unicode
Loey ကတော့kyoongကိုလူသားဟုသိလိုက်ရကထဲက ပျော်သွားသည်ကအမှန် သူကလူသားတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးအများကြီးသိချင်တာတွေရှိသည်။ တကယ်ပဲလူတွေကမကောင်းဆိုး၀ါးတွေကို မုန်းနေတုန်းလားဆိုတာပေါ့
သူအခုkyoongကို Daddyနဲ့အခြားသူတွေမမြင်ခင် loeyအခန်းထဲခေါ်ကာ ၀ှက်ထားခြင်းပင်။ kyoongကတော့ပြေးရင်းချော်လဲသွားကာ ယခုထိမေ့နေဆဲ။
တစ်ကိုယ်လုံးမှပတ်တီးတွေပြည်လျော့သွားသောအခါ တီရှပ်တစ်ထည် ဘောင်းဘီတိုလေးဖြင့်သာkyoongဟာ ကျန်ရှိနေဆဲပင်။ တကယ်ကို လူကောင်လေးကခပ်သေးသေး အသားအရည်ကမထိရက်စရာကောင်းစွာ ပန်းနုရောင်သမ်းပြီးဖြူဖွေးနေတာပင်။ loeyသာ daddyရဲ့ အသက်ရှည်ဆေးအမြှူတေသာ မသောက်သုံးထားလျှင် kyoongကို ကိုက်စားမိမှာအမှန်။
ပတ်တီးစည်းထားတုန်းကမမြင်ရသည့်မျက်နှာလေးဟာ အခုတော့ ပါးမို့လုံးလုံးတွေ နှာခေါင်းလုံးလုံး နှုတ်ခမ်းပါးပါးတွေဖြင့် puppyပေါက်လေးသဖွယ်ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်မို့ loeyအကြည့်မလွဲနိုင်။ပြီတီတီစကားတွေပြောတတ်လွန်းသည့်ထိုကောင်လေးက တကယ်ကို အသက်၂၄ ဆိုတာ loeyယုံလိုက်ရသည်။
"ဟက် ဒါများကိုကိုလို့ခေါ်ခိုင်းနေသေးတယ် "
နိုးလာရင်တော့ ရှင်းပြရမည့် အကြောင်းကိုတွေးရင်းloeyရင်မောမိသည်။ ဘယ်လောက်တောင်ကြောက်လန့်သွားလို့ ထွက်ပြေးခဲ့ရတာလဲ ။ မကောင်းဆိုး၀ါးတွေက အရင်လိုမဆိုးတော့ကြောင့်ပြောချင်ပါသည်။
"အင့်"
ရုတ်တရက်kyoongဆီမှ ညည်းညူသံလေးထွက်ပေါ်လာသည်။ကြည့်ရတာနိုးလာသည်ထင်။
"Kyoong kyoong!!"
