Welcome to A.O.B World
Part9
ထယ္ေယာင္းမွာအိပ္မေပ်ာ္ခင္သူ႔ဂုတ္သားထက္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕သြားအစြယ္တို႔ျဖင့္နစ္ဝင္ေအာင္ကိုက္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ေအာ္ခ်င္ေသာ္လဲပင္ပန္းလြန္းကာေအာ္ပင္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့။ေဂ်ာင္ကုရဲ႕Mineဆိုၿပီးႀကိမ္းဝါးသံလဲၾကားေရာတက်ိဳးထဲကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားရသည္။ေဆးအရိွန္ေၾကာင့္ေရာ ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ေရာ ေပါင္းကာထယ္ေယာင္းလကိရိွကမၻာနဲ႔အဆက္သြယ္ျပတ္သြားခ်ိန္ေဂ်ာင္ကုကေတာ့လႈပ္႐ွားလို႔ေကာင္းဆဲ။သူ႔ေအာက္ဝတ္စလစိကိုယ္ေလးနဲ႔ omegaအလွေလးကိုျမင္တိုင္းသူ႔အငယိေကာင္မွာခုထိမာန္မက်ႏိုင္။ ပိုပိုထန္ဆဲျဖစ္သည္။
ထယိေယာင္းသာအိပ္ေပ်ာ္တဲ့ထိ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ၿပီးကာေဂ်င္ကုမွာ တခ်ီပဲၿပီးေသး၏။မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ ေဂ်ာင္ကုဒုတိယတခ်ီၿပီးကာ ထယ္ေယာင္းအတြင္းထဲပဲ လႊတ္ထုပ္လိုက္သည္။ဒီထက္မကထက္လုပ္လဲထယ္ေယာင္းမနက္မထႏိုင္ပဲေမ့သြားဖို႔ပဲရိွေတာ့တယ္။ေဂ်ာင္ကုလဲထယ္ေယာင္းကိုခ်ီကာေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားၿပီးသူေရာ ထယ္ေယာင္းပါသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ကာထယ္ေယာင္းအားရင္ခြင္ထဲထည့္၍ေလဝင္ေပါက္မရိွေလာက္ေအာင္ကိုဖက္အိပ္ေလသည္။
ျပတင္းေပါက္ မွေနေရာင္ဟာေက်ာ္၍ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာႏုႏုအားအလငိးေရာင္လာထိုးေလမွထယ္ေယာငိးတေတ်က္မ်က္ခုံးမ်ားကိုစုက်ဳံ၍ မ်က္လုံးမဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္နဲ႔ႏိုးလာရသည္။ အေညာင္းေလးဆန္႔မယ္ျပင္ကာရိွေသး ဆစ္ ကနဲေအာက္ဖက္ကနာက်င္မႈကေသမေလာက္ မ်က္ရည္ပင္ဆို႔မိသြားသည္။ေစာင္ေအာက္ကကိုယ္ကိုငုံၾကည့္ေတာ့လဲ မေန႔ကအဝတ္ေတမဟုတ္။ပိုဆိုးၿပီေလ ေသခ်ာၿပီ ငါ့ဘဝေတာ့Alphaႀကီးလုပ္လို႔ပ်က္ပါၿပီ။ညကျဖစ္ခဲ့တဲ့ memory ကို recall လုပ္ေတာ့ သူ႔ဖက္ကစမွားေတခ်ည္းပဲ။ေခါင္းေလးတျဖည္းျဖည္းပုဝင္သြားကာေစာင္ပုံထဲတြင္လူနဲ႔တူတာေတာငိမေတြ႔ေတာ့.....
