Unicode
မနက်ကျတော့ သူ့driverကပဲ သူ့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့၏... ပုံမှန်အတိုင်းပဲ သူရောက်လာတော့ မိန်းကလေးတွေက သူ့အနားဝန်းရံလာကာ သူ့တို့ဆီကနေ မတူညီတဲ့ရနံ့တွေ ရနေ၏...
{အီး...author... ဒါဘာအနံ့ကြီးလဲ... ကျွန်တော် ပျို့အန်ချင်လာသလိုပဲ}
Author : အဲ့တာက သူတို့ရဲ့ pheromones တွေ... မင်းကိုဆွဲဆောင်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာ... အခုတော့ မင်းစာသင်ရမယ့်အခန်းကိုသွားတော့ အခန်းနံပါတ်က 1-1...
ချန်းယန်က မြန်မြန်ပဲ စာသင်ခန်းကို သွားလိုက်သည်... သူ့ထိုင်ခုံက ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာဖြစ်၏... သူ့လောက်အရပ်ရှိပြီး အနက်ရောင်ဆံပင်နဲ့ မျက်လုံးကျဉ်းကျဉ်းရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်က သူ့အနားရောက်လာလေသည်..."ဟေး...Daewon!! မင်းအိမ်စာတွေ လုပ်ပြီးပြီလား"
{author... အခု ငါ့ပုခုံးကိုဖက်ထားတဲ့ တစ်ယောက်က ဘယ်သူလဲ }
Author : သူ့နာမည်က Sunghoo... မင်းရဲ့ အကောင်းဆုံးသူငယ်ချင်း... သူကမင်းနဲ့အသက်တူတူပဲ ပြီးတော့ မင်းနှစ်ယောက်လုံးရဲ့မိဘတွေက စီးပွားဖက်တွေ....
ထို့နောက် ယန်က သူ့အိတ်ဖွင့်ကာ ကိုထုတ်လိုက်၏... "ဝါး! ဒီ Daewon ဆိုတဲ့ကောင်က တော်တော်ချမ်းသာတာပဲ" သူက ရဲ့ နဲ့ ကျောင်းသုံးပစ္စည်းတွေရဲ့ ကိုကြည့်ကာ တွေးလိုက်သည်... ထင်ထားတဲ့အတိုင်း တကယ့် တွေ
"သေစမ်း! ငါလုပ်ဖို့မေ့သွားတယ်"ယန်တစ်ယောက် ခေါင်းကုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်...
"အိုး... အဆင့်(၁) ကျောင်းသားက အိမ်စာလုပ်ဖို့မေ့တာပဲ... professorမလာခင် မြန်မြန်လုပ်လိုက်" သူအိမ်စာလုပ်နေတုန်း Sunghoo ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က သူ့ရှေ့ကခုံမှာထိုင်လိုက်သည်... ဒီတစ်ယောက်က ကောင်းတဲ့ပုံပဲ....
{author... သူလည်း ကျွန်တော့်လို Alpha လား }
Author : မဟုတ်ဘူး... သူကBeta...
{သူက ကျွန်တော့်ပြိုင်ဘက် ဖြစ်လာမှာလား}
Author : လုံးဝမဟုတ်ဘူး!! သူ့မှာလည်း စိတ်ဝင်စားနေတဲ့လူရှိတယ်... ဒါမဲ့ အဲ့ဒါမင်းအလုပ်မဟုတ်ဘူး....
အတန်းပြီးကာ နားချိန်ရောက်တော့ ကျောင်းသားတွေအားလုံး ကျောင်းcanteenကို သွားကြ၏... canteenကကြီး စားပွဲတွေအားလုံးက အရောင်တူဖြစ်ပြီး ထိုင်ခုံတွေမှာလည်း cushionပါသည်... အစားအစာတွေကလည်း သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ အရမ်းအရာရှိမယ့်ပုံပေါ်၏...
အစားအသောက်မှာပြီးသွားတော့ ထိုင်ဖို့နေရာရှာလိုက်ပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးက ထောင့်မှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူပေါ်သို့သာ ကျရောက်နေလေသည် ...
"ကိုယ်ဒီမှာထိုင်လို့ရလား" ယန်က သူ့ရှေ့မှာ စားနေတဲ့ ကောင်လေးကိုမေးလိုက်သည်... ထိုအခါ Jihoon ကခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်၏... သူစားနေတာကတော့ အသင့်စား ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေပင်...
