THIRD PERSON POV:)
"Mahigpit ngayon ang sekuridad ng Uphone lalo na may nangyaring krimen isang araw doon. Hindi mo ba nabalitaan? Kaya nga pinigilan kita papasukin doon."
"Oo na! Aalis na ko, huwag mo na ko ihahatid!" Padabog na inayos ang suot na damit."Oh sya! Maiwan na kita...MISTER C-E-O." Pa-insultong paalam niya dito sabay tinaptap muna niya ang balikat ko bago padabog na umalis. Halos binangga pa niya ito.
Iniwan na nga niya ito habang panay bulong-bulong niya.
"Sus! Ayaw lang niya ako papasukin sa kompanya niya, dami pa siyang dada. Tsk! Gusto mo lang ma-solo ang girlfriend ko e!" Lumingon pa siya at nakita niyang pumasok na sa loob ng building si Johnser."Jusko! Sarap mo iuntog!" Gigil na gigil na tumalon pa sabay sipa sa hangin."Porket ikaw may-ari ng Uphone e! Kaya ko rin makapagtayo ng kompanya, wait and see. Sarap mo suntukin!" Sabi niya sabay angat ng kamao.
Natigilan na lamang siya sa laman ng kamao niya. Binuksan niya ang kanyang palad at nakita na lamang niya ang wallet ni Beth. Kailangan niya itong maibigay dito at nag-aalala siya baka hindi ito kumain ng tanghalian dahil nasa kanya ang wallet nito.
Napagdesisyunan ni Ros na puntahan si Beth para ibigay ito sa kanya. Maglalakad na sana siya nang may mabilis na sasakyan na dumaan sa harapan niya. Mabilis naman siya nakailag at muntikan pa siyang mabunggo nito.
Sa sobrang lakas ng pag-atras niya, nawalan siya ng balanse at napahiga siya sa sahig halos nauntog ang ulo niya sa isang bakal. Dahil doon, nakarinig na lamang siya ng nakakabinging tunog sa kanyang tainga at nagsimulang lumabo ang tingin niya.
May naglalaro na lamang sa kanyang isipan ng mga boses at mga imahe.
"Kuya, look! A rabbit!" tawag niya sa batang lalaking na tila nag-eedad ng 10.
Nakita niya ang paligid na tila nasa kagubatan ang dalawang bata na nakikita niya sa kanyang alaala.
Sinundan naman ng bata ang kuneho na nakita. Simunos lamang sa kanya ang kapatid niyang lalaki.
Sa hindi inaasahan, nahulog na lamang ang batang lalaki na tila isang trap, isang malaking butas sa lupa at napakalalim ng lalim nito. Napahawak kaagad ito at muntikan na itong mahulog sa malalim na butas.
"Clive!" Sigaw ng kapatid nito nang makita ang nangyari.
"Kuya, help!" Sigaw lamang ng bata.
Mabilis na lumuhod ang kapatid nito para tulungan siya iangat pero tumigil na lamang ito. Tila nagdadalawang isip ito kung tutulungan siya nito o hindi.
"Kuya? Why? Help me?!" Nagtatakang tanong ng bata sa kapatid nito.
Dahan-dahan umatras ang kapatid niya at tila wala na nitong balak na tulungan siya. Gusto nitong hayaan na lamang siyang mahulog sa malalim na hukay. Tumalikod na ito at umalis para iwan siya.
"Kuya?" Nagsisimula nang umiyak ang bata at pinilit pa rin nito kumapit sa nahahawakan nito pero kasamaang palad naputol ang hinahawakan nito kaya,"Kuya!"
"Kuya, did you see my ball?" Tanong ng bata sa kapatid nito na tila nagbago ang lugar at pangyayari.
Tinuro naman ng kapatid ang kwartong pinagpasukan ng bola.
Pumasok naman ito sa loob pero nagulat na lamang ito nang sumara ang pinto. Takot na takot na lumapit kaagad siya sa pintuan at pilit binubuksan ito.
"Kuya, please? Open the door!" Nakakaawang muwang na sabi sabi at kinakatok ang pinto."Kuya, I'm scare!" Naiiyak na sabi nito at nilalakasan ang pagkakatok nito sa pintuan.
"Kuya, are you mad at me?" Tanong ng lalaking nag-eedad ng 18 na kamukha niya.
Tumigil naman sa paghakbang ang lalaki. Tumalikod siya para harapin ito habang nakasuot siya ng uniporme pang-eskwelahan at saklay ang itim na bag sa kanyang balikat.
Nanatili pa ring nakatayo ang lalaking tinawag niyang kuya at nakatalikod sa kanya.
"Kuya, don't worry. I have no intention of taking the company away from you---" di niya napatuloy ang sasabihin ng magsalita ito.
"Even if you don't want it, it will still go to you." Cold na sabi nito."No matter what I do to make them notice, their attention is still on you. No matter what I do, I can't match your intelligence..."
Dahan-dahan itong humarap at tiningnan siya ng seryoso sa mga mata.
"Dahil sa mata nila, I am a fool and a coward. That, that was the Johnser they knew." Dagdag nito na nagpakirot sa puso ko.
"Pack all your things tommorrow. WeDahil will going to somewhere and it's a long trip." Sabi ng lalaki sa kanya at nakilala niya kaagad ito. Siya si...
"Where?"
"We will back to the place where you are born and that is... the Philippines." Napatigil naman siya sa pag-click sa mouse sa narinig. "You will be the heritor of the company of your dad."
Nanlalaki ang mga mata na napatingin siya dito.
"Jason Clive Sy, you are the new CEO of the UPhone. Congratulations my boy." Pahayag ni Diego at sumilay ang ngiti sa mga labi nito.
"What?!"
JAYSON CLIVE SY POV:)
Naidilat ko kaagad ang mga mata. Sunod-sunod naman ang hingal ko nang maalala ang alaala kong iyon. Sa paggising ko, doon ko ulit narinig ang ingay sa paligid at nakita ko na lamang na pinalilibutan ako ng mga tao.
"Okay ka lang?" Tanong ng mga taong nakapalibot sa kanya.
"Akala ko patay na. Hindi na kasi humihinga kanina." Narinig kong bulungan ng mga tao na nakapaligid sa akin.
Nahihilong dali-dali akong bumangon sa pagkakahiga. Wala sa sarili na naglakad ako papunta sa Uphone. Sunod-sunod naman ang busina ng mga sasakyan sa akin dahil tumawid na lamang ako. Kahit ganoon, hindi ko pinansin iyon.
Tuloy-tuloy lamang ako sa pagtawid halos nabangga pa ako ng isang kotse. Dahil doon, gumulong-gulong ako.
Bumaba naman kaagad ang taong nakabangga sa akin.
"Sorry. Okay ka lang?" Tanong ng babae nakabangga sa kanya.
Tila walang narinig, bumangon siya at nagpatuloy sa paglalakad. Nakarating din kaagad siya sa gilid at tumakbo na siya para makarating kaagad sa Uphone Building. Lahat ng taong nakakita sa nangyari sa akin, hindi maiwasan na pag-chismisan ako.
"Wala bang sakit na nararamdaman ito?"
"Galing ah? Nabunggo na siya, nakabangon pa siya."
"Man of Steel. Superman yarn?"
Narinig kong sabi ng mga taong nadaanan ko.
Di naman nagtagal, nakapasok na ko sa loob ng Iphone Building. Lumapit na lamang sa akin ang taong pamilyar sa akin.
"Ros, ginagawa mo dito?" Tila nataranta na tanong nito at sinasabayan ako nito sa paglalakad.
Binalingan ko naman ito at lumabas na lamang ang alaala ko sa kanya.
"What do you need?"
Tahimik na lumapit ito sa kinaroroonan sa akin. "I'm going to Philipines first." Pagpapaalam nito sa kanya.
"But why?"
"My mother experiencing a heart attack." Kalmado ang boses na amin nito.
Kinidnap ako ng dalawang lalaki na dapat papunta ako ng Uphone company. Pagkabukas ng pinto, nakita ko na lamang siya. Nakatayo at seryosong nakatingin sa kanya na tila kasabwat nito ang dalawa sa pag-kidnap sa kanya.
"Dylan..." Sambit ko nang makita siya.
Napatigil siya sa paghakbang nang maalala iyon. Tumigil din si Dylan sa paglalakad at tiningnan lamang siyang nakayuko. Napakunot-noo na lamang ito nang tumawa na lamang ako.
"Nakakatawa!" Sabi ko at tumawa ulit."Dylan, dylan...bakit mo ginawa sa akin ito." sabay ngumiti ng nakakaloko sa kanya.
Nakaramdam naman ito ng hinala sa ngiti kong iyon."B-bumalik na ang alaala mo?" Di makapaniwala na tanong nito sa akin. Hindi maipinta sa mukha nito ang magkahalong gulat at kaba.
Nag-smirk lamang ako sa kanya.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad halos binangga ko siya. Galit ako sa kanya. Isa siyang traydor, traydor na tinuring kong kaibigan at kapatid.
"Clive!" Tawag nito sa akin.
Sumakay na ako ng elevator at pinindot ang floor na pupuntahan ko. Tumakbo si Dylan para mapigilan ako nito binabalak. Pero huli na dahil nagsarado na ang pinto ng elevator at hindi na nito naabutan.Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon at ang galit ang nananaig sa dibdib ko.
Pagkalabas ko ng elevator, nakarinig na lamang ako ng ingay na nagmumula dito sa hallway.
"Pasensya na po, Sir. Hindi ko po sinasadya---"
Na-alerto naman ako nang narinig ang boses na iyon. Tumakbo kaagad ako para hanapin si Elizabeth. Alam kong boses iyon ni Elizabeth, hindi ako nagkakamali.
"Anong hindi sinasadya?! Aba! Ang galing mo naman gumawa ng kwento ah?!"
Pagliko ko ng isang hallway nakita ko naman ang babaeng galit na galit at...
"Elizabeth." Sambit ko nang makita ito.
"Ito sayo!"
Nanlaki mata na lamang ako nang sabunutan ng babae ito. Mabilis naman inawat ito ng lalaking nakilala ko kaagad.
Tito Leandro...
"Lorisette! Enough! Ano ba?!"
Lalapitan ko na sana ang mga ito para iligtas si Beth nang may lalaki na nakauna sa akin. Inalis nito ang kamay ng babae sa pagkakahawak sa buhok ni Beth. Matagumpay naman nakawala si Elizabeth sa pagkakasubunot nito sa kanya.
"Hindi ako papayag na ako magmukhang masama dito! Lumapit ka dito!"
"Okay ka lang?" Nagulat ako nang hawakan ng lalaki ang mukha ng babaeng mahal ko.
"O-okay lang po ako, sir."
Naikuyom ko na lamang ang mga kamay ko sa ginawa nito.
"Johnser." Sambit ko nang makilala ang lalaking humawak kay Elizabeth halos nagngitngit ako sa galit.
Ayaw ko sa lahat may humahawak sa babaeng gusto ko lalo na ang kapatid ko ang gumawa iyon. Mas lalong dumoble ang galit na nararamdamn ko ngayon sa ginawa nito.
Oo, madamot ako. Kaya kong ipagdamot si Elizabeth, ayaw kong makuha siya ng iba sa akin.
"Tita, enough!" Suway ni Kuya Johnser sabay baling dito. Tila nagpipigil pa ito sa galit nang sabihin niya iyon.
Hindi naman nagpatinag ito at patuloy pa rin ito sa pagsisigaw. Nakawala naman ito sa kamay ni Tito Leandro at tangkang susugurin sana ulit si Beth nang mabilis naman hinarangan ito ni Kuya at marahas na tinulak ito na dahilan napaupo ito sa sahig.
"How dare you---"
"Sige! Subukan mo!" Tila pumutok na ang bulkan na turan nito."Subukan mong saktan ang babaeng gusto ko, ako makakalaban mo?!" Banta niya dito.
Napangisi na lamang ako sa narinig na tinuran nito. Tama nga ang kutob ko, may gusto siya sa babaeng gusto ko.
Hindi nakatiis, lumapit na ako sa kinaroroonan nilang lahat. Marahas na pinalo ko ang kamay ni Kuya Johnser sa pagkakahawak sa kamay ni Elizabeth at hinila ito palapit sa akin. Napayakap naman ito sa akin dahil sa ginawa ko.
"Huwag mong angkinin ang hindi mo pagmamay-ari." Puno ng tensyon na wika ko.
Gulat naman na napatingin sa akin ang kapatid ko. "A-anong..." Hindi magawang maipagpatuloy ang sasabihin nito.
"Uulitin ko, huwag mong aangkinin ang hindi mo pagmamay-ari...dahil akin siya, akin si Elizabeth."
Nagulat naman ang lahat sa nasaksihang pangyayari at umingay ang paligid.
Ang tinginan namin ni Kuya ay parang may kuryente sa pagitan ng mga iyon. Sa sobrang init ng tensyon naming dalawa, para kaming naglalaban gamit ang kuryente sa mga mata namin. Pareho sa amin walang gustong magpatalo at ayaw pumikit.
I'm Jayson Clive Sy, ang tagapagmana ng Uphone na pinatay pero nakaligtas.
And I'm back!
To be continued...
Oops! Ano masasabi n'yo? Pasensya na kung maraming typos at grammar.
Hahaha!
Nanginginig kamay ko habang tina-type ko ang chapter na 'to.
Na-sobrahan sa exciting dahil bumalik na ang alaala ni Clive.
hahaha!
Follow n'yo naman ako. Salamat!