Kabanata 44
Main
Bottled toxic feelings, when exposed, can lead vulnerability to own downfall. Breathing became a chore for me, dragging the air in and out of my lungs, trying to get everything inside—especially the outside—intact, and I keep going like what I did the past years. The discrimination of his family to me needed to stop. The unknown madness of my anger towards something I didn't know needed to stop. I must face my fear, my anger, the disgust I felt from them was the reason why I kept everything bottled inside.
In writing stories, it's a must that a writer creates conflict for the character to choose between two important things. It should be the hardest. To the point that even the readers will go crazy on what to choose because they both have big consequences. That will make a character dynamic, relatable, and human.
I am a writer, yes. But maybe, I hated that I couldn't write my own life—because I didn't want to write the day I needed to choose between; to save myself especially my daughter from them or to save our relationship that started to sink.
I wanted to be selfish but I couldn't stand seeing my daughter living her whole life with this kind of family. I don't want her to think that everything is alright when it is really not.
"Cut!" The director shouted which made me look at everyone.
Nahagip ng mga mata ko ang seryosong tingin sa'kin ni Levi na kasalukuyang may kausap na staff at ang isa pang director ng movie. Tila may nais sabihin sa'kin.
Napairap lamang ako sa kawalan at bumaling ng tingin sa babaeng mabilis na naglakad patungo sa direksyon niya. Nanliit ang mga mata ko nang umangkla na naman ang dalawang braso nito sa leeg ni Levi, mabilis namang inalis iyon ng huli kaya nanatili lang ang tingin ko sa kanilang dalawa.
"Bakit ayaw mong sabihin na finacé ka niya?" Miss Rochelle asked me.
Mabilis akong lumingon sa kaniya at kita ko na nakatingin din siya sa kinaroroonan ng dalawa. Hindi ko marinig kung anong pinag-uusapan nila dahil medyo malayo ang mga ito sa'min.
"Hindi naman ako ang dapat magsabi no'n. He should've introduced me to her," pairap kong sagot sa kaniya at tumingin na muli sa script na hawak ko.
Nang maabutan ko sila sa gano'ng ayos kanina ay hinintay ko kung ano pa ang gagawin ni Levi para mapaalis lang sa kanya ang babaeng ito. He even told me that she was just kidding about the child thingy and of course, I bought it. Pagkatapos ay umalis na ang Hestia dahil magsisimula na ang taping.
"Noong una ay nagtaka ako kung bakit kinuha niya ang project na ito, knowing her as maarte. Now, I understand why," Miss Rochelle also added.
Bago pa ako makapag react ay naramdaman ko na ang pagdausdos ng palad ng kung sino sa baywang ko. Nang tingnan ko kung sino iyon ay napanganga lamang ako nang makita ko siya.
"Bakit ang layo mo sa'kin?" Tanong nito sa'kin habang nararamdaman ko ang marahan niyang pagpisil sa baywang ko.
Pasimple ko pang tiningnan si Hestia dahil gusto kong makasiguro na nakikita niya ngayon ang ginagawa ni Levi sa akin. I want her to notice how Levi is so fond of me! Nang makita kong nakatingin siya sa amin ay sinadya kong isandal ang ulo ko sa dibdib ni Levi at tiningala siya.
"Nagbabasa lang ako ng script. Why?" tanong ko sa kaniya. Hindi pa rin inaalis ang hawak sa baywang ko. "What do you want?" I also added.
"I just missed my soon-to-be wife. Bakit ba ang sungit mo ngayon?" Natatawang tanong nito sa'kin kaya napanguso ako.
"Hindi pa ba kilala ni Hestia si Astraea? You should introduce her to that woman nang hindi nagiging masungit ang soon-to-be wife mo," Miss Rochelle interrupted kaya napa-face palm na lamang ako dahil sa hiya.
I just heard Levi's laugh and immediately held my hand. Naramdaman ko pa ang marahan niyang pagkiskis ng hinlalaki niya sa kamay ko.
"She already know Astraea, Roch. Alam niya ring may anak na ako at malapit nang ikasal," mayabang na sagot nito kaya natawa na lamang ako.
Ilang beses pa siyang pinagsabihan ni Miss Rochelle hanggang sa hinila na ako ni Levi palabas ng building. Huminto lamang kami sa coffee shop sa tapat.
"Are you okay?" He asked me when we sat on our table.
Tumingin lamang ako sa kaniya saglit bago bumaling sa cellphone kong umiilaw dahil sa sunod-sunod na text ni Yerim. Hindi ko naman mabasa ito agad dahil kaharap ko si Levi. Ayaw niya pa naman ng gano'n.
"Tulala ka na lang palagi. Ano bang iniisip mo?" Dagdag pa nito.
