Yves's pov
Money...
The bag that Kyline gave me is full of money.
Well sumagi na sa isip ko ito noon dahil sa note na nabasa ko na kasama ng bag na'to pero ang pinag tataka ko ay bakit kailangan bayaranan ng ganito kalaking halaga ng kung sino si Miss Honey at kung kanino ba talaga itong bag na'to galing.
"That's a lot of money... sa tingin niyo, mag kano kaya yan?" Keoni said as she stared at the bag full of money in front of her.
Andito sila Mon at Keoni dahil nakisusap ako na sila na muna ang sumundo kay Yuan dahil nga kinakailangan kong makipag kita kay Miss Honey para makakuha ng sagot sa mga katanungan ko pero mukang mas dumami lang ang isipin ko.
"I don't care kung mag kano pa ang lahat ng yan. Ang gusto kong malaman ay kung kanino talaga galing ang perang yan." Sagot ko habang nakatingin din sa bag na nasa harapan ko.
"Hmm... me too. Pero hindi ba kayo nag tataka kung bakit cash na ibinigay ang pera? I'm sure naman na may atm card ang reciever at sender ng perang yan kaya nakakapag taka kung bakit hindi nalang cheke or kaya direct transfer sa banko...right?" Mon said. Napatingin ako sa kaniya at napaisip din.
Oo nga noh... For sure na mayaman ang nag bigay ng perang yan kay Miss Honey kaya imposibleng wala siyang atm card at mas lalong imposibleng walang atm card si Miss Honey dahil nung mag kasama kaming bumili dati nung nag vacation sa island ay atm card ang ginamit niyang pang bayad.
"Ang sakit naman sa ulo mag isip. Kanino ba kasi talaga yan?" Stress na turan ni Keoni at bumuntong hininga.
Tumingin ako saglit sa kaniya bago isinarado ang bag at tumayo. Kinuha ko ang bag at nag lakad papalayo sa kanila.
"Yves saan mo dadalhin yan? Don't tell me mag shoshopping ka? Omg, pasam---"
"Keoni please shut up." Putol ko sa kaniya at irita siyang nilingon. "Can you please watch Yuan while I'm gone?"
Nakapout naman siyang tumango tango sa akin na akala mo'y batang pinagalitan ng nanay. Hindi ko nalang pinansin ang pag iinarte ng abnormal at bumaling kay Monique na nag tatakang nakatingin sa akin.
"Come with me."
"Where?" Nag tataka nitong tanong at alanganing tumayo.
"Take me to where Margaux is. I remembered that Miss Cleomonte said that this bag belongs to her, I want to know if she's telling the truth and I need to confirm something too.."
*~*~*~*
"Bakit tayo nasa bahay niyo?" Takang tanong ko kay Mon ng dito niya itinigil sa bahay nila ang kotse.
"Margaux is here." Sagot niya at bumaba ng sasakyan. Nagugulohan man ay bumaba nalang din ako.
"I'm confused. Why is she here sa bahay niyo?" Tanong ko ulit habang nag lalakad na kami papasok ng pintuan.
"Ahm.. basta. It's a long story." Sagot niya at nag iwas ng tingin.
Hindi nalang ako nag tanong ulit kahit na nag tataka ako sa pag iiba ng kilos niya.
Para siyang may tinatago eh. Hindi kasi siya makatingin ng diretso sa akin at ang pag lunok niya ng sunod sunod.
"Ahm.. Si Margaux po manang?" Tanong ni Mon sa isang kasambahay nila.
"Ahh, nasa kwarto niyo na po. Umakyat na po siya agad pag kauwi niya po." Sagot nung kasambahay ni Mon. Kita ko namang bahagya akong sinulyapan ni Mon.
"Aahh.. s-sige po. Salamat." Uutal utal namang tugon ni Mon kay Manang at hinigit na ako paakyat.
"Wait wait... is Margaux staying her--"
"No! I mean... what? Why would she stay here? Bumisita lang ata siya. Alam mo naman yun parang si Keoni na makapal ang mukha. Feel at home na feel at home kaya ayorn dumiretso ata sa kwarto ko." Pag papaliwag niya agad habang kagat kagat ang ibabang labi niya.
"Hmm.. then why are you so nervous?" Tanong ko at ngumiti ng pang asar sa kaniya.
"Luh... nervous mo muka mo. Tara na nga ng makaalis kana." She mumbled and rolled her eyes at me.
Pumasok siya sa kwarto niya habang napapailing nalang akong nakasunod sa kaniya.
