P.O.V Y/N
'Er is vanuit Nederland zojuist een aanslag gepleegd door een jonge vrouw genaamd Brittany Swan. Ze heeft met een mes een schoolleerling neergestoken. Op dit moment loopt ze nog op vrije voet. De politie denkt dat ze gevlucht is naar het buitenland. Medeleerlingen zeiden dat Brittany iets hoorde zeggen over 'wraak'. We houden u op de hoogte.'
Starend kijk ik naar de telefoon. Alle emoties gaan door me heen. Ik word nu zo ongelooflijk kwaad op die meid. Helemaal klaar ben ik met dat kind. Ik geef Harry zijn telefoon terug. Van woede begin ik in de dekens te knijpen. Zayn ziet het blijkbaar, want hij houdt me stevig vast. Ik staar emotieloos naar voren. De jongens kijken me aan en houden me in de gaten. 'Jongens, ik doe echt fucking hard me best om me in te houden.' Probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. Ik moet me inhouden. Het moet gewoon! Niall kijkt me aan met zijn ogen gevuld met bezorgdheid.
'Zayn, ik ben alweer rustig. Laat me maar los.' Hij twijfelt. 'Let op haar hartslag. Luister naar haar hartslag.' Zegt Niall. Gelukkig laat Zayn me even later los. 'Thanks.' zeg ik tegen de jongens. 'GROUPHUG!' roept Louis. But of course. Vijf lichamen vallen me aan. Normaal gesproken zou ik zeggen dat ze me los moeten laten, maar nu vind ik het wel fijn. Een tijdje later laten ze me los.
'Je snapt nu wel dat we je niet meer alleen laten, hé?' Zegt Liam. Voordat ik kan tegenspreken rent een personeelslid de kamer in. 'Jongens, jullie moeten nu als de donder hier weg gaan. Een of andere Brittany bedreigd het hotel!' Ik ben woest. Met mij fucken vind ik nog best, maar de jongens fucken niet, want hun hebben hier niks mee te maken.
Als idioten rennen we naar beneden richting de nooduitgang. Eenmaal buiten stop ik. 'Jongens, gaan jullie maar alvast. Ik kom er zo aan. Jullie moeten zorgen dat je veilig bent.' Damn, het lijkt bijna alsof ik in een of andere film speel. 'Ik ga met je mee.' Zegt Paul. 'Nee, Paul. Zorg jij er maar voor dat de jongens veilig zijn. Ik moet en zal dit alleen doen.' Zeg ik tegen hem. Snel ren ik weg van ze. Als ik zeker weet dat ze me niet horen, begin ik te schreeuwen.
'Brittany, waar ben je?!' Ik hoor voetstappen van achter komen.
Ik draai me om, en zie een grijns op haar gezicht. Ze ziet er nog erger uit dan eerst. Teveel make-up, te strakke kleren en hair extensions. Een barbiepop dus.
'Wat moet je van me, Brittany?' 'Nou nou, niet zo boos. Ik heb toch nog niks verkeerds gedaan?' Zegt ze. Alleen haar stem al, gewoon niet fijn om aan te horen. 'Verdomme, vanaf dag één dat je me pest is me leven al verkloot.' Zeg ik vol met woede. Nog nooit ben ik zo zelfverzekerd geweest van me acties, maar ik ben er nu gewoon klaar mee. 'Oh, weet je nog die vliegtuigcrash?' Begint ze. Ik knik verdacht. 'héél misschien heb ik daaraan meegewerkt.' grijnst ze. Ik snap haar echt niet. Dat ze dit leuk vindt. Volgens mij zijn er een paar draadjes in haar kop kapot ofzo.
Op het moment dat ik haar wil aanvallen, word ik gelijk vanachter vastgepakt. Ik kijk over me schouder heen en zie dat het niet iemand van de jongens is of team. 'Wauw, je kan ook nooit iets alleen he? Altijd die schijt gasten van je moet je helpen. Altijd als ik je zie ben je met die gast. Ik weet niet wat er allemaal omgaat in dat barbie wereldje van jou, maar beter laat je er iemand naar kijken. Alsof dat überhaupt nut heeft.' snauw ik. Ik geef een knietje naar achteren en hij laat me los.