Hinayaan ko nang manatili ang tingin ko sa kaniya dahil sa sinabi niya. Bigla kong naalala ang mga narinig kong sinabi ng mommy niya sa kaniya kanina lamang. The feeling of betrayal is somewhat terrifying. Hindi ko kayang isipin pero pakiramdam ko ay nasasakal ako ng sitwasyon mismo. Hindi ako makahinga.
"Let's talk later when you get home," I casually told him, pinipigilan ang sarili na sabihin sa kaniya ang lahat.
Nangunot ang noo nito habang nakatitig pa rin sa'kin. I bit my lower lip and look away from him. I suddenly felt guilty.
"Why don't you tell me now? May problema ba, Rae? Is it because of Hestia?" Tanong niyang muli.
Nang dumating ang order namin ay uminom kaagad ako roon dahil pakiramdam ko ay nanunuyo nang sobra ang lalamunan ko.
"Sa bahay na lang. I need to pick up Ria from the hospital, iniwan ko kasi siya roon kanina," kaswal na sinabi ko sa kaniya at tiningnan pa ito.
Hindi ito sumagot. Sa halip ay nanatili ang malalim na tingin nito sa'kin bago tuluyang marahas na bumuntong-hininga. He sipped on his coffee while still staring at me.
"I'll just go get my things and we'll go," malamig niyang sinabi sa'kin. Nakita ko ang pag-irap nito kaya nalaglag ang panga ko dahil sa ginawa niya.
Maya-maya pa, bago pa ako makapag react ay bigla na lamang niya akong hinila patayo. The next thing I knew, we were now walking back to his office. Ramdam ko ang seryosong kilos niya kaya naalarma ako. Dahil ba ito sa sinabi ko kanina?
"Hindi ka pa puwedeng umuwi, Lev. Hindi pa tapos ang taping," tamad na sinabi ko sa kaniya at hinayaan na ang sarili kong umupo sa couch niya roon.
Tumingin ako sa kaniya na may kung anong ginagawa sa mesa niya habang nakatalikod sa direksyon ko.
"I'm the boss here, Astraea..." he uttered then look at me while his forehead is furrowed. "... let's go," he added kaya natahimik ako.
Bago pa ako makatayo ay dinig ko na ang biglaang pagbukas ng pinto at iniluwa no'n si Hestia. Saglit na tumingin ito sa'kin bago bumaling kay Levi.
"I was looking for you, Emmanuel—"
"Stop calling me by that name, Hestia. Are you stupid?"
Nakita ko ang galit sa mga mata ng babae at kahit ako ay nagulat sa inakto nito. Lumayo pa ito at mabilis na kinuha ang coat niya saka bumaling sa'kin.
"Let's go," maawtoridad nitong sabi sa'kin.
"Where are you going? Puwede ba akong sumama? Naka-break ako ngayon so..."
"We're going home, Love? Let's go," I said to Levi, interrupting Hestia's saying.
Pero ang bwisit na Levi ay hindi man lang nag react ng kung ano. Nanatili pa rin ang malamig nitong tingin sa'kin na tila sinusukat ako sa paraan ng pagtitig niya.
"Who are you? Why are you even here?" Hestia suddenly asked kaya napatingin ako sa kaniya.
I raised a brow on her.
"I'm his fiancé and the mother of his child. Nice to meet you, Hestia Alcaraz," nakangiti kong bati sa kaniya.
Saglit itong umirap sa'kin at natawa na tila inaasar pa ako.
"Really? I thought you were just kidding," she replied and even look at Levi and started laughing again.
I can feel the sudden irritation in me na kaunting segundo pa ay masasapak ko na ang babaeng ito dahil pakiramdam ko ay sinasadya niya iyon.
"Oh my god! Ang tagal ko nga talagang nawala. Do you even know this man? I bet—"
"I know him very well... and even if there's something that I didnt know about him, I'm willing to accept it, so if I were you, huwag ka nang magtangkang sirain ang pamilya ko," mariin kong sinabi sa kaniya bago pa man niya maituloy ang sasabihin niya.
Bago pa sila makapag react dalawa ay mabilis na akong umalis sa lugar na iyon at tumungo sa parking lot. Nang makarating ako roon ay siya ring pagdating ni Levi na seryoso pa rin ang awra.
"Wear your seatbelt," he said in his cold baritone voice.
Tamad na tiningnan ko siya bago sundin ang pinagagawa niya. Pagkatapos ay tumulak na kami patungo sa ospital.
Nang makarating kami roon ay wala pa rin kaming kibo sa dalawa. Sumalubong kaagad sa'kin si Ria na tuwang-tuwa habang kasunod niya si Acel at Zick.
"How's dad? Sino ang nasa loob?" Levi asked to his cousin.
"Your mom is waiting for you, gusto ka raw makausap," Acel told him as she looks at me for a second.
"Tungkol saan?" Balik na tanong ni Levi sa kaniya.
She just shrugged her shoulder kaya tumango na lamang si Levi. Bago pa kami makapasok sa loob ay bigla na lamang niyang hinawakan ang kamay ko nang mahigpit at dire-diretsong tumungo sa loob.
