အပြာစာ

ဖွဖွလေး

ညနေ လေးနာရီခွဲပြီးနေပြီ။ … ကိုလတ်တယောက် အိမ်ပြန်ရန် ဆေးရုံလှေကားမကြီးမှ ဆင်းတော့မလို့ဟန်ပြင်နေစဉ် နောက်ဖက်မှ အသံလေးတခုက ရုတ်တရက်ပေါ်လာ၏။ ‘ ဆရာ ပြန်တော့မလို့လား … ဟင်းဟင်းဟင်း .. ‘ ပြန်တော့မလားမေးတာ ဘာများ ရီစရာ ပါနေသည်မသိ။ … ကိုလတ်စိတ်ထဲ နဲနဲ အစာမကြေဖြစ်သွားမိသည်။ .. လှည့်ကြည့်စရာမလိုပဲ သိနေသည်။ အသံရှင်လေး မည်သူဆိုတာ။ … ဘယ်သူရှိရမည်လဲ … သူနာပြုအသစ်လေး ဂျာဂျာ ပေါ့။ … သူမက မြန်မာမဟုတ် .. ။ တိုင်းရင်းသူလေး .. ။ နာမည်အပြည့်အစုံက အယ်လ်ကွန်ဖန်ဂျာ တဲ့ ….. ။ သို့ပေမယ့် တဆေးရုံလုံးက သူမကို ဂျာဂျာ လို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ … တွေးကြည့်လျှင် အဓိပ္ပါယ်က ဘာလိုလိုကြီး … ။ ကိုလတ်စိတ်ထဲတော့ လွန်ခဲ့သည့် သုံးလလောက်က သူတို့ဆေးရုံကို ဒီဆရာမလေး ရောက်လာပြီး သူတို့ဝါ့ဒ်ထဲရောက်လာခဲ့ချိန်ကစပြီး သူမနာမည်ကို ဂျာဂျာ လို့ ခေါ်လိုက်ရတိုင်း စိတ်ထဲမှာ သူမကို ဘာဂျာပေးချင်စိတ်တွေသာ တဖွားဖွားပေါ်ပေါ်လာနေတော့ ခက်လှသည်။

နာမည်အပြည့်အစုံခေါ်ဘို့ကလဲ ခေါ်ရခက်လှတော့ ဒီအတိုင်းပဲ သူများတွေခေါ်သလို အတိုပဲ ခေါ်နေရတော့သည်။ ထားပါတော့ ဂျာဂျာ ပဲ … ။ အနှီ ဂျာဂျာသည် လှတာတော့ တော်တော့ကိုလှသည်။ .. ဆွဲဆောင်မှုကလည်း ကောင်းသည်။ .. မျက်နှာလေးကြည့်မလား … ဖြူနုနေသည်။ .. မျက်ခုံးလေးတွေက တန်းတန်းလေး .. ။ နှာတံလေးက ပေါ်ပေါ် .. ။ တခြားတိုင်းရင်းသူတွေနှင့်မတူပဲ မျက်ဆံလေးကလဲ နက်နက်လေး … ။ ပါးပြင်လေးတွေက ခရမ်းချဉ်သီးလေးတွေလို ရဲရဲလေးတွေ … ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးရွနေသည်။ .. အောက်နှုတ်ခမ်းလေးက တွဲတွဲလေး … ။ မေးစေ့နှစ်ခွလေးအပေါ်နားမှ မဲှ့လေးကတော့ သူမမျက်နှာကို ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးထားသည့်အရာလေးပဲဖြစ်မည်။ … ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကြည့်ဦးမလား … ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာမရှိ။ … ငါးပေသုံးလက်မဆိုသော အရပ်လေးက နဲနဲတော့ ပုသည်ပြောလို့ရပေမယ့် မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ မိန်းကလေးတွေအတွက် ကြည့်ကောင်းသော အရပ်ထဲမှာ ပါနေသည်။ … ခါးလေးက သေးသေးလေး။

ကိုလတ်ဖတ်ဖူးသည့်ဆောင်းပါးများအရ ငါးပေသုံးလက်မရှိသော မိန်းကလေးတယောက်အတွက် စံချိန်မှီ ခါးအတိုင်းက ၂၁ လက်မခွဲ ရှိရမည်ဟု ဖတ်ဖူးသည်။ .. မယ်ရွေးပွဲတွေအကြောင်း လိုက်လေ့လာတုန်းက ဖတ်ဖူးထားတာပါ … ။ ခု ဂျာဂျာ့ခါးက ၂၁ တောင်နဲနဲ လျော့ဦးမလားမသိ။ .. ခါး ၂၁ ဆိုလျှင် ရင်က ၃၁၊ တင်က ၃၃ အနည်းဆုံးရှိရမည်တဲ့ … ဒါလောက်ရှိမှ စံမှီမည်။ … ဒီ့ထက်ကွာခြားချက်ပိုလေလေ ပိုကြည့်ကောင်းလေလေပေါ့ … ။ သို့ပေမယ့် တခို့ျ ကွာခြားချက်အရမ်းကြီး များသွားလွန်းလျှင်လည်း မဆံ့မပြဲကြီးလိုဖြစ်ပြီး မျက်စိထဲ အမြင်ရိုင်းသွားတတ်ပြန်သည်။ … ကိုလတ် ပေကြိုးနှင့်တော့ သွားမတိုင်းကြည့်ဖူးပါ … ဒါပေမယ့် မျက်မှန်းအတိုင်းအရတော့ ဂျာဂျာ့ ရင်က ၃၂လောက် .. တင်က ၃၃ခွဲ လောက်ရှိလိမ့်မည်မှန်း သိနေသည်။ .. မျက်စိထဲ မြင်ယောင်သာ ကြည့်ကြပါတော့။ .. ထိုခါးကို လေတိုးရင် ကိုျးမှာ အလွန်စိုးတယ်ဆိုသည့် ဆရာမြို့မငြိမ်းသီချင်းက ဂျာဂျာ့ကိုများ ကြည့်ပြီး စပ်ထားသလား ထင်ရသည်။

မဆံ့မပြဲကြီးမိုျးလည်း ဖြစ်မနေ .. သူ့ဟာနှင့်သူ ကျော့ကျော့မော့မော့လေးနှင့် ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှသလို ဂျာဂျာက ဝတ်လိုက်စားလိုက်လျှင်လည်း ကိုယ်လုံးအလှပေါ်အောင် အထူး သတိထားပြီး ဝတ်စားပုံရသည်။ .. သူနာပြုဆိုတော့ အလုပ်ချိန်ဆို ယူနီဖောင်းပဲ ဝတ်ရသည်ပေါ့။ … ဒါပေမယ့် မဂျာဂျာတို့က သူများတွေလို ယူနီဖောင်းကို ဖြစ်သလိုမဝတ် … ။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးဆိုလဲ ဖြူဖွေးဥနေသည်။ … အသားက ခပ်ပျော့ပျော့ကိုယ်ကပ် အသားမိုျးမှ ရွေးဝတ်သည်။ အင်္ကျီကိုဘယ်တော့မှ ပွပွ မဝတ် .. ။ တစ်ရစ် တင်းကပ်နေအောင် ခပ်ကျပ်ကျပ်အမြဲဝတ်သည်။ တခါတခါ .. ဝါ့ဒ်ထဲကို မေထရွန်ကြီး ရောင်းလှည့်လာလို့ ဆုံမိလျှင် ဂျာဂျာ့ကို အနားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးဆူတတ်တာ .. လက်မောင်းကို လိမ်ဆွဲပြီး သတိပေးတတ်တာ ကိုလတ် သတိထားမိသည်။ ယူနီဖောင်းနှင့်ဆိုတော့ အောက်ကတော့ ရိုးရိုးဘော်လီပဲဝတ်ရသည်မို့ ဘရာစီယာတွေ ပုံဆန်းဘော်လီတွေ တော့ ဝတ်ခွင့်မရှိဘူးပေါ့ …။ သို့ပေမယ့် ဂျာဂျာ့ကိုယ်လုံးလေးက ဒါတွေ ကူနေစရာကို မလိုအောင်ကို ပြီးပြည့်စုံနေပြီးသားဖြစ်သည်။

ကိုလတ် တခါတခါများမြင်ယောင်ကြည့်မိသည် .. ။ ဒီလို ကိုယ်လုံးမိုျးလေးနှင့် ဒီလို အသားပျော့အင်္ကျီအဖြူကျပ်ကျပ်လေး အောက်မှာများပုံဆန်း ဘရာစီယာလေးနှင့်သာဆို ဘယ်လိုနေမည်မသိ .. လို့ ။ တွေးကြည့်ယုံနှင့်ပဲ ဖွားဘက်တော်ကခေါင်းထောင်ထောင် ထလာတတ်လို့ အိမ်သာထဲ ပြေးခဲ့ရသည့်အကြိမ်တွေလဲ မနည်းတော့။ … ထမီလေးကြည့်ဦးမလား … ။ သူများတွေလို တွေ့ကရာ အသားနှင့် အနီရောင်ဖြစ် ပြီးရော ဘယ်တော့မှ မဝတ်။ .. ဘီဘဲလ်လို အိတုံလို ကိုယ်ပေါ်မှာ ပျော့အိပြီးကပ်နေမည့် အသားမိုျးမှ အနီရောင်ရှာပြီး ဝတ်တတ်သည်။ ဒေါက်တွေဘာတွေ လိုအပ်သလို သေသေချာချာလဲ တတ်ပုံရသည်။ ဂျာဂျာ့တင်သားအိအိကြီးတွေပေါ်တွင် ထမီပျော့ပျော့လေးက အမြဲလို တသားတည်းကပ်နေတတ်သည်။ .. အောက်မှ ပင်တီ အရစ်လေးက အထင်းသား …. ။ လမ်းလျှောက်လိုက်လို့ လှိုင်းတွေထ သွားတိုင်း မြင်ရသူ အသက်ရှုမှားလောက်သည် ဆိုတာမိုျး ဖြစ်နေတော့၏။

အရပ်ကလေးက နည်းနည်းပုသူမို့ တခါတလေ ဝါ့ဒ်ထဲမှာ ဒရစ်ပုလင်းတွေဘာတွေ ချိတ်ရဖြုတ်ရတိုင်း ဒီအတိုင်းမမှီလေတော့ ခြေဖျားလေးတွေထောက်ပြီးများ လှမ်းလိုက်ရချိန်တွေဆို ကိုလတ်သာ အနားမှာရှိနေလျှင် အလုပ်ထဲက စည်းမျဉ်းတွေ ဂုဏ်တွေမေ့ထားလိုက်ပြီး နောက်ကနေ သွားပြီးတော့သာ ကိုင်ညှစ်ပြစ်လိုက်ချင်မိလောက်အောင် ဖြစ်ရတတ်သည်။ ဒီကောင်မလေး ဝါ့ဒ်ထဲရောက်လာတော့ ကိုလတ် ဖန်မလားစိတ်ကူးသေးသည်။အမှန်က မိဂျာဂျာကလည်း ဝါ့ဒ်ထဲရောက်လာကတည်းက လူပိုျလူလွတ် ဇ နှင့် နာမည်တလုံးနှင့်ကိုလတ်ကို သတိထားမိပုံရပါသည်။ .. နဂိုကလဲ ခပ်သွက်သွက်ဖြစ်ရသည့်အထဲ ကိုလတ်ရှေ့ဆိုလျှင် ပိုပြီး အသံလေးက စာ သွားတာ … ဆေးရုံစင်္ကြန်တွေမှာများ ကိုလတ်ရှေ့က သွားမိတာနှင့်ကြုံလျှင် တင်သားကြီးတွေ ပိုလှုပ်ခါပြီး လျှောက်ပြတတ်တာ .. တခါတခါ ကိုလတ် စားပွဲမှာ အလုပ်ထိုင်လုပ်နေတုန်းများ ကိုလတ်ဆီ လာဘို့ ကြုံလာလျှင် စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ပြီး ရင်ကိုကော့ တင်ကိုနောက်ပစ်ပြတတ်တာ .. ကိုလတ်လဲ ကောင်းကောင်းသတိထားမိသည်ပဲ … ။

အလုပ်ထဲဆိုတော့လဲ ရုတ်တရက် သွားမစရဲ။ .. စလိုက်လို့ ဖြစ်သွားပြီးလျှင် အပြင်ကဟာလေးတွေလို အရှောင်အတိမ်းလုပ်လို့ လွယ်မည်မဟုတ်။ .. ယူရဘို့ များသွား လိမ့်မည်။ … ဒီအချိန်မှာပဲ မီမီနှင့်ကလဲ မနားတမ်းကို ဆွဲလာဖြစ်ကြတော့ ကိုလတ်စိတ်ထဲ ဂျာဂျာ့ကို ခနခေါက်ထားလိုက်မိတော့သည်ပေါ့။ …မိဂျာဂျာလို ကောင်မလေးမိုျးက ကိုလတ်ခေါက်ထားတော့ကော ဒီအတိုင်းနေနေမည်တဲ့လား … ။ သူမ ဟန်ရေးပြသမျှ အရာမထင်တော့ စိတ်က ပေါက်လာသည်။ .. ဒီ လူပိုျဆရာဝန် မျက်စိများ ကန်းနေသလားပင်မသိဟု တွေးမိတာ အကြိမ်ကြိမ် … ။ အခြောက်တော့ မဟုတ်နိုင် … သူ့သတင်းတွေက မွှေးလှသည်ပဲ။ .. တဆေးရုံလုံး မကြားချင်မှ အဆုံးရယ် … ။ သူမကိုတော့ အရေးမလုပ်ပေမယ့် သူဆေးခန်းဖွင့် ထားသည့်လမ်းထဲမှ ကုလားဆင် မုဆိုးမလေးနှင့်ကျတော့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံဆိုတာ ကြားလိုက်ရသည့်နေ့က ဂျာဂျာ မခံချင်စိတ်နှင့် အိပ်လို့ပင်မပျော် … ။ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်လှတာ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ဟု ဂျာဂျာ တေးမှတ်ထားလိုက်သည်။

ဖြစ်ချင်တော့ နောက်ရက်များမကြာခင် နောက်ဆုံးနှစ်ဆေးကျောင်းသား ကိုလွင်က ဂျာဂျာ့ကို ပရိုပို့စ် လုပ်လာတော့ ဂျာဂျာ ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ပဲ ချက်ခြင်းကို အဖြေပေးပစ်လိုက်၏ ကိုလတ်ရှေ့မှာ ကိုလွင်နှင့်တွဲသွား တွဲလာ လုပ်ပြရတာ အရသာရှိလှသည်မှတ်သည် … ။ ကိုလတ်ကတော့ လွတ်တဲ့ငါး ကြီးသည် ဆိုတာလို နှမျောတသ ဖြစ်နေရခဲ့ရ၏။ သူ့ရှေ့မှာ ဂျာဂျာက ဟိုကောင်လေးနှင့်တွဲပြလေ သူ့စိတ်တွေက မခံချင်စိတ်နှင့်အတူ နိုးထလာလေဖြေစ်နေရတော့သည်။သို့ပေမယ့် သူမ ကိုယ်တိုင်လဲ မှန်းချက်နှင့်နှမ်းထွက်က မကိုက်ဖြစ်နေတာ သူမဖာသာပဲ သိသည်။ .. ကိုလတ်ကို အရွဲ့ တိုက်ချင်စိတ်နှင့် အဖြေပေးကာ တွဲပစ်လိုက်သော ဆေးကျောင်းသားကိုလွင်က ခပ်ကြောင်ကြောင်ရယ် .. ။ နှစ်ယောက်သား ချိန်းတွေ့ချိန် ကဗျာတွေ လာရွတ်ပြလိုပြ လုပ်နေတတ်သည့်လူမိုျး … ။ လူကိုပဲ မထိရက် သလိုလို မကိုင်ရက်သလိုလိုနှင့် … ပန်းကလေးနွမ်းသွားမှာစိုးသည်တွေဘာတွေနှင့် ဒိုင်ကြောင်နေတတ်သူ ဖြစ်နေတာ တွဲပြီးမှ သိရတော့သည်။

တွဲပြီးမှတော့ မိဂျာဂျာတို့ ဘာတတ်နိုင်မှာတဲ့လဲလေ …။ တခါတလေ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေရှိရာ အဆောင်ကို သွားလည်သည့်အခါမိုျး (ဂျာဂျာကိုယ်တိုင်ကတော့ မြို့ထဲမှာ မိဘတွေနှင့် အတူနေသူဖြစ်သည်၊ .. အဆောင်မှာ မနေ) များ .. ဟဲ့ကောင်မ ညဉ်းဘယ်အဆင့် ရောက်နေပြီလဲ ဘာလဲ နှင့် အမေးခံရလျှင် ဂျာဂျာ မချိပြုံးလေးသာ ပြုံးနေလိုက်ရသည်ချည်း။ .. ပါးလေး နမ်းယုံထက် မပိုသေးဘူးဟု အမှန်အတိုင်းဖြေလဲ ယုံကြမှာမှ မဟုတ်တာလေ။ဒီနေ့ညနေတော့ ကိုလွင့်ကို ကျွတ်အောင်ချွတ်မည်ရယ်လို့ ဂူျတီဆင်းလျှင် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြဘို့ ချိန်းထားခြင်းဖြစ်သည်။ .. သူမလဲ ဆေးရုံအပြီး ကိုလွင်လဲ ကျောင်းအပြီး ညနေ ၅နာရီပွဲပေါ့။ … လှေကားမှ ဆင်းတော့မည့်ဆဲဆဲ သူမရှေ့မှာ ကိုလတ်ကို ခပ်ငေါင်ငေါင်ကြီး တွေ့လိုက်ရသည်မို့ မထိတထိ ကလိသလို ရီသံလေးနှင့် လှမ်း နှုတ်ဆက်လိုက်မိခြင်းပါ … ။

ကိုလတ် မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း လှည့်ကြည့်လိုက်မိ၏။ ဂျာဂျာ၏ ချစ်စဖွယ် အပြုံးလေးကို မြင်ရတော့ ကိုလတ်မျက်ခုံးတွေ အလိုလို အတွန့်ပြေသွားသည်။ ဂျာဂျာက ယူနီဖောင်း မလဲရသေး .. ။ သို့ပေမယ့် ခေါင်းဆောင်း ကက်ပ် လေးကိုတော့ ဖြုတ်ထားပြီးပြီ။ ကက်ပ် မပါပဲ နောက်တွဲဆံထုံးလေးနှင့် မြင်ရတာ ဂျာဂျာက တမိုျးကြည့်ကောင်းနေ၏။ အစကတော့ ကိုလတ်စိတ်ထဲ ဂျာဂျာ့ရီသံက သူ့ကိုလှောင်နေသလိုလို ခံစားရသဖြင့် စိတ်ခုသလိုလိုဖြစ်သွားရခြင်းဖြစ်သည်။ .. ဒါပေမယ့် တကယ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျာဂျာ့မျက်နှာလေးက အပြစ်ကင်းစင်စွာဖြင့် ဝင်းပနေသည်။ .. ကိုယ့်ဖာသာ အလိုလို လိပ်ပြာမလုံဖြစ်နေမိတာပဲ ထင်ပါရဲ့လေ … ။ ‘ ပြန်တော့မယ်လေ … ဂျာဂျာရဲ့။ … လေးနာရီပဲခွဲပြီးနေမှဟာ .. ။ ဂျာဂျာရော မပြန်သေးဘူးလား … ‘ ဂျာဂျာက သူမလက်ကိုင်ပဝါလေးကို လက်ထဲတွင် ဆုပ်လိုက်ချေလိုက် လှည့်ပါတ်ကစားလိုက်လုပ်နေသည် ဒါလဲ မိန်းကလေးတို့ တတ်အပ်သော မာယာတွေထဲမှာ တမိုျးပါလေသလားတော့ မသိ။

‘ အဟင်း … ဒီနေ့ ကိုလွင်နဲ့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ဘို့ ချိန်းထားလို့ ဆရာ … ‘ ‘ သြော် …. ဒီလိုလား … ။ အိမ်ပြန်နောက်ကျနေတော့မှာပေါ့ … ‘ ‘ အဟဲ … အိမ်ကို ဒီနေ့ ညဂူျတီကျတယ်လို့ လှိမ့်ထားတယ်ဆရာ။ .. ရုပ်ရှင်ပြီးမှ အဆောင်က သူငယ်ချင်းတွေ အခန်း ပြန်အိပ်မှာ … ‘ ‘ အမယ် … ညီးတောင် တော်တော် ပညာစုံနေပါ့လား … ‘ လက်ယဉ်နေသော ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ခေါင်းလေးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း လှမ်းထုသည်။ ဂျာဂျာ ခေါင်းလေး ပုသွားကာ လျှာလေးတစ်လစ်ဖြစ်သွား၏။ ‘ ကဲကဲ … ဘယ်ရုံမှာလဲ .. ညီးအဆက်နဲ့ ချိန်းထားတာ … ။ ခုပဲ ငါးနာရီမတ်တင်းရှိတော့မယ် … ‘ ‘ ပပဝင်းမှာပါ ဆရာ၊ ဒီနေ့ သူက ဆေးရုံကြီးမှာ အတန်းရှိလို့ ရုံမှာပဲ ဆုံဘို့ချိန်းထားကြတာ … အယ် .. ဟုတ်ပါရဲ့ နဲနဲတောင် နောက်ကျနေပြီ .. ‘ ဂျာဂျာက လက်ပါတ်နာရီလေးကို မြှောက်ကြည့်ရင်း မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်သွားသည်။ … အနောက်ပိုင်းဆေးရုံကနေ မြို့လယ် ပပဝင်း ရုပ်ရှင်ရုံကို ဆယ့်ငါးမိနစ်ထဲနှင့် ရောက်ဖို့ဆိုတာ သိပ်မလွယ်လှပေ။ … ‘ ဆရာလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ … ဆရာ့ကားကို ဂျာဂျာ စီးရဲရင်ပေါ့ …

‘ ‘ အောင်မယ်လေး … ကိုယ့်ဆရာကားများ ဘာမစီးရဲစရာရှိလဲ … လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆို ကျေးဇူးပါဆရာ … ခနနော် … ဂျာဂျာ အဝတ်အမြန်သွားလဲလိုက်ဦးမယ် … ယူနီဖောင်းကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင်နဲ့ မဖြစ်သေးပါဘူး ‘ ‘ အိုကေ … ဆရာ ကားပါကင်ကပဲ စောင့်နေတော့မယ် … ‘ ‘ ဟုတ် … ‘ ဂျာဂျာ ဆရာမများ နားနေခန်းဘက် ခပ်သွက်သွက် ထွက်သွားတုန်း ကိုလတ်လဲ အောက်ဆင်းလာနှင့်ခဲ့ လိုက်တော့၏။ … ဘာရယ်မဟုတ် … ပါးစပ်မှ ‘ မင်းရည်းစားတောင်သိရဲ့လား ‘ … သီချင်းလေးကို လေချွန်လာမိလျှက်သားဖြစ်နေသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြုံးမိရသေးသည်။ .. ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ဂျာဂျာ ကားနားရောက်လာ၏။ ‘ ဆောရီးနော် ဆရာ … ပို့ပေးမယ့်သူက တကူးတက စောင့်နေရတယ်၊ .. အားနာလိုက်တာ … ‘ ဖက်ဖူးရောင် ဝမ်းဆက်လေးနှင့် အလှကြီးလှနေသော ဂျာဂျာက ကားပေါ်စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်ရင်း တောင်းပန် နေပြန်သည်။ … ဂျာဂျာ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ရေမွှေးနံ့လေးတွေ မိတ်ကပ်နံ့လေးတွေနှင့် ရောကာ ကားထဲမှာ သင်းကနဲဖြစ်သွား၏။ .. ကိုလတ် တံတွေးကို အသာ လူမသိသူမသိ မြိုချလိုက်မိသည်။ လွတ်တဲ့ငါး .. ကြီးသည်ဆိုတာ ဒါမိုျးလား မသိ။

ကားမောင်းကျွမ်းသလောက် ကြမ်းသူမို့ ပပဝင်းရုံကို ငါးမိနစ်လောက်နှင့် ရောက်သွားသည်။ လမ်းတလျှောက် သူခပ်ကြမ်းကြမ်းမောင်းတာကို မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနှင့်ကြည့်ရင်း ဘုရားသခင် … ဟု မကြာမကြာ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်နေသော ဂျာဂျာ့ပုံလေးက မျက်စိထဲကကို မထွက်။ ‘ ကဲ .. ရောက်ပြီ။ .. အချိန်မှီပါတယ် ဟုတ် … ‘ ‘ အဟင်း .. အချိန်မှီတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်၊ လမ်းမှာ ဂျာဂျာ ဘယ်နှစ်ခါတောင် ဘုရားသခင်ကို တ မိတယ်မသိဘူး။ … ‘ ဂျာဂျာက ချစ်စဖွယ်လေးပြုံးပြရင်း ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံအောက်ကို တချက်ဝေ့ကြည့်တော့ သူမဘဲ ကိုလွင်ကို အရိပ်အယောင်တောင် မတွေ့။ … ‘ ဟို … ဆရာ အပန်းမကြီးရင် တခုကူညီပါဦးလားရှင် … ‘ ကိုလတ်က ကားပြန်ထွက်ဖို့ စက်တောင်နှိုးနေပြီ။ … စက်ကိုပြန်သတ်လိုက်ရင်း ဘာလဲဆိုသော သဘော နှင့် အသာမေးဆတ် ပြလိုက်မိ၏။ ‘ ဟိုလေ … လက်မှတ်တွေက ဂျာဂျာ့ဆီမှာ ရှိပြီးသားပါ .. ကြိုတင် ယူထားတာ။ .. ဒါပေမယ့် သူက မရောက်သေးတော့ ဂျာဂျာ တယောက်ထဲ ရုံအောက်မှာ စောင့်နေရမှာ တမိုျးကြီးဖြစ်နေလို့ ဆရာများ ခန အတူစောင့်ပေးလို့ ရမလားလို့ … အားတော့နာတယ် ဆရာရယ် … ‘ အင်း .. ဒါလဲ ဟုတ်သည်ပဲ။

ဂျာဂျာ့လို ဟော့ရှော့တ်လေးနှင့် အရမ်းကို မိသည့်ကောင်မလေးတယောက်က ရုပ်ရှင်ရုံအောက်မှာ ဘယ်လာ တယောက်ထဲ အူကြောင်ကြောင် ရပ်စောင့်နေချင်ပါ့မလဲ။ .. ခုတောင် ရုံအောက်က လူတွေ(ယောကျာ်းတွေ) က ခေါ်တော တထောင်အားနှင့် ဝိုင်းကြည့်နေကြပြီ။ ‘ ရပါတယ်ဗျာ … အားလဲနာတယ် ခင်လဲခင်တယ်ဆိုတာ ဒါမိုျးထင်ပါ့ .. ဟုတ်လား … ‘ ‘ အဟဲ … ကျေးဇူးပါဆရာ … ‘ ဂျာဂျာက ရှက်ပြုံးလေးနှင့် ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။ ကိုလတ် အိပ်မက်များ မက်နေသလား ထင်မိသည်။ သူအရင်က မစွမ်းရင်းရှိခဲ့ပြီး အကြောင်းကြောင်းကြောင့် သူများလက်ပါသွားသော ဂျာဂျာလေးနှင့် အတူတူ ရုပ်ရှင်ရုံအောက်မှာ မုန့်တွေဝယ် .. အအေးတွေသောက်နှင့် … ဖြစ်နေရသည်ကိုး။ သူ့ရည်းစားနှင့်အတူကြည့်ဘို့ စောင့်နေတာမဟုတ်ပဲ သူနှင့်အတူသာကြည့်ကြဘို့ဆို ဘယ်လောက်များ ရင်ခုန်စရာ ကောင်းလိုက်လေမည်လဲလေ။ … သက်ပြင်းကိုသာ ဂျာဂျာမသိအောင် မကြာမကြာ ခိုးပြီး ချနေ မိရတော့သည်။ အချိန်တွေ တစစ ကုန်သွားပြီ။ ငါးနာရီ ဆယ့်ငါးမိနစ်တောင် ရှိပြီ … ။

သကောင့်သား ကိုလွင်ကား မပေါ်ရေးချ ပေါ်ကိုမလာ။ … ဂျာဂျာ့မျက်နှာလေးလဲ ဒေါသနှင့် ရှက်စိတ်တွေနှင့် ရဲတွတ်နေပြီ။ … မျက်ဆံနက်နက်လေးတွေနှင့် ချစ်စဖွယ်ကောင်းလှသော မျက်လုံးလေးတွေတွင် မျက်ရည်လေးတွေပင် ဝိုင်းနေပြီ။ ‘ ကဲ … ဂျာဂျာရေ .. အချိန်လဲ တော်တော်နောက်ကျနေပြီ … ဘာလုပ်ကြမလဲ … ‘ ဂျာဂျာ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ တော်တော်နှင့် စကားသံထွက်မလာ .. အေးလေ ရှက်ရှာမည်ပေါ့။ … တစိမ်းယောကျာ်းတယောက်ရှေ့မှာမှ ချိန်းထားသော ရည်းစားက ရောက်မလာတော့ ဘယ်မိန်းကလေးမဆို အရှက်ခွဲခံရသည်လို့ပဲ ယူဆကြမည်ပေါ့။ … ‘ သူ ဒီလိုချည်းပဲ ဆရာ … ဂျာဂျာ့ကို ဒါ သက်သက်အရှက်ခွဲတာ … ‘ စကားအဆုံးတွင် ဂျာဂျာ့အသံလေးက တိမ်ဝင်သွားပြီး ခပ်တိုးတိုး ရှိုက်သံလေးပင် ထွက်လာသည်။

မျက်ရည်တွေ ကျမလာအောင် မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကို တဖြတ်ဖြတ်ခပ်ကာ ထိန်းလိုက်ရ၏။ ‘ ကဲ … ရောက်လာပြီးမှတော့ မထူးပါဘူး ဂျာဂျာရယ် … ဝင်ကြည့်လိုက်ကြရအောင်ပါ .. ‘ ဂျာဂျာ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားဟန်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ‘ အင်း … အိမ်ကိုလဲ ညဂူျတီ ပြောထားပြီးမှတော့ ပြန်လဲမပြန်ချင်တာ အမှန်ပဲ ဆရာရယ် … ဒါပေမယ့် ဆရာ ဆေးခန်းထိုင်ဘို့က ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား … ‘ ‘ အို … ဆေးခန်းက အရေးမကြီးပါဘူးကွာ … ဂျာဂျာ့ကိုကြည့်ပြီး ဆရာပါ ဝမ်းနည်းလာလို့ပါ … ‘ ဟုတ်ပါသည် … ဆေးခန်းတရက်စာ ဝင်ငွေက ဂျာဂျာ့လို ကောင်မလေးမိုျးနှင့် ရုပ်ရှင်အတူတွဲကြည့်ရမည့် အခွင့်အရေးကို ဆုံးရှုံးခံရလောက်အောင်တော့ မတန်ရေးချ မတန်ပါ။ … တနည်းအားဖြင့်တော့ ရည်းစားက ချိန်းထားတာတောင် ရောက်မလာချိန်မှာ မိမိက ဆေးခန်းတောင်ဖျက်ပြီး သူမကို အဖော်လုပ်ပေးနိုင်သည်ဆိုသည့်သဘောနှင့် အမှတ်ယူလိုက်ခြင်းလဲ ဖြစ်ပါသည်။

‘ ဒီနေ့တော့ ဂျာဂျာ ဆရာ့ကို ဒုက္ခတွေ တခုပြီး တခုပေးနေမိပါပြီရှင် … ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိ တော့ပါဘူး … ‘ ‘ ကဲ အမိရေ … ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိရင်လဲ ပြောမနေနဲ့တော့ .. ။ ရုပ်ရှင်တောင် စနေတာ တော်တော် ကြာလောက်ပြီ။ အထဲ ဝင်ကြစို့ … ‘ ဒီလိုနှင့် ကိုလတ်က ဦးဆောင်ကာ ဂျာဂျာနှင့် ၂ယောက်သား ရုံထဲ ဝင်လာဖြစ်ခဲ့တော့သည်။ သြော် … ဒီတညနေလေးက သူမကို ဘ၀ တဆစ်ခိုျးပြောင်းစေဘို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဆိုသည်ကိုတော့ ဂျာဂျာလေး လုံး၀ မရိပ်မိခဲ့ရှာပါပေ။ ….. ရုံထဲရောက်တော့ ရုပ်ရှင်က စပြီးပြနေပြီမို့ မီးတွေမှိတ်နေပြီ။ ချစ်သူစုံတွဲကြည့်ဘို့ယူထားသည့် ကြိုတင်လက်မှတ်ဆိုတော့ ခုံနေရာက ဟိုးနောက်က ဒီစီနောက်ဆုံးတန်း ဒေါင့်လေးမှာ … ။

ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မှောင်ထဲမှာ ခလုတ်မတိုက်မိအောင် သတိထား သွားနေရ၏ အရေးထဲမှ တမင်လုပ်ထာမဟုတ်ပဲနှင့်ကို မှောင်ထဲမှာ ဂျာဂျာနှင့်သူ ကိုယ်လုံးချင်း ၂ခါလောက် တိုက်မိကြ သေးသည်။ ဂျာဂျာ့တင်ပါး အိအိကြီးတွေက ကိုလတ်ပေါင်တွေနှင့် အိကနဲထိတော့ ကိုလတ် မှောင်ထဲမှာ အံကိုသာ တင်းတင်းကြိတ်ထားမိလိုက်ရသည်ပေါ့။ … တော်သေးသည် ဆေးရုံက တန်းလာရတာမို့ ဒီနေ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လာမိလို့သာ … ။ ခုံနေရာရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်သား ထိုင်ချယင်း အလင်းရောင် မပီဝိုးတဝါးအောက်မှာ လှမ်းပြုံးပြဖြစ် ကြသည်။ .. ခုံနေရာက နောက်ဆုံးတန်း၏ ဘယ်ဘက်ဒေါင့်လေးမှာ။ .. ဂျာဂျာက နံရံဘက်မှာထိုင်သည်။

ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ညာဘက်မှာ ထိုင်၏။ အနားကပ်လျှက် ညာဘက် သုံးလေးခုံအထိ မည်သူမျှ မရှိ။ .. ရှေ့ကအတန်းမှာလဲ ဟိုးညာဘက်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာသာ စုံတွဲ နှစ်တွဲ သုံးတွဲ အသီးသီးထိုင်နေကြသည်။ ကိုလတ် အသက်ရှုတွေ မြန်လာရသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေက လှုံ့ဆော်နေသည်မို့လားမသိ၊ .. ကိုလတ်ကော ဂျာဂျာပါ စကားတခွန်းမှ မပြောမိကြပဲ ကိုယ့်ရင်ခုန်သံ ကိုယ်ပြန်ကြားနေရသည်ထင်မိသည်။ .. မှောင်ထဲမှာ တခါတခါ ရုပ်ရှင်က အလင်းပြကွက်တွေ ပြလာလို့ အလင်းရောင်လေး နဲနဲအားကောင်းလာတိုင်း အနားပတ်လည်မှ စုံတွဲတွေက အပီပွဲကြမ်းနေကြတာ လှမ်းလှမ်းမြင်နေရသည်။ .. ဂျာဂျာတော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ၊ .. ကိုလတ်တော့ ရမက်ဇောတွေ ထလာသည်။ .. ဟိုးအရင်ကတည်းက စိတ်ဝင်စားမိလျှက်သားနှင့် မရည်ရွယ်သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် မနီးစပ်ဖြစ်ခဲ့သည့် ဂျာဂျာလေးနှင့် ခုလိုအခြေအနေမိုျး ရောက်နေရတော့ ကိုလတ်ခမျာ စိတ်ကို ထိန်းဘို့ အရမ်းခက်ခဲလာတော့သည်ပေါ့။

လုပ်ငန်းခွင်မှာ ဆရာနှင့်တပည့်ပုံစံမို့ သူမမှာလဲ ရည်းစားရှိနေမှန်းကြီးသိသိနှင့် အစပိုျးရမှာ နဲနဲတော့ အခက်ကြုံနေရသည်။ … ဂျာဂျာကျတော့ကော … သူမလဲ သွေးနှင့်ကိုယ် သားနှင့်ကိုယ်ပဲလေ။ အစကတည်းက ကိုလတ်ကို အထာ တွေပေးနေခဲ့မိပြီး ကိုယ်တော်ချောက သူမကိုတော့မကြံပဲ မုဆိုးမလေးနှင့် သွားငြိမ့်နေမှန်းသိလိုက်ရလို့သာ စိတ်ဆိုးဆိုးနှင့် လက်ရှိဘဲကို အရွဲ့တိုက်အဖြေပေးဖြစ်ခဲ့သည်ပဲ … ။ ခုလိုမိုျး ဘဲနှင့်နှစ်ပါးကြည်ကြဘို့လို့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မည် စီစဉ်ထားပြီးကာမှ ဘဲကပေါ်မလာလို့ ကိုလတ်နှင့်အတူကြည့်ဖြစ်ကြတော့ သူမစိတ်တွေ ဘယ်လိုကြီးဖြစ်လာမှန်းကို မသိ။ .. ရင်တွေက မခုန်စဖူး အခုန်ထူးလာသည်။ .. ပြီးတော့ လက်ရှိဘဲ ကိုလွင်က ကဗျာရူး ခပ်ကြောင်ကြောင်မို့ တခါမှ ထိထိရောက်ရောက် အပွေ့အသပ်အကိုင်အတွယ် မခံရ ဘူးလေတော့ စိတ်တွေက ဆာနေခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုလတ်များ ခုနေ သူမကို လာဖက်လေတော့မည်လား .. နမ်းပြုများ လာလေတော့မှာလား … စသည်ဖြင့် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရလေတော့၏။

အချိန်တွေ အတော်လေးကြာသွားသည်။ … ကိုလတ်က မှောင်ထဲတွင် မျက်လုံးဒေါင့်ကပ်ပြီး ဂျာဂျာ့ကို အသာခိုးကြည့်၏။ .. ကောင်မလေးလဲ စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေမှန်း ကိုလတ်ရိပ်မိသွားသည်။ .. ရိပ်မိမည်ပေါ့၊ ဂျာဂျာ့အာရုံက ရုပ်ရှင်ထဲမှာကို မရှိ။ .. ဘာတွေ ပြလို့ပြနေမှန်းလဲ သိပုံမရ။ .. မှောင်ထဲကိုသာ မျက်လုံး အကြောင်သား တွေငေးငေးလေး ကြည့်နေမိသည်ကိုး ..။ သက်ပြင်းလေးတွေ မသိမသာ ခိုးခိုးချနေတာကလဲ အကြိမ်ကြိမ်။ ကိုလတ် စိတ်တွေ ပိုဆူလာသည်။ ကံစမ်းမဲလေးတော့ နှိုက်ကြည့်ဦးမှ ဟူသော စိတ်က ရုန်းထလာသည်။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်စေတော့ … ။ နှစ်ယောက်ကြားမှ လက်ရန်းပေါ်တင်ထားသော ဂျာဂျာ့လက်လေးပေါ်သို့ ကိုလတ် သူ့လက်ကို မသိမသာ ထပ်တင်လိုက်သည်။ … ဂျာဂျာ့လက်လေးတွေ အေးစက်နေတာ သတိပြုမိသွားပြန်၏။ ဂျာဂျာက သူမ၏ လက်ကို မရုန်းဖယ် .. ။ ‘ မလှုပ် စိတ်တူ ‘ ဆိုသော စကားကို ကိုလတ် သွားသတိရသည်။ ရဲဆေးတွေက ပိုပြီး တက်လာတော့၏။

ကိုလတ် ခါးဆန့်ဆန့်ပြင်ထိုင်လိုက်သည်။ .. အနေအထားပြင်ရင်းမှ လက်ညောင်းလို့ ဆန့်ရသလိုလိုနှင့် သူ့ဘယ်လက်မောင်းကို ဂျာဂျာရှိရာ ဘေးခုံ ပေါ်သို့ အသာဆန့်တင်လိုက်သည်။ … ပထမတော့ လွတ်လွတ်ကင်းကင်းတင်ထားခြင်းဖြစ်၏။ ခနနေတော့ လက်ကို မသိမသာ လျှောချကာ ဂျာဂျာ့ပုခုံးသားအိအိလေးတွေနှင့် သူ့လက်မောင်းကော လက်ဖံျကိုပါ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ … ဂျာဂျာလဲ ငတုံးမလေးမှ မဟုတ်သည်ပဲလေ။ .. ကိုလတ် အနေအထားပြင်လိုက်ကတည်းက သတိထားမိနေသည်။ .. ထင်ထားသည့်အတိုင်းပဲ ခနနေတော့ ကိုလတ်လက်ကြီးက သူမပုခုံးပေါ်ရောက်လာတော့ ဘာလုပ်ရရင်ကောင်းမလဲ ခနစဉ်းစားနေမိသေးသည်။ ရုန်းလိုက်ရမလား .. ရန်တွေ့ပြီး ထွက်သွားလိုက်ရမလား … ။ အို … လက်ရှိဘဲကလဲ အာပလာကောင် … ။ ကိုလတ်မှာလဲ လက်ရှိ ဆိုင်သူရှိမနေတာ သူမအသိ။ … သူမ စိတ်တွေကလဲ မရိုးမရွဖြစ်နေတာ အမှန် … ။

ဘာများ ရုန်းရန် အကြောင်းရှိမည်တဲ့လဲလေ … ။ ဂျာဂျာ အသာပဲငြိမ်နေမိလိုက်တော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်တော့ အခြေအနေက ဒီအတိုင်းငြိမ်သက်နေ၏။ ဂျာဂျာ အသက်ပင် ရဲရဲမရှုရဲ … ။ ဘာတွေများ ဆက်ဖြစ်လာဦးမည်လဲ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စောင့်စားနေမိ ရသည်။ … တကိုယ်လုံးလဲ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်လာသည်။ တချက်တချက် ကြက်သီးလေးတွေပင် ထထ သွားရ၏။ … အောက်က စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာလေသည်လား မသိ။ .. အောက်ခံပင်တီခွဆုံနားမှာ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်လာတာ ခံစားနေရသည်။ … နေရ ခက်လိုက်တာနော်။ ကိုလတ်ကလဲ အခြေအနေကို တရံမလပ် အကဲခတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဂျာဂျာ့မျက်နှာအနေအထား အပြောင်းအလဲကို မျက်လုံးဒေါင့်ကပ်ပြီး ချက်ကင် လုပ်နေသည်မို့ ပထမတော့ သူမမျက်နှာလေး ဝေခွဲမရသည့်ခံစားမှုဖြင့်ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတာ .. နောက်တော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်မိုျး ဖြစ်သွားတာ … တော်တော်ကြာတော့ ဖီးလ်တွေ တက်လာဟန်နှင့် မျက်တောင်လေးတွေမှေးပြီး တလှုပ်လှုပ် တရွရွ ဖြစ်လာတာ .. အကုန် ကိုလတ် မြင်နေရသည်။ ကံစမ်းမဲတော့ ပေါက်ပြီပေါ့ … ။

စားနေကြ ကြောင်ဖား ကိုလတ်အဖို့ ဒီအခြေအနေရောက်လျှင် ဘာတွေဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမည်ဆိုတာ စဉ်းစားနေစရာပင်မလို။ အရာရာက သူ့အလိုလို တဆက်တည်း လှုပ်ရှားသွားကြလေသည်။ ပထမက မသိမသာတင်ထားသော ကိုလတ်လက်တွေက သိသိသာသာပုံစံသို့ပြောင်းကာ ဂျာဂျာ့ပုခုံုး လုံးလုံးအိအိလေးတွေကို ကျကျနန ဖက်လိုက်သည်။ ဂျာဂျာ့ကိုယ်လေး တချက်တုန်တက်သွားသော်လည်း ရုန်းတာတွေ ဘာတွေတော့ မလုပ်။ .. ဒီတော့ နောက်တဆင့်အနေဖြင့် သူမ၏ ဘယ်လက်မောင်းလေးကို ကိုလတ်လက်ချောင်းတွေက ဆုပ်ညှစ်လာသည်၊ … တရွရွ ပွတ်သပ်ပေးလာသည်။ ဂျာဂျာ တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်လာသည်။ ခေါင်းလေးကိုတော့ တအားကို ငုံ့ချပြစ်ထားမိ၏။

ဝတ်ထားမိသည်က လက်ပြတ်အင်္ကျီလေးမို့ ဂျာဂျာ့လက်မောင်းသားလေးတွေက ကိုလတ်ပွတ်သပ်တာကို အကာအကွယ်မရှိ တိုက်ရိုက်ခံနေကြရသည်။ ခံစားမှုက နင့်နင့်နဲနဲ ရှိလှသည်။ … ဂျာဂျာ၏ တုတ်တုတ်ခဲခဲ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းက မသိမသာ တလူးလူးတလွန့်လွန့်နှင့် အချင်းချင်း ပွတ်ပွတ်နေကြတာ ကိုလတ် အလင်းရောင်မှိန်မှိန်ထဲတွင် မြင်နေရသည်။ ဗြုန်းဆို ကိုလတ် ညာလက်က ထိုပေါင်တံကြီးတွေပေါ် ကျရောက်လာ၏။ .. အချင်းချင်း ပွတ်နေရတာ မကြည့်ရက်သည့်အလား ဂျာဂျာ့ပေါင်တံကြီးနှစ်ခုကို ပွတ်ပေးလာသည်။ .. ကူညီပါရစေ ဆိုတာ ဒါမိုျးပဲဖြစ်မည်။ … ‘ အို … ‘ ဂျာဂျာ့ အာမေဍိတ် သံလေးက ခြောက်ကပ်နေသော အာခေါင်ထဲတွင် တိုးတိတ်ပျောက်ကွယ်သွား၏။ အာတွေတွင်မက နှုတ်ခမ်းတွေလဲ ပူစပ်ပူလောင်နှင့် ခြောက်သွေ့နေလေပြီ။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သူမ၏ ရှေ့သွားလေးတွေနှင့် တအားကိုဖိကိုက်ထားမိတော့၏။ ကိုလတ်ပိုဆိုးလာသည်။

ဘယ်လက်မောင်းကို ပွတ်သပ်ဖြစ်ညှစ်ပေးနေသော ကိုလတ်လက်ချောင်းတွေက ဂျာဂျာ့ခိုျင်းကြားလေးမှ လှိုျကာ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးကို နှိုက်ဖို့ကြိုးစားလာကြသည်။ .. ဂျာဂျာ အတင်းလက်မောင်းကို ဖိကပ်ထား မိ၏။ အပိုျလေးဆိုတော့လဲ ရင်ဖိုသည်ပေါ့ … ။ လက်ရှိရည်းစား ကိုလွင်က ဒီနယ်မြေတွေကို ကူျးကျော် ဘူးသေးတာမှ မဟုတ်တာ။ … ‘ အာ့ … ‘ ဂျာဂျာ့ နှုတ်မှ လွှတ်ကနဲ အသံလေးထွက်သွားသည်။ ခိုျင်းကြားမှ တိုးဝင်ရန် လမ်းရှာမရဖြစ်နေသော ကိုလတ်လက်ကြီးက ဗြုန်းကနဲဆို ပုခုံးပေါ်မှကျော်ကာ ဂျာဂျာ့ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်ကိုး … ။ သူမ ဘာလုပ်လိုက်ရမည်မှန်း မသိသေးခင်မှာပင် ကိုလတ်လက်ချောင်းများက နို့အုံကြီးတခုလုံးကို အုပ်စီးမိသွားပြီ။ … အိတုန်သား အင်္ကျီလေးပေါ်မှ ဖိအုပ်ကာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်သော ကိုလတ်လက်ကြီးအောက်တွင် ဂျာဂျာ့နို့အုံကြီးက အိကနဲ အိကနဲ မရုန်းသာမဖယ်သာ ခံနေရတော့သည်။

ဒါတော့ ကိုလတ် နဲနဲလွန်ပြီထင်သည်။ .. ‘ အွန့် .. ဟွန်း … အူး ….. ‘ ကိုလတ်ကို ရှေ့မဆက်ဖို့ ပြောမည်ရယ်လို့ ဂျာဂျာ ငုံ့ထားသောခေါင်းလေးကို မော့ပြီး ကိုလတ်ဖက်သို့ အလှည့်လိုက်တွင် ဒီလိုဖြစ်လာမည်မှန်း ကြိုတွက်ကာ အသင့်ပြင်ထားသော ကိုလတ်မျက်နှာကြီးက သူမ မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်ပူးကပ်သွားလိုက်တော့သည်။ ဒီတော့ ကိုလတ်နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးကြီးတွေက ဂျာဂျာ့နှုတ်ခမ်းအိတွဲတွဲလေးတွေနှင့် အလိုလို ဂဟေဆက်မိသွားရတော့သည်ပေါ့။ .. ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး ဗြောင်းဆန်သွားရချိန်မှာပင် ကိုလတ်က သူမနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အားအင်အပြည့် နှင့် သူ့ပါးစပ်ကြီးထဲ ပါလာသည်အထိ စုပ်သွင်းယူလိုက်တော့ ဂျာဂျာ့ထဲမှ မပီမသ ညဉ်းသံလေးတွေပဲ လံျှထွက်လာရတော့သည်။ တကိုယ်လုံးလဲ အားအင်တွေ မရှိတော့သလို ကိုလတ်ရင်ခွင်ကြီးထဲ လဲပြိုကျ သွားရတော့သည်။

စောစောက ဂျာဂျာ့ဘယ်လက်မောင်းလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသော ကိုလတ်ဘယ်လက်ကြီးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ လဲပြိုကျလာသော ဂျာဂျာ့ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးကို မြွေတကောင်လို သိုင်းဖက်ရစ်ပါတ် ထားလိုက်သည်။ ညာလက်ကတော့ မူလ တာဝန်ဖြစ်သည့် ပေါင်တံကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အလုပ်ကို ဆက်လက် ထမ်းဆောင်နေဆဲပင် … ။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လို့ အားရတော့ ကိုလတ်က သူ့လျှာဖျားလေးကို ဂျာဂျာ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလာပြန်သည်။ ပထမတော့ ဂျာဂျာ နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုလတ်လက်ကြီးက သူမပေါင်တံနှစ်ခုကြားထဲ ရုတ်တရက် ထိုးနှိုက်လိုက်ချိန်မှာတော့ ပါးစပ်လေးက အလိုလို ဟပေးလိုက်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။

ကိုလတ်က သူအလွန်ဖီးလ်လာခဲ့ရသော ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံးကို အခုမှ စိတ်တိုင်းကျ အသုံးချနေလေတော့၏ ဘယ်လက်က အပေါ်ပိုင်းတခုလုံးကို ပိုက်စိပ်တိုက်ခြေမှုန်းနေချိန်တွင် ညာလက်ကတော့ ဗိုက်သားချပ်ချပ် လေးနှင့် ပေါင်တံကြီးတွေ ပေါင်ကြားတွေကို ဒလစပ်လိုက်လံပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနှင့်ညပ်ကာ ပိနေ သော မယ်တွေပင်ရှုံးလောက်သည့် တင်သားအိအိကြီးတွေမှာလဲ ဘေးမဲ့ပေးမခံရရှာပါ။ .. ဘယ်လက်ကော ညာလက်ကပါ အဆင်သင့်လျှင် သင့်သလို အောက်ကိုလျှောချလာပြီး အိတုန်သားထမီလေးပေါ်ကနေ တလကြမ်းပွတ်သပ်လိုက် ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက် ဆိတ်လိုက် လုပ်နေလေတော့သည်။ ရည်စားနှင့်တုန်းက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ရသေးသည့် ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး ကိုလတ်လက်ထဲတွင် စိစိညက်ညက် ကျေနေရလေပြီ။

ခံလို့လဲကောင်းသည် .. နာလဲနာသည်။ ကိုလတ်လျှာကြီးကလဲ ဂျာဂျာ့ပါးစပ်ထဲတွင် ဒေါင့်စေ့လောက်အောင်ကို လျှောက်ထိုးမွှေနှောက်နေသည်။ မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုဖြင့်ပင် ဂျာဂျာလည်းပဲ ကိုလတ်လျှာကို သူမလျှာလေးနှင့် ပြန်ထိုးကလိပေးနေမိသည်။ ‘ အင်း ဟင်းဟင်း …. ပြွတ်ပြွတ် … အွန်းဟွန်း …. အူးအူး …. ‘ ကိုလတ်က ပွဲကြမ်းသထက် ကြမ်းလာသည်။ ဂျာဂျာ့ထမီလေးက ပြေလျော့နေပြီမို့ အောက်ခံပင်တီလေးက မပေါ့်တပေါ်ဖြစ်နေရာ ကိုလတ်၏လက်ကြီး တွေက ထို ပင်တီလေးနှင့် တင်သားအိအိကြီးတွေကြားထဲတိုးဝင်ပြီး တင်သားကြီးတွေကို အရှိအတိုင်းကို ကိုင်ဆုပ်လာသည်။ တခါတခါ ရှေ့ဘက်ဗိုက်သားလေးနှင့် ပင်တီကြားထဲသို့ပင် နယ်ကျော် ဝင်ရောက်ချင် လာလေရာ ဂျာဂျာ မနေနိုင်တော့ပဲ နှုတ်မှ အော်ညဉ်းသံတွေ ထွက်လာရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေက ခုထိ ကိုလတ်နှုတ်ခမ်းတွေအောက်မှာပင် ငုံခဲထားခံရဆဲဖြစ်ရာ ပလုံးပထွေးအော်သံတွေလို ထွက်လာရလေ၏။

ကိုလတ်က အသံတွေ ငြိမ်သွားအောင် နှုတ်ခမ်းကို အားနှင့်ဖိစုပ်ပြစ်သည်။ … သို့ပေမယ့် အသံတွေက ငြိမ်မသွားပဲ လှိုဏ်သံပေါက်ကာ ပိုကျယ်လာရသည်။ .. ဘေးနားက အတွဲတွေပင် သူတို့အလုပ်ကိုရပ်ပြီး ကိုလတ်နှင့် ဂျာဂျာ့အဖြစ်ကို တစေ့တစောင်းလှမ်းကြည့်လာကြတာ ဂျာဂျာ မျက်စိဒေါင့်ထဲမှ မြင်လာရတော့ တခုခုတော့ လုပ်မှဖြစ်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ .. ဒီအတိုင်းတော့ မဖြစ်မှ မဖြစ်တော့ပဲလေ။ .. ‘ ပြွတ် ….. ‘ ဂျာဂျာ ခေါင်းလေးကို တအားစောင်းပစ်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ကိုလတ်၏အနမ်းအစုပ်တွေအောက်မှ လွတ်အောင် အားစိုက်ရုန်းလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းချင်းကွာသွားသည့်အသံက ရုပ်ရှင်တရုံလုံးပင် ဟိန်းထွက် သွားလား မှတ်ရသည်။

ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော် ….. ‘ လူ .. လူတွေ ဝိုင်းကြည့်ကုန်ပြီ ဆရာရယ် … ပြန် .. ပြန်ကြရအောင်ပါနော် … နော် … ‘ အသက်ကိုမှန်အောင် ထိန်းရှုရင်း အသံတုန်တုန်လေးနှင့် ဂျာဂျာ ပြောမိသည်။ .. ရုပ်ရှင်ပြီးမှ မီးတွေလင်းမှ လူရှေ့သူရှေ့မှာ သူမ ဘယ်လိုမျက်နှာနှင့် အပြင်ပြန်ထွက်ရပါ့မလဲလေ။ .. ကိုလတ်က သိပ်သဘောတူချင်ပုံမရ .. ။ ခုမှ နမ်းလို့ကိုင်လို့ နှိုက်လို့ ကောင်းတုန်းမို့ ဝသေးပုံမပေါ်။ .. ‘ နော် .. ဆရာ .. နော်လို့ … ။ ပြန်ကြရအောင်ပါ ….. ‘ ဂျာဂျာ ငိုသံပါလေးနှင့် တောင်းပန်တော့မှ ကိုလတ်က မညိတ်ချင်ညိတ်ချင်နှင့် ခေါင်းညိတ်သည်။ မှောင်ထဲမှာ နှစ်ယောက်သား လက်ချင်းတွဲယင်း ရုံအပြင်ထွက်ပေါက်ဆီ လှမ်းလာခဲ့လိုက်ကြ၏။ ဂျာဂျာကတော့ ခေါင်းကို ကြမ်းပြင်နှင့်ထိလုမတတ် ငုံ့ထားသည်။

ကိုလတ်ကပဲ ဦးဆောင်ခေါ်လာရခြင်း ဖြစ်၏။ .. အပြန်မှာတော့ အခြေအနေက မတူတော့ပြီမို့ ကိုလတ် ပညာပြတော့သည်။ အဝင် တုန်းက မတော်တဆ နှစ်ခါလောက် ထိမိတိုက်မိခဲ့တာ သွေးရိုးသားရိုးမှန်း ဂျာဂျာသိသည်။ သို့ပေမယ့် အခုကျတော့ ကိုလတ်က တမင်ကြီးကို မှောင်ထဲမှာ မမြင်ရသလိုလိုနှင့် သူမကိုယ်လေးကို ဝင်တိုးလိုက် ပွတ်တိုက်လိုက် လုပ်နေသည်။ .. တခါတခါ လက်ကြီးတွေက ပီပီပြင်ပြင်ပင် သူမခါးကိုဖက်လိုက် ဖင်ဆုံကြီးကိုပွတ်လိုက် ကိုင်လိုက် လုပ်နေသေးသည်။ လမ်းလျှောက်ယင်းမို့ အခွင့်မသာလေတော့ နို့အုံကြီးတွေကတော့ ချမ်းသာရာ ရနေသေးသည်။ .. ဖြစ်ချင်တာဖြစ် ရုံအပြင်မြန်မြန်ရောက်ဖို့ အဓိကပဲဟုသာ တွေးကာ ဂျာဂျာ လိုက်လာခဲ့ရတော့သည်။ အပြင်တွင် ၆နာရီခွဲလောက်ရှိပြီမို့ မှောင်စပိုျးနေပြီ။ .. ဆောင်းဦးပေကိုး ။ ဂျာဂျာ့ခြေထောက်တွေ မြေကြီးနှင့်ထိနေလား လေထဲတွင်လွင့်နေလားပင်မသိတော့ … ။

ကိုလတ် ကားနားရောက်လို့ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့မှ ဝုန်းကနဲအရုပ်ကြိုးပြတ် ဝင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်စိ အစုံကို နာနာမှိတ်ထားလိုက်မိတော့သည်။ ကိုလတ်ကိုလဲ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ … ။ ကိုလတ်က ကားစက်နှိုးပြီး မောင်းထွက်လာသည်။ ဆောင်းဦးမို့ မအိုက်သော်လည်း ကိုလတ်က မှန်တွေအလုံပိတ်ကာ အဲယားကွန်းကို ခပ်နိမ့်နိမ့်ဖွင့်ထား၏။ လေနုအေးလေးက ဂျာဂျာ့မျက်နှာကို တိုးနေသည်မို့ စောစောက မောထားသမျှ အတိုးချကာ ဂျာဂျာ အမော ဖြေနေရလေသည်။ တော်သေးသည် … ကိုလတ်က အခုတော့ ကားကို ညင်ညင်သာသာပဲ မောင်းနေသဖြင့် ရုပ်ရှင်အလာတုန်းကလို ရင်မောမနေရလို့သာပဲ ။ မဟုတ်ရင်တော့ မိဂျာဂျာတို့ မောရလွန်းလို့ အသက်ပင် ထွက်သွားလောက်မည် ဟု တွေးနေမိလေသည်။

ကိုယ့်ဇောနှင့်ကိုယ်မို့ ကိုလတ် ဘယ်ကိုမောင်းနေမှန်း ဂျာဂျာ သတိမထားမိ။ ကားလေးက တုန့်ကနဲ ရပ်လိုက်တော့မှ မျက်စိအသာဖွင့်ကြည့်မိတော့ ဆေးရုံအဆောင်ကို ပြန်ပို့ပေးတာ မဟုတ်မှန်း သဘောပေါက်မိတော့သည်။ ဂျာဂျာ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ … ကိုလတ်ဖက် ပြာပြာသလဲ လှည့်ကြည့်မိတော့ ကိုလတ်က ခပ်အေးအေး မထုံတက်သေး ပုံစံနှင့်။ .. ‘ ဒါ .. ဒါက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဆရာ … ‘ ကိုလတ်က နှစ်လိုဘွယ် ပြုံးပြလိုက်သည်။ ‘ ဒါ ဆရာ့အိမ်လေ ဂျာဂျာရဲ့ … ဟိုတုန်းက ဂျာဂျာပဲ ကြုံရင် ဝင်လည်ချင်တယ်ဆို … ‘ ‘ အယ် … အဲဒါက .. အဲဒါက … ‘ ဂျာဂျာ ကိုယ့်စကားနှင့်ကိုယ် ဘာပြန်ပြောရမည်မှန်းမသိ။ ‘ လာပါ .. ဂျာဂျာရယ် … အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရအောင်လို့ပါ နော် .. နော် ….. ‘ မျက်နှာနားကပ်ကာ ပြုံးပြနေသော ကိုလတ်စကားသံအောက်တွင် ဂျာဂျာ ဘယ်လိုကဘယ်လို ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်မိသည်မသိ။

ကိုလတ်က အောက် အရင်ဆင်းသွားကာ မြေညီတိုက်ခန်းအဝင်တံခါး နှစ်ထပ်ကို သော့ဖွင့်နေသည်။ ကျောက်မြောင်းဘက်မှ မြေညီတိုက်ခန်းကျယ်တွေ ထုံးစံအတိုင်း ကားကို အထဲတန်းပြီး မောင်းသွင်းလို့ ရအောင် ဆင်ခြေလျှောလေးတွေ လုပ်ထားသည်မို့ တံခါးတွေ ဖွင့်ပြီးသည်နှင့် ကိုလတ်က ကားကို အထဲ မောင်းသွင်းလာလိုက်၏။ ဂျာဂျာကတော့ ကားပေါ်မှမဆင်းဖြစ်ပဲ ခေါင်းလေးငုံ့ကာသာ ငူငူငေါင်ငေါင်ကြီး ထိုင်နေမိတော့သည်။ သူမတော့ စိတ်ညှို့များ ခံထားရပြီလားမသိဟုပင် သူမဖာသာ တွေးနေမိလေ၏။ တိုက်ခန်းထဲ ကားရောက်သွားတော့ ကိုလတ်က ကားပေါ်မှဆင်းကာ အခန်းတံခါးတွေ ပြန်ပိတ်သည်။ ကားမှန်တွေက ခုထိမချရသေးသည်မို့ ဂျာဂျာ ကိုလတ်နှင့်ပါလာတာ အပြင်လူတွေ သတိထားမိမှာမဟုတ်။ ဒီလိုဖြစ်အောင်ပဲ ကိုလတ်က မြေညီတိုက်ခန်းကျယ်မှာ တမင် နေခြင်းဖြစ်သည်။

အပေါ်ထပ်တွေဆို ကောင်မလေးတွေ ပါလာတိုင်း လမ်းလျှောက်တက်နေရသည်နှင့် ရပ်ကွက်ထဲ ကြော်ငြာမောင်းခတ်သလို ဖြစ်နေမည်။ .. အခုတောင်မှ သူ့သတင်းတွေက တရပ်ကွက်လုံးပြန့်ချင်ချင် မဟုတ်လား။ … အမှန်က အောက်ထပ် အခန်းကျယ်ကြီးမို့ ဆေးခန်းကို အိုးမကွာ အိမ်မကွာ ဖွင့်လျှင်လဲ ရသည်ပင် ။ သို့ပေမယ့် ကိုလတ်က အိမ်ခန်းကို ဘယ်တော့မှ ဆေးခန်းမဖွင့်ဟု စွဲစွဲမြဲမြဲ ခံယူထားသူဖြစ်သည်။ ‘ လာလေ … ဂျာဂျာ ဆင်းလေ …. ‘ ကိုလတ်က ခလုပ်လေးနှိပ်လိုက်သောကြောင့် ပါဝါဝင်းဒိုး ကားမှန်လေးက လျှောကျသွားသည်။ ခုထိအောင် ခေါင်းငုံ့ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေသော ဂျာဂျာ့မျက်နှာနားကပ်ကာ ကိုလတ်က ခပ်တိုးတိုး ခေါ်လိုက်လေ၏။

ကိုလတ် ထွက်သက်လေလေးတွေက ဂျာဂျာ့ ပါးရဲရဲလေးတွေပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ ‘ ဆရာ့ အိမ်သားတွေကော ဟင် … ‘ ဂျာဂျာက မျက်လွှာလေးပင့်ကာ မရဲတရဲလေး မေး၏။ ကိုလတ်က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ‘ မရှက်ပါနဲ့ ဂျာဂျာရဲ့ … ဘယ်သူမှကို မရှိပါဘူး … ဆရာက တယောက်ထဲ နေတဲ့ဟာကို … ‘ ‘ အို … ဘုရားသခင် … ‘ ဂျာဂျာ ဘုရားတရ ပြန်ပါပြီ။ .. လိုက်လာမိတာတော့ မှားပြီထင်သည်။ ဝေခွဲမရသော မျက်နှာလေးနှင့် ဂျာဂျာ ကားပေါ်မှမဆင်းဖြစ်ပဲ ကိုလတ်ကို မော့ကြည့်နေမိသည်။ ‘ အွန့် ….. ‘ ကိုလတ်က မကျမ်းကြေပြီးသားမို့ ဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာ နားလည်သည်။ စောစောက အရှိန်တွေက အချိန်နဲနဲကြာလို့ ဂျာဂျာသွေးအေးနေမှန်းသိသည်။ .. သွေးပြန်ပူလာအောင် နှိုးပေးမှ အလုပ်ဖြစ်မည်မှန်းလဲ သိသည်။ ဒီတော့ တွေတွေလေး မော့်ကြည့်နေသည့် ဂျာဂျာ့မျက်နှာလေးဆီ သူ့မျက်နှာကို ရုတ်တရက်ပူးကပ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရ တေ့စုပ်ပြစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ထားရင်းနှင့် ကိုလတ်ခေါင်းက နောက်ဆုတ်ကာ ပြန်မော့လိုက်တော့ ဂျာဂျာ မနေနိုင်။

တဟင်းဟင်း ညဉ်းသံလေးတွေနှင့်အတူ နှုတ်ခမ်းပေါ်ကျရောက်နေသည့် စုပ်အား သက်သာလို သက်သာငြား ကိုလတ်ရွေ့လျားရာနောက် အလိုက်သင့်ပါလာရတော့၏။ ခေါ်လိုရာကို ရုတ်တရက်မလိုက်ပဲ ငြင်းဆန်ချင်နေသည့် မိန်းကလေးတွေကို အလိုက်သင့်ပါလာအောင် ခေါ်သည့်နည်းတမိုျးပါပဲ … ။ ခုလဲ ဂျာဂျာတယောက် ကားအောက် အလိုလို ဆင်းမိလျှက်သား ဖြစ်သွားရတော့သည်ပေါ့။ … ဂျာဂျာ သိလိုက်ပါပြီ … သူမဘ၀ ဘယ်သို့ဘယ်ပုံဖြစ်တော့မည်ဆိုသည်ကို ။ သို့ပေမယ့် သူမ မကျေနပ်တာက ခုထိ ကိုလတ်က ချစ်သည်လို့တောင် တခွန်းမှ ဖွင့်ဟမပြောသေး။ သူမ အပေါစား ဆန်လွန်းနေပြီလား … ။ တွေးရင်းတွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာသည်မို့ ဂျာဂျာ ရှိုက်ကြီးတငင် ကို ငိုချပြစ်လိုက်မိတော့သည်။

‘ ဟင် … ဂျာဂျာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် … ‘ ဂျာဂျာ ရှိုက်ကြီးတငင် တကယ်ငိုတော့ ကိုလတ် ပြာသွားသည်။ .. သူက ကောင်မလေးတွေကို သူတို့ကိုယ်တိုင် လိုလိုချင်ချင်ရှိနေမှ လုပ်ချင်သူဖြစ်၏။ အလိုမတူပါပဲ မတရားကျင့်တာမိုျးကျ ဘယ်လိုမှ ခံစားလို့ မရ။ .. ထို့ကြောင့် ဂျာဂျာ အခုလို ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုတော့ ရှေ့မဆက်ဖြစ်ပဲ ခနရပ်ကာ မေးလိုက် မိခြင်းဖြစ်သည်။ ဂျာဂျာက မဖြေ။ … ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ယမ်းကာ အားရပါးရ ဆက်ငိုနေသည်။ ကိုလတ်က လွှတ်ပေးလိုက်ပြီမို့ အနားမှ ဆိုဖာတခုပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မနားတမ်းကို ငိုနေမိခြင်းဖြစ်ပါ၏ ကိုလတ်ခေါင်းထဲ အတွေးတခု လက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

ရည်းစားရှိသည်ဆိုပေမယ့် အစိမ်းသက်သက်လေး။ .. ဖြစ်ချင်တော့ အခြေအနေတွေက တွန်းပို့လိုက်လို့ မရည်ရွယ်ပါပဲ ချက်ခြင်းကြီး ဇာတ်လမ်းက ဖန်လာရ ပေမယ့် သူက ခုချိန်ထိ သူမကို ချစ်တယ်လို့တောင် မပြောရသေး။ … ဒါကြောင့် ငိုနေတာပဲဖြစ်ရမည်။ ဒါဆိုလျှင်တော့ အနာသိလျှင် ဆေးရှိရမည်ပေါ့။ … ကိုလတ် က ဂျာဂျာ ငိုနေသော ဆိုဖာနားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ‘ ဂျာဂျာ …. ‘ ဂျာဂျာက မော့မကြည့်။ .. ငိုမြဲဆက်ငိုနေသည်။ ‘ ဂျာဂျာ … ဆရာ့ကို ကြည့်ပါဦး။ … ဆရာ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား … ‘ ကိုလတ်က နူးနူးညံ့ညံ့လေး ခေါ်လိုက်ရင်း ဂျာဂျာ့ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့် အသာအုပ်ကိုင်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ခေါင်းကို ဆွဲမော့ယူလိုက်သည်။ ဂျာဂျာ့ ရှိုက်သံလေးတွေ နဲနဲ ကဲျသွား၏။

