"ညီ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ မ်က္ႏွာကလည္းမႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ရိုက္ကြင္းကၿပီးၿပီလား"
"မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ Scene က်န္ေသးတယ္။ ေရကူးကန္ထဲရိုက္ရမွာ"
"ေအာ္ .... ကို တစ္ေယာက္တည္းလား"
ကိုကသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ေျပာရေတာ့မည့္ပံုျဖစ္သြားသည္။
"မဟုတ္ဘူး ႏွစ္ေယာက္။ ခုနကနမ္းရတာကေလ ဘာသေဘာမွမပါဘူးေနာ္ ခ်စ္။ ေနာက္ရိုက္ရမယ့္အခန္းကလည္း ေရကူးကန္ထဲမွာ ရိုတဲ့အခန္းမို႔လို႔ ဟို.... ညီကိုမၾကည့္ေစခ်င္ဘူးကြာ။ ညီ ေဇနဲ႔ ျပန္လိုက္ပါ့ေတာ့လား။ ညီ့ေရ႔ွမွာ သူမ်ားကို ဖက္လိုက္နမ္းလိုက္လုပ္ေနရတာ ကိုယ္အဆင္မေျပဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဒီကားကိုေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ထြက္ပစ္ခ်င္တယ္"
"ထြက္ေတာ့မထြက္ပါနဲ႔။ ျပန္ေစခ်င္ရင္ ညီျပန္ပါ့မယ္"
"အင္း ..... ကိုယ့္အခ်စ္က ဒီလိုနားလည္ေပးလို႔သာေပါ့။ ေနာက္ကိုဆင္ျခင္ပါ့မယ္ေနာ္။ ဒီလိုဖက္လွဲတကင္းအခန္းေတြပါတဲ့ ဇာတ္ကားေတြထပ္လက္မခံေတာ့ဘူး"
ကို႔စကားေတြက ညီညီ့ကိုဝမ္းမသာေစပါ။ အေပြ့အဖက္ေလာက္ကိုလည္း ညီညီသဝန္မတိုပါ။ အခ်စ္ကားျဖစ္ျဖစ္ အမုန္းကားျဖစ္ျဖစ္ အေပြ့အဖက္ဆိုတာကေတာ့ပါၾကတာခ်ည္း။ ကို႔အတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္လို႔သာ "ညီသဝန္မတိုပါဘူး။ စိတ္ခ်လက္ခ်ရိုက္"ေျပာရတာ တကယ္တမ္းညီညီ့ရင္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးသဝန္တိုပါသည္။
ကိုယ့္အေပၚမွာတကယ္ခ်စ္ခင္တဲ့ ကို႔အခ်စ္ေတြကိုျမင္ေနရလို႔သာ ႏွလံုးတစ္ဝက္ေအးႏိုင္တာ။
အထူးသျဖင့္ ညီညီ့ထက္အရင္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ညီညီ့ကိုေတာင္ေျပာျပဖူးတဲ့၊ ကိုယ့္အေရ႔ွမွာ အစ္ကို႔ရဲ့ခ်စ္တတ္မွဴႀကီးကို ခဏခဏျမင္ရေစခဲ့တဲ့သူနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ့ဆံုၿပီး ဒီလိုအခ်စ္အခန္းေတြ ရိုက္ကူးေနတာကို ညီညီကၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ၿပီး " ဒါအလုပ္သေဘာအရနမ္းတာ။ ငါဘယ္လိုမွမခံစားရဘူး။ ငါ့ခ်စ္သူက ငါ့ကိုပဲခ်စ္တာ"လို႔ေတြးေနမယ္ထင္လို႔လား။
ညီညီလည္းႏွလံုးသားလူပဲ။ ခ်စ္တတ္သြားရင္ သဝန္တိုတတ္လာတာေပါ့။ သူတို႔အနမ္းမွာ သူတို႔စိတ္ေတြေပ်ာ္ဝင္ေန မေနဆိုတာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲသိမွာ။