"ashii ထယ္ေယာင္းရယ္ မဂၤလာမဦးေအာင္အိပ္ေဆးတိုက္ပါတယ္ဆို စိတ္ႂကြေဆးနဲ႔မွာရတယ္လို႔ "
"ေနစမ္းပါအုံး ဒါအားလုံး ဟိုsystemစုတ္ေၾကာင့္ သူသာေသခ်ာေျပာရင္ငါမွားမွာမဟုတ္ဘုး"
"အခုေတာ့ဒင္းေၾကာင့္ငါ့လူပ်ဳိရည္ေလးပ်က္သြားၿပီ ဟီးဟီး"
"ဟိုေဂ်ာငိကုဆိုတဲ့alphaစုတ္းားၿပီးနားမလည္ရီးလူကိုႏိုးၿပီလားသက္သာရဲ႕လားေတာင္လာမၾကည့္ဘူး"
ပြစိပြစိက်ိန္ဆဲရင္းေဘးကခုံေလူေပၚကိုၾကည့္မိေတာ့အဝါေရာင္ စတစ္စ္ကာေလးတခု ယူၿပီးဖတ္ၾကည့္ေတာ့
"ထယ္ ကိုယ္မွာအလုပ္ေလးေတရိွေသးလို႔ေနာ္ ကိုယ္တမင္သက္သက္ထယ့္ကိုေတ်ာက္ထဲထားခဲ့တာမဟုဘုးပါ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ထားၿပီးေဆးလဲထည့္ေပးထားတယ္ နဲနဲကြဲသြားလို႔ လြမ္းေနရင္ဖုန္းဆက္ေနာ္"
ခုနကတိုေနတဲ့စိတ္ေလးေတာင္ေၾကာက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။ဒီလူဘာလားဟ႐ုတ္တရက္ႀကီးလြမ္းရင္ဖုန္းဆက္တဲ့ ၾကက္သီးထစရာေကာင္းေအာင္လို္။ဒိီလိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းမွာတေနကုန္ပ်င္းရိရိနဲ႔သာသူရဲ႕တေန႔တာကိုကုန္ဆုံးရေတာ့တယ္။
Mr.Kimတေတ်ာက္လခ်ဳပ္စာရင္းမ်ား႐ွင္းေနတုန္း သူ႔အလုပ္ခန္းထဲသို႔တံခါးမေခါက္ပဲဝင္လာခဲ့လူတေတ်ာက္။အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္ေႏွာက္ယွက္ျဖစ္လို္စိတ္႐ႈပ္ကာေအာ္မယ္ႀကံေတာ့ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္ၾကက္ေသေသြားမိသည္။
"အေညာ္ Mr.Kim က်ဳပ္ကိုေမ့ေနတာလား"
"ဟင္ မင္း မင္း ေဂ်ာင္မင္ေဟး မင္းဒီကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ လုံျခဳံေရးေတကေရာဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"အိုးဟိုး ေျဖးေျဖးေပါ့ အဘိုးရီးရယ္ က်ဳပ္ဒီကိုလာတာခင္ဗ်ားဆီကရစရာရ္တာ လာယူတာေပါ"
"ဘာရစရာရိွတာလဲ မင္းကို အကုန္ေပးၿပီးၿပီပဲ ငါ့ကိုထပ္မေႏွာက္ယွက္နဲ႔ ငါရဲတိုင္ပစ္လိုက္မယိ"
"အဟ.....အဘိုးရီး ရဲတိုင္ရင္ခင္ဗ်ားဘာဖိမယ္ဆိုတာသိပါတယ္ေနာ္ က်ဳပ္ကအမွန္တိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ေထာင္ထဲဝင္ရမယ့္လူကခင္ဗ်ားျဖစ္သြားမယ္ အဲ့ေတာ့ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးသာက်ဳပ္ေတာင္းတဲ့ေငြေပး"
Mr.kimခဗ်ာ ေထာင္ထဲသြားရမယ့္အျဖစ္ကိုေတြးတာေခြၽးေစးမ်ားေတာင္ပ်ံလ်က္။ၿပီးေနာက္ေ႐ွ႕က ေကာင္ဆီမွဖိအားဖယ္႐ိုမုန္းမ်ားကိုလဲ အတန္သင့္ခံေနရသည္။
"ေကာင္းၿပီ ဘယ္ေလာက္လဲ ဒီခါေပးတာေနာက္ဆုံးျဖစိပါေစ"
"အင္းးး ဝမ္ငါးသန္းေလာက္ပါပဲ မေပးႏိုင္ရင္က်ဳပ္အေၾကာင္းခင္ဗ်ားသိပါတယ္"
Mr.kimအိတ္ထဲမွ ကတ္တစ္ကတ္ကိုထိုလူ႔ထံပစ္ေပးကာ"ေရာ့ အဲ့မွာ မင္းေျပာတဲ့ ပမာဏထက္မ်ားတယ္ ေနာက္ခါငါ့ေ႐ွ႕ဘယ္ေတာ့မွေပၚမလာနဲ႔"
"ေကာင္းၿပီ"ဆိုကာကတ္အားကိုင္လ်က္ျပန္ထြက္သြားသည္။တံခါးနားေရာက္ခါနီးမွျပန္လွည့္လာကာ
"Aww.....ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားသမက္ကလဲ ခင္ဗ်ားကိုမုန္းေနတာၾကားတယ္ေနာ္ သူ႔မိဘေတကိုလုပ္ၾကံခဲ့လို႔ဆိုၿပီးေလ အင္းး.ေနာက္ၿပီးသူယူထားတဲ့ ခင္ဗ်ားသားOmegaေလးကလဲ အေတာ္လွသကိုးဗ် ဟားဟား"
