Unicode
"ကျွန်တော်ကျောင်းမသွားဘူးလို့ပြောနေတယ်လေ!!"
ခေါင်းအုံးတစ်လုံးက တံခါးဆီကိုပျံလာတာကြောင့် နမ်ဂျွန်းက တံခါးကိုချကိချင်းပိတ်လိုက်၏... နမ်ဂျွန်းက ဘဏ္ဍာထိန်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်...
"ဒါပေမဲ့ သခင်လေးကျောင်းသွားရမယ်လေ" လူကြီးက တံခါးနောက်ကနေပြောလိုက်၏...
ယန်မှာ သွားကိုကျိတ်လျက် လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကာ ပြော၏... "လုံးဝမသွားဘူး!! Professor ကိုပြောလိုက် ကျွန်တော်ဖျားနေတယ်လို့!" ယန်တစ်ယောက် အသားကုန် အော်ဟစ်ပြောနေလေ၏...
Author : ဟေး! မင်းစိတ်လျှော့အုံး... အရမ်းပုံကြီးချဲ့နေတယ်...
{ကျွန်တော်ကျောင်းမသွားဘူလို့ သူတို့ကိုပြောသားပဲ!! တော်တော်ဆရာလုပ်ချင်နေတဲ့လူတွေ }
Author : ငါမင်းအခြေအနေကိုနားလည်ပေမဲ့ မလုံလောက်သေးဘူးလား...
{ကျစ်!! ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး... ဆတ်ဆတ်ထိမခံနိုင်ဖြစ်နေတယ်}
Author : အဲ့ဒါ မင်းရဲ့Rutကြောင့် အဲ့ဒါကြောင့် အရမ်းဒေါသကြီးလွယ်နေတာ... ကဲ မင်းခံနိုင်ရည်ရှိဖို့လိုတယ်!
ယန်မှာ လုံးဝ မသက်မသာဖြစ်နေ၏... အရမ်းပူလောင်နေပြီး ပေါက်ကွဲချင်နေတယ်... Rutကာလအတွင်းမှာ ဒီလောက် ဒုက္ခရောက်မယ်မှန်း လုံးဝမထင်ထားဘူး...ဆေးသောက်ထားလည်း သူ့Pheromonesတွေက လျော့မသွားသေးဘူး.... မနက်စာစားဖို့တောင် အခန်းအပြင်မထွက်နိုင်ချေ... သူRutပြီးသွားတဲ့အထိ အခန်းထဲမှာပဲနေဖို့ စီစဉ်ထားသည်... ဘယ်သူ့ကိုမှ မနာကျင်စေချင်ဘူး... အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာပဲ သည်းခံနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားလေသည်...
{သေစမ်း!! ဘာလို့ အဲ့လောက်နိုးကြွနေတာလဲ!}
Author : မင်း Jihoonအကြောင်းပဲ တစ်ချိန်လုံးတွေးနေတာကို...
{ကျွန်...ကျွန်တော် အဲ့ကိစ္စကိုပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်}
Author : တော်စမ်း...မင်းအဲ့ဒါကိုပြောတာပါ မင်းအခု ဘာတွေးနေလဲဆိုတာ ငါတွေ့နေရတယ်...
{အဲ့ဒါမတော်တဆလို့ပြောနေတယ်လေ! သူ့မျက်နှာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာပေါ်လာတိုင်း ပူလာသလို ခံစားနေရတယ်}
Author : မင်း ငါ့ဆီက ဖုံးကွယ်ထားလို့မရပါဘူး... အား.... ညစ်ပတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးနဲ့တော့!!
{အဲ့ဒါဘယ်သူ့အမှားလဲ... ကျွန်တော့်အတွေးတွေကို ဘယ်သူကဝင်ဖတ်ဖို့ပြောလို့လဲ!!}
ယန်တစ်ယောက် အခန်းထောင့်မှာကွေးကွေးလေးထိုင်နေပြီး ခေါင်းကိုဒူးပေါ်တွင်တင်ထားကာ သက်ပြင်းချလိုက်၏... "ဒါကို ဘယ်လိုဖြတ်ကျော်ရမလဲ" သူ့ဘောင်းဘီအောက်ကကောင်က ထိုးထောင်နေလေသည်...
Author :ဟေ့ကောင်!! အဲ့ဒါကို ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီးဖြေရှင်းလိုက်စမ်း...