Hij zakt ineen van de pijn. Moet hij maar van me afblijven. Ik draai me om richting Brittany's kant en sprint op haar af. Eerst kijkt ze geschokt, maar ze hersteld zich snel. Ik maak een vuist van me handen en sla in haar gezicht en trap tegen haar schenen. Wauw, wat voelde dát goed. Zolang ze maar iets breekt of pijn heeft, vind ik het goed. Ze geeft me een keiharde stomp in me maag. En ze schopt hard waardoor ik omval. 'Nu al moe, dikkertje? Je bent echt waardeloos!' schreeuwt ze. Ik sta al gauw weer op. Ik pak al me kracht en geef haar een laatste stoot met me vuist in haar gezicht. Voordat ik haar nog een mep wou geven, hoor ik me naam. 'Y/N!' gelijk draai ik me om. De jongens, Paul en nog een paar agenten komen mijn kant opgerend. Ik voel Niall's armen om me heen. 'We waren zo bezorgd om je.' 'Niall, laat me alsjeblieft niet los. De neiging is zó ongelooflijk groot, ook al is het verdomme een steen!' zeg ik overstuur.
'Ssht, ik laat je niet los.' fluistert hij in me oor.
De agenten hebben inmiddels Brittany en die ene gast meegenomen. Ik laat Niall half los en zie de jongens naar me kijken. 'Kom, volgens mij heb je wel een knuffel nodig.' zegt Liam. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik voel zijn warmte. Ik neem zijn warmte in me op aangezien het frisjes buiten is. Ook de anderen geven me een knuffel. 'Kom, we moeten even kijken als alles oké met je is.' zegt Harry als ze me los hebben gelaten. Niall slaat een arm om me middel heen. De jongens lopen naast me en Paul zit te bellen. We lopen richting het hotel waar helaas allemaal paparazzi en fans staan. Ik zie net nog dat Brittany de politieauto ingeduwd word. Maar als we elkaar zien roept ze: 'Y/N je bent zó zielig. Niemand mist je!' Dit was de druppel. Dan mag ik al wat rustiger geworden zijn, maar dan hoef ik dit niet te pikken. De mensen en fans kijken met grote ogen naar me, waarschijnlijk omdat ze een reactie van me terug verwachten. Dit is niet een top idee, maar het móét eruit. 'Alsof ik dat zelf niet weet! Je hebt me dat de laatste VIJF jaar al duidelijk gemaakt! Weetje wel niet hoe ik me voelde? Om op school en thuis mishandeld te worden? Met plezier wou ik mezelf al van de brug afduwen dankzij jou en jouw rot meelopers. Je hebt me zó erg gemarteld dat ik mezelf ging martelen omdat ik uiteindelijk dacht dat het waar was. Ik kan mijn gevoelens niet eens beschrijven. Ik kan niet eens normaal over straat lopen zonder onzeker te voelen over wat mensen van me denken! Me ouders sloegen me al élke dag in elkaar en alsof dat al niet genoeg was kwam jij aankakken. Weetje wat? Screw you. Ik ben jou spuugzat. Ook al word je overreden door een bus! Want dankzij jou staan me armen vol met littekens die ik zelf veroorzaakte omdat ik dacht dat ik het verdiende. Fuck yourself, Brittany. En fuck die andere mensen ook maar mee!' Schreeuw ik recht tegen haar.
Dit was wat ik al wou zeggen tegen haar, vijf jaar lang. En geloof me, het voelde goed. Brittany zegt even niks meer. Gelukkig heeft niemand het verstaan, want we praatten Nederlands. Althans, ik hoop dat niemand ons verstond. Iedereen is stil. Zelfs de paparazzi en fans. Om het af te maken roep ik nog even na: 'Veel plezier in de bak!' Na me uitbarsting duwt Niall me letterlijk het busje in samen met de jongens en Paul. 'Wat zeiden jullie?' vraagt Zayn. 'Leg ik later wel uit, oke?' zeg ik. Ik merk nu pas op dat een verpleegster ook in het busje zit. 'Kan je je mouwen even omhoog doen?' vraagt de verpleegster vriendelijk. Ik geef de jongens een waarschuwende blik en stroop me mouwen omhoog. De jongens kijken geschokt naar me littekens. Inclusief de verpleegster. 'Rustig maar, ik ben al een halfjaar gestopt en dat wil ik ook zo houden.' stel ik ze gerust. Gefrustreerd haal ik een hand door me haren heen. Vanuit me ooghoeken zie ik Niall naar me kijken. Een klein, zwak glimlachje vormt zich op me gezicht.
Ik ben ineens heel moe. 'Jongens, jullie kunnen weer terug. Het is veilig. Alleen een paar agenten willen Y/N nog even spreken. Maar dat kan gewoon in het hotel. Ik zorg wel voor de paparazzi en fans.' zegt Paul als hij het busje inkomt. Poh, ik hoop dat de agenten aan mijn kant staan.