"မင္း မင္း" အဘိုးႀကီးေျပာတာကို ဆုံးေအာင္နားမေထာင္ပဲေလတခြၽန္ခြၽန္ျဖင့္သာျပန္ခဲ့လိုက္သည္။
"(××××)ကိုပို႔ေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
အငွါးကားေပၚေရာက္ၿပီးမွOmegaေလးအေၾကာင္းကိုသူစဥ္းစားမိတာ ဟိုအဘိုးႀကီး ေခၚလို႔သြားၿပီးသူလုပ္မယ့္အလုပ္အေၾကာင္းကိုေျပာျပေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္စာၾကည့္အခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီးေႂကြ႐ုပ္ေလးအလား အလွနတ္ဘုရားပိုင္႐ွင္ေလးေပၚလာခဲ့သည္။သူ႔အေဖစီကမုန္႔ဖိုးေတာင္းၿပီးျပန္ထြက္သြားသည္အထိသူမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းလိုက္ၾကည္မိေနတာ။မထင္မွတ္ပဲဒီလိုေတဖိလာခဲ့ေတာ့သူomegaအလွေလးကိုအပိုင္မသိမ္းလိုက္ရ။ေတြးေနရင္းနဲ႔ပင္ေအာက္ကေကာင္ကေထာင္မတ္လာရသည္။
တိုက္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တခ်ိဳးထဲေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေျပးကာသူ႔ေအာက္တြင္ေအာ္ညည္းေနမယ့္omegaအလွေလးက္ုမွန္းကာလက္သမားလုပ္ရေတာ့သည္။ၿပီးေျမာက္သြားမွ
"မင္းေလးက ပိုင္႐ွင္ရိွရိွမရိွရိွ တေန႔ငါ့အပိုင္ျဖစ္ကိုျဖစ္လာရမယ္ မင္းအေဖပိုင္တဲ့ ကုမၼဏီႀကီးကလဲငါ့အပိူင္ပဲျဖစ္ရမယ္"
ညေနေစာင္းေသာ္ထယ္ေယာင္းမွာေဂ်ာင္ကုျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ထက္ေက်ာ္ေနေတာ့ ဖုန္းဆက္ရန္ျပင္ေတာ့သည္။ခုေခတ္ေယာက်ာ္းေတကစိတ္ခ်ရတာမဟုတ္ ေတာ္ၾကာကိုယ္နဲ႔အဆင္မေျပမွ တျခားomegaေလးေတဆီသြားၿပီးသာယာေနမွျဖင့္။ဘာပဲဖိဖိေလသူကကိုယ္နဲ႔ယူထားၿပီးၿပီဆိုေတာ့မေကာင္းတတ္လို႔ဆက္ၾကည့္ရမာပဲ။သူေျပာသလိုလြမ္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ပ့ဘုး။
တီတီတီ.......အတန္ၾကာမွဖုန္းေလးကို "Hello"ဆိုေသာ ထူးသံေလးၾကားလိုက္ရသည္ယအသံကေတာ့တခုခုကိုအလိုမက်ပုံ
"ေဂ်ာင္ကုလား ျပန္မလာေသးဘုးလား အလုပ္ေတ႐ႈပ္ေနတာလား ငါကလြမ္းလို႔ဖုန္းဆက္တာမဟုတ္ဘုးေနာ္ ဒီတိုင္းမင္းျပန္မလာေသးေတာ့ ဘယ္ေနရာေတမ်ားသြားေနလဲလို႔ဆက္ၾကည့္တာ အဟင္းး"
ေဂ်ာင္ကုစာရင္းေတစစ္ေတာ့ ေငြပမာဏကြာေနတာေၾကာင့္ဝန္ထမ္းမ်ားအားေခၚဆူေနခ်ိန္ဖုန္းလာသံေၾကာင့္မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္တြန္႔ခ်ိဳးသြားရသည္။
ဖုန္းနံပါတ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနကတြန္႔ခ်ိဳးေနေသာမ်က္ခုံးတန္းမ်ားကတသားတည္းျဖစ္ေအာင္ေျပေလ်ာ့သြားၿပီးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးထကိျပဳံးေရာင္သန္းသြားရသည္။ ဖုန္းကိုင္ျပန္ေတာ့လဲသူပဲတရက္စက္ကိုေျပာသြားတာ လြမ္းမွဆက္လို္ေျပာထားေတာ့ ဖုန္းဆက္ရမာ႐ွက္လို႔ထင္ပ့။
"ကိုယ္ဘယ္မွမသြားပါဘူး ကြာအလုပ္ေလးမၿပီးေသးလို႔ လက္စသတ္ေနတာ ခနေနျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ျပန္လာမွ ညစာတူတူစားၾကတာေပါ့ "
"အင္း ငါကမင္းနဲ႔စားခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ မင္းကအလုပ္ကျပန္လာၿပီးေတ်ာက္ထဲစားေနရမွာဆိုးလို႔"
လိမ္ကလဲလိမ္ခ်င္မလိမ္လဲမလိမ္တတ္ေဂ်ာင္ကုဒီomegaေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရပ့...