"သူတကယ် အဲ့လောက်ဆင်းရဲတာလား... author... ကျွန်တော် သူနဲ့ပက်သက်ပြီး အချက်အလက်တွေထပ်လိုချင်တယ်" ယန်က ကို မသိမသာနှိပ်လိုက်တော့ သုံးဖက်မြင်ဓာတ်ပုံတစ်ုပေါ်လာပြန်ကာ အချက်အလက်တွေကို ပြသည်...
Author : မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ သူက နေမကောင်းတဲ့အဖေနဲ့ အတူတူနေတာ... သူက ကျောင်းဆင်းချိန်တိုင်း JN Entertainment မှာ အဖျော်ဆရာလုပ်ရင်း သူ့အဖေအတွက် ဆေးဝယ်ပေးတယ်... scholarshipရတာကြောင့် ကျောင်းလခအတွက်တော့ ပူစရာမလိုပေမဲ့ စားသောက်ဖို့အတွက်တော့ မလုံလောက်ဘူးလေ...
{JN Entertainment ကရော ဘယ်လိုလဲ.... အဲ့ဒါနဲ့ပက်သက်ပြီး အချက်အလက်တွေရှိလား}
Author : မင်း နောက်တော့သိလိမ့်မယ်.... ကျောင်းပြီးရင် ငါတို့အဲ့ကို သွားရမယ်.. အခုတော့ မင်းလုပ်ရမယ့် mission ကိုပဲအာရုံစိုက်...
ယန်က Jihoonကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံ့ကာ ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေ စားနေတုန်းပဲ... "Jihoon..." ယန်ခေါ်လိုက်ပြီး "ကိုယ်မှာထားတာတွေ အရမ်းများနေလို့ ကုန်အောင်မစားနိုင်လောက်ဘူး... မင်းကူစားပေးပါလား" ယန်တစ်ယောက် Jihoonကို စကားပြောတိုင်း အညင်သာဆုံးအသံဖြင့်သာ ပြော၏... ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကောင်လေးက အလွန်နုနယ်တာကြောင့်ပင်...
ထိုနောက် Jihoon က သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းခါပြသည်... "စားပါ...ကိုယ်တကယ်မကုန်နိုင်လို့... ပြီးတော့ မဖြုန်းတီးချင်ဘူး" ယန်က တူနှင့် sushiတစ်ခုကိုယူကာ Jihoonရဲ့ နှုတ်ခမ်းနား တိုးပေးလိုက်၏.. "မြန်မြန်.... စားကြည့် အရမ်းအရသာရှိတယ်" ယန် ထပ်ပြောလိုက်သည်...
Jihoon က ယန်ကိုတစ်လှည့် sushiကိုတစ်လှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးစပ်ဟကာ ကိုစားလိုက်၏.. "ကိုယ်ပြောပါတယ်... အရသာရှိ...."
'အချစ်levelမှာ 20%သို့မြင့်တက်လာပါပြီ"
ယန်တစ်ယောက် Jihoonအစာဝါးနေတဲ့ပုံလေးကိုကြည့်ရင်း ညှို့ယူဖမ်းစားခံလိုက်ရ၏... သူ့ရဲ့ ဗာဒံပုံစံမျက်ဝန်းပြာလေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေကာ တလက်လက်တောက်ပနေသလို ခံစားနေရသည်... "အား.... အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲ" ယန်တစ်ယောက် အော်ပြောတော့မလို ဖြစ်သွား၏...
Author : ကောင်စုတ်လေး... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထိန်းစမ်း... အချစ်levelက အခုလေးတင် 20%ထိရောက်သွားပြီ... အခုတော့ မင်းက အရူးနဲ့တူနေတယ်...
ယန်မှာတော့ authorကိုလျစ်လျူရှုထားပြီး Jihoon စားသောက်နေတာကိုသာ ထိုင်ကြည့်နေလေ၏... sushiကို ပထမဆုံးအကြိမ် စားဖူးတာဖြစ်လောက်မယ်... အဲ့တာကြောင့် သူ့အမူအယာလေးက ကို့ရို့ကားယားနဲ့ အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေတာ....
အဆုံးမှာတော့ Jihoonကို သူ့အစားအသောက်တွေအားလုံး ပေးလိုက်သည်...
ကျောင်းဆင်းတော့ ယန်က ကျောင်းဆေးခန်းအပြင်ဘက်မှာ Jihoon ကို စောင့်နေသည်... သူ့ဒဏ်ရာတွေက အခုထိမကောင်းသေးတာမလို့ ဆေးခန်းပြဖို့ လိုနေသေးသည်... "ပြီးပြီလား... ကိုယ်မင်းကို အိမ်ထိ လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်" ပြောရင်း ယန်က Jihoonရဲ့အိတ်ကို ယူလိုက်၏...
{အတူတူလမ်းလျှောက်ပြီး အိမ်ပြန်တာ ဘယ်လောက်romantic ဖြစ်လဲ... အခုချက်ချင်းတောင် ကျွန်တော့်ကို ချစ်မိသွားသင့်တယ်}
Author : သူက လူတွေကို လွယ်လွယ်မယုံတတ်ဘူး... ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးမနေနဲ့....
{ကျွန်တော် ခင်ဗျားရဲ့ အမြင်ကို မလိုဘူး}
ခဏလောက်လမ်းလျှောက်ပြီးတော့ သူတို့Jihoonအိမ်ကို ရောက်သွား၏... တကယ်ပဲ သူ့အိမ်နဲ့ ကျောင်းကနီးနီးလေး.... ယန်က အိမ်ပြန်မယ့်အစား Jihoon ကို အပြင်ဘက်မှာစောင့်နေရင်း authorက ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ သူထွက်လာတော့ ရိုးရိုးရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကိုဝတ်ထားပြီး sling bag လွယ်ကာ ထွက်လာလေသည်... သူ ချန်းယန်ကို အိမ်ရှေ့မှာမြင်တော့ ထိတ်လန့်သွားကာ မျက်လုံးတွေကို တဖျတ်ဖျတ်လုပ်ရင်း ထွက်သွားလေ၏...
Author : ငါပြောပါတယ်...သူက လူတွေကို လွယ်လွယ်မယုံတတ်ပါဘူးလို့... သူ့ကို လွယ်လွယ်အရူးလုပ်လို့ မရဘူး...
{မပြောနဲ့.. အဲ့ဒါ သူ့ကိုဒီလိုcharacter မျိုးဖန်တီးထားတဲ့ ခင်ဗျားအမှားလေ}
ယန်က Jihoonကို အမှီလိုက်ပြီး "ဟေး! အခုက မင်းရဲ့ အချိန်ပိုင်း အလုပ်ကိုသွားနေတာလား" ထိုအခါ Jihoonမှာ လမ်းလျှောက်နေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး ယန်ကို မသင်္ကာစွာကြည့်လိုက်လေသည်..." ကိုယ့်ကို အဲ့...အဲ့လိုမကြည့်ပါနဲ့... ကိုယ်မင်းနောက်လိုက်ကြည့်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး... အဲ့...အဲ့ဒါကလေး....အင်း... ဟိုဟာ....."
Jihoon မှာ စာရွက်တစ်ရွက်ထုတ်ကာ စာရေးပြောလိုက်ခြင်းဖြင့် ယန်၏စကားကို ဖြတ်လိုက်၏.... သူရေးထားတာက 'ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးတဲ့အတွက် အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်... ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်ဘဝကို မနှောက်ယှက်ပါနဲ'
"ဒီ...ဒီမှာ ကိုယ်မင်းကို မသက်မသာဖြစ်စေဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး...အဲ့...အဲ့တာကJihoon ကိုယ်ပြောတာအရင်နားထောင်ပါ...Jihoon!"
{သေစမ်း! သူကျွန်တော့်ဆီက ထွက်ပြေးနေတုန်းပဲ သူစိတ်ကုန်သွားတာသေချာတယ်}
ယန်မှာ သူ့နှဖူးကိုရိုက်လိုက်၏..
Author : မင်းသူငယ်ချင်းကို အကူအညီတောင်းသင့်တယ်
{Sunghooလား သူက ဘာလုပ်နိုင်မှာမလို့လဲ}
Author : သူက JN entertainmentရဲ့ပိုင်ရှင်လေ...
{တကယ်!!? အဲ့ဒါကို ဘာလို့ အခုမှပြောတာလဲ!!}
ယန်တစ်ယောက် သက်ပြင်းချကာ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်လိုက်၏...
