ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး
အပိုင္း ၇၄ - ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရာဂါရွိတယ္
ဒါကိုေတြးၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္း တုန္လႈပ္သြားကာ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ ထြက္လာတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ငရဲမင္းက ထပ္ေျပာလာတယ္။ ဒီတစ္ခါ သူ႔အသံက အရင္ကထက္ ပိုနက္ရႈိင္းတယ္။ အလြန္ေအးလြန္းသျဖင့္ သူမအ႐ိုးမ်ားကို တိုက္စားသြားႏိုင္သည္။
"မင္းငါ့ကိုစကားေျပာတဲ့အခါ မင္းေခါင္းကိုေမာ့ထား!"
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက တြန႔္ဆုတ္ေနေသာ္လည္း သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ထားရင္း ငရဲမင္းကို နာခံရန္မွတပါး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။
သို႔ေသာ္ သူမသည္ အမွန္အတိုင္းေျပာရန္ အလြန္ပင္ ရက္စက္လြန္းလွသည္။ သူမအသက္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက လိမ္ညာဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။
"အမ္.. မင္းသား ေယြ႕ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရာဂါရွိတယ္...."
"ဘာ?! မင္းေရာဂါရွိတာလား! ဘယ္လိုေရာဂါမ်ိဳးလဲ!"
လဲ့ေယာင္းေယာင္း စကားကိုၾကားေတာ့ လန္ဂ်င္းယြိရဲ႕ ေအးစက္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္းပင္ တုန္လႈပ္သြားကာ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ႏႈတ္မွ ထြက္လာသည္။
လန္ဂ်င္းယြိက အနည္းငယ္ တုံ႔ျပန္မႈလြန္ကဲသည္ကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဆိုးသံနဲ႔ ဖုံးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ေအးခဲသြားျပန္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ သူသည္ သူ၏ေရခဲမ်က္ႏွာဖုံးကို ဖယ္ရွားပစ္ခ်င္ခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ပါးျပင္ေတြက ပန္းေရာင္သန္းေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အမူအရာကေန အမွတ္အေျမာက္အမ်ားယူသြားတာ အမွန္ပါပဲ။ ယခုေတာ့ သူသည္ ရႈပ္ေထြးေနၿပီး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနသည္။
သို႔ေသာ္လည္း လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ အျမင္အရေတာ့ သူက ရွက္တတ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။
ယခု သူမသည္ ေရေပၚသစ္သားတစ္စလို သူမကို ငရဲမင္း ဆုပ္ကိုင္ထားပုံကို သတိရေသာအခါတြင္ သူ႔ကို အားကိုးရာမဲ့ ကေလးႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္လိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငရဲမင္းအေပၚ သူမခံစားရေသာ အေၾကာက္တရားမ်ား လုံးလုံး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ ယခုအခါ သူမသည္ နီရဲလာၿပီး ေလကို ရႉရႈိက္ကာ မအိပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
“မင္းသားကိုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီ ကြၽန္က သမားေတာ္မ်ားစြာကို သြားေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ ကုသလို႔မရဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္ ။ ဒီေရာဂါက ျပင္းထန္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္း သိပ္ေတာ့ မျပင္းထန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ဒီကြၽန္အတြက္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေစတယ္”
"အိုး? ဘယ္လိုေရာဂါမ်ိဳးလဲ!"
လန္ဂ်င္းယြိက လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ လွပေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး လိမ္ညာေနေၾကာင္း ေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆက္လက္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။
သူ႔အျမင္အရေတာ့ မိန္းမစိုးေလးဟာ အလြန္တက္ႂကြၿပီး အေရာင္အေသြးစုံပါတယ္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု သူထင္ခဲ့သည္။
စိတ္ထဲမွာ သူေတြးေနတာက မနက္တိုင္း "သူနဲ႔" ႏိုးထႏိုင္ရင္ ဒါဟာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
သို႔ေသာ္လည္း ထိုအေတြး သူ႔စိတ္ထဲ ဝင္လာခ်ိန္တြင္ လန္ဂ်င္းယြိ တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ေရွ႕ကလူက မိန္းမစိုးပဲ။
မိန္းမစိုးနဲ႔ ေပြ႕ဖက္ၿပီး ဘယ္လိုအိပ္ခ်င္ရတာလဲ ?
အိုး ဘုရားေရ ၊ သူ ႐ူးသြပ္သြားၿပီလား?
“မင္းသားကိုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေရာဂါရွိပါတယ္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေရာဂါက ဒီကြၽန္ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို အမွန္တကယ္ မထိခိုက္ေစေသာ္လည္း ညအခ်ိန္မွာ ဒီကြၽန္က အိပ္ရာမွထၿပီး ေနရာအႏွံ႔ မသိစိတ္ကေနကို ေလွ်ာက္သြားတက္ပါတယ္ ။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ဒီကြၽန္က မေန႔ညက အိပ္ေပ်ာ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္မိၿပီး သရွင့္အခန္းထဲမွာ လမ္းဆုံးသြားတာ ။ လမ္းတစ္ဝက္မွာ ဒီကြၽန္က အိပ္ေပ်ာ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္ေနပုံရၿပီး မင္းသား ေယြ႕ရဲ႕ အိပ္ရာကို ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးဟာလို႔ ထင္မိတာေၾကာင့္ ဒီကြၽန္က အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကြၽန္က ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဒီလိုျဖစ္လာမယ္မသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီကြၽန္ကို သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ !”
လန္ဂ်င္းယြိက လဲ့ေယာင္းေယာင္း သ႐ုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း သူ၏ ႀကီးမားေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါတြင္ သူ႔အေပၚထားရွိေသာ ႏွလုံးသားကၾကင္နာမႈကို မကူညီႏိုင္ေပ။
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒီမင္းသားက သေဘာထားႀကီးၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါမယ္ ”
"ဟီး! မင္းသားရဲ႕ သေဘာထားႀကီးမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္းသားေယြ႕!”