"Bakit kasama mo pa rin ang babaeng 'yan?" Bungad na tanong sa amin ng mommy niya kaya nagulat ako.
Kitang-kita ko ang pagod at galit sa mga mata nito kaya hindi ko alam kung anong irereact ko. Kung maaawa ba ako sa kaniya o magagalit.
"Mom, she's my fiancé. Akala ko ay napag-usapan na natin 'to?" Levi replied to his mom.
Halos itago na ako ni Levi sa likuran niya habang pahigpit nang pahigpit ang hawak niya sa akin. I could feel the tension on his hands.
"I told you to get rid of her, Levi! Kung gusto mo ay ako pa ang magpapa-DNA test sa inyo ng anak ng babaeng 'yan to prove to you that she's not even your daughter! Makinig ka sa'kin!" She almost screamed in despair.
Halos lumabas ang puso ko sa dibdib ko dahil roon. Unti-unti ay parang nawawala ang katinuan ko lalo na nang sambitin na naman niya ang anak ko. Paano niya nagagawa ito sa sarili niyang apo?
"Ma, stop it! Asteria is my daughter and I will marry Astraea. Hindi niyo na dapat pinakikialaman 'yon!" Puno ng galit at sakit na sinabi niya sa mom niya habang ako ay nanatili lang nakayuko.
Pansin ko ang unti-unting pagpatak ng mga luha ko sa sahig. Ramdam na ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko.
"Hindi kayo puwedeng magpakasal, anak! Believe me, oportunista ang pamilya Laxamana. Who knows na baka pati ang batang iyon au ginagamit—"
"E-excuse me?" I said to her, cutting her off. Kita ko ang pagtutok ng matatalim niyang tingin sa'kin.
Binitiwan ko ang kamay ni Levi at umalis sa tabi niya.
"Kaya ko hong tanggapin ang pang-iinsulto ninyo sa'kin pero huwag na huwag niyo pong idadamay ang buong pamilya ko lalong-lalo na ang anak ko," mariin nong sambit sa kaniya.
I can feel the sudden tremble of my whole body. My head is shaking and I can feel the dizziness. Pakiramdam ko ay masusuka ako dahil sa sobrang pagpipigil ng hagulhol ko.
"Bakit? Masakit bang malaman? Na pagkatapos mahalin ng asawa ko ang nanay mo ay pinagpalit niya ito sa pera... lang..." habol-hininga nitong sambit sa akin.
Marahas akong bumuntong-hininga habang nakatingin pa rin sa kaniya.
"Hindi niyo po alam ang sinasabi niyo," I told her as I was walking backward.
"S-sure, you can go insult me anytime you want but don't ever include my daughter's life here. Kung ayaw niyo po sa'kin at anak ko, hindi ko po kayo pipilitin," I firmly said to her then I went on my way.
Paglabas ko ay wala na naman sina Acel roon kaya lakad-takbo kong tinungo ang lift ngunit halos bumuwal ako dahil may biglang humila sa akin.
"Astraea, please... where are you going?" Marahan niyang tanong sa'kin at pilit na inaabot ang kamay ko.
Mariin kong pinalis ang mga luha ko sa pisngi ko at tumingin sa kaniya. Akala ko ay tapos na ako roon nguniy nang makita ko ang itsura niya ay lalo akong naiyak. Lalo akong nasaktan.
"I... I don't want to continue this, Levi..." I almost whispered to him.
Terror overtook his face. Mabilis niyang hinanap muli ang mga kamay ko at nang sandaling mahuli niya iyon ay hinawakan niya ako nang mahigpit.
"W-what?" He asked in disbelief.
Marahas kong binawi ang kamay mo at pinukpok iyon sa dibdib ko dahil hindi ako makahinga. Pakiramdam ko ay unti-unti akong nawawalan ng hangin.
"A-ayoko nito, Lev. Pagod na akong ipagsiksikan 'yong sarili ko sa mundong hindi naman ako nababagay. Ayokong... ayokong pati si Ria ay maapektuhan sa lahat. I... I can't, please... hindi ko kaya. Ako na lang ang atakihin niyo ng masasakit na salita, huwag lang ang anak ko," puno ng sakit na sinabi ko sa kaniya.
Tuluyan na akong napaupo roon habang sapo ko ang buong mukha ko.
"N-no... hindi mo na ba ako mahal, Rae?" tanong niya.
Ramdam ko ang pagtigil ng mundo ko. Nang magtagpo ang mga tingin namin ay lalo akong nakaramdam ng galit.
"P-please, tell me you love me, I will fight for you until the end. Ikaw lang ang kailangan ko, Lumiere... please," he uttered.
My whole being forcing to be strong, felt weak. Everything I have done was useless. I wanted to get out of this situation. Away from everyone; from him who made me like this. Fuck everything and the monster inside. I love him but I hated it here.