"Uwi na tayo, Ryan. Please. Dali na!" mangiyak-ngiyak kong sabi kay Ryan sa kwarto nila.
"Ano ba problema?" tanong naman ni Lloyd kaya bumaling ako sa kanya.
"PUPUNTA DITO YUNG LECHENG G*GO NA NANG-IWAN SAKIN TWO YEARS AGO! Pero kahit iniwan niya ako mahal ko parin siya. Kaya lang kasi, hindi pa ako handa!" naghi-hysterical kong sagot. Tuluyan nang tumulo ang luha ko. Shete naman oh! Ano pa bang gusto ng lalaking iyon? Break na kami! Wala ng kami!
"Si Zeus?" aba peste talaga! Nang-aasar!?
"Oo! Kaya please uwi na tayo! Ngayon na! Nakaimpake na ko oh!" sabay pakita ko sa mga bag ko na dala-dala ko na.
"Sara, ano ka ba? Sa Sunday pa babalik yung Van namin e" frustrated na sabi ni Ryan.
Lumuhod ako sa harap niya at niyugyog ang kanyang braso. "Ihatid niyo nalang ako sa sakayan ng bus! Magbbus ako mag-isa! Uuwi na ako! Ayoko siyang makita dito! Ayoko! Please!"
"Sara, hayaan mo nalang kasi siya. Malay mo magbabakasyon lang din siya dito." ngumiti ng hilaw si Tia.
"Loka ka ba? Dalawang taon hindi nagparamdam at umuwi dito sa Pilipinas 'yon tapos sasabihin mo, baka magbabakasyon lang? Anak ng patola, Tia imposible iyon!" nabasag ang boses ko.
"Tama na nga yan. Matulog na kayo." saway ni Kuya Ralph. Nakakahiya man pero hindi ko siya susundin!
"Ryan, please" pabulong kong tanong.
"Huwag ka na nga umiyak, Sara." pinunasan ni Diego ang luha ko sa pisngi at pinatayo ako.
"Alam niyo naman kung gaano kasakit sakin yun di ba? Kung gaano kasakit sa akin ang makita siya? Payagan niyo na ko please. Nagmamakaawa ako. Hindi ko na siya kayang harapin. Hindi pa ako handa." patuloy parin ang pag-agos ng luha sa mata ko.
"Ayaw mo siyang makita?" tanong ni Kuya Rocco na nakaupo lang sa kama nakikinig na kadramahan ko sa buhay. Tumango ako.
"Kailan ba siya dadating dito?" tanong ulit niya.
"Bukas na po." sagot naman ni Tia.
"Akong bahala. Matulog na kayo." sabi niya at kinindatan ako. Medyo humupa ang kaba ko. Ang gwapo kasi ni Rocco e. Charot. Anong gagawin niya? Sasamahan niya ba ako sa bus station?
"Kuya, gusto ko na po umuwi sa amin" sabi ko kay Kuya Rocco.
"Hindi ka namin hahayaang umuwi mag-isa. Baka mapahamak ka pa." sagot niya.
Kaya sa huli, sumunod nalang ako. Putcha naman kasi e! Sa dami naman ng pwedeng pagbakasyunan, bakit dito pa, Mr. Manansala? Pinasundan mo na naman ba ako sa lecheng private investigator at bodyguard mo, ha!?
"Matulog ka na nga, Sara. Huwag mo na siya isipin." pinitik ni Marie ang noo ko.
"Oo nga, kami na bahala sa kanya bukas. Sasabihin namin na wala ka na dito." sabay kindat ni Tia. Iyon talaga ang plano nila? Hindi kasi nila alam na may private investigator at bodyguard si Zeus na pinapasunod sakin e! Hay! Bahala na nga sila!
--------
"Wakey! Wakey!" gising sakin ni Tia. Nakangisi siya. Umaga na? Ang bilis!
"Sara, may goodnews kami sayoo" si Marie naman.
"Napaniwala namin si Zeus na wala ka na ditey!" sabay palakpak ni Tia.
"Oh? Nasaan na siya?" tanong ko sabay bangon at kinusot ang mga mata ko.
"Ay teka." lumabas saglit ng kwarto si Marie. Nagtaka naman ako dahil pagbalik niya may dala na siyang martilyo. "Gusto mo ihampas ko ito sa ulo mo teh?" sabay pakita niya sa martilyong hawak niya.
"Ang gulo mo! Ayaw mo siya makita tapos ngayon, hahanapin mo? Aba! Nakaka-ewan ka rin, Sara." ani Tia. Napailing naman ako at bumangon na mula sa kama.
"Tara na, almusal na" sabay silang lumabas ng kwarto.
Pagbaba ko, yung mga barkada ko nalang ang nandoon tsaka si Kuya Ralph.
"Goodmorning!" bati nila except kay Kuya Ralph na busy sa pagtitimpla ng kape.
