Welcome to A.O.B World
Part11
ထိုေန႔မွစ၍ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ထယ္ေယာင္းၾကားမွာ အခ်စ္မ်ားႏွင့္သာျပည့္လ်က္။ေဂ်ာင္ကုမွာလဲထယ္ေယာင္းအေဖအားလက္စားေခ်ရန္ကိစၥကိုမရိွသလိုသာေနခဲ့ေတာ့သည္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းေတာင္၁၈ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီေလ။ ဒီၾကားထဲ Heatေတာင္ဘယ္ခ်ိန္တက္သြားမွန္းမသိ။ ေဂ်ာင္ကုကလဲအားရင္အားလိုကို သူ႔အားအလြတ္မေပး။
စားဖို႔ပဲၾကံေနသည္။ systemနဲ႔လဲအဆက္သြယ္မရတာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။
ဟိုဖက္ကမၻာကိုမျပန္ခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ အဲ့ဖက္ကမၻာကကိုယ္ခနၶာအားေသလ်ွင္လဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးေတာ့လုပ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။ေဂ်ာင္ကုသည္လဲအလုပ္နဲ႔အိမ္ အိမ္နဲ႔အလုပ္အျမဲႏွစ္ပါးသြားေနရသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႔ရခ်ိန္ဆိုတာ အလုပ္ပိတ္ရပ္နဲ႔ ညဖက္ေတသာျဖစ္သည္။ ညဖကိေတာင္မွ သူအလုပ္ေတအိမ္သယ္လာလ်ွင္ ထယ္ေယာင္းနဲ႔စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာျဖစ္။
Mr.kim မွာလဲ သူ႔အားအျမဲေငြလာညစ္ေနေသာေကာင္ေၾကာင့္ရိွစုမဲ့စုေလးေတလဲေျပာင္သေလာက္ရိွၿပီ။သားမက္ေဂ်ာင္ကုကကူညီတယ္ဆိုရင္လဲအတိုင္းထက္အလြန္မေတာင္းရဲ။ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္မလား။ကိုယ့္စတဲ့ျပသနာမို႔ကိုယ့္ဟာကိုသာ႐ွင္းရန္သာ။ထယ္ေယာင္းဒီေန႔သူ႔အေဖကုမၼဏိကိုသြားရန္ေဂ်ာင္ကုအားခြင့္ေတာင္းၿပီးသားျဖစ္ကာေဂ်ာင္ကုကလဲ သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ၿပီးမွအလုပ္သြားရန္စီစဥ္ထားသည္။
"ထယ္ေရ ကိုတို႔သြားရေအာင္ေလ ေနာက္က်ေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ကိုကိုလာၿပီ"
အိမ္ေပၚထက္မွေျပးဆင္းလာေသာ omegaေလးမွာ ခနၶာကိုယ္ကမိန္းခေလးရွုံးေအာင္လွပါတယ္ဆိုဝတ္ထားတဲ့ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္ေဘာင္းဘီကလဲ ခါးသြယ္သြယ္အားပိုေပၚေအာင္လုပ္ေပးေနသေယာင္။ေဂ်ာင္ကုပါးေစာင္အားလ်ွာျဖငိ့ထိုးရင္းသာထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ေနမိသည္။
"သြားမယ္ေလကိုကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ေနအုံးထယ္ ဘယ္လိုေတဝတ္ထားတာလဲ သြားျပန္လဲ"
"ဟာ ကိုကလဲ အခ်ိန္ၾကာပါတယ္ဆို သြားရေအာင္ကိုဝတ္ထားတာလဲၾကည့္အုံးေနာ္ ႐ိုးစမိုးအျပည့္နဲ႔မသိရင္ အလုပ္သြားမာနဲ႔မတူဘူး ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္မွာက်ေနတာပဲ"
ေဂ်ာင္ကု၏အဖုအထစ္နဲ႔လက္ေမာင္းအားထယ္ေယာင္းလက္သြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ကာ ႏႈတ္ခမိးတေထာ္ေထာ္ျပန္ေျပာေနသည္မွာ အလြန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း။ ဒီေနရာတငိလုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့မေကာင္းရိွေတာ့မယ္။
ေဂ်ာင္ကုလဲအခ်ိန္ၾကာမာဆိုး၍မေျပာေတာ့ပဲထယ္ေယာင္းအားကားေပၚထိုင္ေစကာသူကေတာ့ ကားဒ႐ိုက္ဘာဖက္ေနရာယူလ်က္ သူ႔ေယာကၡမကုမၼဏီသို္႔။ ကုမၼဏီေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ထယ္ေယာင္းကသူ႔ကိုသူသြားမည္ဆိုကာ ေဂ်ာငိကုအားသြားေစလိုက္သည္။ကုမၼဏီ ထဲမွတာဝန္ရိွသူတေတ်ာက္အား
"ဥကၠ႒ ႀကီးရိွလား ကြၽန္ေတာ္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ အကိုေလးရိွပ့တယ္ အခန္းထဲမာပ့႐ွင့္"
"ေနေန ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာပဲသြားလိုက္ပ့မယ္"
ဝန္ထမ္းမေလးအားထိုမ်ွသာေျပာကာအေဖ့အလုပ္ခန္းထဲသို႔တက္ခဲ့လိုက္သည္။အေဖ့ကိုေတြ႔ရင္ေတာ့ေျပးဖက္ၿပီးမုန္႔ဖိုးေတာင္းရမယ္ဟုေတြးထားလ်က္။႐ုံးခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးလက္ကိုင္အားလွည့္ကာဝင္မည္အလုပ္အထဲကၾကားေနရေသာစကားမ်ားေၾကာင့္ ေၾကာင္အေနရသည္။
"ဒီမွာဟိတ္ေကာင္ မင္းငါ့ဆီကယူတာေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီေနာ္ အခုငါမင္းကို ေပးေနရတာက ကုမၼဏီ႐ွယ္ယာေတထဲကကြ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ"
"အဟက္ ရတယ္ေလ မေပးႏိုင္ရင္လဲ ခင္ဗ်ားကိုရဲတိုင္ၿပီး ေထာင္ထဲထည့္႐ုံေပါ့ ၿပီးရင္ခင္ဗ်ားသားကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုလဲ က်ဳပ္သိမ္းယုံေပါ့ ဟားဟား..."
