MESSAGES
Kinaumagahan ay napatitig ako sa repleksyon ko sa salamin. I didn't get enough sleep. Maga rin ang mga mata ko kakaiyak nung madaling araw.
I quickly washed my face and did my morning routine. Pinapanalangin ko na sana ay pumasok si Ansel sa trabaho. I don't think I have the strength to face him right now.
Ano ang sasabihin ko kapag nakita ko siya?
Ngayon lang unti-unting lumilinaw ang mga nararamdaman ko sa kanya. My outburst past midnight when I saw him kissing another woman proved that I cared for him. Hindi naman ako magrereact ng ganun kung wala akong nararamdaman sa kanya hindi ba?
I had been confused for the past days. And my confusion led me to nothing. It only made me lose humanity. Hindi naman kasi makatwiran ang mga panghuhusgang itinapon ko kay Ansel.
Is it possible that I like Ansel?
Hays, ano ba itong iniisip ko!
Suminghap ako nang sumakit ang mga paa ko pagkalakad ko papunta sa pintuan. I never liked taking medicines so I refused to take painkillers. Kaya ang sakit pa din.
"Good morning, Ma'am!" Bati agad ni Mang Tasyo nang makalabas ako. He was waiting a few meters away from the door like the usual.
"Morning po," I smiled shyly. "Pasensya na po sa abala. Okay lang naman po kahit huwag niyo na po akong alalayan. Kaya ko naman po."
Napakamot si Mang Tasyo sa ulo niya at tumawa ng marahan. "Pasensya na pero bilin ni bossing na alalayan kayo. Kapag napaano pa kayo baka magilitan ako," he joked.
I bit my lip. Ansel must have strictly ordered Mang Tasyo to keep doing his work. Siguradong inasahan na niya akong tumanggi kaya binilin niya kay Mang Tasyo na huwag pumayag sa kagustuhan ko.
Alam kong galit pa din si Ansel sa akin kaya malamang ay maagang pumasok iyon sa trabaho para maiwasan ako.
Nag-init ang pisngi ko nang maalala ko kung anong nangyari nung nakauwi siya. Lalo na 'yung mga salitang sinabi ko sa kanya.
And I even told the girl he took here that I'm the wife?! I was the one who told Ansel to keep us a secret! Pero ako din lang itong nambuking sa amin!
Wala na. Wala na akong ihaharap na mukha kay Ansel. Lalayas na lang ako dito.
"Haan mu ngarod nga ikabil ajay tungsuy dita! Pangaldaw tayu ata," sabi ni Manang kay Helena na napanguso.
"Sorry na, Manang," Helena said. Her face brightened when she noticed me. "Ma'am gising na po pala kayo! Sayang hindi niyo naabutan si Sir! Maaga na naman kasing umalis!"
Marahil ay galit pa rin siya sa akin syempre. Naiintindihan ko naman. It's my fault and I don't blame him for being mad at me. He has the right to.
"Sabayan niyo naman akong kumain please," I smiled genuinely. "Mang Tasyo!" Tawag ko rin kay Manong na iniwan kami rito. "Kain po muna!"
Kita ko ang ngiti ni Manang Inday habang pinagmamasdan ako. "B-bakit po?" Nagtatakhang tanong ko.
Umiling siya ng nakangiti. "Wala iha. Anong gusto mong inumin?"
"Ah, ako na po bahala. Magkakape na lang po ako."
Hindi nagtagal ay dumating si Naya para bisitahin ako. "Aray!" Napahawak ako ulo ko nang binatukan niya ako gamit ang unang nadakma niya sa sofa.
"Where's your hubby? 'Yung asawa mo na lagi mong inaaway," diretsahang untag niya.
I glared at her. "Went to work early."
"Oh because he's hurting," Naya raised a brow at me.
"Grabeng bungad iyan, Naya," sabi at pinanood siyang ibaba ang bag niya at nameywang sa harapan ko.
"Joke lang. I know you're hurting too," ngumuso siya. I held her hand when she sat beside me and hugged me. "So ano na balak mo?"
"To say sorry?" I chuckled dryly.
"I always say that I value the sanctity of marriage but I couldn't even completely apply it the way it should be. Because I'm still stucked at the thought of how our marriage started wrongly. And I know for sure that this marriage between me and him won't work unless I accept the fact that I am already a Monterro," hirap akong lumok. "That I am Ansel Monterro's wife."
Naya rubbed my hand to comfort me. "Whatever your plan will be, I will support you."
A bitter smile appeared on my lips. "Kagabi, may inuwi siyang babae rito. They were kissing. And if not for my presence, he might have fucked her already."
"ANO?!" Sigaw ni Naya. Napatakip agad siya sa bibig niya at malalaki ang mga matang nagtanong sa akin.
Huminga ako ng malalim. "I haven't mentioned to you yet. Nung nagpunta si Arco dito dahil plano natin lumabas na tatlo, hindi ba may sinabi siya sa akin privately?"
Tumango si Naya ng nakakunot noo pa rin. "Oo nga pala. And what did he say?"
"Arco confessed that he loves me."
Naaligaga si Naya. "As a friend?"
Umiling ako. I pursed my lips. "Romantically speaking."
Literal na napaawang ang bibig niya. "Seryoso?!" She covered her mouth exaggerately again. "I knew it! Oh my gosh! I was right! Torpe nga talaga siya! Ngayon lang nakapagtapat kung kelan inunahan na siya ni Monterro!"
Hindi ako makangiti. Kaya sumeryoso din ang mukha ni Naya. "And you told him that you can't love him back, didn't you?"
Tumango ako. "Naalala kong bumaba si Ansel nung oras na 'yon at hinanap ka. Mukhang nag-aalala dahil wala ka," she looked nervous for me.
Gumuhit ang mapaklang ngiti sa labi ko. "Nahanap niya ako. And he witnessed Arco kissing me that time."
"Oh hell no," suminghap siya. "Buti hindi nagkagulo! Gagong Arco! Hindi ba siya nag-iisip?! What's wrong with him?!"
Kumuyom ang kamao ko. "I told Ansel that I liked Arco's kisses."
Natigilan si Naya. "Tapos sinabihan mo pa siya ng masasamang salita," napahawak siya ulo niya at napamasahe sa sentido niya.
"But did you really like Arco's kisses?" Mataman niya akong tinignan.
I bit my lip. I couldn't answer. "I do. I felt happy. Arco has always been my first love at mahirap iyon na isuko lang."
"Pero may mali?"
I let out a heavy sigh. "Yes. It didn't feel right."
Naya hugged me. "You really have to sort your feelings out. Maybe, figure it out. Ikaw lang ang makakagawa noon para mas maging malinaw lahat sa'yo."
"Will do, Naya. Thank you," I kissed her cheek and she kissed did the same to me.
Nawala lamang sa kanya ang atensyon ko nang mag-ring ang phone ko. Dinungaw iyon ni Naya.
"Is Mr. Monterro calli–" napawi ang ngiti niya nang mabasa kung sino ang tumatawag. I also grabbed my phone to see it for myself.
Arco calling...
Umulit sa isip ko 'yung sinabi ko kay Ansel kaninang madaling araw. I placed my phone back and looked at Naya who's smiling a little now.
"Huwag mong ipahalatang mas gusto mo si Ansel para sa akin. Hindi pa natin lubos na kilala 'yung tao," I bursted her smiling bubbles.
"Kaya nga kilalanin mo. Kasi this past few days, iba na rin kinikilos ni Arco. Parang may something fishy. Madalas may tumatawag sa kanya. Sa tuwing tinatanong ko naman, iniiba niya ang usapan! Parang ayaw niyang pag-usapan ba," Naya suddenly revealed, making me frown.
"Heto, magmeryenda muna kayo."
"Eto naman si Manang Inday. Huwag mo naman pong ipahalata na na-miss niyo ako kaya niyo ako dinalhan ng meryenda!" Naya playfully tucked the strands of hair behind her ear.
Manang laughed. "O siya. Huwag kang kumain at para lang kay Iana 'yan."
"Manang!" Agad apila ni Naya na nag-aalboroto na. "It's a joke!"
"Hindi raw po nagjo-joke si Manang," panunukso naman ni Helena na may dalang bowl na puno ng watermelon.
"Ay Helena, nakiki-epal?!" Pambabara ni Naya rito. Humalakhak lang si Helena at nilapag ang bowl sa lamesa.
Nagkasundo agad silang tatlo nung una pa lang na bumisita si Naya rito. May pagkakahawig din kasi mga ugali nila. Same feathers flock together ata ito?
Nawala sa kanila ang atensyon ko nang may nag-notify sa phone ko. Agad akong kinabahan nang makitang galing iyon kay Ansel.
Okay, Iana! Kalma lang! Kalmahan mo, Iana! Ikalma mo pepe mo please. Sigaw ko sa isip ko.
Binuksan ko iyon at napaawang ang labi ko sa nabasa.
From: Ansel Monterro
Is your question last night applicable today?
Tinutukoy niya 'yung message ko sa kanya kagabi if uuwi ba siya. I bit my lower lip. I scrolled to read his next message.
From: Ansel Monterro
I'll answer it. Oo. Uuwi ako sa'yo.
Halos mabitawan ko ang phone ko sa nabasa. Uminit ang magkabilang pisngi ko at pakiramdam ko ay tumaas lahat ng dugo ko sa katawan papunta sa mukha ko.
I gulped when he sent one last message.
From: Ansel Monterro
Sa'yo pa rin uuwi.
Napahawak ako sa dibdib ko dahil sobrang lakas ng pintig ng puso ko. My heart rate escalated abnormally. Napapikit ako. How could he make me feel this way in only a matter of seconds?!
Papaano niya nabubulabog ang systema ko ng ganun kadali?!
"Iana, hello?! Nakikinig ka ba?" Winagayway ni Naya ang mga kamay niya sa mukha ko. "Haler?! Earth to Iana!"
Tumingin ako sa kanya, pilit pinapakalma ang sarili ko. "Bakit ka ba namumula jan?! Tinatanong ni Manang if want mo daw ba ng okoy."
"Oh!" Tila ako binalik sa reyalidad matapos akong dalhin ng kung saan nung mga text ni Ansel. "Opo. Gusto ko po."
Naya looked at me weirdly. "You okay?"
I am not! How could I be when Ansel is making my heart beat wildly with simple text messages alone?! Gusto kong makaahon agad dito. Ayokong malunod sa mga ganitong pakulo ni Ansel. Hindi puwede!
I can't be weak with his simple messages!
"Girl, namumula ka. Why do you look so flustered?" She tilted her head to the side.
Namumula?! Ako?! Hindi ah!
"Pasensya na Manang, hindi ko po alam magluto e," nahihiya kong sabi kay Manang habang pinapanood ko siyang magluto dito sa kusina.
As I've said, hindi ako pang-wife material. I don't know how to cook. Magaling lang ata ako humusga pero sariling pagkain ko 'di ako marunong magluto. What a shame.
"Iana, anak, nagpaparinig ka ba? Sabihin mo lang kung gusto mong turuan kita," tumawa si Manang.
"Ay Manang! Bet daw 'yan ni Iana! Balak niya raw kasing ipagluto ang asawa niya nang magkaayos na sila!" Pag-eepal ni Naya na pumasok sa kusina.
Tinignan ko siya ng masama pero tumawa lang siya ng nakakairita. Pinapangunahan ako ng babaeng ito.
"Alam mo ba kung ano ang paboritong pagkain ni Ansel?" Tanong ni Manang sa akin.
I bit my lip. "Hansel crackers po ba?" I guessed.
"The hell?" Naya exclaimed. At nagulat ako nung malakas siyang tumawa, halos mapaupo pa siya sa sahig sa kakatawa niya. "Ang gago sumagot! Porke magkatunog?! Hansel crackers ampota!"
Magkatunog kasi pangalan ni Ansel dun! What if lang naman favorite niya rin kainin 'yung Hansel?! What if!
Bumingisngis rin si Helena at nakipag-apir kay Naya. Magsama kayo.
"Hindi. Si Ansel, mahilig siya sa bulalo," sabi ni Manang.
"Manang ituro niyo raw paano iluto 'yan. Baka kasi iboil lang ni Iana 'yung Hansel crackers tas ipapakain niya kay Ansel! Kawawa naman si Mr. Monterro," ayaw talaga tumigil ni Naya sa pang-iinis.
Sumimangot ako. Hindi naman talaga kasi ako pang-housewife material!
Pinanalangin ko na sana bumagal ang takbo ng oras dahil ayokong makita ng harapan si Ansel. Nahihiya ako! Nahihiya ako sa inasta ko kagabi! Nahihiya ako sa mga pinagsasasabi ko! Nahihiya ako dahil parang kinain ko na din lahat ng mga sinabi ko sa kanya noon!
But my outburst last night were all real. I know that. Lahat ata ng kinikimkim at pinipigilan kong damdamin ay sumabog.
Pagkalubog ng araw ay siyang pagdating ni Ansel sa bahay. I wasn't prepared but I had to face him! I saw his eyes fall on mine. Uminit ang pisngi ko at agad nag-iwas ng tingin.
Kalmahan mo, Iana!
Dapat hindi ka na umuwi! Doon ka na lang kaya sa office mo? Mas matatahimik pa ako!
"Can't look at me?" His husky voice met my ears.
Kinabahan ako dahil lumapit ang boses niya.
Tumikhim ako at prenteng tumingin sa kanya, sapilitang pinapakalma ang sarili ko! He locked his gaze on me while loosening his tie and walking towards me. He was wearing a white polo, messily folded on the sleeves. Lumunok ako dahil hindi ko kinaya ang hitsura niya.
Nakakapanghina.
"About last night, Beatrice won't tell anyone that you're my wife. You don't have to worry about it," Ansel said.
"Wala naman akong pakialam kung sabihin niya sa kahit sino," mahinang bulong ko at umismid.
"Louder, Baby. I can't hear you," Ansel licked his lower lip.
Lahat ata ng dugo ko sa katawan ay umakyat sa ulo ko dahil sa narinig ko! W-what did he call me? Nag-iwas ako ng tingin nang makitang titig na titig siya sa akin.
"Hmm? What did you say?" Marahan niyang tanong.
Umiling ako at hindi na nagsalita. Mas magandang hindi niya iyon narinig! Buti na lang!
"How's your foot? Masakit pa din?" Ansel removed his tie and rolled it on his hand, watching me closely.
Hindi siya galit?
Umiling ako. "It's healing. Kaya ko naman nang maglakad mag-isa. No need to order Mang Tasyo to assist me everytime," sagot ko.
Ansel did not answer. Tumingin ako sa kanya at nakita ang pagbabago ng ekspresyon niya.
"Get ready tonight. I'll introduce you to my family," sumeryoso ang boses niya. Nalaglag ang panga ko sa narinig. Ngunit bago pa ako makasagot ay tuluyan na siyang nakalapit sa akin.
"Stand up, Baby," malambing niyang bulong at hinawakan ang kamay ko para patayuin ako. "Ipapakilala pa kita," he smirked, holding me close to him.
•••••
;)