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ အခုလိုသိတတ္ေပးတာကိုပဲေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ် ဒါဆိုကိုယ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ တာ့တာ"
ထယ္ေယာင္းတေတ်ာက္ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔အိမ္ေအာက္ကိုေျပးဆင္းလာကာTVၾကည့္ေနသလ္ုျဖငိ့အိမ္ေ႐ွ႕အားတေမ်ာ္ေမ်ာ္လုပ္ေနသည္။ခန ၾကာေတာ့အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ကားရပ္သံၾကား၏။ေဂ်ာင္ကုအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ မျမင္သလိုလုပ္ကာTVအားဆက္ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ဘာမွမဆိုပဲသူဆီသို႔တည့္တည့္ေလ်ွာကိလာၿပီး ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနေသာသူ႔အားေဆြ႔ကနဲေကာက္ေပြ႔ကာ သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ပစ္လိုက္သည္။
"အေမ့.......ေဂ်ာင္ကုဘာလုပ္တာလဲ "
"ခနေလးပါ ကိုယ္ပင္ပန္းလာလို့္"ဟုဆိုကာ လည္တိုင္ေလးအား တ႐ုွံ႐ႈံျဖငိ့နမ္း႐ႈိက္ေလသည္။အတန္ၾကာမွ
"အားးေမႊးလိုက္တာကြာ ထယ္ကိုယ္န႔ံေလးကဘယ္ခ်ိန္ဖိဖိေမႊးေနတာပဲကြာ ညစာေရာစားၿပီးၿပီလား"
"မစားရေသးဘူးေလ မင္းကိုေစာင့္ေနတာ"
"မင္း မင္းနဲ႔ ၾကားရတာမေကာင္းပါဘူးကြာ ကိုယ္ကထယ့္ထက္ႀကီးတယ္ေနာ္ အသက္ေရာ ၿပီးေတာ့"
ေအာက္ကိုမ်က္စပစ္ျပကာ" အကုန္လုံးေရာ"
"မငး္ေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္တာပဲေဂ်ာင္ကု အာ့ဆိုငါကဘယ္လိုေခၚရမာလဲေျပာ"
"ကိုကိုလို႔ေခၚၾကည့္"
"အမ္" "ေခၚၾကည့္ပ့ ကိုကိုလို႔ မေခၚရင္ထယ္ဒီညတညလုံးမအိပ္ရဘူးေနာ္ သိတယ္မလား"
"သိp သိpေခၚမယ္"
"ကို....ကိုကို" တိုးတိုးေလးမွ တကယ့္ကိုအသံပိစိေလးနဲ႔ ႐ွက္ေနတဲ့ကေလးက မ်က္ႏွာေလးကိုရဲလို႔ဟိုဖကိကိုလွည့္ေနသညိ။
ေဂ်ာင္ကု ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေမွးဖ်ားေလးကိုလက္နဲ႔အသာဆြဲလွည့္ကာ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံေအာင္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ထယ္ကိုေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္"
ထယ္ေယာင္းကမ်က္လုံးေလးေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ ေဂ်ာင္ကုအားၾကည့္ေနသည္။
