Napatalon ako sa gulat ng may biglang tumunog sa likod. Nabitawan ko ang sandok na hawak sabay sa panginginig ng mga kamay ko. Mararahas ang hiningang nilingon si Lucas na naglapag ng gamit sa mesa.
Agad siyang lumapit sa akin, kinulong niya ang mukha ko sa mga palad nito. "Hingang malalim," he soothed. "It's just me. Shh..." His thumb grazing my jaw gently.
Marahas akong lumunok sa gitna ng malalim na hininga. "B-Bakit ka ginabi?" Nilihis ko ang ulo at kumawala sa hawak niya. Pinulot ko ang sandok at hinugasan sa lababo.
Binalikan ko ang bistek na niluluto, tinikman ang sabaw ng huling beses at napahinto, tinantantya ang lasa ng tumayo si Lucas sa gilid ko. Too close. Nagdidikit na ang dibdib niya sa siko kong nakataas.
"Let me taste,"
Tiningala ko siya. Mariin at sobrang lalim ng tingin niya sa akin. Nanindig ang aking balahibo sa tumataas na tensyon sa aming dalawa.
Isang beses akong umatras palayo. Naninikip ang dibdib sa lapit namin. Like I can't properly breath with the thrill of being this close to him. Sumandok ako ng kaonting sabaw at sinubo sa kanya habang nakaalalay ang palad sa ilalaim.
Sinubo niya iyon habang tinitigan ako. Lalong tumatagal ang titigan namin ay lumalapot ang tingin niya.
"This is good." Tango niya at tinanaw ang niluluto ko.
Pinatay ko ang stove at naghugas sa sink. Alam kong nakatitig siya sa akin.
Nag-aabang ako ng sagot niya sa tanong ko. Kung wala, hindi naman ako mamimilit. Hindi ko lang alam sa sarili bakit hinintay ko siyang makauwi kaninang tanghali.
Chineck ko ang mga gamit sa mesa at nakahinga ng maluwag na maayos niyang sinunod ang mga instructions ko.
"I sorted out things with the police hovering around your boarding house,"
Mabilis kong inangat ang tingin kay Lucas.
"Kinita ko din ang abogado ko,"
Nanghihina akong napaupo. "Hindi ka nila tinanong?" nag-aalala kong tanong. "Ng mga pulis, I mean?"
Pinilig niya ang ulo. "They did. Nakita ako at ang mga security personnel ko sa mga CCTV footages. Alam na nila na kung sino ang mga gumulpi sa grupo nila Ronald," sabi niya na parang wala lang iyon. Na parang hindi ito sa malaking eskandalo na pagpi-piyestahan ng media. "But I know how this works, my legal team already briefed me so I know what to say to them."
Hindi man lang nabawasan ang pag-aalala ko. "Kung sakaling sasampa ng kaso ang mga magulang nila Ronald, madadamay din ba ang mga security personnel mo?"
Tumango siya. "For sure. Kaya pina-destino ko muna ang mga kasama ko noong gabing iyon sa malayong lugar. Para magpalamig,"
Hinawakan niya ang nanginginig kong kamay. Hindi ko alam na nanginginig pa pala iyon. Pakiramdam ko hindi na maaalis ang trauma sa akin sa nangyari sa kamay ni Ronald. Inangat ni Lucas ang baba ko at diretso akong tinitigan sa mata. Ang kulay tsokolate niyang mata ay nagpapanatag sa akin kahit puno iyon ng intensidad.
"Alam mo ba kung bakit kita minahal?"
"Lucas..." Hinawakan ko ang braso niya at iniwas ang mukha. This is not the time to talk about this!
Dumiin at humigpit lang ang hawak niya sa akin, pinaharap ako ulit sa kanya. "It's because you're a strong soul," bulong niya. "Ang dami mong pinagdaanan. Sa bawat pagdapa mo, matapang kang bumabangon ulit. You've seen the brutalities of life. So I'm not going to hold back and I promise, this would be the last." Tinulungan niya akong tumayo. "I'm going to show you something, Vittoria,"
Hindi niya na hinintay ang magiging sagot ko. Pinaglingkis niya ang mga daliri namin at dinala ko kwarto.
