေသးတယ္လို႔ ကိုကိုေရ အေဖ့ကိုၾကည့္ေပးပါအုံး အေဖစကားျပန္မေျပာေတာ့ဘူး လႈပ္လဲမလႈပ္ေတာ့ဘူးကိုကို"
"ထယ္ စိတ္ကိုထိန္းပါအုံး ထယ္ကေတ်ာက္ထဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး ကေလးေလးေရာ တစ္စုံတစ္ခုထိခိုက္သြားလိမ့္မယ္ စိတ္ကိုထိန္းပါကေလးရယ္ ကိုတို႔လဲဘယ္တတ္ႏိုင္ပ့မလဲ ကံစီမံရာပဲေပါ့"
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုဆြဲယူကာေဂ်ာင္ကုရဲ႕ရင္ခြင္ထဲသို႔မွီခိုင္းထားေလသည္။ခ်စ္ရသူမွာေတာ့ခုထိတိုင္ငိုေႂကြးေနဆဲ။
......တပတ္ၾကာၿပီးေနာက္.....
အျဖစ္ပ်က္ေတျဖစ္ပ်က္သြားတာကမေန႔တေန႔ကလို။သူ႔မွာအေဖရင္းမဟုတ္တာေတာင္ဒီေလာက္ဝမ္းနည္းပက္လက္ခံစားေနရတာေဂ်ာင္ကုလိုသာဆိုရင္ေတာ့ေတြးရင္းနဲ႔ပင္မ်က္ရည္မ်ားကေတာက္ေလ်ွာက္က်ဆင္းလ်က္။ထိုအခ်ိန္တြင္မိုက္ခနဲျဖစ္သြားကာ ထယ္ေယာင္းတေတ်ာက္ေမ့လဲသြားေလသည္။ေတာ္ေသးသည္ကေဘးတြင္ေဂ်ာင္ကုရိွေန၍အျမန္ထိန္းႏိုင္လိုက္ျခင္းသာ။
"ထယ္......ထယ္ ဘာဖိတာလဲ ထယ္"
"သူေ႒းေလး ကိုကိုေလးကိုအခန္းထဲေခၚသြားလိုက္ပါကြၽန္မဆရာဝန္ကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပ့မယ္"
"ေကာင္းႁပီ အာ့ဆိုအိမ္ေတာ္ထိန္းယူပဲအေၾကာင္းၾကားေပးပါေနာ္"
ဆိုကာထယ္ေယာင္းအားေပြ႔လ်က္အိပ္ခန္းထဲေခၚသြားသည္။ အိပ္မက္ထဲကထယ္ေယာင္းမွာေတာ့အျဖဴေရာင္အခန္းထဲတြင္သူႏွင့္အတူ အျဖဴေရာင္ၿဂိဳဟ္သား႐ုပ္ေလးနွင့္နစ္ေယာက္ထဲသာရိွေနသည္။ဒီအ႐ုပ္ကသူနဲ႔အေတာ္ၾကာဆက္သြယ္ျပက္ခဲ့ရတဲ့systemသာဖိသည္။
"အဟမ္းးး ႀကိဳဆိုပါတယ္Host အခ်္န္ၾကာႀကီး ခြဲခြာခဲ့ရလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့Hostေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ Ficကိုေျပာင္းလဲႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္Host ႀကိဳက္တာေတာင္းႏိုင္ပါတယ္"
"ေန ေနပါအုံး မင္းေျပာေတာ့ငါကေဂ်ာငိကုဟိုဟာျပဳခံရၿပီးေသမွာဆို ခုေတာ့ငါ့မေသပဲFicထဲကအေဖကေသသြားတယ္ ဘယ္လိုေတဖိေနတာလဲ"
"ဒါကဒီလိုရိွပါတယ္ Host အစကဇာတ္ေၾကာင္းအတိုင္းပဲသြားေနတာပါေနာက္မွ Hostလုပ္လိုက္လို႔ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာင္းၿပီးအခုလိုျဖစ္သြားတာပါ ဒါဆိုHostျပန္ခ်င္ၿပီလား ဟင္"
System မွာတခုခုကိုထိန္႔လန႔္ေနဟန္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ေမးလာေတာ့ထယ္ေယာင္းစိတ္ပူလာၿပီ။
"မင္းဘာဖိေနတာလဲ system ငါ့ကိုအမွန္တိုင္းေျပာစမ္း ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ၾကာရီး အဆက္သြယ္ျပတ္သြားရတာလဲ အဲ့တာငါလိုခ်င္တဲ့ အ႐ာပဲ မွန္မွန္ေျဖ"
"Host တကယ္တျခားဟာမေတာင္းပဲ ဒါပဲသိခ်င္တာလား ၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ကိုမဆူရဘူးေနာ္"