‘ မဟုတ်ပါဘူး ဆရာရယ် … ဆရာ့ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး … ဂျာဂျာ့ကိုယ် ဂျာဂျာ စိတ်ဆိုးမိတာပါ … ‘ ‘ သြော် … ဂျာဂျာ ရယ် … ‘ မျက်ရည်လေးတွေ ဥနေသော မျက်ဝန်းနက်နက်လေးတွေနှင့် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသော ဂျာဂျာ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုလတ်ရင်ထဲမှာ အရင်တုန်းက တခါမှ မခံစားဘူးသော ခံစားမှုတခု ဖြစ်ထွန်းလာသည်။ ဒီကောင်မလေးကို သူတကယ် ချစ်မိပြီ ထင်သည်။ ဂျာဂျာ့လက်လေးတွေကို ကိုလတ် ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိ၏။ ‘ မငိုပါနဲ့ ဂျာဂျာရယ် … ဆရာ ဂျာဂျာ့ကို တကယ်ချစ်တာပါ ….. ‘ ‘ ရှင် … ‘ ‘ တကယ်ပါ … ဟို ကဗျာရူးကောင်နဲ့ ဂျာဂျာ မဖြစ်ခင်ကတည်းက ချစ်နေခဲ့ရတာ … အခြေအနေတွေက မပေးတာနဲ့ ဆရာ ဘာမှမလုပ်ရသေးခင် ဂျာဂျာ ဟိုကောင့်နောက် ပါသွားခဲ့ရတာ .. ။ ခုတော့ ပိုင်ရှင်မှန် လို့ ဆရာ့ဆီ ပြန်ရောက်လာပြီပေါ့ ခလေးရယ် …. ‘ ကိုလတ်အသံက ဆွေးမြည့်တုန်ခါနေသည်။ ရုပ်ရှင်သာဆို အကယ်ဒမီ ရှော့တ် ပေါ့။ … အလိုလို ကမှ မဆွတ်ခင်က ညွတ်ချင်နေခဲ့သူ ဂျာဂျာ့အတွက်တော့ ဒါလောက်က လိုအပ်ယုံမက ပိုနေပါပြီ။

ဂျာဂျာ အငိုတိတ်သွားပြီး ကိုလတ်ကို စိန်းစိန်းကြီး ကြည့်နေသည်။ ‘ ဆရာ တကယ်ပြောတာလား … ‘ ‘ တကယ်ပေါ့ ဂျာဂျာရဲ့ … ပြီးပြီးရော ပြောပြီး နောက်နေ့တွေကျ မတွေ့ရမယ့် မျက်နှာတွေမှ မဟုတ်တာ၊ ဂျာဂျာ့ကို ဆရာတကယ် လက်ထပ်မှာ … ‘ ‘ သွားပါ … အပိုတွေ ….. ‘ ဂျာဂျာ့မျက်နှာလေးက ပြုံးတုံ့တုံု့လေး ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုလတ် ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးတွေနှင့် ခပ်သာသာလေး လှမ်းထု၏။ ‘ ကဲ … ထဦး .. ။ ငိုထားလိုက်တာ ပေပွနေပြီ … မျက်နှာလေးဘာလေး သွားသစ်ချေဦး … ‘ ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ ပါးလေးကို လိမ်ဆွဲရင်း ကားပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့သော ဂျာဂျာ့ ကျောပိုးအိတ်လေးကို လှမ်းယူပေးသည်။ ‘ အို … ဆရာ မယူနဲ့ .. ဂျာဂျာ့ဖာသာ ယူမယ် … အထဲမှာ ထမီတွေ ပါတယ် … ‘ ဂျာဂျာက သူ့ကျောပိုးအိတ်လေးကို ကိုလတ်လက်ထဲမှ အတင်းပြန်လုသည်။

‘ သြော် … ဒါကြောင့် အိတ်က ဖောင်းလှချည်လား ထင်နေတာ … ဘယ့်နှယ့်ကြောင့် အဝတ်တွေအကုန် ထည့်လာရတာလဲ … တခါတည်းများ ဟိုအကောင်နဲ့ ခိုးရာလိုက်ဖို့ လုပ်ထားလို့လား … ‘ ကိုလတ်က မျက်မှောင်ကြီးကုံ့ျပြီး မကျေမချမ်းလေသံနှင့် မေးလာသည်။ ဂျာဂျာ ခစ်ကနဲ ရီလိုက်မိ၏။ ‘ ဆရာဟာလေ … သဝန်တိုစရာမရှိ ရှာကြံ တိုနေတယ် … နက်ဖြန် အလုပ်တက်တော့ ဝတ်ဖို့ ယူနီဖောင်း တွေပါရှင့် … သူနဲ့က ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူးရှင် ..ယုံပါ …. ဆရာနဲ့သာ …. ‘ ဂျာဂျာက စကားမဆက်တော့ပဲ ရုတ်တရက်ရှက်သွားဟန်ဖြင့် မျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားသည်။ ‘ ဆရာနဲ့က ဘာဖြစ်လဲ … ဆက်ပြောလေ … ‘ ကိုလတ်က ချောင်ပိတ် မေးသည်။ ‘ တော်ပြီ … မပြောဘူး … ဆရာ အရမ်းလူလည်ကျတယ် … ‘ ဂျာဂျာက ချစ်မျက်စောင်းလေး လှမ်းထိုးသည်။ ကျောပိုးအိတ်လေးကို ဇစ်ဖွင့်လိုက်ပြီး အထဲမှ ကရင်ပတ်ဖ် ဘူးလေးတွေ နှုတ်ခမ်းနီတောင့်လေးတွေ ထုတ်ယူသည်။

ကိုလတ်က ကျောပိုးအိတ်ထဲ အသာကဲကြည့်၏။ ဟုတ်ပါသည် … ယူနီဖောင်းတွေကလွဲလို့ တခြားအဝတ်အစားတွေ မပါပါ။ .. ဂျာဂျာ သူ့ကို မညာတာ သိလိုက်ရတော့ ကျေနပ်သွားသည်။ ‘ ဟဲ့ … ယူနီဖောင်းကလဲ တစုံထဲ မကပါလား … ‘ ‘ အို … ဘယ့်နှယ်ကြောင့် ထမီတွေလျှောက်ကိုင်ကြည့်နေရတာလဲ .. ဖယ်ပါ ဆရာရဲ့ ..။ ဂျာဂျာ့အကျင့်က အမြဲတမ်း ယူနီဖောင်း အပိုတစုံဆောင်ထားနေကျပဲလေ .. ဒါမှ မတော်တဆ ဝါ့ဒ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သွေးတွေဘာတွေ ပေရင် ချက်ခြင်းလဲစရာ တစုံအသင့်ရှိနေအောင်လို့ … ‘ ဂျာဂျာက ရှင်းပြရင်း စောစောက ငိုထားမိလို့ ပေပွနေသည့် သူမ အငိုမျက်နှာလေးကို ပြန်သန့်စင်ဘို့ အိမ်နောက်ဖက်ထဲ ဝင်မည်ပြုသည်။ ကိုလတ် အတွေးတခုပေါက်လာသဖြင့် ဂျာဂျာ့လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်၏။

‘ ဂျာဂျာ .. ခန ‘ ‘ ရှင် … ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာ … ‘ ဂျာဂျာ မျက်လုံးလေး အဝိုင်းသားနှင့် လှည့်မေးသည်။ ‘ မျက်နှာသစ်ရင်းနဲ့ အခုအဝတ်တွေကို ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ ပြန်လဲလိုက်ပါလား … ‘ ‘ အို … ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ဆရာရယ် … ‘ ‘ တကယ်ပြောတာပါ .. ဂျာဂျာရဲ့ .. ဂျာဂျာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ အားရပါးရ ကြည့်ချင်လို့’ ‘ ဟွန်း … ပိုကို ပိုတယ် .. ‘ ဂျာဂျာ နှုတ်ခမ်းလေးစူ ခြေလေးဆောင့်ရင်း ကျောပိုးအိတ်လေးကို ပြန်လာယူသည်။ ပြီးမှ နောက်ဖေးဘက် ဝင်သွား၏။ နှစ်ယောက်သား ညစာလဲ မစားရသေး … သို့ပေမယ့် အကြောင်းမဟုတ်ပါ၊ အိမ်မှာ စည်သွပ် ဗူးတွေ ကြက်ဥတွေ ဝက်အူချောင်းတွေ အများကြီး ရှိပါသည်။ .. ဆာမှပဲ ထလုပ်ပြီး စားတော့မည်ဟု ကိုလတ် တွေးနေမိသည်။ အချိန်ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ။ … အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ငွေလမင်းလေး ရုတ်တရက် သာ သွားသည်။ ဟုတ်ပါသည် … ဂျာဂျာရယ်လေ .. ။

အဖြူအနီ ယူနီဖောင်းလေးနှင့် မျက်လွှာလေးချကာ မခို့တယို့လေး ရပ်နေသည်။ မျက်နှာသစ်လိုက်ယုံမက မိတ်ကပ်နှင့် ကရမ်ပတ်ဖ်ပါးပါးလေးပါ ပြန်လိမ်းထားသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ သူတလကြမ်း စုပ်နမ်းလိုက်သဖြင့် ဆေးသားအကုန်ပြယ်ကုန်ပြီဖြစ်သော နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကိုလဲ ပန်းရောင်နုနုဆိုးဆေးလေးတွေ ပြန်တင်ထားသည်။ ဧည့်ခန်းမီးချောင်းရောင်အောက်တွင် ဂျာဂျာတယောက် အလှကြီး လှနေတော့သည်။ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသော ကိုလတ် မှင်တက်လို့ပင် သွားရ၏။ ဂျာဂျာ့ထုံးစံအတိုင်း ရင်ဖုံးအင်္ကျီအဖြူလေးက အသားအိအိလေးနှင့် တင်းရင်းကျပ်ထုပ်နေသည်။ အိတုံသား ထမီအနီလေးကတော့ ခါးနှင့် တင်သားအိအိထွားထွားကြီးတွေပေါ်မှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လေး … ။ သံပါတ်ပေးလိုက်သော စက်ရုပ်ကြီးပမာ ကိုလတ် ထိုင်နေရာမှ စွေ့ကနဲထပြီး ဂျာဂျာ့အနားရောက်သွား၏။ ဂျာဂျာ မော့မကြည့်ပဲ ကိုလတ် အနားရောက်လာတာ သိနေသည်။

ကိုလတ် အသက်ရှုသံကြီးတွေက ပြင်း ထန်လွန်းနေသည်ကိုး .. ။ ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ကို ရှေ့တည့်တည့်မှ ကြည့်သည်၊ ဘေးစောင်းကြည့်သည်၊ ဂျာဂျာ အနေခက်လာသည်။ ကိုယ်တော်က ထိုမျှနှင့် အားမရသေး .. ။ နောက်ဖက်မှ ပတ်ကြည့်ပြန်သည်။ ဂျာဂျာ ထွက်ပြေးချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာမိသည်။ ကိုလတ်အကြည့်တွေအောက်မှာ တကိုယ်လုံးများ အရည်ပျော်ကျသွားတော့မလား လို့ ထင်မှတ်ခံစားရ၏။ ယူနီဖောင်းဆိုပေမယ့် ဆေးရုံမှာမဟုတ်ပဲ အပြင်အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး လဲလိုက်ခြင်းမို့ အတွင်းခံတွေက မလဲဖြစ်လိုက်ပါ။ .. အဲဒီတော့ ဂျာဂျာ့ အင်္ကျီအဖြူလေးအောက်တွင် ဆေးရုံမှာလို ဘော်လီမဟုတ်ပဲ ပုံဆန်း ဘရာစီယာလေးနှင့်ဖြစ်နေတာ ကိုလတ် မမျှော်လင့်ပဲ တွေ့လိုက်ရ၏။ အိုး … ဟန်ကျလေစွ။ ဒီလိုလေး ဂျာဂျာ့ကို စိတ်ကူးပုံဖော်ကြည့်နေခဲ့ရတာ အကြိမ်ပေါင်းမရေတွက်နိုင်။ ဒီနေ့တော့ ကိုလတ် ကံကောင်းစွာနှင့် လိုအင်ဆန္ဒတွေ ပြည့်၀ ရလေပြီပေါ့။ .. ကြည့်ပါဦး … ။

အခိုျးအစားကျလှသော ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် အသားအိအိ အင်္ကျီဖြူခပ်ပါးပါးလေးက တင်းရင်းဖိကပ်လို့ နေသည်။ … ထိုအသား ခပ်ပါးပါးလေးအောက်တွင် ပုံဆန်းဘရာစီယာ မျှင်မျှင်လေးက အတန်းလိုက်လေး။ ဆူဖြိုးသော ဂျာဂျာ့ အသားဆိုင်တွေကို ဘရာစီယာကြိုးမျှင်လေးက ခပ်တင်းတင်းစည်းနှောင်ထားသဖြင့် အသားလေးတွေ ခိုျင့်ဝင်နေတာကိုပင် အင်္ကျီဖြူလေးကိုထိုးဖောက်ကာ ကိုလတ် မြင်နေရသည်။ … နောက်ကျောဘက်ကနေ ကိုလတ် ကြည့်နေတာ ကြာလွန်းလာတော့ ဂျာဂျာ နောက်ကျောမလုံသလိုခံစား လာရသည်မို့ ကိုလတ် ဘာတွေများလုပ်နေသလဲလို့ နောက်ကို ခေါင်းလေးစောင်းငဲ့ကာ ပြန်ကြည့်သည်။ ကိုယ်လေးကို လိမ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရသည်မို့ ဂျာဂျာ့တင်သားကြီးတွေက အိတုံထမီအနီလေးအောက်မှ တင်းကနဲ ရုန်းထွက်လာကြမလိုဖြစ်သွား၏။ ကိုလတ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။

ဝါ့ဒ်ထဲမှာ ဒါမိုျးမြင်ရလေတိုင်း မနဲစိတ်ထိန်းထားခဲ့ရသမျှ ခုတော့ ကိုလတ် လွတ်ထွက်သွားရတော့သည်။ ‘ အား … သေပြီဆရာ … ‘ ကိုလတ်လက်ကြီးတွေက ဂျာဂျာ့တင်သားအိအိကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်မို့ ဂျာဂျာ ရုတ်တရက်လန့်ကာအော်မိသွားရသည်။ အလိုလိုကမှ ရင်တွေက တုန်နေချိန်မို့ ဖင် အားရပါးရ အကိုင်ခံလိုက်ရတော့ ဂျာဂျာ မတ်တပ်ပင်ကောင်းကောင်းမရပ်နိုင်တော့။ .. ဒူးလေးတွေ ညွှတ်ကာ နောက်ကိုလဲပြိုကျသွားသည်။ .. ကိုလတ်က နောက်မှာရပ်နေချိန်ဆိုတော့ ကိုလတ်ရင်ခွင်ထဲ အလိုလို ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး ရောက်သွားတော့သည်။ ကိုလတ်က ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသော ဂျာဂျာ့ကိုယ်လုံးလေးကို အားရပါးရ ဆီးပြီးဖက်လိုက်သည်။ စောစောကမှ အလှပြန်ပြင်ထားသည်မို့ ဂျာဂျာ့ကိုယ်လေးက မွှေးပံ့ျသင်းမြ နေသည်။ .. ကိုလတ်စိတ်တွေ မုန်ယိုလာတော့သည်။ ဆက်ဒဇင်(ှေိငျာ ) လို့ ခေါ်ကြသည့် အကြမ်းဖက်မှုနှင့် ကာမဆန္ဒတွဲပြီး ခံစားလိုသည့် စိတ်က ကိုလတ်ထံ ရုတ်တရက်အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသည်။ .. ‘ ဗြိ … ဗြိ … ‘ ‘ အား … ဆရာ ဆရာရယ် … ‘ ဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်ခင်မှာပင် ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ ယူနီဖောင်းအင်္ကျီဖြူလေးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆွဲဖြဲပြစ်လိုက် လေတော့သည်။

ဂျာဂျာ အလန့်တကြား အော်မိတော့သည်၊ .. ယူနီဖောင်း အပိုတစုံရှိသေးမှန်း ပြောမိတာ မှားပြီထင်သည်။ ကိုလတ်ပုံစံက လူစိတ်ပျောက်နေသလိုဖြစ်လာသည်မို့ ဂျာဂျာ အလန့်တကြား ရုန်းမိ၏။ သို့ပေမယ့် အရာမထင်တော့ .. ။ ကိုလတ်ရင်ခွင်ထဲတွင် ကျကျနန ရစ်ပါတ်ခုျပ်နှောင်ခံထားရပြီမို့ ဘယ်လိုမှ မရုန်းသာတော့ပါ။ .. ကိုလတ်ပြုသမျှ နုရတော့မည့် ဂျာဂျာ ဖြစ်နေရပါပြီ။ ‘ ဗြိ ဗြိ .. ဗြစ်ဗြစ် .. ‘ ‘ အား … သေပြီ သေပြီ … ဆရာရယ် သနားပါဦး … ‘ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆွဲဖြဲရင်း လက်မောင်းနားရောက်တော့ အင်္ကျီအသားက ရုတ်တရက် ဆွဲဖြဲမရပဲ တစ်နေသည်မို့ ကိုလတ်က ပိုပြီး အားစိုက်ကာ ဆွဲဖြဲပြစ်တော့ ဂျာဂျာ့လက်မောင်းသား နုနုလေးတွေ သွေးခြေပင်ဥကုန်ပြီလား မှတ်ရသည် ..။ ဘယ်လောက်တောင်းပန်တောင်းပန် ကိုလတ်ကတော့ မရပ်ရေးချ မရပ်တော့ ..။ ဂျာဂျာ့အသံတွေကို မကြားပဲ ကိုလတ်နားထဲမှာ သူအင်္ကျီဆွဲဖြဲရာက ထွက်လာသော တဗြိဗြိ အသံတွေပဲ လွှမ်းမိုးနေသည်။

ထိုအသံတွေက သူ့ကို ပိုပြီး မုန်ယိုအောင် လုပ်ပေးနေကြသည်။ ဒီလိုနှင့် ခနအကြာတွင် ဂျာဂျာ့ယူနီဖောင်းအင်္ကျီအဖြူလေးမှာ အစိတ်စိတ်အမွှာအမွှာ ဖြစ်ကာ ကိုယ်ပေါ်မှ လျှောကျ သွားရတော့သည်။ .. ‘ အယ် အယ် .. ဆရာ ဆရာ .. မလုပ်ပါနဲ့ .. မလုပ်ပါနဲ့ .. ဂျာဂျာ ချွတ်ပေးပါ့မယ် … ‘ အင်္ကျီကိုချေမှုန်းပြီးတော့ ကိုလတ်လက်ကြီးတွေက ဂျာဂျာ့ အိတုံထမီလေးကို ကိုင်လာသည်၊ ဆွဲဖြဲမည်ပြင် လာပြန်သည်။ .. ဒီတခါတော့ ဂျာဂျာ မနေသာတော့။ .. ကိုလတ် ဆွဲမဖြဲခင် သူမထမီအနီလေးကို ကမန်းကတန်း ချွတ်ချပေးလိုက်ရလေသည်။ မဟုတ်ရင် ဒါလေးလဲ ကိုလတ်လက်ချက်မိသွားဦးမှာ။ .. ထမီတကွင်းဆိုလဲ တန်ဘိုးက နဲတာမှ မဟုတ်တာလေ .. နော် ။

ခုတော့ မီးချောင်းမီးရောင် ဖြူဖြူအောက်တွင် ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး အဝတ်ဆိုလို့ ကျောတန်းဘရာစီယာလေးနှင့် အောက်က ပင်တီအနီရောင်လေးပဲ ကျန်တော့သည်။ … ကိုလတ်က ခုမှ လူစိတ်ပြန်ဝင်လာဟန်နှင့် သက်ပြင်းကြီးတချက်မှုတ်ထုတ်ကာ နောက်နဲနဲဆုတ်လိုက်၏။ ‘ ဆရာရယ် …. ‘ ဂျာဂျာ ခပ်တိုးတိုးညဉ်းတွားယုံမှလွဲပြီး ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ပါ။ ကိုလတ်က ဘရာစီယာနှင့် ပင်တီလေးနှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော ကြွေရုပ်လေး ဂျာဂျာ့ကို အငမ်းမရပင် စိုက်ကြည့်နေတော့သည်။ ပြီးတော့မှ ကြမ်းပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်လေ၏။ သူ့ခေါင်းကို သူ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခပ်တင်းတင်းဖိညှစ်ရင်း ခါယမ်းပစ်လိုက်သည်။ .. သူ့စိတ်တွေ ဘာဖြစ် သွားပါလိမ့်နော် .. ။ ‘ ဆရာ .. ဆရာ .. နေလို့ကောင်းရဲ့လားဟင် .. ဂျာဂျာဘာလုပ်ပေးရမလဲ … ‘ အရေးထဲ မိဂျာဂျာက စိုးရိမ်တကြီးနှင့် သူ့ကိုပြေးပွေ့ထူသည်။

အားချင်းက မမျှလေတော့ သူကတော့ မတ်တပ်ရပ်မိမလာပဲ ဂျာဂျာ့ကိုယ်လေးသာ သူ့ရင်ထဲ လဲပြိုကျလာပြန်၏။ ‘ ပြွတ် .. အင်း ဟင်းဟင်း .. ‘ အမှတ်မရှိသည့် မိဂျာဂျာ .. ။ ခံရတာတောင် နဲသေးသည်လို့ သူမဖာသာ တွေးလိုက်မိသည်။ ကိုလတ်က သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြတ်ထွက်မတတ် ဖမ်းစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ .. တူးပိစ်ကလွဲလို့ တခြားဘာမှ မကျန်တော့သည့် သူမကိုယ်ပေါ်မှ အသားစိုင်တွေကို မညှာတမ်းဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေပြန်သည်။ ‘ အား .. ဟာ့ ဟာ့ .. ဆရာ ဆရာ .. ဘာလုပ်တာလဲ ရှီး .. အား .. ‘ ကိုလတ်က သူ၏ နောက်ထပ်ဆန္ဒတခုကို အကောင်အထည်ဖော်လိုက်ပါလေပြီ။ ဂျာဂျာ့ကို စတွေ့ပြီးကတည်းက သူမနာမည်ကို ဂျာဂျာလို့ ခေါ်လိုက်တိုင်း သူမကို ဘာဂျာပေးချင်စိတ်တွေ ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ ပေါ်ပေါ်လာတတ်သည်ဟု စာရှုသူတို့ ဖတ်ခဲ့ရပြီးပြီ မဟုတ်လား။ … ခုတော့ ကိုလတ် ဆန္ဒပြည့်ဝသွားရလေပြီ။

ဂျာဂျာ့ကိုယ်လေးကို ကြမ်းပေါ် အသာလဲှချလိုက်ပြီး ပင်တီအနီလေးအောက်မှ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ် နေရာလေးကို ကိုလတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက အငမ်းမရ ဖိကပ်ပြီး စုပ်ပြစ်လိုက်တော့ ဂျာဂျာ့ အူတွေ အသဲတွေ ကလီစာတွေ အကုန် ကိုလတ်စုပ်အားနှင့်ပါသွားပြီလား ထင်လိုက်ရတော့သည်။ ဂျာဂျာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ … ကိုလတ်ကို အားလဲ နာသည်။ .. ကိုယ် လေးစားရင်းစွဲရှိခဲ့သော အလုပ်ထဲက ကိုယ့်ဆရာမို့ မျက်နှာလဲပူနေ မိရသည်။ .. ကိုလတ်ကတော့ ဘာဆိုဘာကိုမှ ဂရုစိုက်သည့်ပုံ မရှိတော့။ ပင်တီလေးပေါ်မှ စုပ်နေရတာ အားမရသည့်အလား ကိုလတ်က ပင်တီလေးကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ‘ ဗြိ ဗြိ … အိုး … ‘ ပင်တီကတော့ ထမီလို မြန်မြန်ဆန်ဆန်ချွတ်ပေးလို့ ရတာမဟုတ်လေတော့ ဂျာဂျာ ဘာမှ မတတ်နိုင်လိုက်။

မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် ပင်တီလေး စုတ်ပြဲသွားပြီး သူမ ဆီးခုံမို့မို့လေးနှင့် ရတနာရွှေကြုတ်ခံတွင်းဝမှ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ထင်းကနဲ ဝင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာရတော့သည်။ ကိုလတ်က မျက်နှာတခုလုံးမှောက်ချကာ ဂျာဂျာ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနှင့်ဖိကပ်လိုက်ပြီး ဖူးကနဲ လေတချက် ခပ်ပြင်းပြင်းမှုတ်သွင်းလိုက်သည်။ .. ‘ အိုး … မိုင် … ‘ ဂျာဂျာ ကော့ပြန်တက်သွားသည်။ .. တင်ပါးကြီးက ကြမ်းပြင်မှ တပေလောက်ပင် မြောက်တက်သွား၏။ ကိုလတ်နှိုးဆွမှုကြောင့် စိုရွဲှနှင့်နေသော အရည်တွေက မှုတ်လိုက်သည့်ခပ်ပြင်းပြင်းလေအားနှင့် လွင့်စင်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်တခွင် ပြန့်ထွက်သွားကြသည်။

‘ အာ့ .. အား … ‘ ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေသည့် ဂျာဂျာ့ရွှေကြုတ စောက်ဖုတ်အ၀ လေးကို ကိုလတ်က ပါးစပ်တခုလုံး ဟနိုင်သမျှ ဟကာ ငုံခဲလိုက်ပြီး စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ .. ဂျာဂျာ့တင်ပါးကြီးတွေ ကြမ်းပေါ် ဝုန်းကနဲ ပြန်ပြစ်ကျ၏။ တင်ဆုံသားအိအိကြီးတွေသာ မရှိလျှင် တင်ပါးရိုးတွေပင် ကိုျးလောက်သည်။ .. မိန်းကလေးတွေ တင်ဆုံ အိထွားကြတာ သဘာဝတရားက ဒီလိုအချိန်မိုျးတွေအတွက် ကြိုတင်စီမံပေးထားတာပဲ ဖြစ်ရမည်။ .. ခုလဲ ကိုလတ် ဘာဂျာအစွမ်းအောက်တွင် ဂျာဂျာ့တင်ပါးကြီးတွေက ဒလစပ်ခါယမ်းနေလိုက် မြောက်တက် သွားလိုက် .. ပြန်ပြစ်ကျလာလိုက်ဖြစ်နေရာ တင်သားကြီးတွေ အိကနဲ အိကနဲကို ဖြစ်နေရတော့သည်။ နာလို့ နာရမှန်းလဲ မသိ။ .. ဂျာဂျာတို့ ဘာဂျာ အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။

ကိုလတ်က ရိုးရိုး စုပ်နေ မှုတ်နေရာမှ လျှာကြီးထုတ်ကာ အပြားလိုက်လျက်လိုက် .. လျှာဖျားလေးနှင့် အစိလေးကို ထိုးကော်ဆွလိုက် .. နှုတ်ခမ်းသားတဖက်စီကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနှင့် ဖိညှပ်ဆွဲယူလိုက် လုပ်နေလေရာ ဂျာဂျာ ကော့ကော်ကန်ကား ဖြစ်နေရတော့သည်။ .. အရည်တွေလဲ ထွက်ကျလာလိုက်တာ ကိုလတ်နှုတ်ခမ်းတွေလဲ ပေပွနေပြီ။ .. ဒါနဲ့တင်မရပ်သေးပဲ ထပ်ထွက်လာသောအရည်တွေက ကြမ်းပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းလို့ကို နေပြီ။ .. ဘယ်နှစ်ချီတောင် ပြီးကုန်ပြီလဲ မသိတော့။ .. ‘ အယ် .. အယ် … မလုပ်ပါနဲ့ ဒါလေးတော့ … ‘ အောက်မှာ ဘာဂျာပေးနေရင်းက ကိုလတ်လက်ကြီးတွေက အပေါ်ဘက်တရွေ့ရွေ့တက်လာကာ ဘရာစီယာ လေးကို လှမ်းကိုင်လာတော့ ဂျာဂျာ ပြာပြာသလဲပင် ကျောလေးကြွပြီး အမြန်ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်ရသည်။ မဟုတ်လျှင် ဒါလေးလဲ ကိုလတ်က ချမ်းသာပေးမှာမဟုတ်။

ဆွဲဖြဲပြစ်နေဦးမှာ။ ခုတော့ ဂျာဂျာ့အပေါ်ပိုင်းလဲ ဗလာကျင်းသွားပြီ။ ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းဆီ လျှောကနဲတက် လာပြီး အရည်တွေပေပွနေသော နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနှင့် ဂျာဂျာ့ နို့အုံကြီးတွေကို အငမ်းမရ စို့လိုက်ပြန်သည်၊ ‘ ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ‘ ‘ အား .. အင့် .. အဟင့် … ‘ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် တခုမှ ခံရချက် မသက်သာပါလားနော် .. ။ ဂျာဂျာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ တွေးမိသည်။ … စောစောက အောက်ပိုင်းမှာ ဘာဂျာပေးခံရတာကလဲ တမိုျး ခံစားချက်ပြင်းထန်သလို အခု အပေါ်ပိုင်းမှာ နို့စို့ခံရတော့လဲ ရင်ထဲက နှလုံးသားတွေပါ ကိုလတ်ဆီ ပါသွားပြီလား ထင်မှတ်မှားရပြန်သည်။ .. ကိုလတ်က ဒလကြမ်းကို အားမနာတမ်း စို့နေသည်။ … ဘယ်ဘက်ကိုစို့လျှင် ညာ၊ ညာဘက်ကိုစို့လျှင် ဘယ်ဘက်နို့အုံကို လက်နှင့်အပီအပြင် သမ သေးသည်။ တော်တော်ကြာလာတော့ ဂျာဂျာ မခံနိုင်တော့ … ။ နို့အုံသားနုနုလေးတွေ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကျိန်းစပ်နာကျင်လာရပြီ။ ကိုလတ်စို့သမျှ ရင်ဘတ်လေး ကော့ကော့ပြီး ခံနေရသည်မို့ နောက်ကျောတွေလဲ ညောင်းလှပြီ … ။

အောက်မှာလဲ အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ။ … ‘ အို … ဆရာရယ် … စို့လို့ မဝသေးဘူးလား … တော်ပါတော့ … ‘ ဂျာဂျာ ထုတ်ကိုတောင်းပန်ရတော့သည်။ အရင်က သူမတောင့်တနေခဲ့ရသော အထိအတွေ့တွေက ခုလို တကယ်တမ်း ကြုံလာရတော့ ထင်ထားသည်ထက်ကို ကောင်းနေပေမယ့် ကိုလတ်က ကြမ်းလွန်းတော့ ဂျာဂျာ မခံနိုင်ဖြစ်လာရခြင်းပါ … ။ ကိုလတ် စိတ်ဆိုးသွားမှာလဲ စိုးရိမ်နေမိသည်၊ .. အာရုံတွေ များလိုက် ပါဘိတော့ ဂျာဂျာရယ် … ။ ကိုလတ်က ဒီတခါတော့ ဂျာဂျာ့စကားကို နားထောင်သည်။ နို့စို့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ဂျာဂျာ့ပေါ် တကိုယ်လုံးထပ်မိအောင် လျှောကနဲ တက်လာကာ နေရာပြောင်းယူလိုက်သည်။

ဂျာဂျာ့နို့အုံထွားထွားကြီးတွေက ကိုလတ်ရင်ဘတ်အောက်မှာ ပြားကနဲဖြစ်သွားပြီး ဘေးဘက်ကိုပင် နို့အုံသားတွေ လံျှကျလာသည်။ မျက်နှာချင်း အအပ်မိတွင် ကိုလတ် နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက ခုနကမှနှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး ပါးပါးပြန်တင်ထားသည့် ဂျာဂျာ့နှုတ်ခမ်း အိအိထွေးထွေးလေးတွေကို မလွတ်တမ်းဖမ်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ အသာအယာဖွဖွလေး စုပ်နမ်းတာမိုျးမဟုတ်ပဲ ပါးစပ်ကို အကျယ်ဆုံးဟကာ တရှိန်ထိုးစုပ်ပြစ်လိုက်ခြင်းမို့ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်နားက မဲှ့နက်ကလေးပင် ကိုလတ်၏ စုပ်နမ်းသည့် စက်ကွင်းထဲ ဝင်သွားရသည်။ ကိုလတ်က ဒီမဲှ့နက်လေးကိုကြည့်ပြီး ဂျာဂျာ့ကို စွဲလမ်းနေခဲ့ရ သူမို့ မဲှ့နက်လေးကို လျှာထိပ်နှင့် အသာထိုးကာ ရက်ရက်ပေးနေပြန်သည်။ ခံစားမှုက ထုတ်ဖော်ပြောရန် ခက်လှအောင်ကို ဂျာဂျာ့အတွက် ထူးခြားဆန်းသစ်လှသည်။ … အရင်ဘဲ ကိုလွင်က ဒီမဲှ့လေးအကြောင်း ကဗျာတွေဖွဲ့ပြ တတ်တာကလွဲလို့ ကိုလတ်လို လက်တွေ့ဆန်ဆန် မလှုပ်ရှားတတ်ခဲ့။ .. ခုတော့ ဒီမဲှ့လေးက ကိုလတ်နှင့် ကျမှ ဂျာဂျာ့အတွက် အဓိပ္ပါယ် ပိုရှိသွားရပြီ။

ကိုလတ်ကြမ်းသမျှ အံကြိတ်ခံရင်း ဂျာဂျာ တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်နေရသည်။ နှစ်ယောက်သား တကိုယ်လုံး ထပ်ကပ်မိနေသည်မို့ အောက်ပိုင်းချင်းလည်း ကပ်နေမိသည်ဖြစ်ရာ ကိုလတ် လီးတံကြီးက ဂျာဂျာ့ဆီးခုံလေးနှင့် ပေါင်တံဖြိုးဖြိုးနှစ်ချောင်းကြားတွင် ညပ်နေသည်။ ဒီတော့ ဇက်ကိုဖိခုျပ် ထားခံရသော မြွေတကောင်လို ကိုလတ်လီးကြီးက ဒေါသတကြီး ရုန်းကန်နေရာ ဂျာဂျာ့ချက်ကောင်းနေရာ လေးတွေကို လျှောက်ပြီးပွတ်တိုက်ထိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေရသည်။ .. ဂျာဂျာ မနေနိုင်တော့။ .. ခံချင်လာပြီ။ ‘ ဟင့် ဟင့် … လုပ်ပါတော့ ဆရာရယ် … ဂျာဂျာ မနေနိုင်တော့လို့ပါ … ‘ အရှက်ကို ဘေးချိတ်ပြီး ဂျာဂျာလေး တောင်းပန်ရတော့သည်။ .. ပြောချလိုက်မိပြီးမှ ကိုယ့်စကားကိုယ်ပြန်ရှက်မိတော့ မျက်နှာလေးက ရဲတွတ်သွားသည်။ ကိုလတ်က မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ကာ ဂျာဂျာ့ရှက်မျက်နှာရဲရဲလေးကို အရသာခံကြည့်နေ ပြန်၏။