{ကျွန်တော်မသွားချင်ဘူးလို့ ခင်ဗျား...တော်တော်အရှက်မရှိတဲ့author}
Author : သောက်အရူးကောင်ရဲ့!! ငါအကုန်လုံးမြင်ပြီးပြီ!
ယန်တစ်ယောက် ကွေးကွေးလေးထိုင်နေရင်းနဲ့ပဲ သွားကြိတ်ထား၏... အသက်ရှူသံတွေပြင်းပြလာကာ ချွေးတွေ တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွှဲလာသည်... ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးလည်း မသက်မသာ ခံစားနေရ၏...
{အခု ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာနေပြီ}
Author : မင်းကိုစားလို့ပြောသားပဲ
{အပြင်မှမထွက်ချင်တာ Pheromonesတွေက အရမ်းပြင်းလွန်းနေတယ်}
Author : အိမ်ထဲကလူတွေကို အပြင်ခဏထွက်ဖို့ပြောလိုက်ပေါ့ အရူးကောင်ရ!!
ထိုအခါမှ ယန်တစ်ယောက် ချက်ချင်းမတ်တပ်ရက်လိုက်ပြီး ဖုန်းယူကာ ဧည့်ခန်းထဲကိုခေါ်လိုက်၏...
အိမ်ထဲကလူတွေကိုပြောပြီးနောက် ယန်မှာ ထမင်းစားခန်းထဲကိုပြေးသွားလေသည်.... စားပွဲပေါ်မှာလည်း စားစရာအမျိုးမျိုးကို တည်ခင်းထား၏... ယန်မှာ သားရည်တမြားမြားဖြစ်နေတာကြောင့် အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ စားသောက်လိုက်လေသည်... စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတာတွေ ကုန်လုနီးပါးဖြစ်သွား၏...
"ဟင်း... အခုတော့ ဗိုက်ပြည့်သွားပြီ" သူပြောရင်း ဗိုက်ကို ပွတ်လိုက်လေသည်...
သူဧည့်ခန်းထဲမှာရှိနေတုန်း တံခါးဘဲလ်မြည်လာပေမဲ့ ယန်လျစ်လျူရှုလိုက်၏... အစေခံတွေကို အိမ်ထဲဝင်လာဖို့ သူ မပြောရသေးပေ... ခဏကြာတော့ ဘဲလ်က ထပ်မြည်လာပြန်သည်...
ထိုအခါ ယန်က တံခါးမကြီးဆီကိုသွားပြီး ဖွင့်ကာ "ပြောထားတယ်လေ!! ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရှိလဲ မလာ...လာ..."ယန်မှာ ဝိဉာဉ်လွင့်ထွက်မတတ် အေးစက်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရ၏... သူ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့လူကိုကြည့်ကာ အံ့ဩထိတ်လန့်သွားလေသည်....
"Ji...Jihoon?!!"သူ့ခန္ဓာကိုယ်က Jihoonအနံ့ရတော့ တုံ့ပြန်လာတာကြောင့် နောက်ကို အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်သဖြင့် ဒူးထောက်လဲကျသွား၏... Omegaလေးက ထိတ်လန့်သွားပြီး ယန်ကိုတွဲကာ ဧည့်ခန်းဆီခေါ်လာလေသည်...
{ကျွန်တော်ဘာဖြစ်နေတာလဲ... သေစမ်း!! Pheromonesတွေကိုထိန်းချုပ်ရမယ် မဟုတ်ရင် အသိစိတ်လွတ်ထွက်သွားတော့မယ်}
ယန်မှာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးနာကျင်နေပေမဲ့လည်း သူ့Pheromonesတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းချုပ်လျှော့ချဖို့ကြိုးစားနေ၏... Jihoonက မီးဖိုချောင်ထဲက ရေတစ်ခွက်ယူလာကာ သူ့ကိုပေးသည်... သို့သော် ဧည့်ခန်းထဲကို Jihoonရောက်လာတာနဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ရုတ်တရတ်ပြောင်းလဲလာတာကို ခံစားလိုက်ရ၏....
"ကိုယ့်...ကိုယ့်အနား မ...မလာနဲ့!"ယန်မှာ ရုန်းကန်နေရပေမဲ့ Omegaလေးကို သတိပေးနေ၏...