Namumugto pa ata ang mata ko dahil umiiyak ako kagabi. Shiz. Tinanguan ko lang sila at nagmumog muna bago umupo sa hapag..
Pag-upo ko sa tabi ni Marie, napansin ko si Diego. Hindi dahil gwapo siya kundi dahil may pasa siya sa pisngi at medyo putok rin ang labi niya.
"Anong nangyari diyan?" sabay turo ko sa mukha niya.
"Nakipagsapakan lang naman sa ex mo---"
"Ry!" saway ni Tia sa kay Ryan.
"A-Ano? Totoo ba yun, Diego?" nabitawan ko yung hawak kong tinapay. Bumuntong hininga si Diego bago tumango. Nalaglag naman ang panga ko.
"Bakit kailangan pang umabot sa ganun, ha?" tumayo ako at nilapitan si Diego. Hinawakan ko ang mukha niya. "Ano ba nangyari?" nagpa-panic kong tanong.
"Ayos lang ako. Wala 'to." hinawi niya ang kamay ko na nakahawak sa pisngi niya. "Tinaboy namin siya at sinabi kong tigilan ka na dahil hindi mo na siya mahal pero sinapak ako. Tss" ngumisi siya bago tumayo.
"I'm fine." sabi niya at pumunta sa kusina. Nang nakaalis siya sa hapag, sabay-sabay na nagtikhiman ang mga barkada ko. Problema? Psh.
"Kailan pa kayo inubo?" inirapan ko sila at lumabas ng bahay. Wala akong pake kung makita ako ng mga private investigators at lecheng bodyguards niya dito! Mabuti iyon! Para makausap ko na siya! Pati ba naman mga kaibigan ko sinasaktan niya? Ganun na ba siya kabrutal? Nagbago na siya?
Hinalungkat ko nalang ang gallery ko sa phone. Puro picture namin ni Zeus. Psh. Hindi na yata siya yung Zeus na boyfriend ko noon. He changed.
*one messege received*
From: unknown number
Sara, it's me. Let's meet. We need to talk.
Paano niya nalaman ang numero ko!? At saan niya naman kami gustong magkita?
To: Unknown number
Saan mo gusto magkita.
Hinintay ko ang sagot niya pero ilang minuto ang lumipas, wala pa ring sagot kaya pumasok na ulit ako sa loob ng bahay para maligo at magbihis. Eto ang gusto niya, sige pagbibigyan ko siya. Para sa ikatatahimik naming dalawa.
"Saan lakad mo?" tanong sakin ni Tia habang nanunood sila ng movie sa sala.
"Diyan lang." sabi ko naman habang lumalapit sa pinto.
"Sama ako!" ani Marie pero tinanggihan ko lang siya.
Hindi parin nagrreply si Zeus sa tanong ko. Baliw talaga.
°°°
"Anong gusto mo pag-usapan." nasa loob kami ng kotse niya malapit sa dagat. Ako na ang bumasag sa katahimikan.
"I just want to say sorry." sabi niya.
"Okay. I forgive you. Yun lang ba?" walang ekspresyon kong sabi. Umiling siya.
"Sara, you promised." giit niya at nilingon ako. "You promised that you'll wait for me at sasalubungin ako ng yakap di ba? Nasaan na yun? Bakit wala akong natanggap na yakap mula sayo? Bakit hindi mo ako hinintay? Bakit sumuko ka kaagad?" naiiyak niyang tanong.
Pumatak na rin ang luha ko. "Hindi ako sumuko. I'm just tired. I want to rest. Dalawang taon ako naghintay at umiyak and this time, I want to rest. Pwede mo ba akong pagbigyan, Zeus?" umiiyak na kami pareho. Gustong-gusto ko siyang yakapin..pero hindi ako makagalaw.
"And after that rest, sisiguraduhin kong handa na ako. Pero Zeus, hindi ako sumuko. Nagpahinga lang ako. Nakakapagod na rin kasi e. Kung sa bagay, wala ka sa posisyon ko kaya hindi mo ako maintindihan." pinunasan ko ang luha ko.
"This time, I'll be the one to wait. I'll wait for you okay?" hinawakan niya ang kamay ko kaya't lalo akong napahagulgol habang tumatango. Niyakap ko siya at ganun din ang ginawa niya. Eto na yung closure na hinahanap mo, Sara. Pero hindi ibig sabihin ng closure na, e isasara mo na rin ang puso mo para sa kanya.
Temporary closure. Parang ganun. Kasi sisiguraduhin ko na pagbukas ko ulit ng pinto, kaya ko ng salubungin ng yakap si Zeus. At sisiguraduhin ko rin na handa na ako para mag-umpisa muli. Handa na akong takbuhin ulit simula sa starting line and by that time, hindi na ako mapapagod. Kahit malayo pa ang finish line, gagawin ko ang lahat. I'll never stop running if the trophy is happiness. I'll never stop running for love.
"I didn't stop loving you. I love you."