Taehyung's POV
"Έλα Jimin, από εδώ ένας καινούργιος μαθητής .. ο Jin"
"Γειαα !" είπε
"Καλώς τον ! Θες να φάμε μαζί ?" είπε ο Jimin
"Ναι, γιατί όχι ? Το ρωτάς ?"
"Ευχαριστώ.."
"Πως και ήρθες σήμερα ? Προχτές ήταν η αρχή της χρονιάς" ρώτησε ο Jimin κάτι που παραξένεψε και εμένα
"Βασικά μετακόμισα εδώ με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου περίπου πριν μια βδομαδα τώρα .. δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω τα πάντα και έπρεπε να φτιάξουμε και το σπίτι"
"Δεν είναι ο μόνος λόγος που μετακομισαμε η αλήθεια είναι .. γιατί στο παλιό μου σχολείο υπήρχαν κάτι παιδιά που έκαναν απαίσια πράγματα"
"ΣΕ ΣΕΝΑ ?" είπα φωνάζοντας
"Ο-οχι ακριβώς .. δηλαδή ε-εγω ήμουν μέρος αυτής της παρέας"
"Αλλά κατάλαβα ότι με χρησιμοποιούσαν όλο αυτό τον καιρό και όταν ξεκοψα ήρθαν σπίτι μου έβαψαν με σπρέι κόκκινο χρώμα «Jin το κορίτσι του SaeJeon» μιας και είχα σχέση με τον κολλητό μου ... ειμασταν καιρό μαζί και με υποστήριζε, μετά από αυτό ο πατέρας μου τους χτύπησε και αποβλήθηκα λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς και δεν τον ξαναείδα ποτέ, ούτε τον άκουσα γιατί δεν με πήρε ένα τηλέφωνο ... πλέον μετανιώνω που τα είχα μαζί του δεν άξιζε όλο αυτό"
"Δεν πειράζει έχεις φίλους εμάς τώρα, φαίνεσαι όντως καλό παιδί, δεν είσαι κακός .. παρίστανες απλά τον κουλ τύπο μπροστά τους για να μην πέσεις θύμα μπουλινγκ, πάντως σε καταλαβαίνουμε" είπα
"Ευχαριστώ πολύ .."
"Πρέπει να προσέχεις και εσύ εδώ ήρθαν δύο καινουργιοι τραμπούκοι, μείνε μακριά !"
"Αχχχχχ" έβγαλε έναν αναστεναγμό ο Jimin ακουμπώντας το χέρι του στο κεφάλι του κάνοντας τον ερωτευμένο σκεπτικό
"Τι έπαθε ?" με ρώτησε ο Jin
"Το χειρότερο έπαθε αυτός, μάλλον του αρέσει ο ένας από του δύο αποτέτοιους"
"Άστον μωρέ .. τον καταλαβαίνω, έχω περάσει από ΤΗ σχέση και κατάλαβα τι εστί μονόπλευρος έρωτας"
Συζητήσαμε για πολύ ώρα ακόμα μέχρι που χτύπησε το κουδούνι και άφησε τον jimin από τις σκέψεις του
"Για περάστε μέσα όλοι !" είπε η κυρία Sam
Μιας και είναι μια από τις υπεύθυνες της τάξης μας
"Έγινε μια αλλαγή στα τμήματα και ένας μαθητής θα μεταφερθεί εδώ εντάξει ? Είναι ο Kim Namjoon"
Ο Yoongi και ο Jungkook άρχισαν να πανυγυρίζουν
Λιγοι χάρηκαν αλλά εμείς καθόλου
Σχεδόν, στη τάξη οι λιγότεροι είναι καινούργιοι αλλά παρόλαυτα και οι περσινοι ... ξέρουν
Τα πρωτακια τον έλεγαν μπαμπούλα
Φοράει πάντα κολλητά μαύρα η μπλε τζιν για να τον βοηθάει στην πάλη
Και άμα πέσει ξύλο .. goodbye
Έχει στείλει οχτώ παιδιά σε έναν μήνα, όχι αδιαβαστα .. στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση
"Να προσέχετε παρακαλώ με όλους" είπε η κυρία
Τελικά η Konghwan δεν κάθεται μαζί μου .. πια
Ο Jin ζήτησε βοήθεια και μας έβαλαν μαζί
Μπήκε μέσα ο Namjoon
Ο Jin γούρλωσε τα μάτια του
Έσκυψε τάχα μου για να πάρει ένα βιβλίο, τετράδιο δεν ξέρω τι
Και μόλις πέρασε ο Namjoon στα πίσω καθίσματα βγήκε
"Παναγία μου και Χριστέ μου ... Πες μου ότι αυτό είναι πλάκα και δεν είναι αυτός"
"Ποιος καλέ ?"
"Είναι ένας από τους τύπους που σου έλεγα .. έφυγε πρώτος από την παρέα, λέγανε ότι έφυγε στο εξωτερικό αλλά λογικά ήταν εδώ όλη την ώρα"
"Χριστέ μου, τι να κάνω ?" τον ρώτησα
"Οι δύο Kim εδώ μπροστά ? Τι συμβαίνει παιδιά ?" μας έπιασε η κυρία
"Τίποτα κυρία"
"Καλώς παιδιά, προσέχετε" μας είπε και γυρισε
Αυτό είναι εφιάλτης
"Πρέπει να τον αποφεύγεις όσο το δυνατόν πιο πολύ, μην τον κοιτάς για να μη σε κοιτάει, μη του μιλάς για να μην σου μιλάει και μην τον πειράξεις για να μην σε πειράξει !"