Binitawan niya ang kamay ko at na-miss ko agad ang init 'nun. My dinukot siyang susi sa bulsa at binuksan ang isang drawer sa ilalim ng study table. Nilabas niya mula doon ang itim na laptop at USB.
Inilipag niya ang mga iyon sa study table at mina-ne-obra. Umilaw ang laptop at dahan-dahang umangat ang tingin niya sa akin. Hindi pa man siya nagsasalita ay lumapit ako sa kanya. Agad siyang tumuwid ng tayo at umatras para makahakbang ako sa harap ng laptop. Doon niya sinalpak ang USB.
"Tingnan mo ang laman ng USB,"
Sinunod ko siya at tumambad sa akin ang napakaraming folders. Nangunot ang noo ko sa mga pangalan ng folders.
'Alliana Bautista'
'Anastasia Asunscion'
'Analiza Rodriguez'
'Alyza Billones'
'Brenda Lyn Perez'
'Bena Lou Carlos'
'Blaire Evangelio'
Ang dami. May iilan pa sa baba. Iba't-ibang pangalan na nag-uumpisa mula A to Z. Sa tantya ko, mga nasa lampas 30 siguro lahat iyon.
Nanginig ang mga labi ko. Maluha-luha kong tinitigan si Lucas. "Hindi..." Napatabon ako ng bibig. Malambot lang ang mga mata niyang nakatitig sa akin.
Sa nanginginig na mga kamay ay binuksan ko ang folder... at tama nga ang hinala ko. Pinindot ko ang video at nag-play ang video record ng pang-hahalay ni Ronald sa isang babae.
Nagwawala ang babae pero hawak niya sa kamay habang nakapatong sa ibabaw nito. Nawasak ang puso ko sa mga hikbi at sigaw. Humihingi siya ng tulong at nagmamakaawang tumigil na si Ronald.
Mabilis na sinara ni Lucas ang laptop. Nanatili akong nakatulala. Hinayaan lang ako ni Lucas at nanatili sa tabi ko. Hindi niya ako hinawakan pero ramdam ko ang mainit na yakap ng kanyang presensya.
Nilingon ko siya. Buong katawan ko nanginginig sa takot, awa... galit. I had never been this angry before. I was so angry to the point that it brought calmness.
Magbabayad sila sa mga ginawa nila.
"Kailangan na 'ting ipakulong s-silang lahat. L-lahat ng barkada ni Ronald..." Hinawakan ko ang braso ni Lucas. Hindi ko alam bakit sa kanya ako nagmamakaawa. Siguro dahil siya lang ang may kapasidad at kapangyarihan para mapagbayaran nila Ronald ang kahayupan nila sa kanilang biktima.
Masama ba akong tao kung nawala bigla ang bigat sa loob ko na hanggang ngayon ay kritikal at hindi pa gumigising ang mga hayop na 'yun? Masama ba akong tao kung hilingin ko na na sana ay hindi na muling magising si Ronald? Na kulang pa ang pagsaksak ko kay Andy?
Alam kong may kasamaan sila sa puso, lahat naman tayo, hindi ko lang inaasahan na ganoon kadilim at ganoon siya kahayop.
Kung hindi ko ito maisasawalat, hindi ako patutulogin ng konsensya ko.
Hinawakan ni Lucas ang leeg ko at pinatingala sa kanya. "I already hired a legal team for this," mahinahon niyang saad. Pinunasan niya ang luha kong pumapatak. "They're the best in their fields. It's good that I became involved in this. This is the opening that we need to expose all his crimes,"
My heart is aching for all the victims of rape. Siguradong lahat sila ay kolehiyo pa. Kolehiyong may mga pangarap tapos bigla lang wawasakin ng mga taong katulad ni Ronald.
Nanginig ang labi ko. Hinawakan ko ang braso niya. "Salamat Lucas," hikbi ko. "Kung hindi ka dumating s-siguro..." nanlabo ang mga tingin ko sa luhang umaagos sa mata.
Tumigas at lumamig ang kanyang titig. Umigting ang mga panga at bahagyang humigpit ang hawak sa akin. "I will ruin everyone who dare to hurt you. Always remember that."
