İçeriye Miran girdiğinde az da olsa rahatlamıştım Miran içerdeki adamlara silahını uzattığında yanımdaki adam da silahını kafama dayamıştı o sırada Miran'ın adamlarından biri kafama silah dayayan adamın arkasından gelip adamın elindeki silahı birden bire almıştı ve beni ordan alıp eve götürdüler ama aklım Miran'daydı.
Gece saat 2 ye doğru aşağıdan tıkırtılar gelmeye başladı korkmadım diyemem kapımı kitledim ve kapının önüne oturup ağladım sonra kapı yavaşça tıklandı "Güzelim benim Miran hadi aç kapıyı" dedi bende gözümdeki yaşları silip kapıyı açtım direkt Miran'a sarıldım "Çok mu korktun" "Çok korktum" Miranla birbirimizin gözlerine bakıyorduk dudağıma doğru yaklaşmaya başladı ben tam geri çekilicekken beni kendine doğru bastırdı "Bu sefer kaçamazsın prenses" diye mırıldandı kendimi onun yanında gerçekten güvende hissediyordum ve bi adım da ben atmak istedim"Kaçmak isteyen kim?" Dedim.
Beni öptü, o beni öptü, Miran beni öptü neden bu kadar heycanlandığım hakkında en ufak bi fikrim bile yok beni kucağına aldı ve yatağa uzandırdı o da yanına uzandı
"Artık korkma Berfin ben varım benden korkma ve benim yanımdayken hiç bişeyden korkma" dedi saçlarıma oynuyodu bende ona doğru dönüp ona sarıldım "Senden ve senin yanında başıma gelecek olan hiç bir şeyden korkmuyorum ben Miran ve senden asla korkmuyorum.... "