ကိုလတ်မျက်နှာကြီးက ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေရာ ဂျာဂျာ သီးမခံနိုင်တော့ပဲ ကိုလတ်နှာခေါင်းကြီးကို လိမ်ဆွဲ ပြစ်ထည့်လိုက်မိသည်။ .. ‘ အား … နာတယ် ဂျာဂျာရဲ့ … ‘ ‘ သြော် … သူ့ကျတော့ နာတတ်တယ် … သူများကျတော့ မနာတတ်တာကျနေတာပဲ .. ကိုင်လိုက်ညှစ် လိုက်တာများ ကိုယ်ချင်းမစာ … ဟွန်း .. ‘ ‘ ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ဂျာဂျာ ရဲ့ …. ‘ ‘ သွားပါ .. ဆရာ့ကိုတော့ ကြောက်တောင်လာပြီ .. အတွေ့အကြုံက ဘယ်လောက်တောင် စုံထားလဲမသိ’ ဂျာဂျာ့ချစ်မျက်စောင်းလေးက ကိုလတ်ရင်ကို ကလိကလိ ဖြစ်စေသည်။ ‘ အဲလို အတွေ့အကြုံစုံလို့လဲ ကိုယ်တကယ်ချစ်တဲ့ ဂျာဂျာ့ကို ရအောင်ဖန်နိုင်တာပေါ့ … ဟုတ်ဖူးလား .. ‘ ‘ ကဲပါ … ဟုတ်ပါတယ် .. ဆရာကြီးရယ် … လုပ်မှာလဲလုပ်ပါဦး .. ဒီက မိန်းကလေးတန်မဲ့တောင်းပန် နေရတာ အားနာပါဦး ရှင်ရယ် … ‘ ‘ အောရိုက် … ‘ ကိုလတ်က ခေါင်းကို ဆတ်ကနဲ တချက်ငြိမ့်လိုက်သည်။

ဂျာဂျာနှင့်သူနှင့်က ရင်ညွန့်ကနေ ဟိုးအောက်အထိ တောက်လျှောက်ဖိကပ်နေသည်မို့ ဂျာဂျာ့ခြေသလုံးလေးတွေကို ကိုလတ်ခြေဖမိုးတွေက ချိတ်လိုက်ပြီး ဂျာဂျာ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားကားလေးဖြစ်သွားအောင် အသာဆွဲဖြဲချလိုက်သည်။ ကားထွက်သွားသော ဂျာဂျာ့ခြေထောက်လေးတွေပေါ်မှာ ကိုလတ် ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက အလိုက်သင့် ဖိကပ်ပါသွားသည်။ .. နှစ်ယောက်သား အပေါ်ပိုင်းတွေက ထိကပ် နေကြသလို ပေါင်တံတွေ ခြေထောက်တွေက ကားထွက်လျှက်သား တောက်လျှောက် ထိကပ်နေကြသည်။ ဆီးခုံချင်းလဲ ထိကပ်နေကြဆဲ။ … ဒီပုံစံက ကိုလတ်အလွန် နှစ်သက်သည့် ပုံစံ … ပက်လက်လုပ်တာချင်းတူတူ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံထက် မိန်းကလေးဘက်က ညှစ်အားကိုပိုကောင်းစေသည့် အနေအထားမိုျးဖြစ်သည်။ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးရမှာ ရှက်တတ်သော မိန်းကလေးတွေ အတွက်လဲ အဆင်ပြေသည်။

ထိုအနေအထားအတိုင်း နေရာယူလိုက်ပြီးသည်နှင့် ကိုလတ် ခါးကို အသာကြွလိုက်သည်။ စောစောက ပေါင်တံတွေကြားတွင် ညပ်နေရသော ကိုလတ် လီးတံကြီးက ကြွားကြွားရွားရွား ထောင်ထလာ လေသည်။ .. ကိုလတ်က လက်တဖက်ကိုအောက်လှိုျပြီး သူ့လီးကြီးထိပ်နှင့် ဂျာဂျာ့ စောက်ဖုတ်လေး အ၀ တည့်သွားအောင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ တည့်ပြီဆိုသည်နှင့် လက်ပြန်သိမ်းကာ ခါးကိုပြန်ဖိချလိုက်တော့၏ ‘ ဗြွတ် …… ‘ ‘ အား ဟားဟား …. သေပြီ သေပြီ .. ‘ စောစောကတော့ သူပဲ လုပ်ပါတော့ဆိုပြီး တကယ်လုပ်တော့ ဂျာဂျာ ခေါင်းကိုခါရမ်းကာ ကိုလတ်ရင်ဘတ်ကြီးကို အတင်းတွန်းပစ်နေသည်။ … မိန်းကလေးတွေများ မူယာမာယာကိုများတယ်ဆိုတာ ဒါမိုျးထင်ပါ့ ။

ရည်းစားရှိနှင့်ပြီးသားပေမယ့် ပါကင်မဖွင့်ရသေးသော အပိုျလေးမို့ ဂျာဂျာ့စောက်ဖုတ်လေးက တင်းကြပ်စီးပိုင်နေကာ အဝင်မလွယ်လှပဲ ဖြစ်နေသည်။ ကိုလတ်လဲ အခြေအနေအရ ခါးကိုအဆုံးဖိမချသေးပဲ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိနဲှ့ကာ သွင်းနေလိုက်၏။ ‘ ဗြိ .. ဗြိ .. ‘ ‘ အား … အား … နာတယ် .. နာတယ် ဆရာရဲ့ … တော်ပါတော့ … အိုး … ‘ ကိုလတ်က တဖြည်းဖြည်းချင်းနဲှ့သွင်းနေသဖြင့် ဂျာဂျာ အော်နေသည့်ကြားမှပဲ ကိုလတ် လီးတံကြီးက တွင်းပေါက်ထဲ မြွေဝင်သလို တအိအိထိုးဝင်နေသည်။ .. သို့ပေမယ့် လမ်းတဝက်လောက်အရောက်မတော့ အထဲမှ အတားအဆီးလေးတခုက ရှေ့ဆက်မတိုးရန် အာခံနေလေသည်။ .. သြော် .. ဂျာဂျာ အပိုျစင်လေး ရှိသေးတာပဲ .. သေချာသွားပြီလေ။ ကိုလတ်က ရွီှကနဲ လေတချက်ချွန်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ခါးကို အသာပြန်မတ်လိုက်ပြီး အံတချက်တင်းတင်းကြိတ်ကာ ဂျာဂျာ့အတွက် ဟိုအရင်ကတဲက မျှော်မှန်းသိမ်းဆည်းထားခဲ့ရသမျှ အားတွေအင်တွေကို အကုန်ထုတ်သုံးကာ ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။ ‘ ဗြစ် … ဖောင်း … ‘ အပိုျစင်အမှေးလေးက ဗြစ်ကနဲပေါက် … ပြီးလဲပြီးရော အရှိန်နှင့်ထိုးဝင်လာသည့် ကိုလတ်လီးကြီးက ဂျာဂျာ့စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိအောင် ဝင်သွား .. ဆီးခုံချင်းက ဖောင်းကနဲဆောင့်မိ … အဖြစ်အပျက်တွေက တဆက်တည်း ဖြစ်ပွားသွားသည်။ ဂျာဂျာ အမယ်လေး တရန်ပင် အချိန်မရလိုက်တော့။ … ပါးစပ်လေး အစွမ်းကုန်ဟကာ ခေါင်းလေးနောက်ပြန်လန်ထွက်သွားစဉ်မှာပင် ကိုလတ်က အောင်လံစိုက်ထူ လိုက်ပြီးသား ဖြစ်သွားတော့သည်။

ကိုလတ်လီးကြီး၏ ကျောဘက်မှ ဂေါ်လီလေးနှစ်လုံးကလဲ တာဝန်ကျေစွာဖြင့် ဂျာဂျာ့အစိလေးကို ဒလကြမ်း ပွတ်ဆွဲချသွားရာ ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထသွားရတော့သည်။ … သြော် .. လူ့ဘ၀ အရသာဆိုတာ ဒါပါလား နော် … ။ အောင်လံတဆုံးစိုက်ပြီးသည်နှင့် ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်သေးပဲ ဆက်ကာ ဖိထားသည်။ တအင်းအင်း ညဉ်းသံလေးတွေနှင့်အတူ ဂျာဂျာ့ခြေထောက် ပေါင်တံနှင့်ဖင်ဆုံကြီးတွေက တရွရွကြွတက် ရုန်းကန်နေကြသည်။ ကိုလတ်က ကြွခွင့်မပေးပဲ အားထည့်ကာ ဇွတ်ဆက်ဖိထားတော့ ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံး သွေးတွေ ဆူပွက်တက်လာတော့သည်။ .. အပိုျမှေးလေးပေါက်သွားလို့ နာဖို့တောင် သတိမရနိုင်တော့။

အထဲက စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးတွေက တလှုပ်လှုပ်တရွရွနှင့် ကိုလတ်လီးကြီးကို ဆီးကြိုထွေးပွေ့ထားကြသည်။ သွေးထဲသားထဲမှ ဆိမ့်တက်လာသော အရသာတွေက ဂျာဂျာ့တကိုယ်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားကြသည်။ … သြော် … အလိုးခံရတာ ဒီလောက်အရသာရှိမှန်းသာကြိုသိရင် ဂျာဂျာတို့ ဒီအရွယ်အထိအောင်တောင် မနေပဲ အစောကြီးကတည်းက ယောကျာ်းယူပြစ်လိုက်ပြီးသား ရှိရော့မည်။ .. ခုလဲ နောက်တော့ မကျသေး ပါဘူးလေ … အရွယ်က ခုမှ ၂၅ ရှိသေးတာပဲ။ .. ရှေ့လျှောက် ဘဝမှာ တဝကြီး အလိုးခံဘို့ အချိန်တွေ အများကြီး ကျန်ပါသေးသည်လေ … ။ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် ဂျာဂျာ မပွင့်တပွင့်လေး ပြုံးလိုက်မိတော့ ကိုလတ်က မျက်မှောင်ကုံ့ျသွားသည်။

သူကဖြင့် သနားလို့ တအားတောင်မဆောင့်သေးပဲ ခနနှပ်ပေးထားတာကို မချောက ဘာထင်နေလဲမသိ .. လို့ ကိုလတ်က တွေးမိသွားသည်။ ဒီလူ ဒါအကုန်ပါပဲလို့များ ထင်နေရော့သလား မပြောတတ်။ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ … ကိုလတ် တလွဲတွေးမိသွားတာက ဂျာဂျာ့အကြိုက်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုလတ်က စောစောက သနားချင် ညှာချင်နေသည့်စိတ်တွေကို စွန့်လွှတ်ကာ အသားကုန် ကုံျး လိုးတော့ သည်ကိုး … ။ ဂျာဂျာကလဲ ဒါမိုျုး အားရပါးရ အလိုးခံချင်နေပြီမို့ ဆန္ဒနှင့်လက်တွေ့ တထပ်တည်းကျသွားရ လေတော့သည်ပေါ့။ … ‘ ဖုံး ဖုံး .. ဖတ်ဖတ် … ‘ ‘ အား အ … အား အ … ‘ ကိုလတ်ဆောင့်သံ နှင့် ဂျာဂျာ့နှုတ်မှ အလိုလိုပွင့်ထွက်လာသော ညဉ်းသံလေးတွေက အခန်းထဲမှာ စည်းဝါး မှန်မှန် လွင့်ပံျနေသည်။ ပါကင်ဖွင့်ပြီးကာစလေးလဲဖြစ် … ဖရော့ခ် ပုံစံ၏အားသာမှုကလဲ ကူညီနေဆိုတော့ ကိုလတ်အတွက်တော့ အထိအတွေ့က ထူးရှယ် ဖြစ်နေရတော့သည်။

ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အောက်မှ ဂျာဂျာ ရဲ့ စိတ်ထစရာ တင်ဆုံကြီးတွေက လေမွေ့ယာတခုအလား ပြန်ပြန်ကန်တင်ပေးနေကြမှုကလည်း အရင်က လိုးခဲ့ဘူးသည့် ဘယ်မိန်းကလေးတွေနှင့်မှ မတူအောင် အရသာထူးလှသည်။ .. ပိန်ပိန်ပါးပါးလေးတွေက ကိုယ်ဟန်ကျော့သလေးဘာလေးနှင့် ခုလို အရသာမိုျးကျ ဘယ်လိုမှ မပေးစွမ်းနိုင်တာ ဘယ်သူငြင်းချင်ကြ သေးသည်လဲ … ။ သြော် ဒီလို တင်ဆုံကြီးမိုျးနှင့် ဂျာဂျာ့ကိုဖြုတ်ခွင့် လိုးခွင့်ကြုံတာ သူကား ကုသိုလ် ထူးပေစွ။ ဂျာဂျာ့ကိုယ်လေးက အောက်မှာ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေတိုင်း ရင်နှစ်မွှာကြားမှ နို့အုံအိအိကြီးတွေကလည်းပဲ တအိအိနှင့် ကိုလတ်ရင်ဘတ်ကို လာရောက်ပွတ်သပ်နေကြသည်မှာ ကိုလတ်တော့ တညလုံးသာ ဒီလို နေနေလိုက်ချင်စိတ် ပေါက်မိတော့သည်။

အားပြတ်လို့ သေချင် သေသွားပလေ့စေ လေ။ … ‘ ဂျာဂျာ အလိုးခံလို့ကောင်းရဲ့လားဟင် ခံကောခံနိုင်ရဲ့လား ….. ‘ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် မနားတမ်းဆောင့်လိုက်ပြီးမှပဲ ကိုလတ်က စကားမေးဖော်ရတော့သည်။ မခံနိုင်လို့ အသက်ထွက်မည့်သူသာဆို ဘယ်နှစ်ခါလောက် သေပြီးလောက်ပြီလဲ မသိ။ .. ဂျာဂျာ့လို အိုးကောင်းမောင်းသန် မို့သာ တော်တော့သည်။ ‘ အား … ရှီး … ကောင်းတယ်ဆရာ … အလိုးခံနိုင်ပါတယ် .. ဟို ဟိုလေ … ‘ ဂျာဂျာက စကားဆက်ရ ခက်နေသည်။ ‘ ပြောလေ ဂျာဂျာရဲ့ .. ‘ ‘ အဟင်း … ဂျာဂျာ ရှက်လို့ .. ပြောရမှာ …. ‘ ‘ သြော် .. ဂျာဂျာရယ် .. ဒီအခြေအနေရောက်မှများ ရှက်နေရသေးတယ် .. ပြောသာပြော .. ‘ ‘ ဟို ဟိုလေ .. ဒီပုံစံနဲ့ အလိုးခံရတာ အားမရသလိုပဲ ဆရာရယ် … ‘ အလဲ့ … မရွှေချောက အလာကြီးပဲ။

ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါသည် .. ဒီ ဖရော့ခ် ပုံစံက ယောကျာ်းလေးတွေ အတွက်တော့ ညှစ်အားကောင်းကောင်းပိုခံစားရသည်။ ပေါင်တံနှင့်ခြေသလုံးလေးတွေ၏ အထိအတွေ့ကိုပါ တပြိုင်တည်း ခံစားရသည်ရောကြောင့် ပိုဖီးလ်လာသော်လည်း မိန်းကလေးတွေအတွက်ကျတော့ဖြင့် အဝင်မနက်လှသဖြင့် အထဲမှာ နင့်နင့်နဲနဲ မရှိလှသောကြောင့် တခို့ျမိန်းကလေးတွေက လုံး၀ အားမရ ။ အထူးသဖြင့် စိတ်ထန်သော သွေးသားဆူသော ဂျာဂျာ့လို မိန်းကလေးတွေအတွက်တော့ မထိတထိလိုသာပဲ ဖြစ်နေရသည်ပေါ့။ … ကဲလေ … ပရိသတ်က တောင်းဆိုလာမှတော့ ပုံစံပြောင်းကြယုံပေါ့။ … ‘ ကဲ … ဒါဆို ပုံစံပြောင်း လိုးကြမယ် … ဟုတ်ပြီလား … ‘ ‘ ဟုတ် … ‘ ကိုလတ်က သူ့ဟာကြီးကို ဂျာဂျာ့အထဲမှ ဇတ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။

ဂျာဂျာ့ရင်ထဲ ဟာပြီးကျန်ခဲ့သည်။ … အသာအယာနှုတ်တာမဟုတ်ပဲ ဇတ်ကနဲဆွဲနှုတ်တာဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေတောင် အပြင်ကို စွိကနဲ စူထွက် ပါသွားရပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ပုံမှန်နေရာ ပြန်ရောက်သွားရသည်။ ‘ ကဲ .. ဂျာဂျာ ခနထဦး … ပြီးတော့ လေးဘက်လေး ထောက်ပေး … ‘ ဂျာဂျာက စွေ့ကနဲထကာ လေးဘက် ကျော့ကျော့လေး ထောက်လိုက်သည်။ မြန်မြန်လုပ်မှ .. အထဲမှာနေရတာ ဟာလှပြီ … ။ ‘ အဲ … ဟုတ်ပြီ .. ခါးလေးကို နဲနဲအောက်နှိမ့်ချလိုက်ပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ကို ကော့ထုတ်ပေး ‘ ကိုလတ်က အပီအပြင်ကို လမ်းညွှန်နေသည်။ လက်ကလဲ ဂျာဂျာ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လာဖိပေးကာ ပုံစံကျ အောင် လုပ်ပေးနေလိုက်သေးသည်။ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုလဲ နောက်ကို ဆွဲကော့ထုတ်ပေးလိုက်သေး၏။ ‘ အဲ .. ဟုတ်ပြီ … ရပြီ .. ‘ ဂျာဂျာ့ပုံစံက ဒီလို စတိုင်လ် နှင့်လဲ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်အား ကောင်းနေလေသည်။

ကြည့်လိုက်ပါဦး … လက်လေးက ခပ်ယိုင်ယိုင်လေးထောက်ထားသည်။ .. သေးသိမ်သောခါးလေးက ခုလိုလေးဘက်ထောက် နေတော့ ပိုပြီးတော့ကို သေးသွယ်သွားသလားထင်ရသည်။ တင်သားကားကားကြီးတွေကလဲ ပိုပြီး စွင့်တက်လာကြသည်။ .. ရင်ဘတ်အောက်မှာတော့ ဗူးစင်မှ ဗူးသီးကြီးတွေလို နို့ကြီးနှစ်လုံးက တွဲလောင်း ကျနေကြသည်မှာ အသဲယားစရာ … ။ အဲ .. ကိုလတ် ဒီလောက်ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်သဖြင့် ဂျာဂျာ့ခေါင်းမှ သူနာပြုခေါင်းဆောင်း လေးကတော့ ပြုတ်ကျနေပြီးတော့ ဆံပင်လေးတွေလဲ ကလစ်တွေ ညှပ်တွေပြုတ်ပြီး ဖရိုဖရဲ ဝဲကျနေရသည်ပေါ့ …။

ဒါပေမယ့် ဒီလို ဖရိုဖရဲလေး ဖြစ်နေတာကိုက တမိုျးဆွဲဆောင်အားတိုးကာ ရမက်တွေ ပိုထန်စရာ ဖြစ်နေရတော့သည်။ … ဖင်ဆုံကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား တွေကတော့ ကိုလတ်ကို လာလှည့်ပါ လိုးလှည့်ပါ ဆော်လှည့်ပါနှင့် ခေါ်နေကြပြီ။ … ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ ရင်ခုန်စရာ အိုးကြီးနောက်မှာ ကပ်ပြီး ဒူးထောက်ချလိုက်၏။ ငယ်ဖော် လီးတံကြီးက တာဝန်ကို ဦးလည်မသုန် ထမ်းရွက်ဖို့ တယမ်းယမ်းနှင့် အသင့်ဖြစ်နေပြီ။ … ကိုလတ်က ပြူးထွက်နေသော ဂျာဂျာ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေအဝကို သူ့လီးကြီး အသာတေ့လိုက်၏။ တော်တော်နှင့် ထိုးမသွင်းသေးပဲ စောက်ဖုတ် အဝမှာတင် တရွရွပွတ်ကာ လက်တွေကလဲ ဂျာဂျာ့တင်ပါးကြီးတွေကို အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက် ညှစ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ဂျာဂျာ့တင်ဆုံကြီး တယမ်းယမ်းဖြစ်လာ တော့သည်။ မြန်မြန်များ ဝင်သွားလို ဝင်သွားငြား ကိုလတ်ရှိရာ နောက်ဖက်ကို ဖင်ဆုံကြီးက ဇွတ်တိုး လာသည်။ .. ကိုလတ်က ညစ်ကျယ်ကျယ်လေး ပြုံးလိုက်မိ၏။ မယ်ခုမျှော် .. ဆိုတာ ဒါမိုျး ဖြစ်မှာပေါ့။

‘ ဗြွတ် ‘ ‘ အား ………….. ‘ ကိုလတ်က အစာလိုက်ဟပ်သလို တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသော ဂျာဂျာ့ဖင်ဆုံကြီးကို ဆတ်ကနဲ လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ယင်း တချိန်တည်းမှာပင် စံချိန်လွန် ကိုလတ်လီးကြီးက ဂျာဂျာ့ ပါကင်ဖွင့်ပြီးစ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိတိုင် တဟုန်ထိုး ထိုးဝင်သွားတော့ ဂျာဂျာ ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်မိသည်။ တင်ပါးကြီးတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ခါယမ်းထွက်သွား၏။ ‘ အား … ဆရာရယ် .. အထဲမှာ သားအိမ်ကိုထိုးမိနေပြီ .. အား .. အား … ‘ ဂျာဂျာ့ဖင်ကြီးက ရမ်းထွက်သွားပေမယ့် ကိုလတ်က သူ့ဟာကြီးကို ကျွတ်မထွက်သွားအောင် အတင်းဖိပြီး ထိုးထည့်ထားတော့ အထဲက ဂျာဂျာ့သားအိမ် အဝလေးကို ကိုလတ်ထိပ်ဖူးကြီးက ဒလကြမ်းထိုးဖိနှိုးဆွပေး သလို ဖြစ်သွားရသည်မို့ ဂျာဂျာ မျက်ရည်တွေပင် လည်တက်လာအောင် ထိထိမိမိ ခံစားလိုက်ရသည်။

စောစောကပုံစံနှင့် အားမရပါဆိုသည့် မိဂျာဂျာတယောက် အားရယုံမက အီဆိမ့်ပြီးကို တက်သွားရလေပြီ။ ခါးလေးက ပိုညွှတ်ကျသွားသည်။ .. ရှေ့မှာထောက်ထားသော လက်လေးတွေပါ ခွေကျချင်သလိုလို ယိုင် ထိုးသွားသည်မို့ မျက်နှာနှင့်ကြမ်းပြင်မဆောင့်မိအောင် မနဲအားတင်းကာ ပြန်ပြီး မတင်လိုက်ရ၏။ .. ခုလို ဂျာဂျာ ခွေခွေလေးလဲကျလုလုဖြစ်သွားပြီးမှ အတင်း အားခဲကာ လက်ကလေးတွေထောက်ပြီး ပြန်ရုန်းထလာပုံက ကိုလတ်မျက်စိထဲမှာ အလွန်ကိုကြည့်ကောင်းသွားရသည်။ ရမက်တွေ ပိုထန်လာသည်။ သူပြောလို့ ပုံစံပြောင်းပေးထားရတာပဲ .. ခွေယိုင်ရုံမကလို့ ပုံလျက်ပဲ လဲကျကျ .. သနားနေစရာ မလို ပါဘူးလေ ဆိုသောစိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာသည်။

ကိုလတ်စိတ်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်မိတော့သည်။ ….. ကိုလတ်က ဂျာဂျာ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့် စုံကိုင်ဆွဲထိန်းထားလိုက်သည်။ .. ပြီးတော့ ဂျာဂျာ့တင်ပါးအိအိကြီးတွေ လှိုင်းလေးတွေထကာ တုန်တုန်တက်သွားသည်အထိကို အားရပါးရ ပြစ်ပြစ်ပြီး ဆောင့်ချနေလိုက်တော့သည်။ .. ပထမတော့ ဂျာဂျာ ငါးရံ့ပြာလူး ခါယမ်းနေသေးသည်။ … သို့ပေမယ့် ခနကြာတော့ အထာကျသွားပြီး သူမကိုယ်သူမ ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းနိုင်သွားသည်။ ခွေလဲကျမည့် အရိပ်အယောင် မရှိတော့ … ။ ကိုလတ် ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ စည်းချက်ကျကျ သူမတင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ပစ်ပစ်ပေးပြီး တက်ညီ လက်ညီလေးပင် လှုပ်ရှားပေးလာလေသည်။ ခုမှ ဒီပုံစံနှင့် အလိုးခံရတာ ဂျာဂျာ အထာကျသွားပြီ။ အရသာလဲ အကြီးအကျယ် တွေ့သွားရပြီ။ … ဂျာဂျာ နောက်ပေး ပေးတတ်လာတော့ ကိုလတ်လဲ ဆောင့်ရတာ အရသာပိုတွေ့လာသည်။

တကယ်ပါ … သူအရင်ဖြုတ်ခဲ့ လိုးခဲ့ဘူးသည့် မိန်းကလေးတွေထက်ကို ဒီဆရာမလေး ဂျာဂျာ့ဆီမှာ ပြောပြရ ခက်လှသော ဆွဲဆောင်အား တခုခု ရှိနေတာအမှန် ။ .. နောက်ထပ် မိန်းမတွေ ရာချီလိုးလို့ကော ဒီလို စိတ်ပါလက်ပါ ငြိတွယ်မှုမိုျး ရမည်ဟု မည်သူ အာမခံနိုင်ပါမည်နည်း။ .. တသက်တာအတွက် သူမကို အပိုင်ဖြုတ်ခွင့် လိုးခွင့်လိုင်စင်ရရှိအောင် လက်ထပ်ယူလိုက်တော့မည်ဟု ကိုလတ် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ ဒီအတွေးလေး ဝင်လာတော့ ဂျာဂျာ့ကိုလိုးရတာ ပိုကြည်နူးစရာကောင်းလာသည်။ ကြိုက်ကုန်းတယောက်ကို လိုးနေရသလိုမိုျး မခံစားရတော့ပဲ ဘဝကြင်ဖော်လောင်း ကောင်မလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး လိုးနေရသလိုဖြစ်လာပြီမို့ ကိုလတ်ခံစားမှုတွေက ပိုမို ဆန်းသစ်လာသည်။ ခံစားမှုတွေ ဆန်းသစ်လာတော့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပိုပြင်းလာသည်။ သုတ်ကလဲ ထွက်ကိုမလာတော့။ အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိတော့ … ။

ခံနေရသော ဂျာဂျာတော့ မြော့နေလေပြီ။ … စောစောက ကိုလတ် ဘာဂျာပေးထားစဉ်က နှစ်ချီသုံးချီ ပြီးထားပြီးသားမို့ ဒီတချီကျတော့ တော်တော်နှင့်တော့ မပြီးနိုင်သေး … ။ ကြာတော့ ဒူးတွေ နာလာပြီ။ ရှေ့မှာထောက်ထားရသော လက်လေးတွေလဲ ညောင်းလှပြီ။ .. ကိုလတ်ကတော့ ဘယ်ကမ္ဘာအထိ ကို ဆက်ဆောင့်နေဦးတော့မည်မသိ။ .. သို့ပေမယ့် ကိုလတ်က မိန်းမမိုျးစုံနှင့် အတွေ့အကြုံစုံထားသူမှန်း ဂျာဂျာ သိနေတော့ သူမကျမှ ခံနိုင်ရည်မရှိလို့ အထင်ခံရမှာ တနည်းအားဖြင့် အထင်သေးသွားမှာလဲ ဂျာဂျာ ကြောက်သည်။ .. ကိုလတ်စွဲသွားမှ သူမ ဘဝလဲ ကြိုက်ကုန်းမဖြစ်ရပဲ တည်တည်တန့်တန့် ပွဲတက်မယားဖြစ်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လား။ .. ဒီတော့လဲ ဂျာဂျာ့မှာ ကိုလတ် လိုးသမျှ ဆောင့်သမျှကို အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ခံယင်း အဝတ်ပုံကြီး တခုလို ပျော့ခွေမကျသွားအောင် အစွမ်းကုန် တောင့်ထားရရှာလေတော့သည်။ နဖူးဆံစပ်မှာလဲ ချွေးဥလေး တွေပင် သီးထနေပြီ။ ကိုလတ်ကတော့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို စုံကိုင်ညှစ်ကာထိန်းထားရင်း ဆောင့်လိုက်၊ .. တချီတချီကျပြန်တော့ ဗူးသီးကြီးတွေလို တွဲလောင်းကျကာ ဗရမ်းပတာ ခါယမ်းနေသော ဂျာဂျာ့နို့အုံကြီးတွေကို ရှေ့ကိုကိုင်းပြီး လှမ်းဆုပ်နယ်လိုက်နှင့် အပီအပြင်ကို လိုးနေလေတော့၏။

တခါတခါကျပြန်တော့လဲ ဂျာဂျာ့ကျောပြင် ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်မှာ အသာမှောက်ချကာ ဂျာဂျာ့ကျောလေးနှင့် သူ့ပါးတွေကပ်ထားရင်း အမောဖြေသလို လုပ်ကာ အသာညှောင့်လိုး နေတတ်ပြန်သေးသည်။ ခနလောက် အဲဒီလို ညှောင့်လိုးပြီးလို့ သက်လုံပြန်ကောင်း သွားသည်နှင့် နဂိုအတိုင်း အသားကုန် ပြန်ဆောင့် လိုးပြန်တော့၏။ ဂျာဂျာ့မှာသာ နားခွင့်မရ .. အမောလေးမှ ဖြေခွင့်မရပဲ တလစပ်ကို အလိုးခံနေရလေတော့သည်။ … ဒီပုံစံပြောင်းလိုးတာ နာရီဝက်ကျော်လာပြီထင်သည်။ .. ဂျာဂျာလဲ မျက်လုံးတွေပြာ ခေါင်းတွေ မူးလာပြီ။ စောစောကလို ရင်ချင်းအပ် ခြေထောက်တွေကား အနေအထားလေးမှာ အသာနှပ်မနေခဲ့မိတာ မှားလိုက်လေ ခြင်း လို့ ခုမှ နောင်တရမိသည်။ .. သို့ပေမယ့် ခုချိန်မှတော့ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ပြီပဲ။ … တဖြည်းဖြည်း ခံရင်းခံရင်းနှင့် ဂျာဂျာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ခံစားမှုတွေ ပြန်ပြီး ဆန်းသစ်လာသည်။ .. ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာသည်။

အူထဲအသည်းထဲမှ တလှိုက်လှိုက် ဖြစ်လာသည်။ နို့အုံကြီးတွေ တင်းထလာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ကျိန်းစပ်ကာ ထောင်မတ်ချွန်ကော့ လာကြသည်။ .. ဂျာဂျာ အသက်ရှုတွေ ပိုမြန်လာသည်။ .. ပြီးတော့မည် နောက်တချီ … ။ ‘ အ .. အား … ဆရာရယ် .. ပြီးပြီ ပြီးပြီ .. ဂျာဂျာပြီးပြီ … ကောင်းလိုက်တာ .. အိုး မိုင်ဂေါ့ဒ် … ‘ ဂျာဂျာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်တွေ ဖွီးကနဲ ပန်းထွက်လာသည်။ ကိုလတ်လီးကြီးနှင့် ကြပ်သိပ်ပြည့်နေသည့်ကြားထဲမှ အတင်းကို တိုးထွက်စီးကျကုန်၏။ ဂျာဂျာ့အသံလေးက တုန်ယင်စွာအဖျားခတ်ရင်း တိမ်ဝင်သွားတော့သည်။ ဂျာဂျာ ဘယ်လိုမှ မတောင့်ထားနိုင်တော့ .. အားတွေအင်တွေ အကုန် ကုန်ပြီ။ ကိုလတ်လီးကြီး တပ်လျှက်တန်းလန်းနှင့်ပင် လက်ပစ်ခြေပစ်ကို ဟပ်ထိုးလဲကျ သွားရရှာလေတော့သည်။ ကိုလတ်လဲ မပြီးသေးသော သူ့လီးကြီးကို ဂျာဂျာ့အထဲ စိမ်ထားရင်းနှင့် ဂျာဂျာ့အပေါ် အသာထပ်လျှက် မှောက်ချကာ မှိန်းနေလိုက်လေတော့၏။ ခနနေလို့ ဂျာဂျာ အမောပြေလျှင်တော့ နောက်တပွဲနွဲှရန် အဆင်သင့်ပြင် စောင့်စားရင်း ဂျာဂျာ့ လည်ဂုတ်သား ဝင်းဝင်းလေးတွေကိုသာ ခပ်ဖွဖွလေး ငုံခဲနေလိုက်မိပါတော့သတည်း … ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ဖြဖြေလး

ညေန ေလးနာရီခြဲၿပီးေနၿပီ။ … ကိုလတ္တေယာက္ အိမ္ျပန္ရန္ ေဆး႐ုံေလွကားမႀကီးမွ ဆင္းေတာ့မလို႔ဟန္ျပင္ေနစဥ္ ေနာက္ဖက္မွ အသံေလးတခုက ႐ုတ္တရက္ေပၚလာ၏။ ‘ ဆရာ ျပန္ေတာ့မလို႔လား … ဟင္းဟင္းဟင္း .. ‘ ျပန္ေတာ့မလားေမးတာ ဘာမ်ား ရီစရာ ပါေနသည္မသိ။ … ကိုလတ္စိတ္ထဲ နဲနဲ အစာမေၾကျဖစ္သြားမိသည္။ .. လွည့္ၾကည့္စရာမလိုပဲ သိေနသည္။ အသံရွင္ေလး မည္သူဆိုတာ။ … ဘယ္သူရွိရမည္လဲ … သူနာျပဳအသစ္ေလး ဂ်ာဂ်ာ ေပါ့။ … သူမက ျမန္မာမဟုတ္ .. ။ တိုင္းရင္းသူေလး .. ။ နာမည္အျပည့္အစုံက အယ္လ္ကြန္ဖန္ဂ်ာ တဲ့ ….. ။ သို႔ေပမယ့္ တေဆး႐ုံလုံးက သူမကို ဂ်ာဂ်ာ လို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ … ေတြးၾကည့္လွ်င္ အဓိပၸါယ္က ဘာလိုလိုႀကီး … ။ ကိုလတ္စိတ္ထဲေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ သုံးလေလာက္က သူတို႔ေဆး႐ုံကို ဒီဆရာမေလး ေရာက္လာၿပီး သူတို႔ဝါ့ဒ္ထဲေရာက္လာခဲ့ခ်ိန္ကစၿပီး သူမနာမည္ကို ဂ်ာဂ်ာ လို႔ ေခၚလိုက္ရတိုင္း စိတ္ထဲမွာ သူမကို ဘာဂ်ာေပးခ်င္စိတ္ေတြသာ တဖြားဖြားေပၚေပၚလာေနေတာ့ ခက္လွသည္။