"ကိုအရင္ကထယ့္မိဘေတကိုလက္စားေခ်ဖို႔ထယ့္ကိုလက္ထပ္ခဲ့တာမွန္တယ္ ဒါမယ့္ငယ္ငယ္ထဲက ထယ့္ကို ကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာသိတယ္မလား ဒါေၾကာင့္မို႔ကိုအခုလိုလုပ္ရတာကိုလဲ စိတ္မဆိုးပ့နက္ ေနာ္ ကိုထယ့္ကိုခ်စ္တယ္"
စကားအဆုံးထယ္ေယာင္းရဲ႕ ခ်ယ္ရီေရာင္သန္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုေဂ်ာင္ကုကသိမ္းပိုက္လိုက္သည္။
ကို ႐ိုင္းမယ္လို႔ႀကိဳေျပာထားပါတယ္ေနာ္😁
#KIM Vantekook
Taekook is real
Welcome to A.O.B World
Part9
ထယ်ယောင်းမှာအိပ်မပျော်ခင်သူ့ဂုတ်သားထက်ဂျောင်ကုရဲ့သွားအစွယ်တို့ဖြင့်နစ်ဝင်အောင်ကိုက်ခံလိုက်ရတာကြောင့်အော်ချင်သော်လဲပင်ပန်းလွန်းကာအော်ပင်မအော်နိုင်တော့။ဂျောင်ကုရဲ့Mineဆိုပြီးကြိမ်းဝါးသံလဲကြားရောတကျိုးထဲကိုအိပ်ပျော်သွားရသည်။ဆေးအရှိန်ကြောင့်ရော ဂျောင်ကုကြောင့်ရော ပေါင်းကာထယ်ယောင်းလကိရှိကမ္ဘာနဲ့အဆက်သွယ်ပြတ်သွားချိန်ဂျောင်ကုကတော့လှုပ်ရှားလို့ကောင်းဆဲ။သူ့အောက်ဝတ်စလစိကိုယ်လေးနဲ့ omegaအလှလေးကိုမြင်တိုင်းသူ့အငယိကောင်မှာခုထိမာန်မကျနိုင်။ ပိုပိုထန်ဆဲဖြစ်သည်။
ထယိယောင်းသာအိပ်ပျော်တဲ့ထိ နှစ်ချီလောက်ပြီးကာဂျေင်ကုမှာ တချီပဲပြီးသေး၏။မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ ဂျောင်ကုဒုတိယတချီပြီးကာ ထယ်ယောင်းအတွင်းထဲပဲ လွှတ်ထုပ်လိုက်သည်။ဒီထက်မကထက်လုပ်လဲထယ်ယောင်းမနက်မထနိုင်ပဲမေ့သွားဖို့ပဲရှိတော့တယ်။ဂျောင်ကုလဲထယ်ယောင်းကိုချီကာရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားပြီးသူရော ထယ်ယောင်းပါသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာထယ်ယောင်းအားရင်ခွင်ထဲထည့်၍လေဝင်ပေါက်မရှိလောက်အောင်ကိုဖက်အိပ်လေသည်။
ပြတင်းပေါက် မှနေရောင်ဟာကျော်၍ထယ်ယောင်းမျက်နှာနုနုအားအလငိးရောင်လာထိုးလေမှထယ်ယောငိးတတျေက်မျက်ခုံးများကိုစုကျုံ၍ မျက်လုံးမဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်နဲ့နိုးလာရသည်။ အညောင်းလေးဆန့်မယ်ပြင်ကာရှိသေး ဆစ် ကနဲအောက်ဖက်ကနာကျင်မှုကသေမလောက် မျက်ရည်ပင်ဆို့မိသွားသည်။စောင်အောက်ကကိုယ်ကိုငုံကြည့်တော့လဲ မနေ့ကအဝတ်တေမဟုတ်။ပိုဆိုးပြီလေ သေချာပြီ ငါ့ဘဝတော့Alphaကြီးလုပ်လို့ပျက်ပါပြီ။ညကဖြစ်ခဲ့တဲ့ memory ကို recall လုပ်တော့ သူ့ဖက်ကစမှားတေချည်းပဲ။ခေါင်းလေးတဖြည်းဖြည်းပုဝင်သွားကာစောင်ပုံထဲတွင်လူနဲ့တူတာတောငိမတွေ့တော့.....