"KIM !"
"Ν-ναι κυρία"
"Τι είπα μόλις τώρα, είστε σίγουρα καλά ? Θέλετε να πάτε σπίτι .. Seokj-"
"ΟΧΙ ΚΥΡΙΑ ! ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ" πρόλαβε να μιλήσει
"Ε-ενταξει, μπορείτε να πάτε σας παρακαλώ στη βιβλιοθήκη να πάρετε δύο βιβλία που θέλω ?"
"Βέβαια !"
"The last bullet και το The Manuscript of Chancellor του Wilbur Smith και του Robert Ludlum ... αγγλική λογοτεχνία, μπορείτε ?"
"Ναι ναι ! Εννοείται" σηκώθηκα πρώτος και κάλυψα τον Jin για να μην φαίνεται
Δεν τον είδε, ελπίζω
Πήγαμε και τα φέραμε
"Σας ευχαριστώ"
Καθίσαμε γρήγορα πίσω
Και συνεχίσαμε
"Λες να με είδε ?"
"Όχι .. το ελπίζω, όλα εντάξει" του χάιδεψα τη πλάτη
"🔔"
Χτύπησε το κουδούνι για τελευταία φορά μετα από ώρα
"Ελα, εγώ πάω σπίτι με τον Jimin"
"Α ! Εμένα με παίρνουν οι γονείς μου, θα τα πούμε αύριο"
Και έτσι χωριστήκαμε
Εγώ και ο Jimin αρχίσαμε να περπατάμε σε έναν δρόμο με αμυγδαλιές
Jin's POV
"Ναι μαμά, εδώ απέξω είμαι .. Τι που ? Δεν με βλέπεις ? Ναι, ναι ! Ναι μαμά σε είδα !Ναι τώρα θα κλείσω"
Είπα καθώς έκλεισα το τηλέφωνο
"Γεια σας κυρία Kim .. είμαι ο φίλος του Jin από το παλιό του σχολείο, σήμερα ειδωθηκαμε, μπορεί ο Jin να το ξέχασε αλλά θα κάτσουμε στο σχολείο να βοηθήσουμε τους δασκάλους για ένα τεχνικό θέμα που μας ζητησαν, θα έρθουμε κατά τις δύο"
Είπε μια φωνή
Το αίμα μου πάγωσε
Αλλά έδειξα ψύχραιμος
"Αχ ! Πόσο αφηρημένος είμαι, ναι έχεις δίκιο .. συγγνώμη ρε μαμά, μόλις το θυμήθηκα, θα σε πείραζε να πας σπίτι ?"
"Όχι παιδί, μου κάντε δουλειά σας"
Η μαμά μου γύρισε τη πλάτη της και έφυγε
Έκλεισα τα μάτια μου και τον ακολούθησα στο πίσω προαύλιο
"Ξαναβλεπόμαστε εμείς οι δύο έτσι ?"
"Τι θέλεις ?"
"Μην ανησυχείς, δεν θα σου κάνω τίποτα ... σοβαρολογώ, από το να τα βρούμε τώρα λίγο δύσκολο"
"Ο-οριστε ? Εσύ το λες αυτό ?"
"Ναι, συγγνώμη για αυτό που έκανα στο σπίτι σου"
"Μην ανησυχείς, μόνο ο μπαμπάς μου σε ξέρει .. είναι ακόμα θυμωμένος που χώρισα με τον SaeJeon, ο αδερφός μου έχει φύγει και έχουν μόνο εμένα στο σπίτι οπότε με στηρίζουν, δεν είναι ομοφοβικοί και-"
"Πολύ μιλάς" μου είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Μη παίζεις με τη φωτιά ! Τι ήρθες να κάνεις εδώ ?"
"Δεν ήξερα ότι μετα από τρία χρόνια θα ξαναβρεθούμε" απάντησε
"Δεύτερη φορά που στο λέω, μη παίζεις με τη φωτιά .. τόσο καιρό μου έκανες μπουλινγκ μετά από αυτό, με κοροϊδεψες με ξεφτίλισες με ταπείνωσες μπροστά σε όλους .. με μείωνες κάθε φορά που μιλούσαμε, νευρίαζες όταν ήμουν χαρούμενος και χαιρόσουν όταν ήμουν λυπημένος ! Και για να στο πω μια τελευταία μη παίζεις μαζί μου, τα παιχνίδια δεν έχουν νόημα άμα παίζεις με διαφορετικους κανόνες"
"Έχω αλλάξει, ξέρεις .. το καλύτερο κίνητρο για κάποιον είναι η απόρριψη, δεν με ξέρεις καλά, σε αντίθεση με εσένα γιατι αγάπη μου πάντα λάτρευα να παίζω με τη φωτιά .." μου ψιθύρισε
_____________________________________
ℂℍ𝔸ℙ𝕋𝔼ℝ 𝔽𝕆𝕌ℝ : ℂ𝕆𝕄ℙ𝕃𝔼𝕋𝔼𝔻 ✓