"ေရာင္ျခည္ျဖာထြက္ေနတဲ့..လေရာင္ေအာင္မွာ...ခနဏတာ...ေငးခဲ့ဖူး၏"
(1981)
တိုင္းျပည္အတြင္းဆူပူမႈေတြၾကားရ၏...
ေနေရာင္ျခည္ဟာ...အလြန္ပူျပင္၏...
ထိုအခ်ိန္ဆို...႐ြဲကုန္သည္တို႔အဖို႔
အလြန္ပင္ပန္းလွ၏...
ထို႔ေန႔တြင္...ADULKITTIPORN နန္းေတာ္တြင္...လူအေတာ္အမ်ား...အလုပ္
ရႈပ္ေနၾကဟန္ရွိၾကသည္...
ယေန႔တြင္...နယ္စားမင္းႂကြမည္ဆိုသည့္
သတင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္.....
JUMဟာ...နန္းေဆာင္တြင္းမွအျပင္သို႔မထြက္ေခ်....
မ်က္ႏွာဟာၿငိဳးေန၏...
ေပ်ာ္႐ႊင္ပုံမေပၚ.....
ATTHAPHAN နန္းေဆာင္သို႔လဲမသြားေခ်..
ATTHAPHAN ဟာ...မေန႔...မြန္းလြဲက.
စားေတာေဆာင္မွာ....ေတြ႕ဆုံၿပီးတည္းက...
ယခုထိ...2ရက္ခန္႔
JUMကိုမေတြ႕ရေခ်။
နန္းေဆာင္သို႔သြားေတြ႕ေသာ္လဲ
ဘာအေၾကာင္းမွမျပန္....
ATTHAPHAN ဟာအလြန္စိတ္ပူလ်က္ရွိေန၏...
နန္းေဆာင္...ျပတင္းေပါက္နားတြင္
မက္တပ္ရပ္၍... VIDAေလးအားၾကည့္ကာ
ေတြးေတာေန၏...
စိတ္မေကာင္းလဲဖစ္ေနမိ၏...
VIDAေလးဟာ...ေတာထဲထြက္ခ်င္ပုံရတယ္
လြန္စြာေအာ္ၾကဴးေနတယ္...
ATTHAPHAN လဲနန္းေဆာင္တြင္း..
ပ်င္းေနသည္မို႔...VIDAကိုလက္ေပၚတင္ကာ..
နန္းေတာ္အျပင္သို႔ထြက္၍...VIDAနဲ႔အတူ..
လမ္းေလွ်ာက္ေန၏...
မင္းသားEARTH..ဟာ..ATTHAPHAN နန္းျပထြက္သြားသည္ကိုေတြ႕သျဖင့္..စိတ္မခ်ကာ...ေနာက္မွလိုက္သြား၏...
ATTHAPHAN ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ကာ..
အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔..ခြင္းေတာင္းေျပာၾကား၏..
ATTHAPHAN ဟာလဲပ်င္းေနသည္မို႔အေဖာ္
မရွိသည္နဲ႔ EARTHကိုအတူတူလမ္း
ေလွ်ာက္ရန္ခြင့္ျပလိုက္၏.
သူတို႔..လမ္းေလွ်ာက္ရင္...နန္းဂိတ္ေပါက္ဝသို႔ေရာက္လာၾက၏
ထိုျပင္တိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္...ဂိတ္ဝတြင္....
နယ္စားမင္း...စီးေတာ္ယဥ္ဝင္လာသည္ကိုေတြ႕ရ၏..
EARTHဟာ..ခ်က္ခ်င္းပင္...နယ္စားမင္းစီးေတာ္ယဥ္အနားသို႔..
ေျပးသြာကား...ATTHAPHAN မွာေတာ့..
ေနာက္တြင္သာေငး၍က်န္ခဲ့၏
ထိုသူဟာမည္သူမွန္း ATTHAPHAN မသိေပ။
"မဂၤလာပါ... မင္းသားႀကီးEARTH.."
"ဟုကဲ့ပါ....ႂကြအထဲကို.."
"ဟိုသူက...ဘယ္သူလဲကြယ္.."