"ashii ထယ်ယောင်းရယ် မင်္ဂလာမဦးအောင်အိပ်ဆေးတိုက်ပါတယ်ဆို စိတ်ကြွဆေးနဲ့မှာရတယ်လို့ "
"နေစမ်းပါအုံး ဒါအားလုံး ဟိုsystemစုတ်ကြောင့် သူသာသေချာပြောရင်ငါမှားမှာမဟုတ်ဘုး"
"အခုတော့ဒင်းကြောင့်ငါ့လူပျိုရည်လေးပျက်သွားပြီ ဟီးဟီး"
"ဟိုဂျောငိကုဆိုတဲ့alphaစုတ်ားးပြီးနားမလည်ရီးလူကိုနိုးပြီလားသက်သာရဲ့လားတောင်လာမကြည့်ဘူး"
ပွစိပွစိကျိန်ဆဲရင်းဘေးကခုံလေူပေါ်ကိုကြည့်မိတော့အဝါရောင် စတစ်စ်ကာလေးတခု ယူပြီးဖတ်ကြည့်တော့
"ထယ် ကိုယ်မှာအလုပ်လေးတေရှိသေးလို့နော် ကိုယ်တမင်သက်သက်ထယ့်ကိုတျောက်ထဲထားခဲ့တာမဟုဘုးပါ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပြီးဆေးလဲထည့်ပေးထားတယ် နဲနဲကွဲသွားလို့ လွမ်းနေရင်ဖုန်းဆက်နော်"
ခုနကတိုနေတဲ့စိတ်လေးတောင်ကြောက်ပျောက်ငှက်ပျောက်။ဒီလူဘာလားဟရုတ်တရက်ကြီးလွမ်းရင်ဖုန်းဆက်တဲ့ ကြက်သီးထစရာကောင်းအောင်လို။ဒီလိုနဲ့ထယ်ယောင်းမှာတနေကုန်ပျင်းရိရိနဲ့သာသူရဲ့တနေ့တာကိုကုန်ဆုံးရတော့တယ်။
Mr.Kimတတျောက်လချုပ်စာရင်းများရှင်းနေတုန်း သူ့အလုပ်ခန်းထဲသို့တံခါးမခေါက်ပဲဝင်လာခဲ့လူတတျောက်။အလုပ်လုပ်နေချိန်နှောက်ယှက်ဖြစ်လိုစိတ်ရှုပ်ကာအော်မယ်ကြံတော့ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်ကြက်သေသွေားမိသည်။
"အညော် Mr.Kim ကျုပ်ကိုမေ့နေတာလား"
"ဟင် မင်း မင်း ဂျောင်မင်ဟေး မင်းဒီကိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ လုံခြုံရေးတေကရောဘာလုပ်နေတာလဲ "
"အိုးဟိုး ဖြေးဖြေးပေါ့ အဘိုးရီးရယ် ကျုပ်ဒီကိုလာတာခင်ဗျားဆီကရစရာရ်တာ လာယူတာပေါ"
"ဘာရစရာရှိတာလဲ မင်းကို အကုန်ပေးပြီးပြီပဲ ငါ့ကိုထပ်မနှောက်ယှက်နဲ့ ငါရဲတိုင်ပစ်လိုက်မယိ"
"အဟ.....အဘိုးရီး ရဲတိုင်ရင်ခင်ဗျားဘာဖိမယ်ဆိုတာသိပါတယ်နော် ကျုပ်ကအမှန်တိုင်းပြောလိုက်ရင် ထောင်ထဲဝင်ရမယ့်လူကခင်ဗျားဖြစ်သွားမယ် အဲ့တော့ပါးစပ်ပိတ်ပြီးသာကျုပ်တောင်းတဲ့ငွေပေး"
Mr.kimခဗျာ ထောင်ထဲသွားရမယ့်အဖြစ်ကိုတွေးတာချွေးစေးများတောင်ပျံလျက်။ပြီးနောက်ရှေ့က ကောင်ဆီမှဖိအားဖယ်ရိုမုန်းများကိုလဲ အတန်သင့်ခံနေရသည်။
"ကောင်းပြီ ဘယ်လောက်လဲ ဒီခါပေးတာနောက်ဆုံးဖြစိပါစေ"
"အင်းးး ဝမ်ငါးသန်းလောက်ပါပဲ မပေးနိုင်ရင်ကျုပ်အကြောင်းခင်ဗျားသိပါတယ်"
Mr.kimအိတ်ထဲမှ ကတ်တစ်ကတ်ကိုထိုလူ့ထံပစ်ပေးကာ"ရော့ အဲ့မှာ မင်းပြောတဲ့ ပမာဏထက်များတယ် နောက်ခါငါ့ရှေ့ဘယ်တော့မှပေါ်မလာနဲ့"
"ကောင်းပြီ"ဆိုကာကတ်အားကိုင်လျက်ပြန်ထွက်သွားသည်။တံခါးနားရောက်ခါနီးမှပြန်လှည့်လာကာ
"Aww.....ဒါနဲ့ ခင်ဗျားသမက်ကလဲ ခင်ဗျားကိုမုန်းနေတာကြားတယ်နော် သူ့မိဘတေကိုလုပ်ကြံခဲ့လို့ဆိုပြီးလေ အင်းး.နောက်ပြီးသူယူထားတဲ့ ခင်ဗျားသားOmegaလေးကလဲ အတော်လှသကိုးဗျ ဟားဟား"
"မင်း မင်း" အဘိုးကြီးပြောတာကို ဆုံးအောင်နားမထောင်ပဲလေတချွန်ချွန်ဖြင့်သာပြန်ခဲ့လိုက်သည်။
"(××××)ကိုပို့ပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
အငှါးကားပေါ်ရောက်ပြီးမှOmegaလေးအကြောင်းကိုသူစဉ်းစားမိတာ ဟိုအဘိုးကြီး ခေါ်လို့သွားပြီးသူလုပ်မယ့်အလုပ်အကြောင်းကိုပြောပြနေစဉ် ရုတ်တရက်စာကြည့်အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီးကြွေရုပ်လေးအလား အလှနတ်ဘုရားပိုင်ရှင်လေးပေါ်လာခဲ့သည်။သူ့အဖေစီကမုန့်ဖိုးတောင်းပြီးပြန်ထွက်သွားသည်အထိသူမျက်တောင်မခတ်တမ်းလိုက်ကြည်မိနေတာ။မထင်မှတ်ပဲဒီလိုတေဖိလာခဲ့တော့သူomegaအလှလေးကိုအပိုင်မသိမ်းလိုက်ရ။တွေးနေရင်းနဲ့ပင်အောက်ကကောင်ကထောင်မတ်လာရသည်။
တိုက်ခန်းထဲရောက်တော့ တချိုးထဲရေချိုးခန်းထဲကိုပြေးကာသူ့အောက်တွင်အော်ညည်းနေမယ့်omegaအလှလေးက်ုမှန်းကာလက်သမားလုပ်ရတော့သည်။ပြီးမြောက်သွားမှ
"မင်းလေးက ပိုင်ရှင်ရှိရှိမရှိရှိ တနေ့ငါ့အပိုင်ဖြစ်ကိုဖြစ်လာရမယ် မင်းအဖေပိုင်တဲ့ ကုမ္မဏီကြီးကလဲငါ့အပိူင်ပဲဖြစ်ရမယ်"
ညနေစောင်းသော်ထယ်ယောင်းမှာဂျောင်ကုပြန်လာမယ့်အချိန်ထက်ကျော်နေတော့ ဖုန်းဆက်ရန်ပြင်တော့သည်။ခုခေတ်ယောကျာ်းတေကစိတ်ချရတာမဟုတ် တော်ကြာကိုယ်နဲ့အဆင်မပြေမှ တခြားomegaလေးတေဆီသွားပြီးသာယာနေမှဖြင့်။ဘာပဲဖိဖိလေသူကကိုယ်နဲ့ယူထားပြီးပြီဆိုတော့မကောင်းတတ်လို့ဆက်ကြည့်ရမာပဲ။သူပြောသလိုလွမ်းလို့တော့မဟုတ်ပ့ဘုး။
တီတီတီ.......အတန်ကြာမှဖုန်းလေးကို "Hello"ဆိုသော ထူးသံလေးကြားလိုက်ရသည်ယအသံကတော့တခုခုကိုအလိုမကျပုံ
"ဂျောင်ကုလား ပြန်မလာသေးဘုးလား အလုပ်တေရှုပ်နေတာလား ငါကလွမ်းလို့ဖုန်းဆက်တာမဟုတ်ဘုးနော် ဒီတိုင်းမင်းပြန်မလာသေးတော့ ဘယ်နေရာတေများသွားနေလဲလို့ဆက်ကြည့်တာ အဟင်းး"
ဂျောင်ကုစာရင်းတေစစ်တော့ ငွေပမာဏကွာနေတာကြောင့်ဝန်ထမ်းများအားခေါ်ဆူနေချိန်ဖုန်းလာသံကြောင့်မျက်ခုံးနှစ်ဖက်တွန့်ချိုးသွားရသည်။
ဖုန်းနံပါတ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ခုနကတွန့်ချိုးနေသောမျက်ခုံးတန်းများကတသားတည်းဖြစ်အောင်ပြေလျော့သွားပြီးနှုတ်ခမ်းပါးလေးထကိပြုံးရောင်သန်းသွားရသည်။ ဖုန်းကိုင်ပြန်တော့လဲသူပဲတရက်စက်ကိုပြောသွားတာ လွမ်းမှဆက်လိုပြောထားတော့ ဖုန်းဆက်ရမာရှက်လို့ထင်ပ့။
"ကိုယ်ဘယ်မှမသွားပါဘူး ကွာအလုပ်လေးမပြီးသေးလို့ လက်စသတ်နေတာ ခနနေပြန်လာခဲ့မယ်နော်ပြန်လာမှ ညစာတူတူစားကြတာပေါ့ "
"အင်း ငါကမင်းနဲ့စားချင်လို့မဟုတ်ဘူးနော် မင်းကအလုပ်ကပြန်လာပြီးတျောက်ထဲစားနေရမှာဆိုးလို့"
လိမ်ကလဲလိမ်ချင်မလိမ်လဲမလိမ်တတ်ဂျောင်ကုဒီomegaလေးကို ချစ်လွန်းလို့ဘယ်လိုလုပ်ရပ့...