Author : မင်းမှမမေးတာ
{လူလိမ်!! ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို စောစောကမေးသားပဲ}
Zawgyi
မနက္က်ေတာ့ သူ႔driverကပဲ သူ႔ကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႔၏... ပံုမွန္အတိုင္းပဲ သူေရာက္လာေတာ့ မိန္းကေလးေတြက သူ႔အနားဝန္းရံလာကာ သူ႔တို႔ဆီကေန မတူညီတဲ့ရနံ႔ေတြ ရေန၏...
{အီး...author... ဒါဘာအနံ႔ႀကီးလဲ... ကြၽန္ေတာ္ ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္လာသလိုပဲ}
Author : အဲ့တာက သူတို႔ရဲ့ pheromones ေတြ... မင္းကိုဆြဲေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာ... အခုေတာ့ မင္းစာသင္ရမယ့္အခန္းကိုသြားေတာ့ အခန္းနံပါတ္က 1-1...
ခ်န္းယန္က ျမန္ျမန္ပဲ စာသင္ခန္းကို သြားလိုက္သည္... သူ႔ထိုင္ခံုက ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာျဖစ္၏... သူ႔ေလာက္အရပ္ရိွၿပီး အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔ မ်က္လံုးက်ဉ္းက်ဉ္းရိွတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔အနားေရာက္လာေလသည္..."ေဟး...Daewon!! မင္းအိမ္စာေတြ လုပ္ၿပီးၿပီလား"
{author... အခု ငါ့ပုခံုးကိုဖက္ထားတဲ့ တစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ }
Author : သူ႔နာမည္က Sunghoo... မင္းရဲ့ အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း... သူကမင္းနဲ႔အသက္တူတူပဲ ၿပီးေတာ့ မင္းႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့မိဘေတြက စီးပြားဖက္ေတြ....
ထို႔ေနာက္ ယန္က သူ႔အိတ္ဖြင့္ကာ ကိုထုတ္လိုက္၏... "ဝါး! ဒီ Daewon ဆိုတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတာပဲ" သူက ရဲ့ နဲ႔ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြရဲ့ ကိုၾကၫ့္ကာ ေတြးလိုက္သည္... ထင္ထားတဲ့အတိုင္း တကယ့္ ေတြ
"ေသစမ္း! ငါလုပ္ဖို႔ေမ့သြားတယ္"ယန္တစ္ေယာက္ ေခါင္းကုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္...
"အိုး... အဆင့္(၁) ေက်ာင္းသားက အိမ္စာလုပ္ဖို႔ေမ့တာပဲ... professorမလာခင္ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္" သူအိမ္စာလုပ္ေနတုန္း Sunghoo ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္က သူ႔ေရ႔ွကခံုမွာထိုင္လိုက္သည္... ဒီတစ္ေယာက္က ေကာင္းတဲ့ပံုပဲ....
{author... သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္လို Alpha လား }
Author : မဟုတ္ဘူး... သူကBeta...
{သူက ကြၽန္ေတာ့္ၿပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာမွာလား}
Author : လံုးဝမဟုတ္ဘူး!! သူ႔မွာလည္း စိတ္ဝင္စားေနတဲ့လူရိွတယ္... ဒါမဲ့ အဲ့ဒါမင္းအလုပ္မဟုတ္ဘူး....
အတန္းၿပီးကာ နားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ေက်ာင္းcanteenကို သြားၾက၏... canteenကႀကီး စားပြဲေတြအားလံုးက အေရာင္တူျဖစ္ၿပီး ထိုင္ခံုေတြမွာလည္း cushionပါသည္... အစားအစာေတြကလည္း သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ အရမ္းအရာရိွမယ့္ပံုေပၚ၏...
အစားအေသာက္မွာၿပီးသြားေတာ့ ထိုင္ဖို႔ေနရာရွာလိုက္ေပမဲ့ သူ႔မ်က္လံုးက ေထာင့္မွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတဲ့သူေပၚသို႔သာ က်ေရာက္ေနေလသည္ ...
"ကိုယ္ဒီမွာထိုင္လို႔ရလား" ယန္က သူ႔ေရ႔ွမွာ စားေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေမးလိုက္သည္... ထိုအခါ Jihoon ကေခါင္းၫွိမ့္ျပလိုက္၏... သူစားေနတာကေတာ့ အသင့္စား ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြပင္...