Jihoonက ယန်ပြောတာကို နားလည်ပေမဲ့ ဒီအချိန်မှာ ကို စွန့်ခွာသွားဖို့ စိတ်ကူးမရှိ... သူHeatဝင်နေတိုင်း ယန်က အနားမှာရှိနေပေးခဲ့တယ်... Alphaက သူ့အတွက် အမြဲတမ်းရှိနေပေးခဲ့တယ်... ဒါကြောင့် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ယန်အတွက်ရှိနေပေးဖို့ အခွင့်အရေးရခဲ့ပြီ....
{ခဏ! မကောင်းဘူး! သူဘာလို့ ကျွန်တော့်နားကပ်လာတာလဲ}
Author : သူမင်းကို ကူညီဖို့ကြိုးစားနေတာ....
ရုတ်တရတ် ယန်က တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရလိုက်၏..."Ji..JIhoon!ဗီဒို.... ညာ...ညာဘက်ထောင့်! မီးဖိုချောင်ထဲမှာ...မြန်မြန်" ယန်တစ်ယောက် နာကျင်စွာညည်းညူနေလေ၏... Omegaလေးက မီးဖိုချောင်ထဲကို မြန်မြန်ပြေးကာ ယန်ပြောတဲ့ အရာကိုယူလာ၏...
" ကျွန်တော်....အာ့" နောက်ကျသွားလေပြီ... Alphaက သူ့ခါးကနေကိုင်ကာ ဆိုဖာပေါ်ကို ပစ်လိုက်လေ၏...
"ကိုယ်မင်းကိုလိုချင်တယ်" ယန်မှာ အသိစိတ်လွတ်သွားကာ Jihoonကို အုပ်မိုးထားလေ၏... Omegaလေးက သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းနေသော်လည်း ယန်က သူ့လက်တွေကို ခေါင်းအပေါ်မှာ ချုပ်ကိုင်ထားလေသည်... "လွှတ်...လွှတ်ပေး" သူက နူးညံ့သည့် အသံလေးနှင့်ပြောလိုက်သည်... ယန်ချုပ်ထားတာက ပိုမိုတင်းကျပ်လာပြီး နာကျင်လာလေ၏...
Alphaရဲ့ပစ္စည်ကြီးက သူ့ဗိုက်ကိုထိနေပြီး ဘယ်လောက်တောင်မာနေလဲဆိုတာ ခံစားနိုင်နေသည်... ထို့နောက် ယန်က ကိုင်းလာပြီး သူ့နားကို တတိတိကိုက်ဝါးနေတာကြောင့် Jihoonဆီမှ ညည်းညူသံတွေ ထွက်လာလေသည်... "Da...Daewon...ရပ်...ရပ်တော့... မ...မလုပ်ပါနဲ့" Jihoonမှာ မျက်ရည်တွေဝဲလာလေပြီ... တစ်စုံတစ်ယောက်က ဒီလိုမျိုး ပထမဆုံးအကြိမ် ဒီလိုမျိုးထိတွေ့ဖူးတာပင်... ဒါပေါ့ သူလည်း ယန်ကိုလိုချင်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဒီလိုနည်းနဲ့တော့မဟုတ်...
{ကျွန်တော်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး အကူအညီလိုတယ်}
ရုတ်တရတ်ဆိုသလို Jihoonက ဗီဒိုထဲက ယန်ယူခိုင်းတဲ့ ပစ္စည်းကို သတိရလိုက်၏... အဲ့ဒါက ထိန်းချုပ်ဆေးပင်... ယန်က သူRutလာတော့မှာ ကြိုသိထားလို့ သူအသိစိတ်မလွတ်အောင် ပြင်ထားတာဖြစ်လောက်သည်...Jihoon ခုနတုန်းက ပြုတ်ကျသွားတဲ့ဟာကို ရှာလိုက်၏... ကံကောင်းစွာဖြင့် လက်လှမ်းမှီတဲ့နေရာမှာပဲမလို့ ထိုဟာကို ကောက်ပြီး ယန်ရဲ့လက်မောင်းထဲကို မြန်မြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်... ထို့နောက်မှာတော့ Alphaက သူ့အပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာလေသည်...
ယန်တစ်ယောက် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ ရင်းနှီးနေတဲ့ မျက်နှာကြတ်ကိုမြင်လိုက်ရလေသည်... သူ့အခန်းထဲမှာဖြစ်၏...
