ကုေဝတစ္ေယာက္ ဟိုတစ္ေန႕က က်ိဳးခ်န္ေကာ ရွင္းျပၿပီးကတည္းက အဆက္ကို တအားသိခ်င္ေနတာ
ဒါေပမယ့္ လူနာေတြက ဒီအေတာအတြင္း အရမ္းမ်ားေနတာနဲ႕ပဲ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း
ကိုယ့္wardနဲ႕ ကိုယ္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာေၾကာင့္ အတူ ေန႕လည္စာမစားျဖစ္ၾကေတာ့ က်ိဳးခ်န္ေကာနဲ႕လဲ အ့အေၾကာင္း မေမးမိၾကဘူး
ဒါေပမယ့္ စီနီယာေရွာင္းကေတာ့ ေတာင္းပန္ၿပီးကတည္းက သူနဲ႕ဆက္ဆံေရးက တအားႀကီး အရင္ေလာက္ မေအးစက္ေတာ့ဘူး
နဲနဲရင္းႏွီးလာတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း က်ိဳးခ်န္ေကာ ေလာက္ေတာ့ တအားႀကီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမေျပာရဲေသးဘူး
ဒီေန႕ေတာ့ မီရာတို႔က အားတယ္ ေျပာတာပဲ ခဏေန
ေန႕လည္စာအတူစားမယ္တဲ့ အ့အခ်ိန္က်မွ က်ိဳးခ်န္ေကာကို ဆက္ေမးရမယ္
" အာ ဖုန္းလာတာပဲ hello ေျပာ''
" ငါက ေဆး႐ုံမွာပဲ ရွိေသးတာ ဒီေန႕လား ဒီေန႕မအားဘူး''
" ေန႕လည္စာက မီရာတို႔နဲ႕စားမွာေလ''
" မဟုတ္ပါဘူး မင္းနဲ႕ မစားခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး ငါ မင္းကို ေျပာထားတယ္ေလ က်ိဳးခ်န္ေကာဆီက ဟိုေန႕က အဆက္ကို နားေထာင္ခ်င္တယ္လို႔''
" သူမ်ားကိစၥ စပ္စုတာမဟုတ္ဘူးေလ ငါက ဒီအတိုင္း စိတ္ဝင္စားလို႔ဟာကို''
" စိတ္ဆိုးလည္း မတတ္နိုင္ဘူး မင္းက မင္းအားတဲ့အခ်ိန္က်မွ ငါ့ကို ေတြ႕ဖို႔ သတိရတာေလ မင္းအလုပ္ခ်ည္းပဲ ဂ႐ုစိုက္ေနတာ''
" ငါ့မွာလည္း ငါ့အလုပ္ ရွိတာပဲ ''
" မင္းက အၿမဲ အ့လိုပဲ ေတာ္ၿပီ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ မင္းကို တစ္ပတ္တိတိ စိတ္ေကာက္တယ္ ဒါပဲ''
"တီ.....''(ဖုန္းက်သြားတဲ့အသံပါေနာ္)
ကုေဝတစ္ေယာက္ အားႀကီး စိတ္ဆိုးပါတယ္
သူနဲ႕ေတြ႕ရတာမွ ခပ္ရွားရွားရယ္
ကိုယ္လည္း ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ အားမွ မအားတာ
သူက သူ႕အလုပ္ေလာက္ကို ကုေဝကို အေလးမထားဘူး ဟြန့္
Time skip>>>>
ေန႕လည္စာစားခ်ိန္
" ဟူး.... ေမာတာဟာ နင္တို႔ စဥ္းစားၾကည့္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ေဆး႐ုံကို ကေလးလာေမြးတဲ့ လူနာေတြက တအားမ်ားတာပဲဟာ ငါတို႔wardက လူေတြ နားကို မနားရဘူး တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူဦးေရ ပြားမ်ားေအာင္ လုပ္ေနသလားပဲ''(ေဖးေဖး)
" ငါတို႔ wardကေကာ ဘာထူးလို႔လဲ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ accident ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး လက္က်ိဳး ေျခက်ိဳးတဲ့ လူနာေတြ မ်ားေနတာ''( ရိခ်န္)
" ကုေဝတို႔ wardလဲ အလုပ္မ်ားေနမွာပဲ မီရာတို႔ပဲ နားေအးတယ္ ကေလးေတြဆိုေတာ့'' (ေဖးေဖး)
" နင္ထင္လို႔ပါဟာ တေန႕တေန႕ အ့ကေလးေတြက ဘယ္ေလာက္ငိုၿပီး ေသာင္းက်န္းလိုက္သလဲဆိုတာ ကေလးငယ္ငယ္ေလးေတြက ပိုဆိုး ႀကီးတဲ့ကေလးေတြက မုန့္ျပ အ႐ုပ္ျပရင္ ၿငိမ္ေသးတယ္ သူတို႔က အေသေအာ္တာ ဘယ္လိုမွလည္း လုပ္မရပါဘူးဟယ္''(မီရာ )
" နင္တို႔ကလည္း နင္တို႔ ဝါသနာပါရာ လုပ္ၾကတာပဲဟာကို ပင္ပန္းမေနၾကပါနဲ႕ ''( ကုေဝ)
" ဟုတ္သားပဲ မင္းတို႔ကလည္း ကုေဝေတာင္ ဘာမွ မေျပာတာကို မင္းတို႔က ဆရာဝန္ေတြပဲမလား လူနာေတြကို အေကာင္းဆုံး ကုရမွာေလ ညည္းၫူေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ''
"😁 ေကာကလည္း မီရာတို႔က ဒီလိုပဲ ေျပာလိုက္တာပါ ဒါနဲ႕ေလ မီရာတို႔ကို အားေဆးေလး မတိုက္ခ်င္ဘူးလား''