Hindi ko man siya magawang pagkatiwaalan sa nararamdaman ko sa kanya, buong puso ko siyang pinaniniwalaan na hindi niya ako hahayaang saktan ng kung sino man.
He's both my calm and storm.
Tahimik kaming kumain sa gabing iyon. Nilagyan niya ang mga pasa at galos ko sa katawan ng ointment at pinainom ng gamot. Ni isang segundo hindi niya ako iniwan. Sinikop niya ako ng yakap mula sa likuran habang tahimik akong umiiyak sa pagtulog. Paulit-ulit niya lang hinahaplos ang braso ko.
Hating-gabi na ako nakatulog sa pagod mula sa pag-iyak. Tanghali na ako nagising kinaumagahan.
Hinaplos ko ang finger print na nagmarka sa leeg ko sa pagsakal sa akin ni Ronald. Ang guilt na naramdaman sa pagbaril ni Lucas kay Ronald ay nawala. Sana nga ako na lang ang kumalabit ng gatilyo. Maybe even point it in his head for sureball death.
I shudder at my own dark thoughts. Kaya ko ba talaga 'yun? Ang pumatay?
Wala akong alam sa iba pang kaibigan ni Ronald. Siguradong pagtatakpan din sila ng mga elitista nilang mga magulang. Ipaglalaban ko ito. Hindi pwedeng hindi nila pagbayaran ang mga panggagahasang ginawa nila. Kailangan masira ang pangalan, madungisan ang reputasyon at maipakulong silang lahat.
Ang unfair.
Sobrang hirap sa mga biktima na tahimik na nagluluksa.
Mabuti kung nagawa nilang nalampasan at makausad. Paano ang iba na tuluyan talagang nasira ang buhay? Na nagpakalayo-layo dahil siguradong ginawang pang-blackmail ni Ronald ang mga sextape na iyon para ulitin ang mga kahalayang ginawa at mapasunod sa gusto ang mga babae?
Naduwal ako at halos masuka sa mga naiisip. Galit na mga luha ang pinalis ko. Hindi pwedeng wala akong gagawin.
Lumitaw sa nakabukas na pinto si Lucas. Hinugasan ko ang ginamit na toothbrush at binalik sa lagayan. Humarap ako at hinintay na naka-paang lumapit sa akin.
Binuka ko ang bibig para magsalita pero halik niya ang natikman ko. I moaned against his lips and threaded my fingers through his silky hair. His hands snaked across my waist and slid down to cupped my butt aggressively. Bahagya niya akong itinaas at iginagad ang katigasan niya sa akin.
Umawang ang labi ko sa sarap, sinunggaban niya iyon para ipasok ang dila. His tongue swiped and licked my lips repeatedly with utmost hunger. He tasted my lips like he's chasing his next breath.
I trie to keep up with his intense fucking to my mouth and so he groaned with my own sweet assault. I smiled against his lips. Sunod-sunod siyang napamura.
Bumaba ang halik niya sa leeg ko at naglaho ang ngiti ng naging magaan at kalmado ang halik niya. Isa-isa niyang pinatakan ng halik ang mga marka roon.
"No one will ever hurt you again," he vowed againt the pulse in my neck.
Bigla niyang akong pinaharap sa salamin at mabilis na gumapang ang mga kamay niya sa loob ng damit ko. Bumabakat ang utong ko sa puting T-shirt at ng matumbok niya ang hinaharap ko ay napakagat nalang ako ng labi at dumaing sa sarap.
He squeezed and palmed my boobs as his fingers played with my taut nipples. Both his hands strained against my T-shirt as he continues working his magic. Ang mainit at mabibilis niyang hininga ay tumatama sa tenga ko.
"Don't close your eyes," he warned. "Tingnan mo sarili mo sa salamin. That," he groaned and gently licked the shell of my ear. "That baby, is what always I dreamed of. The image I used everytime I jerk in the morning thinking it's you I'm fucking and not my hand,"
Lalong namula ang leeg at pisngi ko. He chuckled dangerously and the vibration just made my sex clenched and throbbed for him to fill me.
Tinitigan ko ang hitsura sa salamin. I looked like I might beg for him to just fuck me here to oblivion.
