Bugün, Yıldız için özel bir gündü.
Çünkü Gece gitmeden düğün alışverişini yapmak istemişti.
Bunun için de bir kaç gün daha tatilini uzatmıştı.
Yıldız için sorun yoktu.Bir kaç gün de olsa Gece'yle vakit geçirecekti.
Hatta bir keresinde Gece ona "İleride evlenecek olsan, düğününü nerede yapmak istersin?" diye sormuştu.
Yıldız bir kaç saniye düşündükten sonra Gece'ye bakarak"Aslında kır düğünü hep çocukluk hayalimdi. Gerçi sevdiğim adamla olduğum sürece benim için farketmez.İster Deniz'in ortasında olsun isterse karada."demişti.
İlk iş olarak emlakçıları tek tek gezerek, ev baktılar.
Kimi apartman dairesiydi.Kiminde balkonu yoktu.Duvarları soyulmuş, tıpkı bir enkaza benziyordu.
Yıldız ise küçük şirin bir bahçeli evde yaşamak istiyordu.
Emlakçı onlara bakarak "Elimde son bir ev kaldı, o da olmazsa artık."diyerek yürümeye başladı.
Derken yolun sonunda bulunan evin önünde durmuştu.
Yıldız eve baktığında tıpkı hayalindeki gibiydi. Emlakçının bahsettiği ev büyük ihtimalle bu olmalıydı.
Ev, tek katlı, önünde küçük, yemyeşil, bir bahçesi bulunan çok güzel bir yerdi.
Yıldız bahçeyi gördüğü anda burayı nasıl süsleyeceğini daha şimdiden hayal etmişti bile...
Küçük bahçenin tam ortasına iki kişilik bir yemek masası kuracaktı.
Burada işten gelince, Gece'yle beraber oturacak, yemeklerini yiyeceklerdi.
Diğer tarafına ise rengarenk çiçekler ekecekti.Her gün onlarla konuşup bakımlarını yapacaktı.
Belki de küçük de olsa bir salıncak bile kurabilirdi.
O, bahçenin ortasında durmuş, düşüncelere dalmışken Gece'nin ona seslenmesiyle kendine geldi.
Gece 'ye bakarak "Tamam, geliyorum hayatım."derken peşlerinden içeri girdi.
İçeri girdiğinde de burası da çok güzel bir yerdi.
Hemen kapıdan girişte küçük bir koridor çıkıyordu.
Koridorun sonunda ise yine küçük, şipşirin bir salon onları karşıladı
Yıldız Gece 'ye gülümseyerek "Ben çoktan evi yerleştirdim bile."dedi.
Gece ise onun bu heyecanına ortak olmak istercesine "Anlat bakalım, merak ettim şimdi. Nasıl olacak?"diyerek ondan anlatmasını istedi.
Yıldız ise olayın heyecanıyla salonu göstererek "Bak şimdi. Tam ortaya iki kanepe koyarız. Çünkü misafirlerimiz çok olur biliyorsun. Camın önüne doğru da küçük bir yemek masasını atarız.
Son olarak da tam karşıya küçük bir televizyon koyduk mu, tamamdır bu iş.Nasıl? derken Gece 'ye göz kırptı
Gece de ona gülümseyerek "Gayet güzel, ben bile dinlerken hayran kaldım." Dedi.
Yıldız'a hak veriyordu. Sonuçta ikisinin de hayatlarında ilk kez yaşayacakları bir yerdi.
Emlakçı onlara bakarak "İsterseniz diğer odalara da bakalım. Buyurun."diyerek önden ilerledi.
Salonun hemen bitişiğinde olan küçük yatak odasına girdiler.
Burası da az çok bahçeyi görüyordu.
Yıldız hemen burayı da kafasında kendince düzenlemişti.
Kapıdan girişte çift kişilik bir yatak, onun karşısına da küçük bir dolap koyacaktı.
Sıra son olarak mutfağa geldi.Mutfak da diğer odalardan farksızdı.
Buraya da bembeyaz küçük bir yemek masası koyacaktı.
Evi gezdikten sonra emlakçı onlara bakarak "Nasıl beğendiniz mi?"diye sordu.
İkisi de aynı anda "Tutuyoruz."deyince gülümsediler.
Emlakçıya kapora verdikten sonra da evden ayrıldılar.
Yıldız 'a kalsa hemen evine yerleşecekti.
Yolda giderken Gece 'ye bakarak "Hemen bu gece evi boyayalım, hatta eşya bakalım.Lütfen, lütfen."diyerek ısrar etti.
Gece de onun bu haline gülerek "Olur, bakarız.Hatta dayın, halan ve benim annem de yardıma gelir."dedi.
Eve gittiklerinde herkes onları bekliyordu.