"ဒီမွာဟိတ္ေကာင္ငါ့ကိုလဲေထာင္ထဲထည့္လို္မရသလို ငါ့သားကိုလဲ ငါ့သားမက္ဆီကမင္းယူလို႔ရမယ္မထင္နဲ႔ "
"အဟက္အရမ္းေတေသခ်ာလွခ်ည္လား ဒါဆိုရင္ရဲစခန္းသြားၿပီးလြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေက်ာ္၆ႏွစ္ေလာက္ကခင္ဗ်ားလုပ္ၾကံခိုင္းထားတဲ့ recordကိုက်ဳပ္သြားဖြင့္ျပလိုက္မယ္ေလ"
Mr.kimမွာ မ်က္ႏွာအေတာ္ပင္ပ်က္လ်က္airconအခန္းထဲတြင္ေခြၽးမ်ားစြာထြက္ေနေလၿပီ။
"အင္း အဲ့တုန္းကေလ Mr.kimကကြၽန္ေတာ့္ကို Ceoဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ အေဖနဲ႔အေမစီးတဲ့ကားကို ဘရိတိႀကိဳးျဖတ္ခိုင္းတယ္ ကားေမွာက္သြားလို႔အေသေသးတဲ့လူကို ကားကိုပါတခါထဲမီး႐ႈိ့ခိုင္းတယ္ ဟုတ္မလား "
"ေသူ႔တာ္ေတာ့ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္ေလာက္လိုခ်င္တာလဲငါ့ကိုေျပာ"
"အဲ့လိုလိမ္မာစမ္းပါဗ်ာ ဒီခါေတာ့က်ဳပ္ဖဲ႐ုွံးသြားတာေတာ္ေတာ္ပါသြားတယိ အဲ့ေတာ့ဝမ္သန္း၁၀၀ပဲေပးပါ"
"ဘာကြ အဲ့ေလာကိႀကီးငါဘယ္လိုလို႔တတ္ႏိုင္မွာလဲ ငါ့ကိုေငြလုပ္စက္မ်ားထင္ေနလား"
"ေငြလုပ္စက္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ေငြထုတ္စက္ေပါ့ ဟားဟားဟား ၾကာတယ္ဗ်ာ ေပးမာလား မေပးဘူးလား"
Mr.kimမွာ သူ႔အိတ္ထဲတြင္ရိွေသာ black cardကဒ္ ၂ကဒ္ကိုပစ္ေပးလိုက္သည္။
"မင္းလိုခ်င္တာရရင္သြားေတာ့"
"အဟင္း ျပန္မာပါေငြထုပ္စက္ႀကီးရယ္ ဟဟ"
အေဖ့စီကေငြေတာင္းေနတဲ့ေကာင္ျပန္ထြက္လာေတာ့မယ္ဆိုမွ ထယ္ေယာင္းတေတ်ာက္အျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့သညိ။
ေဂ်ာင္ကုကိုလဲလာမေခၚခိုင္း။အငွါးကားျဖင့္သာ သူျပန္လာခဲ့သည္။သူဇာတ္လမ္းထဲမွာဖတ္ခဲ့ဖူးတာမို႔ေဂ်ာင္ကုအေမနဲ႔အေဖကိုလုပ္ၾကံတာသိခဲ့ေသာ္လည္းဒီေလာက္ထိဆိုးမယ္မထင္။အိမ္သို႔ေရာက္ေတာ့ျခံထဲတြင္ေဂ်ာင္ကုကားကရိွေနေလၿပီ။Airplane တင္ထားတဲ့ဖုန္းကိုအိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္မွဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုဆီမွအမ်ားအျပားေခၚဆိုထားသည္။ မၾကာပါတအိမ္လုံး ဆူၫံသံေတထြက္လာသည္။
"ဒီေလာက္အတန္တန္ေျပာထားရဲ႕နဲ႔ကြာ ထယ္ကဘယ္ေတသြားေနျပန္တာလဲမသိဘူး "
"ခင္ဗ်ားတို႔ေတထယ္ျပန္မလာမခ်င္းေတ်ာက္မွအိပ္မယ္မၾကံနဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့သူေ႒းေလး"
'ေအာ္ ေဂ်ာင္ကုတေတ်ာက္နဲ႔လဲ ငါျပန္မလာတိုင္းမဆိုင္တဲ့သူေတကိုလိုက္မဲေနတာ မင္းသာငါ့ကို ဒီလိုေတကအစလိုက္ဂ႐ုစိုက္ေနတာ ငါေတာ့မင္းအေပၚအေဖလုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္ေတတြက္ဘယ္လိုမ်က္ႏွာ ျပရမလဲေတာင္မသိပါဘူးေဂ်ာင္ကုရယ္'
ထယ္ေယာင္းတေတ်ာကိအေတြးလြန္ေနတုန္းသူ႔အားေျပးဖက္လိုက္တဲ့ေဂ်ာင္ကုရယ္။လူကိုအ႐ိုးေတေတာင္ေက်ၿပီလားေအာက္ေမ့ရတယ္။
"ထယ္ရာဘယ္ေတသြားေနတညလဲ ကိုစိတ္ပူလို႔ေသေတာ့မယ္"
ေဂ်ာင္ကုကို ျပန္ေျဖမလို႔ရိွေသး မိုက္ခနဲမူးသြားတဲ့ေခါင္းေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုရင္ခြင္ထဲမွီၿပီး အေမာေျဖေနရသည္။
"ေဟာ္ၾကည့္ထယ္ကေနမေကာင္းတာကို ကို႔ကိုမေျပာဘူး ဆရာဝန္ေခၚလိုက္မယ္ကို "
"ဟင့္အင္းကို မေခၚနဲ႔ထယ္ဒီေန႔ပင္ပန္းလာလို႔ပ့ နားလိုက္ရင္ေကာင္းသြားမာ"
"ေသခ်ာလို္လားထယ္ရယ္ ကိုေတာ့စိတ္ပူတယ္ကြာ ထယ္တခုခုဖိရင္ ကိုရင္က်ိဳးရမာ "
"ဘာမွမဖိပါဘုးဆိုကို ကလဲ ထယ့္ကို အခန္းထဲခ်ီေခၚသြားေပးေနာ္"
စိတ္ပူေနရတဲ့ၾကားထဲကဒီေကာင့္ကို အသဲယားၿပီးထပ္ေႂကြေအာင္လုပ္ေနေသးတာလားထယ္ရယ္။သခင္ေလးရဲ႕အမိန္႔ေတာ္တိုင္းအိပ္ခန္းထဲကိုခ်ီေခၚလာသည္။ဒါနဲ႔တင္မၿပီးေသး ကိုယ့္ရဲ႕ ဖယ္႐ိုမုန္းအန႔ံေလးကို ႐ႈခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ သူေလးဖို႔ထုတ္ထားေပးရသည္။
အတန္ၾကာေတာ့ရင္ခြင္ထဲမွေကာင္ငယ္ေလးသည္တ႐ႈး႐ႈးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေလသည္။ေဂ်ာင္ကုလဲထယ္ေယာင္းအိပ္ေပ်ာ္ၿပီဆိုမွ ေခါင္းေလးကိုေခါင္းအုံးေပၚအသာတင္ကာ အလုပ္လုပ္ရန္ထလာခဲ့သည္။ထယ္ေယာင္းအိပ္ေနတာ ညေနပင္အေတာ္ေစာင္းေလၿပီ။သူ႔အေဖကုမၼဏီကျပန္လာကတည္းကအိပ္ေနတာ။ဒီတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ဖ်ားေတာ့မည္ျဖစ္၍ေဂ်ာင္ကုညစာစားရန္လာႏိုးေလေတာ့သည္။
"ထယ္ေရ ထယ္ထေတာ့ေနာ္ ထပ္အိပ္ရင္ေနမေကာင္းဖိလိမ့္မယ္ ညေနေစာင္းေနၿပီ ညစာစားရေအာင္ေနာ္"
"အြန္း အြန္း ကို ခ်ီအုံး ထယ့္ကို"
'ဟား ဒီဝက္ဝံလုံးေလးကကြာ ႏိုးတာနဲ႔ ခ်စ္ဖို္ေတအေတာ္ေကာင္းေနတာ'
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ "ဆိုကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုခ်ီေခၚလာကာ သန္႔႐ွင္းေရး လုပ္ၿပီးသည္အထိသူေလးကဇိမ္ခံလို႔ေကာင္းတုန္းပင္။ ထယ့္ကိုၾကည့္ရတာ အရင္ကနဲ႔သိပ္မတူ။အခုတေလာသူ႔ကိုအရမ္းကပ္ခြၽဲေနလားပင္။
ညစာစားခ်ိန္တြင္ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔စားေနတုနး္ထယ္ေယာင္းက ဟင္းအနံ႔မ်ားေၾကာင့္ ပ်ဳိ့တက္လာကာေဗစင္ရိွရာ အေျပးသြားၿပီးထိုးအန္ေတာ့သည္။ ေဂ်ာငိကုမွာလဲအလန္႔တၾကားထလာကာ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေနာက္ေက်ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနသည္။ ထယ္ေယာင္းအန္သာအန္တာ ေလမွလြဲ ဘာမွမရိွ။ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္ၿပီးေဂ်ာင္ကုဖက္လွည့္ေတာ့ရိပ္ခနဲမူးတက္ကာ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲတြင္ေမ့လဲသြားသည္။ ေဂ်ာင္ကုမွာလဲျပာျပာသလဲ ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး ဆရာဝန္အားေခၚကာ ေဆးစစ္ခိုင္းရေတာ့သည္။
ဆရာဝန္ကေဂ်ာင္ကုဖက္ကိုလွည့္လာ၍
"ဒီကလူနာရဲ႕အမ်ိဳးသားလားမသိဘုး "
"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားကဘာဖိတာလဲမသိဘုး"
"ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားအမ်ိဳးသားမွာကိုယ္ဝန္ရိွေနပါၿပီ ၂ပတ္ထဲပါေနာ္လူနာကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါ အားအရမ္းနည္းေနတယ္"
"ဟုတိကဲ့ဆရာကြၽန္ေတာ္အရင္ကထက္ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ပ့မယ္"
"အင္း ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္ aww....ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံရင္လဲ အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔အုံး အခါခ်ိန္သာရတာလရင့္လာရင္ေတာ့မရေတာ့ဘုးေနာ္ "
ေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာမွာရဲလ်က္ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ဂုတ္ပိုးကိုသာပြတ္ေနသညိ။
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာကြၽန္ေတာ္သိပါၿပီ"
ဆရာဝန္လဲထြက္သြားေရာ ေဂ်ာင္ကုအေပ်ာ္ေတ မဖုံးႏိုင္မဖိႏိုင္ျဖင့္ထယ္ေယာင္းလက္ေလးအားဆြဲယူကာအနမ္းမ်ားဆက္တိုက္ေပးေနေလသည္။ ထယ္ေယာင္း သတိရလာေတာ့ေဂ်ာင္ကုကသူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေဂ်ာင္ကုမ်က္ဝန္းေတထဲမွာ ေငြ႔ရည္ေလးေတာင္ဖြဲ႔လို႔။
"ထယ္ကိုအရမ္းေပ်ာ္တာပဲ ထယ့္မွာေလ ကို႔ရင္ေသြးေလးရိွေနၿပီတဲ့သိလား"
ထယ္ေယာင္းတေတ်ာက္ေပ်ာ္လြန္းလို႔ေတာင္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
"ထယ္ၾကားရဲ႕လား ကိုေျပာတာ ဟငိ"
"ၾကားပါတယ္ကိုရဲ႕ထယ္အေပ်ာ္လြန္သြားလို္ပ့"
ဒီဖက္မွာေတာ့အေပ်ာ္ေတနဲ႔ျပည့္ေနကာ Mr.kimဖက္တြင္ေတာ့ သူ႔အားပိုက္ဆံညစ္ေတာင္းေနတဲ့ေဂ်ာင္မင္းအားလုပ္ၾကံဖို႔အတြက္ဗ်ာမ်ားေနရသည္။
အခုတေလာေဂ်ာင္မင္းဘယ္သြားသြားေနာက္ကလိုက္ေနတဲ့ေကာင္တေကာင္အားရိပ္မိေနသည္။ဘယ္သူကလႊတ္လိုက္လဲေတာ့မသိ။ေဂ်ာင္မင္းအေၾကာင္းသိေအာင္လုပ္ရမာေပါ့။ အခ်ိန္ကားညေနေစာင္းေမွာင္ရီဝိုးတဝါးေဂ်ာင္မင္းတေတ်ာက္ေရခဲေသတၱာထဲကိုလွပ္လိုက္ေတာ့ သူေသာက္ေနက်ဘီယာဗူးမ်ားမရိွေတာ့။
အျပင္သြားရမွာပ်င္းပါတယ္ဆိုသြားဝယ္ရန္သာရိွေတာ့သည္။ထို႔ေၾကာင့္သာသူကုန္တိုက္သို႔သြားထြက္ခဲ့ ေလ၏။သူ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ လူတေတ်ာက္ပါလာလ်က္ပဲ။
#KIM Vantekook
Taekook is real
Welcome to A.O.B World
Part11