ငရဲမင္းက ဘယ္လိုမွေနာက္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူမရဲ႕ မ်က္ခုံးေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပန္းပြင့္ေတြ ပြင့္ၾကသလို ေတာက္ပေနတဲ့ အၿပဳံးကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ လွပတဲ့ အရာတစ္ခု မရွိပါဘူး။ ( tl : ေကာင္းၿပီ * မ်က္ေစာင္းထိုး * )
ၿပဳံးေနတဲ့ မိန္းမစိုးေလးကို ျမင္လိုက္ရျခင္းက လန္ဂ်င္းယြိရဲ႕ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈအားလုံးကို ေခတၱဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ အေတြးေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အခု အေရးႀကီးဆုံးက သူ႔ေဘးမွာ “သူ႔ကို” ထားဖို႔ပါပဲ။ က်န္တာအားလုံး ေစာင့္ႏိုင္ပါတယ္။
လက္ရွိမွာေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက မင္းသား ေယြ႕ကို အဝတ္ဝတ္ဆင္ေပးေနတယ္ ။ အရင္တုန္းကေတာ့ မင္းသားကို တစ္ခါဝတ္ေပးဖူးတယ္။ သူမႏွင့္ မရင္းႏွီးေသးေသာ္လည္း အရင္ကထက္ေတာ့ သိလာသည္ ။
မိန္းမစိုးငယ္ေလးက သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အဆက္မျပတ္ လွည့္ပတ္ေနတာေၾကာင့္ လန္ဂ်င္းယြိက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းလိုက္ပါတယ္။ သူက လင္ေယာက္်ားကို အလုပ္အေကြၽးျပဳေနတဲ့ သခင္မလို အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ ႏူးညံ့တယ္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္း ဝတ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ၿဖီးလိမ္းေပးၿပီး မနက္စာ တည္ခင္းေပးလိုက္တယ္။
ေရႀကီးမႈႏွင့္ မိုးေခါင္ေရရွားမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ လန္ဂ်င္းယြိက အလြန္စားေကာင္းသည္။ သူသည္ ပုံမွန္ပမာဏထက္ ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးကို ပိုစားၿပီး အစားအေသာက္အတြက္ စားဖိုေဆာင္ကို ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္။
စားေတာ္ကဲလီက ထိုသတင္းကိုၾကားရေသာအခါ အလြန္ဝမ္းသာသြားသည္။ ထို႔အျပင္ မင္းသားေလး၏ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ကူညီေျဖရွင္းေပးသည့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္း အတြက္ အလြန္အံ့အားသင့္ကာ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။
ဒါေပမယ့္ စားေတာ္ကဲလီက အံ့အားသင့္ေနသူ တစ္ဦးတည္းမဟုတ္ပါ၊ အိမ္တစ္အိမ္လုံးက လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို သိသည္။ မင္းသား ေယြ႕က လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို ႀကီးႀကီးမားမား ဆုခ်မည္ကို လူတိုင္း သတိျပဳမိၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းသား၏ေနအိမ္တြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားမရွိခဲ့ပါ။ စကားလုံးမ်ား ျပန႔္ႏွံ႔ၿပီး လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အမည္မသိ မိန္းမစိုးမွ အလြန္နာမည္ႀကီးေသာ ၾကက္အႂကြပ္ေၾကာ္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။
"ေရွာင္ေယာင္းဇီ မင္းက အရမ္းေတာ္တာပဲ! ေရႀကီးမႈနဲ႔ မိုးေခါင္ေရရွားမႈျဖစ္စဥ္အတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္ေတြကို မင္းဘယ္လိုသိလဲ။ အဲဒါကို ေျပာျပပါဦး….”
"ေရွာင္ေယာင္းဇီ လာ လာ! ငါ့ဟင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ငါ မင္းကို မွ်ေဝလိုက္မယ္!” …
"ေရွာင္ေယာင္းဇီ , ဟား! ငါတို႔အရင္က စကားမေျပာဖူးဘူး၊ ဟိုတုန္းက မင္းကိုငါမသိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လို႔ရမလား!”
“ေရွာင္ေယာင္းဇီ…”
႐ုတ္တရက္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းနဲ႔ ေရွာင္မုဇီရဲ႕ စားပြဲသည္ လူမ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။
အရင္တုန္းကေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္း နဲ႔ ေရွာင္မုဇီတို႔ဟာ ထမင္းစားဖို႔ ေထာင့္နားက စားပြဲကို အၿမဲေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္၊ အျခားအရာအားလုံးႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၎သည္ အလြန္ဗလာျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒီေတာ့ လူအမ်ားစုက အဲဒီေနရာမွာ မထိုင္ၾကဘူး။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အထင္ႀကီးေလာက္စရာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ၿပီး မင္းသား ေယြ႕ ၏ ႏွစ္သက္သေဘာက်မႈကို ရရွိလာေသာေၾကာင့္ လူတိုင္းက သူမႏွင့္ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး ထူေထာင္ခ်င္ၾကသည္။ အနာဂတ္မွာ သူတို႔အက်ိဳးရွိႏိုင္တယ္။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လဲ့ေယာင္းေယာင္း သေဘာက်ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ျငဴစူတဲ့စိတ္နဲ႔ စိမ္းစိမ္းကားကားေတြရွိေပမယ့္ သူတို႔သည္ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ငရဲမင္းကို ခစားဖို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားစုက လုံး၀ ေမ့သြားၾကသည္။ ေရးထိုးထားတဲ့ ဝါးေခ်ာင္းကို ေ႐ြးလိုက္မိတာက လဲ့ေယာင္းေယာင္းဘက္က ကံဆိုးတာပါပဲ။
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက လူတိုင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျမင္ႏိုင္သည္။ သူမလုပ္သမွ်က ၿပဳံးၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။
စားေတာ္ကဲလီက မီးဖိုေခ်ာင္မွ ထြက္လာၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္း၏ မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ဟင္းရည္ကို ယူလာသည္အထိ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ လူတိုင္းက “Woahhh!!!!”
ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ မနာလိုျဖစ္ၾကတယ္။
ၿပီးေနာက္၊ ၎သည္ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ဟင္းရည္ ျဖစ္သည္!
အဲဒါ အရမ္းတန္ဖိုးႀကီးတယ္။ ငွက္သိုက္ဟင္းခ်ိဳတစ္ပန္းကန္ကို ဆယ္ေခ်ာင္းထက္မနည္း ရွိလိမ့္မယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက တစ္ေန႔ကို ပန္းကန္တစ္လုံးရတယ္။
ဘုရားေရ! ကုန္က်စရိတ္ေတြကို စုေဆာင္းထားရင္ ေရရွည္မွာ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ပမာဏတစ္ခု ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
အစပိုင္းတြင္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အလြန္စိတ္ပ်က္သြားၿပီး ငရဲမင္းက သူမကို ပထမဆုံးေျပာေသာအခါ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ကို ဆန႔္က်င္ခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမသည္ သုံးႏွစ္အတြင္း ထြက္သြားေသာအခါတြင္ အားကိုးတႀကီး စုေဆာင္းထားႏိုင္ေစရန္ ေငြကို လိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယခုမူ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ဟင္းရည္ပန္းကန္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ငိုလုနီးပါးပင္။ ၾကည့္ရတာ အနံ႔အရေတာ့ အရမ္းအရသာရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက အျခားအေစခံမ်ားအားလုံး တံေတြးစို႔သည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။ မနာလိုတဲ့ အသြင္အျပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း သူမ သတိထားမိတယ္။ သို႔ေသာ္ ၎သည္ သဘာဝက်ေသာ တုံ႔ျပန္မႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမစိတ္မ၀င္စားပါ။
သူမသည္ အနိမ့္ဆုံးမွ အနိမ့္ဆုံးျဖစ္သည္။ သူမလစာက တစ္လကို ေငြႏွစ္တုံးပဲရွိတယ္။ တျခားလူတိုင္းက သူမထက္ သာတယ္။ သို႔ေသာ္၊ ယခု အနည္းဆုံးေတာ့ သူမသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ဟင္းရည္တစ္ပန္းကန္ ရႏိုင္သည္ ။ ဟီးဟီး။ အခုမွ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
"ေရွာင္ေယာင္းဇီ မင္းက အရမ္းအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတယ္။ ငါ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းသားေလးကို ဒီေလာက္ ရက္ရက္ေရာေရာ ဆုခ်တာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး။ မင္းက ႀကီးက်ယ္တဲ့အလုပ္တစ္ခုကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရလိမ့္မယ္ ။ မင္းရဲ႕အနာဂတ္အျမင္ဟာ အကန႔္အသတ္မရွိျဖစ္မယ္ဆိုတာ ငါေသခ်ာပါတယ္။ အခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါစားေတာ္ကဲလီက မင္းကို ငါ့ရဲ႕ေက်ာ္ၾကားမႈကို ယူေဆာင္လာဖို႔ အားကိုးလိမ့္မယ္!”
စားေတာ္ကဲလီက သူ႔မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ၿပဳံးျပရင္း ေျပာေနတယ္
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ၿပဳံးၿပီး စာေၾကာင္းအနည္းငယ္နဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ဇြန္းကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ပန္းကန္လုံးထဲကဟာကို ခ်က္ခ်င္းမေသာက္ဘူး။ သူမက ေရွာင္မုဇီရဲ႕ ပန္းကန္အလြတ္ထဲကို ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ဟင္းရည္တစ္ဝက္ကို ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။
••••••••••
ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး
အပိုင္း ၇၅ - သူခိုး!
ဒါကိုျမင္ေတာ့ ေရွာင္မုဇီ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။ “ ေရွာင္ေယာင္းဇီ ၊ မင္း!”လို႔ ထိတ္လန႔္စြာေအာ္လိုက္သည္။
“ ဟားဟား၊ ငါဆိုတဲ့ ေရွာင္ေယာင္းဇီ က သစၥာေစာင့္သိမႈကို ဂ႐ုအစိုက္ဆုံးပဲ!မင္းသိလား ညီေလး ! မင္းက ငါနဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံးလူမို႔ ငါတို႔ၾကားက အရာအားလုံးကို ငါမွ်ေဝေပးမယ္! ငါတို႔က ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြနဲ႔ ၾကမၼာဆိုးေတြကို အတူတကြ ခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္! ဟားဟား..…”
သူမဒီကိုေရာက္ကတည္းက ေရွာင္းမုဇီက သူမကို အေကာင္းဆုံးဆက္ဆံခဲ့တယ္။ သူက သူမကို ကာကြယ္ဖို႔ အၿမဲႀကိဳးစားတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အခ်ိန္က သူမဖ်ားေနတဲ့အခါ သူ အရမ္းပူထူသြားတယ္။ သူက အားနည္းၿပီး အလြန္နိမ့္တဲ့ အေနအထားမွာရွိေသာ္လည္း သူမကို ကယ္တင္ရန္ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
ေရွာင္မုဇီ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သူမ၏ မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ အၿမဲ ေရးထြင္းထားလိမ့္မည္ ။
ထို႔အျပင္ ေရွာင္မုဇီက သူမထက္ ပိန္သည္။ ေရွာင္မုဇီ ၏ေနာက္ခံက အလြန္ဆင္းရဲတယ္။ သူဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းေကာင္းမစားခဲ့ရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခု သူမက တစ္ေန႔ကို ပ်ံလႊားဌက္သိုက္စြပ္ျပဳတ္ တစ္ပန္းကန္ ေပးတာခံရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ သဘာဝအတိုင္း အားလုံးကို သူ႔ဘာသာသူ စားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။သူမက ေရွာင္မုဇီ ကိုလည္း က်န္းမာေစခ်င္တယ္။
ထို႔ေၾကာင့္၊ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ေရွာင့္မုဇီ၏ ျငင္းဆန္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ေရွာင္မုဇီ ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ ပ်ံလႊားငွက္သိုက္ပန္းကန္ကို တြန္းပို႔လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အပိုင္းကို မ်ိဳခ်လိုက္သည္။
ဒါကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ေရွာင္မုဇီက အရမ္းကို ထိမိသြားတယ္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူသိတယ္။ သူ႔ရင္ထဲမွာ အရမ္းေႏြးေထြးေနသလို ခံစားေနရတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစားေသာက္ဆိုင္ရွိလူတိုင္း၏ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး မနာလိုေသာမ်က္လုံးမ်ားေအာက္တြင္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းႏွင့္ ေရွာင္မုဇီတို႔၏ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈက ပိုမိုအားေကာင္းလာခဲ့သည္။
—–
လဲ့ေယာင္းေယာင္း ဗိုက္ျပည့္သြားတာက ပ်ံလႊားဌက္သိုက္စြပ္ျပဳတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ သူမသည္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္စဥ္တြင္ ပုံမွန္မဟုတ္စြာ တက္ႂကြေနေသာေၾကာင့္ပင္။
မၾကာခင္မွာပဲ သူမဟာ မင္းသားရဲ႕ ေနအိမ္မွာရွိတဲ့ ပရိေဘာဂေတြနဲ႔ ပစၥည္းအားလုံးကို သုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ယခု သူမသည္ ေႂကြက်ေနေသာ သစ္႐ြက္မ်ားကို လွည္းက်င္းရန္ အေနာက္ဘက္ ၿခံဝင္းဆီသို႔ ဦးတည္သြားရင္း တံျမက္စည္းကိုကိုင္ထားခဲ့သည္။
ေနအိမ္၏ေနာက္ဘက္တြင္ ျမင့္မားေသာတံတိုင္းတစ္ခုသည္ အျပင္ဘက္ရႈခင္းအားလုံးကို ဖုံးကြယ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွာင္မုဇီက နံရံမ်ားေနာက္တြင္ ေဝးလံတဲ့လမ္းၾကားတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ခ်ိန္က ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ဒါေပမယ့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္း က လမ္းကဘယ္ကို ဦးတည္မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး။
နံရံေရွ႕မွာေတာ့ ေအာ္စမန္သစ္ပင္ အနည္းငယ္ရွိတယ္။ ယခုအခ်ိန္သည္ ေႏြရာသီ၏အစျဖစ္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚတြင္ ပန္းမ်ား မပြင့္ေသးေပ။ သို႔ေသာ္ စိမ္းလန္းစိုေျပေသာ စိမ္းညိဳ႕ေသာသစ္႐ြက္မ်ားသည္ ေလျပည္ႏွင့္အတူ လႈပ္ခတ္သြားကာ လတ္ဆတ္ေသာရနံ႔သည္ ေလထဲတြင္ ေမႊးပ်ံ႕ေနႏိုင္သည္။ ေဆာင္းဦးရာသီမွာ ပန္းပြင့္တဲ့အခါ လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၎သည္ ေအာ္စမန္ သစ္ပင္၏အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္း စိတ္ထဲမွာ လွပတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ျမင္ေယာင္လာရင္း ေႂကြက်ေနတဲ့ သစ္႐ြက္ေတြကို လွည္းလိုက္တယ္။ ဒီအလုပ္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ျမစ္ကမ္းနားက ျမက္ခင္းျပင္မွာ အနားယူႏိုင္မွာ။ ထိုေနရာသည္ သူမႏွင့္ ေရွာင္မုဇီတို႔၏ တာဝန္အားလုံးၿပီးေျမာက္ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းရာ ေနရာျဖစ္သည္။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အဲဒီကိုသြားမယ့္လူက အလြန္နည္းၿပီး ရႈခင္းက ကဗ်ာလိုပဲ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္။ စကားစျမည္ေျပာဖို႔ႏွင့္ ျမင္ကြင္းကို ခံစားရန္ အေကာင္းဆုံးေနရာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ႐ုတ္တရက္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သစ္ပင္ေတြဆီမွ ထူးဆန္းေသာ တစ္စုံတစ္ရာကို ၾကားလိုက္ရသည္။
သစ္ကိုင္းတစ္ခုေပၚတြင္ ေလးလံေသာ အရာတစ္ခုသည္ ၎အေပၚမွ ဆင္းသက္လာသကဲ့သို႔ ႐ုတ္တရက္ * ဂြၽတ္ * ဆိုတဲ့အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။
ဒါကိုၾကားေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္း လန႔္သြားတယ္။ သူမသည္ သူမ၏ တံျမက္စည္းကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ထူးျခားေသာ အသံ၏ အရင္းအျမစ္ကို တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ခ်ဳံပုတ္ထဲတြင္ ပုန္းေနလိုက္သည္။
သစ္ပင္ထိပ္မွာ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေယာက္်ားက သူမဘက္ကို မ်က္ႏွာမမူထားေသာေၾကာင့္ သူ႔ေနာက္ဘက္ကိုသာ ျမင္ရသည္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္း ရဲ႕ ပထမဆုံး အေတြးကေတာ့..... သူခိုး!
ဒီလိုေတြးတဲ့အတြက္ သူမကို အျပစ္တင္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့၊ ဒါက မင္းသားရဲ႕ ေနအိမ္ေနာက္ဘက္ေလ ။ ထိုေနရာက အလြန္ေဝးကြာၿပီး တံတိုင္းေနာက္တြင္ လမ္းၾကမ္းလမ္းသြယ္တစ္ခုရွိသည္။ သူက သူခိုးမဟုတ္ရင္ နံရံေနာက္ကေန ဘာလို႔ တက္ရတာလဲ?
ဒီသူခိုးက သတၱိရွိမွာ ေသခ်ာတယ္! သူက မင္းသားရဲ႕ေနအိမ္ကို လုယက္ဖို႔ သတၱိရွိတာလား? ငရဲမင္းက ဘယ္သူလဲ သူ မသိဘူးလား??
လဲ့ေယာင္းေယာင္းသည္ ဤလူႏွင့္အတူ အျခားမည္သူမွ် မတက္ခဲ့သည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ပါးစပ္ေထာင့္က က႐ုဏာမဲ့စြာ ေကြးတက္သြားတယ္။
ဟားဟား ၊ ဒီသူခိုးက ေတာ္ေတာ္ သတၱိရွိတာပဲ! ငါ သူ႔ကို သနားမွာ မဟုတ္ဘူး!
လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ အသည္းထဲထိ အမုန္းဆုံးထဲက တစ္ခုကေတာ့ သူခိုးပါပဲ။ အဲ့လို လက္ႏွင့္ေျခေထာက္ေတြ ရွိသူမ်ားကို သူမမုန္းတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ကိုယ္ပိုင္ေငြရွာမည့္အစား အျခားသူမ်ား၏ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူသြားၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ အခု သူခိုးကို သူမ ေသခ်ာေပါက္ အျပစ္ေပးရလိမ့္မယ္။
လဲ့ေယာင္းေယာင္းသည္ တိုက္ခိုက္သူ၏ကိုယ္ဟန္ကိုျပင္ဆင္ရင္း သူမ၏တံျမက္စည္းကို ပို၍တင္းက်ပ္စြာကိုင္ထားသည္။
ၿပီးေတာ့ “သူခိုး” က သူမကို စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတာကိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ သစ္ပင္ေပၚက ခုန္ခ်လိုက္သည္။
တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ဤအထူးအခိုက္အတန႔္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမည္ကို သူ မသိခဲ့ေပ။
အခု သူ႔ကို မ႐ိုက္ရင္ သူမ အဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာလဲ?!
လဲ့ေယာင္းေယာင္း သည္ သူခိုးကို ေခ်မႈန္းရန္ သူမ၏ ခြန္အားရွိသမွ်ကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။ သူမအသုံးျပဳခဲ့ေသာ ခြန္အားပမာဏက ဟာသမဟုတ္ေပ။ သူမရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ သူခိုးဟာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကေန မူးေမ့မလိုျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒါက လဲ့ေယာင္းေယာင္း အလြန္ေၾကာက္လန႔္မႈကင္းၿပီး သူခိုးကို ကိုယ္တိုင္ သင္ခန္းစာေပးရဲသည့္ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္သည္။
သူမရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ သူခိုးက သူ႔ေခါင္းကို႐ိုက္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူ အျမန္ေရွာင္လိုက္ေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္း လြတ္သြားသည္။ ထိုအစား တံျမက္စည္းက သူခိုး၏ပခုံးကို ႐ိုက္မိသြားသည္။ သူခိုးက နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္လာခဲ့သည္။
လက္ေတြ႕ဘဝသည္ သူမ၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈမွ ေသြဖည္သြားေသာ္လည္း အနည္းဆုံးေတာ့ သူမ သူ႔ပခုံးကို ႐ိုက္မိသြားခဲ့သည္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္း တိတ္တဆိတ္ ဝမ္းသာသြား၏။
သို႔ေသာ္ သူခိုးက သတိရွိမႈကို မဆုံးရႈံးခဲ့ကတည္းက လဲ့ေယာင္းေယာင္း က အကူညီေတာင္းဖို႔အတြက္ေအာ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ခုက သူမဟာ ေသးေသးေလးျဖစ္ၿပီး ေျခတံတိုတယ္ေလ။ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ထို႔အျပင္ သူခိုးက သြက္လက္ျမန္ဆန္သည္။သူပုံက ကိုယ္ခံပညာကို သိတဲ့ပုံေပါက္တယ္။
ဒါကိုေတြးရင္း လဲ့ေယာင္းေယာင္း ပါးစပ္ကိုဖြင့္ကာ ျခေသၤ့လို ဟိန္းေဟာက္ေတာ့မယ္။
ဒါေပမယ့္ သူခိုးက သူမ၏အႀကံအစည္ကို သတိျပဳမိပုံရသည္။ သူ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္သြားၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္း၏ ပါးစပ္ေလးကို ဖုံးရန္ သူ႔လက္ကို လွမ္းလိုက္ကာ နာက်င္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္သည္။
လ်င္ျမန္ၿပီး ဥာဏ္ပညာရွိတဲ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ေရွာင္လိုက္သည္။
ဟားဟား! နင္က ငါ့ပါးစပ္ကို ဖုံးခ်င္ေနတာလား? မင္းအိမ္မက္ထဲမွာပဲဖုံးလိုက္!
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိအစား လက္က သူမရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚ ေရာက္သြားတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ အၿပဳံးက တစ္စကၠန႔္ေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘူး။
အားးးးးးး….!!
လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္း ရဲ႕ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈအားလုံးဟာ သူမရဲ႕ ရင္ဘက္ေတြရဲ႕ထိပ္မွာရွိေနတဲ့ လက္ႀကီးေပၚမွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္လာၿပီး ပါးစပ္က အလြန္က်ယ္လာကာ စာငွက္တစ္ေကာင္ေတာင္ ဝင္လာႏိုင္သည္ ။
ဒါေတြအားလုံးက သူမအေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ႀကဳံဖူးတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပါပဲ။ ဝူးဝူး ! သူက အႀကိမ္တစ္ေထာင္ ထိုးသတ္ဖို႔ထိုက္တန္တဲ့သူ။
သို႔ေသာ္ လဲ့ေယာင္းေယာင္း ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ သူခိုး၏ေနာက္ထပ္စကားက သူမအား အျမင့္ဆုံးအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ရွိေစခဲ့သည္။
“မင္း မိန္းမစိုးယုတ္! ငါဘယ္သူလဲ မင္းသိလား ? ငါ့ကိုဘယ္လိုေတာင္ ႐ိုက္ရဲရတာလဲ?!”
သူ႔အသံက ေဒါသေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး သူ႔သြားေတြကိုျဖတ္သန္းၿပီး တဟုန္ထိုး စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ပိုလို႔ေတာင္ ေဒါသျဖစ္သြားတယ္။ သူမ ရင္ဘတ္ကို ထိတဲ့သူက သူမကို မိန္းမစိုးယုတ္လို႔ ေခၚေနတုန္းပဲ!
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စပ်စ္သီးေျခာက္ေလးေတြကို သူ မခံစားႏိုင္ဘူးလား? မိန္းမစိုးယုတ္တဲ့လား?!နင္ကမွ မိန္းမစိုး ! နင့္မိသားစုတစ္စုလုံးက မိန္းမစိုးေတြ!!!
(Author- ငရဲမင္းက လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို မိန္းမမွန္း မသိေသးဘူး အခုေတာ့မင္းတို႔ေကာင္ေတြ သိၿပီေနာ္ ဟုတ္တယ္ဟုတ္? *အဟြတ္ အဟြတ္*)
လဲ့ေယာင္းေယာင္း သည္ သူမ၏ ညာဖက္ေျခေထာက္ရွိ ခြန္အားအားလုံးကို အျမန္စုေဆာင္းၿပီး သူခိုးကို ေျခသလုံးၾကားကို အျပင္းအထန္ ကန္ေက်ာက္လိုက္စဥ္ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားမွ မီးေတာက္မ်ားကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
ေနာက္တြင္ ဝက္သတ္သလိုေအာ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္း သည္ သူမ၏ ပစ္မွတ္ကို တိက်စြာ ထိမွန္ခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာေၾကာင့္ သူမ၏ ႏွလုံးသားကို ေက်နပ္မႈ ေပးခဲ့သည္။
“ ဟားဟား! အခု မင္း သူေဌးက ဘယ္သူလဲ သိၿပီလား?! မင္းက သူခိုးစုတ္ပဲ! မင္းမွာ အရမ္းသတၱိရွိတယ္ေပါ့! မင္းသား ေယြ႕ ရဲ႕ ေနအိမ္ထဲကို မင္းက ေဖာက္ထြက္ဖို႔ေတာင္ သတၱိရွိလား? မင္း ေသဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြေရေနလိုက္ !”
