"ကိုကိုတို႔ ဂ်ာမနီကို ေျပာင္းေရြ႔ေနၾကရေအာင္ကေလး"
"ဘယ္လို...ဂ်ာမနီကိုဟုတ္လား"
အဆက္အစပ္မ႐ွိ ျဗဳန္းစားႀကီးေျပာလာတဲ့ ကိုကိုရဲ႕စကား
နဲ႔ အတူအလ်င္လိုမူေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားေနတဲ့မ်က္
ဝန္းအၾကည့္ေတြက သက္ေသျပေနေလ၏။
သို႔ေသာ္ ဒီေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔ခြာသြားဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ႏိူင္း
မည္သိုပင္မွ စိတိမကူးခဲ့။
အံ့ျသမူအရိပ္အမႊန္ေလးနဲ႔အတူ အက်ီေအာက္နားစေလးကို
ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ့မိေလသည့္ႏိူင္း။
"ကေလး ဘာေတြးေနတယ္ဆိုတာသိပါတယ္၊ ဂ်ာမနီမွာ အ
ခက္အခဲမ႐ွိေအာင္အကုန္စီစဥ္ၿပီးၿပီမို႔ ကေလးစိတ္မပူစရာမ
႐ွိပါဘူးကြာ"
"အို...မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ေသးဘူး"
အေတြးမ်ားေနေလတဲ့ ႏိူင္းရဲ႕လက္ဖဝါးႏုႏုကို ေဖးမဆုပ္ကိုင္
ၿပီး ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ဆတ္ခနဲ႔ ျပန္႐ုမ္းထြက္ရင္းအေၾကာက္အ
ကန္ျငင္းပယ္ကာ ေခါင္းေလးတြင္တြင္ခါမိေလ၏။
စိတ္ထဲ ေကာင္းမြန္ေလတဲ့ေနရာသစ္တစ္ခုျဖစ္မွန္းသိေနေပမဲ့
ရင္ထဲမွာေတာ့ ထြက္ခြာမသြားခ်င္ေအာင္ျငင္းဆန္ခ်င္မိေလ
သည္။
"ဘာကိုမဟုတ္တာလဲကေလး...ကေလးဘက္ကအေၾကာင္း
ျပခ်က္ေတြ႐ွိေနလို႔လား"
"ဟင့္အင္း...မ႐ွိဘူး၊ သြားလည္းမသြားနိင္ဘူး၊ ဟို! မသြား
နိင္ေသးဘူး ကိုကို"
"ကေလးစိတ္ထဲ အခုထိ စြဲလန္းေနတုန္းလား၊ ကိုကိုနဲ႔သား
ေလး႐ွိေနၿပီပဲ မလံုေလာက္ေသးဘူးလားကေလးရယ္"
ညိဳးငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့သိမ့္ငယ္ေလတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ အသနား
ခံေနတဲ့ကိုကို႔ကို ႏိူင္းမသနားနိင္၊ ႏိူင္း ဒီဘဝသစ္မွာ ဟန္
ေဆာင္ေနရတဲ့ အျဖစ္ကိုပဲသနားမိေနေလတာ။
"ႏိူင္းကို ပ်ားရည္နဲ႔ဝမ္းမခ်ပါနဲ႔၊ ႏိူင္းအနားမွာေနေပးေနၿပီး
ႏိူင္းစိတ္ကိုမသိရေလေအာင္ ကိုကိုညံ့ဖ်င္းလြန္းအားႀကီး
တယ္...ႏိူင္း ျဖစ္ခ်င္တာက "
"ကေလး!! သားေလးက ကိုကို႔ရဲ႕သားပါ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီးေန
သားက်ေနတဲ့ဘဝေလးကို ထပ္မံေပ်ာ္ရႊင္ရေအာင္ ကေလး
ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္မဟုတ္လား၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအ
ဝိုင္းမွာ ကိုကို႔သားေလးကို ယံုထင္ေၾကာင္ထင္မႀကီးျပင္းေစ
ခ်င္ဘူး၊ ကိုကို႔စကားကို နားေထာင္ေပးမယ္မဟုတ္လား၊ ၿပီး
ခဲ့တာေတြ ေမ့လိုက္ပါေတာ့ကေလးရယ္"
ညႇင္းသြဲ႔သြဲ႔ ဝိုင္းစက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ဥေတြက ႏိူင္းရဲ႕မို႔
ေမာက္တဲ့ပါးျပင္ထက္ လွိမ့္ဆင္းက်လာေလ၏။ နီေသြးရဲတဲ့
ေဆးမကူေလတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေအာက္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး
ကိုဖိကိုက္ရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသား
ေလးေတြကို ဝမ္းနည္းပူေဆြးမူရဲ႕သက္ေသပင္။
ေငးၾကည့္ေနၾက ျပတင္းေပါက္ဝေလးသို႔ေငးကာ ခပ္ေသာ
ေသာတိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေလေျပညႇင္းေတြၾကား မ်က္ရည္ဥ
ေတြကိုအေဖာ္ျပဳရင္း စူးရဲတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကတည္ၿငိမ္လွစြာ။
"ကေလး...ကိုကိုနဲ႔လိုက္ခဲ့မယ္မလား၊ သားေလးနဲ႔အတူေလ
ကိုကိုနဲ႔ ကေလးရဲ႕ သားေလး"
ေမ်ွာ္လင့္တႀကီး အားကိုးငင့္စြာေျပာလာတဲ့ကိုကို႔ကို ႏိူင္းအ
ေနနဲ႔လွည့္မၾကည့္နိင္ေပပဲ ေခါင္းကိုျဖည္းညႇင္းစြာၿငိမ့္ျပလိုက္
၏။
ႏိူင္းရဲ႕အေျဖက တစ္စံုတေယာက္ကိုေပ်ာ္ရႊင္သြားေစေပမဲ့
တေယာက္ေသာသူအတြက္ ထာဝရေဝးကြာျခင္းပါပဲ။
.................
အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚ၌ ျမန္ဆန္စြာေမာင္းႏွင္လာတဲ့
ကားတစ္စီးက ပံုမွန္သြားလာေနရာမွ အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ
ျမန္ဆန္ေမာင္းႏွင္လာ၏။
ကြၽမ္းက်င္စြာ ေမာင္းႏွင္နိင္မူက ကားအေကြ႔ေတြမွာဆရာက်
လွလြန္းလွေပသလို တစ္ခ်က္မွတြန္႔သြား ယိမ္းထိုးသြားျခင္း
မ႐ွိေလသည္က ကားေမာင္းသူရဲ႕သပ္ရပ္တိက်မူေပပင္။
"ကြၽီ"
ဘရိတ္အုပ္လိုက္မူနဲ႔အတူ.....
"မိုင္"
ေခၚသံေၾကာင့္ ေမးဆပ္ျပလိုက္မူနဲ႔အတူ စီးကရက္တစ္လိပ္
ကိုခဲ၍ ကားေပၚမွ ဆင္းလာသည့္ တေယာက္ေသာသူ။
"႐ွင္ သိပ္ေတာ္တယ္"
"ခ်ီးမြန္းလြန္းေနၿပီ...ေရာ့..ဒီမွာမင္းကားေသာ့"
ကားေသာ့ကိုပစ္ေပးလိုက္ၿပီး မည္သူမွဂ႐ုမစိုက္စြာ ေဆးလိပ္
ေငြ႔တစ္ခ်က္ကို လႊတ္ထုတ္ရင္း ေ႐ွ႕ဆက္သြားလိုက္၏။
"မိုင္! ေနပါဦး႐ွင္"
ဘာအေၾကာင္းမ်ားလဲဆိုတဲ့ အေမးနဲ႔ထပ္တူက်သည့္မ်က္ခံုး
အပင့္ေၾကာင့္ ထိုမိန္းမလွေလးမွာ အားတတ္သေရာျဖစ္သြား
ေလ၏။
"မိုင္နဲ႔ ယုယ ခင္မင္လို႔ရတယ္မလားဟင္"
ယုယနိင္ ဆိုသည့္ ဆရာဝန္မေလးက ဥစၥာေပါ႐ုပ္ေခ်ာသူေဌး
မေလးျဖစ္သလို အခုကိစၥမွာလည္း ယုယကို တစ္ဖက္သတ္
လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတဲ့ သူေဌးသားတေယာက္ကိုလိုက္မ
ေႏွာက္ယွက္ေလေအာင္ အေပးအယူအေနနဲ႔ မိုင္နဲ႔အတူကား
ေမာင္းၿပိဳင္ခိုင္းျခင္းပင္။
မိုင္! နာမည္တစ္လံုးတည္းနဲ႔ ဂ်စ္ကန္ကန္ အဆိုးအဆေလး
ကို ယုယ သိပ္ကို ဂ႐ုစိုက္မိေနသည္မွာ ကိုယ္ကိုပင္အံ့ျသလို႔
မဆံုး။ သူ႔မ်က္ဝန္းအၾကည့္တစ္ခ်က္ႏွင့္ ဆံုလိုက္တိုင္းရင္ဖို
သြားရေလသည္မွာေတာ့ မျငင္းပယ္ခ်င္ပါ။
ျမင္ျမင္ျခင္းအခ်စ္တစ္ခုဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ရေလာက္ေအာင္ထိ
မာနကခြင့္မျပဳနိင္ေပမဲ့ ထိုအေၾကာင္းတရားက ေရတံခြန္လို
ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။
"မခင္ခ်င္ဘူး၊ အာရံုလာမစားနဲ႔"
"ဘာလို႔လဲ၊ ယုယက႐ုပ္ဆိုးလို႔လားကြယ္"
"အင္း၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္"
ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္လိုေကာင္ေလးလဲ၊ လူကိုမ်ား႐ုပ္ဆိုးတယ္
ေလးဘာေလးနဲ႔ ဆြဲငင္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျပံဳးမေယာင္ျပံဳး
သြားလိုက္ေသး၊ မင္းသိပ္ဆိုးေနပါလား။
ဒါကိုေတာင္ ယုယကစိတ္မဆိုးနိင္အား။ အိေျနႀကီးလွတဲ့သိ
ကၡာ႐ွိလြန္းေလတဲ့ ဆရာဝန္မေလးယုယနိင္က သူ႔ေ႐ွ႕မွာ
ေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးမေလးကိုျဖစ္ေကာ။
မ်က္ေစာင္းေတြထိုးရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ရေပမဲ့ သူကေတာ့တစ္စက္
ေလးပင္လူကို လွည့္မၾကည့္ေလအား။
"ငါတို႔ မၾကာခင္လုပ္ငန္းစလို႔ရၿပီ"
"အဆင့္သင့္ျပင္ထား၊ အဲ့လူကိုေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္႐ွင္းမယ္"
ဒန္နီယယ္ရဲ႕ ေခါင္းၿငိမ့္ျပမူနဲ႔အတူ ေနာက္ဆံုးတာဝန္ရဲ႕ပစ္
မွတ္ထိေရာက္ေလေတာ့မွာ သိေနေလၿပီျဖစ္၏။
ဒုတိယ ဘဝတစ္ခုႏွင့္႐ွင္သန္ရင္း ဖာ႐ိုနမ္ ဆိုသည့္လူကို
လိုက္႐ွာရသည့္ တာဝန္ကခက္ခဲလြန္း၏။ တ႐ုတ္နိင္ငံ၊
ထိုင္းနယ္စပ္ေတြႏွင့္ ခ်ီလီမိုင္းတြင္းေတြအထိပါ ဝင္ေရာက္
လုပ္ကိုင္လႈပ္႐ွားရင္း အေမရိကန္မားဖီယားဂိုဏ္းတစ္ခုႏွင့္
ပူးေပါင္းကာ အေမရိကန္ေဒၚလာေငြအတုပလိတ္ျပားေတြကို
ပိုင္ဆိုင္ထားေလတဲ့ ဖာ႐ိုနမ္ကို မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ လိုက္႐ွာ
ရာမွ ပုန္းကြယ္ေနသည့္ေနသည့္ေနရာကို ႐ွာေတြ႔ေလျခင္း။
"Cruel hell"
ထိုဂိုဏ္းမွာ ပုန္းကြယ္ေနထိုင္ေနၿပီး ေဒၚလာတုေတြကိုထုတ္
လုပ္ေနမယ္လို႔ မည္သူမ်ွထင္ထားေလမည္မဟုတ္။
ထိုဂိုဏ္းကိုလည္း ဂ်ေလဘီတေကာင္လို ဒယ္နီယယ္နဲ႔အတူ
ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့ တည္ေစရာမိုင္က ေသ
ဆံုးသြားေလၿပီဟု သတ္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္ မည္သူမ်ွ
တည္ေစရာမိုင္ဟု မသိ႐ွိၾက။
"ငါမင္းကို အမွန္အတိုင္းတစ္ခုဝန္ခံစရာ႐ွိတယ္"
နံရံကို ေက်ာမွီရင္း ေဆးလိပ္ဖြာေနသည့္ တည္ေစရာမိုင္က
ၿငိမ္သက္ တည္ၿငိမ္စြာ။
ဒါဆို သူေျပာသည့္စကားကိုနားစိုက္ေထာင္ေနသည္ေပါ့။
"ငါအရင္က ႏိူင္းကို တိတ္တခိုးသေဘာက်ခဲ့ဖူးတယ္"
"အဲ့ဒီေတာ့"
"မင္း စိတ္မဆိုးဘူးမလား"
"အရင္တုန္းကမလား"
"အခုငါ့စိတ္ထဲတျခားသူပဲ႐ွိေတာ့တယ္၊ အခုထိဆိုရင္ေကာ
မင္းဘာလုပ္မို႔"
"သတ္ပစ္မွာ"
"ဟားဟား...တကယ့္ေကာင္"
ဒန္နီယယ္ရဲ႕ ရယ္ေႏွာမူနဲ႔အတူ ခပ္ေရးေရးျပံဳးကာအေဝး
တစ္ေနရာထိစိုက္ေငးမိလိုက္တဲ့ မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြ။
"သားႏိူင္းက သေဘာတူတယ္တဲ့လား"
"ဟုတ္ကဲ့...ကေလးက ဂ်ာမနီမွာအေျခခ်ေနထိုင္ဖို႔သေဘာ
တူလိုက္ၿပီ"
"သိပ္ေကာင္းတယ္၊ ေနာက္ထပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြပဲ သားႏိူင္း
ကပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ"
"ဒါေပါ့ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သားေလး႐ွိေနတာပဲ၊ ကေလးက
ျငင္းဆန္မွာမဟုတ္ပါဘူး"
တစ္သားေမြး တစ္ေသြးလွသလို သြယ္လ်တဲ့ကိ္ုယ္လံုးေလး
ကိုပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး အရင္ကထက္ပို၍ ျဖဴႏုလွရက္ေလတဲ့
ႏိူင္းက ေႂကြ႐ုပ္ေလးတစ္ခုလို ကေလးေမြးထားတဲ့သူတစ္
ေယာက္ဟု အဘယ္မ်ွယံုနိင္မည္နည္း။
သံုးလအရြယ္သားေလး တည္ၾကည္ခန္႔ညား ကို ႏို႔တိုက္ရေပ
မဲ့ ျဖဴေလ်ာ့သြားျခင္းမ႐ွိတဲ့အေသြးအသားေတြက ပန္းႏုေရာင္
ရဲရဲပါးျပင္ႏုေတြကသက္ေသပင္။
"ဒါနဲ႔ တည္ေစရာမိုင္ရဲ႕သတင္းေကာၾကားမိေသးလား"
"တိုးတိုးေျပာ....တည္ေစရာမိုင္ မေသတာ သားႏိူင္းသိသြား
ရင္ျပသနာေတြတတ္ကုန္မွာကိုသိလား"
"စိတ္ခ်ပါ၊ ဒီကိစၥကို ကေလးလံုးဝမသိေစရဘူး၊ တည္ေစရာ
မိုင္သာ ေနာက္ဆံုးတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ဖို႔ဟန္ေဆာင္ေသ
တဲ့ကိစၥကို ဒီနိင္ငံကထြက္သြားတာနဲ႔ လံုးဝအစေပ်ာက္သြား
မွာပါ"
"ေက်းဇူးပါကြာ...သားေကာင္းကင္သာ ႏိူင္းေလးကိုလက္မ
ထပ္ခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္ဆို"
"ဒါေတြမေျပာပါနဲ႔...ကေလးကိုကြၽန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တာပါ
တည္ေစရာမိုင္က မေသဘူးဆိုေတာ့ သူအခုဘယ္မွာလဲ"
"Cruel Hell...အဲ့ဂိုဏ္းမွာ မိုင္ ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ဒယ္နီ
ယယ္နဲ႔အတူ လႈပ္႐ွားေနတယ္"
အခန္းထဲသို႔ အလ်င္စလိုဝင္လာမူနဲ႔အတူ ေမြရာအိအိေပၚ
အိပ္စက္ေနတဲ့ သားေလးကို ေဆြ႔ခနဲ႔ေကာက္ေပြ႔ကာ လက္
ဆြဲအိတ္ေသးထဲ ကေလးအဝတ္အစားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ကိုယ့္အ
တြက္ အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕ကို ထည့္လိုက္ေလၿပီး အခန္းျပ
တင္းဝသို႔အသာေခ်ာင္းလိုက္ရာ အလုပ္သြားရန္ထြက္ခြာ
သြားေလသည့္ ကိုကိုနဲ႔ေဖေဖရဲ႕ ကားကိုယ္စီက ျခံဝတံခါးနား
ကေမာင္းႏွင္သြားေလ၏။
ထိုေနာက္ တိတ္တဆိတ္ျဖင့္ ျခံေနာက္ကေန လွည့္အထြက္
"ဂ်ိတ္စ္...မင္းဖယ္ေပး၊ ငါ့ေယာက်္ားဆီငါသြားမလို႔"
"သခင္ေလး!"
"မင္းကိုစကားအေကာင္းေျပာေနတုန္းဖယ္လိုက္ ငါ့စကားကို
ျပန္အာခံေနတာလား၊ ငါ့ေယာက်္ား တည္ေစရာမိုင္သိရင္မင္း
အသက္ထြက္မယ္ဆိုတာေကာသိလား"
"မဟုတ္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ပါလိုက္ခဲ့မယ္ေျပာမလို႔ပါ"
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ျငင္းရင္း မည္သူမ်ွမသိေအာင္
ထြက္ဖို႔ ကာကြယ္ေပးရတဲ့ဂ်ိတ္စ္ပင္။
ႏိူင္းမွာ အစကအံ့ျသမိေပမဲ့ ေဖေဖနဲ႔ကိုကိုတို႔ ေျပာေနသည့္
စကားကိုၾကားရာမွ ကို႐ွိတဲ့ေနရာကို သိရၿပီ မေသဆံုးသည့္
ကိစၥပါသိရျခင္းပင္။ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္မိသြားလဲဆိုရင္လွမ္း
ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကတုန္ယင္လြန္းလို႔ သားေလးကိုေတာင္
မနည္းေပြ႔ထားရသည့္အျဖစ္။
ေသြးႏုသားႏုေပမို႔ စိတ္ကိုခိုင္ခိုင္ထားရင္း ကေလးကိုပိုက္ကာ
Cruel Hellဂိုဏ္းလို လမ္းေဘးလူမိုက္ေတြ႐ွိသည့္ဆင္းရဲ
လြန္းတဲ့ဂိုဏ္းတစ္ခုမွာ႐ွိေနတဲ့ ေယာက်္ားေနာက္ကိုလိုက္လာ
ျခင္းပင္။
ကိုယ္ဝန္႐ွိေနၿပီဆိုၿပီးေနာက္ ကိုကိုနဲ႔ဟန္ေဆာင္လက္ထပ္
လိုက္တာကလည္း ေနာက္ကြယ္မွာ ကို႔ကိုေစာင့္ေနခ်င္လိုပင္
ကိုကိုနဲ႔အသားခ်င္းပင္ထိကိုင္ဖို႔မေျပာႏွင့္ ကိုကအျမဲျပန္လာ
မွာပဲဟု ယံုၾကည္ထားေလ၏။
ကိုကိုႏွင့္ အခန္းခြဲအိပ္ၿပီး ကိုကိုနဲ႔လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာေတာင္
ႏိူင္းလတ္မွတ္မထိုးထားခဲ့။ ႏိူင္းဘဝမွာ ကို႔ကိုပဲလက္ထပ္
ထားသူမို႔ နိင္းေယာက်္ားက ကိုပင္ျဖစ္ရေပမည္။
သားေလးကို သားအရင္းလိုခ်စ္ေပးတဲ့ကိုကို႔ကိုေက်းဇူးတင္
ေပမဲ့ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔သာေျပာနိင္ေပမည္။ ႏိူင္းနဲ႔သားေလးကို
ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးထားလို႔အတြက္ေပါ့။
ဟန္ေဆာင္ေသတဲ့ ကို႔ကိုေတာ့...
ေနဦး...ေတြ႔မွ တစ္ဝခ်စ္ပစ္ဦးမည္။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ဳပ္ေယာက်္ားကိုေတြ႔ပါရေစ၊ဒီမွာသူနဲ႔က်ဳပ္
နဲ႔ရတဲ့ကေလးပါ"
"ဟုတ္တယ္ဗ်...သခင္ေလးဖင္ထဲကေမြးထားတာ"
"ဂ်ိတ္စ္...မင္းေတာ္ေတာ့....ငါလုပ္ရင္ေသေတာ့မယ္"
ဂိုဏ္းထဲဝင္တဲ့ ဝင္ေပါက္ေစာင့္ကိုကူေျပာေပးရေသး ဆူ
ေငါက္ခံရေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာေခါင္းပုသြားေလသည့္
ဂ်ိတ္စ္။
"ဟင့္...ကေလးပိုက္ထားလို႔လက္ကလည္းေညာင္းေနၿပီ
ေယာက်္ားကလည္းေလ သားေလးနဲ႔အတူလိုက္လာပါတယ္
ဆိုမွ"
"ဟို...သခင္ေလးေျပာမွ ဆရာကတကယ္ေသၿပီက်ေနတာပဲ
ကြၽန္ေတာ္ကေလးခ်ီေပးထားရမလား"
"ဒီေသနာေကာင္ေတာ့လား"
"နာမည္ဘယ္သူမို႔လဲ"
"မိုင္"
အေစာင့္ေတြက မယံုၾကည္သလိုမ်က္ဝန္းေတြႏွင့္အကဲခတ္
ကာေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ေနတုန္း။
"အခ်စ္!"
"အဟင့္...ေယာက်္ား၊ ႏိူင္းတို႔သားအဖကို ၾကည့္လွည့္ပါဦး"
ဂိုဏ္းထဲသို႔ျပန္လာတဲ့ တည္ေစရာမိုင္က ႏိူင္းတို႔ကို ျမင္လိုက္
ရတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္လ်က္။
သားေလးေမြးထားတာသိသလို ႏိူင္းဘာအတြက္ လက္ထပ္
ထားလဲဆိုတာလည္း ယံုၾကည္မိ၏။ သို႔ေပမဲ့ အရိပ္အေယာင္
ေတာင္သြားမျပေလသည္က ဒီေလာကထြက္ဖို႔ေနာက္ဆံုး
တာဝန္ကိုလုပ္ေဆာင္ၿပီးသည္ႏွင့္ အခ်စ္တို႔သားအဖကိုျပန္
လာေခၚဖိူ႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းလြန္းၿပီးထိေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔သူမွာ
ငိုမိခဲ့ရလဲ။
"ေရာ့...ဒီမွာ မင္းရဲ႕သား"
လက္ထဲကို လာတင္ေပးတဲ့ သားေလးကိုေပြ႔ထားရင္း ရင္ခြင္
ထဲဝင္လာတဲ့ အခ်စ္က ငိုကာ ခြာထုတ္၍ပင္ရမည္မဟုတ္
နိင္ေတာ့ေခ်။
✨✨✨✨✨✨
upေပးလိုက္ၿပီေနာ္....
uni....
"ကိုကိုတို့ ဂ်ာမနီကို ပြောင်းရွေ့နေကြရအောင်ကလေး"
"ဘယ္လို...ဂ်ာမနီကိုဟုတ္လား"
အဆက်အစပ်မရှိ ဗြုန်းစားကြီးပြောလာတဲ့ ကိုကိုရဲ့စကား
နဲ့ အတူအလျင်လိုမူတွေနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ပြတ်သားနေတဲ့မျက်
ဝန်းအကြည့်တွေက သက်သေပြနေလေ၏။
သို့သော် ဒီမွေးရပ်မြေကို စွန့်ခွာသွားဖို့ဆိုတာကတော့ နိူင်း
မည်သိုပင်မှ စိတိမကူးခဲ့။
အံ့သြမူအရိပ်အမွှန်လေးနဲ့အတူ အကျီအောက်နားစလေးကို
ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ရင်း အတွေးနယ်ချဲ့မိလေသည့်နိူင်း။
"ကေလး ဘာတွေးနေတယ်ဆိုတာသိပါတယ်၊ ဂ်ာမနီမွာ အ
ခက်အခဲမရှိအောင်အကုန်စီစဉ်ပြီးပြီမို့ ကလေးစိတ်မပူစရာမ
ရှိပါဘူးကွာ"
"အို...မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ်သေးဘူး"
အတွေးများနေလေတဲ့ နိူင်းရဲ့လက်ဖဝါးနုနုကို ဖေးမဆုပ်ကိုင်
ပြီး ပြောလိုက်ပေမဲ့ ဆတ်ခနဲ့ ပြန်ရုမ်းထွက်ရင်းအကြောက်အ
ကန်ငြင်းပယ်ကာ ခေါင်းလေးတွင်တွင်ခါမိလေ၏။
စိတ်ထဲ ကောင်းမွန်လေတဲ့နေရာသစ်တစ်ခုဖြစ်မှန်းသိနေပေမဲ့
ရင်ထဲမှာတော့ ထွက်ခွာမသွားချင်အောင်ငြင်းဆန်ချင်မိလေ
သည်။
"ဘာကိုမဟုတ္တာလဲကေလး...ကလေးဘက်ကအကြောင်း
ပြချက်တွေရှိနေလို့လား"
"ဟင့်အင်း...မရှိဘူး၊ သွားလည်းမသွားနိင်ဘူး၊ ဟို! မသြား
နိင်သေးဘူး ကိုကို"
"ကလေးစိတ်ထဲ အခုထိ စွဲလန်းနေတုန်းလား၊ ကိုကိုနဲ့သား
လေးရှိနေပြီပဲ မလုံလောက်သေးဘူးလားကလေးရယ်"
ညိုးငယ်ဖျော့တော့သိမ့်ငယ်လေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ အသနား
ခံနေတဲ့ကိုကို့ကို နိူင်းမသနားနိင်၊ နိူင်း ဒီဘဝသစ်မှာ ဟန်
ဆောင်နေရတဲ့ အဖြစ်ကိုပဲသနားမိနေလေတာ။
"နိူင်းကို ပျားရည်နဲ့ဝမ်းမချပါနဲ့၊ နိူင်းအနားမှာနေပေးနေပြီး
နိူင်းစိတ်ကိုမသိရလေအောင် ကိုကိုညံ့ဖျင်းလွန်းအားကြီး
တယ်...နိူင်း ဖြစ်ချင်တာက "
"ကေလး!! သားလေးက ကိုကို့ရဲ့သားပါ၊ ပျော်ရွှင်နေပြီးနေ
သားကျနေတဲ့ဘဝလေးကို ထပ်မံပျော်ရွှင်ရအောင် ကေလး
ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်မဟုတ်လား၊ ဒီပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအ
ဝိုင်းမှာ ကိုကို့သားလေးကို ယုံထင်ကြောင်ထင်မကြီးပြင်းစေ
ချင်ဘူး၊ ကိုကို့စကားကို နားထောင်ပေးမယ်မဟုတ်လား၊ ပြီး
ခဲ့တာတွေ မေ့လိုက်ပါတော့ကလေးရယ်"
ညှင်းသွဲ့သွဲ့ ဝိုင်းစက်လာတဲ့ မျက်ရည်ဥတွေက နိူင်းရဲ့မို့
မောက်တဲ့ပါးပြင်ထက် လှိမ့်ဆင်းကျလာလေ၏။ နီသွေးရဲတဲ့
ဆေးမကူလေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနုနုအောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေး
ကိုဖိကိုက်ရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား
လေးတွေကို ဝမ်းနည်းပူဆွေးမူရဲ့သက်သေပင်။
ငေးကြည့်နေကြ ပြတင်းပေါက်ဝလေးသို့ငေးကာ ခပ်သော
သောတိုက်ခတ်သွားတဲ့ လေပြေညှင်းတွေကြား မျက်ရည်ဥ
တွေကိုအဖော်ပြုရင်း စူးရဲတဲ့မျက်ဝန်းတွေကတည်ငြိမ်လှစွာ။
"ကေလး...ကိုကိုနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်မလား၊ သားလေးနဲ့အတူလေ
ကိုကိုနဲ့ ကလေးရဲ့ သားလေး"
မျှော်လင့်တကြီး အားကိုးငင့်စွာပြောလာတဲ့ကိုကို့ကို နိူင်းအ
နေနဲ့လှည့်မကြည့်နိင်ပေပဲ ခေါင်းကိုဖြည်းညှင်းစွာငြိမ့်ပြလိုက်
၏။
နိူင်းရဲ့အဖြေက တစ်စုံတယောက်ကိုပျော်ရွှင်သွားစေပေမဲ့
တယောက်သောသူအတွက် ထာဝရဝေးကွာခြင်းပါပဲ။
.................
အဝေးပြေးလမ်းမကြီးပေါ်၌ မြန်ဆန်စွာမောင်းနှင်လာတဲ့
ကားတစ္စီးက ပုံမှန်သွားလာနေရာမှ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ
မြန်ဆန်မောင်းနှင်လာ၏။
ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းနှင်နိင်မူက ကားအကွေ့တွေမှာဆရာကျ
လှလွန်းလှပေသလို တစ်ချက်မှတွန့်သွား ယိမ်းထိုးသွားခြင်း
မရှိလေသည်က ကားမောင်းသူရဲ့သပ်ရပ်တိကျမူပေပင်။
"ကျွီ"
ဘရိတ်အုပ်လိုက်မူနဲ့အတူ.....
"မိုင်"
ခေါ်သံကြောင့် မေးဆပ်ပြလိုက်မူနဲ့အတူ စီးကရက်တစ်လိပ်
ကိုခဲ၍ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသည့် တယောက်သောသူ။
"ရှင် သိပ်တော်တယ်"
"ချီးမွန်းလွန်းနေပြီ...ရော့..ဒီမှာမင်းကားသော့"
ကားသော့ကိုပစ်ပေးလိုက်ပြီး မည်သူမှဂရုမစိုက်စွာ ဆေးလိပ်
ငွေ့တစ်ချက်ကို လွှတ်ထုတ်ရင်း ရှေ့ဆက်သွားလိုက်၏။
"မိုင်! နေပါဦးရှင်"
ဘာအကြောင်းများလဲဆိုတဲ့ အမေးနဲ့ထပ်တူကျသည့်မျက်ခုံး
အပင့်ကြောင့် ထိုမိန်းမလှလေးမှာ အားတတ်သရောဖြစ်သွား
လေ၏။
"မိုင်နဲ့ ယုယ ခင်မင်လို့ရတယ်မလားဟင်"
ယုယနိင် ဆိုသည့် ဆရာဝန္မေလးက ဥစ္စာပေါရုပ်ချောသူဌေး
မလေးဖြစ်သလို အခုကိစ္စမှာလည်း ယုယကို တစ်ဖက်သတ်
လိုက်နှောက်ယှက်နေတဲ့ သူဌေးသားတယောက်ကိုလိုက်မ
နှောက်ယှက်လေအောင် အပေးအယူအနေနဲ့ မိုင်နဲ့အတူကား
မောင်းပြိုင်ခိုင်းခြင်းပင်။
မိုင်! နာမည်တစ်လုံးတည်းနဲ့ ဂျစ်ကန်ကန် အဆိုးအဆေလး
ကို ယုယ သိပ္ကို ဂရုစိုက်မိနေသည်မှာ ကိုယ်ကိုပင်အံ့သြလို့
မဆုံး။ သူ့မျက်ဝန်းအကြည့်တစ်ချက်နှင့် ဆုံလိုက်တိုင်းရင်ဖို
သွားရလေသည်မှာတော့ မငြင်းပယ်ချင်ပါ။
မြင်မြင်ခြင်းအချစ်တစ်ခုဟု ခေါင်းစဉ်တပ်ရလောက်အောင်ထိ
မာနကခွင့်မပြုနိင်ပေမဲ့ ထိုအကြောင်းတရားက ရေတံခွန်လို
ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီလေ။
"မခင်ချင်ဘူး၊ အာရုံလာမစားနဲ့"
"ဘာလို့လဲ၊ ယုယကရုပ်ဆိုးလို့လားကွယ်"
"အင်း၊ တော်တော်ဆိုးတယ်"
ကြည့်စမ်း၊ ဘယ်လိုကောင်လေးလဲ၊ လူကိုများရုပ်ဆိုးတယ်
လေးဘာလေးနဲ့ ဆွဲငင်တဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပြုံးမယောင်ပြုံး
သွားလိုက်သေး၊ မင်းသိပ်ဆိုးနေပါလား။
ဒါကိုတောင် ယုယကစိတ်မဆိုးနိင်အား။ အိနြေကြီးလှတဲ့သိ
က္ခာရှိလွန်းလေတဲ့ ဆရာဝန်မလေးယုယနိင်က သူ့ရှေ့မှာ
တော့ ရုပ်ဆိုးမလေးကိုဖြစ်ကော။
မျက်စောင်းတွေထိုးရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ရပေမဲ့ သူကတော့တစ်စက်
လေးပင်လူကို လှည့်မကြည့်လေအား။
"ငါတို့ မကြာခင်လုပ်ငန်းစလို့ရပြီ"
"အဆင့်သင့်ပြင်ထား၊ အဲ့လူကိုတော့ ငါကိုယ်တိုင်ရှင်းမယ်"
ဒန်နီယယ်ရဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြမူနဲ့အတူ နောက်ဆုံးတာဝန်ရဲ့ပစ်
မှတ်ထိရောက်လေတော့မှာ သိနေလေပြီဖြစ်၏။
ဒုတိယ ဘဝတစ်ခုနှင့်ရှင်သန်ရင်း ဖာရိုနမ် ဆိုသည့်လူကို
လိုက်ရှာရသည့် တာဝန်ကခက်ခဲလွန်း၏။ တရုတ်နိင်ငံ၊
ထိုင်းနယ်စပ်တွေနှင့် ချီလီမိုင်းတွင်းတွေအထိပါ ဝင်ရောက်
လုပ်ကိုင်လှုပ်ရှားရင်း အမေရိကန်မားဖီယားဂိုဏ်းတစ်ခုနှင့်
ပူးပေါင်းကာ အမေရိကန်ဒေါ်လာငွေအတုပလိတ်ပြားတွေကို
ပိုင်ဆိုင်ထားလေတဲ့ ဖာရိုနမ်ကို မတွေ့တွေ့အောင် လိုက်ရှာ
ရာမွ ပုန်းကွယ်နေသည့်နေသည့်နေရာကို ရှာတွေ့လေခြင်း။
"Cruel hell"
ထိုဂိုဏ်းမှာ ပုန်းကွယ်နေထိုင်နေပြီး ဒေါ်လာတုတွေကိုထုတ်
လုပ်နေမယ်လို့ မည်သူမျှထင်ထားလေမည်မဟုတ်။
ထိုဂိုဏ်းကိုလည်း ဂျလေဘီတကောင်လို ဒယ်နီယယ်နဲ့အတူ
ဝင်ရောက်လာပြီး စောင့်ကြည့်ခဲ့ပေမဲ့ တည်စေရာမိုင်က သေ
ဆုံးသွားလေပြီဟု သတ်မှတ်ထားသောကြောင့် မည်သူမျှ
တည်စေရာမိုင်ဟု မသိရှိကြ။
"ငါမင်းကို အမှန်အတိုင်းတစ်ခုဝန်ခံစရာရှိတယ်"
နံရံကို ကျောမှီရင်း ဆေးလိပ်ဖွာနေသည့် တည်စေရာမိုင်က
ငြိမ်သက် တည်ငြိမ်စွာ။
ဒါဆို သူပြောသည့်စကားကိုနားစိုက်ထောင်နေသည်ပေါ့။
"ငါအရင်က နိူင်းကို တိတ်တခိုးသဘောကျခဲ့ဖူးတယ်"
"အဲ့ဒီတော့"
"မင်း စိတ်မဆိုးဘူးမလား"
"အရင်တုန်းကမလား"
"အခုငါ့စိတ်ထဲတခြားသူပဲရှိတော့တယ်၊ အခုထိဆိုရင်ကော
မင်းဘာလုပ်မို့"
"သတ်ပစ်မှာ"
"ဟားဟား...တကယ့်ကောင်"
ဒန်နီယယ်ရဲ့ ရယ်နှောမူနဲ့အတူ ခပ်ရေးရေးပြုံးကာအဝေး
တစ်နေရာထိစိုက်ငေးမိလိုက်တဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့်တွေ။
"သားနိူင်းက သဘောတူတယ်တဲ့လား"
"ဟုတ်ကဲ့...ကေလးက ဂျာမနီမှာအခြေချနေထိုင်ဖို့သဘော
တူလိုက်ပြီ"
"သိပ်ကောင်းတယ်၊ နောက်ထပ်ပျော်ရွှင်စရာတွေပဲ သားနိူင်း
ကပိုင်ဆိုင်ရတော့မှာ"
"ဒါပေါ့ဗျာ...ကျွန်တော်နဲ့သားလေးရှိနေတာပဲ၊ ကေလးက
ငြင်းဆန်မှာမဟုတ်ပါဘူး"
တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှသလို သွယ်လျတဲ့ကိ်ုယ်လုံးလေး
ကိုပိုင်ဆိုင်ထားပြီး အရင်ကထက်ပို၍ ဖြူနုလှရက်လေတဲ့
နိူင်းက ကြွေရုပ်လေးတစ်ခုလို ကလေးမွေးထားတဲ့သူတစ်
ယောက်ဟု အဘယ်မျှယုံနိင်မည်နည်း။
သုံးလအရွယ်သားလေး တည်ကြည်ခန့်ညား ကို နို့တိုက်ရပေ
မဲ့ ဖြူလျော့သွားခြင်းမရှိတဲ့အသွေးအသားတွေက ပန်းနုရောင်
ရဲရဲပါးပြင်နုတွေကသက်သေပင်။
"ဒါနဲ့ တည်စေရာမိုင်ရဲ့သတင်းကောကြားမိသေးလား"
"တိုးတိုးပြော....တည်စေရာမိုင် မေသတာ သားနိူင်းသိသွား
ရင်ပြသနာတွေတတ်ကုန်မှာကိုသိလား"
"စိတ္ခ်ပါ၊ ဒီကိစ္စကို ကလေးလုံးဝမသိစေရဘူး၊ တည်စေရာ
မိုင်သာ နောက်ဆုံးတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်ဖို့ဟန်ဆောင်သေ
တဲ့ကိစ္စကို ဒီနိင်ငံကထွက်သွားတာနဲ့ လုံးဝအစပျောက်သွား
မွာပါ"
"ကျေးဇူးပါကွာ...သားကောင်းကင်သာ နိူင်းလေးကိုလက်မ
ထပ်ခဲ့ရင် အခုချိန်ဆို"
"ဒါတွေမပြောပါနဲ့...ကလေးကိုကျွန်တော်တကယ်ချစ်တာပါ
တည်စေရာမိုင်က မသေဘူးဆိုတော့ သူအခုဘယ်မှာလဲ"
"Cruel Hell...အဲ့ဂိုဏ်းမှာ မိုင် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဒယ်နီ
ယယ်နဲ့အတူ လှုပ်ရှားနေတယ်"
အခန်းထဲသို့ အလျင်စလိုဝင်လာမူနဲ့အတူ မွေရာအိအိပေါ်
အိပ်စက်နေတဲ့ သားလေးကို ဆွေ့ခနဲ့ကောက်ပွေ့ကာ လက်
ဆွဲအိတ်သေးထဲ ကလေးအဝတ်အစားအချို့နှင့်ကိုယ့်အ
တွက် အဝတ်အစားတချို့ကို ထည့်လိုက်လေပြီး အခန်းပြ
တင်းဝသို့အသာချောင်းလိုက်ရာ အလုပ်သွားရန်ထွက်ခွာ
သွားလေသည့် ကိုကိုနဲ့ဖေဖေရဲ့ ကားကိုယ္စီက ခြံဝတံခါးနား
ကမောင်းနှင်သွားလေ၏။
ထိုနောက် တိတ်တဆိတ်ဖြင့် ခြံနောက်ကနေ လှည့်အထွက်
"ဂျိတ်စ်...မင်းဖယ်ပေး၊ ငါ့ယောကျ်ားဆီငါသွားမလို့"
"သခင်လေး!"
"မင်းကိုစကားအကောင်းပြောနေတုန်းဖယ်လိုက် ငါ့စကားကို
ပြန်အာခံနေတာလား၊ ငါ့ယောကျ်ား တည်စေရာမိုင်သိရင်မင်း
အသက်ထွက်မယ်ဆိုတာကောသိလား"
"မဟုတ်ပါဘူး...ကျွန်တော်ပါလိုက်ခဲ့မယ်ပြောမလို့ပါ"
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ငြင်းရင်း မည်သူမျှမသိအောင်
ထွက်ဖို့ ကာကွယ်ပေးရတဲ့ဂျိတ်စ်ပင်။
နိူင်းမှာ အစကအံ့သြမိပေမဲ့ ဖေဖေနဲ့ကိုကိုတို့ ပြောနေသည့်
စကားကိုကြားရာမှ ကိုရှိတဲ့နေရာကို သိရပြီ မသေဆုံးသည့်
ကိစ္စပါသိရခြင်းပင်။ဘယ်လောက် ပျော်မိသွားလဲဆိုရင်လှမ်း
နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေကတုန်ယင်လွန်းလို့ သားလေးကိုတောင်
မနည်းပွေ့ထားရသည့်အဖြစ်။
သွေးနုသားနုပေမို့ စိတ်ကိုခိုင်ခိုင်ထားရင်း ကေလးကိုပိုက္ကာ
Cruel Hellဂိုဏ်းလို လမ်းဘေးလူမိုက်တွေရှိသည့်ဆင်းရဲ
လွန်းတဲ့ဂိုဏ်းတစ်ခုမှာရှိနေတဲ့ ယောကျ်ားနောက်ကိုလိုက်လာ
ခြင်းပင်။
ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဆိုပြီးနောက် ကိုကိုနဲ့ဟန်ဆောင်လက်ထပ်
လိုက်တာကလည်း နောက်ကွယ်မှာ ကို့ကိုစောင့်နေချင်လိုပင်
ကိုကိုနဲ့အသားချင်းပင်ထိကိုင်ဖို့မပြောနှင့် ကိုကအမြဲပြန်လာ
မွာပဲဟု ယုံကြည်ထားလေ၏။
ကိုကိုနှင့် အခန်းခွဲအိပ်ပြီး ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်စာချုပ်မှာတောင်
နိူင်းလတ်မှတ်မထိုးထားခဲ့။ နိူင်းဘဝမှာ ကို့ကိုပဲလက်ထပ်
ထားသူမို့ နိင်းယောကျ်ားက ကိုပင်ဖြစ်ရပေမည်။
သားလေးကို သားအရင်းလိုချစ်ပေးတဲ့ကိုကို့ကိုကျေးဇူးတင်
ပေမဲ့ ခွင့်လွှတ်ပါလို့သာပြောနိင်ပေမည်။ နိူင်းနဲ့သားလေးကို
စောင့်ရှောက်ပေးထားလို့အတွက်ပေါ့။
ဟန်ဆောင်သေတဲ့ ကို့ကိုတော့...
နေဦး...တွေ့မှ တစ်ဝချစ်ပစ်ဦးမည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်ယောကျ်ားကိုတွေ့ပါရစေ၊ဒီမှာသူနဲ့ကျုပ်
နဲ့ရတဲ့ကလေးပါ"
"ဟုတ္တယ္ဗ်...သခင်လေးဖင်ထဲကမွေးထားတာ"
"ဂျိတ်စ်...မင်းတော်တော့....ငါလုပ်ရင်သေတော့မယ်"
ဂိုဏ်းထဲဝင်တဲ့ ဝင်ပေါက်စောင့်ကိုကူပြောပေးရသေး ဆူ
ငေါက်ခံရသောကြောင့် နှုတ်ခမ်းဆူကာခေါင်းပုသွားလေသည့်
ဂျိတ်စ်။
"ဟင့်...ကလေးပိုက်ထားလို့လက်ကလည်းညောင်းနေပြီ
ယောကျ်ားကလည်းလေ သားလေးနဲ့အတူလိုက်လာပါတယ်
ဆိုမွ"
"ဟို...သခင်လေးပြောမှ ဆရာကတကယ်သေပြီကျနေတာပဲ
ကျွန်တော်ကလေးချီပေးထားရမလား"
"ဒီသေနာကောင်တော့လား"
"နာမည်ဘယ်သူမို့လဲ"
"မိုင်"
အစောင့်တွေက မယုံကြည်သလိုမျက်ဝန်းတွေနှင့်အကဲခတ်
ကာခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်နေတုန်း။
"အချစ်!"
"အဟင့်...ယောကျ်ား၊ နိူင်းတို့သားအဖကို ကြည့်လှည့်ပါဦး"
ဂိုဏ်းထဲသို့ပြန်လာတဲ့ တည်စေရာမိုင်က နိူင်းတို့ကို မြင်လိုက်
ရတာကြောင့် မျက်လုံးများပြူးကျယ်လျက်။
သားလေးမွေးထားတာသိသလို နိူင်းဘာအတွက် လက်ထပ်
ထားလဲဆိုတာလည်း ယုံကြည်မိ၏။ သို့ပေမဲ့ အရိပ်အယောင်
တောင်သွားမပြလေသည်က ဒီလောကထွက်ဖို့နောက်ဆုံး
တာဝန်ကိုလုပ်ဆောင်ပြီးသည်နှင့် အချစ်တို့သားအဖကိုပြန်
လာခေါ်ဖိူ့ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။
ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းလွန်းပြီးထိတွေ့ချင်လွန်းလို့သူမှာ
ငိုမိခဲ့ရလဲ။
"ရော့...ဒီမွာ မင်းရဲ့သား"
လက်ထဲကို လာတင်ပေးတဲ့ သားလေးကိုပွေ့ထားရင်း ရင်ခွင်
ထဲဝင်လာတဲ့ အခ်စ္က ငိုကာ ခွာထုတ်၍ပင်ရမည်မဟုတ်
နိင်တော့ချေ။
upပေးလိုက်ပြီနော်....