Mamasa-masa, mamula-mula at namamaga ang labi ko sa labis niyang pagsipip at pagkagat kanina. Gulo-gulo din ang buhok sa paghawak roon ni Lucas para maanggulo ako ng maayos sa mapupusok niyang halik. Malaki ang T-shirt ni Lucas kaya halos bumagsak na ito sa isa kong balikat. Marahas ang galaw ng dibdib namin sa paghinga at nangisay ang tuhod ko ng nagtama ang paningin namin.
Gaya ng akin, namamaga, namumula at basa ang labi niya. Ang mga mata ay sing dilim ng gabing walang buwan o mga bituin. His pupils were fully dilated that his brown eyes weren't brown anymore, it was all black. His eyes looked at me like I'm not going to get out of this bathroom unless I was thoroughly ravished by him. He had wicked plans behind his devilish, drunk, lusty eyes.
Hindi ako si Santa Teresita, walang pag-aalinlangang ibibgay ko sa kanya ang sarili ngayon.
Gumapang pababa ang isang kamay ni Lucas sa sweatpants ko. The image of his tanned arms slipping in my waistband was enough to make my toes curl.
His hand cupped my dripping sex. He growled when he discovered how aroused I am that when he dipped two fingers inside of me, it slid so perfectly. Sinubukan niyang hinubad ang pang-ibaba ko pero na-stuck iyon sa right angkle ko.
He pulled his fingers coated with my wetness and spread it through my folds as he stroked my clit. Nanghina ang mga tuhod ko at napahawak sa batok ni Lucas sa suporta.
"Lucas..." ungol ko. I whimpered and writhed when he continually rubbed my jewel with right pressure, precision and rapidness as seconds ticked.
Umarko ang likod ko. Choked sounds of moan and whimpering escape me as the build of orgasm start. Mas tumindi din ang paglalaro niya sa mga hinaharap ko na nagpapatindi lang ng langit na lumulukob sa akin.
Bumaon ang kuko ko sa braso nito habang isang kamay ay mahigpit na nakaangkla sa batok niya. Mariin na nagsampok ang mga kilay ko, umawang ang labi at tumigil ang paghinga ng naabot ang rurok. My body jerk and stilled and jerk again as the orgasm ripped through me. Tinawag ko ang pangalan niya habang nangingisay na tinukod ang mga kamay sa marble sink.
Pinaharap niya ako. Hindi pa man tuluyang nahuhubad ang pang-ibaba ko, nanlaki ang mga mata ko ng lumuhod siya, pinatong ang kaliwang hita ko sa balikat nito at dinilaan ang hiyas ko ng kanyang mainit na dila. My head lolled back and I groaned with his long-lasting stamina. My sweatpants hang from the legs prompting on hi shoulder.
Napasabunot ako sa buhok niya ng nagsimulang kumain ang kanyang bibig. Dinungaw ko siya at lalo lang napaungol ng nakabantay na si Lucas sa ekspresyon ng mukha ko. Ramdam ko ang ngisi ng bastardo.
His tongue flicked and rapidly licked every corner of my fold. He nibbled my swollen and sensitive bud and sucked it hard. Pumasok ang gitnang daliri niya sa umaagos kong lagusan at ilang segundo lang ay nagsimula ng manigas ang puson at mga hita ko.
"Lucas!" Humigpit ang hawak ko sa buhok niya ng naabot ulit ang rurok ng kaginhawaan.
Nanginig ang mga tuhod at kumislot ang katawan sa hagupit ng orgasmo. Mabilis siyang tumayo, inangkla ang isang hita sa kanyang braso. Tuluyan niyang hinubad ang sweatpants na suot at mabagsik na sumaludo sa akin ang maugat at namamaga niyang pagkakalaki. He was so damn hard, swollen and long that it hurts just by looking at it.
It glistened with arousal as he fisted it in his hand. Inanggulo niya iyon sa lagusan ko at tumigil. Ang mga mata niya ay nagmamakaawa. "Can I fuck you, Vittoria?" he breath.
Ang init ng pakiramdam ko ay lalo lang nag-aalab sa paglipas ng sandaling nagtitigan kami at nagdidikit ang aming mga balat.