ထိုနေ့မှစ၍ဂျောင်ကုနဲ့ထယ်ယောင်းကြားမှာ အချစ်များနှင့်သာပြည့်လျက်။ဂျောင်ကုမှာလဲထယ်ယောင်းအဖေအားလက်စားချေရန်ကိစ္စကိုမရှိသလိုသာနေခဲ့တော့သည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ထယ်ယောင်းတောင်၁၈နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီလေ။ ဒီကြားထဲ Heatတောင်ဘယ်ချိန်တက်သွားမှန်းမသိ။ ဂျောင်ကုကလဲအားရင်အားလိုကို သူ့အားအလွတ်မပေး။
စားဖို့ပဲကြံနေသည်။ systemနဲ့လဲအဆက်သွယ်မရတာတော်တော်ကြာပြီ။
ဟိုဖက်ကမ္ဘာကိုမပြန်ချင်တော့ပေမယ့် အဲ့ဖက်ကမ္ဘာကကိုယ်ခန္ဓာအားသေလျှင်လဲ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေးတော့လုပ်ပေးစေချင်ပါသည်။ဂျောင်ကုသည်လဲအလုပ်နဲ့အိမ် အိမ်နဲ့အလုပ်အမြဲနှစ်ပါးသွားနေရသည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရချိန်ဆိုတာ အလုပ်ပိတ်ရပ်နဲ့ ညဖက်တေသာဖြစ်သည်။ ညဖကိတောင်မှ သူအလုပ်တေအိမ်သယ်လာလျှင် ထယ်ယောင်းနဲ့စကားကောင်းကောင်းမပြောဖြစ်။
Mr.kim မှာလဲ သူ့အားအမြဲငွေလာညစ်နေသောကောင်ကြောင့်ရှိစုမဲ့စုလေးတေလဲပြောင်သလောက်ရှိပြီ။သားမက်ဂျောင်ကုကကူညီတယ်ဆိုရင်လဲအတိုင်းထက်အလွန်မတောင်းရဲ။ကိုယ့်မာနနဲ့ ကိုယ်မလား။ကိုယ့်စတဲ့ပြသနာမို့ကိုယ့်ဟာကိုသာရှင်းရန်သာ။ထယ်ယောင်းဒီနေ့သူ့အဖေကုမ္မဏိကိုသွားရန်ဂျောင်ကုအားခွင့်တောင်းပြီးသားဖြစ်ကာဂျောင်ကုကလဲ သူကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပြီးမှအလုပ်သွားရန်စီစဉ်ထားသည်။
"ထယ်ရေ ကိုတို့သွားရအောင်လေ နောက်ကျတော့မယ်"
"ဟုတ်ကိုကိုလာပြီ"
အိမ်ပေါ်ထက်မှပြေးဆင်းလာသော omegaလေးမှာ ခန္ဓာကိုယ်ကမိန်းခလေးရှုံးအောင်လှပါတယ်ဆိုဝတ်ထားတဲ့ ကိုယ်ကျပ်ဝတ်ဘောင်းဘီကလဲ ခါးသွယ်သွယ်အားပိုပေါ်အောင်လုပ်ပေးနေသယောင်။ဂျောင်ကုပါးစောင်အားလျှာဖြငိ့ထိုးရင်းသာထယ်ယောင်းကိုကြည့်နေမိသည်။
"သွားမယ်လေကိုကို ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"နေအုံးထယ် ဘယ်လိုတေဝတ်ထားတာလဲ သွားပြန်လဲ"
"ဟာ ကိုကလဲ အချိန်ကြာပါတယ်ဆို သွားရအောင်ကိုဝတ်ထားတာလဲကြည့်အုံးနော် ရိုးစမိုးအပြည့်နဲ့မသိရင် အလုပ်သွားမာနဲ့မတူဘူး ရုပ်ရှင်ရိုက်မှာကျနေတာပဲ"
ဂျောင်ကု၏အဖုအထစ်နဲ့လက်မောင်းအားထယ်ယောင်းလက်သွယ်သွယ်လေးနဲ့ ချိတ်ကာ နှုတ်ခမိးတထော်ထော်ပြန်ပြောနေသည်မှာ အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်း။ ဒီနေရာတငိလုပ်လိုက်ရရင်တော့မကောင်းရှိတော့မယ်။
ဂျောင်ကုလဲအချိန်ကြာမာဆိုး၍မပြောတော့ပဲထယ်ယောင်းအားကားပေါ်ထိုင်စေကာသူကတော့ ကားဒရိုက်ဘာဖက်နေရာယူလျက် သူ့ယောက္ခမကုမ္မဏီသို့။ ကုမ္မဏီရှေ့ရောက်တော့ထယ်ယောင်းကသူ့ကိုသူသွားမည်ဆိုကာ ဂျောငိကုအားသွားစေလိုက်သည်။ကုမ္မဏီ ထဲမှတာဝန်ရှိသူတတျောက်အား
"ဥက္ကဋ္ဌ ကြီးရှိလား ကျွန်တော် ကင်မ်ထယ်ယောင်းပါ"
"အော် ဟုတ်ကဲ့ အကိုလေးရှိပ့တယ် အခန်းထဲမာပ့ရှင့်"
"နေနေ ကျွန်တော့်ဘာသာပဲသွားလိုက်ပ့မယ်"
ဝန်ထမ်းမလေးအားထိုမျှသာပြောကာအဖေ့အလုပ်ခန်းထဲသို့တက်ခဲ့လိုက်သည်။အဖေ့ကိုတွေ့ရင်တော့ပြေးဖက်ပြီးမုန့်ဖိုးတောင်းရမယ်ဟုတွေးထားလျက်။ရုံးခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးလက်ကိုင်အားလှည့်ကာဝင်မည်အလုပ်အထဲကကြားနေရသောစကားများကြောင့် ကြောင်အနေရသည်။
"ဒီမှာဟိတ်ကောင် မင်းငါ့ဆီကယူတာတော်တော်များနေပြီနော် အခုငါမင်းကို ပေးနေရတာက ကုမ္မဏီရှယ်ယာတေထဲကကွ မပေးနိုင်တော့ဘူးကွာ"
"အဟက် ရတယ်လေ မပေးနိုင်ရင်လဲ ခင်ဗျားကိုရဲတိုင်ပြီး ထောင်ထဲထည့်ရုံပေါ့ ပြီးရင်ခင်ဗျားသားကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုလဲ ကျုပ်သိမ်းယုံပေါ့ ဟားဟား..."
"ဒီမှာဟိတ်ကောင်ငါ့ကိုလဲထောင်ထဲထည့်လိုမရသလို ငါ့သားကိုလဲ ငါ့သားမက်ဆီကမင်းယူလို့ရမယ်မထင်နဲ့ "
"အဟက်အရမ်းတေသေချာလှချည်လား ဒါဆိုရင်ရဲစခန်းသွားပြီးလွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်ကျော်၆နှစ်လောက်ကခင်ဗျားလုပ်ကြံခိုင်းထားတဲ့ recordကိုကျုပ်သွားဖွင့်ပြလိုက်မယ်လေ"
Mr.kimမှာ မျက်နှာအတော်ပင်ပျက်လျက်airconအခန်းထဲတွင်ချွေးများစွာထွက်နေလေပြီ။
"အင်း အဲ့တုန်းကလေ Mr.kimကကျွန်တော့်ကို Ceoဂျွန်ဂျောင်ဂုရဲ့ အဖေနဲ့အမေစီးတဲ့ကားကို ဘရိတိကြိုးဖြတ်ခိုင်းတယ် ကားမှောက်သွားလို့အသေသေးတဲ့လူကို ကားကိုပါတခါထဲမီးရှို့ခိုင်းတယ် ဟုတ်မလား "
"သေူ့တ်ာတော့ဟေ့ကောင် မင်းဘယ်လောက်လိုချင်တာလဲငါ့ကိုပြော"
"အဲ့လိုလိမ်မာစမ်းပါဗျာ ဒီခါတော့ကျုပ်ဖဲရှုံးသွားတာတော်တော်ပါသွားတယိ အဲ့တော့ဝမ်သန်း၁၀၀ပဲပေးပါ"
"ဘာကွ အဲ့လောကိကြီးငါဘယ်လိုလို့တတ်နိုင်မှာလဲ ငါ့ကိုငွေလုပ်စက်များထင်နေလား"
"ငွေလုပ်စက်တော့မဟုတ်ပေမယ့်ငွေထုတ်စက်ပေါ့ ဟားဟားဟား ကြာတယ်ဗျာ ပေးမာလား မပေးဘူးလား"
Mr.kimမှာ သူ့အိတ်ထဲတွင်ရှိသော black cardကဒ် ၂ကဒ်ကိုပစ်ပေးလိုက်သည်။
"မင်းလိုချင်တာရရင်သွားတော့"
"အဟင်း ပြန်မာပါငွေထုပ်စက်ကြီးရယ် ဟဟ"
အဖေ့စီကငွေတောင်းနေတဲ့ကောင်ပြန်ထွက်လာတော့မယ်ဆိုမှ ထယ်ယောင်းတတျောက်အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့သညိ။
ဂျောင်ကုကိုလဲလာမခေါ်ခိုင်း။အငှါးကားဖြင့်သာ သူပြန်လာခဲ့သည်။သူဇာတ်လမ်းထဲမှာဖတ်ခဲ့ဖူးတာမို့ဂျောင်ကုအမေနဲ့အဖေကိုလုပ်ကြံတာသိခဲ့သော်လည်းဒီလောက်ထိဆိုးမယ်မထင်။အိမ်သို့ရောက်တော့ခြံထဲတွင်ဂျောင်ကုကားကရှိနေလေပြီ။Airplane တင်ထားတဲ့ဖုန်းကိုအိမ်ရှေ့ရောက်မှဖွင့်ကြည့်တော့ ဂျောင်ကုဆီမှအများအပြားခေါ်ဆိုထားသည်။ မကြာပါတအိမ်လုံး ဆူညံသံတေထွက်လာသည်။