Kyoongခေါ်သံကြောင့် အမြင်အာရုံ ေ၀၀ါးစွာ မျက်လုံးကိုအားယူဖွင့်ကြည့်မိတော့
"အင်းloey"
ရုတ်တရက်မို့မစဥ်းစားကာထူးမိပင်မဲ့ အသိပြန်လည်လာချိန်မှာတော့
"အားးးးးး"
အလန့်တကြားထအော်သည့် kyoongကြောင့် loeyပြာယာခတ်သွားရသည်။
"kyoong စိတ်အေးအေးထားပါ ကျွန်တော်ရှင်းပြပါရစေနော်"
"ကျွန်တော့်ကို သွေးဖောက်သောက်တော့မှာလား မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ အိမ်ထောင်ပြုရအုန်းမယ် အိမ်ကအမေအိုကိုလည်း လုပ်ကျွေးပြုစုရပါအုန်းမယ်လွှတ်ပေးပါနော်"
အိမ်က မာမီမားသားကိုတော့ အထူးတောင်းပန်ပါတယ် ဒီက သားလေး က လွတ်မှဖြစ်မှာမို့ပါ။
"မဟုတ်ပါဘူးkyoongရယ် ကျွန်တော်ပြောတာနားထောင်ပေးပါ"
ဒူးတုပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်နေအောင်စုပြီး အတင်းတောင်းပန်နေသည့် kyoongကြောင့်loeyရယ်ရမလားငိုရမလားမသိ။ အူယားစရာကောင်းနေတာတော့အမှန်။
"Kyoong ကျွန်တော့်ကိုကြည့်"
မျက်လုံးကိုအသေအကြေမှိတ်ထားသည့်အတွက်ကြောင့် စကားပြောရန် kyoongအားချော့မော့နေရသည်။
Kyoongယခုအချိန်ထိဘာမှမဖြစ်သေးတဲ့အတွက် မျက်လုံးတစ်ဖက်ကိုအသာဖွင့်ကာကြည့်လိုက်သည်။
"ဟင်းKyoongကျွန်တော်ကလူသားမျိုးနွယ်ဆက်တဲ့ ဒရက်ဂူလာအနွယ်၀င်ပါ"
Loeyပြောစကားကြောင့် kyoong ကမျက်လုံးစုံလေးဖွင့်လာသည်။
"ကျွန်တော့တို့ဘိုးဘေတွေဆီကတစ်ဆင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ လူသားတွေကိုစားသုံးတဲ့မကောင်းဆိုး၀ါးဖြစ်စဥ်ကြီးကို ကျွန်တော့်Daddy သူကိုယ်တိုင်ဖန်တီးတဲ့အသက်ရှည်ဆေးနဲ့ရပ်တန့်ပြစ်ခဲ့ပါတယ်"
"အသက်ရှည်ဆေး?"
Loeyပြောစကားကို ၀င်ထောက်ရင်းစိတ်၀င်စားပုံရလာသည့်kyoongကြောင့် loeyခေါင်းငြိမ့်ပြကာဆက်ပြောပြမိသည်။
"အဲ့ဒီ့ဆေးက သွေးအတုလို့ပြောလို့ရတယ် Daddy ကလူသားမိန်းမတစ်ဦးနဲ့ချစ်ကြိုက်ပြီး သူချစ်ရတဲ့အမျိုးသမီးကိုမထိခိုက်စေချင်တာကြောင့် ဖန်တီးခဲ့တာတဲ့လေ Mommyကလူသားဖြစ်ပြီး Daddyကမကောင်းဆိုး၀ါးဖြစ်ခဲ့တာပေါ့"
"အင်း"
ပြောပြနေသည့်Loeyပုံကြည့်ရတာ၀မ်းနည်းနေသလိုပင်
"Daddyကလူသားတွေကို မထိခိုက်စေချင်တော့တာကြောင့်အတတ်နိုင်ဆုံးလုပ်ခဲ့ပင်မဲ့ မကောင်းဆိုး၀ါးဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုကို လက်မခံနိုင်တဲ့လူသားတွေက Daddyတို့နေအိမ်ကိုမီးရှို့ခဲ့တယ်လေ "
"မီးရှို့တယ်!"