Walang akong ibang ginawa kung hindi tumango.
He slammed in me to the hilt.
"Fuucckk..." he rasped against my lips.
Humikbi ako kahit na walang luhang lumabas. I almost run away from him from the blinding pleasure. Bahagyang nanubig ang mga mata ko at tumagaktak ang pawis sa noo at leeg.
I felt so full. Ramdam ko ang bawat laki at haba niya sa sinapupunan ko. His twitching and growing manhood stretched me wide and deep.
Dinungaw ko ang magkadugtong namin na parte. Lalo lang akong napapaso sa nagliliyab naming pagnanasa. My semen was gushing down my legs because of his intrusion. Some are coating his balls and dripping down the floor.
"You are a vision, Vittoria," he snarled. "I want to hurt you by pleasuring you."
Gusto din kitang saktan, Lucas. Sa paraang hindi mo ako madaling makakalimutan. Parehong lasing ang mga mata naming dalawa.
Dahan-dahan niyang hinugot ang kanya at mabilis ulit na binaon sa akin. We both groaned and throw our heads back. And then he starts ramming into me hard, fast and deep. Walang habas ang mga pag-ulos niya habang tila panalangin ang pangalan ko sa bibig niya sa paulit-ulit na pagbigkas nito.
Pinagmasdan ko ang posisyon namin sa salamin at doon nanigas ang katawan ko. It triggered another orgasm. Mahina akong napahiyaw. My wails echoed in the bathroom. "Lucas!" I groaned. My body spasmed as my vision were blotted with stars.
Sumunod siya sa akin. Ramdam ko ang panginginig ng tuhod niya ng pumutok sa loob ko. He almost kneeled on the floor, instead he collopsed on my body.
Marahas ang mga paghinga namin. Ilang minuto kaming nanatiling ganoon. Alam kong basa ang buong katawan niya ng pawis gaya ng akin. Umatras siya at kumuha ng wipes.
Lumuhod siya at nilinisan niya ako pagkatapos tinaas ang sweatpants. Doon niya ako pinaharap at isa-isang hinalikan ang pasa sa katawan at sa leeg.
"Did I hurt you? I'm sorry I was so intense. Hindi ko mapigilan..."
Hinawakan ko ang panga niya at hinaplos ito. "Ayos lang ako. Ginusto ko iyon. K-Kailangan ko din para..." Mawala ang emosyonal na bakas ng hawak ni Ronald. Lucas' touch lessens the effect of Ronald's traumatizing one.
"Nagugutom na ako," pag-iiba ko ng usapan.
Nanliit ang mga mata niya sa akin. Nilampasan ko siya at dumiretso ng kusina. Nakahain na roon ang breakfast namin. Una kong tinungga ang malamig na orange juice dahil inuhaw ako bigla sa ginawa namin.
Nanlalambot pa rin ang tuhod at nanginginig ang kalamnan, umupo ako at maya-maya ay sumunod na siya.
Ibinaba ko ang kutsara ng may naisip. Kahapon ko pa gustong itanong 'to pero nawala na sa isipan ko. "Kamusta si Macey?" Na-consider ko na ang posibilidad na baka na-rape siya. Wag naman sana.
Sumimsim si Lucas ng tubig. "Ayos na siya." He held my gaze for a while before sighing. "No. Thankfully she wasn't raped. She was heavily drugged but now she's doing fine."
Nakahinga ako maluwag. Ayos na ang droga kaysa ginahasa. O napatay.
"Lucas." Pinaglaruan ko ang pagkain bago inangat sa kanya ang titig. "Maraming salamat talaga," I said quietely. "Hindi ko alam kung anong mangyayari sa amin kung hindi ka dumating. Malaki ang utang na loob ko sayo,"
Sumandig siya sa upuan at pinakatitigan ako. "Kung pwede lang hingin ang pagmamahal mo bilang kapalit..." He meant it as a joke but my chest tightened.
Napalunok ako, napakurap-kurap bago bahagyang umuwang ang labi. Pinuno ko ng hangin ang baga.
But I loved him. I loved him first.
"Lucas." I looked him straight in the eyes. "Mas inuna kitang minahal," bulong ko.