" ဟုတ္တယ္ ေဖးေဖးလည္း ေထာက္ခံတယ္ ေကာ ဟိုေန႕က အေၾကာင္းေလး ဆက္ေျပာျပပါလား''
" နင္တို႔ကလည္း သူမ်ားအေၾကာင္းကို သိပ္စပ္စုတာပဲ'' ( ရိခ်န္)
" နင္ေတာ္ေတာ္ ပြစိပြစိနိုင္တာပဲ အ့ေၾကာင့္မလို႔ ခုထိ အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာ 😝''( မီရာ)
" နင္ ေနာ္''( ရိခ်န္)
" ကဲပါ ေတာ္ၾကေတာ့ ေကာ ဆက္ေျပာျပမယ္ သူတို႔၂ေယာက္ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ပုံကေတာ့ ဒီလို....''
Flashback starts<<<<
ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုရားသခင္က သနားသြားခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕
"ခ်စ္ေသာ'' နဲ႕တစ္ဖန္ေတြ႕ဆုံခြင့္ေပးခဲ့တယ္
အ့ေန႕က ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အကူရဲ၂ေယာက္က ဓားစာခံကို သြားၿပီးကယ္ဖို႔ တိုက္ပ်က္ႀကီးတစ္ခုအနားကို သြားခဲ့ရတယ္
ဓားစာခံ မိန္းကေလးကို ကယ္လိုက္နိုင္ေပမယ့္ တရားခံက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ပါလာတဲ့ရဲတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္ကို ေသနတ္နဲ႕ပစ္ခဲ့တယ္
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တရားခံနဲ႕ လုံးေထြးသတ္ပုတ္ေနရာက တရားခံက စားအတိုတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္တယ္
ဒါတင္ အားမရဘဲ ဝွက္ထားတဲ့ ေသနတ္နဲ႕ပါ ပစ္ဖို႔ လုပ္တယ္
တကယ္တမ္း သူပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆန္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဆိုေပမယ့္ အကို႐ႊမ္ပင္းက ဝင္ခံလိုက္တာ
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အကူ ရဲကား သုံးစီးနဲ႕ ambulanceက သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေရာက္လာတယ္
ကြၽန္ေတာ္လည္း အကို႐ႊမ္ပင္းကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတြဲရင္း ambulance ဆီကို ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္
Ambulance ဆီေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ထားခဲ့ဘူး ပါလာတဲ့ ဆရာဝန္က ''ခ်စ္ေသာ'' တဲ့
ကြၽန္ေတာ္လည္း '' ခ်စ္ေသာ'' ကို ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိတုန္း
" ဒီမွာ ဒီမွာ လူနာက ဝမ္းဗိုက္ကို ထိထားေတာ့ ေသြးေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္ေနတယ္ ေသြးထြက္မလြန္ခင္ ေဆး႐ုံကို ျမန္ျမန္ သြားရမယ္ အမႈကို ဆက္စုံစမ္းခ်င္ရင္ ၿပီးမွ စုံစမ္းပါ လူနာက ပို အေရးႀကီးတယ္ ဒါနဲ႕ လူနာနဲ႕ တစ္ေယာက္ေတာ့ လိုက္ခဲ့ရမယ္ ခင္ဗ်ားတို႔၂ေယာက္ထဲက ဘယ္သူလိုက္မွာလဲ ''
ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ ရဲေတြနဲ႕ မပတ္သက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ကိုယ္က ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ လူနာအသက္ကို ကယ္ရမွာေပါ့
သူတို႔ရဲေတြက စုံစမ္းတာေတြ စစ္ေဆးတာေတြ လုပ္တာ ၾကာေနရင္ ၾကားထဲက လူနာက အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ အသက္ ဆုံးရႈံးရနိုင္တယ္ အ့ေၾကာင့္မို႔ မေျပာခ်င္လဲ ေျပာေနရတာ
" အာ ဟုတ္တာေပါ့ ခ်န္ေဟြ႕ မင္းပဲ ေနခဲ့ၿပီး လိုအပ္တဲ့ဟာေတြ စခန္းမႉးကို ကူညီလိုက္ပါ ငါ ႐ႊမ္ပင္းေကာနဲ႕ လိုက္သြားလိုက္မယ္''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဒုရဲအုပ္''