"ငါ့ခ်စ္သူကငါ့ကိုပဲခ်စ္တာပါ"လို႔ေတြးမိတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ အဲ့တာကိုယ့္ဘက္ကစၿပီးမလံုလာတာပဲ။ သူ႔အခ်စ္အေပၚမွာကိုယ္စၿပီး သံသယဝင္လာတာပဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စိတ္ခ်င္း ျပန္နီးစပ္သြားၾကရင္ဆိုတဲ့အေတြးေတြက ညီညီ့ကိုၿခိမ္းေျခာက္လာေတာ့မည္။
"ေဇသုခ.... ညီညီ့ကိုျပန္ေခၚသြားလိုက္ေတာ့"
ေဇက ညီညီ့အနားမွာလာရပ္သည္။ ညီညီ့အေျဖကိုေစာင့္ေနသည့္သေဘာ။ ညီညီလည္း ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနမလဲ။ ျပန္ရံုေပါ့။ ဒီႏိုင္ငံကဲ့ကမ႓ာေက်ာ္တစ္ေယာက္မို႔လို႔ လူအာရံုစိုက္ခံရတယ္ျဖစ္ၪီးေတာ့ ဒီရိုက္ကူးေရးမွာ ကိုယ္ကအျပင္လူပဲေလ။
ကားေပၚမွာလည္း ညီညီၿငိမ္ၿပီးလိုက္လာခဲ့သည္။ အေတြးေတြရယ္လို႔ အရပ္ရပ္အဖက္ဖက္ကိုျဖန္႔က်က္ေနၾကၿပီး ဘာေတြေတြးေနမိမွန္းလဲမသိ။ ဟိုေရာက္လိုက္ဒီေရာက္လိုက္။
သက္ျပင္းေတြလည္းဘယ္ႏွစ္ခါခ်မိမွန္းမသိ။ ထိုခ်ိန္ ကားရပ္လိုက္တာေတာ့သိသည္။ တစ္ခုခုဝင္စရာရိွလို႔ေနမွာဟုေတြးမိလိုက္ၿပီး မွန္ကိုေက်ာ္လို႔အျပင္ဘက္ၾကည့္မိမွ အိမ္ႀကီးေတြသာရိွသည့္လမ္းေဘးမွာျဖစ္ေနသည္။ တစ္ဖက္လူဆီမွ ခ်ေလာက္ခ်ေလာက္ အသံေသးေသးေလးေတြလည္းၾကားရသည္။
"ေရာ့ ေန့ခင္းေဆး ေသာက္လိုက္ၪီး"
ညီညီ့ေရ႔ွမွာ လက္ဖဝါးတစ္ခုကျဖန္႔လာသည္။ ထိုလက္ဖဝါးေပၚတြင္ ေဆးအေတာင့္အခ်ိဳ႕ပါသည္။ ဟိုးတစ္ခါေဆးရံုတက္ၿပီးကတည္းက ေန့တိုင္းရက္ဆက္ေသာက္ေနရသည့္ေဆးေတြပင္။ ညီညီမေသာက္ခ်င္ဘူးျငင္းလည္း ေဇကအတင္းတိုက္သည္။
"ေျပာေတာ့ ေရာဂါကေသးေသးေလးဆို။ ေဆးေတြကဘယ္ခ်ိန္ထိေသာက္ေနရၪီးမွာလဲ။ ဟင္း ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္တာမ်ိဳးမရိွေတာ့ပါဘူး"
ညီညီအထြန္႔ျပန္တက္လိုက္ေပမယ့္ ေဆးေတာင့္မ်ားကိုေတာ့ ယူလိုက္ပါသည္။
"ဒီေဆးကအားေဆးေတြ။ မင္းကအၿမဲတမ္းအားသံုးေနရတာ ေန့တိုင္းေသာက္ရမွာေပါ့"
ညီညီ အျပင္ဘက္သို႔ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ မွန္ျခားထား၍ပဲလား အျပင္ပန္းမွာေနပူတာေနကိုျမင္ရ၍ပဲလားမသိ စိတ္ထဲပင္မြန္းၾကပ္လာသည္။
"တစ္ေနရာရာကို သြားခ်င္လား။ လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ေဇ့စကားေၾကာင့္ ညီညီစိတ္မသာယာသည့္ၾကားကေန ထူးဆန္းသလိုၾကည့္မိေသးသည္။ ကိုယ္ဘယ္ကိုပဲသြားခ်င္ပါတယ္ေျပာေျပာ အၿမဲတမ္းအပိုလုပ္ေျပာသလိုထင္တတ္သူက သူကိုယ္တိုင္ကစၿပီးလိုက္ပို႔မတဲ့ေလ။ သူနဲ႔သာဆိုရင္ လူမရိွသူမရိွတဲ့ေနရာကိုပဲ ေရြးရၪီးမွာ။ လူရွင္းတဲ့ေနရာသာျဖစ္ပါေစ လူရွင္းရင္ သခ်ၤိဳင္းကုန္းေတာင္လိုက္ပို႔မယ့္သူ....။
