Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι θα κάνω στην συνεχεία. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζω τι θα κάνω ούτε τώρα. Νιώθω ότι βρίσκομαι στο απόλυτο κενό. Στην απόλυτη αδιέξοδο. Πολλοί από εσάς ίσως να έχετε νιώσει αυτό το συναίσθημα και άλλοι ίσως να το νιώθετε τώρα μαζί μου. "Τουλάχιστον δεν είμαι μόνη". Αυτή είναι μια από τις εκφράσεις που με παρηγορούν... Ακριβώς επειδή γνωρίζω πως όχι μόνο δεν ειμαι η μόνη αλλά στην πραγματικότητα είμαι μια από τους πολλούς, αποφασίζω να γράψω αυτό το βιβλιο και να το δημοσιεύσω γιατί θέλω να το καταλάβεται και εσείς αυτο. Θέλω να προχωρήσουμε μαζί ένα βήμα πιο μπροστά. Να φύγουμε μαζί από αυτό το κενό... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αλήθεια, αυτο που ξερω ομως σίγουρα ειναι οτι θα τα καταφέρουμε.
Αυτό που θα κάνω είναι να καταγράφω κάθε μέρα ότι νιώθω μέχρι να τον ξεπεράσω γιατί πιστεύω πως μόνο έτσι θα τα καταφέρω. Αν δεν ανεβάσω κάποια ημερα επειδή έχει συμβεί κάτι θα ανεβάσω την επόμενη ή μέσα στην εβδομάδα. Παρακαλώ να εκφράζεται τα συναισθήματα σας και την άποψη σας στο σχόλια γιατί με βοηθάει να εξελίσσομαι και επίσης μου δίνει μια βάση για το κανονικό βιβλίο που γράφω το οποιο θα το δημοσιεύσω ίσως αργότερα. Αυτά, ευχαριστώ πολύ για την στήριξη♡