လူနာနဲ႕ အတူပါလာတဲ့ ေကာင္ေလးကို သာမန္ရဲေလာက္ပဲထင္ထားေပမယ့္ သူက ဒုရဲအုပ္ရာထူးတဲ့လား ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ ထူးခြၽန္ေအာင္ျမင္ေနတာပါပဲလ
ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ဘယ္ေလာက္ ထူးခြၽန္ ထူးခြၽန္ ရဲေတြက ေနာက္ဆုံး အသုံးမက်တာက မက်တာပါပဲ
ေရွာင္က်န့္လည္း ဆက္မေတြးေနေတာ့ဘဲ လူနာကို လိုအပ္တဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြသာ လုပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္
ရိေပၚလည္း ခ်န္ေဟြ႕ကို ထားခဲ့လိုက္ၿပီး '' ခ်စ္ေသာ''တို႔ ambulanceနဲ႕အတူတူ ေဆး႐ုံကို လိုက္လာခဲ့ေတာ့တယ္
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ႐ႊမ္ပင္းေကာက ခြဲစိတ္ခန္း ဝင္ရမယ္တဲ့ ခြဲစိတ္ဖို႔ လူနာရွင္ရဲ႕ လက္မွတ္လိုတယ္ဆိုေတာ့ ႐ႊမ္ပင္းေကာရဲ႕ မိဘေတြကလည္း နယ္မွာ beijingမွာလည္း အမ်ိဳးမရွိတာေၾကာင့္ ရိေပၚပဲ လူနာရွင္ေနရာကေန လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္
မိနစ္၂၀ေလာက္ ၾကာေတာ့ ခြဲခန္းထဲက '' ခ်စ္ေသာ'' ရယ္ တျခားဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရယ္က ထြက္လာတယ္
" က်ည္ဆံကို ထုတ္ၿပီးပါၿပီ အတြင္းအဂၤါေတြလည္း မထိခိုက္ပါဘူး လူနာက ေဆး႐ုံကို အခ်ိန္မီေရာက္ေတာ့
ေသြးထြက္လြန္တာလည္း မရွိေတာ့ စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး ခဏေနရင္ ရိုးရိုးလူနာခန္းထဲ ေ႐ႊ႕လို႔ ရပါၿပီ''
" ေက်းဇူးပါ Dr''
" ဒါနဲ႕ေလ သူမ်ားကိုခ်ည္း စိတ္ပူမေနပါနဲ႕ဦး ခင္ဗ်ားလက္ေမာင္းက ဒဏ္ရာကိုလည္း ေဆးထည့္ဦးဗ် ေရွာင္က်န့္ မင္း ဒါၿပီးရင္ လုပ္စရာမရွိဘူးမလား မင္းပဲ ၾကည့္ၾကပ္ၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ပါကြာ''
" မင္းလုပ္ေပးလည္း ရတာပဲ ငါလဲ အားမအား မေသခ်ာေသးဘူး''
( ေရွာင္က်န့္ ရဲေတြနဲ႕မပတ္သက္ခ်င္တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းအား တီးတိုးေျပာလိုက္ျခင္းပင္)
" ငါက ေနာက္လူနာ သြားၾကည့္ရမွာမလို႔ပါကြာ အမယန္လီကေျပာၿပီးသား မင္း ဒီေန႕ ညဂ်ဴတီ မရွိဘူးမလား ခုဟာလည္း လူလိုလို႔ မင္းကိုအကူအညီေတာင္းထားတာမလား လုပ္ပါကြာ ငါမအားလို႔ပါ''
" က်စ္... မင္းက ကြာ''
"ခ်စ္ေသာ'' နဲ႕ ေဒါက္တာ က တီးတီးတိုးတိုးနဲ႕ သူ႕ေၾကာင့္ အခ်င္းမ်ားေနပုံရတယ္
သူလည္း ''ခ်စ္ေသာ ''ကို စိတ္မရႈပ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္
သူကပဲ ၾကားထဲက ဝင္ေျပာလိုက္ရတယ္
" ရပါတယ္ ေဒါက္တာတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ဒဏ္ရာက အ့ေလာက္ႀကီး မဆိုးပါဘူး ႐ႊမ္ပင္းေကာကို ကုေပးတာနဲ႕တင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒါက္တာတို႔ သြားစရာရွိတာသာ သြားပါခင္ဗ်''
" အားနာလိုက္တာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဂ်ဴတီရွိေနေတာ့''
ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ ေရွ႕က ၿပဳံးျပေနတဲ့ သူ႕ကို
အျမင္ကပ္လိုက္တာ မသိရင္ ကိုယ္ကပဲ လူနာကို ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ ဆရာဝန္ဆိုးႀကီးက်လိဳ႕
မေကာင္းတတ္တဲ့အဆုံး သူကပဲ အ့မ်က္ႏွာ႐ူးကို အရင္စေျပာရတာေပါ့