"အင်းအဲ့လိုနဲ့ပဲMommyကဆုံးပါးခဲ့ရတယ်လို့Daddyကပြောတယ်"
"စိတ်မကောင်းပါဘူးloey"
"ရပါတယ် kyoongလုပ်ခဲ့တာမှမဟုတ်ပဲ"
"Loeyကအဲ့အတွက်နဲ့ပတ်သတ်ပြီးလူတွေကိုမုန်းတီးနေမှာပဲ "
Kyoongပြောစကားကြောင့် loeyကရယ်ပြီး kyoongထိုင်နေသည့် ကုတင်ဘေးမှမတ်တပ်ရပ်ကာkyoongဘေးတွင်၀င်ထိုင်လိုက်သည်။ ၀င်ထိုင်လိုက်တော့kyoongက တစ်ချက်တွန့်သွားပုံရပြီး အသာလေးသွားဖြဲပြပြန်သည်။
"ဟင့်အင် ကျွန်တော်မမုန်းခဲ့ပါဘူး kyoong Daddyကလူတွေကို မုန်းတီးနေပင်မဲ့ ကျွန်တော့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့Mommyဟာလူသားဖြစ်နေတယ်လေ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ကလူသားတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးသိချင်တာတွေရှိတယ် နောက်ပြီးကျွန်တော်တို့မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကအရင်လိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာလူသားေတွကိုသိစေချင်တယ်"
"Loeyမင်းကစိတ်သဘောထားအရမ်းကောင်းတဲ့သူပဲ"
Kyoongပြောစကားကို loeyက အသာလေးပြန်ပြုံးပြသည်။
"ကိုယ်မင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ် loey "
"Kyoongကတောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး ဘယ်သူမဆိုလန့်သွားကြမှာပဲလေ"
Kyoongကတော့ loeyကိုပိုကြွေလာပြီထင်တယ်။ မာမီမားသားရေ သားမကြာခင်အိမ်ထောင်ဖက် ခေါ်လာနိုင်တော့မယ်။
"ဒီနေ့ကဘာနေ့လဲဆိုတာသိလားloey"
"ဒီနေ့က Halloween လေ"
"အင်းအဲ့Halloween ကိုလူတွေက ကျင်းပကြတယ်လေ"
"ဟင်မဖြစ်နိုင်တာ"
Kyoongစကားကြောင့် loeyအံ့သြသွားရသည်။
"ကိုယ်လည်းသေချာမသိပင်မဲ့ loeyတို့ကနာမည်ကြီးတယ်ဆိုတာပဲ"
"ကျွန်တော်တို့က!"
"ဟုတ်တယ် ကိုယ်အခုလို မံမီ၀တ်စုံ ၀တ်ထားတယ်ဆိုတာ သူ့ခေတ်အလိုက်နာမည်ကြီးတဲ့မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကိုကိုယ်စားပြုတာပဲ လူတွေကအရင်လိုမကောင်းဆိုး၀ါးတွေကို မကောင်းမမြင်ကြတော့ပါဘူး အနည်းငယ်ကြောက်ပင်မဲ့ပေါ့ဟီး"
ခုနကkyoongသူ့ပုံရိပ်ကြောင့် စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်နေရသည်။ တကယ်ပဲရှက်လိုက်တာ အခုကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်မိတော့လည်း တီရှပ်နဲ့ဘောင်းဘီတိုနဲ့ wtf!
"ဒါဆိုလူသားတွေက မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကိုလက်ခံတယ်ပေါ့"
"အင်း"
"ဒါပင်မဲ့ဟိုတစ်ခါတုန်းကဘာလို့ပါလိမ့်"
"ဟို Loey ကိုယ်ကဒီအတိုင်းကြီးနေရမှာလား"
မချိမဖြဲရုပ်လေးနဲ့ သူ့ရဲ့ပုံစံလေးကိုပြနေသည်မို့ loeyအသဲယားတာပဲသိသည်။(သွေးတုနဲ့အသက်ရှင်ရတဲ့သူမို့ ခံစားချက်မျိုးစုံကိုခံစားနိုင်သည်။)
"အာ ကျွန်တော်kyoongကို ပြန်ပို့ပေးပါမယ် "
"ဘယ်ကိုလဲ"
"Kyoongနေတဲ့ဆီ လူတွေဆီကိုလေ"
"ကိုယ်ကအိမ်မရှိယာမရှိပါ"
သနားကမားမျက်နှာပေးလေးနဲ့ချစ်စရာကောင်းစွာပြောလာသည်။
"ပြောတော့ အမေအိုကိုလုပ်ကျွေးရအုန်းမာဆို"
"အဲ့ အဲ့တာက ဒီတိုင်းလျှောက်ပြောလိုက်တာ ကိုယ်က နိုင်ငံတကာ လှည့်ပတ်သွားလာသူမို့ နေရာတည်တည်ကျကျရယ်လို့မရှိဘူး"