Eenmaal in de hotelkamer van de jongens, stellen een paar agenten me vragen. 'Waarom wou Brittany Swan jou terugpakken?' 'Nou, ze wou wraak. Geen idee waarom. En ze wou me zien lijden.' antwoordt ik beleefd. 'Waarvan ken je haar?' 'School.' de agenten knikken en schrijven wat op. 'Brittany zei dat u haar heeft geslagen. Klopt dat?' vraagt een andere agent. Ik hoop dat ze me begrijpen. 'Dat klopt, maar dat was puur zelfverdediging.'
'Kunt u mij uitleggen waarom?' vraagt de agent. Ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen.
'Nou, u hoort nog van ons.' De agenten lopen naar de deur toe. We geven elkaar nog een hand en verlaten de kamer. 'En?' roept Louis. De jongens waren naar een andere kamer gegaan. 'Ik hoor nog van ze.' zucht ik. Niall komt binnengelopen met een zak chips. De rest vragen ook nog dingen. Ze gaan rustig op de bank zitten. Ik kijk naar de grond. Hmm, zou dat lekker liggen? Ik plof neer op het tapijt en ga op me buik liggen. Ik ben zó ongelooflijk moe. 'Y/N, wat doe jij nou weer op de grond?' grinnikt Harry. 'Zwemmen, nou goed.' zucht ik van vermoeidheid. 'Oeeeh, sassy Y/N is back.' grinnikt Louis dit keer. 'Jup, van de beste geleerd die heel toevallig ook in deze ruimte is.' zeg ik. 'Oh, wie dan?' vraagt Louis. Ik plof met me gezicht in het tapijt zodat me haren langs me gespreid liggen. 'Serieus, Louis.' zegt Zayn. Volgens mij sloeg iemand hem in zijn gezicht, aangezien ik een zachte klap hoorde.
Ik ben echt kapot. Als ik wil, kan ik zo inslaap vallen. 'Jongens, hadden jullie niet een of andere meeting?' vraag ik bedenkelijk. 'Nope, is geannuleerd.' antwoord Liam. Wauw, nu voel ik me schuldig. Door mij gaat het niet door. 'Het was toch niet zo'n belangrijke meeting, dus je hoeft je niet schuldig te voelen.' zegt hij weer.
'Je kent me te goed.' grinnik ik. Ik doe me ogen dicht en probeer te slapen. 'Y/N, ga naar bed toe.' hoor ik Harry zeggen. 'Neuh, ik lig wel lekker zo.' zeg ik. 'Je weet dan wel wat we gaan doen he?' dreigt Harry. 'Dan weten jullie ook wat ik ga doen.' dreig ik terug. 'Wij zijn met z'n vijven.' 'Jah, weet ik. Maar toen lagen jullie wel allemaal op de grond en had ik Zayn's haar verpest terwijl ik nog op de grond stond.' zeg ik terug. Nú zijn ze stil.
Plots word ik opgetild en over een schouder getild. 'Niall, laat me los.' zeg ik vermoeiend. 'Hoe weet je dat ik het ben?' hij klinkt verbaasd. 'Omdat ik je herken aan je witte schoenen. Ik vind je schoenen heel mooi.' grinnik ik. Ik zie de rest lachen. 'Wauw, dankje. Zoiets mooi heb ik nog nooit gehoord.' zegt hij dramatisch. 'I know, ik stalk jullie.' grijns ik. 'Whuuuttt.' zegt Louis. Ik geef hem een rare blik. 'Maar wil je me alsjeblieft weer neerzetten, Niall?' vraag ik lief. 'Nope.' zegt hij. 'Wauw, aan jullie heb ik ook wat.' zeg ik als ik naar de rest kijk. Ze zitten me gewoon uit te lachen. 'Weltrusten.' hoor ik de jongens zeggen. 'Au revoir (doei, tot ziens).' zeg ik terug. Niall loopt naar zijn slaapkamer. Hij laat me zakken op het bed. Ik hoef me niet om te kleden, want ik had Niall's kleren nog aan.
Ik kruip onder de dekens en laat me hoofd op het kussen rusten. Het bed zakt een beetje in als hij op het bed gaat zitten. 'Dankje wat jullie allemaal voor me doen. Jullie zijn geweldig.' glimlach ik naar Niall. Volgens mij weet hij niet wat hij moet zeggen, want hij bloost. Niall geef me een lange kus op me wang en verlaat de kamer. Nu ben ik diegene die bloost. Hij is altijd al me favoriet geweest. Later val ik in slaap.
