ႏွစ္ရက္ခန့္အၾကာ....
မနက္အေစာႀကီးထကာ စိုင္းဉာဏ္တစ္ေယာက္ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ရသည္။ဒီေန႕ကေရာင္ဝါ့ကိုခိုးေျပးမည့္ေန႕မို႔ လုပ္စရာရွိတဲ့ကိစၥအဝဝကိုအျပတ္ျဖတ္ခဲ့ရမည္။အိမ္ကိုအိမ္ရွင္ဆီျပန္အပ္ရမည္ျဖစ္သလို ေနာက္ေန႕ေဘးတြဲမယူေတာ့မည့္အေၾကာင္းကိုလဲownerကိုေျပာရမည္။
"ကိုေဇာ္ႀကီး"
"ေဟ ငစိုင္း ဝင္ခဲ့ေလ"
"က်ဳပ္ေျပာစရာရွိလို႔လာတာ"
"ဆိုစမ္းပါဦးကြ"
ေရွ႕သို႔ခ်ေပးလာတဲ့ေရႏြေးၾကမ္းခြက္ကိုတစ္ငုံေမာ့လိုက္ကာစိုင္းဉာဏ္ကစကားဆက္သည္။
"က်ဳပ္ေဘးတြဲျပန္အပ္မလို႔ဗ်"
"ဘာလို႔တုန္း ငစိုင္းရ"
"ကိစၥေလးေတြရွိလို႔ က်ဳပ္ဒီမွာေနျဖစ္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ျပန္အပ္တာ"
"ေအးပါကြာ ငါကလည္းမင္းကိုဘဲငါ့ဆိုင္ကယ္ေလးဆြဲေစခ်င္တာ တျခားသူေတြကမင္းလိုမဟုတ္ဘူးကြ ownerေၾကးလဲရက္မမွန္ဘူး ဒီၾကားထဲဆိုင္ကယ္ကိုလဲပ်က္ေအာင္စီးတဲ့ေကာင္ေတြ"
"က်ဳပ္ကလဲက်ဳပ္ကိစၥနဲ႕က်ဳပ္မို႔သာ ျပန္အပ္ရတာပါ"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ ငါနားလည္ပါတယ္ မင္းမယူေတာ့ဘူးဆိုေတာ့လဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ငွားရမွာေပါ့"
" ဒါဆိုက်ဳပ္ျပန္ဦးမယ္ကိုေဇာ္ႀကီး သြားစရာရွိေသးလို႔"
"ေအးေအး"
ကိုေဇာ္ႀကီးအိမ္ကေနျပန္ၿပီး
ေန႕စဥ္လုပ္ေနက်အလုပ္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ရသည္။မနက္ခင္းကိုအရီးေလးအားကုန္စိမ္းႀကိဳၿပီး ဝပ္ေရွာ့သို႔အေျပးသြားရသည္။အလုပ္ထြက္မည္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအလုပ္ရွင္ကိုေျပာေတာ့ ဘာလို႔လဲကေနအစခ်ီတဲ့ေမးခြန္းေတြက အားလုံးဆီမွ။ကိုယ့္ကိစၥနဲ႕ကိုယ္ဟုေျပာခဲ့ၿပီး လခကိုယူကာအိမ္ျပန္ရမည္။ဒီေန႕တစ္ေနကုန္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႕ထမင္းေတာင္မစားရေသး။
အိမ္သို႔အေရာက္....