Gece'nin annesi oğluna bakarak "Nerede kaldınız, oğlum? Sabah erkenden çıkmışsınız."diye sordu.
Gece de annesine bakarak "Ev bakmaya gittik anne."dedi.
Gecenin annesi yüzündeki heyecan ifadesiyle "Ay, deme.Nerede, hemen gidip görelim."diye cevap verdi.
Gece de annesine bakarak "Dur, anne gideriz.Zaten ben de onun için geldim.Sizi yeni evimize götüreceğim."diye cevap verdi.
Hepsi o kadar mutlu olmuştu ki, ikisini tek tek tebrik ettiler.
Akşam olduğunda ise eve doğru yola koyuldular.Eve geldiklerinde Gece kapıda durarak diğerlerine "Hazır mısınız, açıyorum?"diye sordu.
Gece 'nin annesi de bu duruma sinirlenmiş olacak ki, "Açsana be oğlum.Ben, yaşlı bir kadınım, bekletme bizi daha fazla."diyerek çekişti.
Gece de gülerek başını iki yana sallarken "Tamam, tamam. Açıyorum. O zaman üç, iki, bir."diyerek evin kapısını ardına kadar açtı.
Hepsi eve bakarken hayran kalmıştı.
Evin ortasında durarak "Ay, çok güzel.Güle güle oturun. bayıldım."gibi sözcüklerle tebrik ettiler..
Eve gelirken iki kutu da boya almışlardı.
Yıldız yanında getirdiği önlüklerden birini Gece'ye vermiş, diğerini de kendi giymişti.
Önünde açık halde duran beyaz renk olan boyadan alarak fırçayla salonun duvarını boyamaya girişti.
Kimi mutfağı, kimi de yatak odasını boyamıştı.
Yorulduklarını anlayınca da yere serdikleri beyaz örtünün üzerine oturdular.
Tam o esnada ise Gece'nin annesi "Çocuklar, bakın evdeyken ben size ne yaptım, çay da var.Hem biraz dinlenin."diye yanlarına geldi
Gece'yle Yıldız da o kadar yorulmuştu ki, bu teklife hayır diyemediler.
Hemen Gece 'nin annesinin elinde bulunan kocaman kabın içindeki poğaçadan aldılar.
Yıldız poğaçayı ağzına attığında, tadı o kadar güzeldi ki neredeyse parmaklarını yiyecekti
Hem mis gibi koktuğundan hem de sıcak olduğundan iyi gelmişti.
Yıldız böyle olaylara hasret kalmıştı.Hayatında belki de ilk defa anne poğaçası yiyordu.
Bunu düşününce de yüzü birden asıldı.
Sanki yediği poğaça boğazında kalmıştı.Yutkunamadı.
Gece de bu halini görünce ona bakarak "İyi misin?"diye sordu.
Yıldız omuz silkerken zorla da gülümseyerek ona "Ben iyiyim, sadece. Hayatımda hiç anne yemeği yemedim.O yüzden kötü oldum."dedi.
Gece ona sımsıkı sarıldı.Yıldız Gece'nin annesine bakarak "Elinize sağlık Nermin teyze.Çok güzel olmuş."dedi.
Gece'nin annesi de ona gülümseyerek "Oh, afiyet olsun kuzuma. Sen iste ben yine yaparım."diye cevap verdi.
Yıldız da buruk bir halde gülümsedi. Hayat böyleydi işte, en mutlu gününde bile bir küçük kıvılcım sana eskileri hatırlatıyordu.
Yıldız elini silkeleyerek birden ayağa kalktı. Gece bu haraketine şaşırmış olacak ki, "Nereye?" Diye sordu.
Herkes ona bakarken Yıldız "Ben, biraz yoruldum da, eve gidip dinlensem iyi olacak." dedi.
Evden çıkarak yol boyunca yürümeye başladı.Göz yaşları kendiliğinden akmaya başlamıştı yine.
O sırada tam yanından annesinin elinden tutan küçük bir kız çocuğu geçmesiyle Yıldız yolda durdu.
Onların arkasından bir süre öylece durdu.
Onun da bir annesi olsa, böyle olur muydu? Annesine sımsıkı sarılırdı, annesi de onun saçlarını öper, okşardı.
"Geçecek, yavrum."derdi.Yıldız annesiz liğin ne demek olduğunu çok iyi biliyordu.
O sırada arkasından "Yıldız,dur."diyen bir ses duydu.
Dönüp baktığında Gece telaşla yanına geliyordu.Onu görünce hemen göz yaşını silerek gülümsedi.
Gece de yanına gelerek ona sımsıkı sarıldı.İlk günkü gibi, korkma.Ben yanındayım.Bunu da atlatacağız beraber."dedi.
Yarın da gidip yeni evlerine eşya bakacaklardı.