" မလိုက္ခဲ့ဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလည္း''
"ဗ်ာ''
" ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္မယ္ေလ ဟိုဘက္ခန္းမွာ ေဆးေသတၱာပုံးက''
" အာ.. ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်''
ရိေပၚလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ '' ခ်စ္ေသာ '' ေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့လိုက္တယ္
"အင္း ဒဏ္ရာက သိပ္မနက္ေတာ့ ခ်ဳပ္စရာေတာ့ မလိုပါဘူး ပိုးမဝင္ေအာင္ေတာ့ ေဆးထည့္ရလိမ့္မယ္ နဲနဲေတာ့ စပ္မယ္''
"အ့...''
" စပ္လို႔လား တအားႀကီး''
" နည္းနည္းပါ ''
"ခဏ ပတ္တီးစီးရဦးမယ္ ''
" ဟုတ္ကဲ့''
ရိေပၚ ေလ့က်င့္ေရးတုန္းကေတာင္ ဒီထက္ ဒဏ္ရာမ်ားေသးတာ အခုဒဏ္ရာက သိပ္မနာေပမယ့္လည္း ''ခ်စ္ေသာ'' ေသးေသးေလးမ်ား ဂ႐ုစိုက္မလားလို႔ ပိုလုပ္မိတယ္
" ရၿပီ ဒဏ္ရာက ခုရက္ပိုင္းအတြင္းေတာ့ ကိုက္လိမ့္မယ္ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးကို ေကာင္တာက အမယန္လီဆီမွာယူလိုက္ ေဆးစာ ေရးေပးလိုက္မယ္
ဒဏ္ရာက ေရထိလို႔မရဘူးေနာ္''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ''
" ဟုတ္ကဲ့ တစ္လုံးပဲ ေျပာတတ္တာလား''
" ဗ်ာ''
" မဟုတ္ဘူးေလ အစကတည္းက ဟုတ္ကဲ့ ခ်ည္းပဲေျပာေနလို႔ ''
" အာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ် ''
"ထားပါေတာ့ ေဆးစာကို သြားထုတ္လိုက္ပါ ''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ''
ေရွာင္က်န့္လည္း အ့အ႐ူးကို ဘာမွမေျပာဘဲ ေတးစာသာ သူ႕ကိုေပးၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္
ေကာင္တာက အမယန္လီကိုေတာ့ သူ
ေဆးလာယူလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာၿပီး အိမ္ကိုပဲ taxiငွားၿပီး ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္
အိမ္ေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္လုံးက မဲေမွာင္ေနတာပဲ
အိမ္မွာ လူမရွိတာ သိသာခ်က္
ဟုတ္သားပဲ သူေမ့ေနတာ ည ၈နာရီ ရွိၿပီေလ
အေဒၚႀကီးက ၇နာရီလောကဆြို အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ၿပီး ျပန္ၿပီေလ
ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ မီးခလုတ္ဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲကို ဝင္လာလိုက္တယ္
ညစာစားဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို လာလိုက္ေပမယ့္ ဟင္းေတြကို ျပန္မႏႊေးခ်င္တာနဲ႕ပဲ ညစာကို ေခါက္ဆြဲဘူးနဲ႕သာ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္ရတယ္
ညစာစားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဆးပညာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ကိုသာ ဖတ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္
ခဏေနေတာ့ အိပ္ခ်င္လာတာနဲ႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညဆယ္နာရီ ရွိေနတာနဲ႕ပဲ ကိုယ္လက္သန့္စင္ၿပီး အိပ္ရာဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္
ဒါေပမယ့္ မ်က္လုံးထဲမွာ ညက ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ရဲကိုပဲ ျမင္ေနမိတယ္
" ႐ူးေနလား ဘာလို႔ မကြၿဈိထဲ ျမင္ေယာင္ေနတာလဲ အာ..ဟုတ္ၿပီ အ့အ႐ူးက အျမင္ကပ္စရာေကာင္းလို႔ ျမင္ေနတာ ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက အ့ေလာက္ ေတာက္စရာလိုလို႔လား ေတာ္ၿပီ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးကြာ စိတ္ရႈပ္တယ္ အိပ္တာပဲ ေကာင္းတယ္''
Skip time ေနာက္တစ္ေန႕
ရိေပၚလည္း ႐ႊမ္ပင္းေကာက သတိရၿပီဆိုလို႔ လူနာ သတင္းေမးဖို႔ အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး ''ခ်စ္ေသာ'' တို႔ ေဆး႐ုံကို လာခဲ့ လိုက္တယ္
ေကာင္တာမွာ ႐ႊမ္ပင္းေကာရဲ႕ အခန္းနံပါတ္ကို ေမးေနတုန္း( မေန႕က ရိေပၚက ေဆးစာယူၿပီး ျပန္လာလို႔ပါ ႐ႊမ္ပင္းက ရိုးရိုးလူနာခန္းထဲ ေျပာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ ရိေပၚက ေဆး႐ုံမွာ မရွိလို႔ အခန္းနံပါတ္ မသိတာပါ)
ဖရိုဖရဲဖစ္ေနတဲ့ ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႕ အေမာတေကာ ဝင္လာတဲ့ ''ခ်စ္ေသာ'' နဲ႕ဆုံတယ္
ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ ဒီေန႕ အိပ္ရာထေနာက္က်လိဳ႕ ကမန္းကတန္း ျပင္ဆင္ၿပီး ေဆး႐ုံကို အျမန္လာရတယ္ ဒါေတာင္ bus ကားမမီလို႔ taxiနဲ႕သာ လာခဲ့ရတယ္ အကုန္လုံးက ဟိုအ႐ူးေၾကာင့္ အ့အ႐ူးမ်က္ႏွာ မျမင္ေအာင္လို႔ ဆိုးၿပီး အိပ္လိုက္တာ အိပ္ရင္းအိပ္ရင္းနဲ႕ မနက္ ေနာက္က်မွနိုးေရာ
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့လည္း professorက ေခၚေနတယ္ဆိုတာနဲ႕ အကၤ်ီ အျမန္လဲၿပီး ေကာင္တာက အမယန္လီဆီ professor ဘယ္အခန္းမွာ ရွိေနလဲ ေမးဖို႔လာတုန္း မေန႕က အ႐ူးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လာဆုံတယ္
" အ႐ူး ''
ေရွာင္က်န့္ ပါးစပ္ကေန လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားမိတယ္
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဟို အ႐ူးက မၾကားဘူးထင္တယ္
ၿပဳံးျပၿပီး သူ႕ကို ႏႈတ္ဆက္ေနေသးတယ္
ဟိုေန႕ကလို ရဲဝတ္စုံနဲ႕ မဟုတ္ဘဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာနဲ႕ ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴနဲ႕ စတိုင္က်ေနျပန္ေရာ
"မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ ေဒါက္တာ''
ေရွာင္က်န့္လည္း မတတ္သာလို႔ '' အင္း '' လို႔ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး အမယန္လီကိုပဲ ေမးလိုက္ေတာ့တယ္
" ဟို အမယန္လီ Professor က ဘယ္အခန္းမွာလဲဟင္''
" အားက်န့္ professor က သူ႕အခန္းကို ျပန္သြားၿပီေလ''
" အာ.. မဟုတ္တာ က်ဲရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ေစာနကတင္ အ့အခန္းက ထြက္လာတာ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး''
" ဟုတ္တယ္ အားက်န့္ရဲ႕ professorက ေစာနက အခန္းနံပါတ္ 81က လူနာကို သြားၾကည့္ၿပီး ခုေလးတင္ ျပန္သြားတာ''
" အာ... ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္သြားရေတာ့မွာပဲ ဟူး... ဒါနဲ႕ ေက်းဇူးေနာ္ အမယန္လီ''
" ေအးေအးေအး ဒါနဲ႕ ဒီက ေမာင္ေလးက ဘယ္သူ႕ကိုလာရွာတာ''
ရိေပၚလည္း '' ခ်စ္ေသာ'' ကို ေငးေနရင္း ေကာင္တာက အစ္မ ေျပာမွ လူနာေမးဖို႔ သတိရေတာ့တယ္
" အာ က်ဴး႐ႊမ္ပင္းပါ ခင္ဗ်ာ''
" အာ ဟုတ္ၿပီ ခဏေနာ္''
ယန္လီလည္း ကြန္ပ်ဴတာမွာ က်ဴး႐ႊမ္ပင္းနာမည္ရိုက္ထည့္လိုက္ၿပီး
" အာ က်ဴး႐ႊမ္ပင္းက အခန္းနံပါတ္106 မွာပါ''
" ေက်းဇူးပါဗ်''
ရိေပၚလည္း ႐ႊမ္ပင္းေကာကို လူနာေမးဖို႔ အခန္းနံပါတ္ 106 ကိုသာ သြားခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္.
" အာ ဒုရဲအုပ္ပါလား ထိုင္ပါဦးခင္ဗ်''
" ေနေန ရပါတယ္ ႐ႊမ္ပင္းေကာရဲ႕ ေနသာသလို ထိုင္ေနပါ ၿပီးေတာ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရိေပၚလို႔ပဲ ေခၚပါဗ် ဒုရဲအုပ္ဆိုတာႀကီးက နည္းနည္းသူစိမ္းဆန္သလိုႀကီးမို႔''
" အာ အ့လိုဆိုေတာ့လည္း ရိေပၚလို႔ပဲ ေခၚပါ့မယ္ဗ်''
" ခ်န္ေဟြ႕လည္း ေရာက္ေနတာကို''
"ဟုတ္တယ္ ရိေပၚေကာရဲ႕ ဟီး😁 စခန္းမသြားေသးခင္ လူနာအရင္လာေမးလိုက္တာ''
" ဟုတ္ပါၿပီဒါနဲ႕ တရားခံကိုေကာ ဖမ္းမိၿပီလား ဟိုမိန္းကေလးေကာ ထိခိုက္မႈရွိေသးတာလား''
"တရားခံကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ စခန္းမွာ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားပါတယ္ ဓားစာခံ မိန္းကေလးကိုေတာ့ ထိခိုက္ဒဏ္ရာမရွိေပမယ့္ သူ႕အိမ္နဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ဝိုက္မွာ အေစာင့္ရဲေတြေတာ့ ခ်ေပးထားတယ္ တရားခံက မိန္းကေလးရဲ႕ ရည္းစားေဟာင္းတစ္ေယာက္ပါ မိန္းကေလးက အခု ရည္းစားအသစ္ရေနၿပီး လက္ထပ္ေတာ့မွာကို သူက မိန္းကေလးကို ျပန္ေပးဆြဲတာပါ တရားခံရဲ႕ ဖခင္အသိုင္းအဝန္းက နည္းနည္းခပ္ႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ ဒီအမႈက ကိုင္တြယ္ရခက္နိုင္ပါတယ္ ေကာ တရားခံက အခ်ဳပ္ထဲမွာဆိုေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ တပည့္ငယ္သားေတြက အျပင္မွာပဲ ရွိေတာ့ မိန္းကေလးအနားကို စိတ္ခ်ရေအာင္ အရပ္ဝတ္နဲ႕ ရဲတစ္ခ်ိဳ႕ကို ထားထားေပးတာပါ''
" အင္း ေကာင္းတယ္ ေသခ်ာ ဆက္လုပ္ ''
" ဟုတ္ ရိေပၚေကာ''
" ဒါနဲ႕ ႐ႊမ္ပင္းေကာက ကြၽန္ေတာ့္အစား ဝင္ခံရင္း ျဖစ္သြားတာ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ''
" ရပါတယ္ ရိေပၚရယ္ အကို႔ေနရာမွာ ရိေပၚဆိုလည္း အ့လိုပဲ လုပ္မွာမလား ထူးၿပီး ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူးကြာ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲကို ''
" ဒါ ႐ႊမ္ပင္းေကာ အတြက္လား ''
" ဟုတ္တယ္ ခ်န္ေဟြ႕ ေကာအတြက္ အားျပည့္ေအာင္လို႔ေလ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာဝယ္ရမွန္းမသိတာနဲ႕ ဆိုင္ကဝန္ထမ္းကို လူနာအတြက္ လိုအပ္တာေတြ
ထည့္ခိုင္းလိုက္တာ ''
" ဝါး... အသီးေတြေကာ မုန့္ေတြေကာ အစုံပဲ ဟီး...''
" မင္းအေၾကာင္း သိပါတယ္ ခ်န္ေဟြ႕ရယ္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ မကုန္ပါဘူး ေကြၽးမွာပါ''
" ေကာ ကလည္း စားခ်င္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ေကာက အတင္းေကြၽးေနေတာ့လည္း အားနာနာနဲ႕ စားလိုက္ပါ့မယ္''
" ေကာင္စုတ္ေလး ေျပာတတ္ေန ဒါနဲ႕ ရိေပၚရယ္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး အားနာလိုက္တာ ''
" ရပါတယ္ ေကာရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္လိုက္တာ ဒီေလာက္ေလးေတာ့ ျပန္လုပ္ေပးသင့္တာေပါ့ ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ သြားစရာေလးရွိလို႔''
" ဟုတ္ပါၿပီ ''
" ေကာ ေကာင္းေကာင္း သြားပါ မုန့္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ ''
" ေအးပါ သြားၿပီ ''
At Xiao Zhan's side,
" ေအာ္ ေရွာင္က်န့္ ေရာက္လာၿပီလား ''
" ဟုတ္ကဲ့ professor''
" ထိုင္ပါဦးကြာ ဒီလူနာရဲ႕ ဓာတ္မွန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ငါ့ကို မွတ္ခ်က္ ေပးၾကည့္ပါလား''
" ဟုတ္ကဲ့'' ဆိုၿပီး ေရွာင္က်န့္လည္း professor ေပးတဲ့ X-ray ဓာတ္မွန္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္
"ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကိုေတာ့ ေျပာျပရင္ ဒီလူနာကို တစ္ခ်က္ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္ထင္တယ္ သူ႕ရဲ႕ ဦးႏွောက္ထဲကအက်ိတ္ကေလ ခြဲစိတ္ဖို႔အထိေတာ့ မလိုေသးဘူးထင္တာပဲ ေသာက္ေဆးနဲ႕တင္ ထိန္းရမွာပဲ
မေတာ္လို႔ ခြဲစိတ္ရာကေန ဦးႏွောက္အျမႇေးပါးကို ထိခိုက္မိၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာနိုင္ပါတယ္
ကြၽန္ေတာ့္အထင္ ဦးႏွောက္ႏွင့္ အာ႐ုံေၾကာဌာနဘက္က လူေတြနဲ႕ ေဆြးႏြေးတိုင္ပင္ၿပီးမွ လုပ္သင့္တယ္ထင္ပါတယ္ professor ''
" ဆရာလည္း အ့လိုပဲ ယူဆထားတယ္ ေရွာင္က်န့္ မင္းက မင္းအေမအတိုင္းပဲ ထူးခြၽန္ရာမွာ မင္းအေမသာ ရွိေသးရင္ မင္းကို ဂုဏ္ယူေနမွာ''
" ေက်းဇူးပါ professor အ့ေလာက္ထိလည္း မဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္က မားေလာက္ေတာ့ အရည္အခ်င္းမရွိပါဘူး''
" မဟုတ္တာကြာ ဒီအေမက ေမြးထားတဲ့သားပဲ မင္းအေမ ငယ္တုန္းကလည္း မင္းအတိုင္းပဲ အလုပ္ကို အရမ္းႀကိဳးစားတာ လူနာေတြကိုလည္း အရမ္းဂ႐ုစိုက္တာ သင္တဲ့ တပည့္ေတြထဲမွာ အေတာ္ဆုံးပဲ''
"ဟုတ္ကဲ့ ''
" ဆရာက မင္းမားကို သတိရေအာင္ လုပ္မိၿပီထင္တယ္ sryကြာ ''
" ရပါတယ္ ဆရာ''
" ကဲပါ မင္းလည္း လူနာေတြၾကည့္ရဦးမွာပဲ ဆရာ မင္းရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို မျဖဳန္းေတာ့ပါဘူး''
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ သြားခြင့္ျပဳပါဦး''
"ေကာင္းၿပီေကာင္းၿပီ ''
ေရွာင္က်န့္လည္း professor အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္
ဒါေပမယ့္ မားကိုေတာ့ သတိရမိသြားတယ္
Professor ေျပာသလို မားရွိေနေသးရင္ ''ငါတို႔က်န့္က်န့္ေလးက ေတာ္လိုက္တာ''ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေနမလားဟင္
ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ မားေပးတဲ့ ဆြဲႀကိဳးေလးကို ကိုင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြဝဲလာတာနဲ႕ ေဆး႐ုံထဲက ပန္းၿခံဆီကိုသာ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္
