A month passed by ng paulit ulit ang routine ni Rain.
Papasok sa school, makikita sila ni Ashi
Sabay magl-lunch
Spend time with each other
Nal-late umuwi
Mapapagalitan.
Kahit medyo nahihirapan si Rain sa kanyang sitwasyon, ay nanatili parin syang matatag.
"Ang galing mo! I'm so proud of you...kaya mo yan, laban lang!"
Bigla akong natauhan nang may biglang bumalik sa aking isipan. Miss na miss ko na sya. Kung nandito lang sana sya sa tabi ko, mas masaya sana ako ngayon.
2 years before ....
"Kapag lumaki ako, gusto maging doctor!" Excited na wika ko.
"Ako din! Ako din! Gusto ko din maging doctor! Para ako naman ang gagamot sa kanila!" Masayang tugon nya sa akin.
Buwan buwan nalang kaming nandito sa ospital. Alam kong hirap na hirap na sya sa kanyang kalagayan. Pero ayan parin sya.Patuloy na lumalaban.
Sobra akong naawa sakanya. Kailangan nyang salinan ng dugo buwan buwan para lang mabuhay.
Makakabawi rin ako sayo sa susunod...
Sana hintayin moko...
"Hoy!" Pagtawag sakin ni Michael
"Natutulala ka jan?" Pahabol nya
*Sigh* "Wala. May naaalala lang ako....haha." malungkot kong sabi sakanya.
"Ano naman yon?"
"Walaaaaa..." Pabitin ko
"Ano ngaaaa!! Nac curious ako e" sabi nya. Haha ang kulit am
"Wala. May naalala lang ako. Hindi ko pa natutupad pangako ko..pero di na sya umabot." Malungkot kong saad.
"Sino ba yan?"
Ngumiti lang ako
"Tara na? Mal-late na tayo sa class e. Babyeee!!" Paalam ko sakanya.
Tumango lang sya sakin
Nawi-weirduhan siguro to sakin tsaka nacu-curious.
***************************************
A/N: SORRY SHORT UPDATE LANG BUSY LANG TALAGA SOBRA SA SCHOOL. KAPAG NAGKAKAROON AKO NG TIME NAGPAPAHINGA LANG AKO KASI NAKAKA STRESS 😓