"Jihoon!!" သူလှဲနေရာမှာ ဆတ်ခနဲထကာ အော်လိုက်သည်...
Author : အရူးကောင်ရဲ့! သူမင်းဘေးမှာ အိပ်နေတယ်...
ယန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ညာဘက်ဘေးကို ခေါင်းလှည့်လိုက်တော့ Jihoonက သူနဲ့အတူအိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်... "Jihoon?!"သူထပ်အော်လိုက်ပေမဲ့ ကောင်လေးနိုးလာမှာစိုး၍ ပါးစပ်ကို အမြန်ပိတ်လိုက်၏...
'အချစ်Levelမှာ65%သို့မြင့်တက်လာပါသည်'
ယန်မှာ systemကအသံကြောင့် အံ့အားသင့်ကာ တွန့်သွားလေသည်...
{သောက်ကျိုးနည်း! ကျွန်တော့်ကို မခြောက်စမ်းနဲ့}
ခဏလောက်တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် မနေ့ညကမှတ်ဉာဏ်တွေ သူ့အတွေးထဲဝင်လာခဲ့၏... ထို့နောက် ယန်မှာ အလွန်ရှက်နေကာ Jihoonမျက်နှာကိုပင် မကြည့်ရဲတော့ပေ... "သေစမ်း! ငါဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ" ယန်တစ်ယောက် သူ့မျက်နှာကို လက်ဝါးနှင့် ပွတ်သပ်လိုက်လေ၏...
ယန် အရှက်နည်းနည်းပြေသွားပြီးနောက် ဖြည်းဖြည်းချင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်... အိပ်ရာအောက်မှာထားတဲ့ slipperဖိနပ်ကိုရှာနေတုန်းမှာပဲ လက်ကနေအဆွဲခံရကာ အိပ်ရာပေါ်ကို ပြန်အပစ်တင်ခံလိုက်ရ၏... သူကြည့်လိုက်တော့ Jihoonက သူ့ညာလက်မောင်းကိုဖက်တွယ်ထားတာပင်... ထို့ပြင် သူက ဟောက်တောင်နေသေးသည်... Omegaလေးက သူ့ခါးကိုဖက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ယန်တစ်ယောက် လိပ်ပြာလွင့်မတတ်လန့်သွားလေသည်..
"ဒါ...ဒါက နည်း...နည်းနည်းတော့ သက်တောင့်သက်သာမရှိဘူး"
Zawgyi
"ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းမသြားဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ!!"
ေခါင္းအံုးတစ္လံုးက တံခါးဆီကိုပ်ံလာတာေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းက တံခါးကိုခ်ကိခ်င္းပိတ္လိုက္၏... နမ္ဂြၽန္းက ဘ႑ာထိန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္...
"ဒါေပမဲ့ သခင္ေလးေက်ာင္းသြားရမယ္ေလ" လူႀကီးက တံခါးေနာက္ကေနေျပာလိုက္၏...
ယန္မွာ သြားကိုက်ိတ္လ်က္ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ ေျပာ၏... "လံုးဝမသြားဘူး!! Professor ကိုေျပာလိုက္ ကြၽန္ေတာ္ဖ်ားေနတယ္လို႔!" ယန္တစ္ေယာက္ အသားကုန္ ေအာ္ဟစ္ေျပာေနေလ၏...
Author : ေဟး! မင္းစိတ္ေလ်ွာ့အံုး... အရမ္းပံုႀကီးခ်ဲ့ေနတယ္...
{ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းမသြားဘူလို႔ သူတို႔ကိုေျပာသားပဲ!! ေတာ္ေတာ္ဆရာလုပ္ခ်င္ေနတဲ့လူေတြ }
Author : ငါမင္းအေျခအေနကိုနားလည္ေပမဲ့ မလံုေလာက္ေသးဘူးလား...
{က်စ္!! ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး... ဆတ္ဆတ္ထိမခံႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္}
Author : အဲ့ဒါ မင္းရဲ့Rutေၾကာင့္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အရမ္းေဒါသႀကီးလြယ္ေနတာ... ကဲ မင္းခံႏိုင္ရည္ရိွဖို႔လိုတယ္!
