Kabanata 9
Favorites
Na tapos ang kaarawan ko ng puno ng saya at ligaya. Pumunta ang Lola ni Evor sa condo niya. Nalaman niya na rin na kasama ako ni Evor dito. Hindi na siya nag tanong ng kahit ano sa amin ni Evor. Buti nalang rin kasi hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. I just give her an assumption.
Si Ate Kish naman at Ryan ay pinahatid ni Evor nang gabing iyon dahil na lasing nga. Sa sobrang pagkaligalig kasi nila ay napainom ng marami. Masaya akong pinapunta sila ni Evor dahil sa buong buhay ko sa college, si Ryan lang ang naging tunay kong kaibigan at si Ate Kish.
When you are in your college journey in your life, hindi naman talaga lahat magiging kaibigan mo. It's very opposite from the reality of high school where everyone looks back on the foolish thing they've done. Hindi rin gaano ka competitive ang klase. Hindi ko alam kung dahil galing siguro ako Colombio at naninibago o dahil ito ang katotohanan sa college life. Na hindi lahat mananatili sa buhay mo at magiging parte lang sila ng buhay mo.
Minsan hindi ka makakahanap ng tunay na kaibigan. Makakahanap ka man but the average scale is not that high. Very seldom, I guess.
Morning came. I tried to open my eyes little by little. I moved. Open my eyes fully. I smiled when I saw him. Sleeping comfortably with me.
Isa lang ang natatandaan ko kagabi, naging pabebe na naman ako. Nalasing ako at binuhat ako ni Evor patungo sa kwarto ko para makapag pahinga pero hindi ako pumayag. Maybe that's the reason why he's here with me.
I tried moving a little more, nakahiga kasi ako sa braso niya. I moved but then he speaks.
"Where are you going?" siya. Its a deep voice I heard. Kay umagang umaga nagpapakilig na naman ako ng boses niya.
"Taking a shower at maglilinis sa baba." Ako habang nakatitig sa kanya, ganoon rin naman siya.
"Malinis na iyon, pumunta si Yaya Bebeng kagabi. Naglinis siya. Stay here, in my side." Siya. Nakatitig sa akin.
"Tanghali na. Kailangan ko na ring gumising. Isa pa masakit ang ulo ko. Iinom ako ng gamot muna." Ako pero ngumiwi lang siya.
"I know you remember what you did to me last night, Tin." Siya.
Shit, gusto ko na ngang kalimutan ipapapaalala niya pa? Nakakainis talaga ang mokong na to. Taking advantage talaga. Normal lang naman iyon ah dahil lasing na lasing ako, diba?
Umayos siya ng higa at nagsalita na muli.
"Asking me to be at your side. Saying, you are so grateful for everything, that you are happy now because I finally found you. And you said that in a pabebe way. Sabi mo manatili ako sa tabi mo at sinabi mo ring mahal na-" anito but he stopped when I look at him with anger. Alam ko naman inaasar niya lang ako.
"Oo na. Naaalala ko na. Masaya ka na?" I speak. I don't even know why I am so angry to him but by just in a glimpse of a moment hinila nya ako para makahigang muli sa braso niya.
"Don't be mad. I was just teasing you." siya habang hinahalikan ang noo ko.
Tumulo ang luha ko, bumigay ang mga luha sa mata at tuluyang umiyak. Sa totoo lang iyak pa to karugtong noong araw ng birthday ko. Mag-uusap pa sana kami kaso dumating sila Ryan at Ate Trish kagabi kaya hindi na tapos.
Nakahiga ako sa braso ni Evor.
"Are you crying?" siya habang hinahaplos ang likod ko.
"Thank you sa lahat." Tanging nasambit ko.
"I can hear your heartbeat, Tin. Tell me everything." Siya habang mas niyakap ako ng buong buo sa kama.
"When I was a kid, hindi ako nagkaroon ng maraming masasayang memories hanggang sa nag highschool na nga ako. Malimit naming sine-celebrate ang birthday ko, simple lang, hindi ko rin palaging kasama si Mama dahil nagtatrabaho para sa amin." Tumango si Evor at niyakap akong muli.
"Nag high school akong ganun parin at hirap na hirap ang Mama ko, Evor. Binubuhay niya kaming tatlong anak niya, yon ay dahil hiwalay na sila ng Papa ko. I don't know if it was a fall out of love or if it just happened. Nag sususentento ang Papa ko pero hindi naman ganun ka lagi. When I was in high school, mas nag-aral ako ng maayos. Hanggang sa naipasa ko naman ang entrance exam ng university na pinasukan ko ngayon. Kahit na malayo? Tinitiis ko kasi gusto kong makapagtapos kahit hindi na sa gusto kong course ko. Gusto kong umuwi na si Mama dahil kung hindi ako nagkakamali, 14 years na sya doon at bawat four years lang siyang umuuwi." Tuluyan akong humikbi.
"Iniwan ko rin ang kapatid ko sa bahay at pumunta dito sa university-ng ito para hindi na makapag bayad ng tuition si Mama. Samantalang si Ate naman tuwing sabado umuwi sa bahay para sa icheck ang kapatid namin. High school pa kasi siya. Naisip ko lang na tatlo na nga lang kami sa bahay ay unti unti pa kaming umalis at nagkakahiwalay. Namimiss ko na sila."
"Napapagod na ako, Evor. Gusto ko ng magkasama kami kasama si Mama at Papa kahit na hiwalay na sila. Gusto ko namang maranasan na magkaroon ng masayang pamilya, Evor. Kahit sa panaginip na lang." I was sobbing in so much pain pero sobrang saya ko dahil nandito si Evor pinapakinggan ako.
"Nahihirapan ako sa sitwasyon namin dahil ilang taon ko na itong hinahawakan. Pagod si Ate sa pag-aaral, ganoon din ako. Pero kailangan naming lumaban para makapagtapos para makahanap ng trabaho at makapag pahinga na si Mama." Ako at tuluyang tumingin kay Evor.
"You wanted to become a doctor." Si Evor. "Pag-aaralin na lang kaya kita para siguradong pasok ka na sa sa nursing at pre med mo na iyon." Luminga ako sa suggestion niya pero muli siyang nagsalita.
"Tin, look. I know that you can do it. Matalino ka. You are a dean's lister student ngayon na sa Political Science ka. And to imagine that? Forcing yourself to study in that course na hindi mo naman gusto ay naging dean's lister ka pa? Mahirap iyon. But I've seen you. Nakikita ko kung gaano ka kasipag sa lahat ng bagay. But Tin, I have a friend, alam niya ang sistema diyan. Yes, tama ang naririnig mong may backer ang iba para makapasok. Kaya ko yong gawin para sayo pero alam kong mas ayaw mo iyon dahil alam mo ang feeling na hindi na pinipili. At dinadaan sa daya ang lahat." Siya at tuluyang naging mas seryoso. Kilalang kilala niya na nga ako.
"My semester will definitely end, Evor. Ilang buwan na lang din naman. I'll try to shift from their department. I will take their exam at kung hindi man ako pasok sa listahan nila hindi ko ipipilit ang sarili ko pero susubukan ko. At pag hindi naman lilipat ako sa Psychology department, ipapasa ko ang entrance exam nila. Mag-sta-stay na ako doon. Isang taon lang dapat ang pwede kong sayangin. Other subjects will be credited also. Magiging Psychiatrist ako, pangarap ko rin naman iyon. Magiging pre-med ko siya. Alam kung magiging mahirap pero susubukan ko. At ayaw ko na pag-aaralin mo ako, Evor. Hindi mo ito obligasyon." Ako. Alam kong kumbinsihin niya ako pero ayaw ko talaga.
"I'll respect that. I am just here. Para sayo, Tin, lagi akong nandito. " Siya at mas lalo akong niyakap.
"Tell me more." Dagdag niya.
"Namimiss ko ng mga kapatid ko. Alam mo ba kahit kailan hindi kami naging paboritong pamangkin sa pamilya? Okay lang. People always have their favorites. Ang mahalaga paborito mo din ang sarili mo sa lahat ng bagay. Kaya ako, si Ate at kapatid ko? Kahit na nag-aaway kami minsan paborito namin ang isa't isa. Ang sarap pala sa feeling ano na kahit ganun masaya parin basta paborito namin ang isat isa. Lalong lalo na ang Mama at Papa ko." Ako.
"You are my favorite person, Tin. Lagi iyan." Siya. Ang sarap lang pakinggan.
"Alam mo ba sa pamilya namin, ang anak din ng nakakatandang anak sa pamilya ang paborito ng lahat. Ang laki kasi ng pamilya namin. At sa pamilya alam namin ng iba pa naming mga pinsan na ang anak talaga ng nakakatandang anak ng lola at lolo ko ang paborito. Sila ang pinaglalaanan ng araw tuwing birthday nila, pinaghahandaan talaga, tuwing may achievement sila ipinagdiriwang talaga. Pero alam mo kahit ganoon, noong una, oo masakit kasi nakikita namin e. Hindi lang nakikita pero ramdam na ramdam. Pag may kailangan sila sa skwela o kahit saan lagi talagang na riyan ang mga ita at Tito namin. Pag may mga lakad laging sila ang kasama. Parati talagang sila. At sinasadyang pinapakita yon saamin. Pero habang tumatagal nakasanayan na namin. Sabi ni Mama ang mahalaga kaming magkakapatid paborito namin ang isat isa at wala kaming karapatang magalit sa mas nakakatanda. Maaaring magtampo pero wag magalit. Dahil ang mundo ay minsan daw talagang madaya. At imbes na magalit dapat maging masaya na lang para wag daw kumunot ang noo ng maaga." Ako at mahinang tumawa.
"Ang dami mong pinagdaanan pero ang tapang mo parin, Tin. That's exactly what I saw in you the first time I met you in House of Sweet Coffee. I saw you also helping Mama La." Siya.
"Tapos? Nandito ka ngayon dahil tinulungan ko siya?" ako habang tumingin na sa kanya.
"I am here because I saw a young woman who cares other people more than herself. Your innocent eyes, you... being so hardworking and smart. You being all of that, Tin. And I like your first rolled of eyes towards mine. Rinig pa kita ng sinabi mo kay Ryan na suplado ako? Hmm?" siya at hinalikan ang pisngi ko. Suplado ba? dagdag niya
I smiled at him. "So, you liked me that way? E, ang sungit mo kaya." Ako.
"I have a crush on you. Won't deny that. You are absolutely beautiful every moment you move the first time I see you." pag-amin niya.
"Bolero." I rolled my eyes.
"See? You see those naughty eyes of yours huh?" anito at kiniliti ako.
Tumawa ko pero nag salitang muli. "Thank you for everything. Thank you, Evor." Ako at tumango syang nakangiti.
"You are always my favorite person, Celestine." Siya.
"Ikaw? Ano naman ang kwento mo sa buhay? Hmm?" ako at niyakap na rin siya.
"I was blessed with a family. Just my mom. Mom ko ang problema ko." Siya at mas gusto kong makinig pa pero mukhang ayaw niyang magshare tungkol dito.
"Okay, next time. Next time, Evor. Nandito lang ako handang makinig." Ako at niyakap siya. He kissed my cheeks at sabay rin kaming bumangon ng araw na iyon. Sabado kaya kailangan kong pumasok sa House of Sweet coffee, mamayang ala una hanggang 10 ng gabi.
Inihatid ako ni Evor sa House of Sweet Coffee ng hapon yon at sinabi niya sa akin na Susunduin niya ako dito pagsapit ng 10 kaya lang ay sinabi ko sa kanya na hindi na. Hindi ko alam kung ssundin niya iyon o hindi ang alam ko hindi siya tumango ng sinabi ko iyon sa kaniya kanina.
Maraming customer kaya naman ay naging mabilis para sa amin ni Ate Kish ang lahat. Masama ang pakiramdam nila pero pumasok parin. Kasi naman uminom talaga kagabi, ang dami pa naman ng bote ng alak ang naubos nila.
"Tin, tawag ka ni manager." Si Ryan sa akin kaya naman agad akong nagtungo sa likod.
"Ma'am tawag niya daw po ako?" ako kay Ma'am Rose.
"Eris Trevor, yong may ari ng kompanya malapit dito sa shop natin. Yong inoorder niyaw daw ng kape. Special delivery. Ikaw ang gusto niyang maghatid. Boyfriend mo ba si Sir Evor?" si Ma'am sa akin.
"Ah hindi po. Kaibigan. Oo. Kaibigan. Ah may delivery naman po tayo, Ma'am. Pwede bang sya nalang?"
"Tin, sige na. Ngayon lang naman ito. Isa pa si Sir Evor ay matalik kong kaibigan na palaging tumutulong para makilala ang House of Sweet Coffee. Sige na, please? Ngayon lang talaga ito." Siya saakin.
"S-sige po. Ihahatid ko na." Wala rin akong nagawa. Niyakap ako ni Ma'am pero sa totoo lang mag-aaway talaga kami ni Evor kaya naman tinawagan ko.
I dialed his number. He picks it up.
"Evor, bumaba ka sa kompanya mo, kunin mo itong kape mo. Naiinis ako sayo!" binaba ko ang cellphone ko at ilang minuto pa ay bumaba nga siya.
"Kape mo! Aalis na ako!" ako pero pinagsiklop niya ang kamay niya sa akin at dinala sa kaliwang kamay ang kape. Hinila niya ako at pinapasok sa elevator.
"Evor, may trabaho pa ako. Ano na naman ang sinabi mo kay Ma'am Rose?" ako habang nakapasok na nga kami sa napakalaking office niya. Sa sobrang laki hindi ko na mailarawan.
"Hows your noon? Well It's night. How's your night?" pinalupot niya ang kanyang kamay sa baywang ko.
"Evor did you drink?" ako.
"A little." Siya.
"Umuwi na tayo. Iiwan natin ang kotse mo dito. Magtataxi tayo." Ako habang hinarap na siya.
"Hindi ako lasing kaya kong mag drive, Tin." Siya habang kompirmado ko ngang lasing siya.
"Evor, sige na uuwi na tayo. Tatawagan ko si Ma'am Rose total patapos na rin ang oras ko." Hindi siya nakinig at pina-upo ako sa lap niya.
"Evor..." ako.
"Why are you making it so hard for me? You are always pretty and caring. Please don't leave me if ever." Siya saakin.
"I won't leave you. Uuwi lang tayo." Ako.
Hindi ko alam kong anong nangyari sa araw ni Evor at nag lasing siya. Nakayanan ko naman na maisakay sya sa taxi at na tawagan ko na si Maam Rose.
Nakauwi kami sa condo niya at pinalitan ko sya ng shirt. Hinawakan niya ang kamay ko at nagsalita. Tin Tin Tin anito kaya naman niyakap ko siya at nang mahawakan ko siya naramdaman kong mainit siya.
"Evor, you are sick. Oh my gosh. Teka lang kukuha ako ng maligamgam na tubig. Nilalagnat ka."
"No, stay by my side." Siya. I waited him to fall asleep at bumaba para kumuha ng maligamgam na tubig at panyo. Pagkatapos ay nilagay sa noo niya.
Bumaba ako ulit at nagluto ng lugaw para makakain siya. Nang matapos ay ginising ko muna at pinakain at pinainom ng gamot.
"Evor? Kumain ka muna." He sits still at sinubuan ko. Pagkatapos ay pina-inom ng gamot.
Nilagay ko muna ang plato sa sa gilid, sa may lamp. Ayaw akong bitawan ni Evor kaya naman ay pinatulog ko muna siya at saka ibinaba ang pinggan at naghugas.
Pinalitan ko ang panyo ni Evor at tinabihan siya para matulog. Nilalagnat siya lalo kaya kinunan ko ng thermometer. 37.9. Ang taas ng lagnat niya. Ano kaya ang ginawa ng mokong na 'to?