ATTHAPHAN ကိုလက္ညိဳးထိုးကာေမးလိုက္၏
"ဟုကဲ့သူက..ATTHAPHAN ပါ..ဗမာျပည္က
အိမ့္ေရွ႕စံပါဗ်...ဒါေတေနာက္မွေျပာၾကေအာင္
ခုေတ့ာနန္းေတာ္ထဲကိုၾကပါဗ်."
EARTHဟာ...နယ္စားမင္းအား...ယဥ္ေက်းစြာေျပာဆိုကာ...နန္းေတာင္ထဲသို႔ဝင္သြား၏
ေနာက္ဆုံး..ATTHAPHAN တေယာက္ထဲသာျဖစ္၏
NEOဟာလဲ...ဗမာျပည္ကို...စာသြားပို႔တာ..
ျပန္မလာေသးေတာ့..ATTHAPHAN တေယာက္ထဲဖစ္ေန၏
ထိုအျပင္..ခ်စ္ရသူJUMဟာလဲ...
ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့..ATTHAPHAN
တေယာက္အလြန္ပင္...စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္..
ထိုေၾကာင့္..နန္းေတာ္... ေတာင္ပိုင္းသို႔လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေရာက္သြား၏
ေရကန္အနီးနားတြင္ေလွတဆင္းရပ္ထား၏
JUMေျပာခဲ့သလို႔...ပ်င္းေနခ်ိန္ဒီေနရလာတတ္တယ္တဲ့..
ဒါေၾကာင့္ ATTHAPHAN ဟာ...
ထိုေနရာသိုသြားရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္၏
သို႔ေသာ္...ATTHAPHAN ေလွမေလွာ္တတ္ေပ။
အနီးအနားရွိ..အေစအပါးအားအကူညီေတာင္ကာ..
ေလွျဖင့္..တဖက္ရွိအေဆာက္အဦးဆီသို႔VIDAနဲ႔အတူသြား၏...VIDAဟာလိမ္မာသည္ဟုေျပာရမယ္..
ေလွာင္အိမ္နဲ႔ေတာင္ထည့္စရာမလို
ATTHAPHAN လက္ေပၚတြင္သာၿငိမ္ေန၏
ထြက္လည္းမေျပးေပ။
ခနအၾကာ...တဖက္ရွိ..အေဆာက္အဦးသို..
ေလွကပ္ကာ...ATTHAPHAN တေယာက္.
ေလွေပၚဆင္း၍..ေလွေမာင္းသားအေစအပါးအား
ညေနေလာက္မွသာ..လာျပန္ေခၚရန္မွာၾကားကာ..ျပန္လႊတ္လိုက္၏....
"မင္းသားေလ...မြန္းလြဲခ်ိန္ဘာမွမသုံးေဆာင္ေတာ့ဘူးလား"
"ေတာ္ပါၿပီ...ကြၽႏ္ုပ္စားခ်င္စိတ္မရွိဘူး...အသင္သြားလို႔ရပီ"
အေစအပါဟာ..ဦးၫြန္႔၍.. ေလွကိုျပန္ကာ
နန္းေတာ္သို႔ျပန္လာခဲ့၏..
ATTHAPHAN ဟာ..ထိုေနရာတြင္ထိုင္ကာ...
ေရကန္ႀကီးထဲသို႔..ခဲလုံးမ်ားျဖင့္ပစ္ေပါက္ေန၏
"ဘဝႀကီးကအရမ္း...ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတယ္..
အဘယ့္ေၾကာင့္...ကြၽႏ္ုပ္က..အခုလိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္မေနရတာလဲ...
နန္းေတာ္အျပင္ကိုထြက္ၿပီး...
႐ြာထဲကရွိတဲ့ျပည္သူေတနဲ႔ေတြ႕ဖူးခ်င္တယ္
႐ြာထဲကေစ်းကိုသြားဖူးခ်င္တယ္...႐ြာထဲကေနေနရတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးရခ်င္တယ္
ကြၽႏ္ုပ္ဟာမင္းသားတပါး...ဒါေပမဲ့...ကြၽႏ္ုပ္မျဖစ္ခ်င္ဘူး..ခမည္းေတာ္ရဲ႕..တိုင္းျပည္ႀကီးကိုလဲမထိန္းသိမ္းႏိုင္ဘူး"
ATTHAPHAN တေယာက္VIDAအား...
စကားေျပာေန၏..
ATTHAPHAN တေယာက္...စဥ္းစားမိကာ.
JUMေျပာဖူးသည့္စကားကိုသတိရသြား၏
ထိုအေဆာက္အဦးေနာက္မွ..ေတာအုပ္ကို
သြားလိုရေသး၏...သြားၾကည့္မည္ဟု
ATTHAPHAN တေယာက္ဆုံးျဖတ္ကာ
အေဆာက္အဦးအေနာက္သို႔..ဝင္ကာ...
ေတာအုပ္အစပ္သို႔ေရာက္၏
ထိုေနရာဟာ...ေတာအုပ္နဲ႔မတူ...
ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္မီးတိုင္မ်ားေတြ႕ရ၏
ထိုေနရာအား ATTHAPHAN စိတ္ဝင္စားသြား၏
ထိုမီးတိုင္မ်ားအလည္သို႔ ATTHAPHAN ေရာက္သြားကာ...မီးတိုင္တတိုင္စီေဘးတြင္..
ထိုင္ရန္သစ္သားခုံးေလးတလုံးစီရွိ၏...
ATTHAPHAN စဥ္းစားလိုက္သည္...
ထိုေနရာသည္ဘာလုပ္ရတဲ့ေနရလဲ..
မီးသာလင္းေန...မည္သူတစ္ဦးတေယာက္မွ်မေတြ႕ေပ...
တတ္ဆိတ္ေန၏...
ATTHAPHAN ဟာ...ထိုေနရာမွထြက္ကာ...
ေတာအုပ္အဆက္ထပ္ဝင္ျပနသည္...
အတြင္းတြင္...မည္သူမွ်ေတာ့မရွိ..
အပင္ႀကီးမ်ားစြာျဖင့္သာျပည့္နပ္ေန၏
"TERကအဘယ့္ေၾကာင့္..ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြ
လာျဖစ္ရတာလဲ VIDA"
မည္သည္မွ်..နားမလည္ေသာငွက္အား
ေမးေနမိ၏...
ထိုအတြင္းသို႔ဝင္ဝင္..ကာ..ေတာအလည္ေလာက္တြင္..လမ္းျဖဴႀကီးကိုေတြ႕ရ၏..
ထိုေနရာသည္...တျခားမဟု....
ျမင္စီးရာေနရာျဖစ္၏..
ATTHAPHAN သတိရသြား၏
အရင္တခါ..JUMနဲ႔တာ...တျခားလမ္းမွ...သြားကာ...ေရာက္ဖူး၏...
ထိုလမ္းကသြားလွ်င္လဲေရာက္၏...
"မင္းသားေလး....ျမင္းလာစီးတာလား...
မင္းသားေလး...JUMPOL ေရာမပါဘူးလား"
"မပါပါဘူး..ကြၽႏ္ုပ္တေယာက္ထဲလာတာပါ.
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း...ဒါနဲ႔...ကြၽႏ္ုပ္ေမးစရာရွိတယ္"
"ဟုကဲ့ေမးပါ..က်ေတာ့မ်ိဳးသိတာဆို..ေျပာျပပါ့မယ္.."
"ဟို...ဒီေတာထဲက...ေနရာက...ဘာလုပ္တဲ့ေနရာလဲ...မီးတိုင္ေတနဲ႔ေလ.."
"ဗ်ာ....ဪ..အဲ့ေနရာက...ဘယ္သူမွေတ့မလာျဖစ္ၾကပါဘူး
မင္းသားေလးJUMPOLပဲလာျဖစ္တာ...
အဲ့ေနရာကိုလဲမင္းသားေလးကို.
ဘယ္သူမွလာတာကိုမႀကိဳက္ဘူး....
ဒါေၾကာင့္လဲ..ဘယ္သူမွေတာင္..ေလွနဲ႔မပို႔ခိုင္းဘူး...ကိုယ္တိုင္ေလွာ္ပိီးပဲလာေနက်ပါ....
အဲ့ေနရာကလဲ...မင္းသားေလးကိုယ္တိုင္..
ေဖာ္ထားတာျဖစ္မယ္ထင္တယ္.
က်ေတာ္မ်ိဳးလဲအထဲမဝင္ဖူးဘူး."
"ဟုပါၿပီ..ဒါဆိုရင္..ကြၽႏ္ုပ္ကိုခြင္ျပဳပါအုံး..."
ATTHAPHAN ဟာေနာက္ျပန္လွည့္ကာ..ေတာအုပ္အတြင္းသိုျပန္ဝင္ကာ....
အေဆာက္အဦး ဆီသို႔ျပန္လာခဲ့၏.
🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞
နန္းေတာ္၏..စားေတာ္ေဆာင္တြင္.. ရယ္ေမာသံေလးမ်ားၾကားေယာင္ရ၏..
နယ္စားမင္းနဲ႔အတူ..ဘုရင္ႀကီး...မိဖုရား...နဲ႔..မင္းသားEARTHတို႔ဟာ..ထမင္းလက္စုံ..
သုံးေဆာင္ေနၾက၏...
"သားေတာ္EARTH..JUMေရာ..."
"ဟို....JUMက...နန္းေဆာင္မွာပါ.."
"သြားမေခၚဘူးလား...တူတူသုံးေဆာင္ရေအာင္..."
🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞
"က်ေတာ္မ်ိဳးကိုဝင္ခြင့္ေပးပါ..အေရးတႀကီးေျပာခ်င္တာေလးရွိလို႔ပါ. ."
JUMနန္းေဆာင္ေရွ႕တြင္လူတေယာက္အသံကိုၾကားရ၏.သို႔ေသာ္..JUMမထြက္ၾကည့္ေပ.
"မင္းသားေလး....က်ေတာ္မ်ိဳးဒီကပဲေျပာလိုက္ၿပီ...
မင္းသားေလး ATTHAPHAN က.
နန္းေတာ္ေတာင္ပိုငး္ကိုသြားတယ္.. တေယာက္ထဲ...တခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ပါ...
က်ေတာ္မ်ိဳးကိုလိုက္မလာဖို႔လဲေျပာထားတယ္..."
ခ်က္ခ်င္းပင္... နန္းေဆာင္တံခါးဟာ...ပြင့္သြား၏..JUM၏မ်က္ႏွာတြင္စိုးရိမ္မူမားျပည့္ႏွပ္ကာ
"အဘယ့္ေၾကာင့္.. အဲ့ကိုတေယာက္ထဲ
လိုက္ပို႔ေပးရတာလဲ...တခုခုျဖစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....ဖယ္."
JUMဟာ...အေျပးအလႊား..နန္းေတာ္ေတာင္ဘက္သို႔သြားကာ..
ေလွေလွာ္တက္ကိုကိုင္ကာ
ေလွေပၚသို႔တက္၍...
တဖက္ရွိ...ATTHAPHAN ရွိရာသို႔
ေလွာ္ကာ...သြား၏...
မိနစ္အငယ္ေလာက္ေလွာ္ၿပီးလွ်င္...
JUMဟာ....ေလွကိုကမ္းဆိုက္၍...
ကမ္းေပၚသို႔တက္ကာ...
ေတြ႕ရသည္မွာ...အေဆာက္အဦး အမိုးေအာက္တြင္....လွဲေလ်ာင္းေနေသာ.
ATTHAPHAN ကိုေတြ႕ရ၏...
ATTHAPHAN အိပ္ေပ်ာ္ေန၏...
ေဘးရွိVIDA...ဟာလဲ..ATTHAPHAN လက္ေမာင္းေပၚတြင္ရွိေန၏
JUMဟာ..ATTHAPHAN အား..ေပြကာ..
ရင္ခြင္ထဲကိုထည့္ေစသည္......
ထို႔အခိုက္အတန္႔သည့္...နာရီအနည္းငယ္ၾကာခဲ့၏....
ATTHAPHAN ပင္ပန္းေနသည္ထင္...
အိပ္ေနတာ...နစ္နစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ပင္ျဖစ္၏..
ညေနပိုင္း...ေနဝင္ခ်ိန္ေရာက္လာလ်က္..
JUM၏...ရင္ခြင္ထက္မွ..ATTHAPHAN မ်က္စိေလးမ်ားဖြင့္လာ၏...
"..TER...TERဟုတယ္မလား...ကြၽႏ္ုပ္သတိရေနတာ...".
ATTHAPHAN ဟာ...JUMကိုၾကည့္၍...
ၿပဳံး...ကာဖက္လိုက္၏....
"DER...က ကြၽႏ္ုပ္ကိုသတိရေနတာလား...
ထပ္တူပါပဲ... ကြၽႏ္ုပ္က...လဲအရမ္းသတိရေနတာ"
"အဘယ့္ေၾကာင့္...ပစ္ထားႏိုင္ရတာလဲ..
ကြၽႏ္ုပ္ဆီကိုလဲမလာဘူး....ကြၽႏ္ုပ္ကဝမ္းနည္းေနတာ".
ATTHAPHAN ဟာမ်က္ရည္စမ်ားျဖင့္ေျပာလိုက္၏
"DER...ကြၽႏုပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.... DER.ကိုဝမ္းနည္းေအာင္လုပ္မိလို႔.....ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...
DER...လဲေနာက္ဆို...ကြၽႏ္ုပ္မပါဘဲ..ဘယ္ကိုမွမသြားပါနဲ႔...
ကြၽႏုပ္ စိတ္မခ်လို႔ပါ"
"ဟုကဲ့ပါ...ကြၽႏ္ုပ္ကိုပစ္မထားေတာ့ဘူးလို႔ဂတိေပး..."
ATTHAPHAN ဟာ..လက္သန္းေလးကို
JUMေရွ႕အားထုပ္လိုက္သည္..
JUMဟာလဲ...ထိုလက္သန္းအားျပန္၍ခ်ိတ္လိုက္ကာ...
ATTHAPHAN အားျပန္၍...တင္းတင္းက်က္က်က္ ဖက္လိုက္ျပန္၏...
"DER...ကြၽႏ္ုပ္တို႔....ဒီမွာ..ေမွာင္မွျပန္ၾကမလား...လမင္းကိုထိုင္ၾကည့္ၾကမယ္"
"ဟုကဲ့...ဒါနဲ႔...ကြၽႏ္ုပ္..ဗိုက္ဆာတယ္.."
"DER..ဘာမွမစားထားဘူးဘဲ...."
"ရပါတယ္....လာေလ....ဟိုနားမွာထိုင္မယ္.."
ATTHAPHAN ဟာ..JUM၏လက္ကိုစြဲလိုက္ကာ....
အေဆာက္အဦး...ေရွ႕ရွိေလွကားထစ္တြင္ထိုင္လိုက္၏...
ေနမင္းဟာ....ထိုသူႏွစ္ေယာက္ႏႈတ္ဆက္ကာ..
အသစ္လမင္းတဖန္ျပန္ေပၚလာ၏...
"TER...သိလား...လူတိုင္းကာ...ခနတာ...အေနနဲ႔ပဲ...ေတြ႕ႏိုင္ၾကတယ္...
ယခုလို..ေနမင္းနဲ႔လမင္းႀကီးလိုေလ...
သူ႔အခ်ိန္တန္ရင္ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာရတယ္...
ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ....ေနမင္းအေဟာင္းႀကီး....ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့. အသစ္ေပၚလာတဲ့..လမင္းႀကီးနဲ႔အတူရွိရတယ္.ေနမင္းကိုေတာ္သူေမ့ခဲ့ၿပီေပါ့...
ကြၽႏ္ုပ္တို႔လဲအဲ့လိုပါပဲ့...ကြၽႏ္ုပ္သာ..တခ်ိန္...
ေနမင္းႀကီးလိုေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရင္..
TERက..အသစ္ေပၚလာတဲ့လင္းလက္ေနတဲ့...လမင္းလိုလူတေယာက္ကိုေျပာင္းလဲခ်စ္ရမွာေလ...ဒါဟာ..ထုံးစံပါ...
ယခုလဲ...နယ္စားမင္းႀကီးရဲ႕သမီးေတာ္နဲ႔..
TERက ထိမ္းျမားရေတာ့မွာမလား"
"ဟမ္...DERကသိေနတာလာ..."
"ဟုတယ္...အေစအပါးေျပာသံၾကားမိလို႔ပါ."
"ကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကြၽႏ္ုပ္DERကိုမေျပာျပႏိုင္ခဲ့ဘူး..."
"ရပါတယ္...အဲ့တာေတျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ..
ကြၽႏ္ုပ္ႀကိဳတင္သိပါတယ္
တန္းတူျဖစ္ရတာ..မေကာင္းပါဘူး..."
"..ကြၽႏ္ုပ္ကDERကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာေတာ့
ယုံၾကည္ထားေပးပါ...."
"ယုံၾကည္ပါတယ္....ကြၽႏ္ုပ္တို႔အခ်စ္က..
ခနတာပဲေလ...TERဘယ္ေလာက္ဖုံးကြယ္ေနပါေစ..
ကြၽႏ္ုပ္ဟာအခ်ိန္တန္....ေပ်ာက္ကြယ္ရမည္သူ...ဒါေၾကာင့္...TER..
နယ္စားမင္းရဲ႕ သမီးေတာ္ေလးနဲ႔ထိမ္းျမားလိုက္ပါ...."
"ဟမ္...မျဖစ္သင့္ဘူးေလ...ကြၽႏ္ုပ္ခ်စ္တာက..DERကို...နယ္စားမင္းသမီးမွမဟုဘဲ....
DERက...အဘယ့္ေၾကာင္ အဲ့လိုစကားမ်ိဳးထြက္လာႏိုင္ရတာလဲ...
DERကေပ်ာက္ကြယ္ရမဲ့သူ..ကြၽႏ္ုပ္သိတယ္..
DERသာမရွိေတာ့ရင္...ကြၽႏ္ုပ္..JUMPOL ADULKITTIPORN ဆိုတာလဲမရွိေတ့ဘူး..
ေနာက္ဘဝထိ..ကြၽႏ္ုပ္DERကိုေစာင့္ေရွာက္ရမည္သူျဖစ္ေနရမယ္...သိထားပါ"
"TER..ကအဲ့ေလာက္ေတာင္..ကြၽႏ္ုပ္ကိုခ်စ္တာလား..."
"DER..ရယ္ကြၽႏ္ုပ္ကခ်စ္ခဲ့တာမဟုဘူး...
ခ်စ္ေနတာ...အရင္းကလဲခ်စ္ခဲ့တယ္.
အခုလဲခ်စ္တယ္...ေနာက္ဘဝေတဆိုတာရွိေနရင္လဲ...ဘဝတိုင္းလိုခ်စ္ေနမွာ..."
JUMဟာ...ATTHAPHAN အား
ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုာ..ထိကာ...နမ္းရႈိက္လ်က္ ATTHAPHAN ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ေခ်...
ထိုလမင္းေအာက္တြင္...လေရာင္ျဖာက်ေနေသာ...ထိုနမ္းရႈိက္ေနသူႏွစ္ဦး၏..အရိပ္ဟာ..
ေရျပင္ေပၚတြင္.....အထင္းသားေပၚလြင္ေန၏
🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞🎞
IN THAILAND 2022
ေဆး႐ုံ၏အတြင္းတြင္လူမ်ားအုပ္အုပ္နဲ႔...
ရႈပ္ေနၾကသည္....OFFတေယာက္...လူနာေစာင့္ခုံရွည္တြင္ထိုင္ကာ...တစုံတခ်ိဳ႕ကို
ေစာင့္ေန၏...
ခနအၾကာ...သားအမိႏွစ္ေယာက္စိုးရိမ္တႀကီးအေျပးလာသည္ကိုလွမ္းေတြ႕ရ၏...
ထိုသားအမိဟာ..PHUNSAWAT ရဲ႕...အေမနဲ႔..ညီမျဖစ္၏....
"မဂၤလာပါ အန္တီ...."
"မင္းက...အန္တီကိုဖုန္းလွမ္းဆက္တဲ့တေယာက္လား"
"ဟုပါတယ္..."
ထိုအခ်ိန္သူနာျပဳေရာက္လာ၏..
"လူနာရွင္လားအန္တိီက....ဒီမွာ.လူနာ.နာမည္ေလးနဲ႔အသက္ရယ္....အန္တီ့လက္မွတ္လိုပါတယ္"..
"ဟုကဲ့က်မကိုေပးပါ..."
PHUNအေမဟာ..ထိုစာ႐ြက္တြင္..ေရးျဖည္ၿပီး၍..သူနာျပဳအားျပန္ေပးလိုက္၏.