ယန္မွာ လံုးဝ မသက္မသာျဖစ္ေန၏... အရမ္းပူေလာင္ေနၿပီး ေပါက္ကြဲခ်င္ေနတယ္... Rutကာလအတြင္းမွာ ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္မယ္မွန္း လံုးဝမထင္ထားဘူး...ေဆးေသာက္ထားလည္း သူ႔Pheromonesေတြက ေလ်ာ့မသြားေသးဘူး.... မနက္စာစားဖို႔ေတာင္ အခန္းအျပင္မထြက္ႏိုင္ေခ်... သူRutၿပီးသြားတဲ့အထိ အခန္းထဲမွာပဲေနဖို႔ စီစဉ္ထားသည္... ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာက်င္ေစခ်င္ဘူး... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာပဲ သည္းခံေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေလသည္...
{ေသစမ္း!! ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ႏိုးႂကြေနတာလဲ!}
Author : မင္း Jihoonအေၾကာင္းပဲ တစ္ခ်ိန္လံုးေတြးေနတာကို...
{ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ကိစၥကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္}
Author : ေတာ္စမ္း...မင္းအဲ့ဒါကိုေျပာတာပါ မင္းအခု ဘာေတြးေနလဲဆိုတာ ငါေတြ့ေနရတယ္...
{အဲ့ဒါမေတာ္တဆလို႔ေျပာေနတယ္ေလ! သူ႔မ်က္ႏွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေပၚလာတိုင္း ပူလာသလို ခံစားေနရတယ္}
Author : မင္း ငါ့ဆီက ဖံုးကြယ္ထားလို႔မရပါဘူး... အား.... ညစ္ပတ္တဲ့အေတြးေတြ မေတြးနဲ႔ေတာ့!!
{အဲ့ဒါဘယ္သူ႔အမွားလဲ... ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေတြကို ဘယ္သူကဝင္ဖတ္ဖို႔ေျပာလို႔လဲ!!}
ယန္တစ္ေယာက္ အခန္းေထာင့္မွာေကြးေကြးေလးထိုင္ေနၿပီး ေခါင္းကိုဒူးေပၚတြင္တင္ထားကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္၏... "ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္ေက်ာ္ရမလဲ" သူ႔ေဘာင္းဘီေအာက္ကေကာင္က ထိုးေထာင္ေနေလသည္...
Author :ေဟ့ေကာင္!! အဲ့ဒါကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီးေျဖရွင္းလိုက္စမ္း...
{ကြၽန္ေတာ္မသြားခ်င္ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ား...ေတာ္ေတာ္အရွက္မရိွတဲ့author}
Author : ေသာက္အရူးေကာင္ရဲ့!! ငါအကုန္လံုးျမင္ၿပီးၿပီ!
ယန္တစ္ေယာက္ ေကြးေကြးေလးထိုင္ေနရင္းနဲ႔ပဲ သြားႀကိတ္ထား၏... အသက္ရႉသံေတျြပင္းျပလာကာ ေခြၽးေတြ တစ္ကိုယ္လံုးစိုရႊဲလာသည္... ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးလည္း မသက္မသာ ခံစားေနရ၏...
{အခု ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ}
Author : မင္းကိုစားလို႔ေျပာသားပဲ
{အျပင္မွမထြက္ခ်င္တာ Pheromonesေတြက အရမ္းျပင္းလြန္းေနတယ္}
Author : အိမ္ထဲကလူေတြကို အျပင္ခဏထြက္ဖို႔ေျပာလိုက္ေပါ့ အရူးေကာင္ရ!!
ထိုအခါမွ ယန္တစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းမတ္တပ္ရက္လိုက္ၿပီး ဖုန္းယူကာ ဧၫ့္ခန္းထဲကိုေခၚလိုက္၏...
အိမ္ထဲကလူေတြကိုေျပာၿပီးေနာက္ ယန္မွာ ထမင္းစားခန္းထဲကိုေျပးသြားေလသည္.... စားပြဲေပၚမွာလည္း စားစရာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို တည္ခင္းထား၏... ယန္မွာ သားရည္တျမားျမားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ စားေသာက္လိုက္ေလသည္... စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတာေတြ ကုန္လုနီးပါးျဖစ္သြား၏...
"ဟင္း... အခုေတာ့ ဗိုက္ျပၫ့္သြားၿပီ" သူေျပာရင္း ဗိုက္ကို ပြတ္လိုက္ေလသည္...