"အမေလး က်ိုယ်တော်ချော ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္ လာစမ္းပါဦးေအ ငါေျပာစရာရွိလို႔"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း အိမ္အေပါက္ဝကေနၿပီးဆီးႀကိဳေနတဲ့အရီးေလးအသံက်ယ္က်ယ္။ေရာင္ဝါ့ကိုခိုးေျပးမည္ဆိုတာကို အရီးေလးကိုသာစိုင္းဉာဏ္ေျပာျပထားျခင္းပင္။
"ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"ဟိုေကာင္ေလးကိုနင္ခိုးေျပးမယ္ဆိုတာတကယ္ေသခ်ာၿပီလား"
"ေသခ်ာၿပီ က်ဳပ္ဒီညေရာင္ဝါ့ကိုခိုးေျပးမွာ"
"ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါ ငစိုင္းရယ္ ေတာ္ၾကာေကာင္ေလးကနင္နဲ႕မေနနိုင္ဘဲ သူ႕အိမ္ျပန္ေျပးရင္ေရာ"
အရီးရင္စိန္စကားေၾကာင့္ စိုင္းဉာဏ္စဥ္းစားမိသြား၏။ေရာင္ဝါ့လိုမ်ိဳး ငယ္ငယ္ကတည္းကအပူပင္မရွိဘဲ ေ႐ြဇြန္းကိုက္ၿပီးေမြးလာတဲ့သခင္ေလးက သူ႕လိုအညတရေကာင္နဲ႕မျပည့္မစုံဘဲ အတူတူေနနိုင္ပါ့မလား။
"ငစိုင္း ဟဲ့ ငါေျပာတာၾကားလား"
"က်ဳပ္ကေရာင္ဝါ့ကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေပ်ာ္ေအာင္ထားမွာေပါ့ အရီးေလးရာ အဲ့လိုစကားေတြမေျပာနဲ႕ က်ဳပ္မႀကိဳက္ဘူးေရာင္ဝါကက်ဳပ္ဆီကဘယ္ေတာ့မွထြက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါငစိုင္းရယ္ ငါကေျပာျပတာ ေကာင္ေလးနဲ႕မင္းေနဖို႔ နင္ေျပာတဲ့အတိုင္း အိမ္စီစဥ္ေပးထားတယ္ တတ္ေနယုံဘဲ။ အခုေနရာနဲ႕ဆိုနည္းနည္းလွမ္းတယ္ နင္လိုတာေတြခိုင္းရေအာင္ဖိုးေထာင္ကိုငါမနက္က်လႊတ္လိုက္မယ္ ဒါေပမယ့္စိတ္ခ်ပါ ဟိုေကာင္ေလးအေဖေတြမသိေလာက္ဘူးအဲ့ေနရာကို"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အရီးရင္စိန္"
"မလိုပါဘူးငစိုင္းရယ္ နင့္မွာသုံးဖို႔ေရာရွိရဲ႕လား ရပ္ကြက္ထဲကေဒၚတ႐ုတ္မဆီက ငါႏွစ္က်ပ္တိုးနဲ႕ေခ်းေပးရမလား"
"ရတယ္ အရီး က်ဳပ္မွာအိမ္ဝယ္ဖို႔ဆိုၿပီးစုထားတာေတြရွိတယ္"
"ေအးပါ တစ္ခုခုအဆင္မေျပတာရွိရင္ငါ့ကိုေျပာ"
"ဟုတ္ က်ဳပ္အရီးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အိမ္ကိုေတာ့ အိမ္ရွင္ဆီျပန္အပ္ထားခဲ့ၿပီးစေဘာ္ေငြေတြျပန္ယူလိုက္တယ္ က်ဳပ္စက္ဘီးကိုေတာ့အရီးဘဲယူထားလိုက္ေတာ့"
"ေအးပါ ေအးပါ အဆင္ေျပရင္ၿပီးေရာ
ဒါဆိုငါျပန္ဦးမယ္ ငစိုင္းေရ "
ေခါင္းေပၚသို႔ပုဝါတစ္ထည္အုပ္လွ်က္ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အရီးေလးကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ဘုရားစင္နားမွာခ်ိတ္ထားတဲ့တိုင္ကပ္နာရီေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ကားညေန ၆ နာရီပင္ထိုးေတာ့မည္။