လဲ့ေယာင္းေယာင္း သည္ သူ၏ xxကိုကိုင္ၿပီး ခုန္ေပါက္ေနသည့္ ေယာက္်ားကို ၾကည့္ရင္း သူမ၏ ခါးေသးေသးေလးေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကိုေထာက္ထားသည္။ သူမ ဆိုးသြမ္းစြာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
ဟားဟား! ဒါက ငါ့ကို ထိေတာ့ သူရလာတဲ့ အရာပဲ! ေသဖို႔ေရတြက္ေနလိုက္ ! ငါ သူ႔ကို တစ္ႀကိမ္ပဲ ကန္လိုက္တာ! သူ႔ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္ၿပီ!
ေကာင္ေလးအတြက္ကေတာ့ ႐ူးသြပ္လြန္းလို႔ ေပါက္ကြဲလုနီးပါး ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ xx က အရမ္းနာက်င္ေနတာေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနသလို ခံစားေနရတယ္။ သူသတိလစ္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က သန္မာလြန္းၿပီး မူးလဲလို႔ေတာင္ မရဘူး။
ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ မတားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ၿခိမ္းေျခာက္စကားမ်ား စတင္ေျပာဆိုခဲ့သည္။
“အိုး အိုး အိုး အိုး...... မင္း- မင္း မိန္းမစိုးယုတ္ !မင္း- မင္းက ငါ့ကို ကန္ဖို႔ သတၱိရွိတယ္ေပါ့! ငါဘယ္သူလဲသိလား!?”
“ ဟားဟား! ကိုယ့္နာမည္ေတာင္ မသိေတာ့ဘူးေပါ့။ မင္းအတြက္ အရမ္းဝမ္းနည္းမိပါတယ္! ဒါေပမယ့္ မင္းကဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသား ေယြ႕ ရဲ႕ ေနအိမ္ကို ေဖာက္ထြင္းဝင္ေရာက္ဖို႔ သတၱိရွိလို႔ မင္းရဲ႕ ဖင္ကို ေရေဆးၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ ထဲမွာထိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထား!”
သူခိုးက သူမကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ္လည္း လဲ့ေယာင္းေယာင္း လုံးဝမေၾကာက္ဘူး။ အတိတ္က တီဗြီၾကည့္တိုင္း လူဆိုးေတြက သူတို႔ရႈံးတဲ့အခါတိုင္း အႀကီးႀကီးေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဟမ္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ငရဲမင္းကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကမွ သူမကို ေၾကာက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူး!
လဲ့ေယာင္းေယာင္း ဘယ္ေလာက္ဘဝင္ျမင့္ၿပီး ဂုဏ္ယူေနလဲဆိုတာကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ထိုလူသည္ သူ႔ေဒါသက သူ႔ႏွလုံးသားကို တိုက္ခိုက္ေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ထို႔အျပင္၊ သူ၏ xx သည္ ႀကီးမားေသာ နာက်င္မႈေဝဒနါကို ခံစားေနရသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာအမူအရာေတြ အားလုံး တညီတၫြတ္တည္း ရႈံ႕မဲ့သြားေအာင္ ခံစားေနရတယ္။ သူ၏မူလမ်က္ႏွာကို လူေတြ ျမင္ရန္ ခဲယဥ္းေစသည္။
ထိုလူသည္ သူ၏ဒ႑ာရီလာဂုဏ္သတင္းက ဒီမိန္းမစိုးေလးေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားျခင္း ရွိ၊မရွိကို မေသခ်ာဘူး။
မိန္းမစိုးကို အပိုင္းအစေတြတစ္ေသာင္းေလာက္ျဖစ္ေအာင္ ႏုတ္ႏုတ္စင္းပစ္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္သည္။
••••••••••
ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး
အပိုင္း ၇၆ - မင္းသား ၇
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ထိုလူ ဘာေတြေတြးေနမွန္း မသိေပ ။ သူမသည္ အကူအညီရယူဖို႔ ေနအိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။ မာနႀကီးေသာ သူခိုးကို သူမ ဖယ္ရွားခ်င္သည္။
မထင္မွတ္ဘဲ၊ သူမသည္ ငရဲမင္းထံ မေရာက္မီ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္သာ ေျပးခဲ့ရသည္။
“အယ္….?”
သူမ ငရဲမင္းဆီ ျပဳတ္က်သြားေၾကာင္း သူမသိလိုက္သည့္အခိုက္တြင္၊ သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းသည္ အေျခအေနအရ တုံ႔ျပန္မႈတစ္ခုလို တုန္ခါသြားခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူမဟာ တစ္ခုခုကို မေတာ္တဆ နင္းမိၿပီး ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတယ္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက "အားးး!" လို႔ေအာ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ျပန္လဲက်ေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခိုက္အတန႔္တြင္ သန္မာေသာလက္တစ္စုံက သူမခါးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ကာ ဒဏ္ရာမရေအာင္ တားထားသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ သံလိုက္ဓာတ္လို ခပ္နိမ့္နိမ့္ အသံက ထြက္လာတယ္ “မင္းဘာလို႔ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ လုပ္ရတာလဲ ? ဒါက မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ အျပဳအမူပဲ ”
ငရဲမင္းက သူမကို ေဝဖန္ေနပုံရေသာ္လည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္က အေလးအနက္ထားလွ်င္ သူလုံးဝ စိတ္ဆိုးသည္မဟုတ္ေၾကာင္း သူတို႔သိလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို သူၾကည့္တဲ့ပုံစံက အရမ္းၾကင္နာတယ္ ။
ငရဲမင္း၏ စကားကိုၾကားေတာ့ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူမ၏ လည္ပင္းကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဆြဲမခ်ႏိုင္ေတာ့ေပ။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသား ေယြ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္ေပးပါ "
လဲ့ေယာင္းေယာင္း ေျပာေနခ်ိန္တြင္ သူမသည္ သူခိုးကို ပို၍ပင္ မုန္းတီးလာသည္။
ဟမ္။ အားလုံးက သူ႔အျပစ္ပဲ!