သူဧၫ့္ခန္းထဲမွာရိွေနတုန္း တံခါးဘဲလ္ျမည္လာေပမဲ့ ယန္လ်စ္လ်ူရႈလိုက္၏... အေစခံေတြကို အိမ္ထဲဝင္လာဖို႔ သူ မေျပာရေသးေပ... ခဏၾကာေတာ့ ဘဲလ္က ထပ္ျမည္လာျပန္သည္...
ထိုအခါ ယန္က တံခါးမႀကီးဆီကိုသြားၿပီး ဖြင့္ကာ "ေျပာထားတယ္ေလ!! ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရိွလဲ မလာ...လာ..."ယန္မွာ ဝိဉာဉ္လြင့္ထြက္မတတ္ ေအးစက္မႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရ၏... သူ႔ေရ႔ွမွာရိွေနတဲ့လူကိုၾကၫ့္ကာ အံ့ဩထိတ္လန႔္သြားေလသည္....
"Ji...Jihoon?!!"သူ႔ခႏၶာကိုယ္က Jihoonအနံ႔ရေတာ့ တံု႔ျပန္လာတာေၾကာင့္ ေနာက္ကို အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္သျဖင့္ ဒူးေထာက္လဲက်သြား၏... Omegaေလးက ထိတ္လန႔္သြားၿပီး ယန္ကိုတြဲကာ ဧၫ့္ခန္းဆီေခၚလာေလသည္...
{ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ... ေသစမ္း!! Pheromonesေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္ မဟုတ္ရင္ အသိစိတ္လြတ္ထြက္သြားေတာ့မယ္}
ယန္မွာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးနာက်င္ေနေပမဲ့လည္း သူ႔Pheromonesေတြကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ ထိန္းခ်ဳပ္ေလ်ွာ့ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားေန၏... Jihoonက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ေရတစ္ခြက္ယူလာကာ သူ႔ကိုေပးသည္... သို႔ေသာ္ ဧၫ့္ခန္းထဲကို Jihoonေရာက္လာတာနဲ႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ရုတ္တရတ္ေျပာင္းလဲလာတာကို ခံစားလိုက္ရ၏....
"ကိုယ့္...ကိုယ့္အနား မ...မလာနဲ႔!"ယန္မွာ ရုန္းကန္ေနရေပမဲ့ Omegaေလးကို သတိေပးေန၏...
Jihoonက ယန္ေျပာတာကို နားလည္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ကို စြန႔္ခြာသြားဖို႔ စိတ္ကူးမရိွ... သူHeatဝင္ေနတိုင္း ယန္က အနားမွာရိွေနေပးခဲ့တယ္... Alphaက သူ႔အတြက္ အၿမဲတမ္းရိွေနေပးခဲ့တယ္... ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ယန္အတြက္ရိွေနေပးဖို႔ အခြင့္အေရးရခဲ့ၿပီ....
{ခဏ! မေကာင္းဘူး! သူဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္လာတာလဲ}
Author : သူမင္းကို ကူညီဖို႔ႀကိဳးစားေနတာ....
ရုတ္တရတ္ ယန္က တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရလိုက္၏..."Ji..JIhoon!ဗီဒို.... ညာ...ညာဘက္ေထာင့္! မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ...ျမန္ျမန္" ယန္တစ္ေယာက္ နာက်င္စြာညည္းၫူေနေလ၏... Omegaေလးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ျမန္ျမန္ေျပးကာ ယန္ေျပာတဲ့ အရာကိုယူလာ၏...
" ကြၽန္ေတာ္....အာ့" ေနာက္က်သြားေလၿပီ... Alphaက သူ႔ခါးကေနကိုင္ကာ ဆိုဖာေပၚကို ပစ္လိုက္ေလ၏...
"ကိုယ္မင္းကိုလိုခ်င္တယ္" ယန္မွာ အသိစိတ္လြတ္သြားကာ Jihoonကို အုပ္မိုးထားေလ၏... Omegaေလးက သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းေနေသာ္လည္း ယန္က သူ႔လက္ေတြကို ေခါင္းအေပၚမွာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေလသည္... "လႊတ္...လႊတ္ေပး" သူက ႏူးညံ့သၫ့္ အသံေလးႏွင့္ေျပာလိုက္သည္... ယန္ခ်ဳပ္ထားတာက ပိုမိုတင္းက်ပ္လာၿပီး နာက်င္လာေလ၏...
Alphaရဲ့ပစၥည္ႀကီးက သူ႔ဗိုက္ကိုထိေနၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္မာေနလဲဆိုတာ ခံစားႏိုင္ေနသည္... ထို႔ေနာက္ ယန္က ကိုင္းလာၿပီး သူ႔နားကို တတိတိကိုက္ဝါးေနတာေၾကာင့္ Jihoonဆီမွ ညည္းၫူသံေတြ ထြက္လာေလသည္... "Da...Daewon...ရပ္...ရပ္ေတာ့... မ...မလုပ္ပါနဲ႔" Jihoonမွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲလာေလၿပီ... တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဒီလိုမ်ိဳး ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဒီလိုမ်ိဳးထိေတြ့ဖူးတာပင္... ဒါေပါ့ သူလည္း ယန္ကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီလိုနည္းနဲ႔ေတာ့မဟုတ္...
{ကြၽန္ေတာ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး အကူအညီလိုတယ္}
ရုတ္တရတ္ဆိုသလို Jihoonက ဗီဒိုထဲက ယန္ယူခိုင္းတဲ့ ပစၥည္းကို သတိရလိုက္၏... အဲ့ဒါက ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးပင္... ယန္က သူRutလာေတာ့မွာ ႀကိဳသိထားလို႔ သူအသိစိတ္မလြတ္ေအာင္ ျပင္ထားတာျဖစ္ေလာက္သည္...Jihoon ခုနတုန္းက ျပဳတ္က်သြားတဲ့ဟာကို ရွာလိုက္၏... ကံေကာင္းစြာျဖင့္ လက္လွမ္းမွီတဲ့ေနရာမွာပဲမလို႔ ထိုဟာကို ေကာက္ၿပီး ယန္ရဲ့လက္ေမာင္းထဲကို ျမန္ျမန္ထိုးသြင္းလိုက္သည္... ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ Alphaက သူ႔အေပၚကို ျပဳတ္က်လာေလသည္...
ယန္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ရင္းႏွီးေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကတ္ကိုျမင္လိုက္ရေလသည္... သူ႔အခန္းထဲမွာျဖစ္၏...
"Jihoon!!" သူလွဲေနရာမွာ ဆတ္ခနဲထကာ ေအာ္လိုက္သည္...
Author : အရူးေကာင္ရဲ့! သူမင္းေဘးမွာ အိပ္ေနတယ္...
ယန္က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ညာဘက္ေဘးကို ေခါင္းလွၫ့္လိုက္ေတာ့ Jihoonက သူနဲ႔အတူအိပ္ေနတာကို ေတြ့လိုက္ရသည္... "Jihoon?!"သူထပ္ေအာ္လိုက္ေပမဲ့ ေကာင္ေလးႏိုးလာမွာစိုး၍ ပါးစပ္ကို အျမန္ပိတ္လိုက္၏...
'အခ်စ္Levelမွာ65%သို႔ျမင့္တက္လာပါသည္'
ယန္မွာ systemကအသံေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ကာ တြန႔္သြားေလသည္...
{ေသာက္က်ိဳးနည္း! ကြၽန္ေတာ့္ကို မေျခာက္စမ္းနဲ႔}
ခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ မေန့ညကမွတ္ဉာဏ္ေတြ သူ႔အေတြးထဲဝင္လာခဲ့၏... ထို႔ေနာက္ ယန္မွာ အလြန္ရွက္ေနကာ Jihoonမ်က္ႏွာကိုပင္ မၾကၫ့္ရဲေတာ့ေပ... "ေသစမ္း! ငါဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ" ယန္တစ္ေယာက္ သူ႔မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးႏွင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ေလ၏...
ယန္ အရွက္နည္းနည္းေျပသြားၿပီးေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္... အိပ္ရာေအာက္မွာထားတဲ့ slipperဖိနပ္ကိုရွာေနတုန္းမွာပဲ လက္ကေနအဆြဲခံရကာ အိပ္ရာေပၚကို ျပန္အပစ္တင္ခံလိုက္ရ၏... သူၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ Jihoonက သူ႔ညာလက္ေမာင္းကိုဖက္တြယ္ထားတာပင္... ထို႔ျပင္ သူက ေဟာက္ေတာင္ေနေသးသည္... Omegaေလးက သူ႔ခါးကိုဖက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ယန္တစ္ေယာက္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္လန႔္သြားေလသည္..
"ဒါ...ဒါက နည္း...နည္းနည္းေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာမရိွဘူး"