Unicode
ယန်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသေးပေမဲ့ အနည်းဆုံးတော့Jihoonကို နည်းနည်းလောက် စိတ်သက်သာရာရအောင် လုပ်လိုက်နိုင်သည်... ဆရာဝန်ပြောတာက သူ့အဖေက စိတ်လှုပ်ရှားပြီး မေ့လဲသွားတာလို့ပြော၏... ဖြစ်နိုင်တာက သူနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတာကို စိတ်ပူတာဖြစ်နိုင်သည်...
ယန်က သူ့ပုခုံးကိုမှီကာ အိပ်နေတဲ့ Omegaလေးကို ကြည့်လိုက်၏.... သူတို့လက်တွေက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဒီလိုလေး လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာက အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရမည်ဟု ယန်ထင်သည်...
"Jihoon...ထတော့" သူညင်သာစွာ နှိုးလိုက်၏...
Jihoonက ဖြည်းဖြည်းချင်းမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး သူ့ကို ပြုံးပြနေသည့် ယန်ကိုကြည့်လိုက်သည်... "အဆင်ပြေသွားပြီလား" ယန်ကမေးလိုက်တော့ Jihoonက ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သည်... ထို့နောက် သူတို့လက်တွေဆုပ်ကိုင်ထားတာကိုတွေ့တော့ Jihoonတစ်ယောက် ရှက်သွားလေ၏... သူမြန်မြန်ပဲလက်ကိုလွှတ်လိုက်လေသည်...
ယန်က Jihoonကို သူ့အဖေနှင့်သီးသန့်စကားပြောဖို့ထားခဲ့ပြီး သူကတော့ဆေးရုံပန်းခြံသို့ ဆင်းလာခဲ့သည်...
Author : မင်းအိမ်မပြန်ဘူးလား...
{ဟင့်အင်း...ကျွန်တော်Jihoonဘေးမှာ ရှိနေရမယ်... သူကျွန်တော့်ကိုလိုအပ်တယ်}
Author : မင်းဒီအခွင့်အရေးကိုသုံးပြီး missionပြီးဖို့လုပ်နေတာပါ...
{အဲ့ဒါလည်းပါတာပေါ့! ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတုန်းပဲ}
Author : ဒါဆို အခုက အပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရတဲ့ပုံပေါ့...
{ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုတောင်တွေးထားတာလဲ! ဒီမှာ..ကျွန်တော်က နှလုံးသားမရှိတဲ့လူမဟုတ်ပါဘူးနော်}
Author : Oh! Jihoonလာနေပြီ...
Omegaရောက်လာတော့ သူကယန်ရဲ့ဘေးမှာထိုင်ကာ သူ့ပုခုံးတွေကတော့ Alphကိုထိနေ၏...
"ပြီးသွားပြီလား...မင်းအဖေဘယ်လိုနေသေးလဲ" ယန်ပြောလိုက်တော့ Jihoonကခေါင်းသာပြန်ညှိမ့်ပြ၏...
ဒါပေါ့...ယန်က သူပြန်ဖြေလာဖို့ကိုလည်း မမျှော်လင့်ထားပါဘူး... Jihoonက စကားမှမပြောနိုင်တာ...သူတို့နှစ်ယောက်ကြားဒီလိုကြီး တိတ်ဆိတ်နေမယ့်အစား ယန်က စကားစပြောလိုက်သည်..."မင်းသိလား...ကိုယ်ပန်းတွေကို သဘောကျတယ်... မရီရဘူးလား... ကိုယ်က Alphaတစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ ပန်းတွေကို သဘောကျတယ်" သူက Jihoonကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်၏...
Author : လူလိမ်!
{ပါးစပ်ပိတ်ထား! ကျွန်တော့်ကို မနှောက်ယှက်နဲ့}
"ပန်းလေးတွေက အရမ်းနူးညံ့ပြီး လှပတယ်...မင်းလိုပဲလေ..Jihoon မင်းက ကိုယ့်မျက်လုံးထဲမှာတော့ ပန်းလေးတစ်ပွင့်လိုပဲ"ယန်မှာ Omegaလေးက သူ့စကားတွေကြောင့် ရှက်သွေးဖြာသွားတာကိုတွေ့တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဂုဏ်ယူနေလေသည်...
Jihoonက သူကြားလိုက်ရတဲ့စကားတွေကြောင့် အလွန်ရှက်နေ၏... ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကိုချီးမွမ်းတာပင်... သူယန်ကို အရမ်းကျေးဇူးတင်သည်... သူအခက်အခဲတွေ့နေတဲ့အချိန်တိုင်း ယန်က သူ့ဘေးမှာရှိနေပေးသည်... ယန်သာမရှိရင် အခုချိန်မှာ သူ့အဖေအသက်အန္တရာယ်ရှိနေလောက်ပြီ... အတိတ်တုန်းက အိပ်မက်ဆိုးတွေကို သူကြောက်လန့်နေတုန်းပဲ... အဲ့ဒီ့ယုတ်မာတဲ့Alphaတွေရဲ့ မျက်နှာတွေကို သူရှင်းရှင်းလင်းမှတ်မိနေဆဲပင်... အဲ့တုန်းက သူက ကလေးတစ်ယောက်သာသာမလို့ သူ့အမေကို မကယ်တင်လိုက်နိုင်ပေ...
အဲ့ဒီအရာတွေကို ပြန်သတိရတော့ သူအသက်ရှူကြပ်လာ၏.... သူ့ပါးပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေစီးကျနေတာကိုတောင် သတိမထားမိပေ... "Jihoon!ဘာလို့ငိုနေတာလဲ" ယန်က ထိတ်လန့်သွားပေမဲ့ Omegaလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီစေလျက် နောက်ကျောကို အသာအယာပွတ်သပ်ပေးနေသည်... "ကိုယ်အမှားတစ်ခုခုလုပ်လိုက်မိလို့လား...ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..OKလား" ယန်က ချော့မော့တဲ့ လေသံနှင့်ပြောလိုက်၏...
{ကျွန်တော့်စကားတွေက သူ့ကိုဒီလောက်ထိငိုသွားစေတာလား}
Author : အရူးကောင်! သူကသူ့မိဘတွေအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားနေတာ...
ယန်က သူ့ရင်ခွင်ထဲက Omegaလေးကိုကြည့်လိုက်ကာ ပိုပြီးတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားလိုက်၏... "Jihoon...မကြောက်ပါနဲ့" သူက Jihoonပါးလေးကိုကိုင်ကာ သူ့ကိုမော့ကြည့်စေလိုက်သည်... "ကိုယ်ရှိတယ်....မင်းအနားမှာ ကိုယ်ရှိနေပါတယ်" ယန်က Jihoonပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ သုတ်ပေးကာ "မငိုနဲ့တော့...နော် ကိုယ်သာမင်းကိုစောစောတွေ့ခဲ့ရင် မင်းကို ဒီလိုမျိုးမခံစားစေရဘူးဆိုတာ ကိုယ်ကတိပေးတယ်"ယန်ဆိုသည်...
"ကိုယ်လာတာအရမ်းနောက်ကျသွားလို့ တောင်းပန်ပါတယ်" ယန်က သူဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်သာသိ၏... သူသာ စာအုပ်ကို စောစောကောက်မိရင် Jihoonတစ်ယောက်တည်း ဒီလိုမခံစားနေရလောက်ဘူးဟု သူတွေးနေသည်... ဒီအမျိုးသားဇာတ်လိုက်လေးရဲ့ဘဝကို သူအရမ်းသနားသည်...
{သူက ဒီလိုဒုက္ခတွေနဲ့ မထိုက်တန်ပါဘူး}
Author : မင်းခံစားချက်ကိုသိပေမဲ့ ဇာတ်ကြောင်းကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့...
မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကြာတော့ Jihoonပြန်အဆင်ပြေသွားသည်... အရမ်းနောက်ကျနေတာကြောင့် ဆေးရုံစောင့်တွေက ဧည့်တွေ့ချိန်ကုန်သွားပြီဟု လာပြော၏... ထို့ကြောင့် Jihoonက ဆေးရုံမှာနေလို့မရတော့ဘဲ ယန်ကသူ့ကို အိပ်ပြန်ခေါ်လာလိုက်သည်...
"တံခါးကိုသေချာသော့ခတ်ပြီး နိုးနိုးကြားကြားနေနော်... ကိုယ်မင်းကို စိတ်မချဘူး" ယန်က ပြောလိုက်ပေမဲ့ Omega လေးက ဘာမှပြန်မပြောပေ...
"ကိုယ်သွားတော့မယ်...မနက်ဖြန်တွေ့မယ်နော်" ယန်ကပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားလိုက်ပေမဲ့ သူ့အင်္ကျီစကိုလာဆွဲသလို ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် လမ်းတစ်ဝက်မှာတင် ရပ်လိုက်၏...Jihoonက သူ့ကို မသွားစေချင်သလို ဆွဲထားတာပင်....
"မင်း...မင်း ကိုယ့်ကို ဒီမှာနေစေချင်တာလား" သူမေးတော့ Omegaလေးက ခေါင်းညှိမ့်ပြ၏...
အဆုံးမှာတော့ ယန်ဟာ Jihoonအိမ်တွင်နေရန် အခွင့်အရေးရခဲ့ပြီဖြစ်သည်.....
"ကိုယ်ဆိုဖာပေါ်မှာအိပ်လိုက်မယ်...ကိုယ့်အတွက် စိတ်အနှောက်အယှက် အဖြစ်မခံပါနဲ့" ယန်ပြောပြီး Jihoonပေးတဲ့ ခေါင်းအုံးနဲ့စောင်ကိုယူကာ လှဲလိုက်သည်...
ယန်က ဒီညမှာ ဘာမှမတွေးခဲ့ပေ... သူအရမ်းပင်ပန်းနေတာကြောင့် အိပ်ပျော်တော့မယ့်အချိန်မှာပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကျယ်လောင်တဲ့အသံတစ်ခုက သူ့ကိုနှောက်ယှက်လိုက်တော့သည်....
Alert! Alert! Warning!
ယန်က Systemရဲ့အသံကြောင့် နိုးလာ၏... သူ့နားထဲမှာ အရမ်းကိုကျယ်လောင်နေသော်လည်း သမ်းဝေလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးနောက်တစ်လုံးဆွဲကာ သူ့နားကိုအုပ်ထားလိုက်လေသည်... ထို့နောက် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ခုရောက်လာပြီး ရွေ့လျားနေတာကို ခံစားရလိုက်လေသည်... အရမ်းမှောင်နေတာကြောင့် သူ့ဖုန်းကို မြန်မြန်ဆွဲယူကာမီးထွန်းလိုက်၏...
"Jihoon! မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ!" သူပြောကာ omegaလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့တွန်းလိုက်သည်...
ထို့နောက် Systemမှ အနီရောင်မီးတွေပေါ်လာပြန်လေ၏... 'Warning! He Is In Heat! Repeat! He Is In Heat!'
{တကယ်ကြီးလား!}
"Jihoon...စိတ်လျှော့ထား ဟုတ်ပြီလား ခဏစော......" သူမြန်မြန်နှာခေါင်းပိတ်လိုက်၏...
{author...ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲ သူ့ pheromonesတွေက အရမ်းပြင်းနေတယ်"
Author : အရမ်းနောက်မကျခင် သူ့ကိုမြန်မြန်ထိန်းချုပ်ဆေးပေးလိုက်....
Jihoonရဲ့Pheromonesတွေက သူ့အပေါ်မှာ သက်ရောက်နေပြီဆိုတာ ယန်ဝန်ခံသည်... Jihoonက Dominant Omegaတစ်ယောက်မလို့ သူ့ရဲ့Heat Cycleက ပုံမှန်တွေOmegaထက်ပိုသန်မာ၏... သူမြန်မြန်ထကာ Jihoonအိပ်ခန်းထဲကို သွားလိုက်ပြီး အံဆွဲတိုင်းကိုရှာပေမဲ့ ဘယ်နေရာမှာမှ ထိန်းချုပ်ဆေးကိုမတွေ့ပေ....
{သေစမ်း! သူအခန်းထဲဝင်လာပြီး တံခါးကို လော့ချလိုက်ပြီ}
Author : တစ်ခုခုလုပ်လေ... စိတ်မလွတ်သွားစေနဲ့...
{အင်း... ကျွန်...ကျွန်တော်ထိန်းထားပေမဲ့ သူ့....သူ့ Pheromonesတွေက သန်....သန်မာလွန်းနေတယ်}
Author : မရှူနဲ့လေ! မင်းသူ့ကို လိုချင်....
{တော်! အဲ့လိုတွေပြောမနေနဲ့... ဒီမှာ ကျွန်တော် မနည်းထိန်းချုပ်ထားတာ}
Omegaလေးက သူ့ဆီကို လျှောက်လာတာကြောင့် ချန်းယန်က နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်၏...
Author : ဒါပေမဲ့ မင်းအတွေးထဲမှာ သူ့ညည်းသံလေးတွေကို ပိုကြားချင်နေတယ်မလား...
{ပါးစပ်ပိတ်ထား! ကျွန်တော့်အတွေးတွေကို ဝင်မဖတ်နဲ့!}
ယန်ရဲ့အကြည့်က မတော်တဆ Jihoonရဲ့ boxerကိုရောက်သွား၏...
"Shit! သူတကယ်မာနေပြီး....စိုလည်း...စိုနေပြီ"
Zawgyi
ယန္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနေသးေပမဲ့ အနည္းဆံုးေတာ့Jihoonကို နည္းနည္းေလာက္ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္လိုက္ႏိုင္သည္... ဆရာဝန္ေျပာတာက သူ႔အေဖက စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေမ့လဲသြားတာလို႔ေျပာ၏... ျဖစ္ႏိုင္တာက သူနဲ႔ အျပင္ထြက္သြားတာကို စိတ္ပူတာျဖစ္ႏိုင္သည္...
ယန္က သူ႔ပုခံုးကိုမွီကာ အိပ္ေနတဲ့ Omegaေလးကို ၾကၫ့္လိုက္၏.... သူတို႔လက္ေတြက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ဒီလိုေလး လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားတာက အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာရမည္ဟု ယန္ထင္သည္...
"Jihoon...ထေတာ့" သူညင္သာစြာ ႏိႈးလိုက္၏...
Jihoonက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို ၿပံဳးျပေနသၫ့္ ယန္ကိုၾကၫ့္လိုက္သည္... "အဆင္ေျပသြားၿပီလား" ယန္ကေမးလိုက္ေတာ့ Jihoonက ေခါင္းၫွိမ့္ျပလိုက္သည္... ထို႔ေနာက္ သူတို႔လက္ေတြဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုေတြ့ေတာ့ Jihoonတစ္ေယာက္ ရွက္သြားေလ၏... သူျမန္ျမန္ပဲလက္ကိုလႊတ္လိုက္ေလသည္...
ယန္က Jihoonကို သူ႔အေဖႏွင့္သီးသန႔္စကားေျပာဖို႔ထားခဲ့ၿပီး သူကေတာ့ေဆးရံုပန္းၿခံသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္...
Author : မင္းအိမ္မျပန္ဘူးလား...
{ဟင့္အင္း...ကြၽန္ေတာ္Jihoonေဘးမွာ ရိွေနရမယ္... သူကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုအပ္တယ္}
Author : မင္းဒီအခြင့္အေရးကိုသံုးၿပီး missionၿပီးဖို႔လုပ္ေနတာပါ...
{အဲ့ဒါလည္းပါတာေပါ့! ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းပဲ}
Author : ဒါဆို အခုက အျပစ္ရိွသလိုခံစားေနရတဲ့ပံုေပါ့...
{ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုေတာင္ေတြးထားတာလဲ! ဒီမွာ..ကြၽန္ေတာ္က ႏွလံုးသားမရိွတဲ့လူမဟုတ္ပါဘူးေနာ္}
Author : Oh! Jihoonလာေနၿပီ...
Omegaေရာက္လာေတာ့ သူကယန္ရဲ့ေဘးမွာထိုင္ကာ သူ႔ပုခံုးေတြကေတာ့ Alphကိုထိေန၏...
"ၿပီးသြားၿပီလား...မင္းအေဖဘယ္လိုေနေသးလဲ" ယန္ေျပာလိုက္ေတာ့ Jihoonကေခါင္းသာျပန္ၫွိမ့္ျပ၏...
ဒါေပါ့...ယန္က သူျပန္ေျဖလာဖို႔ကိုလည္း မေမ်ွာ္လင့္ထားပါဘူး... Jihoonက စကားမွမေျပာႏိုင္တာ...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားဒီလိုႀကီး တိတ္ဆိတ္ေနမယ့္အစား ယန္က စကားစေျပာလိုက္သည္..."မင္းသိလား...ကိုယ္ပန္းေတြကို သေဘာက်တယ္... မရီရဘူးလား... ကိုယ္က Alphaတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ ပန္းေတြကို သေဘာက်တယ္" သူက Jihoonကို တစ္ခ်က္ၾကၫ့္ကာ ၿပံဳးျပလိုက္၏...
Author : လူလိမ္!
{ပါးစပ္ပိတ္ထား! ကြၽန္ေတာ့္ကို မေနွာက္ယွက္နဲ႔}
"ပန္းေလးေတြက အရမ္းႏူးညံ့ၿပီး လွပတယ္...မင္းလိုပဲေလ..Jihoon မင္းက ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လိုပဲ"ယန္မွာ Omegaေလးက သူ႔စကားေတြေၾကာင့္ ရွက္ေသြးျဖာသြားတာကိုေတြ့ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဂုဏ္ယူေနေလသည္...
Jihoonက သူၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ အလြန္ရွက္ေန၏... ဒါက ပထမဆံုးအႀကိမ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုခ်ီးမြမ္းတာပင္... သူယန္ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္သည္... သူအခက္အခဲေတြ့ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ယန္က သူ႔ေဘးမွာရိွေနေပးသည္... ယန္သာမရိွရင္ အခုခ်ိန္မွာ သူ႔အေဖအသက္အႏၲရာယ္ရိွေနေလာက္ၿပီ... အတိတ္တုန္းက အိပ္မက္ဆိုးေတြကို သူေၾကာက္လန႔္ေနတုန္းပဲ... အဲ့ဒီ့ယုတ္မာတဲ့Alphaေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို သူရွင္းရွင္းလင္းမွတ္မိေနဆဲပင္... အဲ့တုန္းက သူက ကေလးတစ္ေယာက္သာသာမလို႔ သူ႔အေမကို မကယ္တင္လိုက္ႏိုင္ေပ...
အဲ့ဒီအရာေတြကို ျပန္သတိရေတာ့ သူအသက္ရႉၾကပ္လာ၏.... သူ႔ပါးေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတာကိုေတာင္ သတိမထားမိေပ... "Jihoon!ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ" ယန္က ထိတ္လန႔္သြားေပမဲ့ Omegaေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ မွီေစလ်က္ ေနာက္ေက်ာကို အသာအယာပြတ္သပ္ေပးေနသည္... "ကိုယ္အမွားတစ္ခုခုလုပ္လိုက္မိလို႔လား...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..OKလား" ယန္က ေခ်ာ့ေမာ့တဲ့ ေလသံႏွင့္ေျပာလိုက္၏...
{ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြက သူ႔ကိုဒီေလာက္ထိငိုသြားေစတာလား}
Author : အရူးေကာင္! သူကသူ႔မိဘေတြအေၾကာင္းကို ျပန္စဉ္းစားေနတာ...
ယန္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲက Omegaေလးကိုၾကၫ့္လိုက္ကာ ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္၏... "Jihoon...မေၾကာက္ပါနဲ႔" သူက Jihoonပါးေလးကိုကိုင္ကာ သူ႔ကိုေမာ့ၾကၫ့္ေစလိုက္သည္... "ကိုယ္ရိွတယ္....မင္းအနားမွာ ကိုယ္ရိွေနပါတယ္" ယန္က Jihoonပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ သုတ္ေပးကာ "မငိုနဲ႔ေတာ့...ေနာ္ ကိုယ္သာမင္းကိုေစာေစာေတြ့ခဲ့ရင္ မင္းကို ဒီလိုမ်ိဳးမခံစားေစရဘူးဆိုတာ ကိုယ္ကတိေပးတယ္"ယန္ဆိုသည္...
"ကိုယ္လာတာအရမ္းေနာက္က်သြားလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္" ယန္က သူဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္သာသိ၏... သူသာ စာအုပ္ကို ေစာေစာေကာက္မိရင္ Jihoonတစ္ေယာက္တည္း ဒီလိုမခံစားေနရေလာက္ဘူးဟု သူေတြးေနသည္... ဒီအမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ေလးရဲ့ဘဝကို သူအရမ္းသနားသည္...
{သူက ဒီလိုဒုကၡေတြနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး}
Author : မင္းခံစားခ်က္ကိုသိေပမဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းကို မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔...
မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ Jihoonျပန္အဆင္ေျပသြားသည္... အရမ္းေနာက္က်ေနတာေၾကာင့္ ေဆးရံုေစာင့္ေတြက ဧၫ့္ေတြ့ခ်ိန္ကုန္သြားၿပီဟု လာေျပာ၏... ထို႔ေၾကာင့္ Jihoonက ေဆးရံုမွာေနလို႔မရေတာ့ဘဲ ယန္ကသူ႔ကို အိပ္ျပန္ေခၚလာလိုက္သည္...
"တံခါးကိုေသခ်ာေသာ့ခတ္ၿပီး ႏိုးႏိုးၾကားၾကားေနေနာ္... ကိုယ္မင္းကို စိတ္မခ်ဘူး" ယန္က ေျပာလိုက္ေပမဲ့ Omega ေလးက ဘာမျွပန္မေျပာေပ...
"ကိုယ္သြားေတာ့မယ္...မနက္ျဖန္ေတြ့မယ္ေနာ္" ယန္ကေျပာၿပီး လွၫ့္ထြက္သြားလိုက္ေပမဲ့ သူ႔အက်ႌစကိုလာဆြဲသလို ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ရပ္လိုက္၏...Jihoonက သူ႔ကို မသြားေစခ်င္သလို ဆြဲထားတာပင္....
"မင္း...မင္း ကိုယ့္ကို ဒီမွာေနေစခ်င္တာလား" သူေမးေတာ့ Omegaေလးက ေခါင္းၫွိမ့္ျပ၏...
အဆံုးမွာေတာ့ ယန္ဟာ Jihoonအိမ္တြင္ေနရန္ အခြင့္အေရးရခဲ့ၿပီျဖစ္သည္.....
"ကိုယ္ဆိုဖာေပၚမွာအိပ္လိုက္မယ္...ကိုယ့္အတြက္ စိတ္အေနွာက္အယွက္ အျဖစ္မခံပါနဲ႔" ယန္ေျပာၿပီး Jihoonေပးတဲ့ ေခါင္းအံုးနဲ႔ေစာင္ကိုယူကာ လွဲလိုက္သည္...
ယန္က ဒီညမွာ ဘာမွမေတြးခဲ့ေပ... သူအရမ္းပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာပဲ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာ က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံတစ္ခုက သူ႔ကိုေနွာက္ယွက္လိုက္ေတာ့သည္....
Alert! Alert! Warning!
ယန္က Systemရဲ့အသံေၾကာင့္ ႏိုးလာ၏... သူ႔နားထဲမွာ အရမ္းကိုက်ယ္ေလာင္ေနေသာ္လည္း သမ္းေဝလိုက္ၿပီး ေခါင္းအံုးေနာက္တစ္လံုးဆြဲကာ သူ႔နားကိုအုပ္ထားလိုက္ေလသည္... ထို႔ေနာက္ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚကို တစ္စံုတစ္ခုေရာက္လာၿပီး ေရြ့လ်ားေနတာကို ခံစားရလိုက္ေလသည္... အရမ္းေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ဖုန္းကို ျမန္ျမန္ဆြဲယူကာမီးထြန္းလိုက္၏...
"Jihoon! မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ!" သူေျပာကာ omegaေလးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔တြန္းလိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္ Systemမွ အနီေရာင္မီးေတြေပၚလာျပန္ေလ၏... 'Warning! He Is In Heat! Repeat! He Is In Heat!'
{တကယ္ႀကီးလား!}
"Jihoon...စိတ္ေလ်ွာ့ထား ဟုတ္ၿပီလား ခဏေစာ......" သူျမန္ျမန္ႏွာေခါင္းပိတ္လိုက္၏...
{author...ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ သူ႔ pheromonesေတြက အရမ္းျပင္းေနတယ္"
Author : အရမ္းေနာက္မက်ခင္ သူ႔ကိုျမန္ျမန္ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးေပးလိုက္....
Jihoonရဲ့Pheromonesေတြက သူ႔အေပၚမွာ သက္ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ ယန္ဝန္ခံသည္... Jihoonက Dominant Omegaတစ္ေယာက္မလို႔ သူ႔ရဲ့Heat Cycleက ပံုမွန္ေတြOmegaထက္ပိုသန္မာ၏... သူျမန္ျမန္ထကာ Jihoonအိပ္ခန္းထဲကို သြားလိုက္ၿပီး အံဆြဲတိုင္းကိုရွာေပမဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးကိုမေတြ့ေပ....
{ေသစမ္း! သူအခန္းထဲဝင္လာၿပီး တံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္ၿပီ}
Author : တစ္ခုခုလုပ္ေလ... စိတ္မလြတ္သြားေစနဲ႔...
{အင္း... ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္ထိန္းထားေပမဲ့ သူ႔....သူ႔ Pheromonesေတြက သန္....သန္မာလြန္းေနတယ္}
Author : မရႉနဲ႔ေလ! မင္းသူ႔ကို လိုခ်င္....
{ေတာ္! အဲ့လိုေတြေျပာမေနနဲ႔... ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ}
Omegaေလးက သူ႔ဆီကို ေလ်ွာက္လာတာေၾကာင့္ ခ်န္းယန္က ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္၏...
Author : ဒါေပမဲ့ မင္းအေတြးထဲမွာ သူ႔ညည္းသံေလးေတြကို ပိုၾကားခ်င္ေနတယ္မလား...
{ပါးစပ္ပိတ္ထား! ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေတြကို ဝင္မဖတ္နဲ႔!}
ယန္ရဲ့အၾကၫ့္က မေတာ္တဆ Jihoonရဲ့ boxerကိုေရာက္သြား၏...
"Shit! သူတကယ္မာေနၿပီး....စိုလည္း...စိုေနၿပီ"