He stilled. Kita ko ang paghigit ng paghinga niya bago umalab ang mga mata sa galit. Umigting ang panga ni Lucas at malamig ang mga matang tumingin sa akin.
"Careful now, Vittoria. You're just in gratitude to me right now na nagagawa mo 'yang sabihin. Wag mong pagkamalan ang utang na loob sa pagmamahal." Tumayo siya at umalis.
Ilang sandali akong nakatulala at pilit na prinoproseso ang sinabi niya. Biglang nag-init ang dugo ko at napatiim-bagang. Mabilis ko siyang sinundan sa kwarto at padabog na sinara ang pinto.
Hinarap niya ako. Masamang titig ang ginawad namin sa isa't-isa. "Bakit hindi mo ako paniwalaan?" asik ko.
"Because the last time I felt like you have deep feelings for me, you abandoned me! Iniwan mo ako ng walang pasabi,"
"Dahil nagsinungaling ka Lucas!" sagot ko. "Dahil hindi tayo pwede sa isa't-is—"
"Says who?!" he roared. His hands balled into fist. "Says the fucking norm? Na bawal ang mayaman sa mahirap? Tingin mo ba may pakialam ako sa sasabihin ng iba?"
Umiling ako. "Mawawala sa iyo ang kompanya," mahinahon kong paalala. "Pinaghirapan mo iyong mapasayo. Ayaw kong maging hadlang sa pangarap mo sa buhay Lucas,"
"Paano kung ikaw na ang pangarap ko? What if you're the greatest goal, the ultimate endgame I'm going to die to have? Paano kung ikaw na ang pinapangarap ko Vittoria?" Umisli ang mga ugat niya sa leeg.
Napatikom ang bibig ko. "Maghihiwalay din tayo—"
"No," putol niya. "You're just going to leave me when things go south,"
God, how did we end up here? Kanina lang sa CR nag-se-sex kami tapos ngayon kulang nalang batuhin ko siya ng vase sa inis.
Nagmartsa ako palapit sa kanya at buong lakas tinulak ang dibdib niya. "Tingin mo ba iniwan lang kita dahil nagsinungaling ka?! Iniwan kita para sa matagal mong pinaghirapang kompanya Lucas. Kita ko ang determinasyon at saya mo tuwing ikaw ang namamahala ng negosyo mo!"
I noticed everything about him. His passion and whole-hearted endevours in making their empire widened its connections and increase the profit. Palagi niyang inuuna ang kapakanan ng mga empleyado kahit strikto ito sa trabaho. Sobrang deserve niyang pamahalaan ito.
"If that's true, you should've talked to me first. But you didn't. Alam mo kung bakit Vittoria?" bulong niya. "Because you knew I'm going to choose you,"
Nag-iwas ako ng tingin. Tumalikod ako pero marahas niya akong pinaharap sa kanya. "I'm right, didn't I? Alam mong sa pagitan ng kompanya at buhay na kasama ka, walang pag-aalinlangan kitang pipiliin. You knew with every look I threw in your direction, every touch I gave you..."
Pinahid ko ang luhang lumandas sa pisngi. Gusto kong maging tapat sa kanya. Tutal puro komprontasyon nalang ang nagagawa naming dalawa maliban sa sex, bakit hindi ko na lang sagarin.
"Isa iyon sa mga rason," pag-amin ko. "Alam kong pipiliin mo ako kung papipiliin ka. Kaso natakot ako Lucas," nanlabo ang mga mata ko sa nag-uunahang mga luhang bumagsak. "Natatakot akong magtagal tayo at umabot sa puntong pagsisihan mo ang pagbitaw sa kompanya dahil lang sa akin. Ayaw kong magising isang araw na may pagkamuhi ka sa mga mata tuwing titingin sa akin!"
"Higit sa lahat, masyado na akong pagod sa nagdaang taon ng pamumuhay ko Lucas. Gusto ko ng kapayapaan. At hanggang minamahal kita na saksi ng buong mundo, uusigin ako ng mga issue at gulo na dala ng karangyaan at estado mo sa buhay."
