"ဟင့်!မောင်"
အဝတ်ဗလာကျင်းနေသော ရင်ခွင်ကြီးအောက်နစ်မြုပ်နေရကာ ပြင်းပြင်းပြပြအနမ်းတွေကြောင့် ချမ်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့က အတိုင်းအဆမဲ့။မောင်ရောချမ်းပါ နှစ်ယောက်လုံးအဝတ်အစားကင်းမဲ့ကာ မွေ့ယာကျယ်ကြီးပေါ်ပူးကပ်နေလျက်။မောင့် လက်တွေက ချမ်း တင်သားလေးတွေကိုနီရဲလာသည်အထိဆုပ်နယ်နေသည်။
"ချစ်တယ်ကွာ.."
မောင်က ချစ်စကားသံတို့ခပ်တိုးတိုးဆိုရင်း ချမ်း မျက်နှာလေးအနှံ့ နမ်းရှိုက်သည်။ချမ်း မောင့်လည်တိုင်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူအနမ်းတွေခံယူသည်။ပူးကပ်နေသော အောက်ပိုင်းကြောင့် လျှိူ့ဝှက်အပ်သော အရာတွေကထိကပ်နေသည်။
"ကိုယ့်ကိုပေးမယ်မဟုတ်လား..ဟင်"
ဒီအခြေအနေထိရောက်နေသည့်တိုင် တောင်းဆိုနေသောမောင်ကြောင့် ချမ်း ရှက်ရွံ့စွာခေါင်းငြိမ့်ရင်း မောင့် ရင်ဘတ်ကြီးထံ မျက်နှာလေးအပ်ကာ ဖွက်မိသည်။
"ဟင့်!"
ချမ်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ခွဲဟ ခံလိုက်ရကာ မောင့်အရာနွေးနွေးက ချမ်း အပေါက်လေးထံ ထိကပ်လာသည်။ပူနွေးမာကျောသော အထိအတွေ့ကြောင့် ချမ်း စိတ်လှုပ်ရှားကာအသက်ရှုသံတွေမြန်ဆန်လာသည်။ထိပ်ဖျားက ချမ်း အပေါက်လေးထဲတိုးဝင်လာလျှင်...
"အ!..မောင်"
ချမ်း မျက်လုံးလေးတွေဖွင့်ဟလာကာ အိပ်နေရာကနေ နိုးထလာသည်။ပီပြင်လွန်းသော အိမ်မက်ကြောင့် ချမ်း အသက်ရှုသံတွေကနိုးထလာသည်အထိမြန်ဆန်နေတုန်းပင်။အောက်ပိုင်းက နေရခက်အောင်စိုစွတ်နေသဖြင့် ချမ်း လှဲနေရာမှထထိုင်လိုက်ရသည်။
ချမ်း ဝတ်ထားသည့် ညအိပ်ဝတ်စုံဘောင်းဘီပါးပါးပွပွလေးပါ စိုစွတ်သွားသည်မို့ ချမ်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ရှက်ရွံ့ကာ မျက်နှာလေးနီရဲလာသည်။ဘယ်လို..ဘယ်လိုတောင် ဒီအိမ်မက်ကြီးက။အိမ်မက်ထဲက မောင့်အနမ်း၊အထိအတွေ့တွေပြန် မြင်ယောင်မိတော့ ချမ်း နောက်ပေါက်လေးက မနေတတ်ဖြစ်လာသည်။
ထို့ပြင်ဘောင်းဘီအောက်ကထိုးထွင်းနေသော ညီပေါက်စလေးကိုကြည့်ကာ ချမ်း မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးပူလာရသည်။အရှေ့ရော နောက်ရောတော်တော်ဖြစ်နေတာပဲ။ချမ်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ရှက်ရွံ့စွာတွေးမိသည်။သို့ပေမဲ့ တောင်းတနေသောဆန်ဒတို့ကြောင့် ချမ်း ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိူသွင်းကာ ညီငယ်လေးကိုပွတ်သပ်မိသည်။မောင့်အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ၊အထိအတွေ့တွေကို မြင်ယောင်ကာပွတ်သပ်လှုပ်ရှားသော်လည်း သာယာမှုတို့အပြည့်အဝမရရှိ။လိုအင်တို့ ပိုတိုးလာသလိုခံစားရသည်။
စိုစွတ်နေသော နောက်ပေါက်လေးထံ ချမ်း လက်ချောင်းလေးတွေရောက်ရှိသွားသည်။
"အ!..ဟင့်"
အဝလေးကိုပွတ်သပ်ရုံရှိသေး သာယာမှုတို့က ဝင်ရောက်လာသည်။
"မောင်.."
သူ့ကိုတမ်းတမိရင်း ချမ်း အဝလေးကိုပွတ်သပ်နေမိသည်။ချမ်း နောက်ပေါက်ကိုသုံးကာ အာသာဖြေမှု တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးသဖြင့် သိပ်မရဲတင်းပေ။အထဲရောက်အောင် မထိုးသွင်းရဲပဲ အဝလေးတင်ပွတ်သပ်နေမိသည်။
ရုတ်တရက်ထမြည်လာသော ဖုန်းသံကြောင့် ချမ်း လန့်သွားကာဘောင်းဘီလေးထဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားနေသော လက်ကိုအမြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ "Mg❣️" ဆိုသော contact name လေးကြောင့် ချမ်း မျက်လုံးလေးဝိုင်းသည်။အချိန်က ညတစ်နာရီ ပင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ဒီအချိန်ရောက်မှ မောင် က ဘာလို့ဖုန်းခေါ်တာပါလိမ့်။
"Hello..မောင်"
"ချမ်း..အိပ်နေပြီလား"
ဖုန်း ကိုင်ကိုင်ချင်း ကြားလိုက်ရသည့် နေ့ အသံက အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ ရောယှက်နေလျက်။
"မအိပ်သေးပါဘူး..ကျနော်..movie..movie ကြည့်နေတာ"
ချမ်း ခုနက အခြေအနေကိုမလုံစွာ ညာ ဖြေလိုက်မိသည်။
"ဟင်းး!,ကိုယ်..ဘေဘီ့ကိုလွမ်းနေတာ"
ပြင်းရှသောအသက်ရှုသံနဲ့အတူ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားသံ သဲ့သဲ့ကြောင့် ချမ်း မျက်လုံးလေးပြူးသွားမိသည်။တစ်ပြိုက်နက် ရှက်သွားကာ ပါးလေးနှစ်ဖက် ပူနွေးလာသည်။မောင်..မောင်က..။
"fuck..!!"
ဆဲရေးသံ ခပ်တိုးတိုးထွက်လာကာ နေ့အသက်ရှုသံတွေ ပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။
"ဘေဘီ..ဟင်းး ချစ်လား"
"ချစ်..ချစ်တယ်"
သူ့ရဲ့ပြင်းရှသည့် အသက်ရှုသံတွေ၊ဩရှရှ စကားသံတို့ကြောင့် ခုနက သာယာမှုတို့ စံစားခဲ့ရသော ချမ်း နောက်ပေါက်လေးက လိုအင်တို့ပြန်တမ်းတကာမနေတတ်စွာဟစိ ဟစိ ဖြစ်လာသည်။ချမ်း ဖုန်းပြောရင်းမို့ ခုနကလို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်မနိုးဆွရဲပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်အတင်းပူးကပ်ထားရသည်။
"အာ!!ဟင်း.."
တစ်ဖက်မှအသက်ရှုသံတွေပိုမိုမြန်ဆန်လာကာ တစ်စုံတစ်ရာ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားသံက ပိုမို ပြင်းထန် မြန်ဆန်လာသည်။ဖုန်း ထဲမှကြားနေရသည့် နေ့အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေက ချမ်း ခံစားချက်တွေကိုပိုမိုပြင်းပြလာစေသည်။
တစ်ဖက်မှ လှုပ်ရှားသံတွေငြိမ်သက်သွားသည် အထိ ချမ်း ဘာမှမပြောရဲဘဲ ငြိမ်သက်ကာ ဖုန်းလေးကိုင်ထားရသည်။ပေါင်လေး စိထားသည်ကို လည်း မခွာရဲ။
နေ ဆန်ဒတွေပြေပျောက်သွားသည်အထိ တစ်ဖက်မှကောင်လေးက အလိုက်တသိ ဘာမှမမေးဘဲ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်လေးနေပေးသည်။အသက်ရှုသံ လေးတွေသာ မြန်ဆန်နေသည်မို့...။
"ဘေဘီ.."
"ဟင်"
"ကိုယ် ပြီးပြီ.."
နေ တမင်သက်သက်မျက်နှာပြောင်တိုက်ကာ ထိုကောင်လေးကို ပြောလိုက်သည်။
"မောင်..မောင် နော် ..."
ရှက်သွေးသံလေးကြောင့် နေ သဘောကျရယ်လိုက်သည်။
"ရှက်နေတာလား..ဘေဘီက.. ဟင်..တကယ်တော့ ကိုယ်ရှက်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား"
"...."
နေ့ စကားကြောင့် ချမ်း ရှက်နေတာတောင်ပြေပျောက်သွားချင်ရသည်။ဒီလူကြီးကတော့...
" sorryပါကွာ..ကိုယ် ဘေဘီနဲ့မတွေ့ရတာ နှစ်ရက်တောင်ရှိနေပြီလေ..အဲဒါကြောင့် ကိုယ်လွမ်းလို့.."
နေ တကယ်ကြီး ထိုကောင်လေးကိုအရမ်းလွမ်းနေမိတာဖြစ်သည်။နေ့ စကားကြောင့် ချမ်း သဘောကျကာ ပြုံးပြုံးလေးဖြစ်သွားရသည်။ နေ လည်း သူလွမ်းသလို လွမ်းနေတာပဲ။
"ကျနော်လည်း လွမ်းနေတာ"
"ဟုရဲ့လား..ကိုယ့်ကို ဖုန်းတောင်တစ်ခါမှစမဆက်ပဲနဲ့"
"နေ မအားမှာစိုးလို့..နေ ခေါ်တာပဲ ထိုင်စောင့်နေတာလေ"
"ဘာ နေ,လဲ ကွာ .."
"မောင် လို့ပြောတာ"
"အင်း.. ပြောပါအုံး ..ကိုယ့်ကိုလွမ်းရင် ဘာလုပ်လဲ"
နေ့ စကားကြောင့် ချမ်း မျက်လုံးလေးပြူးသည်။သူ့ကို သတိရလို့ ချမ်း ဒီတစ်ခါလေးပဲ မဟုတ်တာတွေလျှောက်လုပ်မိတာလေ။
"မလုပ်..ဘာမှမလုပ်ဘူး "
ချမ်းရဲ့ ခပ်လောလောဖြေရှင်းသံလေးကြောင့် နေ နှုတ်ခမ်းတွေပြုံးစိစိဖြစ်လာကာ...
"ဘေဘီလည်း ကိုယ့်လိုလုပ်တာလား"
"မောင်..မောင်နော် ကျနော်မလုပ်ဘူးလို့"
အရှက်သည်းကာ ချမ်း လေသံကပိုမိုမြင့်လာသည်။
"မရှက်နဲ့လေ..ဘေဘီရဲ့ ဒါလုပ်တာ သဘာဝပဲ...ပြီးတော့ တစ်ချိန်ကျ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်အတူလုပ်ရမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား"
ပြောရဲဆိုရဲလွန်းသော သူ့စကားတွေကြောင့် ချမ်း ပါးပြင်လေးတွေ နီရဲလာရသည်။ထိုအကြောင်းတွေပဲ ဆက်တိုက်မို့ မဖြေရှင်းရသေးသော ချမ်း ညီတော်ငယ်လေး ခေါင်းလေးထောင်လာပြန်သည်။
"ကျနော်..ကျနော် ဖုန်းချတော့မယ်"
"ခဏလေးပါကွာ...ဘေဘီ့ မျက်နှာလေးမြင်ချင်လို့ camera ဖွင့်လိုက်နော်..လိမ်မာတယ်"
"ဟင့်အင်း"
ချမ်းက လိမ်မာစွာတစ်ချက်ပဲငြင်းသည်။နေ ပဲ စိတ်လျှော့လိုက်ရကာ...
"ဟုတ်ပါပီ..ကင်မရာ မဖွင့်ချင်လည်းရတယ်..နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်လောက် ပြောအုံးမယ်ကွာ နော်"
"အွန်း.."
"ဒီတစ်ပတ် ပိတ်ရက် ကိုယ်တို့တွေ့ကြမယ်"
"အင်း..မောင့် သဘော"
"ချမ်း နှုတ်ခမ်း လေးတွေ ကိုယ်လွမ်းနေတာ"
"ဟင့်!"
ရုတ်တရက်ရှိုက်သံလေးကြောင့် နေ မျက်လုံးပြူးသွားကာ...
"ဘေဘီ...ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"နာတယ်"
"ဟင်!!"
"ကျနော့်ဟာ hard နေပြီ.."
မကျေမနပ် ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူထွက်လာသော စကားသံကြောင့် နေ မျက်ခုံးပင့်သွားရသည်။
"ဖုန်းချပေးလို့မရဘူးလား..ကျနော် နာနေပြီလို့"
တစ်ခါတစ်လေ ထိုကောင်လေးက ဤသို့လည်းပွင့်လင်းတတ်ပေသည်။
"ဒီအတိုင်းလုပ်လည်းရတယ်လေ..ကိုယ်ကူညီပေးမှာပေါ့"
ခပ်တိုးတိုးဩရှစွာထွက်ပေါ်လာသော နေ့ အသံကဆွဲဆောင်မှုရှိစွာ။
"ဟင့်..ဟင့်အင်း မလိုဘူး..ကျနော်ဘာသာ.."
"မချစ်ဘူးလားကွာ...ကိုယ်ပြောတာ နားထောင်"
"............."
ချမ်းရဲ့ လိုအင်တို့က နေ့စကားကိုခေါင်းငြိမ့်နာခံစေသည်။
............။
"ဘာလို့ မျက်ကွင်းတွေညိုနေတာလဲ..ညကစောစောမအိပ်ဘူးလား"
မုန့်ဟင်းခါး စားနေရင်း ဦးငယ်စကားကြောင့် ချမ်း သီးမလိုပင်ဖြစ်သွားရသည်။ညက မောင်နဲ့သူ့ဇာတ်လမ်းက မနက်သုံးနာရီအထိ ကြာရှည်သွားသည်။ထို့ကြောင့် ချမ်း မျက်ဝန်းလေးတွေ ပန်ဒါမျက်ဝန်းဖြစ်နေသည်။
"ဟုတယ်..ဦးငယ် ညက ကျနော် movies ကြည့်တာ နောက်..နောက်ကျသွားလို့"
ဦးမြတ်မင်းက စားသောက်ပြီးပါးစပ်ကိုတစ်ရှုးဖြင့်သုတ်လိုက်ရင်း တူဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်ကာ....
"ချမ်းလေး..ရည်းစားရနေတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား"
"ဗျာ..မဟုတ်တာ ဦးငယ်ကလည်း"
"ဒီရက်ပိုင်း အပြင်တွေအရမ်းထွက်နေလို့လေ.."
"ဟို..ကျနော် သူငယ်ချင်း ရနေပြီလေ..ဦးငယ် သိမှာပါ အစ်မလမင်း ရဲ့မောင်"
"အင်း..ကိုယ်သိတယ်..နေ တို့အဖွဲ့က ရပ်ကွက်ထဲနာမည်ကြီးပဲ သူတို့နဲ့ပေါင်းရတာအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ဟုတ်..ပြေတယ် ..နေ က ခင်ဖို့ကောင်းတယ်"
ချမ်း စကားကြောင့် ဦးမြတ်မင်းက...
"အဲကောင်လေးက ရည်းစားရှုပ်တယ်လို့ကြားတယ်..ပြီးတော့ Bisexual ..ကိုယ်တော့ ချမ်းကို သူနဲ့သိပ်မပတ်သတ်စေချင်ဘူး..ချမ်း မာမီ အကြောင်းကို ချမ်း လည်းအသိဆုံးပဲ"
ဦး မြတ်မင်းစကားကြောင့် ချမ်း ငြိမ်သက်သွားသည်။
မြတ်မင်း ဒီစကားကိုမပြောချင်ပေမဲ့ မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်လာစေရန် သတိပေးရသည်။မြတ်မင်း အကဲ ခတ်မိသလောက်တော့
ချမ်းနဲ့ နေရဲ့ ဆက်ဆံရေးက သူငယ်ချင်းထက်ပိုသည်။မြတ်မင်းကိုယ်တိုင်တောင် လမင်းနဲ့ကိစ်စ အစ်မဖြစ်သူကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြောပြရသေးပေ။သူ့အရွယ်လည်း မငယ်တော့သည်မို့ အရင်လို သဘောမတူဘူးဟုအပြင်းအထန်ကန့်ကွက်မှုမရှိတော့ဘူးလို့တော့ မျှော်လင့်သည်။
"ကိုယ်ပြောတာကို ချမ်းလေး သဘောပေါက်မယ်လို့ထင်ပါတယ်"
"ဟုတ်..ကျနော် သဘောပေါက်ပါတယ် ဦးငယ်...ပြီးတော့ နေ က ဦးငယ် ထင်သလောက် မဆိုးပါဘူး..ကျနော် သူ့ဘက်လိုက်ပြီးပြောတာမဟုတ်ဘူး..နေ က လိမ်မာပါတယ်...အလုပ်လည်း ကြိုးစားတယ်..ပြီးတော့ ကျနော့်စကားဆိုလည်း တစ်ခွန်းပဲ..သူ နားထောင်တယ်"
ချမ်း ပြောလာသောစကားတွေကြောင့် ဦးမြတ်မင်းမျက်ခုံး ပင့်သွားရသည်။မျက်ခုံးကြီးပင့် သူ့ကိုကြည့်နေသော ဦးငယ်ကြောင့် ချမ်း သူ့စကားတွေ နည်းနည်းဘက်လွန်မှန်းသိသွားကာ.....
"အဟမ်း..ကျနော် ဦးငယ် အမှန်တရားသိအောင်ပြောပြတာ...ကျနော်ဝပြီ..ဒီနေ့ ဂေဟာမလိုက်တော့ဘူးနော် ဦးငယ်...မုန့်တွေ ဦးငယ်ကားပေါ်တင်ထားတယ်...ကလေးတွေဝေပေးလိုက်ပါအုံး"
ချမ်းက ပြောပြီး စားလက်စရပ်ကာ ထွက်သွားပြီဖြစ်သည်။မြတ်မင်း ဘာပြောရမှန်းမသိကျန်နေခဲ့သည်။
<<<<<>>>>>
ရုံခန်းထဲ စာရင်းတွေ ထိုင်တွက်နေစဉ် မြည်လာသောဖုန်းသံကြောင့် မြတ်မင်း မျက်ခုံးအစုံ ကျူံ့သွားရသည်။သူ့ အလုပ်ချိန်ကြီးမှာ ဘယ်သူက ဆက်တာပါလိမ့်။ယူကြည့်လိုက်တော့ မြတ်မင်းမျက်လုံးပြူးကာ အလျင်အမြန်ကိုင်လိုက်ရသည်။
"Hello...အစ်မ ပြောလေ"
"........."
"အင်း...အဲဒီကိစ်စ နောက်မှအေးဆေးပြောကြတာပေါ့"
"......"
"ကျွန်တော် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းတော့ လာဖို့အဆင်မပြေသေးဘူးလေ အစ်မရဲ့"
"........."
"အိုကေ..အိုကေ စိတ်ကိုလျှော့..ကျွန်တော် မနက်ဖြန်လာမယ် ဟုတ်ပြီလား"
မြတ်မင်း ကတိပေးလိုက်မှ အစ်မက ဖုန်းချသွားသည်။မြတ်မင်း လုပ်လက်စစာရင်းတွေ ဘေးဖယ်ထားလိုက်ရင်း စိတ်ရှုပ်စွာ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်နှာပွတ်သပ်မိသည်။
သူ့ အသက်အရွယ်လည်းငယ်တော့သည်မဟုတ်ပဲ အစ်မက အိမ်ထောင်ရေးကိစ်စအထိ ဝင်ပါနေတုန်းဖြစ်သည်။လမင်းနဲ့တွဲနေသည့် ကိစ်စတောင် ဘာညာရှိလာမှာစိုး၍ မြတ်မင်း အသိမပေးခဲ့ပေ။အခု ဘယ်ကနေ ဘယ်လို သိသွားသည်မသိ။သူ့ကို အလောတကြီးဖုန်းဆက် ကာ လှမ်းခေါ်တော့သည်။ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူ အလျှော့ပေး၍မဖြစ်ပေ။
"အစ်ကို..လမင်းဝင်ခဲ့မယ်နော်"
"အော်..လမင်း လာလေ"
အသံနဲ့ အတူ လမင်း ရောက်လာသောကြောင့် သူ မျက်နှာပြင်ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
"အစ်ကို..စိတ်ရှုပ်စရာ တစ်ခုခုများရှိနေလား"
လမင်းက မှန်သားစားပွဲပေါ် တွင်ယူလာသော ကော်ဘူးလှလှလေးကို လှမ်းတင်ကာ မြတ်မင်း မျက်နှာအကဲခတ်ကြည့်ရင်း မေးသည်။
"မရှိပါဘူးကွာ..ဘာတွေယူလာတာလဲ"
"အစ်ကို့အတွက် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်အသီးချိူချိူလေးတွေလေ..နေ့ခင်း စိတ်လန်းသွားအောင်စားစေချင်လို့...လမင်း အအေးတစ်ခုခုရော ဖျော်ပေးရအုံးမလား"
"ရတယ်..လမင်း..ကိုယ် အသီးပဲ စားလိုက်မယ်...ကိုယ့်ချစ်သူလေးက တကယ်အလိုက်သိတယ်ကွာ"
မြတ်မင်းက အလုပ်စားပွဲကနေ လမင်းရှိရာ ဆိုဖာပေါ်ရောက်လာရင်း လမင်းကိုယ်လေးအား ထွေးပွေ့ပြောသည်။
"အစ်ကိုနော်..သူများတွေမြင်မယ်..ဖယ် ..အသီးစားလိုက်အုံး"
မြတ်မင်း အသီးစိတ်တစ်စိတ်ပါးစပ်ထဲ ခွံ့လိုက်ရင်း.....
"ကိုယ် မနက်ဖြန် သွားစရာရှိတယ်"
"ရုတ်တရက်ကြီးပါ့လား အစ်ကိုရဲ့"
လမင်းက ဘယ်သွားမှာလဲ ၊ဘာကိစ်စလဲ မမေးပေ။မြတ်မင်း သဘောကျရတဲ့ အချက်ထဲ ဒီအချက်လည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။လမင်းက သူမပြောပြပဲ ဘယ်ကိစ်စမှ ဇွတ်အတင်းမေးသည်မရှိပေ။
"အင်း..ဟုတယ် လမင်း ကိုယ့် အစ်မက ခေါ်နေလို့"
"အော်...အင်း"
လမင်းမျက်နှာ နည်းနည်းညိုသွားသလိုထင်ရသည်။
"ကိုယ် လမင်းကို တကယ်သဘောကျတာ သိတယ်မလား"
မြတ်မင်းစကားကြောင့် လမင်း မျက်နှာလေးမော့ကြည့်လာကာ....
"အစ်ကိုရော..လမင်း အစ်ကို့ကို တကယ်သဘောကျတာ သိတယ်မလား"
လမင်းရဲ့တန်ပြန်စကားကြောင့် မြတ်မင်း သဘောကျသွားကာ မျက်နှာပြုံးရိပ်ထင်သွားသည်။
"ကိုယ်သိပါတယ်ကွာ...ကိုယ်ကလမင်းရဲ့ အချစ်ဆုံး အချစ်ဦး ဟုတ်တယ်မလား"
မျက်မှန်ကြည်ကြည်အောက်က ကြည့်လဲ့လဲ့မျက်ဝန်းတွေကို ငေးကြည့်ရင်း လမင်း ပါးချိူင့်လေး ပေါ်အောင်ပြုံးသည်။လမင်း ဒီလူသားကို တကယ် ချစ်မြတ်နိုးရပါသည်။
<<<<<<>>>>>>
"ဟင့္!ေမာင္"
အဝတ္ဗလာက်င္းေနေသာ ရင္ခြင္ႀကီးေအာက္နစ္ျမဳပ္ေနရကာ ျပင္းျပင္းျပျပအနမ္းေတြေၾကာင့္ ခ်မ္း ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားမႈတို႔က အတိုင္းအဆမဲ့။ေမာင္ေရာခ်မ္းပါ ႏွစ္ေယာက္လုံးအဝတ္အစားကင္းမဲ့ကာ ေမြ႕ယာက်ယ္ႀကီးေပၚပူးကပ္ေနလ်က္။ေမာင့္ လက္ေတြက ခ်မ္း တင္သားေလးေတြကိုနီရဲလာသည္အထိဆုပ္နယ္ေနသည္။
"ခ်စ္တယ္ကြာ.."
ေမာင္က ခ်စ္စကားသံတို႔ခပ္တိုးတိုးဆိုရင္း ခ်မ္း မ်က္ႏွာေလးအႏွံ႔ နမ္းရႈိက္သည္။ခ်မ္း ေမာင့္လည္တိုင္ကိုျပန္လည္သိုင္းဖက္ကာ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴအနမ္းေတြခံယူသည္။ပူးကပ္ေနေသာ ေအာက္ပိုင္းေၾကာင့္ လွ်ိဴ႕ဝွက္အပ္ေသာ အရာေတြကထိကပ္ေနသည္။
"ကိုယ့္ကိုေပးမယ္မဟုတ္လား..ဟင္"
ဒီအေျခအေနထိေရာက္ေနသည့္တိုင္ ေတာင္းဆိုေနေသာေမာင္ေၾကာင့္ ခ်မ္း ရွက္႐ြံ႕စြာေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေမာင့္ ရင္ဘတ္ႀကီးထံ မ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ ဖြက္မိသည္။
"ဟင့္!"
ခ်မ္း ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ခြဲဟ ခံလိုက္ရကာ ေမာင့္အရာေႏြးေႏြးက ခ်မ္း အေပါက္ေလးထံ ထိကပ္လာသည္။ပူေႏြးမာေက်ာေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခ်မ္း စိတ္လႈပ္ရွားကာအသက္ရႈသံေတြျမန္ဆန္လာသည္။ထိပ္ဖ်ားက ခ်မ္း အေပါက္ေလးထဲတိုးဝင္လာလွ်င္...
"အ!..ေမာင္"
ခ်မ္း မ်က္လုံးေလးေတြဖြင့္ဟလာကာ အိပ္ေနရာကေန ႏိုးထလာသည္။ပီျပင္လြန္းေသာ အိမ္မက္ေၾကာင့္ ခ်မ္း အသက္ရႈသံေတြကႏိုးထလာသည္အထိျမန္ဆန္ေနတုန္းပင္။ေအာက္ပိုင္းက ေနရခက္ေအာင္စိုစြတ္ေနသျဖင့္ ခ်မ္း လွဲေနရာမွထထိုင္လိုက္ရသည္။
ခ်မ္း ဝတ္ထားသည့္ ညအိပ္ဝတ္စုံေဘာင္းဘီပါးပါးပြပြေလးပါ စိုစြတ္သြားသည္မို႔ ခ်မ္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွက္႐ြံ႕ကာ မ်က္ႏွာေလးနီရဲလာသည္။ဘယ္လို..ဘယ္လိုေတာင္ ဒီအိမ္မက္ႀကီးက။အိမ္မက္ထဲက ေမာင့္အနမ္း၊အထိအေတြ႕ေတြျပန္ ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ခ်မ္း ေနာက္ေပါက္ေလးက မေနတတ္ျဖစ္လာသည္။
ထို႔ျပင္ေဘာင္းဘီေအာက္ကထိုးထြင္းေနေသာ ညီေပါက္စေလးကိုၾကည့္ကာ ခ်မ္း မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံးပူလာရသည္။အေရွ႕ေရာ ေနာက္ေရာေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာပဲ။ခ်မ္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ရွက္႐ြံ႕စြာေတြးမိသည္။သို႔ေပမဲ့ ေတာင္းတေနေသာဆန္ဒတို႔ေၾကာင့္ ခ်မ္း ေဘာင္းဘီထဲလက္လွ်ိဴသြင္းကာ ညီငယ္ေလးကိုပြတ္သပ္မိသည္။ေမာင့္အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြ၊အထိအေတြ႕ေတြကို ျမင္ေယာင္ကာပြတ္သပ္လႈပ္ရွားေသာ္လည္း သာယာမႈတို႔အျပည့္အဝမရရွိ။လိုအင္တို႔ ပိုတိုးလာသလိုခံစားရသည္။
စိုစြတ္ေနေသာ ေနာက္ေပါက္ေလးထံ ခ်မ္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေရာက္ရွိသြားသည္။
"အ!..ဟင့္"
အဝေလးကိုပြတ္သပ္႐ုံရွိေသး သာယာမႈတို႔က ဝင္ေရာက္လာသည္။
"ေမာင္.."
သူ႔ကိုတမ္းတမိရင္း ခ်မ္း အဝေလးကိုပြတ္သပ္ေနမိသည္။ခ်မ္း ေနာက္ေပါက္ကိုသုံးကာ အာသာေျဖမႈ တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးသျဖင့္ သိပ္မရဲတင္းေပ။အထဲေရာက္ေအာင္ မထိုးသြင္းရဲပဲ အဝေလးတင္ပြတ္သပ္ေနမိသည္။
႐ုတ္တရက္ထျမည္လာေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ခ်မ္း လန႔္သြားကာေဘာင္းဘီေလးထဲ ပြတ္သပ္လႈပ္ရွားေနေသာ လက္ကိုအျမန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ "Mg❣️" ဆိုေသာ contact name ေလးေၾကာင့္ ခ်မ္း မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသည္။အခ်ိန္က ညတစ္နာရီ ပင္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ေမာင္ က ဘာလို႔ဖုန္းေခၚတာပါလိမ့္။
"Hello..ေမာင္"
"ခ်မ္း..အိပ္ေနၿပီလား"
ဖုန္း ကိုင္ကိုင္ခ်င္း ၾကားလိုက္ရသည့္ ေန႔ အသံက အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြ ေရာယွက္ေနလ်က္။
"မအိပ္ေသးပါဘူး..က်ေနာ္..movie..movie ၾကည့္ေနတာ"
ခ်မ္း ခုနက အေျခအေနကိုမလုံစြာ ညာ ေျဖလိုက္မိသည္။
"ဟင္းး!,ကိုယ္..ေဘဘီ့ကိုလြမ္းေနတာ"
ျပင္းရွေသာအသက္ရႈသံနဲ႔အတူ ပြတ္သပ္လႈပ္ရွားသံ သဲ့သဲ့ေၾကာင့္ ခ်မ္း မ်က္လုံးေလးျပဴးသြားမိသည္။တစ္ၿပိဳက္နက္ ရွက္သြားကာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ ပူေႏြးလာသည္။ေမာင္..ေမာင္က..။
"fuck..!!"
ဆဲေရးသံ ခပ္တိုးတိုးထြက္လာကာ ေန႔အသက္ရႈသံေတြ ပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္။
"ေဘဘီ..ဟင္းး ခ်စ္လား"
"ခ်စ္..ခ်စ္တယ္"
သူ႔ရဲ႕ျပင္းရွသည့္ အသက္ရႈသံေတြ၊ဩရွရွ စကားသံတို႔ေၾကာင့္ ခုနက သာယာမႈတို႔ စံစားခဲ့ရေသာ ခ်မ္း ေနာက္ေပါက္ေလးက လိုအင္တို႔ျပန္တမ္းတကာမေနတတ္စြာဟစိ ဟစိ ျဖစ္လာသည္။ခ်မ္း ဖုန္းေျပာရင္းမို႔ ခုနကလို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္မႏိုးဆြရဲပဲ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အတင္းပူးကပ္ထားရသည္။
"အာ!!ဟင္း.."
တစ္ဖက္မွအသက္ရႈသံေတြပိုမိုျမန္ဆန္လာကာ တစ္စုံတစ္ရာ ပြတ္သပ္လႈပ္ရွားသံက ပိုမို ျပင္းထန္ ျမန္ဆန္လာသည္။ဖုန္း ထဲမွၾကားေနရသည့္ ေန႔အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြက ခ်မ္း ခံစားခ်က္ေတြကိုပိုမိုျပင္းျပလာေစသည္။
တစ္ဖက္မွ လႈပ္ရွားသံေတြၿငိမ္သက္သြားသည္ အထိ ခ်မ္း ဘာမွမေျပာရဲဘဲ ၿငိမ္သက္ကာ ဖုန္းေလးကိုင္ထားရသည္။ေပါင္ေလး စိထားသည္ကို လည္း မခြာရဲ။
ေန ဆန္ဒေတြေျပေပ်ာက္သြားသည္အထိ တစ္ဖက္မွေကာင္ေလးက အလိုက္တသိ ဘာမွမေမးဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလးေနေပးသည္။အသက္ရႈသံ ေလးေတြသာ ျမန္ဆန္ေနသည္မို႔...။
"ေဘဘီ.."
"ဟင္"
"ကိုယ္ ၿပီးၿပီ.."
ေန တမင္သက္သက္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ကာ ထိုေကာင္ေလးကို ေျပာလိုက္သည္။
"ေမာင္..ေမာင္ ေနာ္ ..."
ရွက္ေသြးသံေလးေၾကာင့္ ေန သေဘာက်ရယ္လိုက္သည္။
"ရွက္ေနတာလား..ေဘဘီက.. ဟင္..တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ရွက္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"...."
ေန႔ စကားေၾကာင့္ ခ်မ္း ရွက္ေနတာေတာင္ေျပေပ်ာက္သြားခ်င္ရသည္။ဒီလူႀကီးကေတာ့...
" sorryပါကြာ..ကိုယ္ ေဘဘီနဲ႔မေတြ႕ရတာ ႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိေနၿပီေလ..အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္လြမ္းလို႔.."
ေန တကယ္ႀကီး ထိုေကာင္ေလးကိုအရမ္းလြမ္းေနမိတာျဖစ္သည္။ေန႔ စကားေၾကာင့္ ခ်မ္း သေဘာက်ကာ ၿပဳံးၿပဳံးေလးျဖစ္သြားရသည္။ ေန လည္း သူလြမ္းသလို လြမ္းေနတာပဲ။
"က်ေနာ္လည္း လြမ္းေနတာ"
"ဟုရဲ႕လား..ကိုယ့္ကို ဖုန္းေတာင္တစ္ခါမွစမဆက္ပဲနဲ႔"
"ေန မအားမွာစိုးလို႔..ေန ေခၚတာပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနတာေလ"
"ဘာ ေန,လဲ ကြာ .."
"ေမာင္ လို႔ေျပာတာ"
"အင္း.. ေျပာပါအုံး ..ကိုယ့္ကိုလြမ္းရင္ ဘာလုပ္လဲ"
ေန႔ စကားေၾကာင့္ ခ်မ္း မ်က္လုံးေလးျပဴးသည္။သူ႔ကို သတိရလို႔ ခ်မ္း ဒီတစ္ခါေလးပဲ မဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္လုပ္မိတာေလ။
"မလုပ္..ဘာမွမလုပ္ဘူး "
ခ်မ္းရဲ႕ ခပ္ေလာေလာေျဖရွင္းသံေလးေၾကာင့္ ေန ႏႈတ္ခမ္းေတြၿပဳံးစိစိျဖစ္လာကာ...
"ေဘဘီလည္း ကိုယ့္လိုလုပ္တာလား"
"ေမာင္..ေမာင္ေနာ္ က်ေနာ္မလုပ္ဘူးလို႔"
အရွက္သည္းကာ ခ်မ္း ေလသံကပိုမိုျမင့္လာသည္။
"မရွက္နဲ႔ေလ..ေဘဘီရဲ႕ ဒါလုပ္တာ သဘာဝပဲ...ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္က် ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူလုပ္ရမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား"
ေျပာရဲဆိုရဲလြန္းေသာ သူ႔စကားေတြေၾကာင့္ ခ်မ္း ပါးျပင္ေလးေတြ နီရဲလာရသည္။ထိုအေၾကာင္းေတြပဲ ဆက္တိုက္မို႔ မေျဖရွင္းရေသးေသာ ခ်မ္း ညီေတာ္ငယ္ေလး ေခါင္းေလးေထာင္လာျပန္သည္။
"က်ေနာ္..က်ေနာ္ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္"
"ခဏေလးပါကြာ...ေဘဘီ့ မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္လို႔ camera ဖြင့္လိုက္ေနာ္..လိမ္မာတယ္"
"ဟင့္အင္း"
ခ်မ္းက လိမ္မာစြာတစ္ခ်က္ပဲျငင္းသည္။ေန ပဲ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရကာ...
"ဟုတ္ပါပီ..ကင္မရာ မဖြင့္ခ်င္လည္းရတယ္..ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေျပာအုံးမယ္ကြာ ေနာ္"
"အြန္း.."
"ဒီတစ္ပတ္ ပိတ္ရက္ ကိုယ္တို႔ေတြ႕ၾကမယ္"
"အင္း..ေမာင့္ သေဘာ"
"ခ်မ္း ႏႈတ္ခမ္း ေလးေတြ ကိုယ္လြမ္းေနတာ"
"ဟင့္!"
႐ုတ္တရက္ရႈိက္သံေလးေၾကာင့္ ေန မ်က္လုံးျပဴးသြားကာ...
"ေဘဘီ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"နာတယ္"
"ဟင္!!"
"က်ေနာ့္ဟာ hard ေနၿပီ.."
မေက်မနပ္ ရႈိက္သံေလးနဲ႔အတူထြက္လာေသာ စကားသံေၾကာင့္ ေန မ်က္ခုံးပင့္သြားရသည္။
"ဖုန္းခ်ေပးလို႔မရဘူးလား..က်ေနာ္ နာေနၿပီလို႔"
တစ္ခါတစ္ေလ ထိုေကာင္ေလးက ဤသို႔လည္းပြင့္လင္းတတ္ေပသည္။
"ဒီအတိုင္းလုပ္လည္းရတယ္ေလ..ကိုယ္ကူညီေပးမွာေပါ့"
ခပ္တိုးတိုးဩရွစြာထြက္ေပၚလာေသာ ေန႔ အသံကဆြဲေဆာင္မႈရွိစြာ။
"ဟင့္..ဟင့္အင္း မလိုဘူး..က်ေနာ္ဘာသာ.."
"မခ်စ္ဘူးလားကြာ...ကိုယ္ေျပာတာ နားေထာင္"
"............."
ခ်မ္းရဲ႕ လိုအင္တို႔က ေန႔စကားကိုေခါင္းၿငိမ့္နာခံေစသည္။
............။
"ဘာလို႔ မ်က္ကြင္းေတြညိဳေနတာလဲ..ညကေစာေစာမအိပ္ဘူးလား"
မုန႔္ဟင္းခါး စားေနရင္း ဦးငယ္စကားေၾကာင့္ ခ်မ္း သီးမလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။ညက ေမာင္နဲ႔သူ႔ဇာတ္လမ္းက မနက္သုံးနာရီအထိ ၾကာရွည္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ခ်မ္း မ်က္ဝန္းေလးေတြ ပန္ဒါမ်က္ဝန္းျဖစ္ေနသည္။
"ဟုတယ္..ဦးငယ္ ညက က်ေနာ္ movies ၾကည့္တာ ေနာက္..ေနာက္က်သြားလို႔"
ဦးျမတ္မင္းက စားေသာက္ၿပီးပါးစပ္ကိုတစ္ရႈးျဖင့္သုတ္လိုက္ရင္း တူျဖစ္သူကိုၾကည့္လိုက္ကာ....
"ခ်မ္းေလး..ရည္းစားရေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား"
"ဗ်ာ..မဟုတ္တာ ဦးငယ္ကလည္း"
"ဒီရက္ပိုင္း အျပင္ေတြအရမ္းထြက္ေနလို႔ေလ.."
"ဟို..က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း ရေနၿပီေလ..ဦးငယ္ သိမွာပါ အစ္မလမင္း ရဲ႕ေမာင္"
"အင္း..ကိုယ္သိတယ္..ေန တို႔အဖြဲ႕က ရပ္ကြက္ထဲနာမည္ႀကီးပဲ သူတို႔နဲ႔ေပါင္းရတာအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ဟုတ္..ေျပတယ္ ..ေန က ခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
ခ်မ္း စကားေၾကာင့္ ဦးျမတ္မင္းက...
"အဲေကာင္ေလးက ရည္းစားရႈပ္တယ္လို႔ၾကားတယ္..ၿပီးေတာ့ Bisexual ..ကိုယ္ေတာ့ ခ်မ္းကို သူနဲ႔သိပ္မပတ္သတ္ေစခ်င္ဘူး..ခ်မ္း မာမီ အေၾကာင္းကို ခ်မ္း လည္းအသိဆုံးပဲ"
ဦး ျမတ္မင္းစကားေၾကာင့္ ခ်မ္း ၿငိမ္သက္သြားသည္။
ျမတ္မင္း ဒီစကားကိုမေျပာခ်င္ေပမဲ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္လာေစရန္ သတိေပးရသည္။ျမတ္မင္း အကဲ ခတ္မိသေလာက္ေတာ့
ခ်မ္းနဲ႔ ေနရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုသည္။ျမတ္မင္းကိုယ္တိုင္ေတာင္ လမင္းနဲ႔ကိစ္စ အစ္မျဖစ္သူကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာျပရေသးေပ။သူ႔အ႐ြယ္လည္း မငယ္ေတာ့သည္မို႔ အရင္လို သေဘာမတူဘူးဟုအျပင္းအထန္ကန႔္ကြက္မႈမရွိေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္သည္။
"ကိုယ္ေျပာတာကို ခ်မ္းေလး သေဘာေပါက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္"
"ဟုတ္..က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္ ဦးငယ္...ၿပီးေတာ့ ေန က ဦးငယ္ ထင္သေလာက္ မဆိုးပါဘူး..က်ေနာ္ သူ႔ဘက္လိုက္ၿပီးေျပာတာမဟုတ္ဘူး..ေန က လိမ္မာပါတယ္...အလုပ္လည္း ႀကိဳးစားတယ္..ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္စကားဆိုလည္း တစ္ခြန္းပဲ..သူ နားေထာင္တယ္"
ခ်မ္း ေျပာလာေသာစကားေတြေၾကာင့္ ဦးျမတ္မင္းမ်က္ခုံး ပင့္သြားရသည္။မ်က္ခုံးႀကီးပင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာ ဦးငယ္ေၾကာင့္ ခ်မ္း သူ႔စကားေတြ နည္းနည္းဘက္လြန္မွန္းသိသြားကာ.....
"အဟမ္း..က်ေနာ္ ဦးငယ္ အမွန္တရားသိေအာင္ေျပာျပတာ...က်ေနာ္ဝၿပီ..ဒီေန႔ ေဂဟာမလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ ဦးငယ္...မုန႔္ေတြ ဦးငယ္ကားေပၚတင္ထားတယ္...ကေလးေတြေဝေပးလိုက္ပါအုံး"
ခ်မ္းက ေျပာၿပီး စားလက္စရပ္ကာ ထြက္သြားၿပီျဖစ္သည္။ျမတ္မင္း ဘာေျပာရမွန္းမသိက်န္ေနခဲ့သည္။
<<<<<>>>>>
႐ုံခန္းထဲ စာရင္းေတြ ထိုင္တြက္ေနစဥ္ ျမည္လာေသာဖုန္းသံေၾကာင့္ ျမတ္မင္း မ်က္ခုံးအစုံ က်ဴံ႕သြားရသည္။သူ႔ အလုပ္ခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘယ္သူက ဆက္တာပါလိမ့္။ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမတ္မင္းမ်က္လုံးျပဴးကာ အလ်င္အျမန္ကိုင္လိုက္ရသည္။
"Hello...အစ္မ ေျပာေလ"
"........."
"အင္း...အဲဒီကိစ္စ ေနာက္မွေအးေဆးေျပာၾကတာေပါ့"
"......"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းေတာ့ လာဖို႔အဆင္မေျပေသးဘူးေလ အစ္မရဲ႕"
"........."
"အိုေက..အိုေက စိတ္ကိုေလွ်ာ့..ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္လာမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ျမတ္မင္း ကတိေပးလိုက္မွ အစ္မက ဖုန္းခ်သြားသည္။ျမတ္မင္း လုပ္လက္စစာရင္းေတြ ေဘးဖယ္ထားလိုက္ရင္း စိတ္ရႈပ္စြာ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္ႏွာပြတ္သပ္မိသည္။
သူ႔ အသက္အ႐ြယ္လည္းငယ္ေတာ့သည္မဟုတ္ပဲ အစ္မက အိမ္ေထာင္ေရးကိစ္စအထိ ဝင္ပါေနတုန္းျဖစ္သည္။လမင္းနဲ႔တြဲေနသည့္ ကိစ္စေတာင္ ဘာညာရွိလာမွာစိုး၍ ျမတ္မင္း အသိမေပးခဲ့ေပ။အခု ဘယ္ကေန ဘယ္လို သိသြားသည္မသိ။သူ႔ကို အေလာတႀကီးဖုန္းဆက္ ကာ လွမ္းေခၚေတာ့သည္။ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူ အေလွ်ာ့ေပး၍မျဖစ္ေပ။
"အစ္ကို..လမင္းဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္"
"ေအာ္..လမင္း လာေလ"
အသံနဲ႔ အတူ လမင္း ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သူ မ်က္ႏွာျပင္ကာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"အစ္ကို..စိတ္ရႈပ္စရာ တစ္ခုခုမ်ားရွိေနလား"
လမင္းက မွန္သားစားပြဲေပၚ တြင္ယူလာေသာ ေကာ္ဘူးလွလွေလးကို လွမ္းတင္ကာ ျမတ္မင္း မ်က္ႏွာအကဲခတ္ၾကည့္ရင္း ေမးသည္။
"မရွိပါဘူးကြာ..ဘာေတြယူလာတာလဲ"
"အစ္ကို႔အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အသီးခ်ိဴခ်ိဴေလးေတြေလ..ေန႔ခင္း စိတ္လန္းသြားေအာင္စားေစခ်င္လို႔...လမင္း အေအးတစ္ခုခုေရာ ေဖ်ာ္ေပးရအုံးမလား"
"ရတယ္..လမင္း..ကိုယ္ အသီးပဲ စားလိုက္မယ္...ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးက တကယ္အလိုက္သိတယ္ကြာ"
ျမတ္မင္းက အလုပ္စားပြဲကေန လမင္းရွိရာ ဆိုဖာေပၚေရာက္လာရင္း လမင္းကိုယ္ေလးအား ေထြးေပြ႕ေျပာသည္။
"အစ္ကိုေနာ္..သူမ်ားေတြျမင္မယ္..ဖယ္ ..အသီးစားလိုက္အုံး"
ျမတ္မင္း အသီးစိတ္တစ္စိတ္ပါးစပ္ထဲ ခြံ႕လိုက္ရင္း.....
"ကိုယ္ မနက္ျဖန္ သြားစရာရွိတယ္"
"႐ုတ္တရက္ႀကီးပါ့လား အစ္ကိုရဲ႕"
လမင္းက ဘယ္သြားမွာလဲ ၊ဘာကိစ္စလဲ မေမးေပ။ျမတ္မင္း သေဘာက်ရတဲ့ အခ်က္ထဲ ဒီအခ်က္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။လမင္းက သူမေျပာျပပဲ ဘယ္ကိစ္စမွ ဇြတ္အတင္းေမးသည္မရွိေပ။
"အင္း..ဟုတယ္ လမင္း ကိုယ့္ အစ္မက ေခၚေနလို႔"
"ေအာ္...အင္း"
လမင္းမ်က္ႏွာ နည္းနည္းညိဳသြားသလိုထင္ရသည္။
"ကိုယ္ လမင္းကို တကယ္သေဘာက်တာ သိတယ္မလား"
ျမတ္မင္းစကားေၾကာင့္ လမင္း မ်က္ႏွာေလးေမာ့ၾကည့္လာကာ....
"အစ္ကိုေရာ..လမင္း အစ္ကို႔ကို တကယ္သေဘာက်တာ သိတယ္မလား"
လမင္းရဲ႕တန္ျပန္စကားေၾကာင့္ ျမတ္မင္း သေဘာက်သြားကာ မ်က္ႏွာၿပဳံးရိပ္ထင္သြားသည္။
"ကိုယ္သိပါတယ္ကြာ...ကိုယ္ကလမင္းရဲ႕ အခ်စ္ဆုံး အခ်စ္ဦး ဟုတ္တယ္မလား"
မ်က္မွန္ၾကည္ၾကည္ေအာက္က ၾကည့္လဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း လမင္း ပါးခ်ိဴင့္ေလး ေပၚေအာင္ၿပဳံးသည္။လမင္း ဒီလူသားကို တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရပါသည္။
<<<<<<>>>>>>