သူ႕ခႏၶာကိုယ္အားျပန္နမ္းၾကည့္ေတာ့ေခြၽးနံ႕ေတြကေထာင္းခနဲ။တစ္ေနကုန္ေခြၽးထြက္ခံၿပီးအလုပ္လုပ္ထားရတာမို႔ ခႏၶာကိုယ္ကၿငီးစိစိျဖစ္ေနၿပီ။ေရလဲပုဆိုးကိုယူကာ တစ္ကိုယ္လုံးကိုသန့္ေနေအာင္ေရမိုးခ်ိဳးသန့္စင္လိုက္သည္။ခ်စ္ရသူေလး သူ႕အနားကိုကပ္တဲ့အခါ ေခြၽးနံ႕ေတြမရေစလို။
အဲ့ဒီေနာက္သံေသတၱာထဲကအဝတ္အစားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုယူကာအိတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ရန္ကုန္စေရာက္ကတည္းက အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေနရသူျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္ေနရင္း စြပ္က်ယ္နဲ႕ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပုဆိုးေတြသာအဝတ္မ်ားတာမို႔ စိုင္းဉာဏ္မွာအဝတ္အစားဟူ၍သိပ္မရွိ။
အိမ္မွာလဲသူ႕အတြက္ယူစရာပစၥည္းကဘာမွသိပ္ယူစရာမရွိ။ဘုရားစင္ေဘးနားမွာအစီအရီထားထားတဲ့ေျမအိုးေလးေတြကိုအကုန္ယူကာတူျဖင့္ထု၍ခြဲလိုက္သည္။တစ္ေန႕တစ္ေန႕ သူမစားမေသာက္ဘဲစုထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြက ထိုေျမအိုးေတြထဲမွာအျပည့္။
လိုရမယ္ရသူ႕ဘဝအတြက္အေရးႀကဳံလာရင္သုံးဖို႔ဆိုၿပီးပုံမွန္ထည့္တဲ့အိုးေလးထဲမွာေတာ့ေငြကအမ်ားဆုံးျဖစ္သည္။ရသမွ်ကိုေႁခြတာသုံးၿပီး ရက္မပ်က္မိေအာင္စုသည္။တစ္ခါတစ္ေလအပိုေငြရရင္လဲမ်ားမ်ားစုမိတာမ်ိဳးရွိသည္။အမ်ားဆုံးက ေထာင္တန္ေတြျဖစ္ကာ စိုင္းဉာဏ္အကုန္လုံးကိုေရတြက္ေနလိုက္သည္။
အမွန္ဆိုဒီေငြေတြစုရတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုင္းဉာဏ္အိမ္ေလးတစ္လုံးဝယ္မလို႔စုခဲ့တာပင္။အခုေတာ့ ဒီေငြေတြကိုေရာင္ဝါ့အတြက္သာအသုံးခ်ရေတာ့မည္။
ပိုက္ဆံအကုန္လုံးကိုသားေရပင္နဲ႕ေသခ်ာစည္းၿပီး ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္အမည္းျဖင့္ေသခ်ာထုပ္ကာ အကျႌတွေရဲ့အောက်မှာထည့်လိုက်သည်။ကိစ္စအဝဝပြီးသည့်အချိန်တွင် ညမွာအေတာ္ပင္ မိုးခ်ဳပ္လို႔ေနၿပီ။
အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲစိုင္းဉာဏ္သည္ ယူစရာရွိတဲ့အထုတ္ကိုပုခုံးတြင္လြယ္ကာ ေခါင္းအုံးေအာက္နားက ေရာင္ဝါေပးထားတဲ့သူ႕ပုံတူခဲပန္းခ်ီေလးကိုပါ အပါယူခဲ့လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ခ်စ္ရသူရွိရာဆီသို႔....
-------
'အူ...အူ....ဝုတ္...ဝုတ္..'
ညအခ်ိန္ေမွာက္ေနၿပီမို႔လမ္းထဲ၌တိတ္ဆိတ္ေနကာအပ္က်သံပင္မၾကားရ။လူခ်မ္းသာအိမ္ေတြရွိအိမ္ေမြးေခြးမ်ားက စိုင္းဉာဏ္ကိုျမင္ၿပီးေဟာင္ေနေသာ္ျငား စိုင္းဉာဏ္သည္ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိဘဲအိမ္ထဲသို႔အေရာက္သြား၏။