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ပါkyoongဒီမှာနေလို့မဖြစ်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ မကောင်းဆိုး၀ါးတွေဆီက ကိုယ်လည်းအမှတ်ပြန်ယူရမယ်လေ လူသားတွေ အရင်ကလိုမဟုတ်ပါဘူးလို့"
"မရဘူးkyoong ဒီမှာကမဖြစ်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ ကိုယ်ဒီမှာ စူးစမ်းစရာတွေရှိသေးတာကို"
ပြောမရသည့်kyoongကြောင့် loeyပူထူသွားရသည်။ လူသားတွေကလက်ခံနေပြီဆိုပင်မဲ့ Daddyရဲ့ စိုးရိမ်တတ်မှုအရ kyoongဒီမှာနေလို့အဆင်မပြေပါ။
"Kyoongမကြောက်ဘူးလား"
"မကြောက်ပါဘူး"
"ခုနက ကျ ကြောက်နေတာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ"
"ခုနက ခုန လေ ကြည့်ရတာloeyကကိုယ့်ကိုဒီမှာမနေစေချင်တဲ့ပုံပဲ"
"မဟုတ်ပါဘူးkyoongကျွန်တော် ကျွန်တော်"
*ဒေါက် ဒေါက်*
"Loeyသား အခန်းထဲမှာလား"
Oh!Daddyကအခန်းရှေ့ရောက်လာသည်ပင်။ kyoongကိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။
"ဘယ်သူလဲ loey"
"Kyoongပုန်း ပုန်း"
"ဟမ်?"
ရုတ်တရက်ပြာယာခတ်နေသည့်loeyကြောင့် kyoongကြောင်သွားရသည်။
"အခန်းထဲမှာဆို ၀င်လာပြီနော်သား"
*ကျွီ*
အခန်းတံခါးက တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိစွာပွင့်လာသည်။
"Da Daddy!"
#TBC
တွေ့ကြပြီဟေ့ㅠㅠ
တိုတယ်မလားမီယားနဲ
zawgyi
Loey ကေတာ့kyoongကိုလူသားဟုသိလိုက္ရကထဲက ေပ်ာ္သြားသည္ကအမွန္ သူကလူသားေတြနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးအမ်ားႀကီးသိခ်င္တာေတြရွိသည္။ တကယ်ပဲလူတွေကမကောင်းဆိုး၀ါးတွေကို မုန္းေနတုန္းလားဆိုတာေပါ့
သူအခုkyoongကို Daddyနဲ႕အျခားသူေတြမျမင္ခင္ loeyအခန္းထဲေခၚကာ ၀ှက်ထားခြင်းပင်။ kyoongကေတာ့ေျပးရင္းေခ်ာ္လဲသြားကာ ယခုထိေမ့ေနဆဲ။
တစ္ကိုယ္လုံးမွပတ္တီးေတြျပည္ေလ်ာ့သြားေသာအခါ တီရွပ္တစ္ထည္ ေဘာင္းဘီတိုေလးျဖင့္သာkyoongဟာ က်န္ရွိေနဆဲပင္။ တကယ္ကို လူေကာင္ေလးကခပ္ေသးေသး အသားအရည္ကမထိရက္စရာေကာင္းစြာ ပန္းႏုေရာင္သမ္းၿပီးျဖဴေဖြးေနတာပင္။ loeyသာ daddyရဲ႕ အသက္ရွည္ေဆးအျမႇူေတသာ မေသာက္သုံးထားလွ်င္ kyoongကို ကိုက္စားမိမွာအမွန္။
ပတ္တီးစည္းထားတုန္းကမျမင္ရသည့္မ်က္ႏွာေလးဟာ အခုေတာ့ ပါးမို႔လုံးလုံးေတြ ႏွာေခါင္းလုံးလုံး ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေတြျဖင့္ puppyေပါက္ေလးသဖြယ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္မို႔ loeyအၾကည့္မလြဲနိုင္။ၿပီတီတီစကားေတြေျပာတတ္လြန္းသည့္ထိုေကာင္ေလးက တကယ္ကို အသက္၂၄ ဆိုတာ loeyယုံလိုက္ရသည္။
"ဟက္ ဒါမ်ားကိုကိုလို႔ေခၚခိုင္းေနေသးတယ္ "
နိုးလာရင္ေတာ့ ရွင္းျပရမည့္ အေၾကာင္းကိုေတြးရင္းloeyရင္ေမာမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္လန့္သြားလို႔ ထြက္ေျပးခဲ့ရတာလဲ ။ မကောင်းဆိုး၀ါးတွေက အရင္လိုမဆိုးေတာ့ေၾကာင့္ေျပာခ်င္ပါသည္။
"အင့္"
႐ုတ္တရက္kyoongဆီမွ ညည္းၫူသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။ၾကည့္ရတာနိုးလာသည္ထင္။
"Kyoong kyoong!!"