P.O.V Liam (Toen ze het hotel uitgerend waren.)
We rennen als malloten naar buiten. Y/N kijkt echt woest. Niet normaal gewoon. Eenmaal buiten begint ze te praten. 'Jongens, ik moet even iets afhandelen. Jullie moeten zorgen dat je veilig bent.' Is ze nou helemaal gek geworden? 'Ik ga met je mee.' zegt Paul. 'Nee, Paul. Zorg jij maar dat de jongens veilig zijn. Ik moet en zal dit alleen doen.' besluit ze.
Voordat Paul nog iets kan zeggen, rent ze weg. Niall wilt haar achterna gaan, maar ik hou hem tegen. 'Niall, Y/N weet wat ze doet. Het komt wel goed. We moeten ook nog denken aan onze veiligheid. Vertrouw haar.' Niall knikt, maar hij twijfelt terug. Paul neemt ons mee naar weet ik niet waar. We worden bestormd door paparazzi en fans. De bodyguards die Paul geregeld had, duwt ze aan de kant. Snel gaan we een busje in en rijden we weg. 'Jongens, ik wil haar gaan zoeken. Ik vertrouw het niet.' zegt Zayn na een stilte. We kijken hoopvol naar Paul. 'Oke, is goed. Maar jullie blijven bij elkaar.' zegt Paul streng. Niall en Zayn zuchten opgelucht. Als het rustig is, gaan we naar buiten toe. Opeens horen we een gil en schreeuw.
P.O.V Niall
Ik schrik me kapot als ik ineens een schreeuw en gil hoor. Wat was dat?! We rennen op het geluid af en zien Y/N en een ander meisje. Waarschijnlijk Brittany. Een of andere gast ligt op de grond. Voordat ze nog een klap kan uitdelen, roept Zayn haar naam. Y/N draait zich gelijk om. Ze heeft een bloedlip en een paar wonden. Ik sla me armen stevig om haar heen als ik bij haar sta. 'We waren zo bezorgt om je.'
'Niall, laat me alsjeblieft niet los. De neiging is zo groot. Ook al is het een steen!' zegt ze overstuur. Zo heb ik haar nog nooit gehoord. 'Sst, ik laat je niet los.' fluister ik in haar oor. Een paar agenten die met ons mee waren pakken Brittany en die andere gast stevig vast en nemen ze mee. Beschermend sla ik een arm om haar middel heen en de jongens en ik lopen terug naar het busje. Paul zit te bellen. Het busje was alweer bij het hotel neergezet. Vlak voordat we instappen, roept Brittany nog iets. Blijkbaar was het erg kwetsend, want Y/N was niet meer te stoppen.
Ik moest haar stevig vasthouden anders viel ze Brittany denk ik weer aan. Ze hield een hele toespraak wat bijna niemand verstond, want ze praatte Nederlands. De paparazzi en fans keken haar met grote ogen aan. Tsja, snap ik wel als ze gaat schreeuwen. Maar wat ik echt bijzonder vond is dat iedereen stil was toen zecklaar was met haar uitbarsting. Zelfs Brittany. Wauw.
Gauw gaan we het busje in. Dit gaat sowieso de hele wereld rond morgen, want dan hebben ze alles gewoon vertaald. Ik hoop dat ze dat alles eerlijk vertalen en niet de ruzie gaan omdraaien. Wat nogal veel gebeurd tegenwoordig...
In het busje haalt Y/N gefrustreerd een hand door haar haren heen. 'Wat zei ze nou net?' vraagt Zayn. 'Dat leg ik later wel uit, oke?' antwoord ze. Nu pas valt het me op dat er een verpleegster in het busje zit. 'Kan je je mouwen omhoog doen?' vraagt de verpleegster aan haar. Ze geeft ons waarschuwende blikken. Ze stroopt haar mouwen voorzichtig op. Toch schrik ik een beetje als ik haar littekens zie. Gelukkig zijn het oude. Zelfs de verpleegster schrikt een beetje. 'Rustig maar. Ik ben al een halfjaar gestopt en dat wil ik ook graag zo houden.' kalmeert ze ons. Ik zit naar Y/N te kijken. Er klopt iets niet. Maar ik weet niet wat.
- MEDEDELING -
Het spijt me zoooo erg dat ik nog maar 2x geüpload heb terwijl ik al 4 dagen vakantie heb :/ Ik had het beloofd en tsja, mijn excuses dat ik nog maar 2x geüpload heb. Daarom speciaal een extra lang hoofdstuk. Ik hoop dat er geen fouten in staan en dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden. xxx