"ေျပာမွာသာေျပာ ဆူရမဆူရကိုေတာ့မင္းအေပၚမူတည္တယ္"
ထယ္ေယာင္းေလသံေအးေအးေလးၾကားမွsystemမွာအပူလုံးႀကီးက်ကာေလပူတခ်က္မႈတ္၍
"ဟူးးးးး ဒီလိုပ့Host Host ကို ဒီဖက္ဇာတ္ေၾကာင္းထဲေျပာင္းေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ Syetemရဲ႕ထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ ဒီဖက္ကမၻာကOmegaထယ္ေယာင္းရဲ႕ soulက လြတ္သြားၿပီး ဟိုဖက္ကမၻမွာရိွတဲ့ Hostရဲ႕ခနၶာကိုယ္ထဲကိုေရာက္သြားပါတယ္ အဲ့မွာကြၽန္ေတာ္ကျပန္ေျပာင္းေပးဖို႔လုပ္ေတာ့သူကOmegaverseမွာမေနခ်င္ဘူး သူ႔အေဖေၾကာင့္လြတ္လြတ္လပ္လပ္မေနရဘူးဆိုၿပီးကြၽန္ေတာိ့ကိုငုိယုိေတာင္းပန္တယ္ ၿပီးေတာ့လဲHost missionေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ထိေနပါရေစတဲ့ ၿပီးမွျပန္ေျပာင္းပါတဲ့ အဲ့ဖက္မွာရိွတဲ့ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့ေတ်ာက္နဲ႔လဲခ်စ္သူေတျဖစ္ေနပါၿပီတဲ့ ....."
Systemမွာအျပစ္ရိွသူေလးလိုျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္အားေျပာျပၿပီးေခါင္းေလးငုံထားေလသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ဘာမွမေျပာသူကဒီဖက္မွာေနရတာပိုေတာင္ေပ်ာ္ေသးေနာက္ဆိုေဂ်ာင္ကုနဲ႔အတူကေလးေလးေတပါရိွလာအုံးမာ။
"အဟမ္းးး သူေနခ်င္တယ္ဆိုလဲေနပါေစ ငါလဲျပန္ခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ဘူး ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ပဲတသက္လုံးေနသြားမာရတယ္မလားအဲ့လိုလုပ္လို႔"
Systemရဲ႕မ်က္လုံးေလးမ်ာဟာဘလင္းဘလင္းျဖစိကာအားတက္သေရာျဖငိ့ထယ္ေယာင္းအားျပန္ေျဖေလသညိ။
"ရတယ္ ရတယ္Host Hostျပန္ေျပာင္းခ်င္တဲ့အခ်ိန္ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာပါ Hostကmissionေအာင္ထားေတာ့ ရပါတယ္ေနာ္အခ်ိန္မေရြးပဲ"
'အဟက္....ငါကဘယ္ေတာ့မွအဲ့ဖက္ကမၻကိုျပန္မသြားေတာ့ဘူးေဂ်ာင္ကုနဲ႔ပဲတသက္လုံးေနေတာ့မွာ 'ဒါကိုေတာ့သူ႔စိတ္ထဲကပဲေျပာလိုက္သည္။ခနၾကာေတာ့systemကထယ္ေယာင္းကိုသူေခၚလာတဲ့ေနရာအားျပန္ပို္ေပးေလသည္။
"အား ကြၽတ္ ကြၽတ္"
"ထယ္ သတိရလာၿပီလား ကိုျဖင့္ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ပူသြားရလဲသိလား ထယ္ကအန္လ္ကယ္ဆုံးသြားေတာ့အစားလဲပုံမွန္မစားညလဲမအိပ္ေတာ့အားနည္းၿပီးလဲသြားတာတဲ့ ဆရာဝန္ေျပာတာ"
"အခုထယ္ဘာမွမဖိေတာ့ပါဘူးကိုကိုရဲ႕ စိတ္မပူေတာ့နဲ႔ေနာ္"ဆိုကာလဲေနရာမွထကာေဂ်ာငိကုရင္ခြင္ထက္ေခါင္းေလးမွီထားရင္းနဲ႔ပင္အခြၽဲပိုေနေသာထယ္ေယာင္းရယ္ပါေလ။
သုံးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္........