နာမည္အျပည့္အစုံေခၚဘို႔ကလဲ ေခၚရခက္လွေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ သူမ်ားေတြေခၚသလို အတိုပဲ ေခၚေနရေတာ့သည္။ ထားပါေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ပဲ … ။ အႏွီ ဂ်ာဂ်ာသည္ လွတာေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကိုလွသည္။ .. ဆြဲေဆာင္မႈကလည္း ေကာင္းသည္။ .. မ်က္ႏွာေလးၾကည့္မလား … ျဖဴႏုေနသည္။ .. မ်က္ခုံးေလးေတြက တန္းတန္းေလး .. ။ ႏွာတံေလးက ေပၚေပၚ .. ။ တျခားတိုင္းရင္းသူေတြႏွင့္မတူပဲ မ်က္ဆံေလးကလဲ နက္နက္ေလး … ။ ပါးျပင္ေလးေတြက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးေတြလို ရဲရဲေလးေတြ … ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ဖူး႐ြေနသည္။ .. ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးက တြဲတြဲေလး … ။ ေမးေစ့ႏွစ္ခြေလးအေပၚနားမွ မဲွ႔ေလးကေတာ့ သူမမ်က္ႏွာကို ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆုံး ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးထားသည့္အရာေလးပဲျဖစ္မည္။ … ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ၾကည့္ဦးမလား … ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာမရွိ။ … ငါးေပသုံးလက္မဆိုေသာ အရပ္ေလးက နဲနဲေတာ့ ပုသည္ေျပာလို႔ရေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ မိန္းကေလးေတြအတြက္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ အရပ္ထဲမွာ ပါေနသည္။ … ခါးေလးက ေသးေသးေလး။

ကိုလတ္ဖတ္ဖူးသည့္ေဆာင္းပါးမ်ားအရ ငါးေပသုံးလက္မရွိေသာ မိန္းကေလးတေယာက္အတြက္ စံခ်ိန္မွီ ခါးအတိုင္းက ၂၁ လက္မခြဲ ရွိရမည္ဟု ဖတ္ဖူးသည္။ .. မယ္ေ႐ြးပြဲေတြအေၾကာင္း လိုက္ေလ့လာတုန္းက ဖတ္ဖူးထားတာပါ … ။ ခု ဂ်ာဂ်ာ့ခါးက ၂၁ ေတာင္နဲနဲ ေလ်ာ့ဦးမလားမသိ။ .. ခါး ၂၁ ဆိုလွ်င္ ရင္က ၃၁၊ တင္က ၃၃ အနည္းဆုံးရွိရမည္တဲ့ … ဒါေလာက္ရွိမွ စံမွီမည္။ … ဒီ့ထက္ကြာျခားခ်က္ပိုေလေလ ပိုၾကည့္ေကာင္းေလေလေပါ့ … ။ သို႔ေပမယ့္ တခို႔် ကြာျခားခ်က္အရမ္းႀကီး မ်ားသြားလြန္းလွ်င္လည္း မဆံ့မၿပဲႀကီးလိုျဖစ္ၿပီး မ်က္စိထဲ အျမင္႐ိုင္းသြားတတ္ျပန္သည္။ … ကိုလတ္ ေပႀကိဳးႏွင့္ေတာ့ သြားမတိုင္းၾကည့္ဖူးပါ … ဒါေပမယ့္ မ်က္မွန္းအတိုင္းအရေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့ ရင္က ၃၂ေလာက္ .. တင္က ၃၃ခြဲ ေလာက္ရွိလိမ့္မည္မွန္း သိေနသည္။ .. မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္သာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ .. ထိုခါးကို ေလတိုးရင္ ကို်းမွာ အလြန္စိုးတယ္ဆိုသည့္ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းသီခ်င္းက ဂ်ာဂ်ာ့ကိုမ်ား ၾကည့္ၿပီး စပ္ထားသလား ထင္ရသည္။

မဆံ့မၿပဲႀကီးမို်းလည္း ျဖစ္မေန .. သူ႔ဟာႏွင့္သူ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလးႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွသည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ လွသလို ဂ်ာဂ်ာက ဝတ္လိုက္စားလိုက္လွ်င္လည္း ကိုယ္လုံးအလွေပၚေအာင္ အထူး သတိထားၿပီး ဝတ္စားပုံရသည္။ .. သူနာျပဳဆိုေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ဆို ယူနီေဖာင္းပဲ ဝတ္ရသည္ေပါ့။ … ဒါေပမယ့္ မဂ်ာဂ်ာတို႔က သူမ်ားေတြလို ယူနီေဖာင္းကို ျဖစ္သလိုမဝတ္ … ။ ရင္ဖုံးအက်ႌေလးဆိုလဲ ျဖဴေဖြးဥေနသည္။ … အသားက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ကိုယ္ကပ္ အသားမို်းမွ ေ႐ြးဝတ္သည္။ အက်ႌကိုဘယ္ေတာ့မွ ပြပြ မဝတ္ .. ။ တစ္ရစ္ တင္းကပ္ေနေအာင္ ခပ္က်ပ္က်ပ္အၿမဲဝတ္သည္။ တခါတခါ .. ဝါ့ဒ္ထဲကို ေမထ႐ြန္ႀကီး ေရာင္းလွည့္လာလို႔ ဆုံမိလွ်င္ ဂ်ာဂ်ာ့ကို အနားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးဆူတတ္တာ .. လက္ေမာင္းကို လိမ္ဆြဲၿပီး သတိေပးတတ္တာ ကိုလတ္ သတိထားမိသည္။ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ဆိုေတာ့ ေအာက္ကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေဘာ္လီပဲဝတ္ရသည္မို႔ ဘရာစီယာေတြ ပုံဆန္းေဘာ္လီေတြ ေတာ့ ဝတ္ခြင့္မရွိဘူးေပါ့ …။ သို႔ေပမယ့္ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္လုံးေလးက ဒါေတြ ကူေနစရာကို မလိုေအာင္ကို ၿပီးျပည့္စုံေနၿပီးသားျဖစ္သည္။

ကိုလတ္ တခါတခါမ်ားျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္ .. ။ ဒီလို ကိုယ္လုံးမို်းေလးႏွင့္ ဒီလို အသားေပ်ာ့အက်ႌအျဖဴက်ပ္က်ပ္ေလး ေအာက္မွာမ်ားပုံဆန္း ဘရာစီယာေလးႏွင့္သာဆို ဘယ္လိုေနမည္မသိ .. လို႔ ။ ေတြးၾကည့္ယုံႏွင့္ပဲ ဖြားဘက္ေတာ္ကေခါင္းေထာင္ေထာင္ ထလာတတ္လို႔ အိမ္သာထဲ ေျပးခဲ့ရသည့္အႀကိမ္ေတြလဲ မနည္းေတာ့။ … ထမီေလးၾကည့္ဦးမလား … ။ သူမ်ားေတြလို ေတြ႕ကရာ အသားႏွင့္ အနီေရာင္ျဖစ္ ၿပီးေရာ ဘယ္ေတာ့မွ မဝတ္။ .. ဘီဘဲလ္လို အိတုံလို ကိုယ္ေပၚမွာ ေပ်ာ့အိၿပီးကပ္ေနမည့္ အသားမို်းမွ အနီေရာင္ရွာၿပီး ဝတ္တတ္သည္။ ေဒါက္ေတြဘာေတြ လိုအပ္သလို ေသေသခ်ာခ်ာလဲ တတ္ပုံရသည္။ ဂ်ာဂ်ာ့တင္သားအိအိႀကီးေတြေပၚတြင္ ထမီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးက အၿမဲလို တသားတည္းကပ္ေနတတ္သည္။ .. ေအာက္မွ ပင္တီ အရစ္ေလးက အထင္းသား …. ။ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လို႔ လႈိင္းေတြထ သြားတိုင္း ျမင္ရသူ အသက္ရႈမွားေလာက္သည္ ဆိုတာမို်း ျဖစ္ေနေတာ့၏။

အရပ္ကေလးက နည္းနည္းပုသူမို႔ တခါတေလ ဝါ့ဒ္ထဲမွာ ဒရစ္ပုလင္းေတြဘာေတြ ခ်ိတ္ရျဖဳတ္ရတိုင္း ဒီအတိုင္းမမွီေလေတာ့ ေျခဖ်ားေလးေတြေထာက္ၿပီးမ်ား လွမ္းလိုက္ရခ်ိန္ေတြဆို ကိုလတ္သာ အနားမွာရွိေနလွ်င္ အလုပ္ထဲက စည္းမ်ဥ္းေတြ ဂုဏ္ေတြေမ့ထားလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန သြားၿပီးေတာ့သာ ကိုင္ညႇစ္ျပစ္လိုက္ခ်င္မိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရတတ္သည္။ ဒီေကာင္မေလး ဝါ့ဒ္ထဲေရာက္လာေတာ့ ကိုလတ္ ဖန္မလားစိတ္ကူးေသးသည္။အမွန္က မိဂ်ာဂ်ာကလည္း ဝါ့ဒ္ထဲေရာက္လာကတည္းက လူပို်လူလြတ္ ဇ ႏွင့္ နာမည္တလုံးႏွင့္ကိုလတ္ကို သတိထားမိပုံရပါသည္။ .. နဂိုကလဲ ခပ္သြက္သြက္ျဖစ္ရသည့္အထဲ ကိုလတ္ေရွ႕ဆိုလွ်င္ ပိုၿပီး အသံေလးက စာ သြားတာ … ေဆး႐ုံစၾကၤန္ေတြမွာမ်ား ကိုလတ္ေရွ႕က သြားမိတာႏွင့္ႀကဳံလွ်င္ တင္သားႀကီးေတြ ပိုလႈပ္ခါၿပီး ေလွ်ာက္ျပတတ္တာ .. တခါတခါ ကိုလတ္ စားပြဲမွာ အလုပ္ထိုင္လုပ္ေနတုန္းမ်ား ကိုလတ္ဆီ လာဘို႔ ႀကဳံလာလွ်င္ စားပြဲေပၚလက္ေထာက္ၿပီး ရင္ကိုေကာ့ တင္ကိုေနာက္ပစ္ျပတတ္တာ .. ကိုလတ္လဲ ေကာင္းေကာင္းသတိထားမိသည္ပဲ … ။

အလုပ္ထဲဆိုေတာ့လဲ ႐ုတ္တရက္ သြားမစရဲ။ .. စလိုက္လို႔ ျဖစ္သြားၿပီးလွ်င္ အျပင္ကဟာေလးေတြလို အေရွာင္အတိမ္းလုပ္လို႔ လြယ္မည္မဟုတ္။ .. ယူရဘို႔ မ်ားသြား လိမ့္မည္။ … ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မီမီႏွင့္ကလဲ မနားတမ္းကို ဆြဲလာျဖစ္ၾကေတာ့ ကိုလတ္စိတ္ထဲ ဂ်ာဂ်ာ့ကို ခနေခါက္ထားလိုက္မိေတာ့သည္ေပါ့။ …မိဂ်ာဂ်ာလို ေကာင္မေလးမို်းက ကိုလတ္ေခါက္ထားေတာ့ေကာ ဒီအတိုင္းေနေနမည္တဲ့လား … ။ သူမ ဟန္ေရးျပသမွ် အရာမထင္ေတာ့ စိတ္က ေပါက္လာသည္။ .. ဒီ လူပို်ဆရာဝန္ မ်က္စိမ်ား ကန္းေနသလားပင္မသိဟု ေတြးမိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ … ။ အေျခာက္ေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ … သူ႔သတင္းေတြက ေမႊးလွသည္ပဲ။ .. တေဆး႐ုံလုံး မၾကားခ်င္မွ အဆုံးရယ္ … ။ သူမကိုေတာ့ အေရးမလုပ္ေပမယ့္ သူေဆးခန္းဖြင့္ ထားသည့္လမ္းထဲမွ ကုလားဆင္ မုဆိုးမေလးႏွင့္က်ေတာ့ ဘယ္လိုဘယ္ပုံဆိုတာ ၾကားလိုက္ရသည့္ေန႔က ဂ်ာဂ်ာ မခံခ်င္စိတ္ႏွင့္ အိပ္လို႔ပင္မေပ်ာ္ … ။ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္လွတာ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ဟု ဂ်ာဂ်ာ ေတးမွတ္ထားလိုက္သည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ရက္မ်ားမၾကာခင္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေဆးေက်ာင္းသား ကိုလြင္က ဂ်ာဂ်ာ့ကို ပ႐ိုပို႔စ္ လုပ္လာေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ခ်က္ျခင္းကို အေျဖေပးပစ္လိုက္၏ ကိုလတ္ေရွ႕မွာ ကိုလြင္ႏွင့္တြဲသြား တြဲလာ လုပ္ျပရတာ အရသာရွိလွသည္မွတ္သည္ … ။ ကိုလတ္ကေတာ့ လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးသည္ ဆိုတာလို ႏွေမ်ာတသ ျဖစ္ေနရခဲ့ရ၏။ သူ႔ေရွ႕မွာ ဂ်ာဂ်ာက ဟိုေကာင္ေလးႏွင့္တြဲျပေလ သူ႔စိတ္ေတြက မခံခ်င္စိတ္ႏွင့္အတူ ႏိုးထလာေလေျဖစ္ေနရေတာ့သည္။သို႔ေပမယ့္ သူမ ကိုယ္တိုင္လဲ မွန္းခ်က္ႏွင့္ႏွမ္းထြက္က မကိုက္ျဖစ္ေနတာ သူမဖာသာပဲ သိသည္။ .. ကိုလတ္ကို အ႐ြဲ႕ တိုက္ခ်င္စိတ္ႏွင့္ အေျဖေပးကာ တြဲပစ္လိုက္ေသာ ေဆးေက်ာင္းသားကိုလြင္က ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္ .. ။ ႏွစ္ေယာက္သား ခ်ိန္းေတြ႕ခ်ိန္ ကဗ်ာေတြ လာ႐ြတ္ျပလိုျပ လုပ္ေနတတ္သည့္လူမို်း … ။ လူကိုပဲ မထိရက္ သလိုလို မကိုင္ရက္သလိုလိုႏွင့္ … ပန္းကေလးႏြမ္းသြားမွာစိုးသည္ေတြဘာေတြႏွင့္ ဒိုင္ေၾကာင္ေနတတ္သူ ျဖစ္ေနတာ တြဲၿပီးမွ သိရေတာ့သည္။

တြဲၿပီးမွေတာ့ မိဂ်ာဂ်ာတို႔ ဘာတတ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲေလ …။ တခါတေလ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ အေဆာင္ကို သြားလည္သည့္အခါမို်း (ဂ်ာဂ်ာကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာ မိဘေတြႏွင့္ အတူေနသူျဖစ္သည္၊ .. အေဆာင္မွာ မေန) မ်ား .. ဟဲ့ေကာင္မ ညဥ္းဘယ္အဆင့္ ေရာက္ေနၿပီလဲ ဘာလဲ ႏွင့္ အေမးခံရလွ်င္ ဂ်ာဂ်ာ မခ်ိၿပဳံးေလးသာ ၿပဳံးေနလိုက္ရသည္ခ်ည္း။ .. ပါးေလး နမ္းယုံထက္ မပိုေသးဘူးဟု အမွန္အတိုင္းေျဖလဲ ယုံၾကမွာမွ မဟုတ္တာေလ။ဒီေန႔ညေနေတာ့ ကိုလြင့္ကို ကြၽတ္ေအာင္ခြၽတ္မည္ရယ္လို႔ ဂူ်တီဆင္းလွ်င္ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကဘို႔ ခ်ိန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ .. သူမလဲ ေဆး႐ုံအၿပီး ကိုလြင္လဲ ေက်ာင္းအၿပီး ညေန ၅နာရီပြဲေပါ့။ … ေလွကားမွ ဆင္းေတာ့မည့္ဆဲဆဲ သူမေရွ႕မွာ ကိုလတ္ကို ခပ္ေငါင္ေငါင္ႀကီး ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ မထိတထိ ကလိသလို ရီသံေလးႏွင့္ လွမ္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိျခင္းပါ … ။

ကိုလတ္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ဂ်ာဂ်ာ၏ ခ်စ္စဖြယ္ အၿပဳံးေလးကို ျမင္ရေတာ့ ကိုလတ္မ်က္ခုံးေတြ အလိုလို အတြန႔္ေျပသြားသည္။ ဂ်ာဂ်ာက ယူနီေဖာင္း မလဲရေသး .. ။ သို႔ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္း ကက္ပ္ ေလးကိုေတာ့ ျဖဳတ္ထားၿပီးၿပီ။ ကက္ပ္ မပါပဲ ေနာက္တြဲဆံထုံးေလးႏွင့္ ျမင္ရတာ ဂ်ာဂ်ာက တမို်းၾကည့္ေကာင္းေန၏။ အစကေတာ့ ကိုလတ္စိတ္ထဲ ဂ်ာဂ်ာ့ရီသံက သူ႔ကိုေလွာင္ေနသလိုလို ခံစားရသျဖင့္ စိတ္ခုသလိုလိုျဖစ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ .. ဒါေပမယ့္ တကယ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာေလးက အျပစ္ကင္းစင္စြာျဖင့္ ဝင္းပေနသည္။ .. ကိုယ့္ဖာသာ အလိုလို လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ေနမိတာပဲ ထင္ပါရဲ႕ေလ … ။ ‘ ျပန္ေတာ့မယ္ေလ … ဂ်ာဂ်ာရဲ႕။ … ေလးနာရီပဲခြဲၿပီးေနမွဟာ .. ။ ဂ်ာဂ်ာေရာ မျပန္ေသးဘူးလား … ‘ ဂ်ာဂ်ာက သူမလက္ကိုင္ပဝါေလးကို လက္ထဲတြင္ ဆုပ္လိုက္ေခ်လိုက္ လွည့္ပါတ္ကစားလိုက္လုပ္ေနသည္ ဒါလဲ မိန္းကေလးတို႔ တတ္အပ္ေသာ မာယာေတြထဲမွာ တမို်းပါေလသလားေတာ့ မသိ။

‘ အဟင္း … ဒီေန႔ ကိုလြင္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဘို႔ ခ်ိန္းထားလို႔ ဆရာ … ‘ ‘ ေၾသာ္ …. ဒီလိုလား … ။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနေတာ့မွာေပါ့ … ‘ ‘ အဟဲ … အိမ္ကို ဒီေန႔ ညဂူ်တီက်တယ္လို႔ လွိမ့္ထားတယ္ဆရာ။ .. ႐ုပ္ရွင္ၿပီးမွ အေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြ အခန္း ျပန္အိပ္မွာ … ‘ ‘ အမယ္ … ညီးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ပညာစုံေနပါ့လား … ‘ လက္ယဥ္ေနေသာ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ေခါင္းေလးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း လွမ္းထုသည္။ ဂ်ာဂ်ာ ေခါင္းေလး ပုသြားကာ လွ်ာေလးတစ္လစ္ျဖစ္သြား၏။ ‘ ကဲကဲ … ဘယ္႐ုံမွာလဲ .. ညီးအဆက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာ … ။ ခုပဲ ငါးနာရီမတ္တင္းရွိေတာ့မယ္ … ‘ ‘ ပပဝင္းမွာပါ ဆရာ၊ ဒီေန႔ သူက ေဆး႐ုံႀကီးမွာ အတန္းရွိလို႔ ႐ုံမွာပဲ ဆုံဘို႔ခ်ိန္းထားၾကတာ … အယ္ .. ဟုတ္ပါရဲ႕ နဲနဲေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ .. ‘ ဂ်ာဂ်ာက လက္ပါတ္နာရီေလးကို ေျမႇာက္ၾကည့္ရင္း မဲ့တဲ့တဲ့ေလး ျဖစ္သြားသည္။ … အေနာက္ပိုင္းေဆး႐ုံကေန ၿမိဳ႕လယ္ ပပဝင္း ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို ဆယ့္ငါးမိနစ္ထဲႏွင့္ ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္မလြယ္လွေပ။ … ‘ ဆရာလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ … ဆရာ့ကားကို ဂ်ာဂ်ာ စီးရဲရင္ေပါ့ …

‘ ‘ ေအာင္မယ္ေလး … ကိုယ့္ဆရာကားမ်ား ဘာမစီးရဲစရာရွိလဲ … လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆို ေက်းဇူးပါဆရာ … ခနေနာ္ … ဂ်ာဂ်ာ အဝတ္အျမန္သြားလဲလိုက္ဦးမယ္ … ယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး ‘ ‘ အိုေက … ဆရာ ကားပါကင္ကပဲ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္ … ‘ ‘ ဟုတ္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ဆရာမမ်ား နားေနခန္းဘက္ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္သြားတုန္း ကိုလတ္လဲ ေအာက္ဆင္းလာႏွင့္ခဲ့ လိုက္ေတာ့၏။ … ဘာရယ္မဟုတ္ … ပါးစပ္မွ ‘ မင္းရည္းစားေတာင္သိရဲ႕လား ‘ … သီခ်င္းေလးကို ေလခြၽန္လာမိလွ်က္သားျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၿပဳံးမိရေသးသည္။ .. ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ကားနားေရာက္လာ၏။ ‘ ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ … ပို႔ေပးမယ့္သူက တကူးတက ေစာင့္ေနရတယ္၊ .. အားနာလိုက္တာ … ‘ ဖက္ဖူးေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးႏွင့္ အလွႀကီးလွေနေသာ ဂ်ာဂ်ာက ကားေပၚေစြ႕ကနဲ ဝင္ထိုင္ရင္း ေတာင္းပန္ ေနျပန္သည္။ … ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက ေရေမႊးနံ႔ေလးေတြ မိတ္ကပ္နံ႔ေလးေတြႏွင့္ ေရာကာ ကားထဲမွာ သင္းကနဲျဖစ္သြား၏။ .. ကိုလတ္ တံေတြးကို အသာ လူမသိသူမသိ ၿမိဳခ်လိုက္မိသည္။ လြတ္တဲ့ငါး .. ႀကီးသည္ဆိုတာ ဒါမို်းလား မသိ။

ကားေမာင္းကြၽမ္းသေလာက္ ၾကမ္းသူမို႔ ပပဝင္း႐ုံကို ငါးမိနစ္ေလာက္ႏွင့္ ေရာက္သြားသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္းတာကို မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားႏွင့္ၾကည့္ရင္း ဘုရားသခင္ … ဟု မၾကာမၾကာ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ပုံေလးက မ်က္စိထဲကကို မထြက္။ ‘ ကဲ .. ေရာက္ၿပီ။ .. အခ်ိန္မွီပါတယ္ ဟုတ္ … ‘ ‘ အဟင္း .. အခ်ိန္မွီတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ လမ္းမွာ ဂ်ာဂ်ာ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ ဘုရားသခင္ကို တ မိတယ္မသိဘူး။ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက ခ်စ္စဖြယ္ေလးၿပဳံးျပရင္း ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေအာက္ကို တခ်က္ေဝ့ၾကည့္ေတာ့ သူမဘဲ ကိုလြင္ကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕။ … ‘ ဟို … ဆရာ အပန္းမႀကီးရင္ တခုကူညီပါဦးလားရွင္ … ‘ ကိုလတ္က ကားျပန္ထြက္ဖို႔ စက္ေတာင္ႏႈိးေနၿပီ။ … စက္ကိုျပန္သတ္လိုက္ရင္း ဘာလဲဆိုေသာ သေဘာ ႏွင့္ အသာေမးဆတ္ ျပလိုက္မိ၏။ ‘ ဟိုေလ … လက္မွတ္ေတြက ဂ်ာဂ်ာ့ဆီမွာ ရွိၿပီးသားပါ .. ႀကိဳတင္ ယူထားတာ။ .. ဒါေပမယ့္ သူက မေရာက္ေသးေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ တေယာက္ထဲ ႐ုံေအာက္မွာ ေစာင့္ေနရမွာ တမို်းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ ဆရာမ်ား ခန အတူေစာင့္ေပးလို႔ ရမလားလို႔ … အားေတာ့နာတယ္ ဆရာရယ္ … ‘ အင္း .. ဒါလဲ ဟုတ္သည္ပဲ။

ဂ်ာဂ်ာ့လို ေဟာ့ေရွာ့တ္ေလးႏွင့္ အရမ္းကို မိသည့္ေကာင္မေလးတေယာက္က ႐ုပ္ရွင္႐ုံေအာက္မွာ ဘယ္လာ တေယာက္ထဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ရပ္ေစာင့္ေနခ်င္ပါ့မလဲ။ .. ခုေတာင္ ႐ုံေအာက္က လူေတြ(ေယာက်ာ္းေတြ) က ေခၚေတာ တေထာင္အားႏွင့္ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကၿပီ။ ‘ ရပါတယ္ဗ်ာ … အားလဲနာတယ္ ခင္လဲခင္တယ္ဆိုတာ ဒါမို်းထင္ပါ့ .. ဟုတ္လား … ‘ ‘ အဟဲ … ေက်းဇူးပါဆရာ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက ရွက္ၿပဳံးေလးႏွင့္ ေခါင္းေလးငုံ႔သြားသည္။ ကိုလတ္ အိပ္မက္မ်ား မက္ေနသလား ထင္မိသည္။ သူအရင္က မစြမ္းရင္းရွိခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သူမ်ားလက္ပါသြားေသာ ဂ်ာဂ်ာေလးႏွင့္ အတူတူ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေအာက္မွာ မုန႔္ေတြဝယ္ .. အေအးေတြေသာက္ႏွင့္ … ျဖစ္ေနရသည္ကိုး။ သူ႔ရည္းစားႏွင့္အတူၾကည့္ဘို႔ ေစာင့္ေနတာမဟုတ္ပဲ သူႏွင့္အတူသာၾကည့္ၾကဘို႔ဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းလိုက္ေလမည္လဲေလ။ … သက္ျပင္းကိုသာ ဂ်ာဂ်ာမသိေအာင္ မၾကာမၾကာ ခိုးၿပီး ခ်ေန မိရေတာ့သည္။ အခ်ိန္ေတြ တစစ ကုန္သြားၿပီ။ ငါးနာရီ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေတာင္ ရွိၿပီ … ။

သေကာင့္သား ကိုလြင္ကား မေပၚေရးခ် ေပၚကိုမလာ။ … ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာေလးလဲ ေဒါသႏွင့္ ရွက္စိတ္ေတြႏွင့္ ရဲတြတ္ေနၿပီ။ … မ်က္ဆံနက္နက္ေလးေတြႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွေသာ မ်က္လုံးေလးေတြတြင္ မ်က္ရည္ေလးေတြပင္ ဝိုင္းေနၿပီ။ ‘ ကဲ … ဂ်ာဂ်ာေရ .. အခ်ိန္လဲ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနၿပီ … ဘာလုပ္ၾကမလဲ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားသံထြက္မလာ .. ေအးေလ ရွက္ရွာမည္ေပါ့။ … တစိမ္းေယာက်ာ္းတေယာက္ေရွ႕မွာမွ ခ်ိန္းထားေသာ ရည္းစားက ေရာက္မလာေတာ့ ဘယ္မိန္းကေလးမဆို အရွက္ခြဲခံရသည္လို႔ပဲ ယူဆၾကမည္ေပါ့။ … ‘ သူ ဒီလိုခ်ည္းပဲ ဆရာ … ဂ်ာဂ်ာ့ကို ဒါ သက္သက္အရွက္ခြဲတာ … ‘ စကားအဆုံးတြင္ ဂ်ာဂ်ာ့အသံေလးက တိမ္ဝင္သြားၿပီး ခပ္တိုးတိုး ရႈိက္သံေလးပင္ ထြက္လာသည္။

မ်က္ရည္ေတြ က်မလာေအာင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြကို တျဖတ္ျဖတ္ခပ္ကာ ထိန္းလိုက္ရ၏။ ‘ ကဲ … ေရာက္လာၿပီးမွေတာ့ မထူးပါဘူး ဂ်ာဂ်ာရယ္ … ဝင္ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ .. ‘ ဂ်ာဂ်ာ စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားဟန္ေလး ျဖစ္သြားသည္။ ‘ အင္း … အိမ္ကိုလဲ ညဂူ်တီ ေျပာထားၿပီးမွေတာ့ ျပန္လဲမျပန္ခ်င္တာ အမွန္ပဲ ဆရာရယ္ … ဒါေပမယ့္ ဆရာ ေဆးခန္းထိုင္ဘို႔က ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား … ‘ ‘ အို … ေဆးခန္းက အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ … ဂ်ာဂ်ာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာပါ ဝမ္းနည္းလာလို႔ပါ … ‘ ဟုတ္ပါသည္ … ေဆးခန္းတရက္စာ ဝင္ေငြက ဂ်ာဂ်ာ့လို ေကာင္မေလးမို်းႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အတူတြဲၾကည့္ရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးခံရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မတန္ေရးခ် မတန္ပါ။ … တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ရည္းစားက ခ်ိန္းထားတာေတာင္ ေရာက္မလာခ်ိန္မွာ မိမိက ေဆးခန္းေတာင္ဖ်က္ၿပီး သူမကို အေဖာ္လုပ္ေပးႏိုင္သည္ဆိုသည့္သေဘာႏွင့္ အမွတ္ယူလိုက္ျခင္းလဲ ျဖစ္ပါသည္။

‘ ဒီေန႔ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ဆရာ့ကို ဒုကၡေတြ တခုၿပီး တခုေပးေနမိပါၿပီရွင္ … ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိ ေတာ့ပါဘူး … ‘ ‘ ကဲ အမိေရ … ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိရင္လဲ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ .. ။ ႐ုပ္ရွင္ေတာင္ စေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေလာက္ၿပီ။ အထဲ ဝင္ၾကစို႔ … ‘ ဒီလိုႏွင့္ ကိုလတ္က ဦးေဆာင္ကာ ဂ်ာဂ်ာႏွင့္ ၂ေယာက္သား ႐ုံထဲ ဝင္လာျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္။ ေၾသာ္ … ဒီတညေနေလးက သူမကို ဘ၀ တဆစ္ခို်းေျပာင္းေစဘို႔ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ဂ်ာဂ်ာေလး လုံး၀ မရိပ္မိခဲ့ရွာပါေပ။ ….. ႐ုံထဲေရာက္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္က စၿပီးျပေနၿပီမို႔ မီးေတြမွိတ္ေနၿပီ။ ခ်စ္သူစုံတြဲၾကည့္ဘို႔ယူထားသည့္ ႀကိဳတင္လက္မွတ္ဆိုေတာ့ ခုံေနရာက ဟိုးေနာက္က ဒီစီေနာက္ဆုံးတန္း ေဒါင့္ေလးမွာ … ။

ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေမွာင္ထဲမွာ ခလုတ္မတိုက္မိေအာင္ သတိထား သြားေနရ၏ အေရးထဲမွ တမင္လုပ္ထာမဟုတ္ပဲႏွင့္ကို ေမွာင္ထဲမွာ ဂ်ာဂ်ာႏွင့္သူ ကိုယ္လုံးခ်င္း ၂ခါေလာက္ တိုက္မိၾက ေသးသည္။ ဂ်ာဂ်ာ့တင္ပါး အိအိႀကီးေတြက ကိုလတ္ေပါင္ေတြႏွင့္ အိကနဲထိေတာ့ ကိုလတ္ ေမွာင္ထဲမွာ အံကိုသာ တင္းတင္းႀကိတ္ထားမိလိုက္ရသည္ေပါ့။ … ေတာ္ေသးသည္ ေဆး႐ုံက တန္းလာရတာမို႔ ဒီေန႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္လာမိလို႔သာ … ။ ခုံေနရာေရာက္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ခ်ယင္း အလင္းေရာင္ မပီဝိုးတဝါးေအာက္မွာ လွမ္းၿပဳံးျပျဖစ္ ၾကသည္။ .. ခုံေနရာက ေနာက္ဆုံးတန္း၏ ဘယ္ဘက္ေဒါင့္ေလးမွာ။ .. ဂ်ာဂ်ာက နံရံဘက္မွာထိုင္သည္။

ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ညာဘက္မွာ ထိုင္၏။ အနားကပ္လွ်က္ ညာဘက္ သုံးေလးခုံအထိ မည္သူမွ် မရွိ။ .. ေရွ႕ကအတန္းမွာလဲ ဟိုးညာဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာသာ စုံတြဲ ႏွစ္တြဲ သုံးတြဲ အသီးသီးထိုင္ေနၾကသည္။ ကိုလတ္ အသက္ရႈေတြ ျမန္လာရသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနက လႈံ႕ေဆာ္ေနသည္မို႔လားမသိ၊ .. ကိုလတ္ေကာ ဂ်ာဂ်ာပါ စကားတခြန္းမွ မေျပာမိၾကပဲ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံ ကိုယ္ျပန္ၾကားေနရသည္ထင္မိသည္။ .. ေမွာင္ထဲမွာ တခါတခါ ႐ုပ္ရွင္က အလင္းျပကြက္ေတြ ျပလာလို႔ အလင္းေရာင္ေလး နဲနဲအားေကာင္းလာတိုင္း အနားပတ္လည္မွ စုံတြဲေတြက အပီပြဲၾကမ္းေနၾကတာ လွမ္းလွမ္းျမင္ေနရသည္။ .. ဂ်ာဂ်ာေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္မသိ၊ .. ကိုလတ္ေတာ့ ရမက္ေဇာေတြ ထလာသည္။ .. ဟိုးအရင္ကတည္းက စိတ္ဝင္စားမိလွ်က္သားႏွင့္ မရည္႐ြယ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ မနီးစပ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဂ်ာဂ်ာေလးႏွင့္ ခုလိုအေျခအေနမို်း ေရာက္ေနရေတာ့ ကိုလတ္ခမ်ာ စိတ္ကို ထိန္းဘို႔ အရမ္းခက္ခဲလာေတာ့သည္ေပါ့။

လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဆရာႏွင့္တပည့္ပုံစံမို႔ သူမမွာလဲ ရည္းစားရွိေနမွန္းႀကီးသိသိႏွင့္ အစပို်းရမွာ နဲနဲေတာ့ အခက္ႀကဳံေနရသည္။ … ဂ်ာဂ်ာက်ေတာ့ေကာ … သူမလဲ ေသြးႏွင့္ကိုယ္ သားႏွင့္ကိုယ္ပဲေလ။ အစကတည္းက ကိုလတ္ကို အထာ ေတြေပးေနခဲ့မိၿပီး ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက သူမကိုေတာ့မႀကံပဲ မုဆိုးမေလးႏွင့္ သြားၿငိမ့္ေနမွန္းသိလိုက္ရလို႔သာ စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ လက္ရွိဘဲကို အ႐ြဲ႕တိုက္အေျဖေပးျဖစ္ခဲ့သည္ပဲ … ။ ခုလိုမို်း ဘဲႏွင့္ႏွစ္ပါးၾကည္ၾကဘို႔လို႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ စီစဥ္ထားၿပီးကာမွ ဘဲကေပၚမလာလို႔ ကိုလတ္ႏွင့္အတူၾကည့္ျဖစ္ၾကေတာ့ သူမစိတ္ေတြ ဘယ္လိုႀကီးျဖစ္လာမွန္းကို မသိ။ .. ရင္ေတြက မခုန္စဖူး အခုန္ထူးလာသည္။ .. ၿပီးေတာ့ လက္ရွိဘဲ ကိုလြင္က ကဗ်ာ႐ူး ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မို႔ တခါမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေပြ႕အသပ္အကိုင္အတြယ္ မခံရ ဘူးေလေတာ့ စိတ္ေတြက ဆာေနခဲ့ရသည္ျဖစ္ရာ ကိုလတ္မ်ား ခုေန သူမကို လာဖက္ေလေတာ့မည္လား .. နမ္းျပဳမ်ား လာေလေတာ့မွာလား … စသည္ျဖင့္ စိတ္ေတြ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရေလေတာ့၏။

အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ေလးၾကာသြားသည္။ … ကိုလတ္က ေမွာင္ထဲတြင္ မ်က္လုံးေဒါင့္ကပ္ၿပီး ဂ်ာဂ်ာ့ကို အသာခိုးၾကည့္၏။ .. ေကာင္မေလးလဲ စိတ္ေတြ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနမွန္း ကိုလတ္ရိပ္မိသြားသည္။ .. ရိပ္မိမည္ေပါ့၊ ဂ်ာဂ်ာ့အာ႐ုံက ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာကို မရွိ။ .. ဘာေတြ ျပလို႔ျပေနမွန္းလဲ သိပုံမရ။ .. ေမွာင္ထဲကိုသာ မ်က္လုံး အေၾကာင္သား ေတြေငးေငးေလး ၾကည့္ေနမိသည္ကိုး ..။ သက္ျပင္းေလးေတြ မသိမသာ ခိုးခိုးခ်ေနတာကလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္။ ကိုလတ္ စိတ္ေတြ ပိုဆူလာသည္။ ကံစမ္းမဲေလးေတာ့ ႏႈိက္ၾကည့္ဦးမွ ဟူေသာ စိတ္က ႐ုန္းထလာသည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေစေတာ့ … ။ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ လက္ရန္းေပၚတင္ထားေသာ ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေလးေပၚသို႔ ကိုလတ္ သူ႔လက္ကို မသိမသာ ထပ္တင္လိုက္သည္။ … ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေလးေတြ ေအးစက္ေနတာ သတိျပဳမိသြားျပန္၏။ ဂ်ာဂ်ာက သူမ၏ လက္ကို မ႐ုန္းဖယ္ .. ။ ‘ မလႈပ္ စိတ္တူ ‘ ဆိုေသာ စကားကို ကိုလတ္ သြားသတိရသည္။ ရဲေဆးေတြက ပိုၿပီး တက္လာေတာ့၏။

ကိုလတ္ ခါးဆန႔္ဆန႔္ျပင္ထိုင္လိုက္သည္။ .. အေနအထားျပင္ရင္းမွ လက္ေညာင္းလို႔ ဆန႔္ရသလိုလိုႏွင့္ သူ႔ဘယ္လက္ေမာင္းကို ဂ်ာဂ်ာရွိရာ ေဘးခုံ ေပၚသို႔ အသာဆန႔္တင္လိုက္သည္။ … ပထမေတာ့ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းတင္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ခနေနေတာ့ လက္ကို မသိမသာ ေလွ်ာခ်ကာ ဂ်ာဂ်ာ့ပုခုံးသားအိအိေလးေတြႏွင့္ သူ႔လက္ေမာင္းေကာ လက္ဖံ်ကိုပါ ဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ … ဂ်ာဂ်ာလဲ ငတုံးမေလးမွ မဟုတ္သည္ပဲေလ။ .. ကိုလတ္ အေနအထားျပင္လိုက္ကတည္းက သတိထားမိေနသည္။ .. ထင္ထားသည့္အတိုင္းပဲ ခနေနေတာ့ ကိုလတ္လက္ႀကီးက သူမပုခုံးေပၚေရာက္လာေတာ့ ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ ခနစဥ္းစားေနမိေသးသည္။ ႐ုန္းလိုက္ရမလား .. ရန္ေတြ႕ၿပီး ထြက္သြားလိုက္ရမလား … ။ အို … လက္ရွိဘဲကလဲ အာပလာေကာင္ … ။ ကိုလတ္မွာလဲ လက္ရွိ ဆိုင္သူရွိမေနတာ သူမအသိ။ … သူမ စိတ္ေတြကလဲ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ေနတာ အမွန္ … ။

ဘာမ်ား ႐ုန္းရန္ အေၾကာင္းရွိမည္တဲ့လဲေလ … ။ ဂ်ာဂ်ာ အသာပဲၿငိမ္ေနမိလိုက္ေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ေတာ့ အေျခအေနက ဒီအတိုင္းၿငိမ္သက္ေန၏။ ဂ်ာဂ်ာ အသက္ပင္ ရဲရဲမရႈရဲ … ။ ဘာေတြမ်ား ဆက္ျဖစ္လာဦးမည္လဲ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေစာင့္စားေနမိ ရသည္။ … တကိုယ္လုံးလဲ ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္ျဖစ္လာသည္။ တခ်က္တခ်က္ ၾကက္သီးေလးေတြပင္ ထထ သြားရ၏။ … ေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာေလသည္လား မသိ။ .. ေအာက္ခံပင္တီခြဆုံနားမွာ ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္လာတာ ခံစားေနရသည္။ … ေနရ ခက္လိုက္တာေနာ္။ ကိုလတ္ကလဲ အေျခအေနကို တရံမလပ္ အကဲခတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာအေနအထား အေျပာင္းအလဲကို မ်က္လုံးေဒါင့္ကပ္ၿပီး ခ်က္ကင္ လုပ္ေနသည္မို႔ ပထမေတာ့ သူမမ်က္ႏွာေလး ေဝခြဲမရသည့္ခံစားမႈျဖင့္ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတာ .. ေနာက္ေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ဟန္မို်း ျဖစ္သြားတာ … ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဖီးလ္ေတြ တက္လာဟန္ႏွင့္ မ်က္ေတာင္ေလးေတြေမွးၿပီး တလႈပ္လႈပ္ တ႐ြ႐ြ ျဖစ္လာတာ .. အကုန္ ကိုလတ္ ျမင္ေနရသည္။ ကံစမ္းမဲေတာ့ ေပါက္ၿပီေပါ့ … ။

စားေနၾက ေၾကာင္ဖား ကိုလတ္အဖို႔ ဒီအေျခအေနေရာက္လွ်င္ ဘာေတြဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ရမည္ဆိုတာ စဥ္းစားေနစရာပင္မလို။ အရာရာက သူ႔အလိုလို တဆက္တည္း လႈပ္ရွားသြားၾကေလသည္။ ပထမက မသိမသာတင္ထားေသာ ကိုလတ္လက္ေတြက သိသိသာသာပုံစံသို႔ေျပာင္းကာ ဂ်ာဂ်ာ့ပုခုံုး လုံးလုံးအိအိေလးေတြကို က်က်နန ဖက္လိုက္သည္။ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ေလး တခ်က္တုန္တက္သြားေသာ္လည္း ႐ုန္းတာေတြ ဘာေတြေတာ့ မလုပ္။ .. ဒီေတာ့ ေနာက္တဆင့္အေနျဖင့္ သူမ၏ ဘယ္လက္ေမာင္းေလးကို ကိုလတ္လက္ေခ်ာင္းေတြက ဆုပ္ညႇစ္လာသည္၊ … တ႐ြ႐ြ ပြတ္သပ္ေပးလာသည္။ ဂ်ာဂ်ာ တလူးလူးတလြန႔္လြန႔္ ျဖစ္လာသည္။ ေခါင္းေလးကိုေတာ့ တအားကို ငုံ႔ခ်ျပစ္ထားမိ၏။

ဝတ္ထားမိသည္က လက္ျပတ္အက်ႌေလးမို႔ ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေမာင္းသားေလးေတြက ကိုလတ္ပြတ္သပ္တာကို အကာအကြယ္မရွိ တိုက္႐ိုက္ခံေနၾကရသည္။ ခံစားမႈက နင့္နင့္နဲနဲ ရွိလွသည္။ … ဂ်ာဂ်ာ၏ တုတ္တုတ္ခဲခဲ ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းက မသိမသာ တလူးလူးတလြန႔္လြန႔္ႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ပြတ္ေနၾကတာ ကိုလတ္ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ထဲတြင္ ျမင္ေနရသည္။ ျဗဳန္းဆို ကိုလတ္ ညာလက္က ထိုေပါင္တံႀကီးေတြေပၚ က်ေရာက္လာ၏။ .. အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ေနရတာ မၾကည့္ရက္သည့္အလား ဂ်ာဂ်ာ့ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ခုကို ပြတ္ေပးလာသည္။ .. ကူညီပါရေစ ဆိုတာ ဒါမို်းပဲျဖစ္မည္။ … ‘ အို … ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ အာေမဍိတ္ သံေလးက ေျခာက္ကပ္ေနေသာ အာေခါင္ထဲတြင္ တိုးတိတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ အာေတြတြင္မက ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲ ပူစပ္ပူေလာင္ႏွင့္ ေျခာက္ေသြ႕ေနေလၿပီ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သူမ၏ ေရွ႕သြားေလးေတြႏွင့္ တအားကိုဖိကိုက္ထားမိေတာ့၏။ ကိုလတ္ပိုဆိုးလာသည္။

ဘယ္လက္ေမာင္းကို ပြတ္သပ္ျဖစ္ညႇစ္ေပးေနေသာ ကိုလတ္လက္ေခ်ာင္းေတြက ဂ်ာဂ်ာ့ခို်င္းၾကားေလးမွ လႈိ်ကာ ဘယ္ဘက္ႏို႔အုံႀကီးကို ႏႈိက္ဖို႔ႀကိဳးစားလာၾကသည္။ .. ဂ်ာဂ်ာ အတင္းလက္ေမာင္းကို ဖိကပ္ထား မိ၏။ အပို်ေလးဆိုေတာ့လဲ ရင္ဖိုသည္ေပါ့ … ။ လက္ရွိရည္းစား ကိုလြင္က ဒီနယ္ေျမေတြကို ကူ်းေက်ာ္ ဘူးေသးတာမွ မဟုတ္တာ။ … ‘ အာ့ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ ႏႈတ္မွ လႊတ္ကနဲ အသံေလးထြက္သြားသည္။ ခို်င္းၾကားမွ တိုးဝင္ရန္ လမ္းရွာမရျဖစ္ေနေသာ ကိုလတ္လက္ႀကီးက ျဗဳန္းကနဲဆို ပုခုံးေပၚမွေက်ာ္ကာ ဂ်ာဂ်ာ့ဘယ္ဘက္ႏို႔အုံႀကီးကို အုပ္ကိုင္လိုက္သည္ကိုး … ။ သူမ ဘာလုပ္လိုက္ရမည္မွန္း မသိေသးခင္မွာပင္ ကိုလတ္လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ႏို႔အုံႀကီးတခုလုံးကို အုပ္စီးမိသြားၿပီ။ … အိတုန္သား အက်ႌေလးေပၚမွ ဖိအုပ္ကာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ေသာ ကိုလတ္လက္ႀကီးေအာက္တြင္ ဂ်ာဂ်ာ့ႏို႔အုံႀကီးက အိကနဲ အိကနဲ မ႐ုန္းသာမဖယ္သာ ခံေနရေတာ့သည္။

ဒါေတာ့ ကိုလတ္ နဲနဲလြန္ၿပီထင္သည္။ .. ‘ အြန႔္ .. ဟြန္း … အူး ….. ‘ ကိုလတ္ကို ေရွ႕မဆက္ဖို႔ ေျပာမည္ရယ္လို႔ ဂ်ာဂ်ာ ငုံ႔ထားေသာေခါင္းေလးကို ေမာ့ၿပီး ကိုလတ္ဖက္သို႔ အလွည့္လိုက္တြင္ ဒီလိုျဖစ္လာမည္မွန္း ႀကိဳတြက္ကာ အသင့္ျပင္ထားေသာ ကိုလတ္မ်က္ႏွာႀကီးက သူမ မ်က္ႏွာေလးကို အလိုက္သင့္ပူးကပ္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ ကိုလတ္ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးႀကီးေတြက ဂ်ာဂ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းအိတြဲတြဲေလးေတြႏွင့္ အလိုလို ဂေဟဆက္မိသြားရေတာ့သည္ေပါ့။ .. ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး ေျဗာင္းဆန္သြားရခ်ိန္မွာပင္ ကိုလတ္က သူမႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို အားအင္အျပည့္ ႏွင့္ သူ႔ပါးစပ္ႀကီးထဲ ပါလာသည္အထိ စုပ္သြင္းယူလိုက္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့ထဲမွ မပီမသ ညဥ္းသံေလးေတြပဲ လံွ်ထြက္လာရေတာ့သည္။ တကိုယ္လုံးလဲ အားအင္ေတြ မရွိေတာ့သလို ကိုလတ္ရင္ခြင္ႀကီးထဲ လဲၿပိဳက် သြားရေတာ့သည္။

ေစာေစာက ဂ်ာဂ်ာ့ဘယ္လက္ေမာင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးေနေသာ ကိုလတ္ဘယ္လက္ႀကီးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ လဲၿပိဳက်လာေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္လုံးေလးတခုလုံးကို ေႁမြတေကာင္လို သိုင္းဖက္ရစ္ပါတ္ ထားလိုက္သည္။ ညာလက္ကေတာ့ မူလ တာဝန္ျဖစ္သည့္ ေပါင္တံႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္အလုပ္ကို ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပင္ … ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္လို႔ အားရေတာ့ ကိုလတ္က သူ႔လွ်ာဖ်ားေလးကို ဂ်ာဂ်ာ့ ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းလာျပန္သည္။ ပထမေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းေစ့ထားမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုလတ္လက္ႀကီးက သူမေပါင္တံႏွစ္ခုၾကားထဲ ႐ုတ္တရက္ ထိုးႏႈိက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပါးစပ္ေလးက အလိုလို ဟေပးလိုက္မိလွ်က္သား ျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။

ကိုလတ္က သူအလြန္ဖီးလ္လာခဲ့ရေသာ ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံးကို အခုမွ စိတ္တိုင္းက် အသုံးခ်ေနေလေတာ့၏ ဘယ္လက္က အေပၚပိုင္းတခုလုံးကို ပိုက္စိပ္တိုက္ေျခမႈန္းေနခ်ိန္တြင္ ညာလက္ကေတာ့ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ ေလးႏွင့္ ေပါင္တံႀကီးေတြ ေပါင္ၾကားေတြကို ဒလစပ္လိုက္လံပြတ္သပ္ေနသည္။ ထိုင္ခုံႏွင့္ညပ္ကာ ပိေန ေသာ မယ္ေတြပင္ရႈံးေလာက္သည့္ တင္သားအိအိႀကီးေတြမွာလဲ ေဘးမဲ့ေပးမခံရရွာပါ။ .. ဘယ္လက္ေကာ ညာလက္ကပါ အဆင္သင့္လွ်င္ သင့္သလို ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်လာၿပီး အိတုန္သားထမီေလးေပၚကေန တလၾကမ္းပြတ္သပ္လိုက္ ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လိုက္ ဆိတ္လိုက္ လုပ္ေနေလေတာ့သည္။ ရည္စားႏွင့္တုန္းက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ရေသးသည့္ ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး ကိုလတ္လက္ထဲတြင္ စိစိညက္ညက္ ေက်ေနရေလၿပီ။

ခံလို႔လဲေကာင္းသည္ .. နာလဲနာသည္။ ကိုလတ္လွ်ာႀကီးကလဲ ဂ်ာဂ်ာ့ပါးစပ္ထဲတြင္ ေဒါင့္ေစ့ေလာက္ေအာင္ကို ေလွ်ာက္ထိုးေမႊေႏွာက္ေနသည္။ မသိစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ပင္ ဂ်ာဂ်ာလည္းပဲ ကိုလတ္လွ်ာကို သူမလွ်ာေလးႏွင့္ ျပန္ထိုးကလိေပးေနမိသည္။ ‘ အင္း ဟင္းဟင္း …. ႁပြတ္ႁပြတ္ … အြန္းဟြန္း …. အူးအူး …. ‘ ကိုလတ္က ပြဲၾကမ္းသထက္ ၾကမ္းလာသည္။ ဂ်ာဂ်ာ့ထမီေလးက ေျပေလ်ာ့ေနၿပီမို႔ ေအာက္ခံပင္တီေလးက မေပၚ့တေပၚျဖစ္ေနရာ ကိုလတ္၏လက္ႀကီး ေတြက ထို ပင္တီေလးႏွင့္ တင္သားအိအိႀကီးေတြၾကားထဲတိုးဝင္ၿပီး တင္သားႀကီးေတြကို အရွိအတိုင္းကို ကိုင္ဆုပ္လာသည္။ တခါတခါ ေရွ႕ဘက္ဗိုက္သားေလးႏွင့္ ပင္တီၾကားထဲသို႔ပင္ နယ္ေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ခ်င္ လာေလရာ ဂ်ာဂ်ာ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္မွ ေအာ္ညဥ္းသံေတြ ထြက္လာရသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းေတြက ခုထိ ကိုလတ္ႏႈတ္ခမ္းေတြေအာက္မွာပင္ ငုံခဲထားခံရဆဲျဖစ္ရာ ပလုံးပေထြးေအာ္သံေတြလို ထြက္လာရေလ၏။

ကိုလတ္က အသံေတြ ၿငိမ္သြားေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို အားႏွင့္ဖိစုပ္ျပစ္သည္။ … သို႔ေပမယ့္ အသံေတြက ၿငိမ္မသြားပဲ လႈိဏ္သံေပါက္ကာ ပိုက်ယ္လာရသည္။ .. ေဘးနားက အတြဲေတြပင္ သူတို႔အလုပ္ကိုရပ္ၿပီး ကိုလတ္ႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့အျဖစ္ကို တေစ့တေစာင္းလွမ္းၾကည့္လာၾကတာ ဂ်ာဂ်ာ မ်က္စိေဒါင့္ထဲမွ ျမင္လာရေတာ့ တခုခုေတာ့ လုပ္မွျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။ .. ဒီအတိုင္းေတာ့ မျဖစ္မွ မျဖစ္ေတာ့ပဲေလ။ .. ‘ ႁပြတ္ ….. ‘ ဂ်ာဂ်ာ ေခါင္းေလးကို တအားေစာင္းပစ္ၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကိုလတ္၏အနမ္းအစုပ္ေတြေအာက္မွ လြတ္ေအာင္ အားစိုက္႐ုန္းလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကြာသြားသည့္အသံက ႐ုပ္ရွင္တ႐ုံလုံးပင္ ဟိန္းထြက္ သြားလား မွတ္ရသည္။

ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ….. ‘ လူ .. လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ကုန္ၿပီ ဆရာရယ္ … ျပန္ .. ျပန္ၾကရေအာင္ပါေနာ္ … ေနာ္ … ‘ အသက္ကိုမွန္ေအာင္ ထိန္းရႈရင္း အသံတုန္တုန္ေလးႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ ေျပာမိသည္။ .. ႐ုပ္ရွင္ၿပီးမွ မီးေတြလင္းမွ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ သူမ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာႏွင့္ အျပင္ျပန္ထြက္ရပါ့မလဲေလ။ .. ကိုလတ္က သိပ္သေဘာတူခ်င္ပုံမရ .. ။ ခုမွ နမ္းလို႔ကိုင္လို႔ ႏႈိက္လို႔ ေကာင္းတုန္းမို႔ ဝေသးပုံမေပၚ။ .. ‘ ေနာ္ .. ဆရာ .. ေနာ္လို႔ … ။ ျပန္ၾကရေအာင္ပါ ….. ‘ ဂ်ာဂ်ာ ငိုသံပါေလးႏွင့္ ေတာင္းပန္ေတာ့မွ ကိုလတ္က မညိတ္ခ်င္ညိတ္ခ်င္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။ ေမွာင္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား လက္ခ်င္းတြဲယင္း ႐ုံအျပင္ထြက္ေပါက္ဆီ လွမ္းလာခဲ့လိုက္ၾက၏။ ဂ်ာဂ်ာကေတာ့ ေခါင္းကို ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ထိလုမတတ္ ငုံ႔ထားသည္။

ကိုလတ္ကပဲ ဦးေဆာင္ေခၚလာရျခင္း ျဖစ္၏။ .. အျပန္မွာေတာ့ အေျခအေနက မတူေတာ့ၿပီမို႔ ကိုလတ္ ပညာျပေတာ့သည္။ အဝင္ တုန္းက မေတာ္တဆ ႏွစ္ခါေလာက္ ထိမိတိုက္မိခဲ့တာ ေသြး႐ိုးသား႐ိုးမွန္း ဂ်ာဂ်ာသိသည္။ သို႔ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ ကိုလတ္က တမင္ႀကီးကို ေမွာင္ထဲမွာ မျမင္ရသလိုလိုႏွင့္ သူမကိုယ္ေလးကို ဝင္တိုးလိုက္ ပြတ္တိုက္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ .. တခါတခါ လက္ႀကီးေတြက ပီပီျပင္ျပင္ပင္ သူမခါးကိုဖက္လိုက္ ဖင္ဆုံႀကီးကိုပြတ္လိုက္ ကိုင္လိုက္ လုပ္ေနေသးသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ယင္းမို႔ အခြင့္မသာေလေတာ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြကေတာ့ ခ်မ္းသာရာ ရေနေသးသည္။ .. ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ႐ုံအျပင္ျမန္ျမန္ေရာက္ဖို႔ အဓိကပဲဟုသာ ေတြးကာ ဂ်ာဂ်ာ လိုက္လာခဲ့ရေတာ့သည္။ အျပင္တြင္ ၆နာရီခြဲေလာက္ရွိၿပီမို႔ ေမွာင္စပို်းေနၿပီ။ .. ေဆာင္းဦးေပကိုး ။ ဂ်ာဂ်ာ့ေျခေထာက္ေတြ ေျမႀကီးႏွင့္ထိေနလား ေလထဲတြင္လြင့္ေနလားပင္မသိေတာ့ … ။

ကိုလတ္ ကားနားေရာက္လို႔ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့မွ ဝုန္းကနဲအ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္စိ အစုံကို နာနာမွိတ္ထားလိုက္မိေတာ့သည္။ ကိုလတ္ကိုလဲ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲ … ။ ကိုလတ္က ကားစက္ႏႈိးၿပီး ေမာင္းထြက္လာသည္။ ေဆာင္းဦးမို႔ မအိုက္ေသာ္လည္း ကိုလတ္က မွန္ေတြအလုံပိတ္ကာ အဲယားကြန္းကို ခပ္နိမ့္နိမ့္ဖြင့္ထား၏။ ေလႏုေအးေလးက ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာကို တိုးေနသည္မို႔ ေစာေစာက ေမာထားသမွ် အတိုးခ်ကာ ဂ်ာဂ်ာ အေမာ ေျဖေနရေလသည္။ ေတာ္ေသးသည္ … ကိုလတ္က အခုေတာ့ ကားကို ညင္ညင္သာသာပဲ ေမာင္းေနသျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္အလာတုန္းကလို ရင္ေမာမေနရလို႔သာပဲ ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ မိဂ်ာဂ်ာတို႔ ေမာရလြန္းလို႔ အသက္ပင္ ထြက္သြားေလာက္မည္ ဟု ေတြးေနမိေလသည္။

ကိုယ့္ေဇာႏွင့္ကိုယ္မို႔ ကိုလတ္ ဘယ္ကိုေမာင္းေနမွန္း ဂ်ာဂ်ာ သတိမထားမိ။ ကားေလးက တုန႔္ကနဲ ရပ္လိုက္ေတာ့မွ မ်က္စိအသာဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေဆး႐ုံအေဆာင္ကို ျပန္ပို႔ေပးတာ မဟုတ္မွန္း သေဘာေပါက္မိေတာ့သည္။ ဂ်ာဂ်ာ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ … ကိုလတ္ဖက္ ျပာျပာသလဲ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ကိုလတ္က ခပ္ေအးေအး မထုံတက္ေသး ပုံစံႏွင့္။ .. ‘ ဒါ .. ဒါက ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ဆရာ … ‘ ကိုလတ္က ႏွစ္လိုဘြယ္ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ‘ ဒါ ဆရာ့အိမ္ေလ ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ … ဟိုတုန္းက ဂ်ာဂ်ာပဲ ႀကဳံရင္ ဝင္လည္ခ်င္တယ္ဆို … ‘ ‘ အယ္ … အဲဒါက .. အဲဒါက … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ကိုယ့္စကားႏွင့္ကိုယ္ ဘာျပန္ေျပာရမည္မွန္းမသိ။ ‘ လာပါ .. ဂ်ာဂ်ာရယ္ … ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရေအာင္လို႔ပါ ေနာ္ .. ေနာ္ ….. ‘ မ်က္ႏွာနားကပ္ကာ ၿပဳံးျပေနေသာ ကိုလတ္စကားသံေအာက္တြင္ ဂ်ာဂ်ာ ဘယ္လိုကဘယ္လို ေခါင္းညိတ္ ျပလိုက္မိသည္မသိ။

ကိုလတ္က ေအာက္ အရင္ဆင္းသြားကာ ေျမညီတိုက္ခန္းအဝင္တံခါး ႏွစ္ထပ္ကို ေသာ့ဖြင့္ေနသည္။ ေက်ာက္ေျမာင္းဘက္မွ ေျမညီတိုက္ခန္းက်ယ္ေတြ ထုံးစံအတိုင္း ကားကို အထဲတန္းၿပီး ေမာင္းသြင္းလို႔ ရေအာင္ ဆင္ေျခေလွ်ာေလးေတြ လုပ္ထားသည္မို႔ တံခါးေတြ ဖြင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုလတ္က ကားကို အထဲ ေမာင္းသြင္းလာလိုက္၏။ ဂ်ာဂ်ာကေတာ့ ကားေပၚမွမဆင္းျဖစ္ပဲ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာသာ ငူငူေငါင္ေငါင္ႀကီး ထိုင္ေနမိေတာ့သည္။ သူမေတာ့ စိတ္ညႇိဳ႕မ်ား ခံထားရၿပီလားမသိဟုပင္ သူမဖာသာ ေတြးေနမိေလ၏။ တိုက္ခန္းထဲ ကားေရာက္သြားေတာ့ ကိုလတ္က ကားေပၚမွဆင္းကာ အခန္းတံခါးေတြ ျပန္ပိတ္သည္။ ကားမွန္ေတြက ခုထိမခ်ရေသးသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ ကိုလတ္ႏွင့္ပါလာတာ အျပင္လူေတြ သတိထားမိမွာမဟုတ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ပဲ ကိုလတ္က ေျမညီတိုက္ခန္းက်ယ္မွာ တမင္ ေနျခင္းျဖစ္သည္။

အေပၚထပ္ေတြဆို ေကာင္မေလးေတြ ပါလာတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္တက္ေနရသည္ႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲ ေၾကာ္ျငာေမာင္းခတ္သလို ျဖစ္ေနမည္။ .. အခုေတာင္မွ သူ႔သတင္းေတြက တရပ္ကြက္လုံးျပန႔္ခ်င္ခ်င္ မဟုတ္လား။ … အမွန္က ေအာက္ထပ္ အခန္းက်ယ္ႀကီးမို႔ ေဆးခန္းကို အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ဖြင့္လွ်င္လဲ ရသည္ပင္ ။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က အိမ္ခန္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဆးခန္းမဖြင့္ဟု စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခံယူထားသူျဖစ္သည္။ ‘ လာေလ … ဂ်ာဂ်ာ ဆင္းေလ …. ‘ ကိုလတ္က ခလုပ္ေလးႏွိပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပါဝါဝင္းဒိုး ကားမွန္ေလးက ေလွ်ာက်သြားသည္။ ခုထိေအာင္ ေခါင္းငုံ႔ကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာနားကပ္ကာ ကိုလတ္က ခပ္တိုးတိုး ေခၚလိုက္ေလ၏။

ကိုလတ္ ထြက္သက္ေလေလးေတြက ဂ်ာဂ်ာ့ ပါးရဲရဲေလးေတြေပၚ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။ ‘ ဆရာ့ အိမ္သားေတြေကာ ဟင္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက မ်က္လႊာေလးပင့္ကာ မရဲတရဲေလး ေမး၏။ ကိုလတ္က ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပဳံးလိုက္သည္။ ‘ မရွက္ပါနဲ႔ ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ … ဘယ္သူမွကို မရွိပါဘူး … ဆရာက တေယာက္ထဲ ေနတဲ့ဟာကို … ‘ ‘ အို … ဘုရားသခင္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ဘုရားတရ ျပန္ပါၿပီ။ .. လိုက္လာမိတာေတာ့ မွားၿပီထင္သည္။ ေဝခြဲမရေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ ကားေပၚမွမဆင္းျဖစ္ပဲ ကိုလတ္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္။ ‘ အြန႔္ ….. ‘ ကိုလတ္က မက်မ္းေၾကၿပီးသားမို႔ ဘာလုပ္ရမည္ဆိုတာ နားလည္သည္။ ေစာေစာက အရွိန္ေတြက အခ်ိန္နဲနဲၾကာလို႔ ဂ်ာဂ်ာေသြးေအးေနမွန္းသိသည္။ .. ေသြးျပန္ပူလာေအာင္ ႏႈိးေပးမွ အလုပ္ျဖစ္မည္မွန္းလဲ သိသည္။ ဒီေတာ့ ေတြေတြေလး ေမာ့္ၾကည့္ေနသည့္ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာေလးဆီ သူ႔မ်က္ႏွာကို ႐ုတ္တရက္ပူးကပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အားရပါးရ ေတ့စုပ္ျပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္ထားရင္းႏွင့္ ကိုလတ္ေခါင္းက ေနာက္ဆုတ္ကာ ျပန္ေမာ့လိုက္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ မေနႏိုင္။

တဟင္းဟင္း ညဥ္းသံေလးေတြႏွင့္အတူ ႏႈတ္ခမ္းေပၚက်ေရာက္ေနသည့္ စုပ္အား သက္သာလို သက္သာျငား ကိုလတ္ေ႐ြ႕လ်ားရာေနာက္ အလိုက္သင့္ပါလာရေတာ့၏။ ေခၚလိုရာကို ႐ုတ္တရက္မလိုက္ပဲ ျငင္းဆန္ခ်င္ေနသည့္ မိန္းကေလးေတြကို အလိုက္သင့္ပါလာေအာင္ ေခၚသည့္နည္းတမို်းပါပဲ … ။ ခုလဲ ဂ်ာဂ်ာတေယာက္ ကားေအာက္ အလိုလို ဆင္းမိလွ်က္သား ျဖစ္သြားရေတာ့သည္ေပါ့။ … ဂ်ာဂ်ာ သိလိုက္ပါၿပီ … သူမဘ၀ ဘယ္သို႔ဘယ္ပုံျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုသည္ကို ။ သို႔ေပမယ့္ သူမ မေက်နပ္တာက ခုထိ ကိုလတ္က ခ်စ္သည္လို႔ေတာင္ တခြန္းမွ ဖြင့္ဟမေျပာေသး။ သူမ အေပါစား ဆန္လြန္းေနၿပီလား … ။ ေတြးရင္းေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ ကို ငိုခ်ျပစ္လိုက္မိေတာ့သည္။

‘ ဟင္ … ဂ်ာဂ်ာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ တကယ္ငိုေတာ့ ကိုလတ္ ျပာသြားသည္။ .. သူက ေကာင္မေလးေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ရွိေနမွ လုပ္ခ်င္သူျဖစ္၏။ အလိုမတူပါပဲ မတရားက်င့္တာမို်းက် ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႔ မရ။ .. ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ာဂ်ာ အခုလို ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေတာ့ ေရွ႕မဆက္ျဖစ္ပဲ ခနရပ္ကာ ေမးလိုက္ မိျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ာဂ်ာက မေျဖ။ … ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ယမ္းကာ အားရပါးရ ဆက္ငိုေနသည္။ ကိုလတ္က လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီမို႔ အနားမွ ဆိုဖာတခုေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မနားတမ္းကို ငိုေနမိျခင္းျဖစ္ပါ၏ ကိုလတ္ေခါင္းထဲ အေတြးတခု လက္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

ရည္းစားရွိသည္ဆိုေပမယ့္ အစိမ္းသက္သက္ေလး။ .. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေျခအေနေတြက တြန္းပို႔လိုက္လို႔ မရည္႐ြယ္ပါပဲ ခ်က္ျခင္းႀကီး ဇာတ္လမ္းက ဖန္လာရ ေပမယ့္ သူက ခုခ်ိန္ထိ သူမကို ခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္ မေျပာရေသး။ … ဒါေၾကာင့္ ငိုေနတာပဲျဖစ္ရမည္။ ဒါဆိုလွ်င္ေတာ့ အနာသိလွ်င္ ေဆးရွိရမည္ေပါ့။ … ကိုလတ္ က ဂ်ာဂ်ာ ငိုေနေသာ ဆိုဖာနားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ‘ ဂ်ာဂ်ာ …. ‘ ဂ်ာဂ်ာက ေမာ့မၾကည့္။ .. ငိုၿမဲဆက္ငိုေနသည္။ ‘ ဂ်ာဂ်ာ … ဆရာ့ကို ၾကည့္ပါဦး။ … ဆရာ့ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား … ‘ ကိုလတ္က ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ေခၚလိုက္ရင္း ဂ်ာဂ်ာ့ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ အသာအုပ္ကိုင္ကာ ညင္ညင္သာသာေလး ေခါင္းကို ဆြဲေမာ့ယူလိုက္သည္။ ဂ်ာဂ်ာ့ ရႈိက္သံေလးေတြ နဲနဲ ကဲ်သြား၏။

‘ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္ … ဆရာ့ကို စိတ္မဆိုးပါဘူး … ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ ဂ်ာဂ်ာ စိတ္ဆိုးမိတာပါ … ‘ ‘ ေၾသာ္ … ဂ်ာဂ်ာ ရယ္ … ‘ မ်က္ရည္ေလးေတြ ဥေနေသာ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးေတြႏွင့္ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုလတ္ရင္ထဲမွာ အရင္တုန္းက တခါမွ မခံစားဘူးေသာ ခံစားမႈတခု ျဖစ္ထြန္းလာသည္။ ဒီေကာင္မေလးကို သူတကယ္ ခ်စ္မိၿပီ ထင္သည္။ ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေလးေတြကို ကိုလတ္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိ၏။ ‘ မငိုပါနဲ႔ ဂ်ာဂ်ာရယ္ … ဆရာ ဂ်ာဂ်ာ့ကို တကယ္ခ်စ္တာပါ ….. ‘ ‘ ရွင္ … ‘ ‘ တကယ္ပါ … ဟို ကဗ်ာ႐ူးေကာင္နဲ႔ ဂ်ာဂ်ာ မျဖစ္ခင္ကတည္းက ခ်စ္ေနခဲ့ရတာ … အေျခအေနေတြက မေပးတာနဲ႔ ဆရာ ဘာမွမလုပ္ရေသးခင္ ဂ်ာဂ်ာ ဟိုေကာင့္ေနာက္ ပါသြားခဲ့ရတာ .. ။ ခုေတာ့ ပိုင္ရွင္မွန္ လို႔ ဆရာ့ဆီ ျပန္ေရာက္လာၿပီေပါ့ ခေလးရယ္ …. ‘ ကိုလတ္အသံက ေဆြးျမည့္တုန္ခါေနသည္။ ႐ုပ္ရွင္သာဆို အကယ္ဒမီ ေရွာ့တ္ ေပါ့။ … အလိုလို ကမွ မဆြတ္ခင္က ၫြတ္ခ်င္ေနခဲ့သူ ဂ်ာဂ်ာ့အတြက္ေတာ့ ဒါေလာက္က လိုအပ္ယုံမက ပိုေနပါၿပီ။

ဂ်ာဂ်ာ အငိုတိတ္သြားၿပီး ကိုလတ္ကို စိန္းစိန္းႀကီး ၾကည့္ေနသည္။ ‘ ဆရာ တကယ္ေျပာတာလား … ‘ ‘ တကယ္ေပါ့ ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ … ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြက် မေတြ႕ရမယ့္ မ်က္ႏွာေတြမွ မဟုတ္တာ၊ ဂ်ာဂ်ာ့ကို ဆရာတကယ္ လက္ထပ္မွာ … ‘ ‘ သြားပါ … အပိုေတြ ….. ‘ ဂ်ာဂ်ာ့မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံးတုံ႔တုံု႔ေလး ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုလတ္ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးဆုပ္ေလးေတြႏွင့္ ခပ္သာသာေလး လွမ္းထု၏။ ‘ ကဲ … ထဦး .. ။ ငိုထားလိုက္တာ ေပပြေနၿပီ … မ်က္ႏွာေလးဘာေလး သြားသစ္ေခ်ဦး … ‘ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ ပါးေလးကို လိမ္ဆြဲရင္း ကားေပၚမွာ က်န္ခဲ့ေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို လွမ္းယူေပးသည္။ ‘ အို … ဆရာ မယူနဲ႔ .. ဂ်ာဂ်ာ့ဖာသာ ယူမယ္ … အထဲမွာ ထမီေတြ ပါတယ္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ကိုလတ္လက္ထဲမွ အတင္းျပန္လုသည္။

‘ ေၾသာ္ … ဒါေၾကာင့္ အိတ္က ေဖာင္းလွခ်ည္လား ထင္ေနတာ … ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ အဝတ္ေတြအကုန္ ထည့္လာရတာလဲ … တခါတည္းမ်ား ဟိုအေကာင္နဲ႔ ခိုးရာလိုက္ဖို႔ လုပ္ထားလို႔လား … ‘ ကိုလတ္က မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုံ႔်ၿပီး မေက်မခ်မ္းေလသံႏွင့္ ေမးလာသည္။ ဂ်ာဂ်ာ ခစ္ကနဲ ရီလိုက္မိ၏။ ‘ ဆရာဟာေလ … သဝန္တိုစရာမရွိ ရွာႀကံ တိုေနတယ္ … နက္ျဖန္ အလုပ္တက္ေတာ့ ဝတ္ဖို႔ ယူနီေဖာင္း ေတြပါရွင့္ … သူနဲ႔က ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူးရွင္ ..ယုံပါ …. ဆရာနဲ႔သာ …. ‘ ဂ်ာဂ်ာက စကားမဆက္ေတာ့ပဲ ႐ုတ္တရက္ရွက္သြားဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ‘ ဆရာနဲ႔က ဘာျဖစ္လဲ … ဆက္ေျပာေလ … ‘ ကိုလတ္က ေခ်ာင္ပိတ္ ေမးသည္။ ‘ ေတာ္ၿပီ … မေျပာဘူး … ဆရာ အရမ္းလူလည္က်တယ္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလး လွမ္းထိုးသည္။ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ဇစ္ဖြင့္လိုက္ၿပီး အထဲမွ ကရင္ပတ္ဖ္ ဘူးေလးေတြ ႏႈတ္ခမ္းနီေတာင့္ေလးေတြ ထုတ္ယူသည္။

ကိုလတ္က ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ အသာကဲၾကည့္၏။ ဟုတ္ပါသည္ … ယူနီေဖာင္းေတြကလြဲလို႔ တျခားအဝတ္အစားေတြ မပါပါ။ .. ဂ်ာဂ်ာ သူ႔ကို မညာတာ သိလိုက္ရေတာ့ ေက်နပ္သြားသည္။ ‘ ဟဲ့ … ယူနီေဖာင္းကလဲ တစုံထဲ မကပါလား … ‘ ‘ အို … ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ထမီေတြေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည့္ေနရတာလဲ .. ဖယ္ပါ ဆရာရဲ႕ ..။ ဂ်ာဂ်ာ့အက်င့္က အၿမဲတမ္း ယူနီေဖာင္း အပိုတစုံေဆာင္ထားေနက်ပဲေလ .. ဒါမွ မေတာ္တဆ ဝါ့ဒ္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေသြးေတြဘာေတြ ေပရင္ ခ်က္ျခင္းလဲစရာ တစုံအသင့္ရွိေနေအာင္လို႔ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက ရွင္းျပရင္း ေစာေစာက ငိုထားမိလို႔ ေပပြေနသည့္ သူမ အငိုမ်က္ႏွာေလးကို ျပန္သန႔္စင္ဘို႔ အိမ္ေနာက္ဖက္ထဲ ဝင္မည္ျပဳသည္။ ကိုလတ္ အေတြးတခုေပါက္လာသျဖင့္ ဂ်ာဂ်ာ့လက္ကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္၏။

‘ ဂ်ာဂ်ာ .. ခန ‘ ‘ ရွင္ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆရာ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ မ်က္လုံးေလး အဝိုင္းသားႏွင့္ လွည့္ေမးသည္။ ‘ မ်က္ႏွာသစ္ရင္းနဲ႔ အခုအဝတ္ေတြကို ယူနီေဖာင္းေလးနဲ႔ ျပန္လဲလိုက္ပါလား … ‘ ‘ အို … ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဆရာရယ္ … ‘ ‘ တကယ္ေျပာတာပါ .. ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ .. ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္လုံးေလးကို ယူနီေဖာင္းေလးနဲ႔ အားရပါးရ ၾကည့္ခ်င္လို႔’ ‘ ဟြန္း … ပိုကို ပိုတယ္ .. ‘ ဂ်ာဂ်ာ ႏႈတ္ခမ္းေလးစူ ေျခေလးေဆာင့္ရင္း ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ျပန္လာယူသည္။ ၿပီးမွ ေနာက္ေဖးဘက္ ဝင္သြား၏။ ႏွစ္ေယာက္သား ညစာလဲ မစားရေသး … သို႔ေပမယ့္ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ၊ အိမ္မွာ စည္သြပ္ ဗူးေတြ ၾကက္ဥေတြ ဝက္အူေခ်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါသည္။ .. ဆာမွပဲ ထလုပ္ၿပီး စားေတာ့မည္ဟု ကိုလတ္ ေတြးေနမိသည္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္ မသိ။ … အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေငြလမင္းေလး ႐ုတ္တရက္ သာ သြားသည္။ ဟုတ္ပါသည္ … ဂ်ာဂ်ာရယ္ေလ .. ။

အျဖဴအနီ ယူနီေဖာင္းေလးႏွင့္ မ်က္လႊာေလးခ်ကာ မခို႔တယို႔ေလး ရပ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ယုံမက မိတ္ကပ္ႏွင့္ ကရမ္ပတ္ဖ္ပါးပါးေလးပါ ျပန္လိမ္းထားသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာ သူတလၾကမ္း စုပ္နမ္းလိုက္သျဖင့္ ေဆးသားအကုန္ျပယ္ကုန္ၿပီျဖစ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးေတြကိုလဲ ပန္းေရာင္ႏုႏုဆိုးေဆးေလးေတြ ျပန္တင္ထားသည္။ ဧည့္ခန္းမီးေခ်ာင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ဂ်ာဂ်ာတေယာက္ အလွႀကီး လွေနေတာ့သည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေသာ ကိုလတ္ မွင္တက္လို႔ပင္ သြားရ၏။ ဂ်ာဂ်ာ့ထုံးစံအတိုင္း ရင္ဖုံးအက်ႌအျဖဴေလးက အသားအိအိေလးႏွင့္ တင္းရင္းက်ပ္ထုပ္ေနသည္။ အိတုံသား ထမီအနီေလးကေတာ့ ခါးႏွင့္ တင္သားအိအိထြားထြားႀကီးေတြေပၚမွာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး … ။ သံပါတ္ေပးလိုက္ေသာ စက္႐ုပ္ႀကီးပမာ ကိုလတ္ ထိုင္ေနရာမွ ေစြ႕ကနဲထၿပီး ဂ်ာဂ်ာ့အနားေရာက္သြား၏။ ဂ်ာဂ်ာ ေမာ့မၾကည့္ပဲ ကိုလတ္ အနားေရာက္လာတာ သိေနသည္။

ကိုလတ္ အသက္ရႈသံႀကီးေတြက ျပင္း ထန္လြန္းေနသည္ကိုး .. ။ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ကို ေရွ႕တည့္တည့္မွ ၾကည့္သည္၊ ေဘးေစာင္းၾကည့္သည္၊ ဂ်ာဂ်ာ အေနခက္လာသည္။ ကိုယ္ေတာ္က ထိုမွ်ႏွင့္ အားမရေသး .. ။ ေနာက္ဖက္မွ ပတ္ၾကည့္ျပန္သည္။ ဂ်ာဂ်ာ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္လာမိသည္။ ကိုလတ္အၾကည့္ေတြေအာက္မွာ တကိုယ္လုံးမ်ား အရည္ေပ်ာ္က်သြားေတာ့မလား လို႔ ထင္မွတ္ခံစားရ၏။ ယူနီေဖာင္းဆိုေပမယ့္ ေဆး႐ုံမွာမဟုတ္ပဲ အျပင္အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ၿပီး လဲလိုက္ျခင္းမို႔ အတြင္းခံေတြက မလဲျဖစ္လိုက္ပါ။ .. အဲဒီေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့ အက်ႌအျဖဴေလးေအာက္တြင္ ေဆး႐ုံမွာလို ေဘာ္လီမဟုတ္ပဲ ပုံဆန္း ဘရာစီယာေလးႏွင့္ျဖစ္ေနတာ ကိုလတ္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ အိုး … ဟန္က်ေလစြ။ ဒီလိုေလး ဂ်ာဂ်ာ့ကို စိတ္ကူးပုံေဖာ္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ အႀကိမ္ေပါင္းမေရတြက္ႏိုင္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုလတ္ ကံေကာင္းစြာႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္၀ ရေလၿပီေပါ့။ .. ၾကည့္ပါဦး … ။

အခို်းအစားက်လွေသာ ကိုယ္လုံးေလးေပၚတြင္ အသားအိအိ အက်ႌျဖဴခပ္ပါးပါးေလးက တင္းရင္းဖိကပ္လို႔ ေနသည္။ … ထိုအသား ခပ္ပါးပါးေလးေအာက္တြင္ ပုံဆန္းဘရာစီယာ မွ်င္မွ်င္ေလးက အတန္းလိုက္ေလး။ ဆူၿဖိဳးေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ အသားဆိုင္ေတြကို ဘရာစီယာႀကိဳးမွ်င္ေလးက ခပ္တင္းတင္းစည္းေႏွာင္ထားသျဖင့္ အသားေလးေတြ ခို်င့္ဝင္ေနတာကိုပင္ အက်ႌျဖဴေလးကိုထိုးေဖာက္ကာ ကိုလတ္ ျမင္ေနရသည္။ … ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ကိုလတ္ ၾကည့္ေနတာ ၾကာလြန္းလာေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ေနာက္ေက်ာမလုံသလိုခံစား လာရသည္မို႔ ကိုလတ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနသလဲလို႔ ေနာက္ကို ေခါင္းေလးေစာင္းငဲ့ကာ ျပန္ၾကည့္သည္။ ကိုယ္ေလးကို လိမ္လိုက္သလိုျဖစ္သြားရသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ့တင္သားႀကီးေတြက အိတုံထမီအနီေလးေအာက္မွ တင္းကနဲ ႐ုန္းထြက္လာၾကမလိုျဖစ္သြား၏။ ကိုလတ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။

ဝါ့ဒ္ထဲမွာ ဒါမို်းျမင္ရေလတိုင္း မနဲစိတ္ထိန္းထားခဲ့ရသမွ် ခုေတာ့ ကိုလတ္ လြတ္ထြက္သြားရေတာ့သည္။ ‘ အား … ေသၿပီဆရာ … ‘ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြက ဂ်ာဂ်ာ့တင္သားအိအိႀကီးေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လိုက္သည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ ႐ုတ္တရက္လန႔္ကာေအာ္မိသြားရသည္။ အလိုလိုကမွ ရင္ေတြက တုန္ေနခ်ိန္မို႔ ဖင္ အားရပါးရ အကိုင္ခံလိုက္ရေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ မတ္တပ္ပင္ေကာင္းေကာင္းမရပ္ႏိုင္ေတာ့။ .. ဒူးေလးေတြ ၫႊတ္ကာ ေနာက္ကိုလဲၿပိဳက်သြားသည္။ .. ကိုလတ္က ေနာက္မွာရပ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကိုလတ္ရင္ခြင္ထဲ အလိုလို ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ကိုလတ္က ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္လုံးေလးကို အားရပါးရ ဆီးၿပီးဖက္လိုက္သည္။ ေစာေစာကမွ အလွျပန္ျပင္ထားသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ေလးက ေမႊးပံ့်သင္းျမ ေနသည္။ .. ကိုလတ္စိတ္ေတြ မုန္ယိုလာေတာ့သည္။ ဆက္ဒဇင္(ွေိင်ာ ) လို႔ ေခၚၾကသည့္ အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္ ကာမဆႏၵတြဲၿပီး ခံစားလိုသည့္ စိတ္က ကိုလတ္ထံ ႐ုတ္တရက္အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာသည္။ .. ‘ ၿဗိ … ၿဗိ … ‘ ‘ အား … ဆရာ ဆရာရယ္ … ‘ ဘာမွ မစဥ္းစားႏိုင္ခင္မွာပင္ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ ယူနီေဖာင္းအက်ႌျဖဴေလးကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲၿဖဲျပစ္လိုက္ ေလေတာ့သည္။

ဂ်ာဂ်ာ အလန႔္တၾကား ေအာ္မိေတာ့သည္၊ .. ယူနီေဖာင္း အပိုတစုံရွိေသးမွန္း ေျပာမိတာ မွားၿပီထင္သည္။ ကိုလတ္ပုံစံက လူစိတ္ေပ်ာက္ေနသလိုျဖစ္လာသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ အလန႔္တၾကား ႐ုန္းမိ၏။ သို႔ေပမယ့္ အရာမထင္ေတာ့ .. ။ ကိုလတ္ရင္ခြင္ထဲတြင္ က်က်နန ရစ္ပါတ္ခု်ပ္ေႏွာင္ခံထားရၿပီမို႔ ဘယ္လိုမွ မ႐ုန္းသာေတာ့ပါ။ .. ကိုလတ္ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မည့္ ဂ်ာဂ်ာ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ ‘ ၿဗိ ၿဗိ .. ျဗစ္ျဗစ္ .. ‘ ‘ အား … ေသၿပီ ေသၿပီ … ဆရာရယ္ သနားပါဦး … ‘ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဆြဲၿဖဲရင္း လက္ေမာင္းနားေရာက္ေတာ့ အက်ႌအသားက ႐ုတ္တရက္ ဆြဲၿဖဲမရပဲ တစ္ေနသည္မို႔ ကိုလတ္က ပိုၿပီး အားစိုက္ကာ ဆြဲၿဖဲျပစ္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့လက္ေမာင္းသား ႏုႏုေလးေတြ ေသြးေျခပင္ဥကုန္ၿပီလား မွတ္ရသည္ ..။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ ကိုလတ္ကေတာ့ မရပ္ေရးခ် မရပ္ေတာ့ ..။ ဂ်ာဂ်ာ့အသံေတြကို မၾကားပဲ ကိုလတ္နားထဲမွာ သူအက်ႌဆြဲၿဖဲရာက ထြက္လာေသာ တၿဗိၿဗိ အသံေတြပဲ လႊမ္းမိုးေနသည္။

ထိုအသံေတြက သူ႔ကို ပိုၿပီး မုန္ယိုေအာင္ လုပ္ေပးေနၾကသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ခနအၾကာတြင္ ဂ်ာဂ်ာ့ယူနီေဖာင္းအက်ႌအျဖဴေလးမွာ အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာ ျဖစ္ကာ ကိုယ္ေပၚမွ ေလွ်ာက် သြားရေတာ့သည္။ .. ‘ အယ္ အယ္ .. ဆရာ ဆရာ .. မလုပ္ပါနဲ႔ .. မလုပ္ပါနဲ႔ .. ဂ်ာဂ်ာ ခြၽတ္ေပးပါ့မယ္ … ‘ အက်ႌကိုေခ်မႈန္းၿပီးေတာ့ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြက ဂ်ာဂ်ာ့ အိတုံထမီေလးကို ကိုင္လာသည္၊ ဆြဲၿဖဲမည္ျပင္ လာျပန္သည္။ .. ဒီတခါေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ မေနသာေတာ့။ .. ကိုလတ္ ဆြဲမၿဖဲခင္ သူမထမီအနီေလးကို ကမန္းကတန္း ခြၽတ္ခ်ေပးလိုက္ရေလသည္။ မဟုတ္ရင္ ဒါေလးလဲ ကိုလတ္လက္ခ်က္မိသြားဦးမွာ။ .. ထမီတကြင္းဆိုလဲ တန္ဘိုးက နဲတာမွ မဟုတ္တာေလ .. ေနာ္ ။

ခုေတာ့ မီးေခ်ာင္းမီးေရာင္ ျဖဴျဖဴေအာက္တြင္ ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး အဝတ္ဆိုလို႔ ေက်ာတန္းဘရာစီယာေလးႏွင့္ ေအာက္က ပင္တီအနီေရာင္ေလးပဲ က်န္ေတာ့သည္။ … ကိုလတ္က ခုမွ လူစိတ္ျပန္ဝင္လာဟန္ႏွင့္ သက္ျပင္းႀကီးတခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ ေနာက္နဲနဲဆုတ္လိုက္၏။ ‘ ဆရာရယ္ …. ‘ ဂ်ာဂ်ာ ခပ္တိုးတိုးညဥ္းတြားယုံမွလြဲၿပီး ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကိုလတ္က ဘရာစီယာႏွင့္ ပင္တီေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ေႂကြ႐ုပ္ေလး ဂ်ာဂ်ာ့ကို အငမ္းမရပင္ စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ၾကမ္းေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ေလ၏။ သူ႔ေခါင္းကို သူ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းဖိညႇစ္ရင္း ခါယမ္းပစ္လိုက္သည္။ .. သူ႔စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ သြားပါလိမ့္ေနာ္ .. ။ ‘ ဆရာ .. ဆရာ .. ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လားဟင္ .. ဂ်ာဂ်ာဘာလုပ္ေပးရမလဲ … ‘ အေရးထဲ မိဂ်ာဂ်ာက စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ သူ႔ကိုေျပးေပြ႕ထူသည္။

အားခ်င္းက မမွ်ေလေတာ့ သူကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္မိမလာပဲ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ေလးသာ သူ႔ရင္ထဲ လဲၿပိဳက်လာျပန္၏။ ‘ ႁပြတ္ .. အင္း ဟင္းဟင္း .. ‘ အမွတ္မရွိသည့္ မိဂ်ာဂ်ာ .. ။ ခံရတာေတာင္ နဲေသးသည္လို႔ သူမဖာသာ ေတြးလိုက္မိသည္။ ကိုလတ္က သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပတ္ထြက္မတတ္ ဖမ္းစုပ္ျပစ္လိုက္သည္။ .. တူးပိစ္ကလြဲလို႔ တျခားဘာမွ မက်န္ေတာ့သည့္ သူမကိုယ္ေပၚမွ အသားစိုင္ေတြကို မညႇာတမ္းျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ေနျပန္သည္။ ‘ အား .. ဟာ့ ဟာ့ .. ဆရာ ဆရာ .. ဘာလုပ္တာလဲ ရွီး .. အား .. ‘ ကိုလတ္က သူ၏ ေနာက္ထပ္ဆႏၵတခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ပါေလၿပီ။ ဂ်ာဂ်ာ့ကို စေတြ႕ၿပီးကတည္းက သူမနာမည္ကို ဂ်ာဂ်ာလို႔ ေခၚလိုက္တိုင္း သူမကို ဘာဂ်ာေပးခ်င္စိတ္ေတြ ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေပၚေပၚလာတတ္သည္ဟု စာရႈသူတို႔ ဖတ္ခဲ့ရၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။ … ခုေတာ့ ကိုလတ္ ဆႏၵျပည့္ဝသြားရေလၿပီ။

ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ေလးကို ၾကမ္းေပၚ အသာလဲွခ်လိုက္ၿပီး ပင္တီအနီေလးေအာက္မွ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ ေစာက္ဖုတ္ ေနရာေလးကို ကိုလတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးေတြက အငမ္းမရ ဖိကပ္ၿပီး စုပ္ျပစ္လိုက္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့ အူေတြ အသဲေတြ ကလီစာေတြ အကုန္ ကိုလတ္စုပ္အားႏွင့္ပါသြားၿပီလား ထင္လိုက္ရေတာ့သည္။ ဂ်ာဂ်ာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားသည္။ … ကိုလတ္ကို အားလဲ နာသည္။ .. ကိုယ္ ေလးစားရင္းစြဲရွိခဲ့ေသာ အလုပ္ထဲက ကိုယ့္ဆရာမို႔ မ်က္ႏွာလဲပူေန မိရသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ ဘာဆိုဘာကိုမွ ဂ႐ုစိုက္သည့္ပုံ မရွိေတာ့။ ပင္တီေလးေပၚမွ စုပ္ေနရတာ အားမရသည့္အလား ကိုလတ္က ပင္တီေလးကို ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္ျပန္သည္။ ‘ ၿဗိ ၿဗိ … အိုး … ‘ ပင္တီကေတာ့ ထမီလို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ခြၽတ္ေပးလို႔ ရတာမဟုတ္ေလေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္လိုက္။

မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပင္ ပင္တီေလး စုတ္ၿပဲသြားၿပီး သူမ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးႏွင့္ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ခံတြင္းဝမွ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက ထင္းကနဲ ဝင္းကနဲ ေပၚထြက္လာရေတာ့သည္။ ကိုလတ္က မ်က္ႏွာတခုလုံးေမွာက္ခ်ကာ ဂ်ာဂ်ာ့ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြႏွင့္ဖိကပ္လိုက္ၿပီး ဖူးကနဲ ေလတခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းမႈတ္သြင္းလိုက္သည္။ .. ‘ အိုး … မိုင္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ေကာ့ျပန္တက္သြားသည္။ .. တင္ပါးႀကီးက ၾကမ္းျပင္မွ တေပေလာက္ပင္ ေျမာက္တက္သြား၏။ ကိုလတ္ႏႈိးဆြမႈေၾကာင့္ စို႐ြဲွႏွင့္ေနေသာ အရည္ေတြက မႈတ္လိုက္သည့္ခပ္ျပင္းျပင္းေလအားႏွင့္ လြင့္စင္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္ ျပန႔္ထြက္သြားၾကသည္။

‘ အာ့ .. အား … ‘ ေကာ့ေပးထားသလိုျဖစ္ေနသည့္ ဂ်ာဂ်ာ့ေ႐ႊၾကဳတ ေစာက္ဖုတ္အ၀ ေလးကို ကိုလတ္က ပါးစပ္တခုလုံး ဟႏိုင္သမွ် ဟကာ ငုံခဲလိုက္ၿပီး စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ .. ဂ်ာဂ်ာ့တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကမ္းေပၚ ဝုန္းကနဲ ျပန္ျပစ္က်၏။ တင္ဆုံသားအိအိႀကီးေတြသာ မရွိလွ်င္ တင္ပါး႐ိုးေတြပင္ ကို်းေလာက္သည္။ .. မိန္းကေလးေတြ တင္ဆုံ အိထြားၾကတာ သဘာဝတရားက ဒီလိုအခ်ိန္မို်းေတြအတြက္ ႀကိဳတင္စီမံေပးထားတာပဲ ျဖစ္ရမည္။ .. ခုလဲ ကိုလတ္ ဘာဂ်ာအစြမ္းေအာက္တြင္ ဂ်ာဂ်ာ့တင္ပါးႀကီးေတြက ဒလစပ္ခါယမ္းေနလိုက္ ေျမာက္တက္ သြားလိုက္ .. ျပန္ျပစ္က်လာလိုက္ျဖစ္ေနရာ တင္သားႀကီးေတြ အိကနဲ အိကနဲကို ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ နာလို႔ နာရမွန္းလဲ မသိ။ .. ဂ်ာဂ်ာတို႔ ဘာဂ်ာ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းသိသြားၿပီ။

ကိုလတ္က ႐ိုး႐ိုး စုပ္ေန မႈတ္ေနရာမွ လွ်ာႀကီးထုတ္ကာ အျပားလိုက္လ်က္လိုက္ .. လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ အစိေလးကို ထိုးေကာ္ဆြလိုက္ .. ႏႈတ္ခမ္းသားတဖက္စီကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြႏွင့္ ဖိညႇပ္ဆြဲယူလိုက္ လုပ္ေနေလရာ ဂ်ာဂ်ာ ေကာ့ေကာ္ကန္ကား ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ .. အရည္ေတြလဲ ထြက္က်လာလိုက္တာ ကိုလတ္ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲ ေပပြေနၿပီ။ .. ဒါနဲ႔တင္မရပ္ေသးပဲ ထပ္ထြက္လာေသာအရည္ေတြက ၾကမ္းေပၚမွာ အိုင္ထြန္းလို႔ကို ေနၿပီ။ .. ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေတာင္ ၿပီးကုန္ၿပီလဲ မသိေတာ့။ .. ‘ အယ္ .. အယ္ … မလုပ္ပါနဲ႔ ဒါေလးေတာ့ … ‘ ေအာက္မွာ ဘာဂ်ာေပးေနရင္းက ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြက အေပၚဘက္တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တက္လာကာ ဘရာစီယာ ေလးကို လွမ္းကိုင္လာေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ျပာျပာသလဲပင္ ေက်ာေလးႂကြၿပီး အျမန္ခ်ိတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္ရသည္။ မဟုတ္လွ်င္ ဒါေလးလဲ ကိုလတ္က ခ်မ္းသာေပးမွာမဟုတ္။

ဆြဲၿဖဲျပစ္ေနဦးမွာ။ ခုေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့အေပၚပိုင္းလဲ ဗလာက်င္းသြားၿပီ။ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ အေပၚပိုင္းဆီ ေလွ်ာကနဲတက္ လာၿပီး အရည္ေတြေပပြေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြကို အငမ္းမရ စို႔လိုက္ျပန္သည္၊ ‘ ႁပြတ္ ႁပြတ္ … ပလပ္ ပလပ္ … ‘ ‘ အား .. အင့္ .. အဟင့္ … ‘ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ တခုမွ ခံရခ်က္ မသက္သာပါလားေနာ္ .. ။ ဂ်ာဂ်ာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေတြးမိသည္။ … ေစာေစာက ေအာက္ပိုင္းမွာ ဘာဂ်ာေပးခံရတာကလဲ တမို်း ခံစားခ်က္ျပင္းထန္သလို အခု အေပၚပိုင္းမွာ ႏို႔စို႔ခံရေတာ့လဲ ရင္ထဲက ႏွလုံးသားေတြပါ ကိုလတ္ဆီ ပါသြားၿပီလား ထင္မွတ္မွားရျပန္သည္။ .. ကိုလတ္က ဒလၾကမ္းကို အားမနာတမ္း စို႔ေနသည္။ … ဘယ္ဘက္ကိုစို႔လွ်င္ ညာ၊ ညာဘက္ကိုစို႔လွ်င္ ဘယ္ဘက္ႏို႔အုံကို လက္ႏွင့္အပီအျပင္ သမ ေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ မခံႏိုင္ေတာ့ … ။ ႏို႔အုံသားႏုႏုေလးေတြ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ က်ိန္းစပ္နာက်င္လာရၿပီ။ ကိုလတ္စို႔သမွ် ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့ေကာ့ၿပီး ခံေနရသည္မို႔ ေနာက္ေက်ာေတြလဲ ေညာင္းလွၿပီ … ။

ေအာက္မွာလဲ အရည္ေတြ အိုင္ထြန္းေနၿပီ။ … ‘ အို … ဆရာရယ္ … စို႔လို႔ မဝေသးဘူးလား … ေတာ္ပါေတာ့ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ ထုတ္ကိုေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။ အရင္က သူမေတာင့္တေနခဲ့ရေသာ အထိအေတြ႕ေတြက ခုလို တကယ္တမ္း ႀကဳံလာရေတာ့ ထင္ထားသည္ထက္ကို ေကာင္းေနေပမယ့္ ကိုလတ္က ၾကမ္းလြန္းေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ မခံႏိုင္ျဖစ္လာရျခင္းပါ … ။ ကိုလတ္ စိတ္ဆိုးသြားမွာလဲ စိုးရိမ္ေနမိသည္၊ .. အာ႐ုံေတြ မ်ားလိုက္ ပါဘိေတာ့ ဂ်ာဂ်ာရယ္ … ။ ကိုလတ္က ဒီတခါေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့စကားကို နားေထာင္သည္။ ႏို႔စို႔ေနတာ ရပ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ေပၚ တကိုယ္လုံးထပ္မိေအာင္ ေလွ်ာကနဲ တက္လာကာ ေနရာေျပာင္းယူလိုက္သည္။

ဂ်ာဂ်ာ့ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြက ကိုလတ္ရင္ဘတ္ေအာက္မွာ ျပားကနဲျဖစ္သြားၿပီး ေဘးဘက္ကိုပင္ ႏို႔အုံသားေတြ လံွ်က်လာသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္း အအပ္မိတြင္ ကိုလတ္ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြက ခုနကမွႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး ပါးပါးျပန္တင္ထားသည့္ ဂ်ာဂ်ာ့ႏႈတ္ခမ္း အိအိေထြးေထြးေလးေတြကို မလြတ္တမ္းဖမ္းစုပ္ထားလိုက္သည္။ အသာအယာဖြဖြေလး စုပ္နမ္းတာမို်းမဟုတ္ပဲ ပါးစပ္ကို အက်ယ္ဆုံးဟကာ တရွိန္ထိုးစုပ္ျပစ္လိုက္ျခင္းမို႔ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္နားက မဲွ႔နက္ကေလးပင္ ကိုလတ္၏ စုပ္နမ္းသည့္ စက္ကြင္းထဲ ဝင္သြားရသည္။ ကိုလတ္က ဒီမဲွ႔နက္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ာဂ်ာ့ကို စြဲလမ္းေနခဲ့ရ သူမို႔ မဲွ႔နက္ေလးကို လွ်ာထိပ္ႏွင့္ အသာထိုးကာ ရက္ရက္ေပးေနျပန္သည္။ ခံစားမႈက ထုတ္ေဖာ္ေျပာရန္ ခက္လွေအာင္ကို ဂ်ာဂ်ာ့အတြက္ ထူးျခားဆန္းသစ္လွသည္။ … အရင္ဘဲ ကိုလြင္က ဒီမဲွ႔ေလးအေၾကာင္း ကဗ်ာေတြဖြဲ႕ျပ တတ္တာကလြဲလို႔ ကိုလတ္လို လက္ေတြ႕ဆန္ဆန္ မလႈပ္ရွားတတ္ခဲ့။ .. ခုေတာ့ ဒီမဲွ႔ေလးက ကိုလတ္ႏွင့္ က်မွ ဂ်ာဂ်ာ့အတြက္ အဓိပၸါယ္ ပိုရွိသြားရၿပီ။

ကိုလတ္ၾကမ္းသမွ် အံႀကိတ္ခံရင္း ဂ်ာဂ်ာ တလူးလူးတလြန႔္လြန႔္ ျဖစ္ေနရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တကိုယ္လုံး ထပ္ကပ္မိေနသည္မို႔ ေအာက္ပိုင္းခ်င္းလည္း ကပ္ေနမိသည္ျဖစ္ရာ ကိုလတ္ လီးတံႀကီးက ဂ်ာဂ်ာ့ဆီးခုံေလးႏွင့္ ေပါင္တံၿဖိဳးၿဖိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ညပ္ေနသည္။ ဒီေတာ့ ဇက္ကိုဖိခု်ပ္ ထားခံရေသာ ေႁမြတေကာင္လို ကိုလတ္လီးႀကီးက ေဒါသတႀကီး ႐ုန္းကန္ေနရာ ဂ်ာဂ်ာ့ခ်က္ေကာင္းေနရာ ေလးေတြကို ေလွ်ာက္ၿပီးပြတ္တိုက္ထိုးဆြေနသလိုျဖစ္ေနရသည္။ .. ဂ်ာဂ်ာ မေနႏိုင္ေတာ့။ .. ခံခ်င္လာၿပီ။ ‘ ဟင့္ ဟင့္ … လုပ္ပါေတာ့ ဆရာရယ္ … ဂ်ာဂ်ာ မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ … ‘ အရွက္ကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီး ဂ်ာဂ်ာေလး ေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။ .. ေျပာခ်လိုက္မိၿပီးမွ ကိုယ့္စကားကိုယ္ျပန္ရွက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာေလးက ရဲတြတ္သြားသည္။ ကိုလတ္က မ်က္ႏွာခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ကာ ဂ်ာဂ်ာ့ရွက္မ်က္ႏွာရဲရဲေလးကို အရသာခံၾကည့္ေန ျပန္၏။

ကိုလတ္မ်က္ႏွာႀကီးက ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးလုပ္ေနရာ ဂ်ာဂ်ာ သီးမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုလတ္ႏွာေခါင္းႀကီးကို လိမ္ဆြဲ ျပစ္ထည့္လိုက္မိသည္။ .. ‘ အား … နာတယ္ ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ … ‘ ‘ ေၾသာ္ … သူ႔က်ေတာ့ နာတတ္တယ္ … သူမ်ားက်ေတာ့ မနာတတ္တာက်ေနတာပဲ .. ကိုင္လိုက္ညႇစ္ လိုက္တာမ်ား ကိုယ္ခ်င္းမစာ … ဟြန္း .. ‘ ‘ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား ဂ်ာဂ်ာ ရဲ႕ …. ‘ ‘ သြားပါ .. ဆရာ့ကိုေတာ့ ေၾကာက္ေတာင္လာၿပီ .. အေတြ႕အႀကဳံက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စုံထားလဲမသိ’ ဂ်ာဂ်ာ့ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလးက ကိုလတ္ရင္ကို ကလိကလိ ျဖစ္ေစသည္။ ‘ အဲလို အေတြ႕အႀကဳံစုံလို႔လဲ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ ဂ်ာဂ်ာ့ကို ရေအာင္ဖန္ႏိုင္တာေပါ့ … ဟုတ္ဖူးလား .. ‘ ‘ ကဲပါ … ဟုတ္ပါတယ္ .. ဆရာႀကီးရယ္ … လုပ္မွာလဲလုပ္ပါဦး .. ဒီက မိန္းကေလးတန္မဲ့ေတာင္းပန္ ေနရတာ အားနာပါဦး ရွင္ရယ္ … ‘ ‘ ေအာ႐ိုက္ … ‘ ကိုလတ္က ေခါင္းကို ဆတ္ကနဲ တခ်က္ၿငိမ့္လိုက္သည္။

ဂ်ာဂ်ာႏွင့္သူႏွင့္က ရင္ၫြန႔္ကေန ဟိုးေအာက္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ဖိကပ္ေနသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ့ေျခသလုံးေလးေတြကို ကိုလတ္ေျခဖမိုးေတြက ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး ဂ်ာဂ်ာ့ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားကားေလးျဖစ္သြားေအာင္ အသာဆြဲၿဖဲခ်လိုက္သည္။ ကားထြက္သြားေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ေျခေထာက္ေလးေတြေပၚမွာ ကိုလတ္ ရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက အလိုက္သင့္ ဖိကပ္ပါသြားသည္။ .. ႏွစ္ေယာက္သား အေပၚပိုင္းေတြက ထိကပ္ ေနၾကသလို ေပါင္တံေတြ ေျခေထာက္ေတြက ကားထြက္လွ်က္သား ေတာက္ေလွ်ာက္ ထိကပ္ေနၾကသည္။ ဆီးခုံခ်င္းလဲ ထိကပ္ေနၾကဆဲ။ … ဒီပုံစံက ကိုလတ္အလြန္ ႏွစ္သက္သည့္ ပုံစံ … ပက္လက္လုပ္တာခ်င္းတူတူ ေလွႀကီးထိုး႐ိုး႐ိုးပုံစံထက္ မိန္းကေလးဘက္က ညႇစ္အားကိုပိုေကာင္းေစသည့္ အေနအထားမို်းျဖစ္သည္။ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကားေပးရမွာ ရွက္တတ္ေသာ မိန္းကေလးေတြ အတြက္လဲ အဆင္ေျပသည္။

ထိုအေနအထားအတိုင္း ေနရာယူလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုလတ္ ခါးကို အသာႂကြလိုက္သည္။ ေစာေစာက ေပါင္တံေတြၾကားတြင္ ညပ္ေနရေသာ ကိုလတ္ လီးတံႀကီးက ႂကြားႂကြား႐ြား႐ြား ေထာင္ထလာ ေလသည္။ .. ကိုလတ္က လက္တဖက္ကိုေအာက္လႈိ်ၿပီး သူ႔လီးႀကီးထိပ္ႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ ေစာက္ဖုတ္ေလး အ၀ တည့္သြားေအာင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ တည့္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ လက္ျပန္သိမ္းကာ ခါးကိုျပန္ဖိခ်လိုက္ေတာ့၏ ‘ ႁဗြတ္ …… ‘ ‘ အား ဟားဟား …. ေသၿပီ ေသၿပီ .. ‘ ေစာေစာကေတာ့ သူပဲ လုပ္ပါေတာ့ဆိုၿပီး တကယ္လုပ္ေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ေခါင္းကိုခါရမ္းကာ ကိုလတ္ရင္ဘတ္ႀကီးကို အတင္းတြန္းပစ္ေနသည္။ … မိန္းကေလးေတြမ်ား မူယာမာယာကိုမ်ားတယ္ဆိုတာ ဒါမို်းထင္ပါ့ ။

ရည္းစားရွိႏွင့္ၿပီးသားေပမယ့္ ပါကင္မဖြင့္ရေသးေသာ အပို်ေလးမို႔ ဂ်ာဂ်ာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက တင္းၾကပ္စီးပိုင္ေနကာ အဝင္မလြယ္လွပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုလတ္လဲ အေျခအေနအရ ခါးကိုအဆုံးဖိမခ်ေသးပဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိနဲွ႔ကာ သြင္းေနလိုက္၏။ ‘ ၿဗိ .. ၿဗိ .. ‘ ‘ အား … အား … နာတယ္ .. နာတယ္ ဆရာရဲ႕ … ေတာ္ပါေတာ့ … အိုး … ‘ ကိုလတ္က တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲွ႔သြင္းေနသျဖင့္ ဂ်ာဂ်ာ ေအာ္ေနသည့္ၾကားမွပဲ ကိုလတ္ လီးတံႀကီးက တြင္းေပါက္ထဲ ေႁမြဝင္သလို တအိအိထိုးဝင္ေနသည္။ .. သို႔ေပမယ့္ လမ္းတဝက္ေလာက္အေရာက္မေတာ့ အထဲမွ အတားအဆီးေလးတခုက ေရွ႕ဆက္မတိုးရန္ အာခံေနေလသည္။ .. ေၾသာ္ .. ဂ်ာဂ်ာ အပို်စင္ေလး ရွိေသးတာပဲ .. ေသခ်ာသြားၿပီေလ။ ကိုလတ္က ႐ြီွကနဲ ေလတခ်က္ခြၽန္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ခါးကို အသာျပန္မတ္လိုက္ၿပီး အံတခ်က္တင္းတင္းႀကိတ္ကာ ဂ်ာဂ်ာ့အတြက္ ဟိုအရင္ကတဲက ေမွ်ာ္မွန္းသိမ္းဆည္းထားခဲ့ရသမွ် အားေတြအင္ေတြကို အကုန္ထုတ္သုံးကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ‘ ျဗစ္ … ေဖာင္း … ‘ အပို်စင္အေမွးေလးက ျဗစ္ကနဲေပါက္ … ၿပီးလဲၿပီးေရာ အရွိန္ႏွင့္ထိုးဝင္လာသည့္ ကိုလတ္လီးႀကီးက ဂ်ာဂ်ာ့ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိေအာင္ ဝင္သြား .. ဆီးခုံခ်င္းက ေဖာင္းကနဲေဆာင့္မိ … အျဖစ္အပ်က္ေတြက တဆက္တည္း ျဖစ္ပြားသြားသည္။ ဂ်ာဂ်ာ အမယ္ေလး တရန္ပင္ အခ်ိန္မရလိုက္ေတာ့။ … ပါးစပ္ေလး အစြမ္းကုန္ဟကာ ေခါင္းေလးေနာက္ျပန္လန္ထြက္သြားစဥ္မွာပင္ ကိုလတ္က ေအာင္လံစိုက္ထူ လိုက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ကိုလတ္လီးႀကီး၏ ေက်ာဘက္မွ ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးကလဲ တာဝန္ေက်စြာျဖင့္ ဂ်ာဂ်ာ့အစိေလးကို ဒလၾကမ္း ပြတ္ဆြဲခ်သြားရာ ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထသြားရေတာ့သည္။ … ေၾသာ္ .. လူ႔ဘ၀ အရသာဆိုတာ ဒါပါလား ေနာ္ … ။ ေအာင္လံတဆုံးစိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ သူ႔လီးကို ျပန္ဆြဲမထုတ္ေသးပဲ ဆက္ကာ ဖိထားသည္။ တအင္းအင္း ညဥ္းသံေလးေတြႏွင့္အတူ ဂ်ာဂ်ာ့ေျခေထာက္ ေပါင္တံႏွင့္ဖင္ဆုံႀကီးေတြက တ႐ြ႐ြႂကြတက္ ႐ုန္းကန္ေနၾကသည္။ ကိုလတ္က ႂကြခြင့္မေပးပဲ အားထည့္ကာ ဇြတ္ဆက္ဖိထားေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံး ေသြးေတြ ဆူပြက္တက္လာေတာ့သည္။ .. အပို်ေမွးေလးေပါက္သြားလို႔ နာဖို႔ေတာင္ သတိမရႏိုင္ေတာ့။

အထဲက ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြႏွင့္ ကိုလတ္လီးႀကီးကို ဆီးႀကိဳေထြးေပြ႕ထားၾကသည္။ ေသြးထဲသားထဲမွ ဆိမ့္တက္လာေသာ အရသာေတြက ဂ်ာဂ်ာ့တကိုယ္လုံးကို ဖုံးလႊမ္းသြားၾကသည္။ … ေၾသာ္ … အလိုးခံရတာ ဒီေလာက္အရသာရွိမွန္းသာႀကိဳသိရင္ ဂ်ာဂ်ာတို႔ ဒီအ႐ြယ္အထိေအာင္ေတာင္ မေနပဲ အေစာႀကီးကတည္းက ေယာက်ာ္းယူျပစ္လိုက္ၿပီးသား ရွိေရာ့မည္။ .. ခုလဲ ေနာက္ေတာ့ မက်ေသး ပါဘူးေလ … အ႐ြယ္က ခုမွ ၂၅ ရွိေသးတာပဲ။ .. ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘဝမွာ တဝႀကီး အလိုးခံဘို႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးသည္ေလ … ။ ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ဂ်ာဂ်ာ မပြင့္တပြင့္ေလး ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့ ကိုလတ္က မ်က္ေမွာင္ကုံ႔်သြားသည္။

သူကျဖင့္ သနားလို႔ တအားေတာင္မေဆာင့္ေသးပဲ ခနႏွပ္ေပးထားတာကို မေခ်ာက ဘာထင္ေနလဲမသိ .. လို႔ ကိုလတ္က ေတြးမိသြားသည္။ ဒီလူ ဒါအကုန္ပါပဲလို႔မ်ား ထင္ေနေရာ့သလား မေျပာတတ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိလွတာ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့။ … ကိုလတ္ တလြဲေတြးမိသြားတာက ဂ်ာဂ်ာ့အႀကိဳက္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုလတ္က ေစာေစာက သနားခ်င္ ညႇာခ်င္ေနသည့္စိတ္ေတြကို စြန႔္လႊတ္ကာ အသားကုန္ ကုံ်း လိုးေတာ့ သည္ကိုး … ။ ဂ်ာဂ်ာကလဲ ဒါမို်ဳး အားရပါးရ အလိုးခံခ်င္ေနၿပီမို႔ ဆႏၵႏွင့္လက္ေတြ႕ တထပ္တည္းက်သြားရ ေလေတာ့သည္ေပါ့။ … ‘ ဖုံး ဖုံး .. ဖတ္ဖတ္ … ‘ ‘ အား အ … အား အ … ‘ ကိုလတ္ေဆာင့္သံ ႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ႏႈတ္မွ အလိုလိုပြင့္ထြက္လာေသာ ညဥ္းသံေလးေတြက အခန္းထဲမွာ စည္းဝါး မွန္မွန္ လြင့္ပံ်ေနသည္။ ပါကင္ဖြင့္ၿပီးကာစေလးလဲျဖစ္ … ဖေရာ့ခ္ ပုံစံ၏အားသာမႈကလဲ ကူညီေနဆိုေတာ့ ကိုလတ္အတြက္ေတာ့ အထိအေတြ႕က ထူးရွယ္ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ေအာက္မွ ဂ်ာဂ်ာ ရဲ႕ စိတ္ထစရာ တင္ဆုံႀကီးေတြက ေလေမြ႕ယာတခုအလား ျပန္ျပန္ကန္တင္ေပးေနၾကမႈကလည္း အရင္က လိုးခဲ့ဘူးသည့္ ဘယ္မိန္းကေလးေတြႏွင့္မွ မတူေအာင္ အရသာထူးလွသည္။ .. ပိန္ပိန္ပါးပါးေလးေတြက ကိုယ္ဟန္ေက်ာ့သေလးဘာေလးႏွင့္ ခုလို အရသာမို်းက် ဘယ္လိုမွ မေပးစြမ္းႏိုင္တာ ဘယ္သူျငင္းခ်င္ၾက ေသးသည္လဲ … ။ ေၾသာ္ ဒီလို တင္ဆုံႀကီးမို်းႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုျဖဳတ္ခြင့္ လိုးခြင့္ႀကဳံတာ သူကား ကုသိုလ္ ထူးေပစြ။ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုယ္ေလးက ေအာက္မွာ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ျဖစ္ေနတိုင္း ရင္ႏွစ္မႊာၾကားမွ ႏို႔အုံအိအိႀကီးေတြကလည္းပဲ တအိအိႏွင့္ ကိုလတ္ရင္ဘတ္ကို လာေရာက္ပြတ္သပ္ေနၾကသည္မွာ ကိုလတ္ေတာ့ တညလုံးသာ ဒီလို ေနေနလိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္မိေတာ့သည္။

အားျပတ္လို႔ ေသခ်င္ ေသသြားပေလ့ေစ ေလ။ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ အလိုးခံလို႔ေကာင္းရဲ႕လားဟင္ ခံေကာခံႏိုင္ရဲ႕လား ….. ‘ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ မနားတမ္းေဆာင့္လိုက္ၿပီးမွပဲ ကိုလတ္က စကားေမးေဖာ္ရေတာ့သည္။ မခံႏိုင္လို႔ အသက္ထြက္မည့္သူသာဆို ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ ေသၿပီးေလာက္ၿပီလဲ မသိ။ .. ဂ်ာဂ်ာ့လို အိုးေကာင္းေမာင္းသန္ မို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ‘ အား … ရွီး … ေကာင္းတယ္ဆရာ … အလိုးခံႏိုင္ပါတယ္ .. ဟို ဟိုေလ … ‘ ဂ်ာဂ်ာက စကားဆက္ရ ခက္ေနသည္။ ‘ ေျပာေလ ဂ်ာဂ်ာရဲ႕ .. ‘ ‘ အဟင္း … ဂ်ာဂ်ာ ရွက္လို႔ .. ေျပာရမွာ …. ‘ ‘ ေၾသာ္ .. ဂ်ာဂ်ာရယ္ .. ဒီအေျခအေနေရာက္မွမ်ား ရွက္ေနရေသးတယ္ .. ေျပာသာေျပာ .. ‘ ‘ ဟို ဟိုေလ .. ဒီပုံစံနဲ႔ အလိုးခံရတာ အားမရသလိုပဲ ဆရာရယ္ … ‘ အလဲ့ … မေ႐ႊေခ်ာက အလာႀကီးပဲ။

ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ပါသည္ .. ဒီ ဖေရာ့ခ္ ပုံစံက ေယာက်ာ္းေလးေတြ အတြက္ေတာ့ ညႇစ္အားေကာင္းေကာင္းပိုခံစားရသည္။ ေပါင္တံႏွင့္ေျခသလုံးေလးေတြ၏ အထိအေတြ႕ကိုပါ တၿပိဳင္တည္း ခံစားရသည္ေရာေၾကာင့္ ပိုဖီးလ္လာေသာ္လည္း မိန္းကေလးေတြအတြက္က်ေတာ့ျဖင့္ အဝင္မနက္လွသျဖင့္ အထဲမွာ နင့္နင့္နဲနဲ မရွိလွေသာေၾကာင့္ တခို႔်မိန္းကေလးေတြက လုံး၀ အားမရ ။ အထူးသျဖင့္ စိတ္ထန္ေသာ ေသြးသားဆူေသာ ဂ်ာဂ်ာ့လို မိန္းကေလးေတြအတြက္ေတာ့ မထိတထိလိုသာပဲ ျဖစ္ေနရသည္ေပါ့။ … ကဲေလ … ပရိသတ္က ေတာင္းဆိုလာမွေတာ့ ပုံစံေျပာင္းၾကယုံေပါ့။ … ‘ ကဲ … ဒါဆို ပုံစံေျပာင္း လိုးၾကမယ္ … ဟုတ္ၿပီလား … ‘ ‘ ဟုတ္ … ‘ ကိုလတ္က သူ႔ဟာႀကီးကို ဂ်ာဂ်ာ့အထဲမွ ဇတ္ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္၏။

ဂ်ာဂ်ာ့ရင္ထဲ ဟာၿပီးက်န္ခဲ့သည္။ … အသာအယာႏႈတ္တာမဟုတ္ပဲ ဇတ္ကနဲဆြဲႏႈတ္တာဆိုေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြေတာင္ အျပင္ကို စြိကနဲ စူထြက္ ပါသြားရၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း ပုံမွန္ေနရာ ျပန္ေရာက္သြားရသည္။ ‘ ကဲ .. ဂ်ာဂ်ာ ခနထဦး … ၿပီးေတာ့ ေလးဘက္ေလး ေထာက္ေပး … ‘ ဂ်ာဂ်ာက ေစြ႕ကနဲထကာ ေလးဘက္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ေထာက္လိုက္သည္။ ျမန္ျမန္လုပ္မွ .. အထဲမွာေနရတာ ဟာလွၿပီ … ။ ‘ အဲ … ဟုတ္ၿပီ .. ခါးေလးကို နဲနဲေအာက္ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး တင္ပါးႀကီးေတြကို ေနာက္ကို ေကာ့ထုတ္ေပး ‘ ကိုလတ္က အပီအျပင္ကို လမ္းၫႊန္ေနသည္။ လက္ကလဲ ဂ်ာဂ်ာ့ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လာဖိေပးကာ ပုံစံက် ေအာင္ လုပ္ေပးေနလိုက္ေသးသည္။ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကိုလဲ ေနာက္ကို ဆြဲေကာ့ထုတ္ေပးလိုက္ေသး၏။ ‘ အဲ .. ဟုတ္ၿပီ … ရၿပီ .. ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ပုံစံက ဒီလို စတိုင္လ္ ႏွင့္လဲ အရမ္းကို ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းေနေလသည္။

ၾကည့္လိုက္ပါဦး … လက္ေလးက ခပ္ယိုင္ယိုင္ေလးေထာက္ထားသည္။ .. ေသးသိမ္ေသာခါးေလးက ခုလိုေလးဘက္ေထာက္ ေနေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ကို ေသးသြယ္သြားသလားထင္ရသည္။ တင္သားကားကားႀကီးေတြကလဲ ပိုၿပီး စြင့္တက္လာၾကသည္။ .. ရင္ဘတ္ေအာက္မွာေတာ့ ဗူးစင္မွ ဗူးသီးႀကီးေတြလို ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တြဲေလာင္း က်ေနၾကသည္မွာ အသဲယားစရာ … ။ အဲ .. ကိုလတ္ ဒီေလာက္ပြဲၾကမ္းပစ္လိုက္သျဖင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ေခါင္းမွ သူနာျပဳေခါင္းေဆာင္း ေလးကေတာ့ ျပဳတ္က်ေနၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေလးေတြလဲ ကလစ္ေတြ ညႇပ္ေတြျပဳတ္ၿပီး ဖ႐ိုဖရဲ ဝဲက်ေနရသည္ေပါ့ …။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဖ႐ိုဖရဲေလး ျဖစ္ေနတာကိုက တမို်းဆြဲေဆာင္အားတိုးကာ ရမက္ေတြ ပိုထန္စရာ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ … ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြကေတာ့ ကိုလတ္ကို လာလွည့္ပါ လိုးလွည့္ပါ ေဆာ္လွည့္ပါႏွင့္ ေခၚေနၾကၿပီ။ … ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ ရင္ခုန္စရာ အိုးႀကီးေနာက္မွာ ကပ္ၿပီး ဒူးေထာက္ခ်လိုက္၏။ ငယ္ေဖာ္ လီးတံႀကီးက တာဝန္ကို ဦးလည္မသုန္ ထမ္း႐ြက္ဖို႔ တယမ္းယမ္းႏွင့္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ … ကိုလတ္က ျပဴးထြက္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြအဝကို သူ႔လီးႀကီး အသာေတ့လိုက္၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ထိုးမသြင္းေသးပဲ ေစာက္ဖုတ္ အဝမွာတင္ တ႐ြ႐ြပြတ္ကာ လက္ေတြကလဲ ဂ်ာဂ်ာ့တင္ပါးႀကီးေတြကို အသာအယာ ပြတ္သပ္လိုက္ ညႇစ္နယ္လိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ ဂ်ာဂ်ာ့တင္ဆုံႀကီး တယမ္းယမ္းျဖစ္လာ ေတာ့သည္။ ျမန္ျမန္မ်ား ဝင္သြားလို ဝင္သြားျငား ကိုလတ္ရွိရာ ေနာက္ဖက္ကို ဖင္ဆုံႀကီးက ဇြတ္တိုး လာသည္။ .. ကိုလတ္က ညစ္က်ယ္က်ယ္ေလး ၿပဳံးလိုက္မိ၏။ မယ္ခုေမွ်ာ္ .. ဆိုတာ ဒါမို်း ျဖစ္မွာေပါ့။

‘ ႁဗြတ္ ‘ ‘ အား ………….. ‘ ကိုလတ္က အစာလိုက္ဟပ္သလို တယမ္းယမ္းျဖစ္ေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ဖင္ဆုံႀကီးကို ဆတ္ကနဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ယင္း တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စံခ်ိန္လြန္ ကိုလတ္လီးႀကီးက ဂ်ာဂ်ာ့ ပါကင္ဖြင့္ၿပီးစ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ အဆုံးထိတိုင္ တဟုန္ထိုး ထိုးဝင္သြားေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လိုက္မိသည္။ တင္ပါးႀကီးေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ခါယမ္းထြက္သြား၏။ ‘ အား … ဆရာရယ္ .. အထဲမွာ သားအိမ္ကိုထိုးမိေနၿပီ .. အား .. အား … ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ဖင္ႀကီးက ရမ္းထြက္သြားေပမယ့္ ကိုလတ္က သူ႔ဟာႀကီးကို ကြၽတ္မထြက္သြားေအာင္ အတင္းဖိၿပီး ထိုးထည့္ထားေတာ့ အထဲက ဂ်ာဂ်ာ့သားအိမ္ အဝေလးကို ကိုလတ္ထိပ္ဖူးႀကီးက ဒလၾကမ္းထိုးဖိႏႈိးဆြေပး သလို ျဖစ္သြားရသည္မို႔ ဂ်ာဂ်ာ မ်က္ရည္ေတြပင္ လည္တက္လာေအာင္ ထိထိမိမိ ခံစားလိုက္ရသည္။

ေစာေစာကပုံစံႏွင့္ အားမရပါဆိုသည့္ မိဂ်ာဂ်ာတေယာက္ အားရယုံမက အီဆိမ့္ၿပီးကို တက္သြားရေလၿပီ။ ခါးေလးက ပိုၫႊတ္က်သြားသည္။ .. ေရွ႕မွာေထာက္ထားေသာ လက္ေလးေတြပါ ေခြက်ခ်င္သလိုလို ယိုင္ ထိုးသြားသည္မို႔ မ်က္ႏွာႏွင့္ၾကမ္းျပင္မေဆာင့္မိေအာင္ မနဲအားတင္းကာ ျပန္ၿပီး မတင္လိုက္ရ၏။ .. ခုလို ဂ်ာဂ်ာ ေခြေခြေလးလဲက်လုလုျဖစ္သြားၿပီးမွ အတင္း အားခဲကာ လက္ကေလးေတြေထာက္ၿပီး ျပန္႐ုန္းထလာပုံက ကိုလတ္မ်က္စိထဲမွာ အလြန္ကိုၾကည့္ေကာင္းသြားရသည္။ ရမက္ေတြ ပိုထန္လာသည္။ သူေျပာလို႔ ပုံစံေျပာင္းေပးထားရတာပဲ .. ေခြယိုင္႐ုံမကလို႔ ပုံလ်က္ပဲ လဲက်က် .. သနားေနစရာ မလို ပါဘူးေလ ဆိုေသာစိတ္႐ိုင္းေတြ ဝင္လာသည္။

ကိုလတ္စိတ္ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။ ….. ကိုလတ္က ဂ်ာဂ်ာ့ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္လုံးႏွင့္ စုံကိုင္ဆြဲထိန္းထားလိုက္သည္။ .. ၿပီးေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့တင္ပါးအိအိႀကီးေတြ လႈိင္းေလးေတြထကာ တုန္တုန္တက္သြားသည္အထိကို အားရပါးရ ျပစ္ျပစ္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနလိုက္ေတာ့သည္။ .. ပထမေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ ငါးရံ႕ျပာလူး ခါယမ္းေနေသးသည္။ … သို႔ေပမယ့္ ခနၾကာေတာ့ အထာက်သြားၿပီး သူမကိုယ္သူမ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းႏိုင္သြားသည္။ ေခြလဲက်မည့္ အရိပ္အေယာင္ မရွိေတာ့ … ။ ကိုလတ္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ စည္းခ်က္က်က် သူမတင္ပါးႀကီးေတြကို ေနာက္ပစ္ပစ္ေပးၿပီး တက္ညီ လက္ညီေလးပင္ လႈပ္ရွားေပးလာေလသည္။ ခုမွ ဒီပုံစံႏွင့္ အလိုးခံရတာ ဂ်ာဂ်ာ အထာက်သြားၿပီ။ အရသာလဲ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႕သြားရၿပီ။ … ဂ်ာဂ်ာ ေနာက္ေပး ေပးတတ္လာေတာ့ ကိုလတ္လဲ ေဆာင့္ရတာ အရသာပိုေတြ႕လာသည္။

တကယ္ပါ … သူအရင္ျဖဳတ္ခဲ့ လိုးခဲ့ဘူးသည့္ မိန္းကေလးေတြထက္ကို ဒီဆရာမေလး ဂ်ာဂ်ာ့ဆီမွာ ေျပာျပရ ခက္လွေသာ ဆြဲေဆာင္အား တခုခု ရွိေနတာအမွန္ ။ .. ေနာက္ထပ္ မိန္းမေတြ ရာခ်ီလိုးလို႔ေကာ ဒီလို စိတ္ပါလက္ပါ ၿငိတြယ္မႈမို်း ရမည္ဟု မည္သူ အာမခံႏိုင္ပါမည္နည္း။ .. တသက္တာအတြက္ သူမကို အပိုင္ျဖဳတ္ခြင့္ လိုးခြင့္လိုင္စင္ရရွိေအာင္ လက္ထပ္ယူလိုက္ေတာ့မည္ဟု ကိုလတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။ ဒီအေတြးေလး ဝင္လာေတာ့ ဂ်ာဂ်ာ့ကိုလိုးရတာ ပိုၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလာသည္။ ႀကိဳက္ကုန္းတေယာက္ကို လိုးေနရသလိုမို်း မခံစားရေတာ့ပဲ ဘဝၾကင္ေဖာ္ေလာင္း ေကာင္မေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး လိုးေနရသလိုျဖစ္လာၿပီမို႔ ကိုလတ္ခံစားမႈေတြက ပိုမို ဆန္းသစ္လာသည္။ ခံစားမႈေတြ ဆန္းသစ္လာေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလဲ ပိုျပင္းလာသည္။ သုတ္ကလဲ ထြက္ကိုမလာေတာ့။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိေတာ့ … ။

ခံေနရေသာ ဂ်ာဂ်ာေတာ့ ေျမာ့ေနေလၿပီ။ … ေစာေစာက ကိုလတ္ ဘာဂ်ာေပးထားစဥ္က ႏွစ္ခ်ီသုံးခ်ီ ၿပီးထားၿပီးသားမို႔ ဒီတခ်ီက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ေတာ့ မၿပီးႏိုင္ေသး … ။ ၾကာေတာ့ ဒူးေတြ နာလာၿပီ။ ေရွ႕မွာေထာက္ထားရေသာ လက္ေလးေတြလဲ ေညာင္းလွၿပီ။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ ဘယ္ကမာၻအထိ ကို ဆက္ေဆာင့္ေနဦးေတာ့မည္မသိ။ .. သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က မိန္းမမို်းစုံႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံစုံထားသူမွန္း ဂ်ာဂ်ာ သိေနေတာ့ သူမက်မွ ခံႏိုင္ရည္မရွိလို႔ အထင္ခံရမွာ တနည္းအားျဖင့္ အထင္ေသးသြားမွာလဲ ဂ်ာဂ်ာ ေၾကာက္သည္။ .. ကိုလတ္စြဲသြားမွ သူမ ဘဝလဲ ႀကိဳက္ကုန္းမျဖစ္ရပဲ တည္တည္တန႔္တန႔္ ပြဲတက္မယားျဖစ္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္လား။ .. ဒီေတာ့လဲ ဂ်ာဂ်ာ့မွာ ကိုလတ္ လိုးသမွ် ေဆာင့္သမွ်ကို အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ခံယင္း အဝတ္ပုံႀကီး တခုလို ေပ်ာ့ေခြမက်သြားေအာင္ အစြမ္းကုန္ ေတာင့္ထားရရွာေလေတာ့သည္။ နဖူးဆံစပ္မွာလဲ ေခြၽးဥေလး ေတြပင္ သီးထေနၿပီ။ ကိုလတ္ကေတာ့ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို စုံကိုင္ညႇစ္ကာထိန္းထားရင္း ေဆာင့္လိုက္၊ .. တခ်ီတခ်ီက်ျပန္ေတာ့ ဗူးသီးႀကီးေတြလို တြဲေလာင္းက်ကာ ဗရမ္းပတာ ခါယမ္းေနေသာ ဂ်ာဂ်ာ့ႏို႔အုံႀကီးေတြကို ေရွ႕ကိုကိုင္းၿပီး လွမ္းဆုပ္နယ္လိုက္ႏွင့္ အပီအျပင္ကို လိုးေနေလေတာ့၏။

တခါတခါက်ျပန္ေတာ့လဲ ဂ်ာဂ်ာ့ေက်ာျပင္ ေဖြးေဖြးေလး ေပၚမွာ အသာေမွာက္ခ်ကာ ဂ်ာဂ်ာ့ေက်ာေလးႏွင့္ သူ႔ပါးေတြကပ္ထားရင္း အေမာေျဖသလို လုပ္ကာ အသာေညႇာင့္လိုး ေနတတ္ျပန္ေသးသည္။ ခနေလာက္ အဲဒီလို ေညႇာင့္လိုးၿပီးလို႔ သက္လုံျပန္ေကာင္း သြားသည္ႏွင့္ နဂိုအတိုင္း အသားကုန္ ျပန္ေဆာင့္ လိုးျပန္ေတာ့၏။ ဂ်ာဂ်ာ့မွာသာ နားခြင့္မရ .. အေမာေလးမွ ေျဖခြင့္မရပဲ တလစပ္ကို အလိုးခံေနရေလေတာ့သည္။ … ဒီပုံစံေျပာင္းလိုးတာ နာရီဝက္ေက်ာ္လာၿပီထင္သည္။ .. ဂ်ာဂ်ာလဲ မ်က္လုံးေတြျပာ ေခါင္းေတြ မူးလာၿပီ။ ေစာေစာကလို ရင္ခ်င္းအပ္ ေျခေထာက္ေတြကား အေနအထားေလးမွာ အသာႏွပ္မေနခဲ့မိတာ မွားလိုက္ေလ ျခင္း လို႔ ခုမွ ေနာင္တရမိသည္။ .. သို႔ေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီပဲ။ … တျဖည္းျဖည္း ခံရင္းခံရင္းႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ ခံစားမႈေတြ ျပန္ၿပီး ဆန္းသစ္လာသည္။ .. ဖီလင္ေတြ အျပတ္တက္လာသည္။

အူထဲအသည္းထဲမွ တလႈိက္လႈိက္ ျဖစ္လာသည္။ ႏို႔အုံႀကီးေတြ တင္းထလာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက က်ိန္းစပ္ကာ ေထာင္မတ္ခြၽန္ေကာ့ လာၾကသည္။ .. ဂ်ာဂ်ာ အသက္ရႈေတြ ပိုျမန္လာသည္။ .. ၿပီးေတာ့မည္ ေနာက္တခ်ီ … ။ ‘ အ .. အား … ဆရာရယ္ .. ၿပီးၿပီ ၿပီးၿပီ .. ဂ်ာဂ်ာၿပီးၿပီ … ေကာင္းလိုက္တာ .. အိုး မိုင္ေဂါ့ဒ္ … ‘ ဂ်ာဂ်ာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ေတြ ဖြီးကနဲ ပန္းထြက္လာသည္။ ကိုလတ္လီးႀကီးႏွင့္ ၾကပ္သိပ္ျပည့္ေနသည့္ၾကားထဲမွ အတင္းကို တိုးထြက္စီးက်ကုန္၏။ ဂ်ာဂ်ာ့အသံေလးက တုန္ယင္စြာအဖ်ားခတ္ရင္း တိမ္ဝင္သြားေတာ့သည္။ ဂ်ာဂ်ာ ဘယ္လိုမွ မေတာင့္ထားႏိုင္ေတာ့ .. အားေတြအင္ေတြ အကုန္ ကုန္ၿပီ။ ကိုလတ္လီးႀကီး တပ္လွ်က္တန္းလန္းႏွင့္ပင္ လက္ပစ္ေျခပစ္ကို ဟပ္ထိုးလဲက် သြားရရွာေလေတာ့သည္။ ကိုလတ္လဲ မၿပီးေသးေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ဂ်ာဂ်ာ့အထဲ စိမ္ထားရင္းႏွင့္ ဂ်ာဂ်ာ့အေပၚ အသာထပ္လွ်က္ ေမွာက္ခ်ကာ မွိန္းေနလိုက္ေလေတာ့၏။ ခနေနလို႔ ဂ်ာဂ်ာ အေမာေျပလွ်င္ေတာ့ ေနာက္တပြဲႏြဲွရန္ အဆင္သင့္ျပင္ ေစာင့္စားရင္း ဂ်ာဂ်ာ့ လည္ဂုတ္သား ဝင္းဝင္းေလးေတြကိုသာ ခပ္ဖြဖြေလး ငုံခဲေနလိုက္မိပါေတာ့သတည္း … ၿပီးပါၿပီ။