ក្រោយជីមីនជាស្រួលបួលហើយក៏ត្រឡប់មកធ្វើការវិញប៉ុន្ដែមិនមែនការងារកន្លែងចាស់របស់គេនោះទេហើយក៏ព្រោះតែរឿងថ្ងៃនោះមកថៅកែម្ចាស់ម៉ាតលែងទទួលគេឲធ្វើការតទៀត...ចង់សួរថាតើនេះជាកំហុសរបស់គេឬ?ទើបបានជាបញ្ឈប់ការងាររបស់គេបែបនេះ?នាយជាជនរងគ្រោះប៉ុន្ដែបែរជាត្រូវបាត់បង់ការងារក៏ព្រោះតែហេតុការណ៍មួយដែលមិនចង់ឲកើតមានសោះឡើយ ។
ក្លឹប
« ជីមីនជួយលើកស្រាឲតុខាងនោះបន្ដិច »ថេយ៉ុង ហៅជីមីនដែលកំពុងដើរមកពេលនេះនាយក៏មកធ្វើការកន្លែងវេទយប់របស់ជុងហ្គុកក៏ព្រោះថាមិនដឹងទៅរកឯណាបានទើបជុងហ្គុកទទួចសុំថៅកែឲជួយទទួលជីមីនម្នាក់ទៀត ។
« បាទបង! »ជីមីនតបហើយក៏លើកស្រាដែលថេយ៉ុងរៀបចំដាក់ថាសលើកទៅ ។
« ជុងហ្គុកយើងថាគេនេះគួរអោយស្រលាញ់ណាស់វើយមនុស្សប្រុសស្អីរាងរៅអែមដូចមនុស្សស្រីបែបនេះ »ថេយ៉ុងនិយាយបណ្ដើរតាមសម្លឹងដំណើររបស់ជីមីនបណ្ដើរ ។
« នែ៎! ឯងកុំរោគចិត្តពេកបានទេឯងទៅចាប់អារម្មណ៍មនុស្សប្រុសដូចគ្នាតាំងពីកាល? »ជុងហ្គុកចោទសួរទាំងអារម្មណ៍មិនសូវជាល្អពេលឃើញថេយ៉ុងហាក់កំពុងចាប់អារម្មណ៍ជីមីនបែបនេះ ។
« អេស៎! បើមនុស្សប្រុសស្អាតៗបែបនេះមិនអោយចាប់អារម្មណ៍មិចនឹងកើត? ហើយឯងមិនដែលចាប់អារម្មណ៍គេទេមែនទេ? »ថេយ៉ុងងាក់មកសួរបកជុងហ្គុកវិញភ្លាមៗ ។
« អឺ...អត់ទេយើងជាប្រុសពេញលក្ខណះវើយ! បេះដូងមានសម្រាប់តែមនុស្សស្រីដែលយើងស្រលាញ់ប៉ុណ្ណោះ »សម្ដីជុងហ្គុកហាក់មិនស្របនិងចិត្តគំនិតសោះឡើយធ្វើឲថេយ៉ុងដែលសង្កេតដឹងលួចសើចតិចៗ ។
« អឺអោយតែប្រាកដ! »ថេយ៉ុងនិយាយហើយក៏ផ្ដោតការងារខ្លួនវិញខុសពីជុងហ្គុកដែលកំពុងតែតាមសម្លឹងមើលជីមីនដើរដាក់ស្រាឲភ្ងៀវ ។
« ជុងហ្គុក! »សម្លេងស្រួយស្រែងរបស់ស្រីម្នាក់បន្លឺឡើងរូបរាងអែមដូចម៉ូដែលនាងស្លៀករ៉ូបខ្លីខ្មៅវាលទ្រូងឃើញសាច់ខ្ចីល្វក់ហើយក៏គ្មាននរណាក្រៅពីមនុស្សស្រីដែលគេងជាមួយជុងហ្គុកកាលពីលើកមុននោះដែរ ។
« យូរ៉ា! »ជុងហ្គុកឧទានឈ្មោះនាង ។
« យ៉ាងមិចភ្ញាក់ផ្អើលអីណាស់ណាទៅ...លោកមិននឹកខ្ញុំទេឬដែលខានមកទីនេះជាងមួយសប្ពាហ៍? »យូរ៉ាសួរនាំលេបខាយនាយសង្ហារយ៉ាងមួយឆ្ងាញ់ ។
« ហើយនាងមកមានការអី? »ជុងហ្គុក
« លោកសួរធ្វើពើឬ? »យូរ៉ាញេចចុងមាត់ដាក់ជុងហ្គុកធ្វើឲជុងហ្គុកស្មានដឹងហើយថានាងមកក្នុងបំណងអី ។
5នាទីក្រោយ
« បងថេយ៍! ជុងហ្គុកទៅណាហើយ? »ជីមីនដែលមក ពីយកស្រាឲភ្ញៀវដើរមកសួរថេយ៉ុងដែលកំពុងក្រឡុកស្រា ។
« អឺ..គឺ..គេមានការ.....បន្ដិចទៀតត្រឡប់មកវិញហើយ »ថេយ៉ុងនិយាយឆ្គងៗព្រោះមិនដឹងគួរប្រាប់ជីមីនបែបណា ។
« បាទ! »ជីមីនងក់ក្បាលតិចៗក៏បន្ដការងារខ្លួនទៀត ។
..........................
2អាធ្រាត
ជីមីនដើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញក្រោយរងចាំជុងហ្គុកចេញពីធ្វើការជាមួយគ្នាប៉ុន្ដែគេមិនបានត្រឡប់មកក្លឹបវិញឡើយទើបជីមីនសម្រេចចិត្តដើរមកផ្ទះវិញម្នាក់ឯងទាំងនៅតាមដងផ្លូវមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ ។
ដើរជិតដល់ផ្ទះក៏ឃើញឡានទំនើបពណ៌ក្រហម មួយគ្រឿងបើកចតនៅខាងមុខច្រកចូលផ្ទះហើយក៏ឃើញជុងហ្គុកបើកទ្វាចេញពីក្នុងឡានមកបន្ដិចក្រោយមកឡានក៏បើកចេញទៅបាត់ចំណែកជីមីនដែលឈរមើលពីចម្ងាយក៏បានត្រឹមតែឆ្ងល់ថាជានរណាដែលបើកជូនជុងហ្គុកមកផ្ទះវិញទាំងអាធ្រាតបែបនេះហើយតើគេទៅធ្វើស្អីនៅឯណាទើបចោលការងារហើយពេលនេះទើបមកដល់ផ្ទះ?
« អេស៎! ជីមីន »ជុងហ្គុកស្រែកហៅនាយតូចក្រោយក្រឡេកឃើញគេដែលនៅឈរមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីខ្លួន ។
« លោកទើបមកពីណា? »ដើរមកជិតរាងក្រាស់ជីមីនក៏ចោទសួរដោយការខកចិត្តដែលខំរងចាំនាយជាងមួយម៉ោង ។
« អរ៎គឺខ្ញុំមានការបន្ដិចបន្ដួច »ជុងហ្គុកព្យាយាមរកលេសដោះសារព្រោះខ្លាចជីមីនដឹងថាគេទៅធ្វើអ្វីមក...អេស៎ប៉ុន្ដែគេមិនត្រូវជាអីនឹងគ្នាផងហេតុអីត្រូវខ្លាចទៅវិញ?
« មិនអីទេអញ្ចឹង »ជីមីនហាក់អន់ចិត្តជាខ្លាំងពេលទទួលបានចម្លើយដែលមិនសមទំនងបែបនេះទើបដើរហួសជុងហ្គុកទៅមុនបាត់ទុកអោយជុងហ្គុកនៅឈរឆ្ងល់តែឯងថារាងតូចកើតអី?
.........................
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ជុងហ្គុកក្រោកទៅធ្វើការដូចរាល់ដងចំណែកជីមីនក៏ទំនេរនៅផ្ទះព្រោះគេធ្វើការតែពេលយប់ទេដូច្នេះទើបនាយងើបពីព្រឹករៀបចំផ្ទះហើយក៏ចេញទៅមន្ទីពេទ្យដើម្បីសួរសុខទុក្ខម៉ាក់របស់ជុងហ្គុកជំនួសនាយ ។
« អរុណសួស្ដីអ្នកមីង! »ជីមីនទម្លាក់កាបូបស្ពាយចុះរួចដើរទៅជិតគ្រែអ្នកស្រីចន ។
« មើលទៅថ្ងៃនេះអ្នកមីងពិតជាស្រស់បោះខ្លាំងណាស់សង្ឃឹមថាអ្នកមីងនឹងជាក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ »ជីមីនលូកដៃទៅអង្អែលដៃអ្នកស្រីចនថ្នមៗហើយពោលពាក្យផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដល់គាត់ ។
« អ្នកមីងដឹងទេថាពីមុនមកខ្ញុំមិនដែលជួបមនុស្សណាដូចជាកូនប្រុសអ្នកមីងទេគេនេះណាមាត់អាក្រក់ចូលចិត្តរអ៊ូរទាំច្រើនប៉ុន្ដែចិត្តល្អណាស់សូម្បីតែខ្ញុំជាមនុស្សដែលមិនស្គាល់គ្នាសោះក៏គេព្រមឲស្នាក់នៅហើយរកការងារអោយធ្វើទៀតខ្ញុំពិតជាជំពាក់គុណកូនប្រុសអ្នកមីងច្រើនណាស់ »ជីមីនរៀបរាប់ទាំងញញឹមតិចៗមួយរយះនេះទោះនាយរស់មិនសម្បូរបែបដូចមុនក៏ប៉ុន្ដែនាយយល់ថាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ហើយជីវិតក៏កាន់តែមានន័យជាងមុនស្គាល់ឆ្ងាយណាស់ថែមទាំងស្គាល់ថាអ្វីទៅដែលជាការប្រឹងប្រែងអ្វីទៅដែលជាការតស៊ូក្នុងជីវិតពិតប្រាកដ។
« ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអំពើល្អដែលគេបានធ្វើនិងជួយឲអ្នកមីងអោយបានប្រសើរឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗផងចុះ »ជីមីននិយាយរួចរំពេចនោះដៃអ្នកស្រីចនក៏កម្រើកតិចៗតែជីមីនមិនបានចាប់អារម្មណ៍ឡើយ ។
.....................
