သီရိၿမိဳင္စံအိမ္ေတာ္ရိွ ဧည့္ခန္းထဲ၌ မမၿမိဳင္နွင့္အတူတူ မိုရာညိမ္းလည္း ထိုင္ေနၾကသည္ ။ မိုရာညိမ္းကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာသာ အားရပါးရထိုင္ရင္း ခံုေပၚတင္စာေရးေနခ်ိန္ မမၿမိဳင္ကေတာ့ သတင္းစာရိွ သတင္းမ်ားကို စိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနေလေတာ့သည္ ။
" အင္းအင္း ။ ဒီေနရာမွာ ဒီဇာတ္ကြက္သာ ထည့္လိုက္ရင္ မမၿမိဳင္နဲ႔ညိဳေလးတို႔ နီးစပ္ဖို႔ 70% ေလာက္ က်ိန္းေသၿပီ ။ ေဟေဟး ။ အႀကံႀကီးလိုက္ႀကီးလား မိုရာညိမ္းရဲ႕ ။ ဦးေနွာက္ေလးကို ေ႐ႊသုတ္ထားရမွာပဲ ။ "
မမၿမိဳင္ဟာ မိုရာညိမ္းရဲ႕စကားသံမ်ားကို တစ္စြန္းတစ္ဖ်ားၾကားရေပမယ့္ ဘာအေၾကာင္းအရာကို ေျပာေနမွန္းဆိုတာ သူမ မသိပါ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အားအသာမတ္လို႔ မိုရာညိမ္းကို လွမ္းေမးရွာသည္ ။
" မိမိုရာ ။ "
" ရွင္ မမၿမိဳင္ ။ "
" ဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲ ။ "
" ေၾသာ္ေဟာ္ ။ ဒီမွာေလ မမၿမိဳင္ရဲ႕ ။ မမၿမိဳင္နဲ႔ ညိဳေလးတို႔ ျမန္ျမန္နီးစပ္ဖို႔အေရးအတြက္ ကြၽန္မ ဇာတ္ကြက္ထုတ္ၿပီး စဥ္းစားေနတာ ။ ဦးေနွာက္ကို ေ႐ႊသုတ္ထားသင့္တယ္ မမၿမိဳင္ ။ "
" ညည္းနွယ့္ ။ သိပ္ရွည္တာပဲ ။ ေျပာတဲ့အတိုင္းသာ ေရးစမ္းပါ ။ "
" ဟာ ။ မမၿမိဳင္ ေျပာတဲ့အတိုင္းသာ ေရးေနရင္း မမၿမိဳင္နဲ႔ညိဳေလးတို႔ ဘယ္ေတာ့ညားမွာလဲ ။ ကြၽန္မမွာ ' ညိဳေလးၿမိဳင္ ' ဆိုတဲ့ ship name ေလးေတာင္ ေပးထားတာကို ။ ကြၽန္မတင္ မဟုတ္ဘူး ။ စာဖတ္သူေတြပါ ညိဳေလးၿမိဳင္ကို ညားေစခ်င္ေနၿပီ ။ အဲ့တာကို သိရဲ႕လား ။ "
" ညည္းက ဇာတ္လမ္းကိုဖတ္ခ်င္တာလား ။ ဇာတ္ေကာင္ကို ၾကဴးခ်င္တာလား ။ "
" နွစ္ခုလံုးေလ မမၿမိဳင္ကလည္း ။ "
" ဇာတ္လမ္းေကာင္းမွ ဇာတ္ေကာင္ကို နွာထလို႔ေကာင္းမွာေပါ့ ။ ဒီမွာ မိမိုရာ ။ "
" ေျပာပါလို႔ ။ "
" ဇာတ္ေကာင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ နွာထလို႔ေကာင္းေနပါေစ ။ ဇာတ္လမ္းမေကာင္းရင္ ငေပါပဲ ။ ငါေျပာတဲ့အတိုင္း ေရးတာဟာ ညည္းအတြက္ ဇာတ္လမ္းခိုင္ရံုသာမက အေကာင္းခ်ည္းပဲ ျဖစ္လာမွာ ။ အခ်ိန္တန္ရင္ လာမွာေပါ့ ။ ညည္းက ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ ။ တဏွာစိတ္ငယ္ထိပ္ ေရာက္ေနပလား ။ "