"Mi Luna! I'm glad you're home, kanina pa kitang inaantay. Gusto mo ba mag padeliver nalang ako ng dinner natin or ipag luto kita nung lagi mong nirerequest? Orrrrr.... ako nalang dinner m-- aray ko! Why did you hit me!?" Daing ni Margaux habang naka pout kay Mon.
Si Mon naman ay pulang pula na ang mukha.
"Tinotoyo ka nanaman ba? Do you want to cuddle cuddle muna my babylov-- aray! Ouch! Stop, masakit." Daing nanaman ni Margaux habang kurot kurot siya ni Mon.
Hindi ko na napigilan at napatawa na ako.
Sinong mag aakala na ang war freak na si Mon ay hinahayaang gawin siyang baby ni Margaux? Alam kaya 'to ni Keoni? For sure mapipikon si Mon sa pag aasar ng isang yun kapag nalaman niya.
"Ohh.. Hi Sil!" Bati ni Margaux ng makita niya ako at kumaway kaway pa. Habang si Mon naman ay nakatingin lang sa sahig at kagat kagat ang labi niya habang namumula ang pisnge.
"Are you two living together?" Tanong ko at nginitian ng pang asar si Mon na sinamaan lang ako ng tingin.
"Yup yup! Mag iilang buwan na di--"
"Aish! Why are we talking about that? Hindi ba kaya tayo pumunta dito dahil may dapat kang itanong kay Margaux? Go on, itanong mo na. Tsk, mag bibihis lang ako." Putol ni Mon kay Margaux at sinamaan kaming pareho ng tingin bago nag walk out para mag bihis daw.
"I'm sorry Sil, sadyang ganun yun kapag hindi pa nakakakain. Tinotoyo." Margaux said and giggle. "Ano nga palang itatanong mo sa akin?"
Nawala ang ngiti sa labi ko ng maalala ko kung ano talagang ipinunta ko dito.
"I want to ask you something and I want you to answer me honestly." Seryoso kong tugon sa kaniya. Kita ko ang pag aalangan sa mukha niya pero tumango tango padin sa akin.
Lumapit ako sa kama at ibinaba ko ang Gucci na bag. Kita sa mata niya ang pag kagulat ng makita niya ang bag.
"Is this yours?" Tanong ko at tinuro ang bag.
Ilang segundo niyang tiningnan ang bag bago tumango tango. "Yeah, that's mine... Ahm.. W-where did you get it?"
Napataas naman ang kilay ko. "Where did I get it?"
"Ohh.. I mean, found it. Where did you find it? It was ahm... missing. Yeah, I left it somewhere and I uhh forgot where, so thank you kasi nakita mo." Iwas tingin niyang tugon at kinuha ang bag mula sa kama at balak na atang itago ng hawakan ko ang braso niya para pigilan siyang mag lakad papalayo sa akin.
"Kyline gave that to me. She said it's from Miss Honey. Mukhang sa kanila mo naiwan yung bag mo Margaux." I felt her body tensed when she heard my answer. Kita ko din ang pag higpit ng hawak niya sa sling ng bag na hawak niya.
"O-ohh.. I'll call Honey later to thank he--"
"Why did you pay her that big of amount Margaux? At anong kinalaman ko sa transakyon niyong dalawa? Anong katotohanan ang dapat kong malaman?" Sunod sunod kong tanong sa kaniya.
"H-huh? What do you mean?" Maang maangan niyang tanong at hindi maka diretso ng tingin sa akin.
Hindi nag bago ang ekspresyon ng mukha ko at nanatiling seryoso. "What truth do I need to know?"
"I don't know what you're talking about." Sagot niya at tumawa ng mapakla.
Napapikit ako ng madiin kasabay ng malalim na pag buntong hininga bago kinuhang muli sa kaniya ang bag na may lamang pera at binuksan iyon. Gulat naman siyang napatingin dito pero nanatiling tahimik.
"Why do you have to lie Margaux? I know this bag isn't yours. Keoni saw Miss Laurel gave it to you before you gave it to Miss Honey but Miss Honey gave it to Miss Cleomonte and told her that she doesn't need the money. She said that she just want Miss Cleomonte to tell me the truth, that it was enough payment for her. Naomi knew that I saw that note that's why she gave the bag back to you. So I'm giving you one last chance Margaux. Tell me what the hell is going on." Mahaba kong litanya habang seryoso lang na nakatingin sa kaniya. Pinipigilan ko lang ang sarili ko na mag wala dahil sa pag kairita.
I figure out na ipinasa pasa lang nila yung bag para hindi talaga malaman kung kanino nanggaling ang bag na yun. Hindi ko alam kung bakit ayaw nilang may maka alam na kay Miss Cleomonte talaga iyon nanggaling.