"မသြားခ်င္ပါဘူး"
"ရုပ္ရွင္ၾကည့္မလား။ ခုတင္ေနတဲ့ကား မင္းၾကည့္မလို႔ဆို"
ရုပ္ရွင္တဲ့လား။ ေဇက ညီညီ့ကိုအဲ့လိုလူမ်ားတဲ့ေနရာကိုသြားခြင့္ျပဳတယ္တဲ့လား။ ေဇ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
" ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ။ သြားမွာလား မသြားဘူးလား"
ေဇ့ပံုစံသည္ လတ္တေလာပံုစံႏွင့္မတူ။ အရင္ကပံုစံလိုျပန္ျဖစ္လာသည္။ မျမင္ရတာၾကာၿပီျဖစ္သည့္ အၿပံဳးေလးေတြ တေလာတေလာ ျပန္ျမင္ေနရသည္။ ညီညီ့သေဘာကိုလိုက္တတ္သည့္ ေဇျပန္ေရာက္ေနျပန္သည္။ ပံုစံအတည္တက်မရိွသည့္ ေဇ့အၿပံဳးကို ျမင္ရတုန္းေလးအဝၾကည့္ထားလိုက္ခ်င္ပါ၏။ ညီညီ့ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကေနလည္း ခုန္ေနတာကို ကိုယ္တိုင္သတိထားမိသည္။
ဟင့္အင္း ညီညီထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။
ရင္ခုန္သံေတြက သူ႔လိုလိုျဖစ္ေနတာ။
"ကဲပါကြာ မင္းအေျဖကိုေစာင့္ေနရင္ အိုေသေတာ့မယ္။ ငါနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ဒုတိယအႀကိမ္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၾကရေအာင္"
........
လက္မွတ္ဝယ္တာကအစ ေဇကပင္လုပ္ေပးသည္။ ကားထဲကထြက္မလာခင္ကတည္းက ကိုယ့္ကို ႏွာေခါင္းစည္း Mask တပ္ေပးကာ ၪီးထုပ္အနက္ကိုေခါင္းငိုက္စိုက္ေဆာင္းေပးသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း Mask တပ္သည္။
၂၀၂၀ ေလာက္က တစ္ကမ႓ာလံုးမွာ ကိုဗစ္ ၁၉ ဗိုင္းရပ္စ္ျပန္႔သြားခ်ိန္တုန္းက အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ Mask တပ္ၾကတာမထူးဆန္းေသာ္လည္း ၂၀၂၇ ခုႏွစ္မွာတပ္ထားရတာ လူအမ်ားထဲအနည္းငယ္ေတာ့ထူးဆန္းေနသည္။ မသိသာေစခ်င္၍ ရုပ္ဖ်က္ပါတယ္ ရုပ္ဖ်က္ကာမွပိုသိသာေနမွာစိုးရတာလည္းတစ္လုပ္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူေတြဝင္ၿပီးမွဝင္သည္။ ရံုအတြင္းကိုဝင္သည္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးေအးစိမ့္သြားေလသည္။ ညီညီ့မွာ ထပ္အက်ႌမပါပါ။ အဲကြန္းအေအးေၾကာင့္ပဲလားမသိ ရင္ထဲမွာတလွပ္လွပ္နဲ႔ ေပါ့ပါးေနမိေတာ့သည္။
ထိုင္ရမယ့္ခံုအထိ ညီညီ့လက္ကို ေဇကဆြဲထားသည္။ ေမွာင္အတိထဲ ခလုပ္တိုက္မိမွာစိုးလို႔တဲ့ေလ။ ဒါနဲ႔ဆို ေဇနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖူးတာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလံုးက ျမန္မာျပည္မွာခ်ည္းပဲ။ တစ္ႀကိမ္က ျပည္မွာ တစ္ႀကိမ္ကရန္ကုန္မွာ။ အႀကိမ္ေရနည္းလို႔လားမသိဘူး ခံစားမႈအသစ္ေတျြဖစ္ေပၚေနမိေသးသည္။ ေစာနကမြန္းၾကပ္တာေတြလည္း ေပါ့လာၿပီး ေဇနဲ႔အတူရုပ္ရွင္ထဲမွာစီးေျမာမိရင္း။
"ေရာ့ ေပါက္ေပါက္စား"
"ေရေသာက္ၪီး"
"အာလူးေၾကာ္"
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေကြၽးေနသည္။ မုန္႔စားဖို႔မ်ားရုပ္ရွင္ဝင္ၾကည့္ေနၾကသလား။ တစ္ခါတစ္ခါ လက္သန္းႏွစ္ခု ထိထိမိသြားၾကရင္ကို အသားခ်င္းမထိဖူးတဲ့လူေတြလို အနည္းငယ္ျပန္ျပန္ရုတ္မိၾကေသးသည္။
ထိုေန့က ရုပ္ရွင္ပဲၾကည့္ခဲ့တာလားဆိုေတာ့မဟုတ္ပါ။ ကာရာအိုေကလည္းသြားဆိုခဲ့ေသးသည္။ မိုက္ျမင္ရင္သီခ်င္းဆိုခ်င္သည့္ ညီညီဆိုသမ်ွသီခ်င္းကို ေဇက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနားေထာင္ေပးသည္။ တစ္ေနလံုးညီညီေပ်ာ္ေနမိေတာ့သည္။
ေဇ့ဘက္က အလံစိမ္းမျပဘဲ ခုလိုနီးနီးကပ္ကပ္ေနရတာမ်ိဳး အၾကာႀကီးေနမျွပန္ရတဲ့အတြက္၊ ဘယ္ေတာ့မွထပ္ရမလဲမသိတဲ့အတြက္ ညီညီစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္ခဲ့မိသည္။
ညီညီ မရွက္တမ္းရာဝန္ခံရရင္ ေဇ့ကိုညီညီခ်စ္ေနမိတာပါပဲ။ ဘယ္လိုအခ်စ္မ်ိဳးလဲေတာ့မသိေတာ့ဘူး။
......
"ေဇ့ ခုညငါမင္းနဲ႔လာအိပ္မယ္"
အရင္ရက္ေတြက မန္ဘာေတြေျခာက္ေယာက္မွာသံုးေယာက္တစ္ခန္းစီအိပ္ၾကတာျဖစ္သည္။ ညီညီ့အခန္းမွာႏွစ္ေယာက္ ဧည့္သည္ထားဖို႔ခ်န္ထားသည့္အခန္းလြတ္မွာသံုးေယာက္။ အိပ္ရာကုတင္ကက်ယ္ေသာ္လည္း သံုးေယာက္စာမို႔သိပ္ေတာ့မလြတ္လပ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သင္တန္းသားဘဝထဲက အတင္းတိုးအိပ္ေနၾကမို႔ အတူအိပ္ရတာကိုမႀကိဳက္တာမ်ိဳးေတာ့မျဖစ္မိၾကပါ။ ကိုယ္ကအိမ္ရွင္မို႔ သူတို႔သက္ေတာင္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေဇ့အခန္းထဲသြားအိပ္ဖို႔စဥ္းစားမိျခင္းပင္။
"မင္းအခန္းထဲဘာလို႔လဲ"
"သူတို႔ၾကပ္မွာစိုးလို႔ပါ"
"ဒီလိုပဲအိပ္လာတာ ျပန္ပဲျပန္ရေတာ့မွာကို"
"ဘာလဲ.....မအိပ္ေစခ်င္တာလား"
ေဇက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး ညီညီ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"လာ အိပ္"
ခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ လိုခ်င္တာရသြားသည့္ကေလးတစ္ေယာက္လို ညီညီေပ်ာ္မိသြားသည္။ ဒီေန့ သေဘာေတြစြတ္ေကာင္းေနတာပဲ။
"ေဟး......"
ထိုစဥ္ပဲအခန္းထဲကေန မန္ဘာေတြထြက္ခ်လာသည္။ WhiteNet က စီနီယာေတြကေတာ့ ႏိုဗိုတယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းသည္။ ရိုက္ကူးေရးသမားမ်ားအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ကို ေမေမ့ကုမၸဏီကခံေပးထားသည္။ မန္ဘာေတြကိုသာ ညီညီအေဖာ္ရေအာင္ အိမ္ေခၚထားျခင္းပင္။
သူတို႔ကလည္း ကိုယ့္အိမ္မွာေပ်ာ္ၾကပါ၏။ ရိုက္ကူးေရးက ေနာက္ရက္ထဲဆိုၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
"မင္းတို႔မွန္မွန္ေျပာ ဒီေန့ငါတို႔ကိုခ်န္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္တည္းဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ"
"အာ.... ဘယ္မွမသြားပါဘူး"
"မလိမ္နဲ႔ေနာ္ ဟြန္႔ အရင္ရက္ကေတာ့ ကမ႓ာ့ရန္သူေတြအတိုင္းပဲ။ ခုက်ေတာ့လည္းႏွစ္ေယာက္သားတည့္လို႔"
"ဒါနဲ႔ေခါင္းအံုးႀကီးကိုင္ၿပီးဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"ငါသူနဲ႔ ခုညအိပ္မလို႔"
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ ငါတို႔နဲ႔အိပ္ေတာ့"
"မဟုတ္ပါဘူး......မင္းတို႔ၾကပ္မွာစိုးလို႔။ မနက္ျဖန္ေရႊတိဂံုဘုရားလိုက္ပို႔မယ္"
"ဝါး.....ငါသိတယ္ ငါသိတယ္ အဲ့ဘုရားကို
တကယ့္ကိုမိုက္တယ္"
"ရား ငရဲႀကီးမယ္"
သို႔ႏွင့္ ညီညီ အၾကာႀကီးေနမွ ေဇႏွင့္အတူျပန္အိပ္ရဖို႔ျဖစ္လာသည္။ ေဇကအိပ္ရာျပင္ေပးကာ ညီညီလွဲၿပီးတာနဲ႔ ေစာင္အသင့္ၿခံဳေပးသည္။ မအိပ္ခင္ ေဆးဆိုတာႀကီးကိုေသာက္ရျပန္ေသး၏။
ေဇသာဒီေန့ေပ်ာ္ေအာင္မလုပ္ေပးခဲ့ရင္ ညီညီတစ္ေယာက္တည္းမိႈင္ေနမိၪီးမွာ။ ကို႔စိတ္နဲ႔အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ပြားေနၪီးမွာ။ ေဇ့ေၾကာင့္သာစိတ္ေတြေပါ့ပါးလာတာေလ။
ေဇက စားပြဲမွာထိုင္လို႔ လပ္ေတာ့နဲ႔တစ္ခုခုကိုလုပ္ေနသည္။ ခလုပ္ေတြကိုလည္း တေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔ႏိွပ္သည္။ ညီညီလည္းမအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ေဇ့ကို ေဘးခ်င္းတိုက္ကေန လွမ္းသာၾကည့္မိသည္။
ေခ်ာလိုက္တာ ေဇက။ တကယ့္ကိုခန္႔ညားတဲ့အသြင္အျပင္နဲ႔ လူတကာလိုခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးပဲ။ ရုပ္ရည္ပိုင္းေရာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းေရာအကုန္ျပည့္စံုတယ္။ အလုပ္တစ္ခုအတည္တက်ရိွၿပီး တည္ၾကည္ေလးနက္တယ္။ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ ေဇက အေတာ္ေလးရင့္ရင့္က်က္က်က္နဲ႔ေတြးေခၚတတ္တယ္။ လူရည္မြန္ျဖစ္ၿပီး အရိွန္အဝါတစ္ခုထိလည္းရိွတယ္။ သစၥာရိွတာက ေမြးရာပါအရည္အခ်င္းလိုပဲ။
အဲ့လိုလူက ညီညီ့ေဘးမွာရိွေနၿပီး အဲ့လိုလူဆီကေန ေနြးေထြးတဲ့ဂရုစိုက္မႈေတြအၿမဲတမ္းရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့လူနဲ႔ အဲ့လူနဲ႔ နမ္း.....နမ္း.....။
"ဘာေတြအဲ့ေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"ဟင္"
ညီညီ့မ်က္ႏွာႀကီးပူရိွန္းသြားသည္။ ခိုးၾကည့္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ သူခိုးလူမိသြားသလိုမ်ိဳး။
"ဘာမွမၾကည့္ဘူး"
ညီညီရွက္ရွက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ေစာင္းလွည့္လိုက္၍ ေဇ့ကို ေက်ာခိုင္းၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။ ေဇ ႀကိတ္မ်ားရယ္ေနမလား ေနာက္ေက်ာလည္းမလံု။ ညီညီ့ရင္ထဲမွာ တုန္ခါေနျပန္ၿပီ။ ဘာေတြလဲေနာ့္။ ဟင္း ေဇနဲ႔ဆို ရင္ခုန္သံေတြကထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ကိုျဖစ္ေနေတာ့တာပါလား။
ညီညီေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးအခန္းမီးပိတ္လို႔ စားပြဲတင္မီးအိမ္အလင္းေရာင္သာက်န္ေတာ့သည့္အခ်ိန္ ေဇအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိပင္ ညီညီသတိနည္းနည္းရိွေနေသးသည္။
အိပ္ရာေပၚေဇလွဲလိုက္တာလည္းသိသည္။ ညီညီ့ႏိုးသြားမွာစိုးသည့္ပံုႏွင့္ ေစာင္ၿခံဳတာ ကိုယ္ႂကြတာကမွအစ တိတ္တိတ္ကေလးလုပ္ေနတာလည္းသိသည္။ ေနာက္ဆံုး အိပ္ခါနီး ညီညီ့မ်က္ႏွာကိုအေပၚစီးကေန အၾကာႀကီးၾကည့္ေနေသးတာကိုလည္း ညီညီ့မ်က္ႏွာေပၚလာရိုက္ခတ္ေနသည့္ ေလေျပၫွင္းေလးေတြအရသိလိုက္သည္။
ကိုယ္အိပ္ေပ်ာ္ၿပီအထင္နဲ႔ သူလုပ္ေနတာမွန္းသိသည္။ မအိပ္ေသးသမ်ွ အနားမကပ္တာေလ။ ဒါဆို လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြတုန္းကေရာ ကိုယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို သူဒီလိုပဲၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္တာလား။ ၾကည့္ေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
ေဇကသာအိပ္သြားတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈအတိၿပီးသည့္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ညီညီတစ္ေယာက္တည္းရင္ခုန္သံေတြဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနမိတာ။
ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွေနသည့္အခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံဟာ နာရီလက္တံေရြ့လ်ားသံ တျခပ္ျခပ္ထက္ကို ပိုက်ယ္ေလာင္ေနသေယာင္ရိွေနသည္။ ေဇႏိုးသြားရင္ဒုကၡ။
ဒီေန့ကိုနဲ႔သူ႔အခ်စ္ၪီးနဲ႔ကိုတြဲျမင္လိုက္ရတာ ညီညီရင္ထဲမွာ ဓာတ္လိုက္သြားသလိုပဲ က်င္တက္သြားခဲ့ရသည္။ ကို႔မ်က္လံုးေတြ ကိုယ့္စိတ္ရင္းေတြက ညီညီ့ဆီမွာပဲ ရိွေနေသးတာကို ခံစားမိေပမယ့္ ညီညီစိတ္မခ်ဘူး။
ညီညီလည္းသဝန္တိုတတ္တယ္။ သဝန္တိုမိတာကို ထုတ္လည္းမျပခ်င္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ခ်င္းျပန္ဆက္ႏြယ္သြားၾကရင္ေရာ.....။ ဆက္ႏြယ္ၿပီးၿပီျဖစ္ေနရင္ေရာ....။ ကိုကစၿပီးေဖာက္ျပန္ရင္ေရာ.....။
ဒါဆိုညီညီကေရာ။ ညီညီလည္းစိတ္ေတြေဖာက္ျပန္ေနတာမလား။ ေဇ့အေပၚခံစားခ်က္ေတြရိွေနတာကို အတင္းမဟုတ္ဘူးလို႔.ျငင္းေနေပမယ့္ အမွန္ပါဆိုၿပီးေပၚေပၚလာတာ ညီညီလည္းေဖာက္ျပန္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
ေဇက တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒီေနရာအထိတက္လာခဲ့တာ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သက္ေသျပခ်င္လို႔ အားလံုးကိုေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့တာ၊ အဲ့တစ္ေယာက္က ေရာင္စဥ္ပါလို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ဟုတ္မေနခဲ့တာ ညီညီသိလာခဲ့သည္။
အခ်စ္ၪီးအေပၚကအခ်စ္က ေသဆံုးသြားတာၾကာခဲ့ၿပီ။ ညီညီ့ေရ႔ွတင္ေသဆံုးသြားတာကို ညီညီမသိခဲ့တာ။ ခုကေဇ့ရင္ထဲကအခ်စ္သစ္ အခ်စ္စစ္ရိွေနလို႔ ခုအေျခအေနထိေရာက္လာျခင္းပင္။
ေဇက ညီညီ့ကိုခံစားခ်က္ရိွေနတာ ထင္တယ္။ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဘဲနဲ႔ ဘယ္အမ်ိဳးသားေယာက္်ားေလးကမွ တျခားအမ်ိဳးသားေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ဘဝလံုးစာပံုအပ္ၿပီး ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ နမ္းလည္းနမ္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူၿမိဳသိပ္ထားတယ္။ သူအမ်ိဳးမ်ိဳးဖံုးကြယ္ထားတယ္။ ၾကည့္ရတာ အေဝးကေနပဲအလွၾကည့္မလို႔ထင္ပါရဲ့။
ညီညီကလည္းေဇ့ကိုခ်စ္တယ္။ ဒါဆို ညီညီတို႔ဘာလို႔ခ်စ္သူေတျြဖစ္မရတာလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ညီညီတို႔ေျခလွမ္းေတြလြန္ၿပီးခဲ့လို႔ပါ။
ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္သိၿပီးခ်ိန္မွာ သူမဟုတ္တဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔ အခ်စ္တစ္ခုကိုတည္ေဆာက္ထားၿပီးျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ညီညီ့မွာသာ တည္ေဆာက္ၿပီးသား ဆက္ဆံေရးတစ္ခုမရိွခဲ့ရင္ ညီညီတို႔နီးစပ္ေကာင္းနီးစပ္ႏိုင္ပါရဲ့။
ဘာလို႔ ကို႔ထက္ ေဇနဲ႔က ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္လို႔မ်ား ကို႔အေပၚအားတံု႔အားနာမရိွဘဲ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေတြးမိရတာပါလိမ့္......။
အေတြးေတြလြန္ေနရင္းက ေဇ ညီညီ့ကိုၾကည့္သလို ညီညီ ေဇ့ကိုအုပ္မိုးၾကည့္ေနမိသည္။
ႏႈတ္ခမ္းထူထပ္ထပ္ေလးကိုျမင္ရင္ ညီညီမေနႏိုင္။ သို႔ေသာ္ေရ႔ွဆက္တိုးဖို႔လည္းအားမရဲ။
ထိုစဥ္ပဲ ညီညီမေရွာင္လိုက္ႏိုင္ခင္မွာပင္ ေဇ့မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ျဖည္းၫွင္းစြာပြင့္လာသည္။
ညီညီတို႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိၾကေလၿပီ။
ထပ္နမ္းမိၾကေတာ့မွာလား။ အနမ္းတစ္ခုကိုထပ္မံဖန္တီးၾကေတာ့မွာလား။
သို႔ေသာ္ မနမ္းျဖစ္ခဲ့ပါ။
ေဇက ညီညီ့ကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း၍ ဖက္ထားခဲ့သည္။
ညီညီ့ကိုယ္လံုးတစ္ခုလံုး ေဇ့လက္ေမာင္းေတြေအာက္မွာ ခ်ဳပ္ေနွာင္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ ေနြးလိုက္တာ။ ေဇ့ရင္ခြင္ကေနြးလိုက္တာ။ ညဝတ္အက်ႌအသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ကေန ေဇ့ရင္အုပ္အသားဆိုင္ အိေပ်ာ့ေပ်ာ့ကေနအပူဓာတ္ေတြစီးကူးေနခဲ့သည္။ မနမ္းျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ညီညီ့စိတ္ေတြေက်နပ္မိသြားသည့္ အေပြ့အဖက္ပင္။
ထို႔ေနာက္ ညီညီ့ဆံပင္မ်ား အေပၚတစ္စံုတစ္ခုကထိကပ္လာသည္။ ေဇရယ္တရိႈက္မက္မက္နမ္းေနျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ညီညီနဖူးေလးကိုေရာ မထိတထိေလးနဲ႔နမ္းၿပီး သူ႔စိတ္ကိုသူေျပေအာင္လုပ္ေနရွာပါ၏။
ညီညီလည္း ဒီအေျခအေနနဲ႔ေက်နပ္မိပါတယ္။
"အိပ္ေတာ့ ညီ..."
မပီမသအူတူတူအသံႏွင့္ အမိန္႔ေပးသံေအးေအးေလးေအာက္တြင္ ထိုညက ညီညီ့ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
..........
"မႏိုးေသးဘူး မေန့ကလည္ပတ္ေနတာနဲ႔ပင္ပန္းသြားတယ္ထင္တယ္"
"ညီညီကမင္းနဲ႔အိပ္တာလား"
"အင္း"
"သူ႔ကိုႏိႈးလိုက္။ သူနဲ႔ပဲေျပာမယ္"
သက္ထင္အသံသည္မာေၾကာေနသည္။ မနက္အေစာႀကီးဖုန္းလာ၍ ေဇ ကိုင္ကာစကားျပန္ျခင္းမွာ မေက်နပ္စရာဘာေတြပါေနသလဲ သိသလိုလိုနဲ႔မသိျပန္ပါ။ သို႔ေသာ္ အိပ္ေနတဲ့သူကိုေတာ့ ႏိႈးရမတဲ့လား။ လံုးဝမႏိႈးေပးႏိုင္ဘူး။
"အိပ္ေနပါတယ္ဆို။ ေတြ့ခ်င္ရင္အိမ္လာခဲ့ေပါ့"
ဖုန္းခ်သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္ကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ေသးသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆက္ဆံေရးမွာ ကိုယ္ကခုတံုးျဖစ္ေနရေအာင္ ကိုယ္ကဘာလုပ္ေနလို႔လဲ။ ကိုယ့္ေနရာကေနတစ္ဖဝါးမွမေရြ့ဘဲ ေရ႔ွလည္းမတိုးေနာက္လည္းမဆုတ္ေနေနတာက ဘာမွားေနလို႔လဲ။ ညီညီ့အတြက္ ကိုယ္ဟာခလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရွာင္ေပးေကာင္းေရွာင္ေပးမွာေပမယ့္ ညီညီကလြဲလို႔က်န္တဲ့ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ညီညီ့ေဘးကမခြာပါ။
"ေဇ.....ဘယ္သူလဲ"
အိပ္ရာေပၚက ကိုယ္လံုးေလးကလူးလိွမ့္လာသည္။ အိပ္ေရးဝေသးပံုလည္းမေပၚ။ ဒီေန့ဆိုအၿပီးသတ္ရိုက္ကူးရမည့္ေနမို႔ တစ္ေနကုန္ရိုက္ရမည္ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္အားျပည့္ေနဖို႔လိုသည္ေလ။
"မင္းခ်စ္သူေပါ့....အိမ္လာလိမ့္မယ္။ ျပန္အိပ္လိုက္ၪီး။ အိပ္ေရးမဝေသးဘူးမလား"
"အင္း"
ညီညီသည္ တန္းျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
ေကာင္ေလးကေတာ့ သူခ်စ္တဲ့သူမွန္သမ်ွကို ေနရာတစ္ခုစီေပးထားၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ေဘးကလူေတြကသာ မေရာင့္ရဲမတင္းတိမ္ႏိုင္ကာ ေလာဘေတြတက္ေနၾကတာ။ ညီညီ့ကိုထိခိုက္လာမွာမ်ိဳးကို ေဇလံုးဝလက္ခံပါ။
ညီညီ့ေဘးကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးေပမယ့္ ထြက္မသြားဝံ့စရာအေၾကာင္းကေပၚလာခဲ့သည္။ ေဇ့အတြက္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စရာ အေၾကာင္းတစ္ခုေပါ့ေလ။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ညီညီ့ေဘးမွာဆက္ေနၿပီး ညီညီ့ကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားေပးရမွာက ေဇ့တာဝန္ျဖစ္လာသည္။
"ညီညီ့ကိုသားကပဲ ဆက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ"လို႔ အန္တီကေျပာသည္။
လတ္တေလာအရေတာ့ ညီညီ့အနားကခြာဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ဘာလို႔ဆို ညီညီက စိတ္က်ေရာဂါခံစားေနရၿပီး Suicide လုပ္ပစ္ခ်င္ေလာက္တဲ့အထိ လကၡဏာေတျြဖစ္လာႏိုင္သည္တဲ့....။
.......
#Yoe
Aug 10 2022 9 : 58AM