"ဂြၽန္ထယ္ကူး ပါးပါးေခၚေနတာၾကားလား မင္းအာပါးလာရင္ေရမခ်ိဳးဘုးလို႔ တိုင္ေျပာမာေနာ္ အဲ့ခါက် ဒီေန႔သြားမယ့္ကစားကြင္း ဘိုင့္ဘိုင့္ၿပီသာမွတ္"
"Host ရယ္ကေလးကိုေခ်ာ့ေျပာရတယ္ေလ "
Systemမွာလဲသူဒီမွာေနဖို္ေျပာၿပီးကတည္းကပင္ဟိုဖကိကမၻနဲ႔ဒီဖကိကမၻာကူးခ်ည္သန္းခ်ည္လုပ္လ်က္။ဟိုကထယ္ေယာင္းကေတာ့ အဲ့ဖက္မွာရိွတဲ့ေဂ်ာင္ကုနဲ႔သာလကိထပ္ၿပီးအခုဆိုေဆးအကူညီနဲ႔ကေလးေတာင္ရလို႔။ထယ္ေယာင္းဝမ္းသာမိပါသည္။သူေရြးခဲ့တဲ့လမ္းကနစ္ဖက္လုံးေပ်ာ္ခဲ့ရသည္ကို။
"မင္းဟာေလးကေခ်ာ့လဲမရေျခာက္လဲမရသူ႔အာပါးနဲ႔ၿခိမ္းေျခာက္မွရတာကြ ေဟာေျပာရင္းလာပါၿပီ "
ထိုအခါမွလုံးတုံးလုံးတုံးေလးနဲ႔ေျပးလာပါေလေသာေဂ်ာင္ကုနဲ႔ထယ္ေယာင္သားေပါက္စ။ပါးေဖာင္းေဖာငိးေလးႏွစ္ဖက္ျဖစ္ညစ္ၿပီးေမြးၾကဴခ်င္စရာ။ကစားကြင္းသြားရမည္ဆိုေတာ့ျပဳံးေပ်ာ္ေနတာမ်ား အသဲယားဖို႔ေကာင္း။
ခနၾကာေတာ့ေဂ်ာင္ကုအလုပိမွျပန္လာကာထယ္ေယာင္းနဲ႔ထယ္ကူးအား ကစားကြင္းသို႔ပို႔ေပးသည္။ကစားကြင္းေရာက္ေတာ့လဲ ကေလးႏွင့္အၿပိဳင္ေဆာ့ေနေသာသူ႔အခ်စ္ေတာ္ထယ္ေယာင္းအားၾကည့္ကာအခ်စ္ပိုရျပန္။ေနာက္ဆုံးေတာ့သူလိုခ်င္တဲ့မိသားစုဘဝေလးကိုထယ္ေယာင္းကေပးခဲ့ၿပီေလသူကေတာ့ဒီထက္ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေထြးေႏြးေအာင္ထားေပးေတာ့မည္သာ။
Finalမို႔နဲနဲ႐ွည္သြားပါတယ္ေနာ္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီလို႔။ ကိုကအေပ်ာ္တမ္း ေရးတဲ့အဆင့္ပဲရိွပါတယ္။ တခုခုလိုအပ္တာရိွသြားခဲ့ရင္ဒါဒါတို႔ကိုအႏူးၫြတ္ေတာင္းပနလတယ္ေနာ္။ 💜💜
#KIM Vantekook
Taekook is real
Welcome to A.O.B World
Final Part
ထယ်ယောင်းအတွေးနယ်ချဲ့နေတုန်းမာပဲ တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူဝင်လာတဲ့သူတတျောက်။သူဒီလူ့မျက်နှာကိုမြင်ဖူးသလိုလိုရှိသည်။ အနီးနားရောက်ကာသေချာကြည့်မိတော့မှ အဖေ့ဆီကငွေတောင်းနေကျ ဂျောင်မင်းဆိုတဲ့သူ။ထယ်ယောင်းအလွန်ထိတ်လန့်သွားသည်။ငွေမရလို့သူ့ကိုသတ်မာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။ ထိုလူကသူ့ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်နေလျက်။ ထိုလူ့ရဲ့ ဖယ်ရိုမုန်းအနံ့တေက်ုလဲထယ်ယောင်းမကြိက်ပါ။ ဂျောင်ကုဖယ်ရိုမုန်းအနံ့လေးကသာသူ့အတွက်လုံခြုံအောင်ဆောင်ကြည်းပေးနိုင်သည်မို့။
"ဟိတ်အလှလေး ဘာလို့ငိုနေတာတုန်းကွာ မလှပဲနေတော့မာပဲ အင်းးငိုနေတဲ့ ပုံလေးနဲ့ကျတော့လဲတမျိုးလေးလှတယ် ကို့အောက်မှာ အော်ညည်းပြီး မလုပ်ဖို့တောင်းဆိုနေတဲ့ပုံလေးကပိုလှမယ်ထင်တယ်နော်"
"မင်းး!!မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ငါ့ကိုလွှတ်စမ်းဂျောင်ကုလာရင်မင်းကိုတစစီဆွဲဖြဲပစ်လိမ့်မယ်"
ဂျောငိမင်းဆိုတဲ့ကောင်က ထယ်ယောင်းပြောတာကိုအားရပါးရရယ်နေသည်။ ပြောတဲ့ထဲမှာဘာရယ်စရာမှမပါ။
"ရူးနေတာ၊းဟမ် ငါ့ကိုလွှတ်စမ်းလို့ မင်းမသေချင်သေးရင် ဘာလဲ မင်းကငါ့အဖေစီကငွေမရတော့လို့ ငါ့ကိုသတ်ဖို့ကြံနေတာ၊း"
"အလှလေးကိုမရရင်ရုးတော့မာလေ ငွေမရတော့တာမှန်တယ် ဒါမယ့်အလှလေးကိုသတ်ဖို့တော့မဟုတ်ဘုးအပိုင်သိမ်းမို့"
"မင်း!!"
ထယ်ယောင်းပြောတာပင်မဆုံးလိုက်ထိုလူကထယ်ယောင်းကိုအတင်းကာရောနမ်းဖို့လုပ်လေသည်။ထိုအချိန်ဝုန်းကနဲတံခါးပွင့်သံကြီးကြောင့်ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးမှာတုန်ကနဲ။နောက်ဆုံးတော့သူအားကိုးရတဲ့ Alphaကြီးဂျောင်ကုလာပြီလေ။
ဂျောင်ကုဝင်လာလာချင်းကြိုးတုပ်ခံထားရသောထယ်ယောင်းကို ဟိုခွေးကောင်က ခွေးကြံကြံကာအတင်းလိုက်နမ်းနေသည်။ထိုဖြစ်စဉ်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ဂျောင်ကုနဂိုကမှစိတ်တိုနေပါတယ်ဆို ဂျောငိကုရဲ့ အတွင်းထဲမှ soulကလဲထကြွလာကာ အခုပဲ အမဲဖြတ်တော့မယ့်ပုံဖြစ်နေသည်။ဂျောင်ကုဘယ်လောက်စိတ်တိုနေမှန်းမြင်ရတဲ့သူတိုင်းသိနိုင်ပါသည်။ နဂိုထက်ပိုထင်းနေသောမေးရိုးကိုအံတင်းတင်းကြိတ်ကာ လက်သီးတို့အားစုပ်ထားတာက အကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထလျက်။မျက်လုံးအစုံတို့ကလဲ နီရဲတောက်နေသည်။
ဂျောင်မင်းကလဲသာမန်alphaပေမို လူပုံနဲ့တိုက်ရင်ဂျောင်ကုအားမနိုင်မှန်းသိတာကြောင့်ချက်ချင်း Wolfပုံပြောင်းကာဂျောင်ကုအားပြေးကိုက်တော့သည်။ဂျောင်ကုကလဲထယ်ယောင်းဖကိအာရုံလွင့်နေစဉ်ရုတ်တရက်wolfပုံပြောင်းပြီးလာတိုက်ခိုက်သော ကောင်ကြောင့်အငိုက်မိသွားသည်။ဂျောင်မင်းပြေးကိုက်ပြီးဆွဲရမ်းလိုက်သောကြောင့်ဂျောင်ကုမှာ ထယ်ယောင်းကိုကျော်ကာ အနောက်သို့လွင့်စင်ကျသွားသည်။
"ကိုကို!!! ကိုကို့ကို မလုပ်ပါနဲ့ ငါတောင်းပန်ပါတယ် မင်းသတ်ချင်တာငါမလားငါ့ကိုသတ်ပါ"
ဂျောင်ကုမှာယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ပြန်ထလာကာထယ်ယောင်းအားတချက်ကြည့်လိုက်ပြီးဝတ်ထားသောအကျီင်္အားဆွဲချွတ်ပြစ်ကာသူသည်လဲwolfပုံပြောင်းလဲလိုက်သည်။ဂျောင်ကု၏ wolfမှာ dominant alpha ဖြစ်တာကြောင့်သာမန်wolfထက်နှစ်ဆနီးပါးကြီးကာ ရဲတောက်နေသောမျက်လုံးများလဲရှိသည်။ခုနသူ့အားပြေးကိုက်ခဲ့သောခွေးကောင်ကို ဒီတခါတော့သူလက်ဦးအောင်ပြေးတိုက်လေတော့သည်။ သာမန် alphaမှာ dominant alphaရဲ့အားကိုယှဉ်နိုင်ရိုးလား။ဂျောင်မင်းသည်တိုက်ခံရသောအရှိန်ကြောင့် "ဝု "ခနဲမြည်ကာ နံရံထောင့်နဲ့ပြေးဆောင့်လေပြီးခွေခွေလေးလဲနေလေသည်။အဲ့ခါကျမှဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းဆီအမြန်ပြေးကာလူပုံပြောင်း၍တုပ်ထားသောကြိုးများဖြည်ပေးနေသည်။
ထယ်ယောင်းဖက်ကိုအာရုံရောက်နေတာကြောင့်နောက်ဂျောင်မင်းကဓားကိုကိုင်ကာထလာသည်ကိုဂျောင်ကုမမြင်မိ။ထယ်ယောင်းမှာလဲဂျောငိကုအားစိတ်ပူကာနောက်ကကောင်အားအာရုံမရောက်။ထိုအချိန်မှာပဲဓားဖြင့်ပြေးထိုးလေမှထယ်ယောင်းမြင်ကာဂျောင်ကုကိုသူ့နောက်ပို့လိုက်ပြီးသူကတော့မျက်စိမှိတ်၍ဂျောင်ကုအားဖက်ကာကျရောက်လာမယ့်ဓားချက်ကိုဝင်ခံပေးလေသည်။တော်တော်ကြာဓားကသူ့ပေါ်မရောက်လာတော့မျက်လုံးအားအသာဖွင့်ကြည့်မှဂျောင်ကုကခုထိသူ့ရှေ့တွင်ပဲဖြစ်သည်။
ဟိုကောင်ဓားနဲ့ပြေးလာထိုးတာသူသေချာပေါက်မြင်လိုက်ပါသည်။ဒါဆိုဘယိသူကသူ့အစားဝင်ခံပေးမည်လဲ။နောက်ကိုမသိမသာလှည့်လိုက်တော့မြင်လိုက်ရတဲ့သူက
"အဖေ"
Mr.Kimမှာဂျောင်ကုသွားပြီးနောက်သူကသက်ဆိုင်ရာသို့အကြောင်းကြားကာနောက်မှချက်ချင်းလိုက်တော့သည်။ဟိုရောက်တော့ဂျောင်မင်းကထောင့်မှာခွေခွေလေးလဲနေရာကနေလူပုံပြောင်းကာဂျောင်ကုအားဓားဖြင့်ထိုးဖို့လုပ်လေတော့ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုသူ့နောက်သို့ပို့ပစ်သည်။ Mr.kimသူ့ဘဝမှာပြင်လို့မရတဲ့အမှားများစွာကိုကျူးလွန်ပြီးပြီဖြစ်ရာတခါလောက်တော့သူ့ဘဝတွင်ကောင်းတာလုပ်ကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသူ့သားစီပြေးဝင်သွားတဲ့ဓားချက်ကိုသူကကြားမှဖြတ်ကာအစားဝင်ခံပေးလိုက်တော့သည်။
ဂျောင်မင်းသည်လဲသူထိုးတာကတျောက်အထိုးခံလိုက်ရတာကတျောက်ဖိနေတာကြောင့်ကြောင်နေစဉ်ဓားအားအလုခံလိုက်ရပြီးလက်ထိပ်အခတ်ခံလိုက်ရတော့သည်။ထယ်ယောင်းမှာတော့သူ့အဖေကြောင့်အသဲအသန်ငိုကြွေးနေဆဲပင်။
"သားလေးရယ်မငိုပါနဲ့ဒီအဖေကဘဝမှာဘာကောင်းတာမျလုပ်ခဲ့တာမရှိလို့နောက်ဆုံးအချိန်တော့ငါ့သားနဲ့ငါ့သမက်ပေါ်မှာကောင်းတာလုပ်ပေးချင်တယ်ကွယ် အဖေ့အသက်နဲ့ရင်းပြီးရထားတဲ့ဘဝမို့ငါ့သားနဲ့ဂျောင်ကုကပျော်ပျော်နေနော် အမေ့ကိုလဲစောင့်ရှောက် မင်းအမေကအားငယ်တတ်တာမင်းအသိဆုံးနော် အဟွတ် ဟွတ်"
"အဖေ စကားအများကြီးအပြောပါနဲ့ သားတို့ဆေးရုံသွားရအောင်နော် အဖေကကြံ့ခိုင်ပါတယ် တောင့်ခံထားနော်အဖေ"
"ကိုကို အဖေ့ကိုဆေးရုံပို့ပေးရအောင်နော် ဆေးရုံကားကိုဖုန်းဆက်ပေးပါအုံးကိုကိုရယ် ဟီးးဟီး......"
ချစ်ရသူရဲ့ဝမ်းနည်းစွာငိုကြွေးနေတဲ့ပုံလေးကိုကြည့်ပြီးဂျောင်ကုရင်ထဲတွင်မီးခဲပေါင်းများစွာစုပ်ကိုင်ထားသည့်နှယ်ပူလောင်နေရသည်။သူရော ဘာလုပ်ပေးနိုင်မာတဲ့လဲ ဓားချက်ကသေစေနိုင်တဲ့နေရာကိုသာရွေးထိုးလေတော့ အခြေနေမကောင်းတာကိုလဲသိပါသည်သို့သော်ချစ်ရသူလေးစိတ်ဆင်းရဲမည်ဆိုး၍ဘာမှမပြော။ ထယ်ယောင်းသူ့ကိုဆေးရုံကားခေါ်ဖို့ ဖုန်းဆက်နေချိန်မှာပင်Mr.Kimမှာသွေးပွက်ပွက်အန်ကာနောက်ဆုံးအသက်ဇီဝိန်ချုပ်သွားလေပြီ။
"အဖေ သားကိုမထားခဲ့ပါအုံးနော်သားတို့ဆေးရုံသွားရင်မှီပါသေးတယ်လို့ ကိုကိုရေ အဖေ့ကိုကြည့်ပေးပါအုံး အဖေစကားပြန်မပြောတော့ဘူး လှုပ်လဲမလှုပ်တော့ဘူးကိုကို"
"ထယ် စိတ်ကိုထိန်းပါအုံး ထယ်ကတျောက်ထဲမဟုတ်တော့ဘူး ကလေးလေးရော တစ်စုံတစ်ခုထိခိုက်သွားလိမ့်မယ် စိတ်ကိုထိန်းပါကလေးရယ် ကိုတို့လဲဘယ်တတ်နိုင်ပ့မလဲ ကံစီမံရာပဲပေါ့"
ထယ်ယောင်း ရဲ့ခေါင်းလေးကိုဆွဲယူကာဂျောင်ကုရဲ့ရင်ခွင်ထဲသို့မှီခိုင်းထားလေသည်။ချစ်ရသူမှာတော့ခုထိတိုင်ငိုကြွေးနေဆဲ။
......တပတ်ကြာပြီးနောက်.....
အဖြစ်ပျက်တေဖြစ်ပျက်သွားတာကမနေ့တနေ့ကလို။သူ့မှာအဖေရင်းမဟုတ်တာတောင်ဒီလောက်ဝမ်းနည်းပက်လက်ခံစားနေရတာဂျောင်ကုလိုသာဆိုရင်တော့တွေးရင်းနဲ့ပင်မျက်ရည်များကတောက်လျှောက်ကျဆင်းလျက်။ထိုအချိန်တွင်မိုက်ခနဲဖြစ်သွားကာ ထယ်ယောင်းတတျောက်မေ့လဲသွားလေသည်။တော်သေးသည်ကဘေးတွင်ဂျောင်ကုရှိနေ၍အမြန်ထိန်းနိုင်လိုက်ခြင်းသာ။
"ထယ်......ထယ် ဘာဖိတာလဲ ထယ်"
"သူဋ္ဌေးလေး ကိုကိုလေးကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်ပါကျွန်မဆရာဝန်ကိုဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားလိုက်ပ့မယ်"
"ကောင်းပြီ အာ့ဆိုအိမ်တော်ထိန်းယူပဲအကြောင်းကြားပေးပါနော်"
ဆိုကာထယ်ယောင်းအားပွေ့လျက်အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ အိပ်မက်ထဲကထယ်ယောင်းမှာတော့အဖြူရောင်အခန်းထဲတွင်သူနှင့်အတူ အဖြူရောင်ဂြိုဟ်သားရုပ်လေးနှင့်နစ်ယောက်ထဲသာရှိနေသည်။ဒီအရုပ်ကသူနဲ့အတော်ကြာဆက်သွယ်ပြက်ခဲ့ရတဲ့systemသာဖိသည်။
"အဟမ်းးး ကြိုဆိုပါတယ်Host အခ်ျန်ကြာကြီး ခွဲခွာခဲ့ရလို့တောင်းပန်ပါတယ်နော် နောက်ဆုံးတော့Hostအောင်မြင်စွာနဲ့ Ficကိုပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့ပါတယ် ဂုဏ်ယူပါတယ်Host ကြိုက်တာတောင်းနိုင်ပါတယ်"
"နေ နေပါအုံး မင်းပြောတော့ငါကဂျောငိကုဟိုဟာပြုခံရပြီးသေမှာဆို ခုတော့ငါ့မသေပဲFicထဲကအဖေကသေသွားတယ် ဘယ်လိုတေဖိနေတာလဲ"
"ဒါကဒီလိုရှိပါတယ် Host အစကဇာတ်ကြောင်းအတိုင်းပဲသွားနေတာပါနောက်မှ Hostလုပ်လိုက်လို့ဇာတ်ကြောင်းပြောင်းပြီးအခုလိုဖြစ်သွားတာပါ ဒါဆိုHostပြန်ချင်ပြီလား ဟင်"
System မှာတခုခုကိုထိန့်လန့်နေဟန်မျက်နှာပေးနဲ့မေးလာတော့ထယ်ယောင်းစိတ်ပူလာပြီ။
"မင်းဘာဖိနေတာလဲ system ငါ့ကိုအမှန်တိုင်းပြောစမ်း ဘာကြောင့်ဒီလောက်ကြာရီး အဆက်သွယ်ပြတ်သွားရတာလဲ အဲ့တာငါလိုချင်တဲ့ အရာပဲ မှန်မှန်ဖြေ"
"Host တကယ်တခြားဟာမတောင်းပဲ ဒါပဲသိချင်တာလား ပြီးမှကျွန်တော့်ကိုမဆူရဘူးနော်"
"ပြောမှာသာပြော ဆူရမဆူရကိုတော့မင်းအပေါ်မူတည်တယ်"
ထယ်ယောင်းလေသံအေးအေးလေးကြားမှsystemမှာအပူလုံးကြီးကျကာလေပူတချက်မှုတ်၍
"ဟူးးးးး ဒီလိုပ့Host Host ကို ဒီဖက်ဇာတ်ကြောင်းထဲပြောင်းနေတုန်း ကျွန်တော်တို့ Syetemရဲ့ထိန်းသိမ်းခံထားရတဲ့ ဒီဖက်ကမ္ဘာကOmegaထယ်ယောင်းရဲ့ soulက လွတ်သွားပြီး ဟိုဖက်ကမ္ဘမှာရှိတဲ့ Hostရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကိုရောက်သွားပါတယ် အဲ့မှာကျွန်တော်ကပြန်ပြောင်းပေးဖို့လုပ်တော့သူကOmegaverseမှာမနေချင်ဘူး သူ့အဖေကြောင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ်မနေရဘူးဆိုပြီးကျွန်တေိာ့ကိုငိုယိုတောင်းပန်တယ် ပြီးတော့လဲHost missionအောင်မြင်ပြီးတဲ့ထိနေပါရစေတဲ့ ပြီးမှပြန်ပြောင်းပါတဲ့ အဲ့ဖက်မှာရှိတဲ့ဂျောင်ကုဆိုတဲ့တျောက်နဲ့လဲချစ်သူတေဖြစ်နေပါပြီတဲ့ ....."
Systemမှာအပြစ်ရှိသူလေးလိုဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်အားပြောပြပြီးခေါင်းလေးငုံထားလေသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ဘာမှမပြောသူကဒီဖက်မှာနေရတာပိုတောင်ပျော်သေးနောက်ဆိုဂျောင်ကုနဲ့အတူကလေးလေးတေပါရှိလာအုံးမာ။
"အဟမ်းးး သူနေချင်တယ်ဆိုလဲနေပါစေ ငါလဲပြန်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး ဂျောင်ကုနဲ့ပဲတသက်လုံးနေသွားမာရတယ်မလားအဲ့လိုလုပ်လို့"
Systemရဲ့မျက်လုံးလေးမျာဟာဘလင်းဘလင်းဖြစိကာအားတက်သရောဖြငိ့ထယ်ယောင်းအားပြန်ဖြေလေသညိ။
"ရတယ် ရတယ်Host Hostပြန်ပြောင်းချင်တဲ့အချိန်ကျွန်တော့်ကို ပြောပါ Hostကmissionအောင်ထားတော့ ရပါတယ်နော်အချိန်မရွေးပဲ"
'အဟက်....ငါကဘယ်တော့မှအဲ့ဖက်ကမ္ဘကိုပြန်မသွားတော့ဘူးဂျောင်ကုနဲ့ပဲတသက်လုံးနေတော့မှာ 'ဒါကိုတော့သူ့စိတ်ထဲကပဲပြောလိုက်သည်။ခနကြာတော့systemကထယ်ယောင်းကိုသူခေါ်လာတဲ့နေရာအားပြန်ပိုပေးလေသည်။
"အား ကျွတ် ကျွတ်"
"ထယ် သတိရလာပြီလား ကိုဖြင့်ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ပူသွားရလဲသိလား ထယ်ကအန်လ်ကယ်ဆုံးသွားတော့အစားလဲပုံမှန်မစားညလဲမအိပ်တော့အားနည်းပြီးလဲသွားတာတဲ့ ဆရာဝန်ပြောတာ"
"အခုထယ်ဘာမှမဖိတော့ပါဘူးကိုကိုရဲ့ စိတ်မပူတော့နဲ့နော်"ဆိုကာလဲနေရာမှထကာဂျောငိကုရင်ခွင်ထက်ခေါင်းလေးမှီထားရင်းနဲ့ပင်အချွဲပိုနေသောထယ်ယောင်းရယ်ပါလေ။
သုံးနှစ်ကြာပြီးနောက်........
"ဂျွန်ထယ်ကူး ပါးပါးခေါ်နေတာကြားလား မင်းအာပါးလာရင်ရေမချိုးဘုးလို့ တိုင်ပြောမာနော် အဲ့ခါကျ ဒီနေ့သွားမယ့်ကစားကွင်း ဘိုင့်ဘိုင့်ပြီသာမှတ်"
"Host ရယ်ကလေးကိုချော့ပြောရတယ်လေ "
Systemမှာလဲသူဒီမှာနေဖိုပြောပြီးကတည်းကပင်ဟိုဖကိကမ္ဘနဲ့ဒီဖကိကမ္ဘာကူးချည်သန်းချည်လုပ်လျက်။ဟိုကထယ်ယောင်းကတော့ အဲ့ဖက်မှာရှိတဲ့ဂျောင်ကုနဲ့သာလကိထပ်ပြီးအခုဆိုဆေးအကူညီနဲ့ကလေးတောင်ရလို့။ထယ်ယောင်းဝမ်းသာမိပါသည်။သူရွေးခဲ့တဲ့လမ်းကနစ်ဖက်လုံးပျော်ခဲ့ရသည်ကို။
"မင်းဟာလေးကချော့လဲမရခြောက်လဲမရသူ့အာပါးနဲ့ခြိမ်းခြောက်မှရတာကွ ဟောပြောရင်းလာပါပြီ "
ထိုအခါမှလုံးတုံးလုံးတုံးလေးနဲ့ပြေးလာပါလေသောဂျောင်ကုနဲ့ထယ်ယောင်သားပေါက်စ။ပါးဖောင်းဖောငိးလေးနှစ်ဖက်ဖြစ်ညစ်ပြီးမွေးကြူချင်စရာ။ကစားကွင်းသွားရမည်ဆိုတော့ပြုံးပျော်နေတာများ အသဲယားဖို့ကောင်း။
ခနကြာတော့ဂျောင်ကုအလုပိမှပြန်လာကာထယ်ယောင်းနဲ့ထယ်ကူးအား ကစားကွင်းသို့ပို့ပေးသည်။ကစားကွင်းရောက်တော့လဲ ကလေးနှင့်အပြိုင်ဆော့နေသောသူ့အချစ်တော်ထယ်ယောင်းအားကြည့်ကာအချစ်ပိုရပြန်။နောက်ဆုံးတော့သူလိုချင်တဲ့မိသားစုဘဝလေးကိုထယ်ယောင်းကပေးခဲ့ပြီလေသူကတော့ဒီထက်ပိုပြီးပျော်ရွှင်ထွေးနွေးအောင်ထားပေးတော့မည်သာ။
Finalမို့နဲနဲရှည်သွားပါတယ်နော်။နောက်ဆုံးတော့ပြီးသွားပါပြီလို့။ ကိုကအပျော်တမ်း ရေးတဲ့အဆင့်ပဲရှိပါတယ်။ တခုခုလိုအပ်တာရှိသွားခဲ့ရင်ဒါဒါတို့ကိုအနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်။
#KIM Vantekook
Taekook is real