ဒါကိုေတြးၿပီးေနာက္မွာ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး လန္ဂ်င္းယြိကို ေျပာလိုက္တယ္။ "မင္းသား ေယြ႕၊ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေနာက္ဘက္ၿခံကို ေစာင့္ေနတုန္း သူခိုးကိုေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူခိုးက ေနအိမ္ထဲ တိတ္တဆိတ္ ေဖာက္ထြင္းဝင္ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ ဒီကြၽန္က သူ႔ကို႐ိုက္ခဲ့လို႔ အခု သူအဲဒီမွာရွိေနတယ္!"
လဲ့ေယာင္းေယာင္း မကူညီႏိုင္ဘဲ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ဒီေန႔ သူခိုးကို ဖမ္းမိသြားတယ္။ ပံ့ပိုးကူညီမႈေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီတစ္ခါ ငရဲမင္းက သူမကို ဘာဆုေပးမွာလဲ ?
လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူမ၏ အေတြးထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္လြန္းေနၿပီး လက္ညႇိဳးၫႊန္ရာကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ လန္ဂ်င္းယြိ ပါးစပ္မ်ား လႈပ္ယမ္းသြားသည္ကို မသိလိုက္ေပ။
အဲဒီလူက သူ႔ကို ေဒါသတႀကီး ၾကည့္ေနေပမယ့္ သူခိုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါက ...
“အကိုႀကီး….” ေယာက္်ားေလး၏ေလသံသည္ ခ်င္မင္းဆက္၏ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနစြာနဲ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား မိုင္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွာေဖြေနသလိုပဲ ။
ဘာ ?!
သူ-သူမ သူ-သူမ သူမ ၾကားတာ အမွန္လား ?
အဲဒီသူခိုးက ငရဲမင္းကို ...... အစ္ကိုႀကီးလို႔ ေခၚတယ္?!?! ၿပီးေတာ့ သူက........ျဖစ္ရမယ္
“ဟုတ္တယ္။ မင္းခန႔္မွန္းထားတာမွန္တယ္။ သူခိုးလို႔ မင္းယုံၾကည္တဲ့သူက မင္းသားရဲ႕ ညီပါ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ တျခားအေထာက္အထားက ေရွးေခတ္ ကိုတန္ရဲ႕ ၇ ေယာက္ေျမာက္ မင္းသား”
လဲ့ေယာင္းေယာင္းသာ အရင္ခ်ိန္ကို ျပန္သြားႏိုင္ရင္ ဒီလူကို တံျမက္စည္းကို မသုံးေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးတယ္။ သူ႔ ငွက္ကို ကန္ဖို႔ သူမေျခေထာက္ကို အသုံးမခ်ခဲ့ပါဘူး... ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၎က သူ႔အနာဂတ္ကို တစ္သက္လုံး ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ေတာ္ဝင္သမားေတာ္က “ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ မင္းသား မိသားစုရဲ႕ ရတနာဟာ နဂိုအတိုင္း လည္ပတ္ေနဆဲပါ။ ေဆးကို ေန႔စဥ္ေသာက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ တစ္လၾကာ လိင္ဆက္ဆံမႈမလုပ္ဘဲ ေနသမွ် ေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္ "
"ဘာလဲ?! တစ္လ?! ေသစမ္း ! မင္းက သမားေတာ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ေတာင္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီလား ? တစ္လေလာက္ေစာင့္ရမွာလား? မင္းငါ့ကိုေနာက္ေနတာလား?!" သူက စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္လာတယ္ ။
ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ စကားကိုၾကားေတာ့ မင္းသား ၇က ေဒါသစိတ္ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ေတာ္ဝင္သမားေတာ္က ထိုလူ၏အမည္ကို မသိေသာ္လည္း သူမည္ကဲ့သို႔ ၀တ္စားထားသည္ကို အေျခခံ၍ ဤလူသည္ သာမန္လူမဟုတ္မွန္း ေသခ်ာေပါက္ သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ထိုေယာက္်ား၏ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာထားကို အာ႐ုံမစိုက္ေပ။
ႏွစ္သိမ့္စကား အနည္းငယ္ေျပာၿပီးေနာက္မွာ ေတာ္ဝင္ သမားေတာ္က ေဆးစာတစ္ေစာင္ကို ခ်န္ထားခဲ့ကာ မိန္းမစိုးႀကီးက သူ႔ကို လိုက္ပို႔ခဲ့သည္။
ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ အခန္းထဲတြင္ အလြန္တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ အပ္တစ္ေခ်ာင္းျပဳတ္က်ရင္ အသံက်ယ္ႀကီး ၾကားရမွာပါ။
လဲ့ေယာင္းေယာင္း အခန္းထဲ ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ အသက္ကို ထိန္းဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ သူ႔ျဖစ္တည္မႈကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ခ်ခ်င္သည္။ တတ္ႏိုင္ရင္ ေလထုထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္တယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမရဲ႕ ဦးတည္ရာကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္လာေနပါတယ္။ မင္းသား ၇ က ေဒါသႀကီးေသာျခေသၤ့ႏွင့္တူသည္။ သူမကို အေရခြံခြာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကို မ်ိဳခ်ခ်င္ပုံရသည္။ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက သူမ ဦးေရျပား ထုံက်င္သြားသလို ခံစားရတယ္။ သူမသည္ ဖိစီးမႈမ်ားစြာခံေနရသည္။
ဝူးးဝူးး! အို ေကာင္းကင္ဘုံ။ အို ကမာၻေျမ။ ဘယ္သူကေပၚလာၿပီး သူမကို အခုကယ္ႏိုင္မွာလဲ ?
သူမရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ သူမရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ မင္းသား ၇ က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သခင္ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာသည္...
လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ အေတြးေတြက လုံးဝမွန္ကန္ပါသည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္၊ မင္းသား ၇ (နန္ကုန္းက်င္းရွီ) သည္ ယုတ္မာေသာမိန္းမစိုးကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို စဥ္းစားေနသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ ဒီရက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္တယ္။ သူ႔အေမက သူ႔ကို ပတ္က်ိမနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားတာနဲ႔ သူ႔ေသြးေတြ ေအးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
ထိုက္ရွန္မေသမ်ိဳး သူ႔ကို တပည့္အျဖစ္ မလက္ခံခင္မွာ ပတ္က်ိမက နယူပီ သၾကားလုံး*လို သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ပုံကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ သူဘယ္ကိုသြားသည္ျဖစ္ေစ သူမကေနာက္က လိုက္လာသည္ ။
သူမဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ သူအဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ ပက္က်ိမက ေျခလက္တိုတိုမ်ားႏွင့္ အငိုသန္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ငိုတိုင္း သူ႔အေမက သူအႏိုင္က်င့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါက သူ႔ကို ႐ူးသြပ္ေစတယ္။
ဒါတင္မကဘဲ ပက္က်ိမက အၿမဲတမ္း ႏွာရည္ယိုေနတတ္ပါတယ္။ ႏွာေခါင္းထဲက ႏွာရည္ႏွစ္တန္း ထြက္လာတာကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ ႐ြံမုန္းစရာႀကီး။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူမသည္ သူ႔ေနာက္ကို အလြန္နီးကပ္စြာ လိုက္လာသျဖင့္ သူမဘာမွ မလုပ္ဘဲ သူ႔ဘာသာသူ ေျခေခ်ာ္သြားခဲ့သည္။ သူမက သြားတစ္ေခ်ာင္း ဆုံးရႈံးသြားၿပီး ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ယိုစိမ့္ေသာ ေလကဲ့သို႔ အသံထြက္လာသည္။
ဒီလို႐ုပ္ဆိုးတဲ့မိန္းကေလးက ေနရာတိုင္းကို သူ႔ေနာက္လိုက္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔မွာ မ်က္ႏွာမရွိသလို ခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆုံးတြင္၊ ထိုက္ရွန္မေသမ်ိဳးက သူနဲ႔ မရည္႐ြယ္ဘဲ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရၿပီး သူ႔ကို တပည့္အျဖစ္ လက္ခံလိုေသာအခါ ခ်က္ခ်င္း လက္ခံခဲ့သည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အေမက သူသိုင္းပညာကို သင္ယူခ်င္တယ္လို႔ ထင္တဲ့အတြက္ သူနဲ႔ခြဲဖို႔ အရမ္းဝန္ေလးေပမယ့္ သူ႔ကို လႊတ္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္က အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူက ကိုယ္ခံပညာကို တကယ္မသင္ခ်င္ခဲ့ဘူး...။ ပက္က်ိမဆီက လြတ္ေျမာက္ခ်င္႐ုံသာ။
နန္းေတာ္မွထြက္သြားၿပီး ပက္က်ိမကိုေရွာင္ရန္က ႐ိုးရွင္းေသာအလုပ္မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္း၊ သူက ပတ္က်ိမရဲ႕ တည္ရွိမႈကို ေမ့သြားခဲ့သည္။
မထင္မွတ္ပဲ၊ သူအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အေမက ပက္က်ိမနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တာကို သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ သူမသည္ ပတ္က်ိမကို သူ၏ ေတာ္ဝင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။
ဒီစကားကိုၾကားတာနဲ႔ သူခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာင္းကင္ဘုံယြမ္မင္းဆက္ဆီကို ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အေမက သူ႔ေနာက္မွာ အင္ပါယာကိုယ္ရံေတာ္ေတြကို ေစလႊတ္ထားခဲ့တယ္ ။ သူတို႔ဟာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ကိုယ္ခံပညာေတြပါ။ သူတို႔က သူ႔ကို မဆုတ္မနစ္ လိုက္ဖမ္းၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ကို အေရာက္လွမ္းဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေစာင့္မ်ားက ဆက္လက္ လိုက္ေနပါသည္။ မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ လူအုပ္ထဲ ေျပးဝင္ၿပီး အေစာင့္ေတြကေန ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့တာ အခုအခ်ိန္အထိ မဟုတ္ဘူး။
ထို႔ေနာက္ သူသည္ သူ႔မွတ္ဉာဏ္မ်ားေနာက္သို႔ လိုက္ကာ မင္းသား ေယြ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ သူ႔အစ္ကိုႀကီးအိမ္မွာ ခိုလႈံဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။
မထင္မွတ္ပဲ၊ သူဒီကိုခုန္တက္လာခ်ိန္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ေခါင္းေပၚ တံျမက္စည္းတံနဲ႔ မဆင္မျခင္ ႐ိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ သူ အျမန္ေရွာင္တိမ္းခဲ့တယ္။ မဟုတ္လွ်င္ သူသည္ အ႐ူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဦးေခါင္းေကာင္းေနေပမယ့္ လက္ေတြေတာ့အ႐ိုက္ခံရတယ္။ သို႔တိုင္၊ ၎သည္ အားလုံး၏ အဆိုးဆုံးမဟုတ္ေပ။ ပိုဆိုးတာက သူ႔မိသားစုရဲ႕ ရတနာေတြက ကန္ထုတ္ခံလိုက္ရတာဘဲ။ မိန္းမစိုးက လက္ေတြ႕က်က် ခ်ိဳးဖ်က္ပစ္လိုက္တယ္။
သူသည္ ေရွးေခတ္ ကိုတန္ရဲ႕ ခမ္းနားထည္ဝါေသာ မင္းသား ၇ ျဖစ္သည္။ ေမြးဖြားလာခ်ိန္တြင္ ေလကို ေခၚႏိုင္ၿပီး မိုးကိုလည္းေခၚႏိုင္သည္။ ဇိမ္ခံဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ သူ႔ေအာက္တြင္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိသည္။ ဘယ္သူက သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ိုက္ဝံ့မွာလဲ။
ဒါတင္မကေသးဘဲ၊ ဒါက မာနႀကီးတဲ့ မိန္းမစိုးတစ္ေယာက္ပါ ။ ဒါဆို သူလက္စားေခ်ရမွာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူ နန္းကုန္က်င္းရွီက အႏိုင္က်င့္ဖို႔ လြယ္တဲ့ပစ္မွတ္လို႔ လူေတြက ထင္ၾကလိမ့္မယ္။
..........
Khat - Hello ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလးက အဆုံးထိၿပီးသြားပါၿပီရွင့္။ gp ဝင္ခ်င္ရင္ လာဝင္လို႔ရပါတယ္။ gp1-1500, gp2-3000, gp3-3000 နဲ႔ gp 3 ခုလုံးဆို ၇၀၀၀ပါရွင့္။
အပိုင္း ၂၀ ပါ pdf file တစ္ခုကို ၆၀၀ပါ။
#6.11.2022