"သူတကယ္ အဲ့ေလာက္ဆင္းရဲတာလား... author... ကြၽန္ေတာ္ သူနဲ႔ပက္သက္ၿပီး အခ်က္အလက္ေတြထပ္လိုခ်င္တယ္" ယန္က ကို မသိမသာႏိွပ္လိုက္ေတာ့ သံုးဖက္ျမင္ဓာတ္ပံုတစ္ုေပၚလာျပန္ကာ အခ်က္အလက္ေတြကို ျပသည္...
Author : မင္းျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ သူက ေနမေကာင္းတဲ့အေဖနဲ႔ အတူတူေနတာ... သူက ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း JN Entertainment မွာ အေဖ်ာ္ဆရာလုပ္ရင္း သူ႔အေဖအတြက္ ေဆးဝယ္ေပးတယ္... scholarshipရတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းလခအတြက္ေတာ့ ပူစရာမလိုေပမဲ့ စားေသာက္ဖို႔အတြက္ေတာ့ မလံုေလာက္ဘူးေလ...
{JN Entertainment ကေရာ ဘယ္လိုလဲ.... အဲ့ဒါနဲ႔ပက္သက္ၿပီး အခ်က္အလက္ေတြရိွလား}
Author : မင္း ေနာက္ေတာ့သိလိမ့္မယ္.... ေက်ာင္းၿပီးရင္ ငါတို႔အဲ့ကို သြားရမယ္.. အခုေတာ့ မင္းလုပ္ရမယ့္ mission ကိုပဲအာရံုစိုက္...
ယန္က Jihoonကို ျပန္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းငံု႔ကာ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြ စားေနတုန္းပဲ... "Jihoon..." ယန္ေခၚလိုက္ၿပီး "ကိုယ္မွာထားတာေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔ ကုန္ေအာင္မစားႏိုင္ေလာက္ဘူး... မင္းကူစားေပးပါလား" ယန္တစ္ေယာက္ Jihoonကို စကားေျပာတိုင္း အညင္သာဆံုးအသံျဖင့္သာ ေျပာ၏... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးက အလြန္ႏုနယ္တာေၾကာင့္ပင္...
ထိုေနာက္ Jihoon က သူ႔ကိုစိုက္ၾကၫ့္ၿပီး ေခါင္းခါျပသည္... "စားပါ...ကိုယ္တကယ္မကုန္ႏိုင္လို႔... ၿပီးေတာ့ မျဖဳန္းတီးခ်င္ဘူး" ယန္က တူႏွင့္ sushiတစ္ခုကိုယူကာ Jihoonရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနား တိုးေပးလိုက္၏.. "ျမန္ျမန္.... စားၾကၫ့္ အရမ္းအရသာရိွတယ္" ယန္ ထပ္ေျပာလိုက္သည္...
Jihoon က ယန္ကိုတစ္လွၫ့္ sushiကိုတစ္လွၫ့္ၾကၫ့္ၿပီးေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပါးစပ္ဟကာ ကိုစားလိုက္၏.. "ကိုယ္ေျပာပါတယ္... အရသာရိွ...."
'အခ်စ္levelမွာ 20%သို႔ျမင့္တက္လာပါၿပီ"
ယန္တစ္ေယာက္ Jihoonအစာဝါးေနတဲ့ပံုေလးကိုၾကၫ့္ရင္း ၫွို႔ယူဖမ္းစားခံလိုက္ရ၏... သူ႔ရဲ့ ဗာဒံပံုစံမ်က္ဝန္းျပာေလးေတြက ၿပံဳးေယာင္သန္းေနကာ တလက္လက္ေတာက္ပေနသလို ခံစားေနရသည္... "အား.... အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ" ယန္တစ္ေယာက္ ေအာ္ေျပာေတာ့မလို ျဖစ္သြား၏...
Author : ေကာင္စုတ္ေလး... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထိန္းစမ္း... အခ်စ္levelက အခုေလးတင္ 20%ထိေရာက္သြားၿပီ... အခုေတာ့ မင္းက အရူးနဲ႔တူေနတယ္...
ယန္မွာေတာ့ authorကိုလ်စ္လ်ူရႈထားၿပီး Jihoon စားေသာက္ေနတာကိုသာ ထိုင္ၾကၫ့္ေနေလ၏... sushiကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ စားဖူးတာျဖစ္ေလာက္မယ္... အဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔အမူအယာေလးက ကို႔ရို႔ကားယားနဲ႔ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနတာ....
အဆံုးမွာေတာ့ Jihoonကို သူ႔အစားအေသာက္ေတြအားလံုး ေပးလိုက္သည္...