Sobrang selfish ko pakinggan pero ako muna. Ang bata ko pa. Mas deserve ni Lucas ang babaeng kaya siyang ipaglaban ng hindi natatakot sa kabayaran at kahihinatna ng pagmamal na iyon.
"Mahal kita Lucas—"
"Pero hindi sapat para ipaglaban mo ako diba?"
Nawasak ang puso ko. Sa lungkot sa mga mata niya. Sa sakit sa tono ng pananalita niya.
Ang sakit na makita siyang nasasaktan ng ganito. Noon pa man, unang pagkikita namin, alam kong hindi siya basta-basta masasaktan ng isang babae lang. Hindi siya madaling maging emosyonal. Na hindi niya kayang makaramdam ng sakit dahil madalas, siya ang nagpaparamdam noon.
Ngayon nasaksihan ko paano siya masaktan, triple lang ang balik sa akin.
Ayaw kong ihinto niya ang gustong makamit sa buhay dahil sa akin. Mas ayaw kong nakikita na... mahal niya nga talaga ako.
This is destroying him. But this is destroying me, too.
We are both destroying each other.
Tumuwid siya ng tayo. May kaliwanagan sa mga mata niya na ikibasag lalo ng puso ko.
"Do you want to end this Vittoria?"
Hindi ako nakasagot. Nanatili akong nakatitig sa kanya. Hindi ko inaasahan na ganito pala kahirap pakawalan siya. Ulit.
Atleast noong una ko siyang iniwan, hindi ko nakita ang ekpresyon niya, ang mga emosyon niya sa mukha.
Ngayong nakikita ko na susundin niya ang magiging kahilingan ko... biglang ang hirap bumitaw.
Ano ba naman 'to. Why can't I have an easy life? One where Lucas is just a simple man.
Si Lucas lang ang nag-iisang tao nagparanas ng saya sa aking babaunin ko habang-buhay. Kaya ko ba talagang bitawan siya? Pero kakayanin ko bang harapin ang estado ng pamumuhay ni Lucas kung pipiliin ko siya?
Gulo at kahirapan ang kinamulatan at kinalakhan ko. Kahit ngayon na nasa malayo na ako ay sinusundan pa rin ako ng karahasan. Muntik na akong magahasa at mapatay. Ang daming taong nadadamay sa paligid ko. Pakiramdam ko kasi nadadala ko ang kamalasan ng buhay ko palapit sa kanila.
Gusto ko lang naman ng mapayapang buhay. 'Yung malayo sa gulo at atensyon ng publiko. Kayang-kaya iyong iparamdam sa akin ni Lucas, pero 'yun ay kung kaming dalawa lang. When we are inside of our own, little bubble.
But what if when we go outside? Matunog ang pamilya ni Lucas sa media, habulin din siya ng babae at mga businessman na gustong ipakasal ang anak nila kay Lucas para mapalawak ang impluwensya.
Hindi pwedeng talikuran ni Lucas ang kinagisnang buhay o baguhin ang pagkatao niya para sa akin.
Isama mo pa si Don Lucciano. Hindi ko alam anong magiging tingin niya sa akin, ano ang masasabi niya kung sakaling pinagpatuloy ko 'to.
Tinitigan ko si Lucas. Tinitigan ko siya ng maigi.
Sa mga issue at komplikasyon na madadaanan ko pag-pinili ko siya— he's more than worth it.
He is worth the fight. I knew it. Every moment with him feels like a year of happiness and the pain at the end is always worth it.
Siguradong masasaktan ako sa pag-ibig na ito. Kaso mas ikakasakit ko kung pakakawalan ko siya at makitang hawak ng ibang babae.
It will kill me if he gives the look he's giving me now to another girl.
Masasaktan akong lumalaban.
Kung sakaling hindi nga kami ang itinadhana, atleast wala akong pagsisihan.
There are wounds and scar worth having for. The pain from my love for Lucas' is a good kind that will remind me that once upon a time, I loved fiercely and I was loved back with the same kind of passion.
Ilang tao lang ba ang nakakaranas ng kung anong meron kami ni Lucas dito sa mundo?
Consuming-love these days are so rare that having it, even for only a day and for only a taste, was considered a miracle.
Pero hindi niya na hinintay ang sagot ko at mabilis na lumabas ng kwarto.