Napansin ko kasi na walang ibang sinasabi si Kyline tungkol kay Miss Laurel or Margaux, tanging si Miss Cleomonte lang ang lagi niyang nababanggit at mas nakumpirma ko pa iyon ng malaman kong may kung ano mang ugnayan si Miss Honey at si Kyline, that's why I figure out na hindi nga talaga kay Margaux ang bag at kay Miss Cleomonte nga iyon.
I knew since I received the bag but I remain quiet. Gusto kong malaman mismo galing kay Margaux ang totoo pero mukhang wala siyang balak umamin kaya hindi ko na napigilang sabihin kung anong nalalaman ko.
"I'm sorry Sil.. you're right. That bag isn't mine but you have to understand the reason why I didn't tell you the truth." Pag suko niya at nag pakawala ng isang buntong hininga. "Naomi is my sister and I'm just helping her and.. you. But trust me, it's for your own good."
"Why is everyone suddenly saying that it's for my own good? Ano bang alam niyo na hindi ko alam?" Tiningnan niya ako sandali bago umiling iling.
"All I know is that Naomi is doing everything she can to protect you and Yuan..." She respond making me feel frustrated and defeated because I didn't get an answer again.
"Margaux... you're my only hope right now. Gulong gulo na ako sa lahat ng nangyayari sa paligid ko. Simula ng dumating si Naomi sa buhay ko nangyari na 'tong mga ito. I don't know what's going on, I don't know who to trust anymore." I said. My voice cracked a bit and my eyes tear up.
"Are you saying na kasalanan niya ang lahat ng 'to?" She asked and sat down beside me. Tumingin ako sa kaniya at umiling iling.
"No... I'm not blaming her. I'm just... I'm just saying na may kinalaman siya sa lahat ng nangyayari. Ayoko man aminin pero... yun ang napapansin ko. Simula ng binili niya ako sa bar na yun napapansin ko ng parang may kakaiba. It seems like.. she knew me already bago pa man kami mag kakilala."
"But that's impossible, kakauwi niya lang din dito sa pilipinas ngayong taon. Linggo lang ang paggitan ng pag uwi naming dalawa. Yes she was born here but she grew up in italy. Ngayon lang siya nanatili dito sa pilipinas. Actually nagulat nga ako nung sinabi niya sa akin na gusto niya ng manirahan dito for good dahil wala naman kaming relatives dito or kakilala except kila Dionne kaya imposibleng kilala ka na niya bago pa man kayo nag kakilala."
"That's not impossible. Madali nalang mag pa imbestiga ngayon lalo na kung may pera ka." Sabat ni Mon na kakalabas lang sa walk in closet niya. I guess kanina pa siyang nakikinig sa usapan namin.
"Pwede ngang pinaimbestigahan niya si Yves, pero for what reason? At tsaka paano niya naman nakita si Yves? Ang random naman kung bigla niya lang naisipan na paimbestigahan si Sil dahil trip niya diba?" Margaux said ang sigh. Nakakunot ang noo niya at halatang may iniisip siyang malalim.
Hindi ko matukoy kung nag kukunyare lang siyang walang alam or sadyang wala talaga siyang alam.
"So you're telling me that you don't know anything aside from the payment that Miss Cleomonte gave to Miss Honey?" Tanong ko sa kaniya. Nilingon niya ako at tumango tango.
"Yes... that's all I know. Basta ang alam ko ay kailangan kong tulongan si Naomi na bayaran si Honey ng hindi na tetraced na sa kaniya nanggaling ang pera. She said it's for your own good and for Yuan too. I love you both kaya hindi na ako nag dalawang isip na tulongan siya kahit na hindi ko maintindihan kung bakit." Sagot niya at hinawakan ang kamay ko bago ngumiti ng bahagya.
"I'm sorry for lying Sil, ayoko lang din na mapahamak kayo ni Yuan kahit na hindi ko alam kung bakit kayo mapapahamak." She said.
Nawala ang pag kairita ko kanina at ngumiti sa kaniya. "You don't have to say sorry. Thank you for looking out for me and Yuan, Sil."
Kita ko ang pag luluha ng mata niya ng tawagin ko siyang Sil. Agad niya akong niyakap ng mahigpit kaya napailing iling ako at niyakap siya pabalik.
"Wait! Mamaya kayo mag saya at mag dramang dalawa. May naisip akong rason kung bakit binayaran ni Naomi si Miss Honey." Sabat ni Mon at pinaghiwalay kaming dalawa sa yakap ni Margaux.
