Με έριξε με την πλάτη στο κρεβάτι.Ηταν ορμητικός σαν χείμαρρος καθώς σκαρφάλωνε πάνω μου και με τα δυνατα του χέρια τραβούσε τα ρούχα μου.Παλευα για να τον αποφύγω μα ήταν μάταιο.Απο τον πανικό μου οι κινήσεις μου ήταν σπασμωδικές που αποδείχθηκαν κάθε άλλο παρά χρήσιμες.Με άρπαξε δυνατά από τα μαλλιά και τράβηξε πίσω το κεφάλι μου για να με ακινητοποιήσει.Εκλεισα τα μάτια μου από τον πόνο κι ένα δυνατό "Αχ!"μου ξέφυγε.Πονουσα κι ήμουν σε σύγχυση.Σπαρταρουσα σαν ψάρι έξω από το νερό καθώς ένιωθα τα δυνατα του χέρια να με γδυνουν και να με αγγίζουν τόσο βιαια.Ολα αυτά,μέχρι τη στιγμή που εκείνος διεισδυσε ανάμεσα στους μηρούς μου.Τοτε πάγωσα....
Άρχισε να παλινδρομιζεται ορμητικός μα συγκρατημένος κάπως ώστε να μην με κάνει να πονάω καθώς με έσκιζε σαν χαρτί.Κρατουσε με το ενα του χέρι τον αριστερο μηρο μου και τον εσφιγγε με πάθος. Ύστερα πήρε το άλλο του χέρι που μου τραβούσε τα μαλλιά και έπιασε και τον άλλο μου μηρό που τον εσφιξε εξίσου παθιασμένα.Ειχε αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του σώματος μου.Σε κάθε του διείσδυση ,με τρανταζε τόσο έντονα που νόμιζα ότι θα σπάσει η καρδιά μου..Ήμουν ανήμπορη να σταματήσω αυτή τη δυνη η οποία με είχε αρπάξει και με παρεσυρε σε ένα βυθό μιας αναπάντεχης κι ακούσιας συνουσίας.Απλα ήμουν εκεί, ξαπλωμένη με τα χέρια στα πλαϊνά του κεφαλιού μου να έχω παρά τη θέληση μου παραδωθεί σε μια παθιασμένη κατάκτηση από κάποιον που ποτέ δεν περίμενα να δράσει έτσι.....
Ο Βαγγέλης ήταν παντα ο σπασίκλας της τάξης.Καθοταν πάντα στο πρώτο θρανίο στη μεσαία σειρά και δεν έχανε ποτέ μάθημα εκτός κι αν αρρωστενε βαριά.Ηταν γνωστό ότι είχε κόλλημα μαζί μου και δεν ήταν κι ο μόνος καθότι πάντα είχα τον θαυμασμο του αντρικού πληθυσμού των συμμαθητών μου στο λύκειο όπου φοιτούσε και οι δύο,συν τοις άλλοις,είμαι πάντα κοκέτα όπως και δημοφιλής καθότι από μικρή είμαι ενεργή στα κοινά της τάξης και του σχολείου.
Ως γνωστρια του πώς να χειραγωγω τους πλατωνικούς παρτενέρ μου,πίστεψα ότι θα μπορούσα άνετα να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις του Βαγγέλη προς όφελος μου(
καθότι εκείνος σε όλα αριστουχος) βασιζόμενη στα αισθήματα του για εμενα .Δυστυχώς όμως,ο Βαγγέλης για το καλό,γλυκό , χαμογελαστό "παιδί της διπλανής πόρτας"απεδείχθη ορμητικός ,επίμονος και πεισματάρης όταν ερωτεύεται- γιατί με ερωτεύτηκε!- και παρ όλες τις προσπάθειες μου να τον απωθησω,κατέληξα να τον εξιταρω περισσότερο.Η τελευταία μου προσπάθεια να τον ξεκοψω κατέληξε έτσι:Να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι του με τα χέρια απλωμένα,μουδιασμενη από το σοκ κι ακίνητη να αναρωτιέμαι γιατί αδρανησα.
Όταν τον είδα να έρχεται κοντά μου για να απλώσει το σώμα του στο δικό μου,τα χέρια μου που ήταν στα πλαϊνά του κεφαλιού μου αυτόματα γραπωσαν το στήθος του και με όση δύναμη είχα τον έσπρωξα ,καταφέρνοντας να τον απωθησω.Σε μια απελπισμένη κίνηση να του ξεφυγω,αρχίζω να τον κλωτσαω σαν τρελή.Επειτα,κυλησα κι έπεσα από το κρεβάτι και με σπασμωδικές ,βιαστικές κινήσεις σύρθηκαν λίγο μέχρι που σηκώθηκα. Τότε άρχισα να τρέχω κατευθυνόμενη προς την εξώπορτα εχωντας τον Βαγγέλη πίσω μου να τρέχει να με προφτάσει.