Kyoongေခၚသံေၾကာင့္ အျမင္အာ႐ုံ ေ၀၀ါးစွာ မ်က္လုံးကိုအားယူဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့
"အင္းloey"
႐ုတ္တရက္မို႔မစဥ္းစားကာထူးမိပင္မဲ့ အသိျပန္လည္လာခ်ိန္မွာေတာ့
"အားးးးးး"
အလန့္တၾကားထေအာ္သည့္ kyoongေၾကာင့္ loeyျပာယာခတ္သြားရသည္။
"kyoong စိတ္ေအးေအးထားပါ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပပါရေစေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသြးေဖာက္ေသာက္ေတာ့မွာလား မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ အိမ္ေထာင္ျပဳရအုန္းမယ္ အိမ္ကအေမအိုကိုလည္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုရပါအုန္းမယ္လႊတ္ေပးပါေနာ္"
အိမ္က မာမီမားသားကိုေတာ့ အထူးေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒီက သားေလး က လြတ္မွျဖစ္မွာမို႔ပါ။
"မဟုတ္ပါဘူးkyoongရယ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာနားေထာင္ေပးပါ"
ဒူးတုပ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္ေနေအာင္စုၿပီး အတင္းေတာင္းပန္ေနသည့္ kyoongေၾကာင့္loeyရယ္ရမလားငိုရမလားမသိ။ အူယားစရာေကာင္းေနတာေတာ့အမွန္။
"Kyoong ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္"
မ်က္လုံးကိုအေသအေၾကမွိတ္ထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ စကားေျပာရန္ kyoongအားေခ်ာ့ေမာ့ေနရသည္။
Kyoongယခုအခ်ိန္ထိဘာမွမျဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ မ်က္လုံးတစ္ဖက္ကိုအသာဖြင့္ကာၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟင္းKyoongကြၽန္ေတာ္ကလူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆက္တဲ့ ဒရက္ဂူလာအႏြယ္၀င္ပါ"
Loeyေျပာစကားေၾကာင့္ kyoong ကမ်က္လုံးစုံေလးဖြင့္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ့တို႔ဘိုးေဘေတြဆီကတစ္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူသားတွေကိုစားသုံးတဲ့မကောင်းဆိုး၀ါးဖြစ်စဥ်ကြီးကို ကြၽန္ေတာ့္Daddy သူကိုယ္တိုင္ဖန္တီးတဲ့အသက္ရွည္ေဆးနဲ႕ရပ္တန့္ျပစ္ခဲ့ပါတယ္"
"အသက္ရွည္ေဆး?"
Loeyေျပာစကားကို ၀င်ထောက်ရင်းစိတ်၀င်စားပုံရလာသည့်kyoongေၾကာင့္ loeyေခါင္းၿငိမ့္ျပကာဆက္ေျပာျပမိသည္။
"အဲ့ဒီ့ေဆးက ေသြးအတုလို႔ေျပာလို႔ရတယ္ Daddy ကလူသားမိန္းမတစ္ဦးနဲ႕ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီး သူခ်စ္ရတဲ့အမ်ိဳးသမီးကိုမထိခိုက္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဖန္တီးခဲ့တာတဲ့ေလ Mommyကလူသားျဖစ္ၿပီး Daddyကမကောင်းဆိုး၀ါးဖြစ်ခဲ့တာပေါ့"
"အင္း"
ေျပာျပေနသည့္Loeyပုံၾကည့္ရတာ၀မ္းနည္းေနသလိုပင္
"Daddyကလူသားေတြကို မထိခိုက္ေစခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္အတတ္နိုင္ဆုံးလုပ္ခဲ့ပင္မဲ့ မကောင်းဆိုး၀ါးဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုကို လက္မခံနိုင္တဲ့လူသားေတြက Daddyတို႔ေနအိမ္ကိုမီးရွို႔ခဲ့တယ္ေလ "
"မီးရွို႔တယ္!"
"အင္းအဲ့လိုနဲ႕ပဲMommyကဆုံးပါးခဲ့ရတယ္လို႔Daddyကေျပာတယ္"
"စိတ္မေကာင္းပါဘူးloey"
"ရပါတယ္ kyoongလုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ"
"Loeyကအဲ့အတြက္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးလူေတြကိုမုန္းတီးေနမွာပဲ "
Kyoongေျပာစကားေၾကာင့္ loeyကရယ္ၿပီး kyoongထိုင္ေနသည့္ ကုတင္ေဘးမွမတ္တပ္ရပ္ကာkyoongေဘးတြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ၀င်ထိုင်လိုက်တော့kyoongက တစ္ခ်က္တြန့္သြားပုံရၿပီး အသာေလးသြားၿဖဲျပျပန္သည္။
"ဟင့္အင္ ကြၽန္ေတာ္မမုန္းခဲ့ပါဘူး kyoong Daddyကလူေတြကို မုန္းတီးေနပင္မဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့Mommyဟာလူသားျဖစ္ေနတယ္ေလ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကလူသားေတြနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးသိခ်င္တာေတြရွိတယ္ နောက်ပြီးကျွန်တော်တို့မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကအရင်လိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာလူသားေတွကိုသိစေချင်တယ်"
"Loeyမင္းကစိတ္သေဘာထားအရမ္းေကာင္းတဲ့သူပဲ"
Kyoongေျပာစကားကို loeyက အသာေလးျပန္ၿပဳံးျပသည္။
"ကိုယ္မင္းကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ loey "
"Kyoongကေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး ဘယ္သူမဆိုလန့္သြားၾကမွာပဲေလ"
Kyoongကေတာ့ loeyကိုပိုေႂကြလာၿပီထင္တယ္။ မာမီမားသားေရ သားမၾကာခင္အိမ္ေထာင္ဖက္ ေခၚလာနိုင္ေတာ့မယ္။
"ဒီေန႕ကဘာေန႕လဲဆိုတာသိလားloey"
"ဒီေန႕က Halloween ေလ"
"အင္းအဲ့Halloween ကိုလူေတြက က်င္းပၾကတယ္ေလ"
"ဟင္မျဖစ္နိုင္တာ"
Kyoongစကားေၾကာင့္ loeyအံ့ၾသသြားရသည္။
"ကိုယ္လည္းေသခ်ာမသိပင္မဲ့ loeyတို႔ကနာမည္ႀကီးတယ္ဆိုတာပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က!"
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္အခုလို မံမီ၀တ္စုံ ၀တ်ထားတယ်ဆိုတာ သူ့ခေတ်အလိုက်နာမည်ကြီးတဲ့မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကိုကိုယ်စားပြုတာပဲ လူတွေကအရင်လိုမကောင်းဆိုး၀ါးတွေကို မေကာင္းမျမင္ၾကေတာ့ပါဘူး အနည္းငယ္ေၾကာက္ပင္မဲ့ေပါ့ဟီး"
ခုနကkyoongသူ႕ပုံရိပ္ေၾကာင့္ စပ္ၿဖီးၿဖီးလုပ္ေနရသည္။ တကယ္ပဲရွက္လိုက္တာ အခုကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း တီရွပ္နဲ႕ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ wtf!
"ဒါဆိုလူသားေတြက မကောင်းဆိုး၀ါးတွေကိုလက်ခံတယ်ပေါ့"
"အင္း"
"ဒါပင္မဲ့ဟိုတစ္ခါတုန္းကဘာလို႔ပါလိမ့္"
"ဟို Loey ကိုယ္ကဒီအတိုင္းႀကီးေနရမွာလား"
မခ်ိမၿဖဲ႐ုပ္ေလးနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ပုံစံေလးကိုျပေနသည္မို႔ loeyအသဲယားတာပဲသိသည္။(ေသြးတုနဲ႕အသက္ရွင္ရတဲ့သူမို႔ ခံစားခ်က္မ်ိဳးစုံကိုခံစားနိုင္သည္။)
"အာ ကြၽန္ေတာ္kyoongကို ျပန္ပို႔ေပးပါမယ္ "
"ဘယ္ကိုလဲ"
"Kyoongေနတဲ့ဆီ လူေတြဆီကိုေလ"
"ကိုယ္ကအိမ္မရွိယာမရွိပါ"
သနားကမားမ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းစြာေျပာလာသည္။
"ေျပာေတာ့ အေမအိုကိုလုပ္ေကြၽးရအုန္းမာဆို"
"အဲ့ အဲ့တာက ဒီတိုင္းေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ ကိုယ္က နိုင္ငံတကာ လွည့္ပတ္သြားလာသူမို႔ ေနရာတည္တည္က်က်ရယ္လို႔မရွိဘူး"
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါkyoongဒီမွာေနလို႔မျဖစ္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ မကောင်းဆိုး၀ါးတွေဆီက ကိုယ္လည္းအမွတ္ျပန္ယူရမယ္ေလ လူသားေတြ အရင္ကလိုမဟုတ္ပါဘူးလို႔"
"မရဘူးkyoong ဒီမွာကမျဖစ္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ ကိုယ္ဒီမွာ စူးစမ္းစရာေတြရွိေသးတာကို"
ေျပာမရသည့္kyoongေၾကာင့္ loeyပူထူသြားရသည္။ လူသားေတြကလက္ခံေနၿပီဆိုပင္မဲ့ Daddyရဲ႕ စိုးရိမ္တတ္မႈအရ kyoongဒီမွာေနလို႔အဆင္မေျပပါ။
"Kyoongမေၾကာက္ဘူးလား"
"မေၾကာက္ပါဘူး"
"ခုနက က် ေၾကာက္ေနတာ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ"
"ခုနက ခုန ေလ ၾကည့္ရတာloeyကကိုယ့္ကိုဒီမွာမေနေစခ်င္တဲ့ပုံပဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးkyoongကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္"
*ေဒါက္ ေဒါက္*
"Loeyသား အခန္းထဲမွာလား"
Oh!Daddyကအခန္းေရွ႕ေရာက္လာသည္ပင္။ kyoongကိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
"ဘယ္သူလဲ loey"
"Kyoongပုန္း ပုန္း"
"ဟမ္?"
႐ုတ္တရက္ျပာယာခတ္ေနသည့္loeyေၾကာင့္ kyoongေၾကာင္သြားရသည္။
"အခန္းထဲမွာဆို ၀င်လာပြီနော်သား"
*ကြၽီ*
အခန္းတံခါးက တုန့္ဆိုင္းျခင္းမရွိစြာပြင့္လာသည္။
"Da Daddy!"
#TBC
ေတြ႕ၾကၿပီေဟ့
တိုတယ္မလားမီယားနဲ