" အၿမဲတမ္း အဲ့လိုပဲ ။ စာေရးမယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားထားတာ ရက္ေပါင္းမနည္း ။ တကယ္ေရးရင္ ကြၽန္မစိတ္ႀကိဳက္မေရးရဘူး ။ ဒီနားကို ဘယ္လိုေရး ။ ဟိုနားကို ဘယ္လိုေရးနဲ႔ ။ ဒီဇာတ္လမ္းကို မမၿမိဳင္ပဲ ေရးလိုက္ေတာ့ ။ "
" ဒီဇာတ္လမ္းကို ငါပဲ ေရးေနတာေလ ။ ညည္းက ငါ့အေၾကာင္းကို တစ္ေလာကလံုးသိေအာင္ ေရးခ်ျပေနတဲ့ သူ ။ ငါေျပာတာ မွားသလား ။ "
" ဟုတ္ပါတယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ။ မမၿမိဳင္ပဲ အရမ္းမွန္တာ သိလား ။ အမေလး ။ "
" ေျပာစကားကိုသာ နားေထာင္ ။ "
" တကယ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ မိန္းမႀကီးပဲ ။ ကြၽန္မေလ မမၿမိဳင္ကို အျပင္ေလာကမွာတကယ္ရိွခဲ့ဖူးတဲ့ က်ိန္စာလို႔ထင္ခဲ့တာ မမွားဘူး သိရဲ႕လား ။ "
" ဟင္ ။ ဘယ္လို ။ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ ။ "
" ဟုတ္တယ္ေလ ။ ဒီေလာက္ထိ ဇာတ္နာေနတာကို က်ိန္စာမဟုတ္လို႔ ဘာႀကီးလဲ ။ မမၿမိဳင္က တကယ္ေၾကာက္စရာႀကီး သိရဲ႕လား ။ "
" ေၾကာက္စရာႀကီး ဟုတ္လား ။ "
" ဟုတ္တယ္ ။ မမၿမိဳင္ကို ကြၽန္မ တကယ္ေၾကာက္တယ္ ။ "
" ဘာလို႔ အဲ့သလို ေျပာရက္ရတာလဲ ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ ငါ့ကိုမွ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရက္ရတာလဲ ။ "
" ဟို မမၿမိဳင္ ။ ငိုေနတာလားဟင္ ။ "
" ငိုတယ္ဆိုတာ မ်က္ရည္ပဲထြက္တာ ။ ငါ့နွလံုးသားကပါ နာရတယ္ ။ "
" မရည္႐ြယ္ပါဘူး မမၿမိဳင္ရယ္ ။ တကယ္ အတည္ ေျပာတာပါ ။ "
" ညည္း ငါ့ကို ဘာလို႔ေၾကာက္တာလဲ ။ ငါ့ကိုေျပာ ။ ငါ့ကိုေသခ်ာရွင္းျပ ။ ဘာလို႔ေၾကာက္တာလဲ ။ "
" ဟို ။ မမၿမိဳင္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြက ကြၽန္မအနားမွာ တဝဲလည္လည္ေလ ။ ၿပီးေတာ့ မမၿမိဳင္က အျပင္ေလာကမွာ တကယ္ရိွေနသလိုႀကီး ။ "
" အျပင္ေလာကမွာ ငါတကယ္ရိွေနေတာ့ နင္မေပ်ာ္ဘူးလား ။ ဟင္ ။ မေပ်ာ္ဘူးလားလို႔ ။ "
" မသိဘူး မမၿမိဳင္ ။ "
" နင္ဟာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး နင္ဖန္တီးထားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို နင္မခ်စ္ဘူး ။ အားလံုးထဲမွာ ငါက နင္မခ်စ္တာ အခံရဆံုးပဲ ။ "
" မဟုတ္ဘူး မမၿမိဳင္ ။ အဲ့လိုလံုးဝ မဟုတ္ရပါဘူး ။ "
" ဘာမဟုတ္ရမွာလဲ ။ နင္ နန္း႐ႊန္းအိမ္ကို ခ်စ္လား ။ နင္ မခ်စ္ဘူး ။ ျခဴးျမတ္ေမာင္ကို ခ်စ္လား ။ နင္ မခ်စ္ျပန္ဘူး ။ လြမ္းသက္ထားခင္ ၊ ေမရူပါေသာ္ နင္ ခ်စ္လို႔လား ။ နင္ မခ်စ္ျပန္ဘူး ။ အခု ။ အခု ငါ့ကို ေၾကာက္ရတဲ့အထိ နင္မခ်စ္ဘူး ။ "