"အန္တီက..ADULKITTIPORN မ်ိဳးႏြယ္စုကလား...ဒါဆို..လူနာနာမည္က..
PHUNSAWAT ADULKITTIPORN လား.."
"ဟုတယ္.သမီး...အန္တီသားေလးကိုကယ္ေပးပါ...အူအတက္ေပါက္တာစိုးရိမ္ရလား...ေျပာျပပါ..."
"ဟုကဲ့ဆရာဝန္ႀကီးစီပို႔ေပးပါမယ္...လိုက္ခဲ့ပါ..အန္တီ..."
PHUNအေမဟာ...PHUN..၏ညီမPIMနဲ႔OFFအားခန္ထားခဲ့၍...
ဆရာဝန္ႀကီးဆီသို႔သြားေတြ႕၏...
"Off pov....ADULKITTIPORN မ်ိဳးႏြယ္.
ငါၾကားဖူးတယ္.ဘယ္မွာပါလဲ...စဥ္းစားစမ္း..........သိပီ...ဒါဆို...PHUNက....ဘုရင္မ်ိဳးႏြယ္ကေပါ့....ေနပါအုံး...အဘိုးEARTHေျပာတဲ့...JUMPOL ADULKITTIPORN နဲ႔သက္ဆိုင္ေနတာေတာ့ေသခ်ာတယ္.....
ဘာေတလဲဟ....ရႈပ္လိုက္တာ..."
OFFတေယာက္.. အေတြးျဖင္သာ ႐ူးေနေတာ္မည္.
"P'off...p'of.."
ေဘးရွိPimေခၚသံေတာင္မၾကားေခ်..
"p'off..."
"ဟမ္..."...
"ဘာေတြအဲ့ေလာက္ေတာင္ေတြးေနရတာလဲ."
"အဲ့တာ..P' ကိစၥ ပါ...."
"ဟုကဲ့ပါ...Pimလဲမစပ္စုပါဘူးဒီတိုင္း..အရမ္းေငးေနလို႔ေမးလိုက္တာပါ..."
"P'ေမးစရာရွိတယ္....JUMPOL ADULKITTIPORN ကိုသိလား..."
"အမ္...အိမ္မွာေတာ့...အေဖတို႔ေျပာတာၾကားဖူးပါတယ္....ဟိုးအရင္းအရင္..1981ေလာက္က...Pimတို႔
အိမ္ေတာ္ရဲ႕...ဘုရင္လို႔ေတာ့ၾကားဖူးတာပဲ..
အေဖေျပာျပတာ....အဲ့ဘုရင္က...အရမ္း...သနားဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့...သူကသူ႔ခ်စ္သူကို..
အသက္နဲ႔ေတာင္ရင္းပီးသစြာရွိရွိခ်စ္ခဲ့တာတဲ့..
႐ူပ္ေနတာပဲ အေဖေျပာတာ...P'phunသိမယ္ထင္တယ္...ေမးၾကည့္ေပါ့"
"ထားလိုက္ပါေတာ့....PIMအကိုသာ..ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္အုံး...P'ျပန္အုံးမယ္.."
"ဟုကဲ့...P'phun..ကိုေဆး႐ုံပို႔ေပးလို႔ေက်းဇူးပါေနာ္..."
"မလိုပါဘူး...သြားၿပီ..."
Offတေယာက္...ေဆး႐ုံမွာထြက္ကာ...TAXI
ငွား၍....ေနရာတိုက္ခန္းသို႔ေရာက္လာ၏..
တိုပ္ခန္းအတြင္းသို႔သာေရာက္၍..ကုတင္ေပၚသာ...ေရာက္သြားတယ္
ေခါင္းထဲမွာ...PHUNSAWAT ADULKITTIPORN နဲ႔တင္...ပိတ္မိေနတယ္...
"အားလုံးဟာ...သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူရွိၾကပါတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္...."
🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜
(729words💚)🎞
ဖတ္႐ူေပးၾကသူမ်ားအထူးေက်းဇူးပါ.
ႀကိဳက္ၾကရဲ႕လားေတာ့မသိဘူး..
ကိုယ္ကေတာ့...ေရးထားတာပဲအဆင္ေျပေျပ
နဲ႔.......👉☹👈