"ဒီလောက်အတန်တန်ပြောထားရဲ့နဲ့ကွာ ထယ်ကဘယ်တေသွားနေပြန်တာလဲမသိဘူး "
"ခင်ဗျားတို့တေထယ်ပြန်မလာမချင်းတျောက်မှအိပ်မယ်မကြံနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့သူဋ္ဌေးလေး"
'အော် ဂျောင်ကုတတျောက်နဲ့လဲ ငါပြန်မလာတိုင်းမဆိုင်တဲ့သူတေကိုလိုက်မဲနေတာ မင်းသာငါ့ကို ဒီလိုတေကအစလိုက်ဂရုစိုက်နေတာ ငါတော့မင်းအပေါ်အဖေလုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်တေတွက်ဘယ်လိုမျက်နှာ ပြရမလဲတောင်မသိပါဘူးဂျောင်ကုရယ်'
ထယ်ယောင်းတတျောကိအတွေးလွန်နေတုန်းသူ့အားပြေးဖက်လိုက်တဲ့ဂျောင်ကုရယ်။လူကိုအရိုးတေတောင်ကျေပြီလားအောက်မေ့ရတယ်။
"ထယ်ရာဘယ်တေသွားနေတညလဲ ကိုစိတ်ပူလို့သေတော့မယ်"
ဂျောင်ကုကို ပြန်ဖြေမလို့ရှိသေး မိုက်ခနဲမူးသွားတဲ့ခေါင်းကြောင့်ဂျောင်ကုရင်ခွင်ထဲမှီပြီး အမောဖြေနေရသည်။
"ဟော်ကြည့်ထယ်ကနေမကောင်းတာကို ကို့ကိုမပြောဘူး ဆရာဝန်ခေါ်လိုက်မယ်ကို "
"ဟင့်အင်းကို မခေါ်နဲ့ထယ်ဒီနေ့ပင်ပန်းလာလို့ပ့ နားလိုက်ရင်ကောင်းသွားမာ"
"သေချာလိုလားထယ်ရယ် ကိုတော့စိတ်ပူတယ်ကွာ ထယ်တခုခုဖိရင် ကိုရင်ကျိုးရမာ "
"ဘာမှမဖိပါဘုးဆိုကို ကလဲ ထယ့်ကို အခန်းထဲချီခေါ်သွားပေးနော်"
စိတ်ပူနေရတဲ့ကြားထဲကဒီကောင့်ကို အသဲယားပြီးထပ်ကြွေအောင်လုပ်နေသေးတာလားထယ်ရယ်။သခင်လေးရဲ့အမိန့်တော်တိုင်းအိပ်ခန်းထဲကိုချီခေါ်လာသည်။ဒါနဲ့တင်မပြီးသေး ကိုယ့်ရဲ့ ဖယ်ရိုမုန်းအနံ့လေးကို ရှုချင်ပါတယ်ဆိုလို့ သူလေးဖို့ထုတ်ထားပေးရသည်။
အတန်ကြာတော့ရင်ခွင်ထဲမှကောင်ငယ်လေးသည်တရှုးရှုးနဲ့ အိပ်ပျော်လေသည်။ဂျောင်ကုလဲထယ်ယောင်းအိပ်ပျော်ပြီဆိုမှ ခေါင်းလေးကိုခေါင်းအုံးပေါ်အသာတင်ကာ အလုပ်လုပ်ရန်ထလာခဲ့သည်။ထယ်ယောင်းအိပ်နေတာ ညနေပင်အတော်စောင်းလေပြီ။သူ့အဖေကုမ္မဏီကပြန်လာကတည်းကအိပ်နေတာ။ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့ဖျားတော့မည်ဖြစ်၍ဂျောင်ကုညစာစားရန်လာနိုးလေတော့သည်။
"ထယ်ရေ ထယ်ထတော့နော် ထပ်အိပ်ရင်နေမကောင်းဖိလိမ့်မယ် ညနေစောင်းနေပြီ ညစာစားရအောင်နော်"
"အွန်း အွန်း ကို ချီအုံး ထယ့်ကို"
'ဟား ဒီဝက်ဝံလုံးလေးကကွာ နိုးတာနဲ့ ချစ်ဖိုတေအတော်ကောင်းနေတာ'
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ "ဆိုကာ ရေချိုးခန်းထဲကိုချီခေါ်လာကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသည်အထိသူလေးကဇိမ်ခံလို့ကောင်းတုန်းပင်။ ထယ့်ကိုကြည့်ရတာ အရင်ကနဲ့သိပ်မတူ။အခုတလောသူ့ကိုအရမ်းကပ်ချွဲနေလားပင်။
ညစာစားချိန်တွင်ဂျောင်ကုကတော့ဗိုက်ဆာဆာနဲ့စားနေတုန်းထယ်ယောင်းက ဟင်းအနံ့များကြောင့် ပျို့တက်လာကာဗေစင်ရှိရာ အပြေးသွားပြီးထိုးအန်တော့သည်။ ဂျောငိကုမှာလဲအလန့်တကြားထလာကာ ထယ်ယောင်းရဲ့နောက်ကျေလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်။ ထယ်ယောင်းအန်သာအန်တာ လေမှလွဲ ဘာမှမရှိ။ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်ပြီးဂျောင်ကုဖက်လှည့်တော့ရိပ်ခနဲမူးတက်ကာ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲတွင်မေ့လဲသွားသည်။ ဂျောင်ကုမှာလဲပြာပြာသလဲ ဘာများဖြစ်တာလဲဆိုပြီး ဆရာဝန်အားခေါ်ကာ ဆေးစစ်ခိုင်းရတော့သည်။
ဆရာဝန်ကဂျောင်ကုဖက်ကိုလှည့်လာ၍
"ဒီကလူနာရဲ့အမျိုးသားလားမသိဘုး "
"ဟုတ်ပါတယ် ဆရာ ကျွန်တော့်အမျိုးသားကဘာဖိတာလဲမသိဘုး"
"ဂုဏ်ယူပါတယ်ဗျာ ခင်ဗျားအမျိုးသားမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပါပြီ ၂ပတ်ထဲပါနော်လူနာကိုသေချာဂရုစိုက်ပါ အားအရမ်းနည်းနေတယ်"
"ဟုတိကဲ့ဆရာကျွန်တော်အရင်ကထက်ပိုပြီးဂရုစိုက်ပ့မယ်"
"အင်း ဒါဆိုကျွန်တော့်ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံးနော် aww....ပြီးတော့ ဆက်ဆံရင်လဲ အရမ်းမကြမ်းနဲ့အုံး အခါချိန်သာရတာလရင့်လာရင်တော့မရတော့ဘုးနော် "
ဂျောင်ကုမျက်နှာမှာရဲလျက် ရှက်ရှက်နဲ့ဂုတ်ပိုးကိုသာပွတ်နေသညိ။
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာကျွန်တော်သိပါပြီ"
ဆရာဝန်လဲထွက်သွားရော ဂျောင်ကုအပျော်တေ မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ဖြင့်ထယ်ယောင်းလက်လေးအားဆွဲယူကာအနမ်းများဆက်တိုက်ပေးနေလေသည်။ ထယ်ယောင်း သတိရလာတော့ဂျောင်ကုကသူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာ။သေချာကြည့်ရင်ဂျောင်ကုမျက်ဝန်းတေထဲမှာ ငွေ့ရည်လေးတောင်ဖွဲ့လို့။
"ထယ်ကိုအရမ်းပျော်တာပဲ ထယ့်မှာလေ ကို့ရင်သွေးလေးရှိနေပြီတဲ့သိလား"
ထယ်ယောင်းတတျောက်ပျော်လွန်းလို့တောင်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့။
"ထယ်ကြားရဲ့လား ကိုပြောတာ ဟငိ"
"ကြားပါတယ်ကိုရဲ့ထယ်အပျော်လွန်သွားလိုပ့"
ဒီဖက်မှာတော့အပျော်တေနဲ့ပြည့်နေကာ Mr.kimဖက်တွင်တော့ သူ့အားပိုက်ဆံညစ်တောင်းနေတဲ့ဂျောင်မင်းအားလုပ်ကြံဖို့အတွက်ဗျာများနေရသည်။
အခုတလောဂျောင်မင်းဘယ်သွားသွားနောက်ကလိုက်နေတဲ့ကောင်တကောင်အားရိပ်မိနေသည်။ဘယ်သူကလွှတ်လိုက်လဲတော့မသိ။ဂျောင်မင်းအကြောင်းသိအောင်လုပ်ရမာပေါ့။ အချိန်ကားညနေစောင်းမှောင်ရီဝိုးတဝါးဂျောင်မင်းတတျောက်ရေခဲသေတ္တာထဲကိုလှပ်လိုက်တော့ သူသောက်နေကျဘီယာဗူးများမရှိတော့။
အပြင်သွားရမှာပျင်းပါတယ်ဆိုသွားဝယ်ရန်သာရှိတော့သည်။ထို့ကြောင့်သာသူကုန်တိုက်သို့သွားထွက်ခဲ့ လေ၏။သူ့နောက်တွင်တော့ လူတတျောက်ပါလာလျက်ပဲ။
#KIM Vantekook
Taekook is real