" မဟုတ္ဘူး ။ မဟုတ္ဘူး မမၿမိဳင္ ။ "
" ပထမအမွားကို ငါခြင့္လႊတ္ေပးနိုင္တယ္ ။ ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္သြားရတာကို ငါနားလည္တယ္ ။ ဒီအမွားက ။ ဒီအမွားက ငါ့အသည္းကိုပါ ထိတယ္ ။ အားလံုးထဲမွာ ငါက အခ်စ္မခံရဆံုးသူပဲ ။ ဒီေလာက္ ေမတၱာေတြ ငတ္မြတ္ေနတဲ့သူကိုမွ ေ႐ြးၿပီး ။ "
မမၿမိဳင္ရဲ႕ ေျခေထာက္တစ္ဖက္အား အလ်ွင္အျမန္ ဖက္တြယ္လိုက္မိသည္ ။ မ်က္ရည္ေတြ ႐ႊဲလုိ႔ ရင္ေတြနာေနပါၿပီ မမၿမိဳင္ ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမၿမိဳင္ ။ ကြၽန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ မမၿမိဳင္ကို အမ်ားႀကီး ခ်စ္တာပါ ။ မမၿမိဳင္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြက ကြၽန္မအနားမွာ ရစ္လည္ေနတာကို ကြၽန္မ လန္႔မိသြားလို႔ ေၾကာက္မိသြားတာပါ မမၿမိဳင္ရယ္ ။ ကြၽန္မကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ ။ မမၿမိဳင္ ။ "
" ငါက နင့္ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုဆို နင္သိသင့္တယ္ ။ နင္ဟာ ငါ့အတြက္ ငါ့ရဲ႕အသည္းပဲ ။ ဒါေပမယ့္ နင့္အတြက္ ငါဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္လား မိုရာညိမ္း ။ "
" မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ။ မမၿမိဳင္ မဟုတ္ရပါဘူး ။ "
" ငါ နင့္ကို တကယ္စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ "
" ဟင့္အင္း ။ မပ်က္ရဘူး ။ လံုးဝမပ်က္ရဘူး ။ ကြၽန္မ မမၿမိဳင္ကို ခ်စ္တယ္ ။ ကြၽန္မ အဲ့လိုမေကာင္းတာကို မေတြးေတာ့ပါဘူး ။ မမၿမိဳင္ အျပင္မွာ တကယ္ရိွေနမလားဆိုတာကို ဒီအေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ ေရာေထြးသြားခဲ့တာပါ မမၿမိဳင္ ။ မမၿမိဳင္ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ။ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လိုက္ပါ မမၿမိဳင္ရယ္ ။ "
" ငါ့ကို မေၾကာက္ပါနဲ႔ ။ မေၾကာက္စမ္းပါနဲ႔ ။ "
" မေၾကာက္ေတာ့ဘူး ။ မမၿမိဳင္ကို အမ်ားႀကီး ခ်စ္ေပးမွာ ။ မမၿမိဳင္ စိတ္ေက်နပ္ေအာက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္ ။ "
" ငါ ေျပာတဲ့အတိုင္းသာ ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးေပးပါ မိမိုရာ ။ ဒါဟာ ငါ့ကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ ။ "