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ အခုလိုသိတတ်ပေးတာကိုပဲကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ်ဗျ ဒါဆိုကိုယ်ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော် တာ့တာ"
ထယ်ယောင်းတတျောက်ဖုန်းချပြီးတာနဲ့အိမ်အောက်ကိုပြေးဆင်းလာကာTVကြည့်နေသလ်ုဖြငိ့အိမ်ရှေ့အားတမျော်မျော်လုပ်နေသည်။ခန ကြာတော့အိမ်ရှေ့တွင်ကားရပ်သံကြား၏။ဂျောင်ကုအိမ်ထဲဝင်လာတော့ မမြင်သလိုလုပ်ကာTVအားဆက်ကြည့်နေသည်။ ဂျောင်ကုကတော့ဘာမှမဆိုပဲသူဆီသို့တည့်တည့်လျှောကိလာပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသောသူ့အားဆွေ့ကနဲကောက်ပွေ့ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်ပစ်လိုက်သည်။
"အမေ့.......ဂျောင်ကုဘာလုပ်တာလဲ "
"ခနလေးပါ ကိုယ်ပင်ပန်းလာလို့"ဟုဆိုကာ လည်တိုင်လေးအား တရှုံရှုံဖြငိ့နမ်းရှိုက်လေသည်။အတန်ကြာမှ
"အားးမွှေးလိုက်တာကွာ ထယ်ကိုယ်နံ့လေးကဘယ်ချိန်ဖိဖိမွှေးနေတာပဲကွာ ညစာရောစားပြီးပြီလား"
"မစားရသေးဘူးလေ မင်းကိုစောင့်နေတာ"
"မင်း မင်းနဲ့ ကြားရတာမကောင်းပါဘူးကွာ ကိုယ်ကထယ့်ထက်ကြီးတယ်နော် အသက်ရော ပြီးတော့"
အောက်ကိုမျက်စပစ်ပြကာ" အကုန်လုံးရော"
"မင်းတော်တော်ညစ်ပတ်တာပဲဂျောင်ကု အာ့ဆိုငါကဘယ်လိုခေါ်ရမာလဲပြော"
"ကိုကိုလို့ခေါ်ကြည့်"
"အမ်" "ခေါ်ကြည့်ပ့ ကိုကိုလို့ မခေါ်ရင်ထယ်ဒီညတညလုံးမအိပ်ရဘူးနော် သိတယ်မလား"
"သိp သိpခေါ်မယ်"
"ကို....ကိုကို" တိုးတိုးလေးမှ တကယ့်ကိုအသံပိစိလေးနဲ့ ရှက်နေတဲ့ကလေးက မျက်နှာလေးကိုရဲလို့ဟိုဖကိကိုလှည့်နေသညိ။
ဂျောင်ကု ထယ်ယောင်းရဲ့မှေးဖျားလေးကိုလက်နဲ့အသာဆွဲလှည့်ကာ မျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ထယ်ကိုပြောတာသေချာနားထောင်နော်"
ထယ်ယောင်းကမျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်နဲ့ ဂျောင်ကုအားကြည့်နေသည်။
"ကိုအရင်ကထယ့်မိဘတေကိုလက်စားချေဖို့ထယ့်ကိုလက်ထပ်ခဲ့တာမှန်တယ် ဒါမယ့်ငယ်ငယ်ထဲက ထယ့်ကို ကိုအရမ်းချစ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာသိတယ်မလား ဒါကြောင့်မို့ကိုအခုလိုလုပ်ရတာကိုလဲ စိတ်မဆိုးပ့နက် နော် ကိုထယ့်ကိုချစ်တယ်"
စကားအဆုံးထယ်ယောင်းရဲ့ ချယ်ရီရောင်သန်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဂျောင်ကုကသိမ်းပိုက်လိုက်သည်။
ကို ရိုင်းမယ်လို့ကြိုပြောထားပါတယ်နော်။ Omegavers ficဆိုတော့လေ။
#KIM Vantekook
Taekook is real