"You said na tinulongan mo si Naomi kahit na hindi mo alam kung bakit kailangan niyang bayaran si Miss Honey at kung para saan yun, right?" Tanong ni Mon kay Margaux na ikinatango naman ng isa.
"Hmm.. what if kaya binayaran ni Naomi si Miss Honey dahil si Miss Honey ang nag mamanman sayo at nag sesend ng kung anong mga ginagawa mo kay Naomi? Inshort nag rereport. And what if yun yung sinasabi ni Miss Honey sa note na katotohanang gusto niyang sabihin ni Naomi sayo?" Napaisip din ako dahil sa mga sinabi ni Mon.
"Baka yan din ang dahilan kung bakit mag kakilala si Kyline at Miss Honey." Saad ko habang kagat kagat ang ibabang labi ko at nag iisip ng malalim.
Hindi nga imposible na yun ang dahilan pero bakit tila parang hindi sang ayon ang kalooban ko? Bakit parang may nag sasabi sa akin na mali ang lahat ng iniisip ko? Or baka naman ayaw ko lang talagang tanggapin na baka tama talaga ang lahat dahil mahal ko siya?
"Well, pwedeng tama kayong dalawa pero let's not jump into conclusions muna. Let's just wait for Naomi to explain." Margaux said and sigh.
"You're right. We should wait for Naomi." Sagot ko at napabuntong hininga nalang din.
Gusto kong malaman agad ang mga kasagutan pero hindi ako pwedeng mag padalos dalos kaya wala akong choice kundi intayin si Naomi at sa kaniya itanong mismo ang lahat. Sisiguraduhin kong sasagutin niya lahat ng katanungan ko.
"Uuwi muna ako, Yuan is probably wondering kung nasaan ako at kailangan ko na din pauwiin si Keoni dahil baka kung ano ano nanamang itinuturo nun sa kapatid ko." Paalam ko sa dalawa.
Niyakap ako ni Margaux at sinabing mag iingat ako. Si Mon naman ay nag pupumilit na ihatid ako pauwi pero tinanggihan ko siya. Ayoko ng makaabala pa lalo sa kanila at tsaka gusto ko munang mapag isa para makapag isip isip din.
"Tawagan mo ako agad kapag nakadating kana ha." Paalala nito habang nakatanaw sa akin habang sumasakay ako ng taxi.
"Yes Mom." Pabiro kong sagot at kumaway kaway sa kaniya bago tuluyang sumakay.
Pinaandar na ng driver ang sasakyan kaya ipinikit ko ang aking mata para ipahinga ito saglit pero agad din akong napamulat ng may maamoy akong kakaibang amoy.
Kita kong nag sisimula ng kumalat ang puting usok sa loob ng sasakyan.
"A-anong nangyayari?" Kinakabahan kong tanong dahil nag sisimula ng manikip ang dibdib ko.
Wala akong nakuhang sagot kaya mas lalong kumabog ang dibdib ko.
Sinubukan kong buksan ang pintuan ng taxi habang takip takip ang ilong ko para hindi na malanghap pa ang kung anong usok na hanggang ngayon ay pumapalibot padin sa buong sasakyan.
Ramdam ko ang pag bigat ng mata ko at ang pag hina ng katawan ko habang pilit padin na binubuksan ang pintuan ng sasakayan.
"Kung....sino ka man...maawa ka na sa'kin..a-ako lang ang inaasahan ng kapatid ko...pakawalan mo...ako.." Nahihirapan kong turan dahil sa sobrang panghihina na ng katawan ko.
Hindi ko na din mapigilan ang pag pikit ng aking mga mata.
Pero bago ko pa man iyon maipikit ng tuluyan ay may narinig akong boses na pamilyar na pamilyar sa akin. Naramdaman ko pa ang pag tulo ng aking luha ng marinig ko siyang mag salita.
"I'm so sorry.... mon chou."
*************
A/N: Ooohhhh la laaaaa naka pag update na ako. HAHAHAHAHA yeheyyy! Btw, ako na nag bigay ng mga what if sa inyo para hindi na kayo mahirapan baka mamaya sisihin nanaman ako ng iba diyan kung bakit sumasakit ulo nila huhuhu sorrna po sinadya, here ohh biogesic para hindi na sumakit ulo niyo. Hihihi, okay byeeee! See you next year ulit hahaha. Enjoy reading mga beh (kahit hindi naman nakakaenjoy kasi nakakasakit ng ulo.) Lab ko kayo kahit hindi niyo ako lab. Mwah!😘🥳