" ဟုတ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ ။ မမၿမိဳင္ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရမယ္ေနာ္ ။ ကြၽန္မ ကတိေပးပါတယ္ မမၿမိဳင္ ။ "
" ဒီစံအိမ္ေတာ္ထဲက ရာဇဝင္ဇာတ္လမ္းဟာ သခင္မၿမိဳင္ ဖန္တီးထားတာပဲ ျဖစ္ပါေစ ။ တကယ္ျဖစ္ရပ္ေလးလို ျဖစ္ပါေစ ။ မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ အမည္ခံ ကေလာင္ပိုင္ရွင္ေလးပဲ ။ တစ္ေလာကလံုးကို သိေစနိုင္တဲ့ အမည္ခံ ကေလာင္ပိုင္ရွင္ေလး ျဖစ္ရံုပဲ ။ ဒီဇာတ္လမ္းက မမၿမိဳင္ ေရးတယ္ဆိုတာ သိပါေစ ။ "
" ဟုတ္ကဲ့ ။ သိပါတယ္ မမၿမိဳင္ ။ ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္ မဟုတ္လား ဟင္ ။ "
" အင္း ။ ခြင့္လႊတ္တယ္ ။ ခ်စ္ေတာ့လည္း ခြင့္လႊတ္ေပးၿပီးသားပဲ ။ ငါ့ကို မေၾကာက္ပါနဲ႔ ။ ခ်စ္ေပးပါ ။ "
" ခ်စ္ပါတယ္ မမၿမိဳင္ရယ္ ။ "
* * * * *
ကြၽန္မ မမၿမိဳင္အေပၚမွာ ေၾကာက္႐ြံမိခဲ့တာေၾကာင့္ မမၿမိဳင္ဆီသို႔ ေတာင္းပန္ေသာဇာတ္လမ္းတိုေလး ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကြၽန္မ တကယ္ထိတ္လန္႔ခဲ့မိပါတယ္ ။ မမၿမိဳင္ဟာ က်ိန္စာလို႔လည္း သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ မေကာု္းဆိုးဝါးလို႔လည္း သတ္မွတ္မိခဲ့တယ္ ။ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ ။
မိုရာညိမ္း နဲ႔ fri ျဖစ္ထားတဲ့ သူေတြဆို မိုရာဘာျဖစ္ေနသလဲ သိသင့္သေလာက္ သိၾကပါလိမ့္မယ္ ။
morA_nyein
သီရိမြိုင်စံအိမ်တော်ရှိ ဧည့်ခန်းထဲ၌ မမမြိုင်နှင့်အတူတူ မိုရာညိမ်းလည်း ထိုင်နေကြသည် ။ မိုရာညိမ်းကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာသာ အားရပါးရထိုင်ရင်း ခုံပေါ်တင်စာရေးနေချိန် မမမြိုင်ကတော့ သတင်းစာရှိ သတင်းများကို စိတ်ဝင်တစားဖတ်နေလေတော့သည် ။
" အင်းအင်း ။ ဒီနေရာမှာ ဒီဇာတ်ကွက်သာ ထည့်လိုက်ရင် မမမြိုင်နဲ့ညိုလေးတို့ နီးစပ်ဖို့ 70% လောက် ကျိန်းသေပြီ ။ ဟေဟေး ။ အကြံကြီးလိုက်ကြီးလား မိုရာညိမ်းရဲ့ ။ ဦးနှောက်လေးကို ရွှေသုတ်ထားရမှာပဲ ။ "
မမမြိုင်ဟာ မိုရာညိမ်းရဲ့စကားသံများကို တစ်စွန်းတစ်ဖျားကြားရပေမယ့် ဘာအကြောင်းအရာကို ပြောနေမှန်းဆိုတာ သူမ မသိပါ ။ ဒါ့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်အားအသာမတ်လို့ မိုရာညိမ်းကို လှမ်းမေးရှာသည် ။
" မိမိုရာ ။ "
" ရှင် မမမြိုင် ။ "