ၿခံတံခါးအနက္ေရာင္ေပၚသို႔ အားျဖင့္ေက်ာ္တတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေခါင္မိုးေပၚကေနတစ္ဆင့္ေရာင္ဝါ့အခန္းနားသို႔ဦးတည္သည္။မွန္တံခါးကိုႏွစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ၿပီးေနာက္တုံ႕ျပန္မႈကိုနားစြင့္ေနလိုက္သည္။
'ေဒါက္ ေဒါက္'
မွန္တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ေရာင္ဝါတစ္ေယာက္ကုတင္ေပၚမွထိုင္ေနရာကေနထလိုက္သည္။စိုင္းဉာဏ္နဲ႕ခိုးရာလိုက္ဖို႔သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တာမို႔ သူ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုျပင္မွာမဟုတ္။စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတဲ့ဒီအိမ္မွာေနတာထက္စာရင္ သူ႕ကိုခ်စ္တဲ့ စိုင္းဉာဏ္နဲ႕အတူေနရသည္ကပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမည္ဟုထင္သည္။
အဝတ်အစားတွေထည့်ထားတဲ့အိတ်ကိုဇစ်သေချာပ်ိတ်ကာ ဖုန္း၊ပိုက္ဆံအိတ္၊bank cardေတြနဲ႕မွတ္ပုံတင္ပါတစ္ခါထည္းပါေအာင္စစ္ၿပီးထည့္လိုက္သည္။အိမ္သားေတြက အခုချိန်ဆိုအိမ်မောကျနေလောက်ပြီဆ်ိုတာသူသိသည်။
"စိုင္းဉာဏ္ လာၿပီလား"
"အင္း ခင္ဗ်ားအထုပ္ေပးက်ဳပ္သယ္ခဲ့မယ္"
"ရတယ္ ငါ့ဘာသာသယ္မယ္"
"ေရာင္ဝါ"
"ဟင္"
"က်ဳပ္နဲ႕အတူလိုက္မယ့္ခင္ဗ်ားဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုျပင္လို႔ရေသးတယ္ "
"မျပင္ဘူးစိုင္းဉာဏ္ မင္းကငါနဲ႕အတူမရွိခ်င္လို႔လား"
" ခင္ဗ်ားသာအဆင္ေျပမယ္ဆို ခင္ဗ်ားေဘးနားမွာက်ဳပ္ဘဲအၿမဲထာဝရရွိခ်င္တယ္ေရာင္ဝါ"
ညအေမွာင္ေအာက္မွာရွိတဲ့ေရာင္ဝါ့ ရဲ႕ပါးျပင္ေလးရဲေနတာကိုစိုင္းဉာဏ္ေတြ႕လိုက္သည္။ေရာင္ဝါရွက္ေနသလား။
"အိတ္ကိုဒီကိုေပး က်ဳပ္လက္ကိုတြဲထားေခါင္မိုးေပၚကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းေနာ္ ေခ်ာ္လဲမယ္"
တင္းက်ပ္စြာစိုင္းဉာဏ္လက္ကိုစုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကေနေအာက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းရသည္။ဒါေတာင္စိုင္းဉာဏ္က'သတိထားေနာ္'ဆိုတာပါးစပ္ဖ်ားကမခ်။အခန္းကသိပ္မျမင့္လို႔သာေတာ္ေရာ့သည္။မဟုတ္ရင္ ေအာက္ကိုေရာက္ဖို႔လမ္းမျမင္။ေျခသံမၾကားေအာင္တျဖည္းျဖည္းဆင္းရင္း၊ ၿခံတံခါးကိုအသာေလးဖြင့္ရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးအျပင္သို႔ေရာက္လာၿပီ။
ကားလတ္မွတ္လဲအဆင့္သင့္ဝယ္ၿပီးသားမို႔အဆင္ေျပသည္။ေလးနာရီေက်ာ္ေလာက္အၾကာကားစီးၿပီးတဲ့ေနာက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ရပ္ကြက္တစ္ခုသို႔ေရာက္သည္။မနက္မိုးေသာက္ေနထြက္ခါနီးအခ်ိန္မို႔ ဒီအခ်ိန္ကိုအိပ္ေမာက်ေလာက္သည့္အခ်ိန္။လမ္းထဲဝယ္ လူေျခတိတ္ဆိတ္ေနသလိုေခြးေတြလဲအူေန၏။
"အူ....အူ...ဝုတ္...."
အရီးေပးလိုက္တဲ့လိပ္စာအတိုင္းလာခဲ့ၿပီး အိမ္နံပါတ္ေတြကိုေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ၿခံတံခါးကိုအစိမ္းေရာင္ေလးသုတ္ထားတဲ့ေသာ့ခတ္လွ်က္ရွိေသာအိမ္တစ္အိမ္ကိုေတြ႕သည္။ဒီအိမ္ဘဲ ျဖစ္မည္။
" ေၾကာက္လို႔လား"
"ေခြးေတြအူေနတယ္"
"အိမ္ထဲ ဝင္ၾကမယ္ေနာ္ အထဲမွာေတာ့ခင္ဗ်ားေနလို႔ရေအာင္ က်ဳပ္အကုန္စီစဥ္ထားပါတယ္"
ထိုသို႔ေျပာကာေရာင္ဝါ့ လက္ေလးကိုကိုင္ၿပီးအိမ္ထဲကိုဝင္လိုက္သည္။လက္ေတြေအးေနတာကိုသတိထားမိိလိုက္သည္ေရာင္ဝါခ်မ္းေနသလား။
"ေရာင္ဝါ ခ်မ္းေနတာလား"
"နည္းနည္း"
ညေလေအးေၾကာင့္ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတဲ့သူကို အိပ္ခန္းထဲသို႔ေခၚကာသစ္သားကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေစလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ေစာင္ၿခဳံေပးမယ္ေနာ္ ခင္ဗ်ားပင္ပန္းေနၿပီ နားလိုက္ဦး"
"မင္းလဲအိပ္ေလ"
"ခင္ဗ်ားလြတ္လြတ္လပ္လပ္အိပ္ပါ က်ဳပ္ကုတင္ေအာက္မွာအိပ္မယ္ အခုေတာ့တံခါးေတြသြားပိတ္ဦးမယ္"
စိုင္းဉာဏ္သည္ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ေရာင္ဝါ့ကိုယ္ေပၚကိုေစာင္ေသခ်ာၿခဳံေပးကာအျပင္ထြက္မည္အျပဳ
"စိုင္းဉာဏ္ "
"ေျပာေလ "
"ငါ့ေဘးမွာလာအိပ္"
"ဟို ခင္ဗ်ားအေနခက္မွာစိုးလို႔"
ဒီေတာသားကသိပ္ကိုဒူသည္ဟုစိတ္ထဲကေတြးလိုက္သည္။ခိုးေျပးလာတာကို သူကအေရွ႕ထြက္အိပ္မည္တဲ့။
"ရတယ္ ငါလဲတစ္ေယာက္ထည္းမအိပ္ခ်င္ဘူး အိပ္ယာေျပာင္းေတာ့ေၾကာက္တယ္"
"ဒါဆိုက်ဳပ္ခင္ဗ်ားနဲ႕အိပ္မယ္ေနာ္"
"အင္း"
အဲ့ဒီ့ေနာက္ အခန္းထဲကကုတင္ထက္ဝယ္ေရာင္ဝါ့ရဲ႕ေဘးနားမွာေနရာယူလိုက္ကာ လဲေလ်ာင္းလိုက္သည္။အိပ္ယာေတြနဲ႕တျခားလိုအပ္တာေလးေတြကို အရီးကိုျဖည့္ခိုင္းထားလို႔ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္သူတို႔ ၾကမ္းခင္းမွာဖ်ာမပါဘဲအိပ္ရမည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကတိတ္ဆိတ္သည့္အျပင္အခန္းထဲမွာလဲ အပ္က်သံေတာင္မၾကားရတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕အသက္ရႉသံကက်ယ္က်ယ္နဲ႕အတူရင္ခုန္သံေတြကလဲေရာယွက္လွ်က္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာသူရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာ စိုင္းဉာဏ္ၿပဳံးလိုက္သည္။
ႏွဖူးထက္ဝယ္က်ေနတဲ့ဆံပင္ေလးေတြအသာသပ္ကာ ႏွဖူးေလးကိုအျမတ္တနိုးျဖင့္နမ္းရွိုက္လိုက္၏။
'အင့္'
တြန့္ခနဲျဖစ္သြားေသာေရာင္ဝါသည္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲသို႔တျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္လို႔လာေလသည္။အသားေတြကိုထိၾကည့္ေတာ့ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနတာမို႔ ေစာင္ကိုအေပၚသို႔ဆြဲၿခဳံေပးလိုက္၏။
သူ႕အားဖက္တြယ္လွ်က္ရင္ခြင္ထဲမွာအသက္ရႉမွန္မွန္ျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ စိုင္းဉာဏ္တိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္လိုက္သည္။
"က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္ ေရာင္ဝါ"
တိုးဖ်ဖ်သာေျပာေသာ္ျငား အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ ၾကားဖို႔လုံေလာက္ပါ၏။
sep 7/23
အယ္လီယာဝမ္
T.B.C
(ခိုးရာလိုက္နည္းသင္ေပးလိုက္ပါၿပီ😆)