I woke up and suddenly, I felt guilty about what I did, is she mad at me? How will I face her? I get up from my bed and go to my bathroom, habang naliligo ako hindi maalis sa isip ko ang nangyari kahapon, hindi ko alam bakit ako nag-aalala, ginusto ko ‘to, ‘di ba?
Pagkatapos kong maligo naghanap na ako ng maisusuot. I wear plain black long sleeve polo, slacks, and white shoes. I tucked in the polo at naka bukas ang dalawang butones, I fix my hair. Bumaba na ako para mag almusal, wala siya ulit.
Nilapitan ko na mga kapatid ko para kumain.
“Gwod mworng pwo.” Bati sa akin ni Moon habang puno pa bibig niya.
“Lunukin mo muna ‘yan bago ka magsalita.” I restraint her from speaking.
“Sorry po, ate.”
“Basta huwag mo na uulitin, okay?” she nodded.
“Ate, you look sad.” I heard Sun, ang bilis talaga nila makapansin.
“Ate is tired because of school lang, don't worry.” I smiled, and Sun returned it.
“Ingat kayo, okay? Mag aral, ha?” they both nodded and kiss my cheeks bago pumasok sa sasakyan. Sumakay na ako sa motor ko para pumasok.
“Good Morning, Ams,” Reese hugged me and I returned the hug also.
“What happened?”
“Wala naman.”
“Wews, wala raw pero halatang problemado.”
“Mamaya nalang pag nandito na si Haven.” She nodded, ilang minuto dumaan, dumating na ang hinihintay namin.
“Hi, Reese and Ams.” Bati niya, nakatayo kami malapit sa gate at may puno rito.
“Hi, Havyyyy!”
“Gross, Reese!” She rolled her eyes.
“Arte, maganda ka?” mataray na tanong nung isa.
“Oo, teh, palagi naman.” She even flip her hair.
“Tama na ‘yan, para kayong sira.” I said, biglang may nahagip ang mata ko papasok sa gate, nandito na siya, naramdaman kong sinanggi bahagya ni Haven braso ko.
“Hindi mo ba tatawagin?”
“Hindi, ano naman sasabihin ko?”
“Edi ako tatawag.” Reese said, ito nanaman
“Ciel!” tawag ni Reese, lumingon naman sa gawi namin si Ciel, bakit ako kinakabahan? Ngumiti siya pero nung nagtama ang mata namin nawala ang ngiti niya. Kumaway lang siya at umalis na bigla.
“Odd.” Haven mumbled
“See?” oo na, ako na guilty.
“Tell me what happened.” I scratch my nape.
“Fine, hindi ako sumipot sa so-called date namin kahapon.”
“Yan na nga ba sinasabi namin e.” Dismayadong sabi ni Reese.
“Nakatulog ako, hindi ko inakala na late ako magigising, okay?”
“Kahit na, hindi ka sana pumayag kung hindi ka sigurado.” Sabi ni Haven.
“I know, at hindi ko na nga alam gagawin ko.” I sighed
“You should apologize, hindi ka namin i to-tolerate sa ginawa mo.” Haven said to me, kaya nga thankful ako sa kanila.
“Wala na bang ibang option?”
“Bumawi ka, dalawang linggo rin nag effort ‘yong tao.”
“But, I didn't ask for it!”
“Amariah,” Reese said in a warning tone
“Okay fine! Mag so-sorry ako.” Napahilamos nalang ako sa mukha, inakbayan nila ako at umalis na kami para pumasok.
★★★
“Pst, I thought mag so-sorry ka na?” Haven asked me while eating, I halted for a while and look at her.
“Wala pa naman siya.” I plainly said.
“Tingin ka sa likod mo.” Reese said, lumingon ako at nakita ko siya.
“Speaking of, pero mukhang masaya sila nung kausap niya oh.” I heard Reese pero hindi ko na inintindi sinabi niya at nakatingin lang sa dalawang taong naglalakad papunta sa cafeteria.
“Baka matunaw ‘yan ” Haven interrupted me, umupo sila sa bakanteng pwesto at abot mata ang ngiti nung isa, I hate this unfamiliar feeling bakit napapaso ako?
“Mukhang naunahan kana ah?” I look at Reese and she's smirking now.
“So?”
“Amariah, Amariah.” Tinignan ko uli siya at nang magtama ang tingin namin nabura ang ngiti sa labi niya at yumuko, bakit ang sakit?
“Masakit ba? Ganiyan ang nangyayari sa sobrang katangahan.” Prangka talaga kahit kailan, I look at her again and rolled my eyes.
“You should lower your pride, Amariah.” bakit ba? Ito naman ang gusto ko, ‘di ba? Pero bakit may lugar sa loob ko na hindi ako masaya?
“Look, binigyan niya ng pagkain gaya nung ginawa niya sayo.” Reese pointed in their direction, and I look at them again. I saw how she was happy while eating with an unknown species. I clenched my jaw while looking at them.
“Oh, akala ko mag so-sorry ka?”
“Nakakawalang gana, mauna na ako ” Sabi ko at tumayo na para umalis, nagtama uli ang tingin namin pero siya na ang umiwas.
Nandito ako malapit sa cafeteria nagbabakasakali na makita siya, fine, mag so-sorry na ako. I’m impatiently waiting for her, ilang minuto nakita ko na rin siya, buti wala na siyang kasama.
Nilapitan ko siya at hinawakan sa braso, alam kong nagulat siya.
“Hey,” I softly said,
“I just want to say sorry about kahapon.” I said and lowered my head.
“It’s not your fault, maybe you're right, we need to stop this deal.” Parang nabigla ako sa sinabi niya, stop? No.
May sinabi ba ‘ko? Sino nag desisyon?
“U-uhm, no need, kasalanan ko naman, tell me, paano ako makakabawi?” nakatingin lang siya sa akin.
“I-I don’t know, sige na, I gotta go.” bigla siyang umalis at naiwan ako stupid heart, bakit ka nasasaktan? Huminga ako ng malalim at umalis na, I guess, ako na dapat umisip ng paraan.
“What happened?” Reese asked me.
“Nag sorry na ako,” I said and not minding looking at her.
“Then?”
“I asked ano magagawa ko to make it up.”
“Tuloy mo nga, pabitin ka masyado!” Reklamo ni Reese, hindi mapigilan na irapan siya.
“Ibitin kaya kita?” pagbabanta ko.
“Joke lang, init naman ng ulo bebe na ‘yan.” Sinamaan ko siya ng tingin at nag peace sign lang siya.
“Then continue,” I stopped walking for awhile.
“Hindi daw niya alam.” I said disappointedly.
“Girl, alangan naman sabihin niya pa sa’yo kung ano gagawin mo pambawi, dapat ikaw na bahala mag-isip.”
“First time ko ‘to, okay? Hindi ko alam kung ano gagawin.”
“Uso internet, teh. Huwag mong sabihin wala kayong net?”
“Meron, bigyan pa kita.”
“Meron pala, edi mag isip ka. Amariah ang talino mo pero minsan tanga ka rin pala.” Reese said and laugh.
“Wow, thanks, ang laking tulong,” I said with a touch of sarcasm.
“Nandito na tayo sa labas, bye, Good luck, Ams. Sana kaawaan ang iyong kaluluwa.” Tinaboy ko na siya, kailangan mangasar?
“Sira ka talaga, Reese. Oo nga sana kaawaan ang ‘yong kaluluwa.” Dagdag pa nung isa.
“Umalis na kayo, baka hindi na kayo makauwi.” Tumawa lang sila at umalis na. Tama nga sila, ako na dapat gumawa ng paraan.