" ဘာတွေသဘောကျနေတာလဲ ။ "
" သြော်ဟော် ။ ဒီမှာလေ မမမြိုင်ရဲ့ ။ မမမြိုင်နဲ့ ညိုလေးတို့ မြန်မြန်နီးစပ်ဖို့အရေးအတွက် ကျွန်မ ဇာတ်ကွက်ထုတ်ပြီး စဉ်းစားနေတာ ။ ဦးနှောက်ကို ရွှေသုတ်ထားသင့်တယ် မမမြိုင် ။ "
" ညည်းနှယ့် ။ သိပ်ရှည်တာပဲ ။ ပြောတဲ့အတိုင်းသာ ရေးစမ်းပါ ။ "
" ဟာ ။ မမမြိုင် ပြောတဲ့အတိုင်းသာ ရေးနေရင်း မမမြိုင်နဲ့ညိုလေးတို့ ဘယ်တော့ညားမှာလဲ ။ ကျွန်မမှာ ' ညိုလေးမြိုင် ' ဆိုတဲ့ ship name လေးတောင် ပေးထားတာကို ။ ကျွန်မတင် မဟုတ်ဘူး ။ စာဖတ်သူတွေပါ ညိုလေးမြိုင်ကို ညားစေချင်နေပြီ ။ အဲ့တာကို သိရဲ့လား ။ "
" ညည်းက ဇာတ်လမ်းကိုဖတ်ချင်တာလား ။ ဇာတ်ကောင်ကို ကြူးချင်တာလား ။ "
" နှစ်ခုလုံးလေ မမမြိုင်ကလည်း ။ "
" ဇာတ်လမ်းကောင်းမှ ဇာတ်ကောင်ကို နှာထလို့ကောင်းမှာပေါ့ ။ ဒီမှာ မိမိုရာ ။ "
" ပြောပါလို့ ။ "
" ဇာတ်ကောင်က ဘယ်လောက်ပဲ နှာထလို့ကောင်းနေပါစေ ။ ဇာတ်လမ်းမကောင်းရင် ငပေါပဲ ။ ငါပြောတဲ့အတိုင်း ရေးတာဟာ ညည်းအတွက် ဇာတ်လမ်းခိုင်ရုံသာမက အကောင်းချည်းပဲ ဖြစ်လာမှာ ။ အချိန်တန်ရင် လာမှာပေါ့ ။ ညည်းက ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ ။ တဏှာစိတ်ငယ်ထိပ် ရောက်နေပလား ။ "
" အမြဲတမ်း အဲ့လိုပဲ ။ စာရေးမယ်ဆိုပြီး စဉ်းစားထားတာ ရက်ပေါင်းမနည်း ။ တကယ်ရေးရင် ကျွန်မစိတ်ကြိုက်မရေးရဘူး ။ ဒီနားကို ဘယ်လိုရေး ။ ဟိုနားကို ဘယ်လိုရေးနဲ့ ။ ဒီဇာတ်လမ်းကို မမမြိုင်ပဲ ရေးလိုက်တော့ ။ "
" ဒီဇာတ်လမ်းကို ငါပဲ ရေးနေတာလေ ။ ညည်းက ငါ့အကြောင်းကို တစ်လောကလုံးသိအောင် ရေးချပြနေတဲ့ သူ ။ ငါပြောတာ မှားသလား ။ "
" ဟုတ်ပါတယ် ။ ဟုတ်ပါတယ် ။ မမမြိုင်ပဲ အရမ်းမှန်တာ သိလား ။ အမလေး ။ "
" ပြောစကားကိုသာ နားထောင် ။ "
" တကယ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းမကြီးပဲ ။ ကျွန်မလေ မမမြိုင်ကို အပြင်လောကမှာတကယ်ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ ကျိန်စာလို့ထင်ခဲ့တာ မမှားဘူး သိရဲ့လား ။ "
" ဟင် ။ ဘယ်လို ။ ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် ။ "
" ဟုတ်တယ်လေ ။ ဒီလောက်ထိ ဇာတ်နာနေတာကို ကျိန်စာမဟုတ်လို့ ဘာကြီးလဲ ။ မမမြိုင်က တကယ်ကြောက်စရာကြီး သိရဲ့လား ။ "
" ကြောက်စရာကြီး ဟုတ်လား ။ "
" ဟုတ်တယ် ။ မမမြိုင်ကို ကျွန်မ တကယ်ကြောက်တယ် ။ "