Καθώς κατέβαινα τη σκάλα που ενώνει το ισόγειο με τον πάνω όροφο που βρίσκονται τα υπνοδωμάτια,αισθάνομαι δυνατό τράβηγμα στα μαλλιά.Ουρλιαξα από τον πόνο κι έγειρα πίσω το κεφάλι.Εχασα όμως την ισορροπία μου και κατρακύλησα από τις σκάλες.Σωριαστικα στο πάτωμα και πονεμένη καθώς ήμουν ,πίεζα τον εαυτό μου να σηκωθεί. Πιαστικα από την κάσα της πόρτας που οδηγεί στο σαλόνι και τρεκλιζοντας μπήκα μέσα κι έσβησα τα φώτα. Κρύφτηκα πίσω από έναν από τους καναπέδες.
Ένιωθα την καρδιά μου να σφυροκοπαει.Σήκωσα δειλά το κεφάλι μου και κοίταξα στο χώρο.Αναμεσα στο μαύρο και το γκρίζο που επικρατούσε από το φως του φεγγαριού που έμπαινε από το τζάμι,διέκρινα μια σκοτεινή φιγούρα.Ηταν ο Βαγγέλης.Βυθιστικα στη θέση μου και μάζεψα τα γόνατα μου στο στήθος μου, αγκαλιάζοντας τα. Δεν άκουγα κανέναν θόρυβο,ούτε καν μια ανάσα.Κρυος ιδρώτας με ελουζε.Εστιασα περισσότερο τη προσοχή μου στην ησυχία μήπως καταφέρω και ακούσω έστω και τον παραμικρό ήχο που θα πρόδιδε την παρουσια του.Τιποτα...
Διέκρινα δίπλα στον καναπέ που κρυβομουν ένα τραπεζάκι και πάνω του ένα ασύρματο τηλέφωνο."Θεέ μου σώθηκα!"σκέφτηκα και προσεκτικά μετακινηθηκα και πήρα το τηλέφωνο.Επειτα μπουσουλησα οδό το δυνατό πιο αθόρυβα και πήγα στη κουζίνα.Καλεσα την αστυνομία
- "Αστυνομία;Θέλω να καταγγείλω βιασμό και κράτηση παρά τη θέληση μου."ψιθύρισα προσπαθούσε να συγκρατήσω τα δάκρυα μου
- " Που βρίσκεστε;"είπε ο αστυνόμος
- "Στο σπίτι του βιαστή μου.Εχω κρυφτεί στη κουζίνα.Το σπίτι του είναι Στην οδό Χαλκοκονδύλη 5.Καντε γρηγορα παρακαλώ πολύ με ψάχνει."
- "Εντάξει μην πανικοβαλεστε ,έχει ήδη ειδοποιηθεί περιπολικό.Στο μεταξύ εσείς προσπαθήστε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και αν είναι δυνατόν να φύγετε από εκεί."
-"Πώς όμως;"ρώτησα
-"Είστε στη κουζίνα είπατε .Έχει πόρτα εκεί;"
-'Ναι έχει.'ειπα
-"Πηγαίνετε κοντά και δείτε αν έχει κλειδί είτε πάνω της ή καμία κλειδώθηκε κοντά
Προσέχετε τις κινήσεις σας."
Έκανα ο,τι μου είπε ο αστυνόμος
-"Ναι η πόρτα έχει κλειδί πάνω.'
-"Τέλεια.Γυριστε το προσεκτικά να ξεκλειδώσετε τη πόρτα και βγείτε .Απομακρυνθειτε από το σπίτι και περιμένετε το περιπολικό κάπου μακριά από το σπιτι'.
Έτσι κι έκανα.Γυρισα το κλειδί,ξεκλείδωσα και άνοιξα την πόρτα.Οταν πήγα να βγω,μια μαύρη σκιά με έσπρωξε πάλι μέσα.Ουρλιαξα τρομαγμένη ,έχασα την ισορροπία μου κι έπεσα κάτω.Τα φώτα τότε άναψαν.Απογοητευτικα όταν είδα το Βαγγέλη να κλειδώνει την πόρτα .Γύρισε και με κοίταξε.
-"Μην προσπαθεις .Η αστυνομια βρίσκεται κοντά".του είπα
-"Αλήθεια;"μου είπε ήρεμα.Επειτα σήκωσε το χέρι του και μου έδειξε ένα άλλο ασύρματο τηλέφωνο που κρατούσε.Μου κόπηκαν τα γόνατα όταν κατάλαβα τι συνέβη....
-"Πολύ ωραίος ηθοποιός είσαι. Να πας σε δραματική.."του είπα μουδιασμενη με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη.Αποπειραθηκα να σηκωθώ να ο Βαγγέλης ούρλιαξε:
-"Μην τολμήσεις και κουνηθείς!"
-"Μια φορά έγινε!Άλλη δε θα γίνει!Και μην τα βάζεις μαζί μου γιατί θα μιλήσω στην αστυνομία!"του ούρλιαξα κι εγώ
-"Κάντο!Σε προκαλώ..."μου είπε
-"Βαγγέλη μην τα βάζεις μαζί μου...."
-"Εσύ Χριστινα να μην τα βάζεις μαζί μου.Ουτε με τα αισθήματα μου".
Μου μιλούσε με ύφος σοβαρό και με κοιτούσε βαθειά στα μάτια.Τα μπλε του μάτια γυαλιζαν μα δεν ξεχώριζαν αν ήταν από ένταση ή από δάκρυα.Ξεροκαταπιε κι ύστερα μίλησε με πιο ήρεμη φωνή
-"Γιατί με κοροιδευεις Χριστινα;"
-"Τι εννοείς με αυτό;Απλά ξεκαθάρισα τα πράγματα"
-"Όχι δεν τα ξεκαθαρίσες,
έπαιζες με τα αισθήματα μου τόσο καιρό προκειμένου να μου παίρνεις τις ασκήσεις της χημείας και της φυσικής!Με εκμεταλευοσουν πιστεύοντας ότι είμαι ένας σπασίκλας ο οποίος δε σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από τα βιβλία !Οπότε ήθελες βοήθεια όλο φιλακια και φλερτ ήσουν και τώρα που σου εκδηλώθηκαν μου λες χωρίς ντροπη πως είναι καλύτερο να περιορίσουμε τη "φιλία "μας στις ασκησεις και μόνο!"
-"Αφού με πειραζεις!"του είπα
-"Σε πειράζω; Ακόμα με δουλεύεις!"
Τα μάτια του Βαγγέλη λαμπιριζαν σαν δυο μπλε κομμάτια τρικυμμιωδους θάλασσας.Αργα γονάτισε μπροστά μου χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου.Φαινοταν ότι άρχισε να καταρρέει μέσα του.Πηρα όμως θάρρος και του είπα όσο το δυνατόν πιο ήρεμα:
-"Με βιασες."του είπα
-"Αλήθεια;"Ειρωνεύτηκε
-"Όχι μου έκανες έρωτα!"του ανταπέδωσα την ειρωνία
-"Εσύ όμως είσαι αυτή που θες να ζήσεις έντονες κι απρόβλεπτες στιγμές πάθους.Σου αρέσει να το παίζεις δύσκολη και να σε κυνηγάει ο άλλος.Εσυ είσαι αυτή που θες εμπρακτα να σου δείχνουν τα συναισθήματα τους οι άλλοι.Τα είχες πει στη Κατερινα τη κολλητή σου. Εμαθα κάποια πράγματα για εσένα Χριστινα προκειμένου να σε μάθω για να σε ευχαριστώ μια που μου έδωσες λαθος σημάδια ότι με θες."
-"Δεν έμαθες όμως Βαγγέλη ότι αυτά τα θέλω από...."
-"Το πλουσιόπαιδο με τα λεφτά του μπαμπά;Τον τυπά με το κουλ ντυσιμο;Τον εξωστρεφή playboy με την κοσμική ζωή;"με έκοψε"Άκουσε με Χριστινα.Δεν είμαι ούτε άσχημος,αλλά ούτε αυτη η μορφή εραστή που θες.Δυστυχως όμως ήμουν τόσο τυφλός από τον έρωτα μου για σένα που πίστεψα ότι με θες.Δεν έπρεπε να με προσεγγίσεις με τέτοιους σκοπούς Χριστίνα.Δεν έπρεπε να με υποτιμήσεις τόσο,γιατί πιόνι δεν είμαι.Κι ούτε θα γίνω..."έλεγε καθως δυο δάκρυα κυλούσαν από τα θλιμμένα του μάτια στα κόκκινα από ντροπή και σύγχυση μάγουλα του.