យប់៚
ជុងហ្គុកនិងជីមីនក៏មកធ្វើការនៅក្លឹបដូចសព្វដងហើយជីមីនក៏កំពុងរវល់លើកទឹកនិងស្រាជូនភ្ងៀវដូចគ្នាដែរខណះឯជុងហ្គុកក៏កំពុងធ្វើការងារក្រឡុកស្រារបស់គេ ។
« ជុងហ្គុក! »សម្លេងរបស់យូរ៉ាបន្លឺហៅជុងហ្គុក ។
« នេះនាងមកទៀតហើយ?នាងប្រុងមករាល់ថ្ងៃឬ? »ជុងហ្គុកចោទសួរទាំងមិនសូវជាសប្បាយចិត្តឡើយនិងវត្តមាននាងនេះបើមិនព្រោះតែលុយនាយក៏មិនចង់ជួបមុនយូរ៉ាឡើយ (មានមូលហេតុ) ។
« ក៏ព្រោះតែលោកទើបខ្ញុំមក! កំដរខ្ញុំបន្ដិចបានទេ?នៅក្នុងក្លឹបនេះក៏បានដែរណា៎ »នាងស្នើរសុំទាំងមិនរអា៎ដល់ថេយ៉ុងដែលនៅក្បែរនេះឡើយ ។
« អឺ..ឯងទៅចុះយើងមើលការខុសត្រូវហើយ »ពេលឃើញជុងហ្គុកងាកសម្លឹងមកខ្លួនថេយ៉ុងក៏និយាយ ឡើងទើបជុងហ្គុកសម្រេចចិត្តដើរតាមនាងទៅ ខាងក្រោយក្លឹបបាត់ ។
« អេស៎! ជុងហ្គុកបាត់ទៅណាទៀតហើយបង? »ជីមីនដែលត្រឡប់មកវិញក៏សួរនាំថេយ៉ុងសារជាថ្មី ។
« អឹម! គឺគេមានកិច្ចការ...បន្ដិចគេមកវិញហើយ » ថេយ៉ុង
« នែ៎បង! បើតាមខ្ញុំចាំប្រយោគនេះបងប្រាប់ខ្ញុំតាំងម្សិលមិញម្លេះ?បងគ្មានពាក្យអីក្រៅពីនេះទេ? »ជីមីន
« អើយ៎! បងថាជីមីនមិនបាច់ចង់ដឹងទេដឹងត្រឹមថាជុងហ្គុកគេទៅធ្វើការទៅបានហើយ »ថេយ៉ុង
« ឆើស៎! មិនប្រាប់ក៏បាន »ជីមីនតបហើយក៏ធ្វើការងារខ្លួនបន្ដប៉ុន្ដែពេលនោះស្រាប់តែមានមនុស្សម្នាក់ដើរមកបុកនាយធ្វើឲខ្ចាយស្រាលើគេ ។
« អូ៎សុំទោសខ្ញុំគ្មានចេតនាទេ »នាងនិយាយតែប៉ុណ្នឹងក៏ដើរទៅរាំបាត់ ។
« ហ្ហើយចំមែនហើយ »ជីមីនលាន់មាត់ហើយក៏ដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់ទឹកខាងក្រោយក្លឹបដើម្បីសម្អាតស្រាដែលប្រឡាក់ខ្លួនប៉ុន្ដែក៏.... ។
« ជុងហ្គុក! »លើកទី2ហើយដែលជីមីនឃើញទដ្ឋិភាពបែបនេះប៉ុន្ដែលើកនេះទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេឈឺខ្លាំងណាស់ ។(ចូលចិត្តធ្វើអីនៅកណ្ដោលវាលឲគេឃើញទៀតហើយ🙈dejavuច្បាស់ណាស់ )
« ជីមីន! »ជុងហ្គុករហ័សលើកខោពេលឃើញជីមីនឈរស្រឡាំងកាំងមើលគេនិងយូរ៉ាមានសិចជាមួយគ្នា ។
« អឺអោយខ្ញុំសុំទោសដែលរំខាន! »ជីមីននិយាយហើយក៏រហ័សដើរចេញទៅយ៉ាងលឿនរកតែជុងហ្គុកឃាត់មិនទាន់ ។
« ជានរណា? »យូរ៉ាលើកចញ្ចើមចោទសួររាងក្រាស់ពេលឃើញទឹកមុខនាយហាក់ខ្វល់ខ្វាយពីប្រុសមាឌតូចម្នាក់នោះដូច្នេះ ។
« .......... »ជុងហ្គុកមិនឆ្លើយតបនឹងនាងថែមទាំងដើរវៀងនាងចេញទៅបាត់ទៀតទុកឲនាងសើចហួសចិត្តតែឯង ។
To be continued.....