" ဘာလို့ အဲ့သလို ပြောရက်ရတာလဲ ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ လိုအပ်နေတဲ့ ငါ့ကိုမှ ဘာကြောင့် ဒီလိုပြောရက်ရတာလဲ ။ "
" ဟို မမမြိုင် ။ ငိုနေတာလားဟင် ။ "
" ငိုတယ်ဆိုတာ မျက်ရည်ပဲထွက်တာ ။ ငါ့နှလုံးသားကပါ နာရတယ် ။ "
" မရည်ရွယ်ပါဘူး မမမြိုင်ရယ် ။ တကယ် အတည် ပြောတာပါ ။ "
" ညည်း ငါ့ကို ဘာလို့ကြောက်တာလဲ ။ ငါ့ကိုပြော ။ ငါ့ကိုသေချာရှင်းပြ ။ ဘာလို့ကြောက်တာလဲ ။ "
" ဟို ။ မမမြိုင်ရဲ့အငွေ့အသက်တွေက ကျွန်မအနားမှာ တဝဲလည်လည်လေ ။ ပြီးတော့ မမမြိုင်က အပြင်လောကမှာ တကယ်ရှိနေသလိုကြီး ။ "
" အပြင်လောကမှာ ငါတကယ်ရှိနေတော့ နင်မပျော်ဘူးလား ။ ဟင် ။ မပျော်ဘူးလားလို့ ။ "
" မသိဘူး မမမြိုင် ။ "
" နင်ဟာ စာရေးဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နင်ဖန်တီးထားတဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေကို နင်မချစ်ဘူး ။ အားလုံးထဲမှာ ငါက နင်မချစ်တာ အခံရဆုံးပဲ ။ "
" မဟုတ်ဘူး မမမြိုင် ။ အဲ့လိုလုံးဝ မဟုတ်ရပါဘူး ။ "
" ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ ။ နင် နန်းရွှန်းအိမ်ကို ချစ်လား ။ နင် မချစ်ဘူး ။ ခြူးမြတ်မောင်ကို ချစ်လား ။ နင် မချစ်ပြန်ဘူး ။ လွမ်းသက်ထားခင် ၊ မေရူပါသော် နင် ချစ်လို့လား ။ နင် မချစ်ပြန်ဘူး ။ အခု ။ အခု ငါ့ကို ကြောက်ရတဲ့အထိ နင်မချစ်ဘူး ။ "
" မဟုတ်ဘူး ။ မဟုတ်ဘူး မမမြိုင် ။ "
" ပထမအမှားကို ငါခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်တယ် ။ ကံမကောင်းလို့ ဖြစ်သွားရတာကို ငါနားလည်တယ် ။ ဒီအမှားက ။ ဒီအမှားက ငါ့အသည်းကိုပါ ထိတယ် ။ အားလုံးထဲမှာ ငါက အချစ်မခံရဆုံးသူပဲ ။ ဒီလောက် မေတ္တာတွေ ငတ်မွတ်နေတဲ့သူကိုမှ ရွေးပြီး ။ "
မမမြိုင်ရဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်အား အလျှင်အမြန် ဖက်တွယ်လိုက်မိသည် ။ မျက်ရည်တွေ ရွှဲလို့ ရင်တွေနာနေပါပြီ မမမြိုင် ။
" တောင်းပန်ပါတယ် မမမြိုင် ။ ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် ။ မမမြိုင်ကို အများကြီး ချစ်တာပါ ။ မမမြိုင်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေက ကျွန်မအနားမှာ ရစ်လည်နေတာကို ကျွန်မ လန့်မိသွားလို့ ကြောက်မိသွားတာပါ မမမြိုင်ရယ် ။ ကျွန်မကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါနော် ။ မမမြိုင် ။ "
" ငါက နင့်ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဆို နင်သိသင့်တယ် ။ နင်ဟာ ငါ့အတွက် ငါ့ရဲ့အသည်းပဲ ။ ဒါပေမယ့် နင့်အတွက် ငါဟာ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လား မိုရာညိမ်း ။ "
" မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး ။ မမမြိုင် မဟုတ်ရပါဘူး ။ "
" ငါ နင့်ကို တကယ်စိတ်ပျက်မိတယ် ။ "
" ဟင့်အင်း ။ မပျက်ရဘူး ။ လုံးဝမပျက်ရဘူး ။ ကျွန်မ မမမြိုင်ကို ချစ်တယ် ။ ကျွန်မ အဲ့လိုမကောင်းတာကို မတွေးတော့ပါဘူး ။ မမမြိုင် အပြင်မှာ တကယ်ရှိနေမလားဆိုတာကို ဒီအငွေ့အသက်တွေနဲ့ ရောထွေးသွားခဲ့တာပါ မမမြိုင် ။ မမမြိုင် မငိုနဲ့တော့နော် ။ မျက်ရည်တွေ သုတ်လိုက်ပါ မမမြိုင်ရယ် ။ "
" ငါ့ကို မကြောက်ပါနဲ့ ။ မကြောက်စမ်းပါနဲ့ ။ "
" မကြောက်တော့ဘူး ။ မမမြိုင်ကို အများကြီး ချစ်ပေးမှာ ။ မမမြိုင် စိတ်ကျေနပ်အောက် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင် ။ "
" ငါ ပြောတဲ့အတိုင်းသာ ဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးပေးပါ မိမိုရာ ။ ဒါဟာ ငါ့ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးတာနဲ့ အတူတူပဲ ။ "
" ဟုတ် ။ ဟုတ်ကဲ့ ။ မမမြိုင် စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်နော် ။ ကျွန်မ ကတိပေးပါတယ် မမမြိုင် ။ "
" ဒီစံအိမ်တော်ထဲက ရာဇဝင်ဇာတ်လမ်းဟာ သခင်မမြိုင် ဖန်တီးထားတာပဲ ဖြစ်ပါစေ ။ တကယ်ဖြစ်ရပ်လေးလို ဖြစ်ပါစေ ။ မင်းဟာ ငါ့ရဲ့ အမည်ခံ ကလောင်ပိုင်ရှင်လေးပဲ ။ တစ်လောကလုံးကို သိစေနိုင်တဲ့ အမည်ခံ ကလောင်ပိုင်ရှင်လေး ဖြစ်ရုံပဲ ။ ဒီဇာတ်လမ်းက မမမြိုင် ရေးတယ်ဆိုတာ သိပါစေ ။ "
" ဟုတ်ကဲ့ ။ သိပါတယ် မမမြိုင် ။ ခွင့်လွှတ်ပေးမယ် မဟုတ်လား ဟင် ။ "
" အင်း ။ ခွင့်လွှတ်တယ် ။ ချစ်တော့လည်း ခွင့်လွှတ်ပေးပြီးသားပဲ ။ ငါ့ကို မကြောက်ပါနဲ့ ။ ချစ်ပေးပါ ။ "
" ချစ်ပါတယ် မမမြိုင်ရယ် ။ "
* * * * *
ကျွန်မ မမမြိုင်အပေါ်မှာ ကြောက်ရွံမိခဲ့တာကြောင့် မမမြိုင်ဆီသို့ တောင်းပန်သောဇာတ်လမ်းတိုလေး ဖြစ်ပါတယ် ။ ကျွန်မ တကယ်ထိတ်လန့်ခဲ့မိပါတယ် ။ မမမြိုင်ဟာ ကျိန်စာလို့လည်း သတ်မှတ်ခဲ့ဖူးတယ် ။ မကောုးဆိုးဝါးလို့လည်း သတ်မှတ်မိခဲ့တယ် ။ ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ ။
မိုရာညိမ်း နဲ့ fri ဖြစ်ထားတဲ့ သူတွေဆို မိုရာဘာဖြစ်နေသလဲ သိသင့်သလောက် သိကြပါလိမ့်မယ် ။
morA_nyein