အရိပ္ေကာင္းတဲ့သစ္ပင္ႀကီးေအာက္က သစ္သားထိုင္ခုံေလးမွာထိုင္ရင္း အရင္က အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက တားမရေအာင္ က်လာတယ္
ရိေပၚလည္း႐ႊမ္ပင္းေကာကို လူနာေမးၿပီးျပန္အလာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိတဲ့ သစ္သားတန္းထိုင္ခုံေလးေပၚက ငိုေနတဲ့ ''ခ်စ္ေသာ'' ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူသြားတာပဲ
ကိုယ္ကိုတိုင္ ေတာင္ မသိလိုက္ဘဲ ေျခလွမ္းေတြက ''ခ်စ္ေသာ'' အနားကို ေရာက္သြားတယ္
ေရွာင္က်န့္ မားကို သတိရမိလို႔ ငိုေနတုန္း ေဘးနားကို လူလာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုအ႐ူး
"ဘာလာလုပ္တာလဲ မင္းက''
" ဟို ႐ႊမ္ပင္းေကာကို လူနာလာေမးတာပါ''
" ဒီခုံမွာ ထိုင္မလို႔လား''
" မ..မဟုတ္ပါဘူး''
" မဟုတ္ဘူးဆို သြားေလ ဘာလာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ''
" အာ ဟုတ္ကဲ့''
ရိေပၚလည္း ထြက္သြားမလို႔ လုပ္ၿပီးမွ ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာတယ္
" ဘာျပန္လာလုပ္တာလဲ''
"ဟို ဒီမွာ ေဒါက္တာ ဒါေလးလိုမယ္ထင္လို႔ပါ''
ဆိုၿပီး သူ႕အကၤ်ီအိတ္ကပ္ထဲက လက္ကိုင္ပုဝါတစ္ထည္ကို ေရွာင္က်န့္ကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္
"ဟို ကြၽန္ေတာ္ သြားၿပီေနာ္''
ဆိုၿပီး ေရွာင္က်န့္ေတာင္ ဘာမွ မေျပာလိုက္ရေသးခင္
လူရိပ္ေတာင္ မျမင္လိုက္ရဘဲ ေျပးသြားေတာ့တာပဲ
" ဘယ္လို အ႐ူးလဲ မသိဘူး ဒါေပမယ့္ စိတ္ေကာင္းေလးေတာ့ ရွိသားပဲ ကဲ မ်က္ရည္ေတြ အကုန္သုတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရမယ္ ဖိုက္တင္း ေရွာင္က်န့္ မားဂုဏ္ယူရတဲ့ သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္ က်ားယို႔''
At Present time,
" ဝါး... စီနီယာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ ေတြ႕တာ လုံးဝကို dramaေတြလိုပဲ '' (မီရာ)
" ဟုတ္ပါ့ဟယ္ ဒါနဲ႕ေလ သူတို႔၂ေယာက္က စေတြ႕ကတည္းက စီနီယာက သူ႕ကို အျမင္မၾကည္တာေပါ့ ''(ေဖးေဖး)
" အင္း အ့လိုမ်ိဳးေပါ့''
" တကယ္ဆန္းၾကယ္တာေနာ္ အျမင္ကပ္ေနရင္းက ခ်စ္သြားတာဆိုေတာ့''( ရိခ်န္)
" မင္းကလည္း အ့လို အျမင္ကပ္ေနရင္းကိုက သံေယာဇဥ္ ရွိသြားတာ ေနမွာေပါ့ '' (ကုေဝ)
"ဘလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေကာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ထပ္ေတြ႕ၾကေသးတာလဲ ဆက္ေျပာျပပါဦး''(မီရာ)
" သူတို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာကေတာ့......''
😁ေနာက္တစ္ပိုင္းမွ ဆက္တာေပါ့ေနာ္
ယြမ္ ဒီၾကားထဲမအားလို႔ပါ friday ကေန saturday ျဖစ္သြားတယ္
ေသြ႕ပုက်ိ😅
ယြမ့္ရဲ႕ စုတ္ခ်ာေနတဲ့ အေရးအသားေလးကို သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးၾကပါေနာ္
ယြမ့္ကိုယြမ္လည္း အားမရဘူးရယ္
တေန႕တျခား အေရးအသားေတြက ေပါ့လာတယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ 😔
[ဟိုေလ က်န့္ေကာနဲ႕ ေျပာတဲ့ professorက က်န့္ေကာ အလုပ္သင္ဘဝတုန္းက တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ အခုတစ္ေယာက္ က က်န့္ေကာမရဲ႕ ဆရာလည္းဟုတ္တယ္ က်န့္ေကာရဲ႕ဆရာလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္ ယြမ္ေရးတာ ရႈပ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
ေဆးပညာပိုင္းက ယြမ္သိပ္မကြၽမ္းလို႔ အမွားေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္
တခ်ိဳ႕နာမည္ေတြက ယြမ္စိတ္ကူးထဲကဟာေတြပါ
တူသြားတာမ်ားရွိရင္ ေသြ႕ပုက်ိ 😁]