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ယန္က ေက်ာင္းေဆးခန္းအျပင္ဘက္မွာ Jihoon ကို ေစာင့္ေနသည္... သူ႔ဒဏ္ရာေတြက အခုထိမေကာင္းေသးတာမလို႔ ေဆးခန္းျပဖို႔ လိုေနေသးသည္... "ၿပီးၿပီလား... ကိုယ္မင္းကို အိမ္ထိ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္" ေျပာရင္း ယန္က Jihoonရဲ့အိတ္ကို ယူလိုက္၏...
{အတူတူလမ္းေလ်ွာက္ၿပီး အိမ္ျပန္တာ ဘယ္ေလာက္romantic ျဖစ္လဲ... အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္မိသြားသင့္တယ္}
Author : သူက လူေတြကို လြယ္လြယ္မယံုတတ္ဘူး... ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးမေနနဲ႔....
{ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားရဲ့ အျမင္ကို မလိုဘူး}
ခဏေလာက္လမ္းေလ်ွာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔Jihoonအိမ္ကို ေရာက္သြား၏... တကယ္ပဲ သူ႔အိမ္နဲ႔ ေက်ာင္းကနီးနီးေလး.... ယန္က အိမ္ျပန္မယ့္အစား Jihoon ကို အျပင္ဘက္မွာေစာင့္ေနရင္း authorက ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ သူထြက္လာေတာ့ ရိုးရိုးရွပ္အက်ႌနဲ႔ ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ထားၿပီး sling bag လြယ္ကာ ထြက္လာေလသည္... သူ ခ်န္းယန္ကို အိမ္ေရ႔ွမွာျမင္ေတာ့ ထိတ္လန႔္သြားကာ မ်က္လံုးေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္လုပ္ရင္း ထြက္သြားေလ၏...
Author : ငါေျပာပါတယ္...သူက လူေတြကို လြယ္လြယ္မယံုတတ္ပါဘူးလို႔... သူ႔ကို လြယ္လြယ္အရူးလုပ္လို႔ မရဘူး...
{မေျပာနဲ႔.. အဲ့ဒါ သူ႔ကိုဒီလိုcharacter မ်ိဳးဖန္တီးထားတဲ့ ခင္ဗ်ားအမွားေလ}
ယန္က Jihoonကို အမွီလိုက္ၿပီး "ေဟး! အခုက မင္းရဲ့ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ကိုသြားေနတာလား" ထိုအခါ Jihoonမွာ လမ္းေလ်ွာက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ယန္ကို မသကၤာစြာၾကၫ့္လိုက္ေလသည္..." ကိုယ့္ကို အဲ့...အဲ့လိုမၾကၫ့္ပါနဲ႔... ကိုယ္မင္းေနာက္လိုက္ၾကၫ့္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး... အဲ့...အဲ့ဒါကေလး....အင္း... ဟိုဟာ....."
Jihoon မွာ စာရြက္တစ္ရြက္ထုတ္ကာ စာေရးေျပာလိုက္ျခင္းျဖင့္ ယန္၏စကားကို ျဖတ္လိုက္၏.... သူေရးထားတာက 'ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီေပးတဲ့အတြက္ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ဘဝကို မေနွာက္ယွက္ပါနဲ'
"ဒီ...ဒီမွာ ကိုယ္မင္းကို မသက္မသာျဖစ္ေစဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး...အဲ့...အဲ့တာကJihoon ကိုယ္ေျပာတာအရင္နားေထာင္ပါ...Jihoon!"
{ေသစမ္း! သူကြၽန္ေတာ့္ဆီက ထြက္ေျပးေနတုန္းပဲ သူစိတ္ကုန္သြားတာေသခ်ာတယ္}
ယန္မွာ သူ႔ႏွဖူးကိုရိုက္လိုက္၏..
Author : မင္းသူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းသင့္တယ္
{Sunghooလား သူက ဘာလုပ္ႏိုင္မွာမလို႔လဲ}
Author : သူက JN entertainmentရဲ့ပိုင္ရွင္ေလ...
{တကယ္!!? အဲ့ဒါကို ဘာလို႔ အခုမွေျပာတာလဲ!!}
ယန္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်ကာ မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္လိုက္၏...
Author : မင္းမွမေမးတာ
{လူလိမ္!! ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေစာေစာကေမးသားပဲ}